BOEKi
I FAMILIE
MAERTI
1T00N BLOMMAERTS
JBBELE ONVERWACHTE
ÉRHUIS
Si"
CHEPENZETEL DIE UIT DE LUCHT VIEL!
De Voorpost- 21-10-1977 - 15
tfMSE
KLOPPER».
poeders kant zijn Jos en
.||Blommaert verwant met
Limbergen, ooit nog
iisch lijsttrekker te Gijze-
ir de tweede wereldoorlog
•ende de oorlogsjaren bur-
er van deze gemeente. Te
echter kende iedereen
id «Jefke Klopper» en de
lische lijst werd er «de lijst
Klopper» genoemd. Deze
ische erfenis kreeg zowel
Jp Limbergen als zijn zuster
Tioeder van beide broers
irt van vader Theofiel
lergen, de grootvader van
ntoon.
'illtfan
lik
ut
ellini
tar
shi
heT
al p
llo
',u^vn
"i
hef31!
cht
rembodegem was een an-
Van Limbergen politiek
op gemeentelijk blak;
binnen een uit het Daen-
jroeide Vlaams-Nationale
voorzaten van Jos en An-
pimaert waren toen, eigen-
aktief over het ganse
lied van' het huidige
1st». Het is dus zeker niet
erlijk dat van de vijf zonen
gezin Blommaert telt. er
de voetsporen van hun
i zijn getreden. Wij laten
ijselijk in het midden wie
jk de echte politieke voet-
is gevolgd! Ergens toch
«appels» niet ver van de
boom, maar hoe zij beiden uitein
delijk in een verschillende politieke
partij zijn terecht gekomen laten wij
hen, zó mogelijk, zelf uit de doeken
doen.
Zoals reeds gezegd, stamt de fami
lie Blommaert uit een der kleinste,
deelgemeenten van de stad Aalst
Gijzegem. Het is pas in 1949 dat
vader Blommaert te Aalst een was
serijbedrijf «uit de grond stampte»
aan de Driesleutelstraat en in 1951
kwam het gezin Blommaert zich de
finitief te Aalst vestigen. Van huis
uit hebben dus zowel Antoon als
Jozef Blommaert, naast een poli
tieke erfenis, ook een meer dan
gewone dosis «zelfstandigheid»
meegekregen wat beiden onver
mijdelijk in de richting van «het op
eigen benen staan» heeft gedre
ven. Beiden beschouwen zich,
zonder enige moeite en zonder
nuancering, tot de zó vaak met alle
zonden Israel's beladen «Midden
stand». Beiden vertrekken dan ook
vanzelfsprekend van uit deze situa
tie bij het uitstippelen van hun poli
tieke gedragslijn, voor zover er van
«uitstippelen» werkelijk sprake kan
zijn. Het lijkt ons eerder dat, naar
gelang de problematiek zich aan
dient en opdringt, zowel Antoon
Blommaert (V.U.) als Jozef Blom
maert (C V P de dingen aanpak
ken volgens hun onmiddellijke be
langrijkheid en naargelang de be
schikbare middelen.
Beiden hebben zij hoe kan dat
anders heel wat gemeenschap
pelijks. Er is echter al evenveel
zoniet meer waarin zij duidelijk
van elkaar verschillen, en ook dit is
vanzelfsprekend. Ongetwijfeld
speelt hier een toch relatief groot
leeftijdsverschil mee, waaruit, in
deze snel evoluerende tijd, zeker
kan worden gewaagd van een reeds
verschillende invloed van zowel
omgeving als tijdsgebeuren op
beider persoonlijkheid. Jozef
Blommaert onderging heel sterk de
na-oorlogse schoolstrijd en raakte
er derwijze bij betrokken dat zijn
politieke keuze gewoon voor de
hand lag. Antoon Blommaert heeft
in zijn Brusselse school- en werk
tijd aan «den lijve» ondervonden
wat het betekende Vlaming te zijn in
dit land. zodat zijn politieke keuze al
gauw vast stond
Wie zijn nu Jos en Antoon Blom
maert, zoals zij vandaag de dag, als
politieke fauna, binnen en buiten de
politieke arena, naast, met en
tegenover elkaar staan? De verlei
ding was echt te groot voor ons
om, naar aanleiding van de aanstel
ling als schepen van personeel van
Antoon Blommaert, zo maar voor
bij te gaan aan de politieke dualiteit
binnen eenzelfde familie. Mis
schien slagen wij hiermede erin om
de politiek tot zijn ware proporties
te herleiden en de mens zelf. zowel
als de menselijkheid, binnen dit dik
wijls onverwikkelijke politieke ge
beuren, op het voorplan te halen.
I kort tijdsbestek verhuisde Antoon Blommaert twee maal.
Ite maal van op de gemeenteraadsbanken naar een schepen
een tweede maal van uit zijn woning aan de Oude Gentbaan
'r? ouderlijk huis te Gijzegem. «Klopper» is dus inderdaad terug,
'lis schepen als als inwoner van Gijzegem.
lag en van V U -schepen voor
tis I, A Blommaert schijnt er
j s nd één grote vaste waarde
ieben dit is: de verrassing,
f s d, verrassend onverwacht
teit oon Blommaert schepen,
bij id en onverwacht duikt
var )lommaert te Gijzegem,
nie ortedorp op. Met Antoon
1 als rt weet je nooit, wordt er
it h ook of zelfs door
da ilke hem van heel nabij
ten n. Of toch yvel...? Inder-
nan grote zekerheid hebben
nl dat hij altijd verras-
v0( Ie hoek komt. Weliswaar
le verrassen», maar «ver-
doet hij al lang niemand
'ien schepen Blommaert
ien eeft bereikt voor een af-
:e in blijkt hij intussen
illie1 ergens anders te
e s men pas doorheeft dat
ommaert opnieuw in de
1 aad zit dan blijkt hij in-
00 ds verrassend een
tel te bezetten. Als men
rug zowat pas goed wist
n Blommaert was bleek
35ils al even verrassend
m' lemeenteraad beland te
1 do og enkele jaren vroeger.
9e geloofde dat wildvang
naJ in zou slagen het
tfacbraafste meisje «van
|S ond» weg te kapen dan
e ussen reeds verras
zes, door «haar» vader
zorgvuldig klaarge-
z° iterhammetjes met be-
ser'nnen.
eet
Er zit dus niets anders op eens
de verassing te boven, toch Gijze
gem waarts te togen en het huis
op te sporen waar schepen Blom
maert is ondergedoken.
Langs de grote baan, niet zó heel
ver af van de nu aangrenzende stad
of boerendorp Dender-
monde, staat de woning van de fa
milie Blommaert, gedeeltelijk
nog aan het zich onttrokken
telijk nog aan het zicht onttrokken
door een respektabel aantal over-
jaarse vehikels die door de vorige
bewoner worden weggehaald net
als wij er arriveren.
Als wij aanbellen, samen met de
fotograaf, wordt de dubbele voor
deur, voor de helft ervan, openge
daan doorde steeds verrassend
mooie mevrouw Blommaert.
Bij het binnegaan komt dan haar
verrassende mededeling dat sche
pen Blommaert nog niet terug is.
want hij is even uit voor een wande
ling. Daarop zijn wij wel even ver
wonderd blijven stilstaan: hij is er
dus weeral in geslaagd voor de ver
rassing te zorgen, tweevoudig
zelfs, want pas zijn wij er van be
komen of Antoon Blommaert arri
veert zelf, kuierend, met jongste
zoontje Maerten aan de hand, in de
overdadige herfstzon. Zó kort is
onze wachttijd zelden geweest!
Omdat alles er uiteraard nog op zijn
kop staat, nè de recente verhuis,
loodst de gastvrouw ons naar de
reeds ingerichte keuken waar de
kopjes, schoteltjes en bordjes met
het «de Sceppere» embleem belof
tevol staan te wachten op de gezel-
lommaert in familiekring (EL)
Antoon Blommaert
lige ronde tafel. Er komt koffie
lekkere koffie en gebak alsof
men het er op gemunt heeft ons de
mond vol te stoppen...
Tussen twee happen marsepeinge
bak Sint Maarten zal niet vér
meer af zijn beginnen wij toch
maar met het afvuren van onze vra
gen. Schepen Blommaert roert be
dachtzaam zijn koffie om,.
Toen het uw beurt was, als frak-
tieleider van de V.U., om het
standpunt van uw fraktie te ver
duidelijken naar aanleiding van
de beleidsnota van de huidige
koalitie, was ik enigszins ver
rast toen U aanzette met de zin
snede: «Als Vlaams-Nationalist en
als middenstander...» niet zó zeer
omdat U dit zó stelde maar veel
eer door de naar mijn gevoel,
weinig overtuigende wijze
waarop U dit tussen neus en lip
pen mompelde.
Het is niet omdat het in de raads
zaal, op dat moment, voor U aarze
lend leek dat dit zó zou zijn. Ik kan U
verzekeren dat ik met de minste
moeite het om met volle overtui
ging te zeggen dat ik én Vlaams -
Nationalist én middenstanderof
liever zelfstandige ben. Ik weet
wel, en ik neem aan dat het wat
aarzelend overkwam, dat ik mij niet
op mijn gemak voelde toen; dit zal
wel aan mijn eerste optreden gele
gen hebben, een soort planken
koorts denk ik
Waardoor kwam U in de Volksunie
terecht?
Dat spreekt toch gewoon vanzelf!
Als men Vlaams-Nationaal voelt
kan men nergens anders terecht.
Sommigen steken zich misschien
achter dit etiket weg zonder dat zij
het werkelijk zijn, nog anderen zijn
het gewoon vanzelf en moeten niet
zó nodig een etiket opgeplakt.
Van waar uw Vlaams-Nationale
overtuiging?
Ik ben een geboren Vlaams-
Nationalist.
Bedoelt U dat U het van thuis uit
hebt meegekregen?
Neen, dat kan ik niet zeggen, van
huis uit niet, maar wel van uit de
familie. Mijn grootvader was sche
pen hier te Gijzegem, en «Jekke
Klopper» mijn oom, was hier bur
gemeester, beiden waren Daensis-
ten,
Dit lijkt mij toch geen overtui
gende reden aangezien bvb. uw
broer Jozef duidelijk in een ander
politiek kamp terecht is gekomen
dan het uwe.
Er zijn er altijd die de verkeerde weg
in slaan, dit komt in de beste fami
lies voor. Overigens respekteer ik
iedereen zijn gedacht, ook dat van
mijn broer, al is het verkeerd.
Wanneer werd U politiek aktief?
Dit is eigenlijk beetje bij beetje ge
komen. Eigenlijk werd ik pas goed
vlaams bewust toen ik te Brussel
school liep in de Franstalige afde
ling van het St.-Niklaas instituut te
Anderlecht.
U hebt dus franstalig onderwijs
gelopen, dit is wel verrassend.
Uw ouders zullen dus zeker niet
overgelopen hebben van Vlaams
gezindheid.
Thuis werd er inderdaad aan dat
soort dingen niet zwaar getild. Er
werd ook nooit over politiek ge
sproken. De reden dat ik naar een
franstalige school werd gestuurd
was, voor mijn ouders, er een van
praktische aard Als men zaken
deed, moest je frans kennen en
daarmee uit. Nadien is het wel
praktisch als men zijn tegenstander
in «zijn» taal rond de oren kan
slaan.
Er werd ons verteld dat U heel wat
scholen hebt bezocht; wij gaan
hier dus niet stil bij blijven staan.
Welke specifieke opleiding hebt
U genoten?
Uiteindelijk heb ik de ekonomische
en handel gevolgd, zodat ik als
boekhouder aan het werk kon gaan
in een importbedrijf van cham
pagne en whisky. Ik heb het daar
echter maar enkele maanden uit
gehouden. ik voelde me opgeslo
ten achter een bureau
Waar kwam U dan terecht?
Op de baan, als vertegenwoordiger
in geschenkartikelen. Dat kende ik
trouwens van huis uit reeds voor
een stuk. Overigens liep dit prima,
eigenlijk veel te goed. want mijn
werkgever wou op de lange duur
voortdurend aan mijn kommissie
peuteren omdat ie vond dat ik te
veel verdiende.
Dit is dan de reden geweest
waarom ik er, nè zowat 4 jaren,
mee ophield en voor mezelf be
gon...
Wat ging U toen zelf doen?
Hetzelfde wat ik nu nog doe: foto's
en reprodukties.
Hoe kwam U dan tenslotte op de
Volksunielijst waar uit tenslotte
uw huidige schepenambt zou vol
gen?
Partijlid werd ik omstreeks 1965 en
na enkele jaren zat ik ook al eens in
het partijbestuur. Met de verkiezin
gen van 1970, voor de gemeente
raad, werd ik als jonge midden
stander voorgedragen. Mijn plaats
zelf op de lijst was vanzelfspre
kend, mijn zevende plaats heb ik
afgedwongen met verwijzing naar
de zevende plaats van mijn broer
Jozef op de CVP-lijst. Ik stelde het
zó dat ik niet gehandikapt mocht
vertrekken, dat dit anders geen
voordeel voor de lijst zelf zou
meebrengen. Eigenlijk had ik'nooit
verwacht dat Jozef op de CVP-lijst
zou opkomen. Mijn kandidatuur
was reeds, lang van te voren aan
vaard en reeds vele maanden vóór
de verkiezingen in oktober, voerde
ik als enige kandidaat reeds propa
ganda met lange fluorescerende
banden: ANTOON BLOMMAERT
VOLKSUNIE. Later heb ik met
vreugde vastgesteld dat anderen
mij hebben gekopiëerd. Ik ver
wacht dit trouwens weer voor de
volgende gemeenteraadsverkie
zingen: deze keer voerde ik mijn
publiciteit met het uitdelen van een
opgeplakte reproduktie van het
Aalsterse belfort, tegen de vol
gende keer zal ik deze reprodukties
gaarne verkopen aan de andere
kandidaten.
Hoe is de verhouding met uw
broer sedertdien?
Eigenlijk onveranderd, maar over
politiek spreken wij nooit samen.
Hij kan trouwens alleen maar aan
voeren: «Gij met uw zwarten.en
dit is zowat de enige politieke ar
gumentatie die de CVP hem bijge
bracht heeft. Ik heb destijds de po
litieke strijd eerlijk en sportief ge
voerd, wat van hem niet kan wor
den gezegd Hij had alles op alles
gezet om het te halen en alle midde
len waren hiervoor goed. Voor mij
kwam het er in de eerste plaats op
aan om stemmen aan te brengen en
een goede uitslag te behalen. Uit
eindelijk kreeg ik het vierde meeste
aantal naamstemmen van de V.U.-
lijst, na Caudron, De Brul en Dr.
Vanderbeke Ik kan mij voorstellen
dat Jozef enigszins teleurgesteld
was toen ik wél en hij niet verkozen
was.
Velen hadden gedacht dat U er
deze keer zou afvallen, de Volk
sunie deed het echter verrassend
beter dan verwacht en ook U
haalde meer naamstemmen.
Inderdaad, ik verwachtte er ook
deze keer bij te zijn, en ik wist dat ik
hiertoe minstens een duizendtal
naamstemmen moest halen.
Reeds vóór de verkiezingen heb ik
in het openbaar gezegd dat wij ze
ven gekozenen gingen halen en
dat, om gekozen te zijn, er min
stens 1000 stemmen zouden die
nen opgehaald. Voor een stuk ko
men mijn naamstemmen zeker van
uit Gijzegem waar ik pamfletten heb
rondgedragen met de slagzin
«Klopper is terug». Op dit ogenblik
ben ik dus het enige direkte verko
zen gemeenteraadslid voor Gijze
gem en dit doet mij enorm veel
genoegen.
Het lijkt dat er veel sentiment
schuilgaat achter deze laatste
uitspraak. Het is dus niet toeval
lig dat U naar Gijzegem terug
kwam?
Allereerst ben ik terug gekomen
naar mijn ouderlijk huis en ten
tweede heb ik steeds heimwee ge
had naar Gijzegem. Mijn vrouw is
daar niet zó gelukkig mee op dit
ogenblik... maar ze zal zich zeker
nog herinneren dat ik, toen we pas
getrouwd waren, reeds gezegd heb
naar Gijzegem terug te willen. Het
is een lange weg geweest maar uit
eindelijk is het er van gekomen en
nu is het uit met verhuizen, ik ben
eindelijk weer thuis. Klopper is te
rug en dit is nu definitief zó!
Waar en wanneer leerde U uw
vrouw kennen?
Ik geloof dat Mieken achter mij
aanzat...
Hier komt een niet mis te verstaan
protest van Mevr. Mieken Blom
maert - De Schepper..
Mevr. MBIDat zal wel een beetje
anders hebben gelegen dacht ik
zó...
Wij nemen inderdaad eerder aan
dat het omgekeerd was..
Tegen de overmacht moet ik het
afleggen. Ik meen mij te herrinne-
ren dat Mieken echter speciaal een
vriendin kwam opzoeken vlak
tegenover het huis aan de Boude-
wijnlaan waar wij toen woonden,
omdat zij wou dat ik achter haar aan
zou zitten... maar het kan ook ge
weest zijn dat ik precies haar ach
terna ging doordat ik ze alsmaar
van de overkant in de gaten kreeg.
Al bij al geloof ik nog dat ik met haar
ging voor de lekkere boterhammen
die haar vader voor haar elke dag
klaar maakte... en die ik dan met
smaak naar binnen werkte.
Mevr. M. BI.; Ons vader was er
danig mee opgezet dat ik steeds zó
veel kon eten...
Het is dus niet alleen bij samen
boterhammen verorberen geble
ven-
Nee, tenslotte zijn wij zelf voor onze
boterhammen gaan zorgen, ik ge
loof dat dit in 1963 is geweest.
Zat U dan reeds in de politiek?
Neen, zeker niet, anders had ik
Mieken thuis nooit meegekregen.
In die tijd was het nog doodzonde
om voor de V.U. te stemmen en
haar vader wilde zelfs niet dat zijn
dochter ook maar aan een dage
lijkse politieke zonde zou blootge
steld zijn...
Twee jaar heb ik het zó uitgehou
den, zonder politiek, en toen ging
het hek van de dam...
Mevr M BI.: En toen begon de
ruzie... steeds over politiek. Eerst
voor het abonnement op «WIJ»
blad, dat ik in het begin meteen in
stukken scheurde. Later hield ik het
V.U.-partij weekblad om mijn aar
dappelschillen in te doen en zó be
gon ik dan af en toe een stukje erin
te lezen, onder het schillen.
Wij mogen nu wel aannemen dat
deze interne politieke strijd defi
nitief tot het verleden behoort?
Uiteindelijk is Mieken ook verstan
dig geworden en stemt ze voor de
beste kandidaat van de beste lijst.
Al deze politieke bedrijvigheid
zal, naast de beroepsbezigheden,
toch heel wat tijd opslorpen. Is er
nog tijd over voor uw gezin?
Ja, zeker.
Mevr. M. BI.: Neen, helemaal niks.
Ik dacht vroeger dat het niet erger
kon maar sedert dit schepenambt
is het werkelijk nog erger gewor
den. Toon is nooit thuis vóór ik
reeds lang in bed lig. Als ik dan
iemand naast mij onder de lakens
voel kruipen, hoop ik maar- dat hij
het is. Als hij 's ochtends het huis
uit gaat verneem ik meestal van
andere mensen waar hij die dag
allemaal is geweest.
Antoon B.: Vrouwen zijn echt on
mogelijk, ze vertellen zó maar ver
halen die uit de lucht gegrepen zijn.
M'n dagindeling ligt vrijwel onver-
WsÊm
Terug naar zijn geboortedorp
anderlijk vast.Mijn leven speelt
zich af tussen het stadhuis en mijn
atelier aan de Moorselbaan.
Tussen zegt U?! Er wordt hier en
daar gefluisterd dat U moeilijk
voorbij kunt aan een bekende
«pleisterplaats» op uw Weg tus
sen Stadhuis en Moorselbaan?
Er wordt gemakkelijk overdreven
door «fluisteraars» Voor mij is het
niets meer dan gauw even een op
kikkerende koffiepauze, om me
teen dan weer door te kunnen
gaan, met frisse moed.
In wat bestaat uw taak als sche
pen voor het Personeel?
Ik ervaar dat vele mensen denken
dat ik iets te maken zou hebben met
de personeelsaanstelling. Niets is
minder waar' Mijn bevoegdheid is
te vergelijken met de personeels
dienst van een bedrijf. Alles wat
voor het stadspersoneel admini
stratief moet geregeld worden pas
seert langs de dienst personeelsza
ken. Het gaat dus louter om interne
personeelszaken en het administra
tief in regel houden van het perso
neel.
Hoeveel stadspersoneel valt er
onder uw bevoegdheid?
Momenteel zijn er iets meer dan
800 personeelsleden, inbegrepen
de ongeveer 170 tewerkgestelde
werklozen.
Naast het personeel, ressorteert
ook Volksgezondheid onder mijn
bevoegdheid en ben ik belast met
de koördinatie tussen het Kollege
endeO.C.M.W. Dit neemt niet weg
dat personeel momenteel zeker de
zwaarste brok is. Sedert december
1976 werd het Gentse statuut voor
het stadspersoneel aangenomen.
Hierdoor wijzigde de ganse termi
nologie van de personeelsbe-
voegdheden en omschrijvingen.
Eerlijk gezegd, ik had gedacht min
der werk te zullen hebben als sche
pen. Ik sta versteld van alles wat er
aan de hand is op zo'n stadhuis,
daar heb je als gemeenteraadslid
helemaal geen weet van. Ik zit er
nu, al heb ik er echt niet om ge
vraagd, maar ik doe het echt graag;
het boeit mij echt.
Voelt U zich nu gearriveerd?
Laat mij niet lachen. Weetje, ik heb
nooit een schepenambt geam-
biëerd. ik heb er dus ook nooit voor
gevochten Het is dus echt niet iets
wat ik mij ooit heb voorgesteld en
voel mij dus helemaal niet gearri
veerd!
In wat kunt U nu een onderscheid
maken tussen een V.U.-schepen
en een andere partij-schepen in
een stad zoals Aalst, welke rol
speelt een Vlaams-Nationale par
tij überhaupt in een gemeente
bestuur?
Allereerst is het wenselijk voor de
nationale politieke strijd dat de
V.U. ook wortelt in de gemeenten.
Zonder basis is er geen top.
Daarnaast kan je op gemeentelijk
vlak echt nog iets doen voor uw
stadsgenoten, voor uw medemen
sen. Voor mijzelf, als V.U.-er, be
tekent dit iets doen, louter en alleen
omdat het medemensen zijn en niet
omdat zij tot hetzelfde sindikaat
behoren, of hetzelfde mutualiteits-
lidboekje bezitten, of lid zijn van
een der vele politiek gebonden be
langengroepen en organisaties.
Bovendien, gemeente politiek ligt
mijzelf bijzonder goed, ik weet dit
gewoon.
Hebt U, naast de politiek, nog an
dere hobby's?
Ja, toch wel! Tafeltennis o.a.en ik
sla de bal soms niet mis. Heb we
liswaar nooit kampioen gespeeld
maar was in de interne-
klubkompetitie ook bij de eerste
vier. Biljarten is ook heel lang een
hobby geweest, ik had zelf een bil
jart van 700 kg op zolder staan,
maar deze keer viel hij te zwaar uit
om mee te verhuizen. Als noodop
lossing gaan wij nu af en toe eens
aan de «tap-biljart» in dezelfde be
kende «pleisterplaats». Van boe
ken lezen komt er niet veel meer in
huis wel lees ik veel dokumentatie
en informatieve uitgaven, maar niet
thuis. Tussendoor toch nog een
boek over politieke geschiedenis,
maar daar blijft, vrees ik, nu ook
niet veel tijd meer voorover.
Houdt U van muziek?
Jazeker, vooral dan van lichte ont-
spanningsmuziek, je weet wel,
«music while you work», om het
leven en het werk wat lichter te
maken. Vooral echter hou'ik van
volksmuziek en dan in de eerste
plaats van Amalia Rodriguez, van
Spaanse muziek, van uriekse mu
ziek en van Latijns-Amerikaanse
volksmuziek, ook van kleinkunst
waarbij een voorliefde voor Dimitri
Van Toren.
Van hoeveel verenigingen bent u
lid?
Alleen van de V.U. Ik heb echt geen
behoefte aan selekte klubs en der
gelijke.
Ik ben wel supporter van Eendracht
Aalst, honderd ten honderd, omdat
het ook een goede ploeg is voor 2'
afdeling.
Waar eindigt Aalst?
Halfweg!
Bent U een kuituuranalfabeet en
werden daarom de schepenzetels
omgewisseld?
Wel, ik verkoop reprodukties en
andere kunstartikelen Ik zou dus
op tentoonstellingen niet openhar
tig het woord kunnen voeren gezien
mijn dagelijkse konfrontaties.
Hieraan zou ik willen toevoegen,
dat velen geroepen zijn maar wei
nigen uitverkoren, maar dit heb ik
van iemand anders gehoord, geloof
ik.
Even terug komen op dat «woord
voeren». Schrikt U dat ergens af
soms?
Inderdaad, een beetje wel. ik heb
met name niet dezelfde sindikale
sprekerskursus gevolgd zoals
sommige van mijn kollegiale rede
rijkers. Ik kan geen teater spelen,
maar ik doe mijn best, misschien
leer ik het nog. Ik hoop hiermede
tegen het einde van mijn termijn
klaar te zijn.
Houdt U van uw beroep?
Heel veel. omdat ik er vrij en onge
bonden door kan blijven. Het gaat
hem heus niet om het papierop-
plekken als dusdanig maar het
geeft me enorme voldoening om
dat ik hierdoor op eigen benen kan
staan.
Bent U een karnavalist?
Neen, ik ben in de verste verte geen
karnavalist, misschien uit reaktie
tegen de velen die alles in funktie
van karnaval gaan stellen, het hele
jaar door. Het is bvb. al te gortig
dat ze nu ook al van een Handels
beurs een soort tweede karnaval
gaan maken op de rug van de beta
lende eksposanten.
Nee, meetimmeren aan een wagen
zie ik me nog direkt niet doen
evenmin als op «dezeifde» wagen
rondhuppelen.
Welke initiatieven worden nü
door personeelszaken genomen?
Allereerst, en voor een heel tijdje
nog, het fameuze kader Zoals je
wellicht weet ben ik hiervoor de
geschikte man.Maar alle gekheid
op een stokje, het is echt geen si
necure. Wij wachten steeds op de
goedkeuring van het kader door
Binnenlandse Zaken en hopen dat
dit als eindejaarsgeschenk binnen
komt. Door de fusie dient het kader
aangepast. Er dient ook gezorgd
dat de deelgemeenten dezelfde
voorzieningen krijgen als de stad
zelf. Er is dus enerzijds een groot
personeelstekort, maar anderzijds
is er de personeelsstop. Hoe dat
moet zie ik ook nog niet zitten.
Een vraag voor mevrouw nog.
Bent U tevreden met de gang van
zaken i.aw. bent U gelukkig met
uw man's schepenambl
Mevr. M. BI. Nee hoor, ik ben er
echt niet gelukkig mee. Liever had
ik gehad dat hij helemaal niet aan
politiek zou doen. Ik laat hem ech
ter volledig vrij zelf uit te maken of
hij er al of niet mee doorgaat. Nu
het zó veris, en nu hij er toch in zit,
moet hij het maar goed doen ook.
A.B.: Ik weet dat mijn vrouw niet
entoesiast is, ik ben al heel blij dat
ze voor mij stemt.
Komt U nu ook elke week in bet
streeknieuws van de Voorpost op
een fotootje?
Ik kan mijn fottotjes zelf verzorgen
en ga zeker geen jubilees afdweilen
om in de gazet te komen. Als ik
publiciteit wil maken dan tracht ik
het te doen door mijn werk goed te
doen.
Zoudt U nog hetzelfde doen als U
ooit kon herbeginnen?
Waarschijnlijk wel, ik zoli het over
doen, ik doe het graag.
Brengt het schepenambt wat op?
Het betaalt iets beter dan een ge
middelde werkloze...
Voor mij betekent het een fiks fi
nancieel verlies. Ook dat had ik niet
gedacht. Ik hoop dat ik daaraan wat
zal kunnen verhelpen door het
tijdsverlies in te halen als mijn ate
lier zal overgebracht zijn hier te Gij
zegem.
Dit wordt dan een stop voor die
bekende drankslijterij...
Ja, en meteen nog een ekstra be
zuiniging.
Nog even napraten, aan de voor
deur, kleine Maarten Blommaert
loopt tussen de benen en krijgt een
handje van de meneer «Toon
ook.» zegt hij, en wij reiken Sche
pen Blommaert de hand tot af
scheid Mevrouw Blommaert groet
van in de deur De namiddag loopt
op zijn laatste benen. v.
