lALST EN HET PLAN SPITAELS
VG «WE ZIJN GEEN ANDERE
iOORT MENSEN»
ARDENSE HAMMEN
VIJF DAGEN IN BELFORTZAAL
EEN DOP IN HET FIRMA-MENT
DE RING (VERVOLG)
BESCHEIDEN START TE BAARDEGEM
EHANDIKAPTEN STELDEN
IUN HOBBY'S TENTOON
Kunstgalerij PALET
FRED STALLAERT
De Voorpost-4-11-1977 -7
j maar pas is de stedelijke sub-kommissie voor tewerk-
Iling boven de doopvont gehouden, of CVP-raadslid me
luw Chris Lievens-Borms heeft een voorstel ter bespreking
jediend.
1 vraag luidt als volgt: wat kunnen wij, als stadsbestuur
,hbieden om het werkloosheidspeil te drukken, in uitvoering
h het plan Spitaels? Het antwoord beslaat vier bladzijden,
tar of de voorstellen allemaal erg realistisch zijn is natuur
den ander paar mouwen.
(ZONDER TIJDELIJK
DER VOOR
rrSWERKEN
konkrete vraag die het
Spitaels op gemeentelijk
inpliceert is wat het stads-
luur als werkgever kan
bieden. Tewerkgestelde
klozen de handen uit de
jwen laten steken, is een
ste alternatief, maar omdat
stadsbestuur al zo'n 170
isen in dienst heeft meent
is Borms dat zoniet het
csimum, dan toch de grens
ereikt en dat wij die best niet
rschrijden. Andere moge-
leid is dan het indelen van
klozen bij het zogenaamde
zonder tijdelijk kader», ka-
dat zich zou moeten bezig
iden met het verwezenlijken
een groot aantal openbare
sociale nutswerken. Het
Spitaels specifieert dat die
ken een tijdelijk karakter
eten vertonen en zeer ar-
dsintensief zijn. De werk-
ners zullen volgens het plan
statuut hebben dat volko-
n gelijk is aan datgene dat
zouden hebben in de privé-
rtor doch de totale loonkos
ten, sociale zekerheidslasten
inkluis, zouden worden gedra
gen door het ministerie van Ar
beid en Tewerkstelling.
PROJEKTEN
De aldus ingeschakelde werk
lozen zouden door stad,
OCMW of nog door de Inter-
kommunale onderzoeks- en
studiewerk kunnen verrichten.
Volgt dan 'n weliswaar indruk
wekkende reeks voorbeelden
die evenwel de vraag doet rij
zen of de gemeentelijke over
heden in het verleden zo nala
tig waren dat die dingen nu nog
altijd moeten gebeuren. De
voorbeelden blijven vaag en
wellicht omdat het amper voor
stellen zijn wordt ook nergens
gespecifieerd waar en hoe men
de daartoe gekwalificeerde
werklozen gaat vinden, waar
men daar het geld zal voor vin
den enz... enz.
Enkele voorbeelden: socio-
kultureel onderzoek, jeugdon-
derzoek, statistische gegevens
verzamelen aan de hand van
een sociologisch onderzoek,
opmaken van een algemeen
plan van alle bestaande verka
velingen, opstellen van een
projekt in het kader van de ge
plande stadskernhernieu
wing... De OCMW bievoor-
beeld kan met zo'n tijdelijk ka
der o.m. een «enquête doen bij
de bevolking overde dienstver
leningen die nauw aansluiten
bij de bejaardenproblematiek»
terwijl de intercommunale
we pikken er een voorbeeld uit
een «grootscheepse
informatie- en participatie
kampagne kan voeren om de
bevolking te sensibilize ren voor
problemen als: ruimtelijke or
dening, ekonomische ontwik
keling, milieuproblemen,
stadskemhemieüwing enz.»
Prachtig natuurlijk, maar daar
heeft men al langer de mond
van vol.
Wat de «uit te voeren werken»
zelf betreft heeft men over het
aanleggen van «groene zo
nes», rekreatieparken, riool
aansluitingen, parkings... het
onderhoud van deze, van ge
klasseerde monumenten ook,
van gemeentegebouwen,
enz... enz. En voor de inter-
kommunale: verfraaiing van in
dustrieterreinen, de aanleg van
groene zones op de industrie
terreinen enz.
HERWAARDERING
HANDENARBEID
EN ANDERE
BASISIDEEËN
En wat met de tewerkstellings
kommissie? Raadslid Borms:
«Een bevoegd personeelslid of
tewerkgestelde werkloze zou
volgens mij dienen aangesteld
te worden om van elk projekt,
ig weekeinde bezochten we in het «Kapelleke» een ten-
nstelling die de moeite loonde, niet alleen om wat er te zien
maar evenzeer om wat er niet te kijk stond. Artistiek werk
jrdt geboren uit de coïtus van begaafdheid en studie. Hier
bpelt echter ook en niet in het minst nog een derde
(tor mee: een zekere lichamelijke begrenzing die tot kreati-
etijeit aanspoort. Kreativiteit in zekere zin uit noodzaak opge-
Dngen dus. Kwaliteit komt soms zelfs op 't achterplan te
[pan. Het feit op zichzelf dat men kreatief is, krijgt voorrang,
inneer men evenwel met begaafde mensen te doen heeft,
an de resultaten echt de artistieke kant op. Maar dit is bij
liden evenzeer het geval.
tg vóór we de verschillende
nds gingen bekijken, praat-
uk we met Ann Matthijs,
an, irzitster van de plaatselijke
G, of: Katolieke vereniging
ich >r Gehandikapten, die we
ipa Jden willen omschrijven als
an i «mobiliënmaatschappij
uk i menselijk geluk voor ge-
n i idikapten». Ann Matthys
irt s laureate op de Olympische
va: elen voor gehandikapten in
n;; nada (schermen), en is dus
garantie voorde dynamiek
de vereniging bezielt,
een speciale uitgave van de
G, en een kleine ^rochure,
nemen we evenwel dat alle
landikapten welkom zijn, en
ook de medewerking van
liden» wordt op prijs ge-
d. De waaier van aktivitei-
is groot.
OP EN ONTMOEDIGING
stelden vooraf enige vra-
Raken de gehandikap-
eigenlijkwel ingeburgerd
maatschappij, en vallen
niet ten prooi aan ont-
ïdiging na zoveel belof-
en aktiviteiten die voor
i op het getouw werden
et in het verleden,
i Matthys antwoordde ons
er inderdaad nog heel wat
Dlemen onopgelost bleven:
inbare gebouwen, bijvoor-
Id zijn nog altijd niet aange-
t, zelfs nieuwe gebouwen
(Kultureel Centrum?). Een
isch voorbeeld terzake was
de provinciale ontvangst na
onto waarbij de gehandi-
len maar enige verdiepin-
hoger moesten zien te ge
in (zonder lift), om daar in
betrokken lokalen ontvan-
te worden. Zover had men
gedacht, (niet uit slechte
dachten we bij onszelf maar
"r echt wel een wil, als zelfs
Tindemans op een KVG
igres moet toegeven dat er
ir de gehandikapten mo-
inteel niet het nodige geld
schikbaar is). En kijk maar
er is nog niet eens een pu-
Bke autobus aangepast aan
landikaptenvervoer. Om
te zwijgen over de voetpa-
1 die voor invalidenwagen
tjes helemaal niet te gebruiken
zijn.
GEEN UITZONDERING
STATUUT
De (lichamelijk) gehandikapten
zijn evenwel de laatsten om
zichzelf te beklagen. Ook vali
den hebben wel eens ogenblik
ken dat ze er doorheen zitten.
De relatie validen-minder vali
den staat evenwel nog niet op
punt. Voelen de minder-
validen zich achteruitge-
steld? Niet helemaal, hoewel...
Toch is er van beide zijden een
soort drempelvrees waar te
nemen, een schuchterheid die
de toenadering afremt. Ver
bergen validen het feit dat ze
de handikap bij minder-
validen wel degelijk hebben
opgemerkt (wat moeilijk an
ders kan) en hoe reageren de
gehandikapten hierop?
Zij worden niet graag als
«minder-valieden» aanzien.
Het is echter zo, dat validen
soms zwaarder tillen aan de
problemen van de gehandikap
ten dan de gehandikapten zelf.
Hoewel er wel degelijk moet re
kening gehouden worden met
de handikap, kan men slechts
tot een goede samenwerking
komen indien de wederzijdse
drempelvrees wordt opzij ge
zet. Een aanwezig jong (ge-
handikapt) echtpaar was de
zelfde mening toegedaan, men
moet gewoon toegeven dat
men gehandikapt is, en de va-
lieden moeten hun gevoelens
niet pogen weg te moffelen. Dit
schept een eerder pijnlijke si
tuatie. In Nederland staat men
op dit vlak al veel verder. De
voorzieningen reiken er trou
wens ook al, een heel eind ver
der. Maar het feit in een rolstoel
te zitten geeft je wel de indruk
als het ware afgeschreven te
zijn. Is het beoefenen van een
hobby een «vlucht»?
Helemaal niet. Het is gewoon
een vorm van ontspanning.
Meer niet.
Werkt in dit verband een
handikap de kwaliteit van het
leven in de hand. Men is im-
voorgesteld door deze kom
missie, een studie te maken die
zou vermelden welke de kos
tenraming, de vereiste man
kracht, de timing en de techni
sche uitrusting zouden zijn.»
De studie zou dienen overge
maakt te worden aan het kol
lege van burgemeester en
schepenen die dan de uiteinde
lijke beslissing neemt over het
al dan niet indienen van het pro
jekt bij het Ministerie van Arbeid
en Tewerkstelling.
Volgende basisideeën mogen
niet uit het oog verloren wor
den, zegt het raadslid: men
moet zich hoofdzakelijk richten
op de struktureel werklozen, en
dit van alle scholingsniveaus,
dat daarbij de handenarbeid
zou moeten herwaardeerd
worden, dat de werknemers
hun arbeid als zinvol moeten
kunnen en/aren en dat de
werknemers moeten aange
worven worden met volwaar
dige arbeidsovereenkomsten.
Inderdaad.
R.D.W.
't Schijnt wel een vervolgverhaal te worden, die aankondi
gingen over de officiële opening van de afrit, richting Den-
dermonde. Lezers die na onze aankondiging van verleden
week toch per toeval ter plaatse zouden getogen zijn, kwa
men natuurlijk weeral eens bedrogen uit. Want alles was er
nog steeds hetzelfde: geen minister, geen opening en nog
steeds geen afrit.
Onze tekst was natuurlijk reeds lang ter perse, toen er een
telex (ja hoor) een telex arriveerde: Z.E. de Minister is belet.
Wat de oorzaak of de reden was, werd er niet bij vermeld.
Was de ministeriele schaar zoekgeraakt, was ze versleten
of moesten er elders belangrijker linten worden doorge
knipt?
We hebben er het raden naar... in afwachting wacht de afrit.
Als er intussen geen speciale boodschapper met een ijlbe-
richt komt opdagen is nu toch eindelijk de opening opnieuw
eens vastgesteld. En wel voor donderdag 10 november.
Wait and see. Wij van onze kant zullen ons echter maar
Klaar nouden voor 'n gebeurlijke nieuwe aflevering...
A.B.
Als u het woord «consumentisme» in uw woordenboek vindt,
dan heeft u een recent werk in huis. De term is vrij nieuw maar
ook het bewustzijn van de verbruiker dat niet alleen de produ
cent op de markt zijn wetten moet stellen is niet van eergiste
ren. De consument wil ook wat in de pap te brokken hebben;
een goeie pap dan, kwaliteitspap, zonder scheikundige pro-
dukten zoiets waar de label Quality Control op mag.
Om dat label meer bekendheid te doen verwerven bij het
Aalsterse publiek en niet het minst ook om de werking en
aktieterreinen van het Instituut voor Kwaliteitskontrole en
Informatieve Etikettering te te lichten, liep van woensdag 26
oktober tot zondag II. een informatieve tentoonstelling in de
Belfortzaai.
perts. Het is pas wanneer dit
komitee een gunstig rapport
voorlegt dat het Instituut de
goedkeuring kan uitspreken...
In dit geval mag de producent
de label aanbrengen op zijn
produkt.en wordt het informa
tief etiket opgemaakt. Het is
door de label dat de verbruiker
een gekontroleerd en goedge
keurd produkt kan herkennen.
Het informatief etiket geeft hem
de eigenschappen van dat pro-
mers lichamelijk begrensd,
en moet zijn eigen mogelijk
heden dus eveneens relati
veren?
Een antwoord hierop kregen
we niet zo direkt. Een bewijs
temeer dat gehandikapten
«geen andere soort mensen
zijn» maar mensen die wel in
moeilijkere omstandigheden
leven. Voor «gezonde» men
sen weze slechts dit gezegd:
één sekcnde verstrooid achter
het stuur en het kan verkeerd
aflopen...
TENTOONSTELLING
De tentoonstelling was niet zo
bijzonder groot, maar toch gaf
ze ons een kompakt beeld van
wat gehandikapten met hun
noodgedwongen vrije tijd
uitrichten. Er was een hele va
riatie haak-, brei- en borduur
werk te zien, rietwerk was er
ook bij, en email, poppen en
houtsnijwerk en kant. Postze
gels en gesmede juwelen
(hangers). Schilderijen en een
glaswerk-verzameling. Kor
tom: kreativiteit kent geen
grenzen. Enige namen: Maria
Van Hauwe (kantwerk), M. Wa
terschoot, BBO Levensvreug
de, A. Rimaux, J. Tillon, Hilde
Van Der Biest, M. D'Herde
(mooie sprei), C. Poels, Juliette
Temmerman, (mooi bloemen-
schilderijtje met schelpen ver
vaardigd, evenals andere fi
guurtjes), Chris Leunen, C.
Staelens (postzegels en mooie
smirna-tapijten), M. Lanckman,
M. Schollaert, Gaby Coppens
(vlechtwerk), Jo Blendeman
(hout- en vlechtwerk en kera
miek), Y. Van Den Bossche, D.
Verleysen (glaswerk en schil
derijen), A. Boon (schilderijen).
Ter herinnering nog even het
bestuur van de vereniging:
Voorzitster Ann Matthys, secre
taris: Constant Staelens,
Proost: Pater Van Looy; leden:
Gaby Caestecker, Agnes De
Gols, Angèle Meireson, Rob.
Liebrecht, Hugo Van De Voor
de. Mw. Staelens, Elisabeth
Rousseau, en Petrus Troch.
Een vereniging die, naar we
konden merken, goed samen
hangt en een efficiënte werking
heeft.
Wilfried Lissens
'TT CONTROL
De burgemeester drukte zijn waardering uit voor het werk van Quality Control (SJ)
Verschillende standjes met lui
ers, dekens, bier, lekkere ge
uze of lambik, chokolade, koek
jesen Ardense ham waren in
'n daartoe haast te kleine bel
fortzaal opgesteld. Geen han
delsfoor. maar de tentoonstel
ling van een beperkt assorti
ment van de zowat 500 produk-
ten die tot op heden de kwali
teitskontrole van het instituut
hebben doorgemaakt en op de
markt herkenbaar zijn aan het
embleem dat u bij dit artikel af
gedrukt vindt.
Recht op informatie
De heer F. Merckx, public-
relation van het instituut, in zijn
openingstoespraak: «Het doel
van Quality Control is in
formatie te verstrekken overde
kwaliteit van de op de markt
gebrachte produkten, alsook
de producenten aan te sporen
hun produkten steeds te verbe
teren». Een opdracht, zo
meende spreker, die om vol
daan te worden vraagt dat we in
het dagelijks leven het recht op
informatie gestalte geven. Iets
dat het instituut overigens doet
in samenwerking met verbrui
kerspartners: de Bond van
Grote en Jonge Gezinnen en
de «Ligue des Families».
Label en informatief
etiket
Een producent die aan de ver
bruiker eerlijke informatie wil
verstrekken wendt zich nu tot
nieuwe middelen, namelijk de
«label» en het «informatief eti
ket» en hier springt Quality Con
trol in het verhaal.
F. Merckx: «De producent laat
zijn produkten analyseren en
testen door Quality ontrol, een
officieel erkend kontroieorga-
nisme, op basis van strenge
kwaliteitsnormen opgesteld
door een technisch komitee dat
bestaat uit onafhankelijke ex-
dukt.'Het produkt blijft dan on
der regelmatige kontrole.»
Of het instituut streng is Naar
verluidt wel, want verleden jaar
zouden 30 van de geteste
produkten geweigerd zijn voor
goedkeuring.
500 Produkten
Op het ogenblik kontroleert
Quality Control een 500-tal
produkten. het kontroleert een
hotelketen in de Ardennen en
werd ook gelast door het Minis
terie van Middenstand met de
certifikatie en de kontrole van
de eerste Belgische benaming
van oorsprong: «Ardense
Ham» (dit door het Koninklijk
Besluit van 18-2-74). Het Insti
tuut verdedigt en beschermt
ook sedert jaren de met de
hand gemaakte kant van Brug
ge.
(De volledige lijst van de er
kende produkten kan u koste-
^Aury coNTT"^
loos bekomen op volgend ad
res: Instituut voor Kwaliteits
kontrole en Informatieve Etiket
tering s.v. Lombardstraat 26 -
bus 2 - 1000 Brussel-Tel. 02-
511.16.81)
Ontmoetingsplaats
Omdat de producent in deze
massamaatschappij ontelbare
en anonieme kopers moet in"
lichten en de verbruiker ander
zijds behoefte heeft aan infor
matie is het dus noodzakelijk
dat er ergens in onze samenle
ving een plaats bestaat waar de
eisen van de producenten en
van de verbruikers elkaar ont
moeten en tot overeenstem
ming komen. F. Merckx: «Qua
lity Control is deze ontmoe
tingsplaats, waar het weder
zijds vertrouwen, dat objektief
wordt gewaarborgd, tot stand
komt. Indien deze niet be
stond dan zou men ze moeten
uitvinden. En precies omdat ze
bestaat, laten wij ze samen uit
bouwen.»
En tot slot: «Het is dus onze
taak en hier spreek ik als
verbruikerdit initiatief te vol
gen om de markt te saneren en
te komen tot een beter en ge
zonder leefmilieu. Dit heet
«consumentisme».»
Geen verbruikersklub
te Aalst
Naast de louter wetenschappe
lijke research en de bespreking
in de technische komitees,
werkt het instituut ook met zo
genaamde verbruikersklubs,
een aantal doorsnee-
konsumenten die als lid van
Quality Control een deel van
het praktische werk op zich
nemen. Het onderzochte artikel
wordt gebruikt of verbruikt en
uit die konsumptie zelf, trekt de
klub zijn konklusies. Rond Aalst
werken acht dergelijke klubs in
alle stilte mee aan de kwali-
teitskontroles.
«Eigenaardig, aldus onze
zegsman, dat er in Aalst zelf
nog geen is.»
(RDW)
Dat vele mensen eerder sceptisch staan tegenover de nu gelanceerde
aktie, vaak schoorvoetend en uitstellend, «Het Jaar van het Dorp
en het hele geval aanzien als een pleister op een houten been, moeten
we nu wel ervaren.
«Eerst heeft men de dorpen met de
fusie op alleszins veel te grote
schaal kapotgemaakt en nu wil
men de gemaakte wonden helen»,
wordt wel hier en daar gehoord.
Tenware er plaatselijke enkele
mensen zijn die de zaak kost wat
kost willen op gang brengen en er
van maken wat er nog van te ma
ken is, schijnt de belangstelling
eerder matig, ja vaak bijna onbe
staande.
Te Gijzegem kon men de volwas-
sen aanwezigen, het personeel van
Aalst-Stad uiteraard niet meege
rekend. bijna op één hand tellen en
duurde het hele geval, met inbe
grip van de pröjektie van een tach
tigtal dia's, nauwelijks een half
uur.
Schepen De Maght (schepen
Roels was verontschuldigd) mocht
wel vertegenwoordigers verwel
komen van Jeugdatelier Free-
Ting, Balletgroep Gijzegem. Wie-
lerklub «Uiltjesvrienden», vzw
«Sport- en Rekreatiecentrum»het
«Klein Muzieksken», het St.-
Martinuszangkoor en de lagere en
kleuterschool St.-Vincentius.
Projekten werden nog niet ge
maakt en reakties over het voorge
stelde kwamen er niet. Niet min
der dan zestien uitgenodigde ver
enigingen stuurden hun kat en als
kontaktman werd kunstschilder
Jozef Daelman, toevallig vanwege
een tentoonstelling in het gebouw
aanwezig, aan.
Verenigingen kunnen nog steeds
bij hem. in de Pontstraat 5 te Gij
zegem, voor aansluiting of inlich
tingen terecht.
Moskou, zes uur 's morgens.
Midden op het Rode Plein staat
een Rus op en neer te springen
op een riooldeksel, terwijl hij
luidkeels roept: «Eenendertig!
Eenendertig! Eenendertig!».
Er komt een gehiemagent van de
KGB voorbij, die dat natuutr-
lijk hoogst verdacht vindt en uit
leg eist.
«Ua's mijn ochtendgymnas
tiek», zegt de man. «En dat roe
pen, dat zijn ademhalingsoefe
ningen die mijn dokter heeft
voorgeschreven. Het werkt echt
verkwikkend: ge zoudt het ook
eens moeten proberen».
De KGB-er stapt op het riool-
deksel en begint ook te springen,
terwijl hij uit volle borst brult:
«Eenendertig! Eenendertig! Ee
nendertig! Eenendertig!...»
Plotseling trekt de ander het
deksel weg, zodat de geheima
gent in het riool dondert. De
man legt het deksel weerop de
put, springt er bovenop en be
gint weer te springen en te roe
pen: «Tweeëndertig! Tweeën
dertig Tweeendertig!»
Fr. Courtensstr. 33
9330 DENDERM.
Tel. 052/21.46.10
KUNSTSCHILDER
Nodigt U uit op de opening van zijn
tentoonstelling op zaterdagavond,
29 oktober 1977.
De tentoonstelling is alle dagen toegan- j
kelijk van 9 tot 19 u. en dit tot 10
vember 's zondags van 10 u. tot 13 u. v
en van 16 u. tot 20 u.
Kattestraat 49
.9300 AALST
Tel. 053/17.40.55
