kunst/
kijken
BENSUSAN BEGEESTERT, CARTHY
VOLDOET EN COYNE SMAAKT NAAR
SLAPPE PEPERBOLLEN
KUNST
SOBER
VAN MECHNIG BLIJFT
PRODUKTIEF
EDUARDO DEL PUEYl
OPNIEUW TE AALST
PRO ARTE
AALST
28 - 30-9-1977 - De Voorpost
Het was als een klap in het
aangezicht toen vrijdag 16 sep
tember. laat in de namiddag,
aan de organizatoren van vzw
Pamossos-Denderleeuw werd
meegedeeld dat Dave Swar-
brick in Portugal werd opge
houden. Het konsert aflasten,
twee uur voor het normaal zou
aanvangen, was benevens niet
erg gelukkig ook zo goed als
onmogelijk. Het was dus een
geluk voor Parnassos dat in
Hoeilaart het jaarlijkse folkfes-
tival plaatsvond zodat zonder
moeite voor een vervanger kon
gezorgd worden. En wat voor
één Pierre Bensusan. de
nieuwe ster aan het franse folk-
firmament, zou de taak op z'n
jonge schouders nemen het
konsert te openen. Martin Car-
thy zelf. die met Swarbrick in
duo moest optreden, en er wel
nog was, zou dan solo optre
den. Kwalitatief dus niets verlo
ren.
De 19-jarige Bensusan kenden
we al van zijn eerste elpee die
enkele maanden terug als een
stuk teer vinyl onder de naald
kwam. Zo schoon vonden we
dat. Daarbij een referentie: 1°
prijs van het festival van Mon-
treux. Nu niet dat je met derge
lijke prijs zowiezo de beste
bent, maar het betekent toch
wat. De liefhebbers staken
unaniem de loftrompet en
Pierre Bensusan werd meteen
gebombardeerd tot supergita
rist. Een dergelijk etiket is niet
altijd zo positief voor de artiest
zelf maar Pierre schijnt er niet
onder te lijden, en hij is inder
daad een schitterend instru
mentalist.
Met zijn Belgische premiere op
het folkfestival in Brussel
(Brossela Folk) nog in het oor
waren we ergens reeds onze
ontgoocheling vergeten over
de afwezigheid van Swarbrick.
Bensusan brak het ijs met een
prachtig instrumentaal num
mer. En de vlugheid waarmee
zijn vingers zich plooiden over
de snaren deden de toehoor
ders verstillen. En god weet
hoe moeilijk dat hier soms is.
Nu, Bensusan is ook geen no-
tenjager.niets dus van de
Franse gitaristenschool van
een Marcel Dadi met zijn kou
de, klinische aanpak. Neen, het
zijn gevolige snaren die trillen
op de wijze van Engelsen als
Davey Graham, John Ren-
boum en Dick Gaughan. Dat
programma liep zo verder
langs de draad van gevoelig
heid en virtuositeit van Franse
traditionals over Ierse en
Franse dansen naar eigen
komposities. Uit de eerste el
pee, één enkel nummer: het
enig mooie «Dame Lombar-
de»;de rest zal waarschijnlijk te
vinden zijn op zijn volgende die
eerstdaags verschijnt: het
overgevoelige «Belle, je m'en
vais en Allemagne», het oos
ters getinte «Vive Ie vent, vive I'
amour», het instrumentale «La
Kevin Coyne, de rauwste rock' n' roller van de laatste jaren in Dido. (EL)
Pierre Bensusan. de jongste folkre\
thy's March», een instrumen
taal nummer van Dave ge
schreven voor Martin, te spe
len.
Wie zichzelf niet meer moest
bewijzen is Martin Carthy. En
toch overtuigt hij er iedereen
van dat hij de meester is. Vrij
dag zagen we van hem een
minder sterk optreden dan
normaal. De vermoeidheid van
de reis en de zenuwachtigheid
om Swarbrick's afwezigheid lie
ten zich duidelijk voelen. Maar
Martin bezit genoeg technisch
meesterschap om dit euvel te
overwinnen zodat hij in een
minder goeie dag nog steeds
een zeer goed optreden kan
geven. Zijn keuze maakte hij uit
een rijk repertoire Engelse tra
ditionals en morris-tunes dat hij
doorheen de jaren heeft opge
bouwd. Zijn klassiekers, anno
1977, zoals «The Bedmaking»,
«Willie's Lady», «The Worces
tershire Wedding», «The trees
they do grow high» en nog van
die parels en daarbij de unieke
konbinatie die Carthy legt tus
sen stem en gitaarspel gingen
recht naar de kijker. Ook de a
capella nummers en de instru
mentale morrisdansen bewe
zen zijn meesterschap. Dus
ook niet nodig te zeggen dat de
meeste toehoorders hem in ja
nuari eerstkomende graag zul
len terugzien. Niet iedereen
immers die een konsert besluit
met drie bisnummers.
Verleden zaterdag dan. gingen
we luisteren naar de Engels
man Kevin Coyne, de rauwste
rock'n'roller van de laatste ja
ren. Dat luisteren ging een stuk
minder prettig want in de over
volle kleine ruimte van jeugd-
klub Dido te Erpe was het niet
makkelijk om op min of meer
konfortable wijze (en dat vraag
je wel als je 120 of zelfs 150 fr.
neertelt) naar de Brit te luiste
ren. En te kijken, want het vi-
zuele is bij Kevin misschien niet
zo spektakulair, dan toch een
onmisbaar etiket om op zijn ge-
pingel en lelijke stem te plak
ken. Je moet er voor zijn De
teksten zijn soms kinderlijk na-
lef, zoniet dan toch eenvoudig,
vol leven zelfs. Zoals we hem
kje tijdens Brossela Folk
zagen bracht Coyne wel
lijk de verwachtte
rock maar of
snedige kracht had van
vroegere optredens in
blijft zeer de vraag. Wij
van niet, want akoestisch
bracht klinken veel van
songs muzikaal oeverloos
notoon, slap zelfs met dat
ophoudelijk gestreel van
rechterduim over de meta
snaren. Theatraal had het
al niet veel meer om het lijf
goedkope gimmicks.
Kunstenaar Wilhelm Mechnig. (EL)
Atlantis, recent werk van Mechnig. (EL)
Het wordt nu stilaan een traditie dat de kunstenaar Willem Mechnig exposeert in de Belfortkel
der op de markt te Aalst. Niet dat het niet mag want Mechnig kan er prat op gaan steeds sterk
voor de dag te komen. Ook nu is dit het geval. De beheerste techniek van Mechnig laat ons een
aantal aspekten zien die elke verwarring uit ons warme hoofd verbannen. Op het groot
formatie doek «Atlantis» kan men lange stonden uitkijken zonder verveling. Het «kijken»
vormt een van de temas die hem Mechnig ook erg boeien. En hij laat voor ons de gelegenheid
niet voorbijgaan om hetzelfde te doen. Het meest van al kan hij met dit tema omspringen op de
grote formaten. In de kleinere stukken is hij meer geneigd z'n visuele informatie bloot te geven.
Hij moet daarin konkreter optreden om zijn gevoelens vorm te geven.
De struktuur de werken
zijn opgebouwd is eenvoudig
klassiek. Veel werk maakt hij
van de lichthoeken die op ver
schillende plaatsen het oog
treffen. Mechnig heeft daar een
patent op. Hij bepaalt de keuze
zo doelmatig dat het een op
bouwend konstruktief geheel
vormt. De bewering dat Mech
nig daardoor abstrakt werkt is
fautief. Enkel de vlak verdeling
wordt daarmede geordend. Te
konstateren in het werk «Anno
1977» dat geheel uit licht ele
menten is opgebouwd. Deze
werkwijze ontwijkt de verveling
die uit de lauter natuurlijke be
levenissen kan voortvloeien
Herhaling is daar een even
groot ziektepatroon van.
Mechnig heeft zijn zuivere in
gesteldheid weten te hoeden
voor invloeden welke deze
symptomen voor gevolg heb
ben. Daarom juist is het werk
krachtig sterk, soberen produk-
tief Meer facetten zijn in dit
werk te ontdekken maar ik stel
vast dat deze details te onecht
het gevoel weer zouden geven
dat ik daarover heb
Mechnig heeft zijn leven op de
hem eigen manier geordend
Eigenlijk is hij de enige Aal-
sterse kunstenaar die van zijn
artistiek werk probeert te leven.
Een absoluut ongewone om
standigheid gezien in het licht
van een gemanipuleerde eko-
nomie. Dat hij de kracht kan
putten om op een eigenwijze
manier verder te leven en doen
typeert zijn ingesteld vertrou
wen. Zoals hij hetzelf zegt moe
ten over hem geen boeken
worden geschreven zoals over
Piet Mondriaan. De realiteit
moet beleefd worden en eenie
der voelt dit aan op zijn eigen
kracht en middelen.
In de jaren 1960 was Mechnig
eens de «glorie» van de Aai-
sterse kunstwereld. Z'n werk
werd overal met sukses be
wonderd Het is hem niet over
het hoofd gegroeid en nu zegt
hij dat een tentoonstelling als
deze in de Belfortkelder hem
niet kan boeien. Maar hij doet
het meer om de reden dat hij
ook niet wenst lastig te worden
gevallen met de vraag voor
wanneer hij nog eens uitpakt.
Deze instelling is geen spier
veranderd tegenover vroeger.
Toen dacht hij er ook zo over.
Maar uiteindelijk moet hij van
de belangstelling leven.
Mechnig is straks 49. De stede
lijke kulturele dienst mag er
eens gaan over nadenken aan
hem een overzichtstentoonstel
ling te wijden. Het zou niet mis
staan het oeuvre van Mechnig
als voorbeeld te nemen voor de
komende generaties kunste
naars in Aalst.
Als Kevin Coyne dan tochB|
vlam met een kromme bc
liet overspringen dan was
tijdens zeldzame ogenblikk ige a
«Mariene», «Don't make \psch
ves»...
Na Kaz Lux dus een twet
ontgoocheling in Dido. Om
toch nog mooi te zeggen:
andere afgeketste roeislai
een kabbelende zee van
Rene De
De vernissage van deze 1
toonstelling haalde nog i
eens de achterban van de jI
sterse kuituur bij elkaar. De J
politieke prominenten lieten]
afweten. (Enkel volksvej
genwoordiger Jan Caudf
was aanwezig). Zij zien r
brood in een pensenkermis <j
in kunst en kuituur. Of is
kulturele nivoo van deze i
dan toch beneden het vriesj
gezakt? De kultuurbeton inl
Molenstraat heeft er als j
broek van vol
Roger D'Hofl
Veelbelovend wordt het komend Pro-Arte koncertseizoen 1977-78. Niemand minder dan de wereldbe
roemde pianist Eduardo Del Pueyo zal een reeks van vier koncerten openenen, en dan nog wel met een
volledig Beethoven-programma. I)it ter gelegenheid van de herdenking van het feit dat honderd vijftig
jaar geleden deze komponist der komponisten overleed.
Een tweede •■Beethovenjaar reeds op korte tijd: in 1970 herdacht men de tweehonderdste geboortedag
van deze man.
Op
meest hoogstaande muziekavond
•X'y.ka van d"l Jaar plaatsgrijpen. Dit kun-
nen wc nu reet*s zeggen: Del
- UM^B Pueyo geniet een ongeëvenaarde
aMtWa faam als Beethoven-vertolker.
SB Niet minder dan vier pianosonates
%jb*i staan op het programma: opus
mBÊ^"TB® ^ac^1t)' Opus 53 (L'Au-
VSlZÊiï'Éfê" rore). opus 31-2 (Tempesta) en
B tenslotte het grandioze oppus 110.
fl Velen zullen zich het optreden van
fl del Pueyo van enkele jaren gele-
B"k B den herinneren. Hij speelde in de
fl kapel van het Sint-Jozefskollege
^B[^ ^B onder meer Beethovens opus 106,
de Hammcrklaviersonate. Onver-
^fl getelijk... Even magistraal wordt
ongetwijfeld het komende kon-
^Bl van het stadhuis. Wie er bij
■P JBfl raden wc spoedig
kaarten te bestellen, want 't aan-
H* is beperkt.
De toegangsprijs
vermindering. Men kan ook een
700 F.
nement kost I 000 F Jeugd en
plus-drie-pas betalen 350 F. Men
heeft er in zekere zin belang bij
een abonnement te nemen omdat
alle abonnees over voorbehouden
plaatsen mogen beschikken. De
Lduardo de! Pueyo: wereldberoemd Beethoven-vertolker
mensen die een steunabonneri
nemen krijgen een voorbchoil
plaats op naam.
Vermelden wc nog de volg«f
manifestatie van dit seizoen.
Op vrijdag 23 december I977j
een kerstkoncert gegeven won
door hel jeugdkoor «Conciii
onder leiding van Karei AertsJ
brengen Gregoriaans, polyfj
en -A Ceremony of Carols-1
Benjamin Britten.
Op maandag 16 januari 19781
den in de feestzaal van het stadfl
de solisten van het Belgisch
merorkest op. Ze zullen well
brengen van Wolf. Hindemitl
Heyden. Het laatste koncert
door op maandag 6 maart H ^1 f
eveneens in de feestzaal van ïeimi
stadhuis en brengt een optre I eeri
van het Sextuor a Cordcs de Pa schi
sept
Deze eminente groep zal wei fstbri
brengen van Boccherim, Mar stijlvi
en Brahms. dhuis
r lorde
een veelbelovend prograi qg|
dus. dat door geen enkele mu ygg^
liefhebber zal willen gemist i rmgd
den. Pro Arte schonk ons in j^gi
verleden reeds gedenkwaart aq v
manifestaties en het zal onget jg
feld velen verheugen dat dod |gege
jonge animatieploeg cenze ecj 2g
hoogstaand artistiek peil n; qerg
streefd en gerealiseerd wordt
onze editie van volgende w
verneemt U alles en nog wat °je Vg(
het optreden van Eduardo g
Pueyo en de te spelen werken
And re Dc Gra ors|(
thui;
ven li
om c
i, stel
De muziek heeft onze heimat verwend de jongste weken. Er waren eerst de folkratten Pierre
Bensusan en Martin Carthy die samen een zilveren bladzijde schreven in de annalen van het
folkgebeuren te Aalst en verleden zaterdag dan, in een overhitte en nokvolle Dido, de Engelse
rocker Kevin Coyne. Een hele boterham dus.
marche dus sonneur éqaré»
enz.
Pierre maakte ook van Dave's
afwezigheid gebruik om «Car-
