v
V
0OEFJE PATRICK DE TROY»
EELT OOK DE SHOW
VIER AALSTERSE
GALERIJEN AKTIEF
De Voorpost - 10-11-1977 - 15
jar
itivpk
Joseph Brusse, bij-
populair door zijn
Ie aktualiteitenrubriek
>r de Mensen», in de
we Rotterdamse Cou-
schreef buiten «Boef
ilm
ilijl
«Landloperij»,
er de Coulissen», «In
achtbuurt» en «Het
scheven van de zee». Rie
e is de vader van de
sati de Nederlandse ak
melie we nog voor een
've taanden op de Vlaam
"|n%levisie zagen, Kees
llec
joek werd een meeval
voltreffer. Na in 1923
Jaap Van der Poll voor
te zijn bewerkt werd
i 1939 door Detlev
verfilmd. Jarenlang
het op het repertoire
,'te Reizend Volksthea-
Renaat Grassin (Ie-
pjiliktie en «Ketje» uit
[onnekloppers) speel
se t honderden keren tot
ijftigste jaar toe
Meldert. In 1971 ging
Boefje» in Nederland
uw een toneelbewer-
i première
uk zelf heeft een ster-
ciale back-ground en
t op konkrete wijze
itzichtloos stukje
js ving uit de jaren 1900
blijft het steeds
niet alleen om de
e boefjesstreken van
ichooiertje met het
'"in hart waarachter al-
«n! hooP zwarte ar-
b schuilt maar wegens
iblematiek die heden
age nog steeds niet
ig werd opgelost,
teeds zijn private ini-
mil sn denk maar aan de
e< e Baardegem morgen
!iS(ten bate van men
c<ehandikapten, nood-
ven jk en dient bij private
jien de geldbeugel te
aangesproken om
eebod allerhande die via
vintere instanties niet
gelenigd te verhel
in een topprestatie resulte
ren wat dan zeker het geval
was.
Alleen reeds het optreden
van Boefje zelf, begeleid
door Mark De Bie met een
gedegen, beheerste zeg-
3-an ondervraagt Jan, het boefje, hi de woonkamer van de familie Grovers. (jrn)
0-1
)u:
ee e opvoering van «Boefje», reeds eens gepland in 1945 maar wegens het overlijden
;lut aria Pauwels geannuleerd doch reeds ten tonele gevoerd in 1957 met Mia Maes in de
il heeft de aktieve Baardegemse Toneelkring «Hoop in de Toekomst» de volkse en
nentele snaar betokkeld zonder hoge kulturele bedoelingen. Daartoe zou het stuk
rujnderdaad ook niet lenen,
de
pen
Boefje, kind uit een talrijk
gezin op een armoedig hof
je, heeft reeds een lange
waslijsi boevenstreken op
de kerfstok. Hij wordt .de
schrik van de buurt, het
kruis van zijn ouders en het
eerste kliëntje <Jat «Pro Ju
vente», een jeqgdbescher-
mende vereniging aan de
zorg van Advokaat-journa-
list Goemans toevertrouwt
Tussen kwajongen Jan en
de advokaat, die zijn naam
niet gestolen heeft, groeit
aldra een wonderlijke vrien-
schap die ook voortduurt
als Jan in de nor belandt
maar later via het klooster
te Bree waar hij door de
rechter wordt geplaatst
weer op het rechte pad ge
raakt
Opvoering van dergelijk
stuk staat of valt uiteraard
met de typering van «Boef
je» zelf en hierbij willen we
niet verhelen dat wij zelf en
met ons de volle zaal, eerst
in verwondering en nader
hand in stijgende bewonde
ring hebben gestaan voor
de prestatie van de twaalfja
rige Patrick De Troy, een
voudige volksjongen uit de
straat. Hij vertolkte niet zijn
rol, hij speelde ze niet
onze ogen was hij Boefje
Alle regionen wist hij aan te
slaanhet brutale dat hem
zeker heei goed iag maar
ook het lieflijke en bij tus
senpozen, zelf het roman
tisch-sentimentele. Kor
tom, een gedroomd Boefje
resultaat van een test door
«Hoop in de Toekomst»
maanden geleden reeds ge
daan. Als men dan weet dat
hij omzeggen rechtover or
ganisator en bezieler van de
vereniging Mark De Bie
woont die hem avond aan
avond onder handen nam
moet het natuurlijk oerta-
lent dat in deze jonge
student schuilt, geschaafd
onder deskundige leiding,
geschikt om als achter
grond en repliek van Boefje
te dienen, toch waren de ve
le andere akteurs niet zon
der verdienste. Bij de da
mes trof ons vooral het na
tuurlijk. doorvoeld spel van
Marie-Jeanne De Ridder als
oe «floeren madam» en de
mooie verschijning van re
gie-assistente Linda Van
den Broeck- Andere dames
zagen we uiteraard liever
minoer teatraa1 en met een
meer natuurlijke zegging.
Toch was Melanie
Grove: (Lisetie Putteman)
goed in haar ro1 van volks
vrouw en druk bezige huis
vrouw met een tempera
ment vol ups en downs.
Goed getypeerd vonden we
oe grootvaoer van Herman
Crabbe alhoewel misschien
noga' fors van stem voor
zijn hoge ouderdom, de
eerder koddige «sjampet-
ter>- de cipier met een
enigszins uit de toon val
lend dialekt wat te verklaren
kan zijn wegens zijn funktie
en het misschien niet beho
ren tot de lokale gemeen
schap de onze taal opzette
lijk humoristisch radbra
kende president van de
rechtbank, de «jugepee»
van Paul Van Rossem, de
deurwaarder van Theo De
Boeck, alhoewel misschien
ietwat karikaturaal en de
beide broeders Hubert Si-
ben en Geert De Clerck.
Voor de regie nemen we ze
ker als een pluspunt dat hij
maat heeft weten te houden
in een zo talrijke bezetting
en de zaal in het vierde
schuifje om ze te zeggen lij
felijk in het spel betrok door
het plaatsen van de getui
gen na hun beurt in de zaal
zelf.
Marcel De Hauwere had
weinig problemen met de
verlichting die hierbij min-
ging en akteerkunst zonder
gekunsteldheid noch char
ge zijn een verplaatsing
naar de Baardegemse
Hoogstraat waard.
Leek het stuk, hoe verder
het vorderde, enigszins op
een «one-man-show» van
Patrick De Troy met zijn be
schermer, en was de rest
van de bezetting in minder
dankbare rollen vooral ertoe
naai het geklaag van
Melanie (Lisette Putteman). (jm)
der essentieel was maar
qua dekorbouw hoed af
voor de ploeg van Paul Uyt-
tersprot die in no-time ons
vijf verschillende interieurs
wist voor te schotelen gaan
de van de enigszins overla
den volkse leefkamer naar
de bourgeois-werkkamer
van de advokaat. De gevan
genis was opgebouwd op
het voorpodium in een eer
der suggestief dekor en
daarna volgde de gerechts
kamer met het nodige mobi
lair en zelfs de foto's van de
toenmalige vorsten en uit
eindelijk belandde men in
een Kempens klooster.
Voor wie geen hoge kulture
le eisen stelt. - de boog
moet niet altijd gespannen
staan en «Hoop in de Toe
komst» heeft op haar boog
immers nog andere pijlen-,
een aangename avond zon
der komplikaties, brainwerk
of spanning maar met
volks, gezond amusement
waarvoor we Mark De Bie en
het hele gezelschap felici
teren.
Wil U nog een vertoning
bijwonen zoals schepenen
De Maght en Monsieur
reeds deden er is nog gele
genheid vandaag donder
dag 10, 11 en morgen vrij
dag 11.11 telkens te 20 uur.
Slotvertoning a.s. zondag
te 19 uur.
L.H.
De sjampetler Luk Schoonjans) maakt een proces verbaal op voor de stukgeschoten lamp van zijn fiets in het
bijzijn van vader en moeder Grovers en de floer e madam, (jm
Nelanie Grovers, moeder van het boefje, bedelt bij bompa. Herman
Crabbe. (jm)
De rij van Belgische kunstenaars welke met een konstruktief geometrisch opgebouwd tema
werken is niet zeer lang. Daarbi j komt nog dat de werken van deze mensen kunnen worden
onderverdeeld in de aparte 'opties' die ze elk voor zich in hun kunst opnemen. Zo kan men
zeggen dat Amedee Cortier en Daan Van Severen kwa struktuur zeer pover werk afleveren
(arte povera). Walter Schelfhout een minimale vormgeving met grote expressieve kracht
nastreeft (minimal art), en Guy Van Den Branden, Mark Verstockt of Paul Ibou een meer
gemanipuleerd konstruktivisme ontwikkelen. Om maar enkelen te noemen. De middelen om
tot zo een uitgebreide konstruktieve vormgeving te komen zijn zo divers dat wij moeilijk
kunnen gewagen van een overvloed aan vergelijkingen. Ook wordt in deze kunststrekking
het kontrakt met de parallele historische ontwikkelingen maar weinig aangevoeld. Zelfs niet
uiterlijk zijn zichtbare kontakten te konstateren. Wij kunnen dus voluit spreken van een
eigen klimaat dat de konstruktivistische kunst van na de jaren '50 kenmerkt, (-was mond-
riaan er niet geweest dan zou ik toch geometrisch abstrakt geschilderd hebben" Gilbert
Deeock in Kreatief nr. 2, 1967)
Nochtans mag toch niet wor
den onderschat welk baanbre
kend werk enkele Ameri
kaanse kunstenaars op dit ge
bied hebben geleverd. Denken
wc aan Barnett Newman.
Ellsworth Kelly, Dan Flavin of
Bridget Riley, Er zijn er meer.
In Aalst werden in het verleden
meerdere geometrische kon
struktief abstrakt werkende
kunstenaars voorgesteld.
De galerij S65 toont nu uitge
breid werk van een der meest
originele in deze zin werkende
kunstenaars in dit land. Gilbert
Deeock (Knokke 1928).
Reeds zeker 20 jaar toont deze
man zeer konstant werk. Be
perkt evoluerend maar erg per
soonlijk konstruktivisme. Men
kan zijn werk moeilijk in een
der voornoemde deel-opties si
tueren.
Zijn oeuvre kan omschreven
worden als konstruktief, sober
en zuiver. Drie elementen die
in zijn werk samengaan tot het
uiterste. Decock voelt deze
samengang zeer goed aan Het
werk eist van de kunstenaars
een uitstekende techniek
Uiterlijk zie je op het schilde
rij, de goache. zeefdruk of ob-
jekt enkele elementen steeds
terugkeren. Dit zijn vierkanten
en cirkels. Maar in feite gaat
het om rechte en gebogen lij
nen. Dit fundamenteel onder
scheid is belangrijk omdat de
sierlijkheid van deze beide
elementaire begrippen in de
beeldenden kunst (rechten en
gebogen lijnen) nu juist de
vormelijkheid van dit kon
struktivisme aksenturen. In de
objekten van Decock. waarvan
er heiaal maar één in de galerij
is opgesteld, kan je dat merken
aan het feit dat de kunstenaar
ze doorkijkbaar maakt. In
principe valt daar een stuk uit
het geheel weg. Maar voor het
oog van de ontwerper is dat
vlak er nooit geweest.
In tegenstelling tot vroeger
werk zorgt Decock nu voor
meer afwisseling. Vooral de
schilderijen zijn wat rumoeri
ger geworden.
Daarin is de benuttiging van
het aspiekt kleur niet onbelang
rijk. Decock werkte vroeger al
met een zeer beperkt kleurge
bruik. Zijn taak bestaat er
blijkbaar in de minimalitcit
van de kleur in verhouding tot
de konstruktieve kombinaties
evenwaardig voor te stellen.
Dit is een van de onderwerpen
die hem bezig houden en trou
wens voor de meeste konstruk-
ticvistcn belangrijk is.
Decock heeft zich nooit veel
bemoeid met musea of buiten
landse exposities. Naar wij in
de galerij hebben vernomen
denkt men er aan om volgend
jaar een overzicht van zijn
werken in Knokke te organise
ren. Dit zal dan misschien een
uitstekende gelegenheid zijn
om zijn werk even buiten het
nationale kader te situeren. In
verband met het programma
van de galerij S 65 kan worden
aangestipt dat men een exposi
tie voorbereid met tekenwerk
van Daan Van Severen. en dat
in de komende weken Hilde
Van Sumere en de Amerikaan
Levy aan bod komen.
De galerij Valerius De Saede-
leer is na een periode van be
trekkelijke stilte weer gestart
met exposities. De galerijhou
der wijdt dit aan tijdsgebrek
maar kondigt voor de komende
maanden een reeks tentoon
stellingen aan. Nu wordt daar
werk getoond van de Engelse
kunstenares Josephine Day en
haar Belgische man De Ker-
pel. Het visitekaartje van Day
vermeld studies aan een kunst
school in Londen en herhaal
delijke tentoonstellingen in
verschillende landen.
Het tekenwerk dat ze daar bij
De Saedeleer heeft laten op
hangen is voornamelijk klas
siek opgebouwd met een uit
ermate sterke figuratieve in
slag.
De lijnen zijn met een zeer ge
voelige zachte hand op papier
gezet. Dit is van redelijk be
lang voor haar omdat dit juist
een Fijnzinnige tint aan haar Fi
guren meegeeft. In enkele an
dere werken, maar in minder
heid, probeert ze de Figuren
meer de aksenturen door
krachtiger op het papier te
drukken. In deze stukken ver
liest ze ook die toch wel be
langrijke Fijnzinnnigheid ten
opzichte van ons oog en merk
je nogal vlug enkele kombina
ties die niet erg goed in eikeaar
zitten. De werken van De Ker-
pel zijn geen nieuwigheden.
Nochtans zitten ze vol spits
vondigheden welke onze
aandacht trekken. Jef merkt
ook dat hij meer expressie wil
meegeven aan dit werk. Het
aanbrengen van opgeplakte
watte in enkele werken draagt
bij tot smaakvorming. Het ge-
zamelijk werk van deze kun
stenaars moet naar een zeer
persoonlijk oordeel worden
getroffen. Het is een kwestie
van de interesse die de kijker
voor dit werk opbrengt. Het is
niet kwaad, is technisch in vele
opzichten verfijnd overge
bracht. Maar het mist aktuali-
teit om echt te boeien. Aan de
kijkers het laatste woord!
In de New Reform was de laat
ste weken een tentoonstelling
te zien van de Amerikaanse
Fluxus kunstenaar Ken Fried
man. Een eerste deel van deze
expositie werd vorig seizoen
getoond en bestond uit zeven
kollages. Nu zijn er nog teke
ningen.
Het ontstaan van de Fluxus
beweging dateert van rond
I960. Het begin situeerde zich
in een galerij te Wuppcrtal.
West Duitsland. Daar op die
plaats werden 'happenings
georganiseerd met het doel de
statische formalistische vorm
geving van de 20'" ceuwse
kunst uit haar evenwicht te ha
len. Fluxus is niet ingewikkeld
als kunst te omschrijven. Het
gaat hem er hoofdzakelijk om
dat de kunstenaars welke aan
die beweging deelnemen zeer
gewone alledaagse bezigheden
als kunst voorstellen. Hun
kunst lopt niet over van kom-
plexe begripjjen. Men moet
geen goed tekenaar zijn om
kunstenaar te worden. Of an
ders gezegd de individuele
kreativitcit neemt een voor
namere plaats in dan de uiter
lijke vormgeving. Dit neemt
niet weg dat de meeste van de
ze Fluxus kunstenaars een
akademische opleiding hebben
genoten. Zo is het ook bij Ken
Friedman. Zijn tekeningen ge
ven ons een overzicht van
idéétjes welke deze man tij
dens het dagelijks doen en al
ten te binnen schieten. Soms
zijn die zo gek omschreven dat
je ze niet voor eerlijk kan ne
men. Maar dat hoeft ook niet.
Het verdere programma van de
New Reform kondigt voor 19
november de opiening aan van
een tentoonstelling met teke
ningen, dias en Films van Anna
Banana eveneens Ameri
kaanse. Deze expositie was al
eerder tijdens het vorige sei
zoen aangekondigd maar
moest toen worden afgelast
omdat het werk niet tijdig ter
plaatse was.
Ook in de vierde Aalsterse ga
lerij Pieter Coucke wordt een
tentoonstelling aangekondigd
met werk van Herwig. De
opening wordt op 18 novem
ber te 20 uur gehouden en zal
worden ingeleid door Yves
Van de Steen. Maar daarover
hebben wij volgende week een
gesprekje met Herw ig zelf
ROGER D'HONDT
