m
Vrije Tribune
PARKEER
PROBLEMEN IN Dl
Z0NNESTRAAT
KRUISLICHT
rH
2 - 10-11-1977 - De Voorpost
de redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
REDDINGSPLAN TEXTIEL
EN CONFECTIE:
SOCIALISTISCH
WERKSTUK!
Zowat iedereen heeft reeds jaren
de mond vol over de moeilijkhe
den in de textiel- en confectienij-
verheid. Iedereen ziet met ledige
ogen aan hoe het ene bedrijf na het
andere de fles opgaat en men
vraagt zich ietwat benauwd af
waar dit proces zal eindigen.
Wat het verschijnsel nog benauw
der maakt is dat men vaststelt dat
gedurende jaren in ons land door
de vorige CVP-PVV-RW regering
over die moeilijkheden werd ge
praat. dat bepaalde maatregelen
(op papier) werden genomen,
maar dat in feite niets werd opge
lost. Komt dan de nieuwe regering
waarin de socialisten op de eco
nomische sleutelposten zitten en
meteen vraagt men zich benieuwd
af hoe de socialistische ministers
de problemen, die alleen maar
verergerd zijn door de besluite
loosheid van de vorige regering,
zullen aanpakken.
MET WILLY CLAES OP
ECONOMISCHE ZAKEN
FUNDAMENTELE
KOERSWIJZIGING
Van bij de aanvang heeft Willy
Claes op economische zaken het
roer van de economische politiek
totaal omgegooid: vrij vlug voelde
iedereen aan dat onze socialisti
sche minister de zaken niet langer
op hun (liberaal) beloop wou la
ten, maar dat hij de vaste wil had
om zijn verantwoordelijkheid ten
volle op te nemen en een klare,
ondubbel zi nnige i ndustriepol itiek
te definiëren voor onze bedreigde
sectoren: staalsector, textiel- en
confectienijverheid e.d.
Willy Claes was van in den be
ginne resoluut in zijn beleid: vol
gens hem moet het gedaan zijn met
de aftakeling van onze belangrijke
sectoren. Onze textiel- en confec-
tienijverheid heeft nog een belang
rijke toekomst voor zich op voor
waarde dat alle betrokken partijen
bereid zijn samen een dynamisch
industrieel beleid te definiëren en
ook te helpen realiseren.
Van bij de aanvang heeft Minister
Willy Claes de aanpak dan ook
gesitueerd in een Europese con
text. Het is immers evident dat
gemeenschappelijke problemen
ook een gemeenschappelijke aan
pak vereisen.
In de volgende punten willen we
dieper ingaan op de gestelde pro
blemen en op de voorgestelde op
lossingen.
DE HUIDIGE TOESTAND
De Belgische textiel- en kledmgs-
nijverheid heeft net zoals de col
lega's in de 9 lidstaten van de Eu
ropese Gemeenschap, te kampen
met steeds zwaarder doorwegende
moeilijkheden.
Evolutie van de werkgelegen
heid in de twee sectoren.
Jaar Bed. Arb. Tot.
1977 14.148 102.208 116.356
1976 15.897 113.082 128.979
1975 16.129 116.302 132.431
1974 17.713 126.481144.194
Deze tabel illustreert duidelijk
welke de problemen van de tex
tielsector zijn.-jpet name een aan
zienlijke teru,
gelegenheid
Of beter no
deze indus
t Lijkt aan
ïdrijfsgroep in
«subsectoren.
n techniciteits-
intensieve prödükties in overwe
ging te nemen,-veeleer dan ge
standaardiseerde en eenvoudige te
vervaardigen produkties: deze
laatsten zouden moeten worden
opgegeven aangezien we er op
geen enkele wijze nog concurren-
tieel mee kunnen zijn.
Er kan dus gezegd worden dat het
richtplan de uitwerking van een
vrijwaringsprogramma voor de
textiel- en confectienijverheid
beoogt.
Dit plan moet kunnen steunen op
een ruime consensus van alle be
trokkenen. met name de EEG, de
Belgische Regering, de beroeps
organisaties. de vakbondsinstan
ties en de bestuursrechterlijke
kringen
Zonder een gemeenschappelijke
wil kan geen gemeenschappelijk
heil worden bereikt
We kunnen dan ook de belangrijke
punten van dit plan als volgt op
sommen:
I gemeenschappelijke maatrege
len m.b.t. de invoerhandel.
2. financiële maatregelen
3. herstructurerings- en speciali
satiemaatregelen.
4. gemeenschappelijke maatrege
len voor de uitvoerhandel
5. sociale maatregelen
6. maatregelen op het gebied van
het onderzoek
7. bestuursrechterlijke maatrege
len.
Dit plan wil zich niet aanmatigen
volledig te zijn. Wij menen echter
wel dat het oplossingen op korte
en middellange termijn mogelijk
maakt waardoor een versteviging
van de Belgische textiel- en con
fectienijverheid gemakkelijker in
het bereik kan komen.
Mare Galle
BSP-Volksvertegenwoordiger
PROGRAMMA
TER OPSLORPING
VAN DE WERKLOOSHEID
Dit programma, kort weg het Plan
Spitaels genoemd naar de minister
van tewerkstelling, zal de werk
loosheid in dit land niet ten gronde
oplossen. Onze strukturele werk
loosheid, die dus veel dieper zit
dan de konjunkturele, lost men zo
maar niet op, zelfs niet met een
goed plan.
De regering hoopt 70.000 werklo
zen aan de slag te laten gaan door
middel van de volgende zes maat
regelen:
1. Oprichten van een tijdelijk
speciaal kader voor het uitvoeren
van werken van openbaar en so
ciaal nut.
2. Verhoging van het aantal te
werkgestelde werklozen in open
bare diensten.
3. Versoepeling van de toeken-
ningsvoorwaarden van het wette
lijk brugpensioen.
4. Speciaal brugpensioen voor
vrouwen vanaf 55 j. en mannen
vanaf 60 jdie het laatste .jaar
werkloos waren.
5. Opdrijven van het aantal jon
geren met stage.
6. Programma voor menselijke
werkvoorwaarden en revalorizatie
van de handenarbeid.
Dit plan betekent dus voor velen
een tijdelijke job in afwachting dat
wij inmiddels uit de krisis gera
ken.
De VU steunt dit plan te meer om
dat het eerste punt (biezonder tij
delijk kader) zo gegrepen is uit
haar eigen programma en uit de
besluiten van haar vorige kongres-
sen. De VU heeft vóór alle andere
partijen gepleit voor een tewerk
stelling in de non-profit sektor.
Het idee van het derde arbeidscir
cuit, zoals menig ander idee op
sociaal vlak. werd op het politieke
vlak voor het eerst door de VU
naar voor gebracht. Omdat dit tij
delijk biezonder kader van zuivere
VU-inspiratie is en onze ministers
erin geslaagd zijn het als voor
naamste punt in het plan Spitaels
te doen opnemen, wil ik er even bij
stilstaan.
De gemeenten, de provincies, de
openbare instellingen die ervan
afhangen, zekere instellingen van
openbaar nut, de geregionali-
zeerde instellingen worden uitge
nodigd een groot aantal werken
van openbaar en sociaal nut te
verwezenlijken, met tijdelijk ka
rakter doch met forse tewerkstel
lingsintensiteit. De arbeidskrach
ten zouden onder de werklozen
worden gerekruteerd. Als voor
beeld kan worden gedacht aan de
aanleg van sportterreinen, de aan
passing van kampeerterreinen, de
aanleg van groene ruimten, van
toeristische wandelpaden, de uit
rusting van «zonings» het onder
houd van monumenten, van bos
sen, het ter beschikking stellen
van tijdelijk personeel voor de
kulturele- en sportcentra, voor de
vakantiecentra, de verenigingen
voor vreemdelingenwerken, de
muzea. de biblioteken, de bewa
king en het onderhoud van natuur
gebieden, evenals voor kleine we-
genwerken of afhangend van de
bouwsektor die anders bij gebrek
aan subsidies of middelen nooit
door plaatselijke administraties
zouden zijn uitgevoerd enz
Daar het geheel van de uitgaven
voor de tewerkstelling van dit per
soneel ten laste van de staat valt
kan verwacht worden dat in 1978
zo een 25.000 werklozen zullen
worden ingeschakeld.
Onze schepenen, gemeenteraads
leden en OCMW-leden zijn reeds
bezig met de voorbereiding, de
planning en de inventarizering van
de taken en de opdrachten die door
de nieuwe werknemers van het
biezonder tijdelijk kader kunnen
verwezenlijkt worden.
Bij het opstellen van de prioritei
ten moe' volgens nij voorrang ver
leend orden aan het verfraaien
van het stadsbeeld door het oprui
men van sluikstorten, het reinhou-
den van de straten en de aanleg en
het onderhoud van méér groenbe-
planting. Het verlagen van de
boordstenen aan de zebrapaden
zou de beweeglijkheid van onze
gehandicapten ten goede komen.
Ik wil er nog op wijzen dat het plan
Spitaels de staat (dat zijt gij en ik)
23,7 miljard zal kosten, wat een
flinke inspanning betekent om het
zo nijpend probleem van de werk
loosheid te helpen lenigen
De VU wil hieraan pozitief mee
werken, niet alleen omdat zij rege
ringsverantwoordelijkheid op zich
heeft genomen, maar omdat zij in
de uitoefening van de macht wil
bewijzen dat haar leuze: «VU so
ciaal en federaal» geen inhoudloze
slogan is maar de vlag die de wer
kelijke lading dekt.
JAN CAUDRON
WAAR DE TUD
BLEEF STILSTAAN
Vakbonden en werkgevers hebben
in de afgelopen weken opnieuw
'n dovemansgesprek achter de rug
gehad.
De vakbonden blijven luidop
dromen van de 36-uren week, die
de werkgevers in de huidige eko-
nomische omstandigheden als een
nachtmerrie afwijzen.
Voor hen kan er alleen sprake zijn
van deeltijdse arbeid.
De tijd is dus blijven stilstaan. Vo
rig jaar kwam er wegens dezelfde
redenen evenmin een interprofes
sioneel akkoord.
Komt er ook nu geen toenadering,
dan zijn de werknemers uit de
zwakke sektoren hiervan de eerste
slachtoffers. Men moet in dit land
toch eens gaan beseffen, dat men
zich momenteel geen krachtproef
tussen vakbonden en patronaat
kan veroorloven, die hangt wel in
de lucht in sterke sektoren, maar
wat daar wordt afgedwongen zal
hen niet baten. Nu de verminder
ing van de arbeidsduur een water
kansje is geworden, zullen allicht
looneisen worden gesteld.
Nochtans is een vorm van loonma
tiging vereist indien men de wel
vaart in dit land een nieuwe kans
wil geven. Onze produkten vinden
nu al geen afzet meer omdat zij te
duur zijn.
Een vermindering van de arbeids
duur zou de prijs nog verhogen,
vermits nieuwe arbeidskrachten
zouden moeten worden aange
worven en de anderen evenveel
blijven verdienen.
Een land dat voor 50% van de uit
voer leeft, kan zich dit in moeilijke
omstandigheden niet veroorloven.
Zij die momenteel van geen loon
matiging willen weten, aanvaar
den intussen wel dat nieuwe belas
tingen de koopkracht van alle la
gen van onze bevolking aantasten.
Zij, die zich blijven blind staren op
een toekomstdroom waarvan nog
niet bewezen is dat hij ook arbeids
plaatsen schept, dragen een
zware verantwoordelijkheid als zij
hiervoor een interprofessioneel
akkoord op de helling willen zet
ten.
Zij moeten de waarschuwing in
dachtig zijn van de staatssekretaris
van Begroting, die zegde dat de
Regering desnoods zal ingrijpen
om een inkomenstucht op te leg
gen.
Vakbonden en werknemers zitten
dan opnieuw opgescheept met een
soort zachte herstel wet, die als de
sombere voorspellingen van Mi
nister Claes juist blijken, wel eens
hard zouden kunnen aankomen.
DIANE D'HAESELEER
KNOEIBOEL
De burgemeester van Gent Flacide
De Paepe en zijn privésecretaris.
oud-gemeentesecretaris van Le-
deberg D'Haenens, zijn naar Ja
pan gevlogen om er een nieuwe
gróte vestiging van Honda in het
Gentse zeehavengebied te gaan
bepleiten.
In Gent wachten ze ér niet op: on
middellijke rechtstreekse onder
handelingen met de hoofdzetel in
Tokio!
Meteen gaan de ogen van de Aals-
tenaars wijd open met de vraag:
wat gebeurt er met Honda op het
Wijngaardveld? Waarom doet
Aalst geen pogingen om Honda ter
plaatse te behouden en te laten uit
breiden?
Onze blikken gaan dan ook naar
het schepencollege: geen woord,
geen teken van leven, geen spier
die vertrekt op het gewichtige ge
laat van het schepencollege. In
feite, kom laat het ons maar zeg
gen, is er na 'n klein jaar machts
uitoefening, nog geen eerste
spoor van economisch beleid.
Geen belangstelling ook voor de
vermoedelijke verhuis van een be
langrijk bedrijf op het stedelijk in
dustrieterrein.
In de beleidsverklaring «afgelegd
door Burgemeester Louis D'hac-
scleer ter gemeenteraadszitting
van 16 februari 1977» staat ge
schreven met vele woorden: «Op
economisch vlak zullen onze ak-
tiviteiten hoofdzakelijk gericht
zijn op de verhoging van de te
werkstelling. Wij zullen een poli
tiek voeren, waarbij onze be
staande werkgelegenheid zal be
houden en opgevoerd worden. De
huidige industrieterreinen zullen,
in de mate van het mogelijke, uit
gebreid worden. Nieuwe terreinen
zullen aangelegd worden om meer
vestigingsplaatsen te creëren».
De triestige werkelijkheid is waar
schijnlijk dat de belangstelling van
de burgemeester en van de be
voegde schepen in grote mate op
geslorpt wordt door heel, heel,
heel veel feestelijkheden en
weinig, omzeggens niet, door de
zorg voor de uitbreidingskansen
voor nieuwe industrievestigingen.
Op de laatste gemeenteraadszit
ting werd het laatste beschikbaar
perceel voor ambachtsvestiging
op het Wijngaardveld toegewe
zen. Waarom nu niet uitgekeken
naar een nieuw, groot en homo
geen industrieterrein op het
grondgebied van het nieuwe
Aalst? Er is lang sprake geweest
van uitbreiding met 20 hektaren
van het industrieterrein Wijn-
gaardsveld in de richting van de
Hammestraat en van Herdersem.
Persoonlijk moet ik mij daar
krachtig tegen verzetten omdat.het
onverantwoord lijkt dat de
Hammestraat-buurt tegen hoge
prijs onteigend wordt. Bovendien
stelt het verder inpalmen van de
Denderbeemden in de richting
Herdersem ook onoverkomelijke
leefmilieuproblemen.
In feite kunnen de Aalstenaars in
Tokio niets gaan doen want ze
scheppen nog niet eens vooruit
zichten in eigen stad. Alle be
leidsverklaringen ten spijt, richt
het bestuur van de stad zijn beleid
hoofdzakelijk op de organisatie
van een doorlopende publiciteits-
show, 'n soort doorlopende feest
roes, waarvoor geen luxeuitgave
te veel is. Het zal een bittere reke
ning worden!
Paul Stockman
Gemeenteraadslid
AALSTERSE WOORD
VOERDERS...
In ons «Plan 3000», met voorstel
len voor nieuwe (ewerkstellmg in
ons arrondissement, vermelden
we als één van de redenen van de
industriële teloorgang van ons
gewest, ook de verregaande lank
moedigheid van degenen die er op
sociaal en politiek gebied verant
woordelijkheid droegen en dra
gen. Het jongste nummer van de
«Voorpost» is een illustratie van
de manier waarop bijvoorbeeld de
volksvertegenwoordigers van het
arrondissement «met beide voeten
midden in de zo nijpende proble
men staan van de algemene krisis,
en van deze vpn dc tekstielnijver-
heid in het bijzonder...»
Vier op de zes Aalsterse woord
voerders te Brusselhebben het in
hun briefwisseling met de minis
ters gehad over verkeersproble
men, bescherming van een kp-
ninklijk gesticht en aanstellen van
advokalen-stagiairs. Niet dat dit
niet belangrijk kan zijn, maar wie
deze rubriek volgt stelt zich toch
de vraag wanneer dc dringende
aspekten van de cruciale proble
men hun beurt moeten krijgen.
Nemen we de «vrije tribune» van
het zelfde blad. dan "vinden we
CVP-volksvcrtegenwoordiger
Willems weer, met een bijdrage
waarin hij er zich over beklaagt,
dat «men maar in de minderheid
moet zitten om niet meer in dc
gazet te komen-, terwijl PVV-
députc Diane D'haeseleer zich wel
ongerust maakt over de toene
mende werkloosheid, maar die
dan toeschrijft aan het feit dat Tin-
demans II zonder PVV slechter is
dan Tindemans 1. dat men het
zelfvertrouwen bij de bevolking
moet herstellen door het profita-
riaat en het misbruiken van staats
gelden te bestrijden, en het door
patronaat méér te laten verdie
nen!...
BSP-volksvertegenwoordiger
Mare Galle heeft het wél over de
krisis, en dan in het bijzonder over
het «socialistisch werkstuk, het
reddingsplan van tekstiel en kon-
fektic». Maar HOE en WELK
plan!
NERGENS komt in zijn «socialis
tische» tekst ook maar één woord
kritiek voor op het kapitalistisch
systeem. Het plan zoals het is
voorgesteld kan zonder de minste
aarzeling door het binnen- en bui
tenlands tekstiel-groot-patronaat
ondertekend worden. Wat niet
verwonderlijk is. want flink wal
voorafgaandelijke ruggespraak zal
er wel geweest zijn Bij de op
somming van de oorzaken van de
tekstielkrisis «vergeet» Galle dat
de fabrieken in de gevaarlijkste
invoerlanden van buiten de Euro
pese Ekonomischc Gemeenschap,
eigendom zijn van investeerders
uit de kapitalistische landen, inbe
grepen uit West-Europa en zonder
twijfel uit België. Geen woord
over dc ontwaarding van dc dollar
die bij lijdzaam toezien van België
en dc E.G.G. dc USA-grenzcn
voor dc tekstiel gesloten heeft. F'
worth geklaagd -over de steun aan
dc teksticlsektor in sommige lan
den, maar met geen woord gerept
over de drie miljard zevenhonderd
zeven en vijftig miljoen aan
staatsgelden, die door het
tekstiel-grootpatronaat van 1962
tot 1976 werden opgestreken, ter
wijl de tewerkstelling in de tekstiel
alsmaardoor verder achteruit-
boerde. Er wordt gezwegen als
vermoord, over de rol van de Bel
gische regeringsafgevaardigen -
waaronder BSP-ers - in de EEG.
Gedane zaken hebben geen keer?
Wat dan met de voorstellen van
Claes die zogezegd het roer van de
ekonomische politiek totaal om
gegooid heeft? Opnieuw geld aan
de groten, waaronder de rus UCO
die alles domineert en de scoiale
klok achteruit wil zetten. De over
heersende klemtoon moet gelegd
worden op de rationaliserings- en
specialisatieplannen. Men moet
techniciteitsintensieve produkties
in overweging nemen, alleen sti
mulerende hulp wanneer het om
bedrijven en investeringen gaat
die «toekomstdragers» zijn.
Dit moet men dan even zien voor
een gewest als Aalst, waar 65%
van de ondernemingen van 0 tot 4
mensen te werk stellen en nog eens
20% van vijf tot negentien. Hoe
veel mensen zullen er door dit plan
méér aan het werk gesteld worden
en HOEVEEL ZULLEN ER
U1TGERATIONALISEERD
WORDEN?
Welnu, wij zeggen NEEN aan dit
plan. Niet opnieuw miljarden aan
het tekstielgrootpatronaat en
talrijke multinationals die
hier genesteld hebben. Hulp
de Kleine en Middelgrote On
nemingen. Geen geld zondet
werkstelling. Afremmen vai
import. Vermindering van
werkduur met kostenhulp aaij
KMO.
e zet ij
Dit zijn slechts enkele van
voorstellen, maar wellicht gei
om Mare Galle er toe aan te
van uit de werkelijkheid vert
kend, wat minder
enthousiast de messias van I
nomische Zaken, Willy Clae;
volgen.
Ray DE SM
"Maar
aarli
Piet.
ad ai
is
of
njidu g
gee
iMaai
schoi
dien
De redaktie behoudt zich het recht voor de tekst te
bekorten. Publikatie betekent niet dat de redaktie
achter de inhoud staat.
EEN VOORBEELD VOOR DEZE TIJD!
Het is zeker een louter toeval
dat de wapenstilstand in 1918
gesloten werd op 11 november,
feest van Sint Martinus, Dat
heeft voor ons, Aalstenaars,
het nadeel dat we niet goed we
ten wat we die dag moeten her
denken: onze stadspatroon of
de wapenstilstand.
Het is een eiaenaardig geval
met de Martinus, want in Bel
gië, Frankrijk, Nederland en
een groot deel van Duitsland is
er geen heilige zo populair als
hij Alleen in groot-Aalst heb
ben drie parochies en vroegere
gemeenten hem als patroon:
Aalst zelf, Moorsel en Gijze-
gem in ons bisdom is Martinus
de patroon van 45 parochies;in
Frankrijk zijn het er een paar
duizend. Hij was ook de eerste
patroon van Frankrijk;de St.-
Martinuskerk van Tours was
het oudste nationale heiligdom
van Gallië. Martinus was ook
eerste niet-martelaar die
door het kerkvolk als heilige
werd vereerd.
Een vraag die dan toch spon
taan opkomt is deze: wat kan
de reden zijn van die buitenge
wone populariteit? Om op die
vraag een ernstig antwoord te
kunnen geven, moeten wij naar
zijn leven gaan kijken. Een la
tere bisschop van Tours, nl.
Gregorius, schreef rond 560
meerdere boeken over heili
gen, ook over zijn voorganger
Martinus;die boeken waren
zeer verspreid en hebben hem
zonder twijfel in het Europa van
toen bekend gemaakt. Wat wij
over Martinus weten, komt gro
tendeels uit het boek van Gre
gorius. Nu mag men wel niet
vergeten dat de schrijvers het
niet zo nauw namen met de his
toriciteit van wat zij schreven;zij
hadden met hun boeken een
dubbel doel: iets mee te delen,
maar ook de lezers te stich-
ten;geschiedenisboeken uit die
periode waren een mengsel
van «Wahrheit und Dichtung»
De traditie leert ons nu over
Martinus hefvolgende: hij zou
geboren zijn in het huidige
Hongarije rond 315;zijn vader
was een romeins magistraat,
die wilde dat zijn zoon carrière
zou maken in het romeinse le
ger. De ouders van Martinus
waren waarschijnlijk geen kris
tenen, want keizer Konstantijn
liet maar in 313 door het edikt
van Milaan het kristendom als
godsdienst toe
Martinus is geloofsleerling en
soldaat, als hij voor de stads
poort van Amiens een bede
laar ziet zitten, die hem om eten
en kleren vraagt. We weten hoe
Martinus reageerde: hij snijdt
zijn mantel in twee stukken en
geeft de helft aan de bedelaar.
Korte tijd daarna laat Martinus
zich dopen en verlaat hij ook
het leger om als kluizenaar te
leven in de buurt van Poitiers.
Zijn streng leven, zijn geleerd
heid en ook zijn sympathiek
voorkomen zijn oorzaak dat hij
in 360 door het volk tot bis
schop van Tours wordt geko
zen. Hij moet zijn kluis verlaten,
maar sticht in de buurt van
Tours het grootste klooster van
die tijd, het «maius monaste-
rium», Marmoutiers, waarvan
nu nog enkele ruines overblij
ven. Die abdij was in de vol
gende eeuwen één van de
grootste centra van kuituur en
missionering;het zijn de mon
nikken van die abdij en het
boek van Gregorius die Marti
nus hebben bekend gemaakt in
onze streken.
Martinus ook een heilige, een
voorbeeld voor onze tijd? In
derdaad. twee feiten recht
vaardigen die bewering: zijn
naastenliefde en wat we met
een modern woord zouden
noemen zijn pacifisme, het op
geven van zijn militaire loop
baan. Men kan toch geen kris
ten zijn zonder een man van
vrede te zijn, zonder tegen oor
log en geweld te zijn
In de liturgie van Kerstmis
wordt Kristus de «Vredesvorst»
genoemd;iedere H.Mis begint
en sluit met een vredeswens:
«genade zij u en vrede van God
onze Vader... Gaat nu allen
heen in vrede». Tijdens de vie
ring zelf is er gedurig spraak
over vrede. Als er in de ge
schiedenis voorbeelden te ge
ven zijn van kristenen leken
of priesters die geen vrede
brengers zijn geweest, dan wa
ren zij in die mate zwak en on
trouw aan hun roeping.
Over de naastenliefde moeten
wij niet veel zeggen: met haar
valt of staat het kristenck
Martinus deelde broeder1
omdat hij in die arme sukkel
een broeder zag, een me
mens;hij gaf niet van zijn
veel, van zijn overschot:
deelde in de echte zin van
woord.
Ook wij kunnen en moeter
kennen zijn aan onze echte
waarachtige naastenliefde
medemenselijkheid;ook wij
maar kristenen, als wij terf,
geweld en oorlog zijn, tea
bewapening en onderdrukki
maar voor rechtvaardigheid
vrede.
C.l
ortel
HTE
t Stat
vele
amen
d og<
pdc
zou
gden
het
pcom
iepen
mag!
arnav
:vena
Ajui
hem
liet v
larm
stoi
leZel
:tten
eve bi
feelgii
Je pré
'an e<
Enige tijd geleden werd in de Zonnestraat plots een volledig d
keerverbod van kracht, dit tot grote ergernis van de bewoners
deze straat die zich afvroegen waarom nu juist dit stuk Zonnestrf
waar toch éénrichtingsverkeer geldt, door deze maatregel w]
getroffen. We gingen hieromtrent puzzelen bij de bewoners van q
straat en bij de betrokken instanties.
Het is alleszins een feit dat deze hel binnenrijden), de zaal Car|
maatregel een enorme belasting is (uitstappen van gasten) en I
geworden voor de omliggende Ruimtemaat, dat steunde opl
straten (Windmolenstraat. Maan- dfrricntingen voor bral
straal) waar chauffeurs nu zoeken Prcventie (om vciligheidsredel
om hun auto's kwijt tc geraken. dus> Me" verzekerde ons ecj
Deze straten, evenals hel verdere dal cr Vimwcgc deze aanvrafl
^venwi
luiste
stuk Zonnestraat, hebben twee-
verder niet dc minste druk is 1
richtingsverkeer en meestal parke- geoefend- Wanneer men op j
ren langs beide kanten aanvragen inging, bleef er inl
Men geraakt er dus soms bijzonder stu^ Zonnestraat niet veel parkj
moeilijk door. Bovendien razen de
auto's nu wel bijzonder snel door
heen dc Zonnestraat wat de veilig
heid van fietsers en (overstekende)
voetgangers in het gedrang brengt.
Men verdacht bepaalde gelegen
heden ervan (o.a een feestzaal) de
aanstoker geweest te zijn van dit
volledig parkeerverbod.
In dc week zou men wagens ge-
vcrbalizeerd hebben, en tijdens
het weekeind zou men dit nagela
ten hebben, zo werd gezegd. Het
is inderdaad zo. dat er wagens ge
parkeerd staan in de omgeving van
de betrokken feestzaal wanneer
daar eén of andere festiviteit door
gaat. Bi j navraag deelde men ons
echter mede. dat dan evengoed als
tijdens werkdagen geverbalizeerd
werd.
OORSPRONG
De oorzaak van de huidige moei
lijkheden ligt dicht bij de stads
kernvernieuwing. zo zei men ons.
Langs verschillende kanten wilde
men het stadscentrum ontlasten
van het druk verkeer o a, langs de
Ridderstraat die toen nog op een
breedte van 20 meter werd ge
pland. De Ridderstraat blijft echter
zoals ze is. Dus de andere kant uit.
richting Zonnestraat. Maar dan
blijft nog de vraag waarom men
juist het stuk met eenrichtingsver
keer heeft genomen, en de ver
keerschaos vergroot in de omlig
gende straten.
AANVRAGEN
De aanvragen voor parkeerverbod
kwamen van drie kanten: het
jeugdcentrum (problemen voor
ruimte meer over. Dus heeft r
het verbod meteen volledig I
maakt.
NOG NIET
GOEDGEKEURD
Er zijn al proccsscn-vcrbaal
wecst, die voor minnelijke scl
king bij de politierechter zijn
rechtgekomen. Het plaatsen
dc verbodstekens werd event
nog niet goedgekeurd door «B
ncnlandsc Zaken». Of rt
daarom echter de verkeerstek!
mag negeren, blijft een kluif vj
juristen, daar de verkeerstekens
zichzelf moeten gerespektq
"worden. Anders is het gesteld n
de parkeerplaatsen die de pol
zich toegeëigend heeft op het p
kecrplein voor het politiebures
het teken uitgezonderd politie k
met wettelijk. Verbalizeren is h
dus al even onwettig. Wat men
de Zonnestraat wel kan aanmcrli
is het feit dat de verkeerstekens
na de goedkeuring op de ge mei
tcraad. te vroeg zijn geplaatst.
Een ander feit is ook dat het n
gebruikelijk is. dat men onmidd
lijk zo streng optreedt na het
voeren van een nieuwe verkee
regeling. Dit alles neemt ech
niet weg dat dc moeilijkheden
de omgeving van de Zonnesti
eerder toe- dan afgenomen zij
Aan het kruispunt met de Wii
molenstraat heeft men wel
parkeerplaatsen gemaakt, maart
betekent helemaal niets in verg
lijking met de verloren parkei
ruimte, zo menen de bewoners
niet van plan zijn het hierbij
laten. WILFRIED LISSEN
li
nli{
ling
WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER
Dolf Boel
Peter Dauwe
Mon De Gendt
André De Groeve
René De Witte
Roger D'Hondt
Lieve Haverals
Ghisleen Henderickx
Willy Hostens
Eddy Lamin
Wilfried Lissens
Mare Marcel
Jan Muylaert
Jan Strickx
Erich Van der Eist
Jet Van Hove
Patrick Kieckens
Eindredaktie: Roel Van de Plas
