WH
SEEN SPROOKJE VOOR VOLWASSENEN
De Voorpost - 16-9-1977 - 7
>i om het geheel ook nog wat meer sprookjesachtig te maken penseelde hij nog een paar prinsen. Prins Edy
an Aalst en Prins André I van Sint-Gillis plaatste hij in -ONS.CAR-, langs weerszijden van de Bloemenfee
tagdaVooraan in die wagen plaatste hij natuurlijk een chauffeur en daarnaast eredame Ingrid. Op de
chterzetels van de wagen liet hij de Bloemenprinses uit Sint-Gillis en eredame Bernice plaats nemen.
IC^ Er was eens in het nabije verleden een arme sukkel van een schilder die zich in een heel klein huisje van
ten grouw Aalsters straatje kwam vestigen. Gezellig wonen was het daar niet in de Koolstraat tussen al
"Wie -kolenmarchangs» en begrafenisondernemers. De schilder leed er een grauw en zwart bestaan.
Dikwijls zag hij zwarte sneeuwOp zekere dag kwam een van de snuggersten uit de straat, die het zich
;ew aagd had een stapje in de wereld te zetten op het idee om eens te doen zoals daarbuiten- Ze zouden
eens een feest organiseren.
me leanetteeen plaatselijke schone uit het voile straatje, vondt dat het nu al genoeg geweest was voor de mannen
Otf Er mocht ook wel eens iets gedaan worden voor de - madammen -. Werkte zij soms niet? Was zij niet alle dagen
wel met haar kollega op de baan om in allerlei instellingen haar waar aan de man, respektievelijk aan de vrouw, te
e N brengen? Kortom, Jeanette nam het niet en ging zich beklagen bij de snuggere. De snuggere aanhoorde haar
V verzoek en was er mee akkoord dat zij in haar straatje een verkiezing om de schoonste - madam - zou houden.
anl Zij zou de welluidende titel van «Miss Voil Jeanettemogen dragen. En terug zo gezegd, zo gedaan, Jeanette
eei trok er op uit om kandidaten te werven, leder die ze vond en die zich wou kandidaat stellen stuurde zij naar het
kre kafee Romeo.
WTerwijl Jeanette ieder die maar wou optrommelde was de snuggere naar de Grote Stad gegaan om te vragen of
.jede leden van de plaatselijke Stedelijk feestkomitee - de leden van het karnavalverbond aldaar en de leden van
wa de aldaar gevestigde Prinsencaemere niet zouden willen naar de Koolstraat komen en er te zetelen in de jury
van de Miss Voil Jeanetteverkiezing. Ze moesten vooral letten op de kleding en de humor die door de
eff kandidaten naar voorgebracht werd.
De heren uit de Grote Stad kwamen. Jeanette had 10 kandidaten gevonden en na een optreden vol gags en
va grollen werden ze door de jury als volgt gerangschikt:
Sti Als eerste, hoe kan 't anders, ons Jeanette, die meedong onder de titel Miss Keipernougel, omdat ze zo het best
fl bekend stond, haar ware naam Paul De Wever was minder bekend. Op de tweede plaats Gralek Dapper-3
|kh Miss Talloeir, 4. Francine, 5. Miss Henriette, 6. Miss Kiekepoet, 7. Miss Makak, 8. Sajettentet en 9. Keetje
b( Tippel.
(Of Onze arme schilder zat ondertussen naast zijn leuvense stoof die niet brandde te mijmeren. Door het vele
als gemijmer dommelde hij in en hij droomde dat hij hofschilder was. Een hele zwerm leerlingen volgden hem en
samen met hen zou hij de ganse Koolstraat herschilderen in een fleurige, kleurige straat. Ze begonnen met een
Sta lkinderdefilee te penselen. Kinderen, de lievelingen van de ouderen moesten het begin van het grote tableau
~B6 wordenUit zijn penseel vloeide een lieflijke bloemenfee die met de 30 kinderen dartel door de Koolstraat
dal huppelde. Allen zagen zij er lieflijk uit. Hij moest de sliert een volgorde geven, maar welke? Tenslotte
schilderde hij ze als volgt. Eerst een Hawaiaanse Danseres, dan een Lady Wit, Pie Klakske, My Fair Lady,
Zwarte Lola, Clown. Princes, Louis van Erembodegem. Mattot, Anneken, en nog een twintigtal anderen.
Daarbuiten, in de grote stad,
noemde men dat •Karnaval», en
dat feest werd altijd gehouden in
de maanden februari of maart,
maar aangezien men in de Kool
straat niet meer zolang wilde
wachten, en de zomer nog maar
pas ten einde was stelde men voor
van het feest «Zomerkarnaval» te
dopen. Zo gezegd, zo gedaan. De
weinige winkeliers die het straatje
telde werden aangesproken. Op
voorwaarde dat zij bij die gele
genheid ook mochten op straat
komen en proberen hun waren te
verkopen, gingen zij akoord. De
sTiuggere had er niets op tegen en
zo werd de zomerkarnaval gekop
peld aan een braderij voor de,
plaatselijke handelaars. Een paar
café's staken onmiddellijk van wal
met attrakties. Het café Romeo
organiseerde een belotterswed-
strijd. Ook onze arme schilder was
er aanwezig, maar zonder resul
taat. hij zag er meer zijn centjes
slinken dan bijgroeien. Zo werd er
tijdens deze belotting een acht
tiender getoond door Louis Van
Oost. Zijn medespelers Felix
Arijs, Alfonsine De Kerpel en Jo-
han Van Oost moesten het even
eens met lede ogen aanzien.
Aangezien men niet voldoende
centen in de lege kas had om het
grote feest verder te zetten werd er
diezelfde avónd nog een omhaling
gedaan voor de plaatselijke ver
enigingen.
Een ander café Mic-Mac had kin
derspelen op zijn programma ge
zet onder de welluidende titel
«Waterspelen en Bosnimfen». Zo
moest men met een strootje water
opzuigen en daarmee een glas vul
len, genummerde pingpongballet
jes op volgorde uit een teil water
halen, enz. Onze schilder dacht bij
het zien van deze volkse pret en
het jolijt van de kinderen terug aan
zijn verre jeugd. Hij genoot mee
met de vreugde van de overwin
naar Antoine I, die bij de inwo
ners, het prinsje werd genoemd,
's Anderendaags, we zeggen en
schrijven de 10" september, was
het terug «vollen bak» in het café
Romeo, Alle sportievelingen had
den er zich verzameld om er koers
te rijden. Aangezien het straatje te
kort was en te smal om draaien had
de snuggere de fietsen op rollen
gemonteerd, en zo kon men ter
plaatse fietsen. De uitslag bij de
liefhebbers zag er als volgt uit:
1Gustaaf Sonck, 2. Van Melke-
bcek Patrick, 3. Van Audenhove
J.P.,4. Van Oost Fran?ois, 5. Van
der Meirsch Willy, 6. De Meuter
Robert, 7. Eeckhout Danny en 8.
D'Haeseleer Julien.
Bij de veteranen werd het:
1De Neve Gommaar, 2. Coen
Francois, 3. Marien Freddy, 4.
Van Melkebeek Gabriel, 5. Mer-
tens Arscne, 6. Hamaide Bertrand
en 7. De Meuter Jozef.
Bij de dames maar twee kandida
ten: 1Van Pottelberghe Vïviane.
2. Corthals Ingrid.
Bij de jeugd: 1Maerschalk Chris,
2. Van Oost Mare, 3. De Meuter
Ronny en 4. De Neve Sven.
Zoals je ziet nergens de naam van
onze schilder. Zijn knoken waren
voor dergelijke aktiviteiten te
stram, evenals voor de loopwed
strijd waaraan onze schilder als
45'' kandidaat in de derde reeks
meedeed. De uitslag van de eer
sten was als volgt:
Serie 1: 1De Backer Alain, 2. De
Neve Sven, 3. De Meyer Peter, 4.
Marcelis, 5. De Peirre.
Serie 2: 1. De Bruyn Dirk, 2. De
Neef Alain, 3. De Bondt Wim, 4.
Francois, 5. Lahoum.
De derde serie werd afgeschaft
aangezien er maar één kandidaat
was
Uit handen van Maurice Martens
een plaatselijke rappen met voor
uitschietende voeten mochten de
winnaars een prijsje in ontvangst
nemen.
En terwijl zijn dicipelen duchtig
aan het kladden waren schrok onze
schilder voor de tweede maal
wakker. Buiten was men bezig aan
de trekking van de tombola. Het
rumoer drong door tot zijn stille
kamer. Het echtpaar Schotte - Van
Driessche uit de Duivekeerstraat
15 te Aalst, een koppel dat pas 5
jaar gehuwd was had de grote prijs
gewonnen en mocht nu een jaar
gratis op kosten van de Koolstraat
leven.
De schilder dacht weemoedig te
rug aan zijn droom. Schoene lied
jes duren niet lang. Al die kleur en
pracht, en die rijkelijke kleren,
zou dat hem gelukkiger maken?
Hij wist het niet. maar voelde zich
een heel stuk beter nu. Hij wou
zijn vreugde uiten, zelfs ver buiten
de grenzen van de Koolstraat en
daarom stelde hij de snuggere voor
de grenzen wijd open te gooien.
Zijn voorstel werd aanvaard en
nog diezelfde avond organiseerde
men in het kafee Romeo een groot
Spel zonder Grenzen. Aangezien
men echter deze naam niet mocht
gebruiken omdat dat al de naam
was van een TV-programma koos
men voor het Fusiespel. Dat was
ook aktueel en verwijderde ook
alle grenzen, of toch veel.
Ignace Mees, ook een plaatselijke vedette mocht Miss Voil Jeanette het
lint ten teken van haar waardigheid omgorden. En fier dat hij was. De
Voil Jeanette bedoel ik!
Tol groot jolijt van de aanwezigen nodigde de Voil Jeannetten iedereen
uit om met hen een groot feest te gaan vieren in het kafee Mic-Mac, en
terwijl de Aalsterse postharmonie die enkele vrolijke noten was komen
blazen de aftocht blies trok iedereen de smalle kafeedeur binnen voor het
zomerkarnavalbal
's Anderendaagsmorgens, reeds heel vroeg waren velen uit de buurt
reeds wakker om hulde te gaan brengen aan een zeer geliefd persoon uit
hun straat die nog niet zolang overleden was. Marcel Bombeeck. Het
voltallige bestuur, zijn weduwe, Miss Voil Jeanette Paul De Wever) en
Frans Wauters, wegens 't feestkomitee. brachten op het kerkhof een
stille hulde aan de man van wie men wenste dat hij het dit jaar had
kunnen bijwonen.
De schilder was blij met het ge
slaagde feest, met de vrolijke ge
zichten en de blije mensen. Zij wa
ren de prinsen van zijn straat,
evenals de kinderen en allen die
gewonnen hadden in een of ander
spel, verkiezing of wat ook. Zij
waren de prinsen, en 's nachts te
midden van de vreugde stapte hij
op om thuis zijn palet en penseel
van onder het stof te halen en des
nachts alle straatnaambordjes met
gouden jjyters te overschilderen:
«PRINSENSTRAAT», straat
waar het goed is om wonen, leven
en feest vieren.
S.J.
Verder ook nog Frans Wauter, Odilon Mortier, Johan Van Oost, Polle Kepernoagel (Miss Voil Jeanette 77),
waarnemend voorzitter Hubert De Meyer, Miss Koolstraat en bestuurslid Roger Galle.
Op de tribune voor dewelke de kleurige stoet opstapte stonden burgemeester D'haeseleer en'zijn dame.
Schepen Bourlon en dame evenals Frans Wauter die te moe was van het stappen en die even kwam uitbalsen.
Onze schilder werd gewekt door het geroffel en gebazuin van de Oude Garde die buiten door de straat trok. Met
hun blauwe kielen en dito mutsen vormen zij een stukje folklore uit de stad. Ook de kantinières die hen
vergezelden zoals Mevr. Mees en haar zeven titelgenoten trokken de aandacht van het publiek.
Onze schilder doezelfde echter terug vlug in naarmate het muziek zich van zijn deurtje verwijderde, en hij
droomde terug. Hij zag voor zich de Chevaliers van de Koolstraat die hij in zijn droom omtoverde tot zeven
lieftallige meisjes die blij en opgewekt het volgende liedje zongen:
ichter liet hij ook nog een heleboel
-jjuinboer en een hele schare prinsen.
Zoei gon weir dougeleks mé onze wougen
en wel van 't smeires vroeg, tot 's ouves loot
f oeik bé zonneschoin of regenvlougen
kontent en bloi. al deir eir stroot.
Weir emmen e schoei leven, zén veil in oepen locht
Ze teiven ons soms geiven, koelbakken me kattepis
Weir trekken 't ons ni oan, zen doveir ni te schoein
Weir vegen 't oon ons billen, dat zemmen lank gewoein
Och wiltj ons ni bekliugen, weir emmen toch gien noeit
Met achter koelen te jougen, verdienen weir ons broeit,
bierprins, een Keizer Kamiel, een Cn zén der isj probleimen, zergen eit iederien
Na gommen ons lanceiren, zingend ge lek gien ien.
A capella klonk dit allemaal wel schoon, maar het had toch beter geweest
moest het begeleid zijn. De schilder zette dan ook onmiddellijk zijn
decipelen aan het werk en in korte tijd stond er een volledige harmonie
met majoretten klaar.
Sint-Ceciiia van Erpe was de naam.
De schilder en zijn leerlingen, die bijna de ganse straat geschilderd
hadden moesten nu nog een passend einde vindenIn welke zin zouden zij
dit kleuriee en feesteliike gebeuren nu besluiten.
