MET TELETIJDMACHINE OP K
VISITE BIJ RUBENS IN 1622
JESUS PEOPLE: ZINGEND EN
BIDDEND HEM VERKONDIGEN
POLITIE KON ONDER ZON
KORPSDAG FLIKKEN
IN MEMORIAM
LOUIS DELSEMME
«Het is het Rubensjaar of het is het niet» dachten de leiders
van KS A Sint-Maarten Aalst waarschijnlijk want de openings
ronde van het nieuwe kampjaar stond helemaal in het teken
van de man die 400 jaar geleden geboren werd. Het werd een
kleurrijk en plezant vertoon op de speelplaatsen van het
Sint-Maarteninstituut en ook daarbuiten. In de voormiddag
van die zondag 18 september ging een eucharistieviering
door en een receptie waarbij getoost werd op het nieuwe, het
veertigste kampjaar. Een ondertussen flink aangegroeide
groep KSA'ers popelt van ongeduld om weer een gans jaar te
knutselen, op tocht te gaan, aan sport te doen en vooral te
spelen. Want het nieuwe jaartema luidt «spelen... meer dan
een spelletje!»
KSA Sint-Maarten: wasdad-
de?
Veertig jaar bestaat die bond
(wellicht wordt dat in maart
duchtig gevierd met gedienden
en oudgedienden) die gehuis
vest is in het Sint-
Maarteninstituut (hoofdge
bouwen). Iedere zaterdag van
14u tot 17u gaan de aktiviteiten
door voor alle leeftijdstakken
behalve twee. Tiptoppers hou
den hun «rondes» op zondag
namiddag (dat zijn kinderen
van het vijfde en het zesde leer
jaar) en Hernieuwers (pluszes-
tiengroep) om de veertien da
gen op zaterdagavond. Kinde
ren of jongeren die wat voelen
voor het jeugdbewegingsleven
kunnen op die uren best eens
een kijkje nemen. Nu we toch
de identiteitskaart aan het invul
len zijn kunnen we maar me
teen vermelden dat er een le
denaantal is van zo'n ruwe 250
stuks en dat wil toch wat zeq-
gen.
Barstend van levensvreugde
Onder dit ietwat Rubensiaanse
tema werd er in de voormiddag
eucharistie gevierd samen met
de KSA-jongens, hun ouders
en familieleden. Steeds weer
kwam terug hoe belangrijk en-
thoesiasme in een jaarwerking
is, hoe je blij kunt zijn met een
voudige dingen, hoe je met
Toon Hermans kunt dankuwel
zeggen als je op een morgen
merkt dat je leeft, je handen en
doen. De oudsten tekeni*
hoekjes van de Grote Markt!""
een zelfgesjorde schilderse#
mochten over een apenbf
over de Molenbeek, en i
veel meer leuke opdrachtenl
ze met zoveel ijver volbrachT
dat ze een klein half uurtje!
laat hun glorieuze intrede in|
kollege konden doen.
Een «levensvreul
barstende» tijaja-dans besï
Hel zou Aalst niet zijn of men verkleed t
Rubenstentoonstelling (RDW-SJ)
zich. Zo ook tijdeni
4 - 23-9-1977 - De Voorpost
Een week lang stond tot gisteren nog een tent achter de
Keizershallen. Een gewone tent van buitenaf, alleen een
evangelietekst aan de ingang maakte voorbijgangers duide
lijk waarom er binnen gezongen en gebeden werd, de bijbel in
stukjes voor de poppenkast kwam, bijbelteksten bestudeerd
werden. Meteen is het duidelijk dat Jesus People (een o, zo
bekende naam) hier hun tentkampagne houdt. Slechts wei
nigen steken echter hun hoofd binnen. Uit nieuwsgierigheid.
Om te zien hoe hartelijk en spoptaan geloven hier kan. Om wat
te babbelen met die jonge- en ook oudere lui. Om van gedacht
te wisselen. Over Jezus dan want Hij staat hier centraal. Hij is
de weg, de waarheid en het leven
Naief of echt
Met in je achterhoofd de Jesus
Revolution in Amerika, naar de
Krantekoppen te oordelen ook
al in de nabloei terecht geko
men, en een Aalsters meisje
dat ongelovig was tot ze Jesus
People leerde kennen stap je
de tent binnen. Er wordt nog
wat gewerkt aan verlichting en
verwarming want het is de eer
ste dag. Een geluidsinstallatie
ziet er degelijk maar sober uit;
toch valt ze op tegen het primi
tief tentzeil.
Er staan rozen en zonnebloe
men en mensen komen bin
nengewaaid. Opmerkelijk veel
oudere mensen ook. Iemand
van Jesus People komt naast
jou zitten. Je knoopt een ge
sprek aan. Intussen worden
Jesus-liederenteksten rond
gedeeld. Achter jou zit een Ne
derlander. Geloofde voorheen
niet, maar reist al drie maanden
mee met de tentkampagne. Hij
vertelt hoe ze uit Zuid-
Vlaanderen komen en nog
maar pas klaar zijn met het
rechtzetten van de tent. Zowat
overal zijn ze geweest. Oos
tende noemt hij op en Gent,
Geraardsbergen, Telkens
van donderdag tot donderdag.
«Om Jezus te verkondigen, hij
is de redding van deze wereld»,
hoor je. Een hoop vragen heb
je, maar je wacht ermee. Want
vooraan hebben twee gitaris
ten postgevat en een meisje de
luidspreker in de hand. «Wel
kom allemaal, we gaan begin-
klinken de teksten me onbe
kend in de oren op de cariot-
melodieën. Is dit een
kinderlijk-naief geloof of is het
echt in zijn spontane overgave
Ons hoofd stelt zich die
vraag.
Wie gelooft...
Na een half uur deugdzaam
zingend bidden verschijnt 'n
baard die aan een rabbi zou
van de Aalsterse kern) me na
afloop. En hij dacht aan de Itali
aanse tent waar ze tijdens hun
huwelijksreis zo goed ontvan
gen werden.
Het meisje naast me schuift
haar bijbel wat op in mijn rich
ting. Ron zal een Johannes-
tekst gebruiken bij zijn predi-
kfng. 't Is stil geworden, merk
waardig stil in deze tent. De
passus handelt over een Ro
meins officier wiens dochtertje
ernstig ziek is. Omdat hij heel
sterk gelooft, werd ze weer ge
zond. Elk zinnetje krijgt een be-
Jesus People verblijft veertien dagen achter de Keizershallen en houdt in een grote tent zangstonden. (JM)
nen met nummer...» Was het
zeven
Je laat je hoofd wachten. «Voe
len», «je hart» daar komt het op
aan hier. Luid wordt er gezon
gen en diep. Oprecht. Handen
rijzen de hemel in als God ge
prezen en geloofd wordt. Een
hartelijke reaktie tegen de kille
atmosfeer in onze kerken stel je
vast. In het Engels en het Ne
derlands wordt Jezus geloofd,
bedankt, geprezen. Er zitten
traditionals tussen als «we
shall overcome» maar meestal
kunnen toebehoren. Ron Mun-
stra is het, stichter van de
Nederiands-Vlaamse groep.
Vóór drie jaar was hij lid van
een Evangelisch Kerkgenoot
schap. Hij kreeg evenwel lak
aan de kerkse strukturen die
zoveel geloof echt afremmen.
Hij trok naar het Vondelpark.
Veranderde geloofsuiting en
leven. Met mensen rondom
hem werd de eerste kern ge
vormd. Naar het Amerikaanse
voorbeeld. Overal zijn
zo'n groepen, vertelde Koen
Vervolg van blz. 1
Bovendien
hoopte spreker de politie te kun
nen motorizeren, tevens over vol
doende manschappen te kunnen
laten beschikken om «zonodig
grootscheepse akties en razia's te
ondernemen-. De burgemeester
drukte ook zijn bezorgdheid uit
i.v.m dejeugdkriminaliteitenzei
tot slot veel te verwachten van de
verkeerskommissie om samen het
knellende verkeersprobleem
trachten op te lossen.
Volgde toen het banket en tussen
door de vereremerking van enkele
verdienstelijke personeelsleden.
later een konsert van de harmonie
en nog later op avond een taptoe.
Een laatste optocht dus.
Of de dienstdoende Rijkswacht
brigades nog later hun kollega's
hebben doen blazen? Moet u dat
echt weten?
(RDW)
Open-deurdagen bij de politie en jongeren die graag veel weten. (JM)
tekenis,wordt geïnterpreteerd.
Weer staat centraal: Jezus,
God, is de enige weg naar ge
luk. Daar wordt letterlijk aan
vastgehouden want dat is de
grote boodschap.
Er volgt nog een gebed en een
gezang. Dan kan er wat koffie
geschonken worden.
De rest volgt vanzelf
Bij zo'n kopje geurend koffiea-
rom- ^-ricWTit'iwe onze inge
slikte vragen krae raken. Hoe
ze staan tegerveroekumene,
maatschappel® problemen,
..Vooral dit laste bleef opval
lend achterweg. Steeds lag de
klemtoon op jjjijl en geluk,
letterlijk overgenomen. Koen
vertelde, en een paar familiele
den kwamen er bijzitten, dat
wie zich volledig aan Jezus
overgeeft zich die vragen niet
stelt. Wie zich laat leiden door
hem zal zien dat de rest van
zelf volgt. Hij was vroeger erg
aktief in sociale aktiegroepen
(in Sint-Niklaas) maar daar
ontbrak een «hart» Jezus-
People wil gewoon de weg naar
Jezus tonen, vertelt hij, dus ge
loofsverkondiging, en de daden
zullen wel volgen. Naar maat
schappijanalyses hoefde ik dus
niet te vragen. Wel is er wat
doorgaans «buurtwerk» ge
noemd wordt: kinderoppas,
ziekenverzorging en zo wan
neer die nood er is. Maar de
verkondiging staat centraal.
Tegenover oecumene (dus de
beweging naar eenheid onder
de kerken) staan ze min of
meer afkerig. Niet alleen zijn ze
tegen alle «gepraat», ze vinden
ook hun weg de enige juiste.
Wel komen ze soms op ver
zoek van godsdienstleraars,
jeugdgroepen, parochies wat
informatie geven, of een Je-
suszangstonde inrichten. Zich
opsluiten doen ze dus wel niet.
Maar ze hebben hun eigen
werking en die primeert wel.
Bij elk woord elke daad wordt
een bijbeltekst bij te pas ge
bracht. Alles gebeurt bewust
dat wel, maar niemand schijnt
zich af te vragen op welke basis
men interpreteert, men uit de
kontekst rukt e.d.m. Het hart
primeert.
In Aalst
In de Caudronstraat nummer
28 is er een hoekhuis waar Je
sus Peoplemensen wonen en
waar ook een soort ontmoe
tingsruimte is. ledereen is daar
welkom. Ook wie niet kon naar
de tentkampagne gaan. Aan te
stippen is dat elke zaterdag om
20u er een «dienst» is. dat er
elke maandag om 20u een ge
bedsuur is en iedere woensdag
om 20u bijbelstudie
l m hoop gestolen en gevonden voorwerpen op de binnenkoer van het politiekommissariaat. normaal gesloten
voijr publiek, tijdens de open-deur-dagen met een blik gediend. (JM)
Om even terug te komen
Op de tentkampagne, die is nu
gedaan Wegens het slechter
wordende weer was Aalst de
terminus. Naast de avondakti-
viteiten waren er 's namiddqgs
poppenspelvertoningen van
bijbelstukken (bv. Jonas in de
walvis) en om 11 u bijbelstudie
(waar wel meer gedialogeerd
wordt dan geluisterd). Op dit
ogenblik weten we niet of er
veel belangstelling geweest is
In ieder geval voor nieuwsgie
rigen en-of belangstellenden
staat Caudronstraat 28 altijd
open
Peter Dauwe
Spelen om en rond het tema -Rubens- (SJ)
tenen bewegen, enz. Toch was
't ochtenduur minder bars
tend van levensvreugde, ze
ker na een zaterdagavond, zo
dat men meer dan eens met
binnenpretjes zat te grinikken
(inside-joke). Tijdens deze vie
ring werden ook een aantal
nieuwe leiders plechtig in hun
leiderstaak bevestigd: Jo
Haeck, Erwin De Cremer, Filip
Luypaerdt, Herwig Schockaert,
Johan Van Lierde. Piet Van
Schuylenbergh, Albert Schol-
laert, Mare Roels, Bart Lievens
en Patrick Van Schandevijl. Zij
geloofden in goede en kwade
dagen hun groep jonge men
sen te begeleiden samen met
de oudere leiders.
Nadien kon men het glaasje
heffen, gezellig een babbeltje
slaan en uiteraard was er geen
voetbalverbod zodat weldra
meerdere beentjes achter een
bal aanliepen.
Met Barabas en Rubens
Kunnen we deze voormiddag
als een aanloop beschouwen?
Het Zwaartepunt van de dag
lag duidelijk op de «openings
ronde» in de namiddag. Een
Rubensschilderij was verdwe
nen Gestolen? Wie kon het
anders weten dan de geleerde
professor Barabas... Alle aan
wezigen waren blij de bekende
stripheld eens in levende lijve
te zien, temeer daar hij zijn tele-
tijdsmachine meegebracht
had! Hij zou iedereen overflit-
sen naar 1622, een jaar waarin
Rubens nog leefde. Na door
een rokende tijdmachine ge
kropen te zijn, ging men met
fanfarebegeleiding naar het
Rubenshuis waar men de be
roemde meester om raad
vroeg.
Pieter Pauwel vroeg hierop de
medewerking aan de KSA-ers
zelf. wat ze maar wat graag de
den. De oudsten trokken de
stad in op zoek naar een gou-
denpenseel terwijl de min-
twaalfjarigen met opdrachten
een puzzelschilderij konden
samensteiien. Vast werd het
een boeiende namiddag: verf
smokkelen naar de Antwerpse
stadspoorten, Rubens'naam
schilderen met penselen van
vier meter lang, leiders be
schilderen zoals een leerling-
meester dat zou doen, lange
wapper in krijt tekenen, dat
konden de kleinsten allemaal
deze zonnige dag.
Op één van de eerstvolgenl
rondes ontvangt iedere ai
wezige een foto-aandenkj
zodat de pret en de lol,
spanning en 't plezier van de;
dag in vele Rubenstinten nt
lang kan blijven nawerke|
Van zeewiergroen tot bof
mosgroen om het met Rubei
te zeggen. «Bien mop» zou ij
man anders opmerken ofte*
«final joke».
Op dinsdag 13 september II. overleed op 45-jarige leeftijd Loui:
Delsemme. bestuurslid van S.K. Erembodegcm.
Sinds hij bestuurslid werd. heeft hij steeds aangedrongen op
rechtvaardigheid en hoffelijkheid onder de spelers en de bestuurs
leden van deze klub.
Gedurende zijn te korte leven heeft Louis Delsemme zich steeds
ten dienste gesteld van zijn medemensen. Als schietmeester van
beroep was hij een van de weinigen in België die in staat was een
steenkoolmijn uit te baten. Op zijn kennis en vaardigheid werd
meermaals beroep gedaan bij mijnrampen, waar hij de leiding
van reddinsoperaties op zich nam.
Vervolgens nam hij ook verscheidene jaren de wegenwacht op
zich. Dag en nacht paraat om mensen in nood te helpen.
Als hartpatiënt was hij de laatste jaren van zijn leven aan een
gedwongen rust tqe, niettemin was hi j haast dagelijks op de baan.
hetzij voor zijn geliefde klub S.K. Erembodegem, hetzij voor de
minderbedeelden.
Vooral zi jn echtgenote en kinderen verliezen een gede man en
vader, maar daarnaast zijn/ er ook de velen voor wie Louis
Delsemme zich dagelijks inzette die met het afsterven van deze
dynamische man een goede vriend en gewaardeerde helper heb
ben zien weggaan.
Langs deze weg bieden wij aan de familie van Louis Delsemme.
die ook voor ons geen onbekende was. onze oprechte deelneming
aan. S.J
