FILM BIJ ONS
IEDJES AAN EEN LUCHTBALLON UITVERKOCHT
De Voorpost - 14-10-77 - 7
Feestpaleis
Liefhebbers van spektakelfilms kunnen terecht in zaal I voor
«De Langste Brug». Wie alles wil weten over de «High
Society Call Girls» moet «Madame Claude» gaan bekijken
in zaal 2. Het is een film van Just Jaeckin. maker van
«Emmanuelle» en «Histoire d'O». Ook voor deze produktie
zijn kinderen ten strengste geweigerd.
Het geld en de macht van koningen, prinsen, ministers en
groot-industriëlen, de charme en de schoonheid van zeer
diskrete, goed opgevoede en uiterst ervaren vrouwen zijn
zowat de voornaamste elementen die in deze film de rol
spelen. De machtigen der aarde kennen een geheim tele
foonnummer en de mooiste vrouwen staan genoteerd in
'n agenda. Eén vrouw komineert de twee: Madame Clau
de, bestuurster van een agentschap gespecialiseerd in luxe
venusdiertjes. 's Avonds, 's morgens en 's nachts rinkelt de
telefoon van Madame Claude. Een bekende stem vraagt
voor de Bahama's, Athene, Bankok of Londen een vrouw
van 1.70, blond met blauwe ogen, uiterst gedistingeerd,
gekleed in een helder blauw pak en zwart ondergoed, en ze
moet Engels of Russisch of Frans spreken...
Madame Claude kent de intiemste wensen van haar kliën-
ten. «Haar» meisjes worden met zorg uitgekozen en door
haar persoonlijk opgeleid tot eksklusieve call-girls die zich
bdtoegen op de hoogste trap van de maatschappelijke lad
der. Madame Claude, haar klanten en de meisjes zijn
gebonden aan een heilige zwijgplicht. Praten is een dodelijk
misdrijf. Plots verschijnt in die gesloten wereld een fotograaf
die ruiten wil breken.. Frangoise Fabian, Dayle Haddon.
Murray Head en Maurice Ronet zijn de voornaamste vertol
kers.
Palace
In de bovenzaal gaat Airport 77 de derde week in. Beneden:
The Cassandra Crossing (Bestemming Cassandra), een
film van George Cosmatos. Niemand minder dan Sophia
Loren, Richard Harris, Ava Gardner en Burt Lancaster ver
tolken de hoofdrollen in deze produktie.
Een goed geleide aanval op de «Wereldgezondheidsorga
nisatie» te Genéve brengt terroristen in de war: één van hen
is dood. een andere zwaar gewond en een derde schijnbaar
ongedeerd, maar besmet met een virus waarvoor tot op
heden geen tegengif bestaat. Ondertussen stappen in het
station van Genève de reizigers op de Transcontinental
Express. Wanneer Kolonel Mac Kenzie en de vrouwelijke
dokter Elena Stradner er zich rekenschap van geven dat de
besmette man zich tussen de reizigers bevind is het reeds
te laat. De trein heeft het station reeds verlaten. Geen enkel
land wil de trein binnenlaten vermits de reizigers besmet
kunnen zijn Mat Kenzie krijgt een lijst der passagiers en
neemt onmiddelijk radiokontakt op met dokter Chamber
lain, de enige geneesheer aan boord van de trein. Hij verwit
tigt hem ervan dat de drager van de dodelijke virus aan
boord is.
Onmiddellijk worden alle wagons doorzocht. Eindelijk wordt
de man gevonden in de bagageruimte. Chamberlan is de
enige geneesheer voor duizend mogelijk slachtoffers. De
trein wordt stilgezet, volledig van de buitenwereld afgeslo
ten en aangesloten op zuurstofinstallatie. Alle passagiers
die zullen pogen te ontsnappen zullen onmiddellijk worden
neergeschoten. Ondertussen schijnt de toestand der zie
ken te verbeteren
De trein nadert de Cassandra-brug, een oude brug waarvan
niemand de toestand kent. Chamberlain probeert Mac Ken
zie te kontakte ren, maar een der wachters vernielt de radio
installatie.
Enkele wagens blijven staan, anderen rollen voort en stor
ten de diepte in: de oude brug kon het gewicht niet dragen.
Te Genève denkt Mac Kenzie dat zijn taak volbracht is: hij is
er van overtuigd dat de reizigers hun leven hebben verloren
en dat de ziekte aldus ook van de kaart is geveegd. Maar...
de ziekte was bedwongen en er zijn overlevenden.
tober is op muzikaal vlak een maand om met grote happen van te bijten. Op 14-10 is
n Madeion de puistesrock van Tjens en Couter, daags nadien grolt het pink-beest
Ie St Annakerk om de zoete religie van Elly en Rikkert Zuiderveld. Op hetzelfde
nblik komt de folkfreak in Parnassos met Hedgehog Pie aan zijn trekken,
week nadien (22-10) is het grote ogenblik er: niet minder dan de Jesse Ballard
id in Tanu. Noteren maar.
begint dus vandaag vrij-
dus net op tijd om de fiets
b springen, de ziel uit het lijf
ollen en te gaan luisteren
r wat Cedo Nulli u in zaal
<e(jelon vanaf halfacht te bie-
i heeft.
ijs wordt gebroken door
eefointer Brothers. Schrijver
ch es hoort daar iemand la-
n en inderdaad. Ais deze
e te broers (men zegt dat
e Ie Caudron één onder hen
s ïcg maar de mooie benen
ben van the Pointer Sis-
i is dat al heel wat want de
lie close-harmonie van de
p jes verwachten we niet me-
i voor vrijdag. Nou goed, de
[hers zijn paraat en hopelijk
ten ze er ook een punt van
blijde te verrassen. Volgt
de Aalsterse funk-pop van
heimatgroep die nu al per-
leelsveranderingen heeft
•fj «gemaakt (nl. drummer
ap trig Bommon die naar ver-
e gisten): Abigail. De namen
Coppens (voor de vrien-
is dat «Lukske») en Jean
der Scheuren zullen u
lartschien wel iets zeggen en
n it u daarenboven cp het park-
ïst ivai waart dan weet u beslist
het met Abigail troef is Hun
^gige blues is naar wat insiders
yeren nog schoner dan
iger en dan zeggen wij. dat
en nog maar voor de strie-
tde tranerige gitaarloop in
nummer. 70 fr. (50 fr in
rverkoop) inkom niet te veel
5te|zelfde zouden we niet dur-
beweren van de hoofd-act,
duo Tjens Couter en hun
king-band. Nou zal u zeg-
dat zulks weer subjektief is
da s natuurlijk «just». Tjens
Couter kent u wel van hun
e «Whc Cares» (verdeeld
jkl^r I B.C.). Het rockt lustig
r eenvoudige schemaatjes
n deze tijde n van new-wave
t dat de toehoorders wel
prettig slot bezorgen.
aPGEHOG PIE
het zetduiveltje wil aan-
htig zijn dan leest u nu zon-
fouten dat op 15 oktober de
groep Hedgehog Pie te gast
kroeg Parnassos te Den
eeuw (stwg. op Ninove
Ziehier wat men erover
telt. Vooreerst duidelijk stel-
dat het om een folk-rock
ep gaat wat in feite wel be
ent dat ze in hetzelfde vakje
Pferen als 5 Hand Reel,
Steeleye Span (waar Martin
Carthy nu weer bij is), Fairport
Convention e.a.
Hedgehog Pie is niet de
slechtste dan toch de minst be
kende formatie in het rijtje.
Toch hebben befaamde muzi
kanten er geakteerd: Martin
Jenkins (de fantastische violist
die nu Bert Jansch begeleidt),
Margi Luckeley (vokaliste) en
bassist Stu Luckley. Het drie
tal heeft de groep intussen ver
laten. Bleven over: Jed Gri
mes, de gitarist en Michael
Doonan, fluitist en o.m. ook
speler van de tin whistle (iets
wat zijn vader John nog veel
schoner zal komen demonstre
ren in begin 1978 in dezelfde
kroeg). Bij deze twee voegde
zich Dave Burland, schitte
rende gitarist.
Hoe die nieuwe Pie klinkt is ons
nog niet bekend maar als we
Dave Laing van het nieuwe
folkblad Folknews mogen ge-
bedankt werd -voor zijn. icven dan is de kcmbinatie van
akoestische en elektrische in
strumenten en de mengeling
van contemporary en traditio
nele liedjes echt de verplaat
sing waard Wie met houdt van
Elly en Rikkert Zuiderveld of
wie geen kaart kon cp de kop
tikken kan dus naar Parnassos
NIEMAN EN ZUIDERVELD.
DE VREEMDE VOGELS
Dezelfde avond gaat in de St.
Annakerk. net naast de St. An-
nazaal. zowat het belangrijkste
konsert van dit eerste deel van
het seizoen door Elly Nieman
en Rikkert Zuiderveld zijn on
der heel wat jongeren erg popu
lair en die interesse was goed
voor uim negen honderd kaar
ten in voorverkoop en zonder
veel promotie zomaar van ei
genaar veranderd. Of u zater
dag nog binnen kan Is dus vrij
twijfelachtig
Van Elly en Rikkert zal u wel
weten dat hun ontmoeting da
teert uit 1966 Rikkert speelde
gitaar, maakte luisterliedjes en
kwam via zijn vriend-muzikant
Jop Pannekoek op een dag ('t
zal wel een mooie dag geweest
zijn) in kontakt met Elly. Een
jaartje later kwam zijn eerste
elpee uit. «Achter Glas»
waarop onder meer het schone
«Vreemde Vogels» in de
groeven was gezet. U zingt dat
wel mee: «we zijn twee
vreemde vogels, ik met mijn
fladderende handen en mijn
kanariegele vest.»
En terwijl hij op een ietwat cyni
sche en afstandelijke manier
met de taal speelde («Sorry
Heer», «Meisjes in het
zwart»schreef zij in de vorm
van sprookjes («Boven alle
dingen», «'t Vlindertje») of
kinderliedjes («De Bedboot»).
In de liedjes van latere datum,
die ze soms ook samen schre
ven. keert deze tegenstelling
vaak terug, al kwamen ze dich
ter bij elkaar («Mantel
meeuw») en begint er ook een
ander element te spelen: iets
van verlangen naar een andere
wereld, naar geestelijke dingen
die we nu gewoon God zouden
noemen («Een ander land»,
«Atlantis», «De zeven tuin
en»). Dat waren eigenlijk hun
eerste schreden op het pad, al
waren ze daarvan niet zo erg
van bewust vertellen ze nu.
Rikkert daarover: «We hebben
eigenlijk altijd een geestelijke
ontdekkingsreis gehad in ons
leven. We waren eigenlijk altijd
op weg van het ene eksperi-
ment naar het andere. En nu.
nu is het net of ik weer opnieuw
geboren ben en eigenlijk is da;
ockzc Je hoorde vroeger al
eens praten over water en
geest 't Vraagt moeite om je
aan iets te geven. Aan hem
Maar als je dat eenmaal hebt
gedaan, dan ben je bevrijd van
al je diepe angsten, en dat is
het meest heerlijke gevoel wat
mij ooit in mijn leven is overko
men.»
Elly en Rikkert behoorden tot
de eerste hippies die aan het
eind der zestiger jaren de grote
stad. Amsterdam namelijk, ver
lieten voor het platteland. Ze
wonen in Tuil, in een met een
rieten dak toebedekt huis. Ze
spint, hij werkt in de tuin, ze
musiceren, ontvangen vrien
den, voederen de zeven hon
den en katten enz. Kortom, ze
zijn er op zoek naar het zuiver
der leven en ze hebben er de
waarheid gevonden in het ge
loof («er is geen weg naar liefde
liefde is de weg - er is geen weg
naar vrede - vrede is de weg»)
U luistert maar naar «Sta op en
wandel», andere platen en
bvb. hun laatsteling «Levend
Water» (EMI 4C 064-25455)
waarvan de hoes u het vol
gende vertelt:
«Indien iemand dorst heeft, hij
kome tot Mij en drinke Wie in
Mij gelooft, stromen van levend
water zullen uit zijn binnenste
vloeien» (Johannes 7:37). Voor
de sprookjeswereld van Elly te
bezoeken legt u maar «Het
Oink-beest» EMI 5C050-
24716)onderde naald, «Parsi
fal» (EMI 5C064-24502) is ook
te smaken, «De draad van A-
driadne» (4C054-24347) idem
en we slaan er over om u al
thans in het genre de verza
melplaat «Liedjes aan een
luchtballon» (Phonogram
6678 001) aan te raden. Daar
op: «Vreemde vogels»,
«Luchtballon», «Atlantis-
verdronken in jou» e.a.
Het weze nog gezegd dat het
duo ook multi-instrumentaal
werkt. Elly speelt luit, autoharp.
blckviool. kazcc. mondharp en
lotusfluit terwijl Rikkert o m
weg weet met de gitaar, bon
go's. tabla, Chinees bekken,
klokkenspel, tuntuna viool
Nog even dit. Op «Liedjes aan
een luchtballon» leidt Rikkert
de plaat in en over hun «naam»
schrijft hij dan het volgende:
«Schep liever geen «sterren»
om je heen, maar laat ze stra
len in je ogen, geen liefde aan
de mensen en je krijgt het dui
zendvoudig terug». Volgende
week in de Voorpost mooie fo
to's van en een lange tekst over
het kcnsert dat ze zoals reeds
gezegd in de St. Annakerk ge
ven. Voor de «petite histoire»:
en zouden zelfs mensen ('n
hele bus, een karrevracht dus)
uit Limburg afzakken naar
Aalst. Het wil dus toch wat zeg
gen als men voor Elly en Rik
kert zelfs uit het buitenland
komt. Tot slot: er zijn maar 700
zitplaatsen voorzien, dus op tijd
wezen of organisator Jebron
verwijst u naar de vloer.
JESSE BALLARD BAND IN
TANU
Niet minder belangrijk is het op
treden van de Amerikaanse
formatie the Jesse Ballard
Band die op 22 oktober om 20
uur optreedt in jeugdklub Tanu,
Houtmarkt 1 te Aalst. Als we het
goed begrepen hebben is Tanu
onlangs erkend en om de daar
opvolgende vreugde kracht bij
te zetten werden naar verluidt
massa's vrijkaarten gedrukt.
Die vraagt u maar gerust in hun
lokaal en daar mag u dan gratis
voor niks ae zaai mee in. Wie
zijn nu Jesse Ballard en zijn
speelmakkers Geen groen
tjes in de muziekwereld, dat
leest u nu wel.
De groep geniet veel bekend
heid in de Oostbloklanden en in
Duitsland. U denkt nu al dat ze
meeflikkeren in de lichting van
de «Krautrock», maar u bent
mis. De stijl van hun doen is
overigens moeilijk te omschrij
ven met één etiketje. Het spek-
trum is wijd: balladen, rythm en
blues, rock, gospelscngs en
niet het minst jazz. Heel afwis
selend dus en dit, zowel op het
podium als op plaat (hun eerste
elpee «Livin'Like Fire» is net
uit de vinyioven en daar vindt u
uitschieters op als «Music Jail»
titelsong «Livin' Like Fire»,
«Slip away». «Gipsy Night» en
«Paradise Island Bar»). Om
wille van dit laatste nummer en
met de bijhorende gimmicks
heeft men de formatie ook de
naam the Jesse Ballard Pa
radise Island Band gegeven,
maar die naam onthoudt u wel
licht nietl.
JESSE
Jesse Ballard, zanger, gitarist
en komponist woonde tot in
1971 in Amerika. Hij studeerde
er muziekgeschiedenis, har
monie, fuga en kontrapunt en
maakte het begin van de hele
Califomische hippiebeweging
mee. Vanaf zijn zestiende
speelde hij in diverse groepen
en formaties. In 1971 keerde hij
dan de hielen naarz'ngeboorte-
land en zocht het geluk in Eu
ropa, in München en later in Ber
lijn waar hij Jozef Kucèra
ontmoet en samen mee op-
toert.
Weldra volgt een eerste single
bij Phonogram: «Refugee». Zo
trok ie naar Engeland met Jo
zef. speelde er folk. maakte
toemees en schreef nummers
die op z'n nieuw® elpee staan
(«If you ever» e.aT).
Begin 1975 ging Rij voor enkele
maanden terug naar Amerika
waar hij optrad met Eric Bur-
don. wijlen Tim Buckley, Bob
Weir (van Grateful Dead) en
the Flying Burrito Brothers.
Begin 1976 werkte hij terug met
Jozef Kucèra in Berlijn waar hij
dan samen met Hans Hart-
mann en Tommy Gold-
schmidt, de Jesse Ballard Para
dise Band vormt. De naam «pa
radise» komt omwille van het
sukses van vorengenoemd ge
lijknamig nummer en de tropi
sche sfeer die er van uitgaat.
THE SENSATIONAL
SAXOPHONE JOE
Jozef Kucèra een zeer be
scheiden man en een groot
muzikant. In een interview met
een Duits muziektijdschrift zei
hij: «Kijk, ik kan niet verdragen
dat men schrijft dat ik met zeer
goede en beroemde personen
gespeeld heb. Wat maakt dat
uit?» En verder: «I'm just afool,
die saxofoon speelt en als de
mensen dat goed vinden dan is
dat o.k. Maar wat voor verschil
maakt datvoormij, alsiktoeval-
lig metJan Hammer, Miroslav
Vitous en Miles Davis heb ge
speeld I'm just happy when
they like my music, because it's
me
Jozef is na de Praagse opstand
in Tchechoslowakije uit zijn
land weggevlucht met zijn in
strumenten en een bundel kle
ren. Zo rende hij door de bos
sen voor zij leven, om zich bij
zijn vrouw te voegen in Enge
land. Daar verdiende hij goed
zijn brood als studio-muzikant
en verwierf een hele faam in de
Europese jazz-kringen.
HANS HARTMANN
Speelde reeds piano toen hij 5
jaar was. Zijn ouders zongen
Zwitserse volksliederen en hij
begeleidde hen. In 1960, hij
was ertoen ongeveer 19, leade
hij zich toe op de basis en
speelde een hele tijd in dixie-
landgroepen.
Aan het konservatorium volgde
hij klassiek-ccntrabas maar hij
begonzichmeerenmeertoe te
leggen op de jazz.
Zo speelde hij in Franco Am-
brosetti en Champion Jack
Dupree, de beste Zwitserse
jazzgroepen. In 1967 behaalde
hij de eerste prijs in de Freddy
Meiergruppe op Jazz Bilzen
Vermelden we neg dat hij di
verse solisten begeleidde:
Johnny Griffin, trombonist
Slide Hampton, Udo Linden-
berg enz. Verder ook in de
groep Guru Guru die u mis
schien in 1973 in Bilzen zag
presteren.
De platen waar hij als gastmu
zikant zijn steentje bijdroeg tot
de uiteindelijke klankkleur zijn
niet te tellen.
TOMMY GOLDSCHMIDT
Tommy is eigenlijk de leukerd
van de groep. Je vraagt hem
bvb. wat hij over zijn leven te
vertellen heeft, en je krijgt dit
als antwoord: «ja. kijk. mijn le
ven wordt bepaald deer 3 za
ken. Een eerste: liefde, een
tweede: ook liefde en een
derde dat zijn al mijn verjaar
dagen want daardoor wordt ik
telkens ouder
Nu ja, alleszins schoner ge
zegd dan de uitspraak over het
leven die een soep is met drie
mergpijpen. U kent die wel.
Zijn interesse voor ritme wordt
tot leven geroepen tijdens de
jaarlijkse karnavalfeesten in
Rio de Janeiro. Zijn Latijns-
Amerikaanse temperament is
niet te houden (luister u maar
naar Brasil Tropical). In de
winter van 1964 trekt hij naar
Berlijn en ziet daar voor het
eerst in zijn leven sneeuw. Drie
uur heeft ie daar in gespeeld.
Op school speelt hij drums en
maakt zijn debuten. In 1971
wordt hij professional en speelt
vier jaar bij Chartago met wie
hij 4 Ip's en 3 singles maakt. Na
zijn hartoperatie speelt hij dan
bij Guru Guru en Embryo en
nu nog steeds neemt hij platen
op met de Duitse groep Kraan.
Voeg daaraan toe dat hij
speelde met Alexis Korner en
in Engeland, met Brian Auger
dan weet u dat hij ook al geen
blauwtje meer is.
Na een eerste suksesvolle
toernee in 1976 is de groep nu
voor de hele maand opnieuw
ten lande. Een stellige aanra
der
Niet vergeten: Drs. P. in Dido te
Erpe, Rum op 29-11 in zaal
Black-Boys Michel Hinde-
noch op 29-10 in Parnassos en
nog vele, vele anderen. Vwala.
René De Witte.
feestpaleis
geopend
Cinema Feestpaleis ging vorige donderdag open. Talrijke genodigden maakten een eerste prentenvertoning
voor in de twee prachtige zalen van de duplex. Je schuift zo weg in de zetels, gevaarlijk in feite maar goed, u
maakt het best eens mee. Dat kan momenteel met Cross of Iron of in de kleine zaal - Max Havelaar-(SJ)
