ENRICO LE CLAIR EN ODILE DE GEYTER
STELLEN TENTOON
RESTAURATIE VOLTOOID
DRS. P. OF ALSOF Dl
SLECHT KON
ISJN
KUNSTMIS ST ANTONIUSPAROCHIE
32 - 4-11-77 - De Voorpost
Drs. P. de Grand Prix van Dido (SJ)
Verleden zondag was de Nederlandse Zwitser Doctor»
dus P., schrijf maar Dhr. P., te gast in Dido te Erpe. Vert
zend al dat volk en wat minder verrassend was: een prai
tig koncert ware het niet dat de brave man met zijn gezi
ters Karamazov moeilijk van wal kon steken door een st
lang gepruts aan de geluidsinstallatie.
Maar Dhr. P. nipt haast met eerbied ervoor aan een Be
sche güeuzehij vangt alles vriendelijk open lanceert dan
piezierdichtkunst, zijn humor maar ook zijn ernst naar
publiek.
We hadden voor U een gesprekje met Dhr. P. maar dat kr
U pas volgende week van ons kado, want dan is het S
Maarten...
(RDW-
Rechtzetting. In onze rubriek van voorgaande week ko
digden we «Fantasia» van Walt Disney aan, in ciné Palat
De uitbater van deze zaal besloot echter «Een Brug te vë
een produktie van Joseph E. Levine nog een week lani
op het programma te houden. Op «Fantasia» zullen we d
nog even moeten wachten. Vanwege ons en de uitbater vi
Palace, verontschuldiging voor deze onverwachte wi
ging.
PALACE
Ondertussen weet u reeds dat «Een Brug te ver» doorl
speeld wordt. In de andere zaal kan u kijken naar «Jamn Vel
d'Ardenne». Of de inhoud even smakelijk is als de I ove
weten we niet, maar veelbelovend in elk geval is alta wei
voor haar fans de medewerking van Annie Girara sia<
Verder spelen mee: Ann Petersen, Christian Barbier. N bin
thalie Van De Walle, Dominique Drouot, Bonbon, Ai
Soreil en Michel Lechat.
Het verhaal: In volle zomer wordt een toeristisch dorp
gens in de Ardennen verrast door een ware invasie
toeristen. Een nieuwe strijd om de Ardennen begint, he -
liers vechten om kliënteel. En eens te meer is het de ba w
van de «Esplanade» (Annie Girardot) die met charme
met sterke hand met alles gaat lopen. De konkurerer
hoteliers zijn verontwaardigd en ontketenen een koude o 2
log, vast besloten het moreel van de medewerkers van
bazin van de Esplanade te ondermijnen. Onbekomm
over dit klimaat van haat wordt de zoon van de «baz
verliefd op de dochter van de «frituur»... De houdster
het frietkraam maakt gebruik van de amoureuze intrige
manipuleert de publieke opinie tegen haar rivale, die
eerstdaagse opening van een snack aankondigt. De k
kurrerende hoteliers reageren, ronselen het personeel
de Esplanade en veroorloven zich de meest gemene sl
ken. Maar de bazin laat zich niet van haar voetstuk hal
Ze beantwoordt de aanvallen van haar tegenstanders,
loopt uit op een ware bestorming. Men slaat haar ruiten ke
diggelen, vernietigt haar terras en men schiet op de ond -r
nemer die haar hotel vergroot. Het dorp veroorlooft z ,jt
alles. Plotseling zet de bazin de tegenaanval in met D
Western-schietpartij en verknoeit in een klap het landscl q(
rond het frietkraam De oorlog is open verklaart. De ba
van de Esplanade staat alleen tegenover allen.
Uit dit scenario, beste lezer(es), heeft u reeds gemerkt
het hier gaat om een Belgisch-Franse co-produktie. La
Films van Brussel en Reganne Films van Parijs.
FEESTPALEIS
Madame Claude weet van geen ophouden en gaat in
de vierde week in. In zaal 2 zal Asterix een poging on<
nemen om Rome te veroveren Stel je voor: Gallië, vi
jaar voor Kristus. Het ganse land is bezet door de Rom
en. Uitgezonderd dan een klein dorpje, wiens bewoners
steeds de Romeinen trotseren. Caesar wil natuurlijk sch
schip maken. Hij besluit de opstandige Galliërs een kan
y geven Indien ze twaalf proeven met sukses doorstaan
Caesar hen verder met rust.
Om Rome te veroveren, worden natuurlijk Asterix en Ob
uitgekozen. Ze beleven 1001 avonturen, geen tegenst
der is hen te sterk. Asterix, de dapperste van alle Galli
wordt de schrik der Romeinse legioenen. Samen mei
oersterke Obelix werkt hij het lijstje met de meest ongeil
lijke proeven af. Dit natuurlijk tot grote verwondering
Romeinen. Uiteindelijk vinden we onze helden terui
Rome zelf, waar ze deelnemen aan de woeste gladiatoi
spelen. Wat daar allemaal gebeurt grenst aan het ongek
lijke. Dat is trouwens ook de mening van Julius Caesar,
beiden uitroept tot helden. Jeugdige toeschouwers zu
ongetwijfeld veel pret beleven aan deze film.
A
Si
De vernieuwde gevel
straat. De V.V.A.K. (Vereniging
voor Aalsters Kultuurschoon),
die ijvert voor dergelijke initia
tieven is vol lof over het werk
van vader en zoon.
Zoals u op beide afbeeldingen
kunt merken is uit de grauw be
zette en met planken getim-
werd op privaat initiatief een
bijdrage gelverd tot het aange
naam maken van de stadskern.
Een daad waarvoor we niet ge
noeg lovende woorden ter be
schikking hebben.
A. De Groeve
De kerk van «St. Job», de Sir
dermaal te klein, voor de gel
kunstmis kwamen bijwonen.
Kunst-mis bestaat eigenlijk uit
twee woorden, en we vragen
ons nog af of men voor de kunst
dan wel voor de mis ter kerke
kwam.
Hoe dan ook, het was een artis
tieke eucharistieviering die bij
zonderder stijlvol verliep. Het
symphonisch orkest en het
koor van St. Job verdienen alle
lof. Zijwistende inhoud van de
liturgie van Allerheiligen sfeer
vol te benadrukken door uitge
zochte muzikale omlijstingen
Koor en orkest bleken ander
maal aan de verwachtingen
van heel wat toehoorders te
voldoen. Niet in het minst gaat
onze bewondering naar Roger
Van de Wiele, dirigent van koor
en orkest, die de muziek uit
koos.
Zoals men weet luisteren dit
koor en orkest alle hoogdagen
op in de St.-Antonius-
parochiekerk (uitgezonderd op
15 augustus). Voor deze plech
tigheid had Roger Van De
t-Antoniusparochie, bleek an-
ivigen die op Allerheiligen de
Wiele een mis uitgekozen van
de Vlaming Frans Tielemans,
eenzeer verdienstelijk
amateur-kcmponist. Roger
Van de Wiele orchestreerde
zelf de muziek.
Als intredelied zong men «Ex-
sultate Justi» van Viadana. We
kregen ook het «Pater Noster»
van Niedermeyer te horen voor
solo en koor De solo partij
werd zeer kundig door Mw.
Daelman-Trofaes gezongen
Voor het offertorium koos men
het «Ave Maria» van Bonaven-
tura Somma. Tijdens de kom-
munie zong Hubert Van Geert
de solopartij in het «Pie Jesu»
van Riga. We bewonderden het
mooie timbre in diens stem. Als
slotlied kregen we «Exodus» te
horen. Het orgel werd bespeeld
door Pater J Van Herreweg-
hen die eveneens een prach
tige bijdrage leverde om samen
met koor en orkest een zeer
geslaagde liturgische voor
dracht te brengen.
Wilfried Lissens.
Op I november, Allerheiligen, verzorgde het Sint Jobskoor in de Kapucienenkerk een kunstmis (SJ)
In een nieuwe woning opgetrokken met oude steen in de
Lindenstraat stellen kunstschilderes Odile D'Haese - De Ge-
yter uit Lede en beeldhouwer Enrico Le Clair tentoon.
Voor een talrijk opgekomen schare belangstellenden en sim-
patisanten opende schepen van Kuituur Herman Roels verle
den vrijdagavond deze mooie tentoonstelling in een uiter
mate simpatiek kader.
Mevrouw D'Haese-De Geyter
heeft de schildermikrobe goed
te pakken. Nadat ze inderdaad
te Dendermonde de akademie
volgde en amateuristisch schil
derde stopte ze ermee om een
gezin van niet minder dan acht
kinderen groot te brengen.
Daarna herbegon ze om weer
en regelmatig uit liefhebberij te
werken. Dit wordt dan reeds
haar derde tentoonstelling na
dat ze in het Kultureel Centrum
van Lede reeds twee maal
deelnam aan een groepsten
toonstelling. Onderwerpen
voor haar zijn meestal be
staande land
schappen uit eigen opgeving
alsmede treffende stil-levens
en vivante bloemstukken. Vol
ledig figuratief, mooi afgewerkt
met een sprekend koloriet weet
ze de gewone man te ontroeren
en iets moois bij te brengen
zonder te gaan zoeken naar
Ultra-moderne procédés of rea
lisaties. Vooral haar werken
met sneeuwlandschap konden
ons uitermate bekoren en we
konden er wel enige gelijkenis
met werk van Dirk Baksteen in
konstateren.
Beeldhouwer Enrico Le Clair,
Aalstenaar, heeft meer dan één
pijl op zijn boog. In zangwed
strijden en Ontdek-de-Ster-
realisaties is hij met de vertol
king van opéra-aria's aller
hande een graag gehoorde fi
guur. Skulpteren ligt hem. Dat
ziet U al van als U aan de voor
deur komt Monumentale en
kleinere zitbanken, stoelen,
meubels, beelden allerhande,
tonen zijn aanleg voor deze
discipline.
Waar hij vroeger bij Justitie
werkte, namelijk als verpleger
in een gevangenis, gaf hij er na
een ongeval de brui aan en
wilde zelfstandig werken. In Ti-
rol, namelijk in Elbigenalp in het
schilderachtige Lechtal, volgde
hij de Holzschnitzschule en
leerde er de knepen van het
Enrico Le Clair bij enkele van zijn beeldhouwwerken (JM)
vak. Hij specialiseerde zich
qchter in polychromie, vooral
dan in bewerkingen en restau
ratie. Zo deed hij een stage in
Bokrijk onder wijlen konserva-
tor Weyns. Lang zocht hij naar
het gepaste procédé om vol
gens het oude sisteem restau
raties uit te voeren. Als hout
voor zijn skulpturen gebruikt hij
uitsluitend oude eik of Oosten
rijkse «Silbe», een houtsoort
flip pnkpl nn hnnp hprntnnnpn
te vinden is en die uitmunt zo
wel door haar zachtheid als
door haar duurzaamheid.
Andere aktiviteit is het ontwer
pen van Vlaamse schouwen en
het restaureren van antieke
meubels. Waardeloos lijkende
kasten weet hij met zijn polych
romie te herscheppen tot
prachtige stukken.
Tot zelfs in Frankrijk beginnen
de openbare besturen zijn akti-
de stad Aalst zelf moet hij eer
lang twee beelden maken, ko
pijen dan die echter bijna niet te
onderscheiden zijn van de ori
ginele, van St.-Rochus en
St.-Barbara. Ook voor grote,
oud-uitziende staanhorloges
kan U er terecht. Zijn atelier be
vindt zich Lindenstraat 167 en
dat van Mw De Geyter in nr 10
van de Dries te Lede.
L.H.
Onlangs legde de heer Johan Dierick de laatste hand aan de
restauratie van een oud pand gelegen in de Rozemarijnstraat
te Aalst. Voorbijgangers zullen ongetwijfeld reeds opgemerkt
hebben dat hier iets speciaals aan de hand was. Dat vonden
wij ook en we gingen dan even praten met de moedige jonge
man.
Johan Dierick heeft het huis
gekocht met de bedoeling het
te restaureren. Voordien werd
het gebouw gebruikt als sta
pelplaats. Wetende dat derge
lijke restauratie meer geld en
moeite kost dan een nieuw
bouw vroegen we naar het
waarom van deze daad.
J.D.: «Ik heb het huis in zijn
oorspronkelijke staat willen
brengen uit liefde voor de tradi
tie. Ik verkeerde in de overtui
ging dat een degelijk en mooi
gerestaureerde gebouw leef
baarder is dan een nieuwbouw.
Het is zo iets als de liefde, de
voorkeur die sommige mensen
hebben voor antieke meubels.
Waarom dan al die moeite
Gewoon uit eerbied. Waarom
al die kosten Een antiek meu
bel kost ook meer dan een mo
dern serieprodukt..»
Daarmee zijn we het roerend
eens. Tenslotte is een gebouw
de drager van traditionele
waarden en kuituur. Een ge
bouw is niet inhoudsloos, is
meer dan een opeenstapeling
van stenen.
J.D.: «Vele waardevolle ge
bouwen laat men vrijwillig ver
krotten om te vermijden dat ze
geklasseerd worden en aldus
financieel in waarde verminde
ren. Kijk bijvoorbeeld naar de
slachtoffer worden van speku-
Stationstraat die op die wijze
slachtoffer worden van spe ku-
lanten voor appartementsge
bouwen».
Het spreekt vanzelf dat bij een
dergelijk werk talrijke techni
sche moeilijkheden om de hoek
komen kijken. Johan Dierick
hierover: «Een der grote pro
blemen is: hoe de gevel in z'n
oorspronkelijke staat terug
brengen en hoe hem te be
schermen tegen korrosiever-
schijnselen. Met bepaalde pro-
dukten worden de stenen ver
hard en waterdicht gemaakt.
stabiel. Zo "stond de schouw in
mijn huis klaar om naar bene
den te vallen. Met deze risiko's
moet men natuurlijk ook reke
ning houden en voorzichtig te
In deze toestand trof men vóór enkele maanden het huis aan.
Waterdicht maar zodanig dat
de steen nog kan «ademen».
De stenen dienen waterdicht
gemaakt te worden omdat re
genwater bepaalde scheikun
dige produkten bevat (zuren)
die de steen kunnen aantasten.
Verkrotte huizen zijn vaak on-
werk gaan. Het is ook moeilijk
om oude materialen, zoals eik,
terug netjes te krijgen. Bij het
inrichten van het huis moet
men trachten een eenheid in
stijl te bewaren. Daartoe dient
een doordachte rekuperatie vn
materialen doorgevoerd te
merde gevel een historisch
gebouw geboren, ruim twee-
.honderdvijtig jaar oud, met
raamomlijstingen in Bale-
gemse zandsteen. Od die wijze
worden.»
Johan Dierick deed al het werk
praktisch alleen. Zijn vader,
Raoulwerkt aan de restaura
tie van een huis in de Kerk-
