I DE BOOGIE-WOOGIE VAN DRS. P. I FILM BIJ ONS d «DE MIRAKELMAKERS» DEDEN HET IN 00RDEGEM CECILIAKONSERT iv.- wmu k 28 - 10-11-1977 - De Voorpost Heinz Hermann Polzer, zeg maar Drs.P. was in Dido te Erpe-Mere. Een mooie avond was dat, in een tegen onze verwachtingen in goed gevulde zaal. Het is een eenvoudig man, geen glitter figuur die Drs. P. Hij nipt profijtig van die ene geuze, heeft geen bal verstand van hoe een versterker of een mikro er kunnen uitzien, zijn gezang trappelt soms eens op de stembanden, de light verse in zijn teksten hebben iets akademisch en... hij heeft geduld, veel geduld wanneer men hem een hele tijd laat sukkelen met een geluidsversterking die om één of andere reden verstek laat. Het begint dus zielig, de stem ploft dof in de mikro, de piano overstemt de teksten die on herroepelijk de mist inmoeten. Men vraagt of ie zo dicht moge lijk bij de mikro wil gaan zitten en wanneer men zc al een hele tijd aan het knoeien is, is zijn enige kritiek: «goed, ik zal hem in de mond steken» Het publiek vindt dat een leuke opmerking, apprecieert de sportieve manier van doen van de artiest. Er volgt een geeste lijk lied over Johannes de Do per, een poëzietje omdat de versterking weer aan het fluiten gaat. dan weer een protestlied (Drs.P definieert het begrip «betoging» 'n massale bewe ging in "eenzelfde richting) en dan weer een gedichtje («Jantje zag eens pruimen hangen, oh, maar waarom zouden die als eieren groot moeten zijn»). Vrijwilligers komen een handje toesteken en dan werkt de in stallatie weer naar behoren. U zal zeggen dat zulks nog wei eens gebeurt en inderdaad, maar al vertelde men ons later dat de versterking 's namid dags was geprobeerd en toen degelijk funktioneerde, leek dit elektronisch spektakel verdui veld goed op de tijd dat het chanson in Vlaanderen nog in kinderschoenen zat, aan die tijden dat Kor Van der Goten een tik op de gloeilampenver sterker moest geven om zijn twee akkoorden tot achter in de parochiezaal te laten horen. Of men in Nederland al verder staat op dat gebied zal Drs.P. ons na het optreden niet recht streeks antwoorden. Feit is, hij tilt er niet zo zwaar aan, al vond hij het niet prettig. Maar hij vond het een fijn publiek en wanneer we veronderstellen dat hij in de studentensociëteiten, en jeugdcentra die hij vooral be zoekt, niet veel erger dingen heeft meegemaakt, knikt hij. Hoe dan ook, zo dramatisch was het nu ook weer niet. Het wordt een pracht van een op treden, een aangename verpo zing na het muzikale geweld van wat de kleinkunst op zijn Kris De Bruyne en konsoorten ons bieden. Geen zwaartil lende teksten ook, maar even min doorzichtige woordenslier ten. Boeiende, grappige, ernstige nummers door mekaar;van de «Gezusters Kazamazov» via het verhaal van Emergo. de oester die zijn koppeke laat hangen in «Het Sneekse Ca fé», naar Ripsiqué» en het verzoekje «Dodenrit» De mu ziek zit losjes in de polka, het 12-maten bluesje of nog, de boogie-woogie. Een «veer pont» dus van goede naar be tere chansons. Drs. P is zienbaar gelukkig met de voldoening van het publiek. Maar hij wil geen misbruik ma ken van de vrije tijd van de toe hoorder en zet er een punt ach ter. Hij is de afspraak niet ver geten en even later vraagt ie waar ons gesprekje met hem kan doorgaan. De Voorpost: U bent docto randus in de ekonomische wetenschappen. Sommige mensen zullen zich afvragen hoe dat samen kan gaan met het artiest-zijn. Was u ooit werkzaam als ekonoom? Drs.P: Neen, ik heb nooit prak tisch toegepast wat ik gestu deerd heb. Maar ik ben er nog altijd zeer dankbaar voor dat ik gestudeerd heb. Ik wist dat ik het niet ver zou brengen in de zakenwereld maar wat de vor ming betreft die ik heb gehad, moet ik zeggen dat het een zeer waardevolle tijd is ge weest. Ge kunt dat vergelijken met het leger. Ik weet niet hoe dat in België zit, maar ik kan men voorstellen dat bepaalde mensen door hun militaire dienst een zekere rijping on dervinden, een groei die hen in het verdere leven altijd van nut zal blijven. DV: U had dus net zo goed iets anders kunnen gestu deerd hebben? Drs. P: Wel, ik wou in Rotter dam studeren omdat ze mij als havenstad aantrek. In 1939 be stond er in Rotterdam slechts de ekonomische hogeschool m.a.w. ik heb het studentenle ven doorgemaakt en genoten in het teken van de ekenomie. Het had inderdaad ook rechten kunnen zijn, of letteren of ge schiedenis of iets anders. Het doet me dunkt niet erg veel terzake wat je studeert, tenzij je een uitgesproken passie hebt voor plantkunde of goedge- leerdheid, maar in het alge meen ga je studeren om op te groeien. En dan is het vak ei genlijk irrelevant. DV: Was het komponeren en schrijven voor U toen al be langrijk? Drs.P: Ik heb in Rotterdam wel wat geschreven en gekompo- neerd, maar het is in feite bui ten mijn eigen om dat het uitge groeid is tot een bestaansba sis. DV: Wie is belangrijkst voor U, Geo Staad of Drs. P? Drs.P: Mijn echte werk is het schrijven van boeken, artike len, scenario's, toneelstukken, radiostrips etc. etc. Maar U spreekt over het pseudoniem Geo Staad. Wel, ik begon met Geo Staad voor mijn boeken en voor mijn platen Drs P, en Drs. P werd zodanig bekend dat de uitgevers mij dwongen die naam te gebrui ken (nvdr.: Drs.P schreef in totaal zo'n tiental boeken, waaronder «Zeden en Onzeden», «Des vondelings wraak», «Kaarten», «Schrijf thuis uw eigen tekst», «Olleke Bollekes»;deze maand komt weer een boek met prent briefkaarten uit.) DV: Waarom die naam Drs. P? Drs. P: Mijn echte naam is Heinz Hermann Polzer. Dat klinkt zeer Duits en ik heb het pseudoniem Ds. P gekozen omdat ik anders iedere keer had moeten uitleggen dat ik een Zwitser ben. van Oosten rijkse afkomst. DV: U blijkt momenteel in Vlaanderen «door te bre ken»? Drs.P: Ik hou niet zo zeer van die term. Dat klinkt erg ambi tieus. Ik kan niet ontkennen dat ik bekendheid geniet maar ik wil absoluut niet aansluiten op kommerciële roem. Ik wil geen systeem maken van het optre den. DV: U treedt dus op voor uw plezier, aangezien u andere hoofdbezigheden hebt en u niet aanstuurt op sukses... Drs.P: Ja, natuurlijk, maar niet tot mijn nadeel. Ik treed echter wel cp voor zodanige bedragen dat ik daar nooit zou kunnen van bestaan M.a.w. als ik de keuze zou hebben tussen een optreden te Erpe en één voor TROS-televisie, voor een veel voud van het honorarium, dan zou het beneden mijn waardig heid zijn om de TROS te ver kiezen. DV: Over Uw pianospel, bent u auto-didakt? Drs.P: Ja, dat heeft trouwens zijn voordelen. Ik heb fliet de technische bagage, ik weet niet hoe het moet, dus zoek ik hoe het kan. De muziek krijgt zo een meer eigen stempel. DV: De niet-geoefende luis teraar moet van uw muziek de indruk hebben dat die vlak, nogal mat, klinkt. Zo'n beetje zoals bij Georges Brassens die het ook erg so ber houdt, met een beperkt instrumentarium en met tek sten die bij de eerste beluis tering heel veel aandacht vragen. Maar als je toegang vindt tot de muziek, dan blijkt die zeer rijk te zijn. Je moet de jazzy-akkoordenreeksen van Brassens maar eens trachten na te spelen. Niet dat het allemaal zo virtuoos gedaan is, maar het is toch zeer muzikaal... Dat is bij U ook zo. Of niet? Drs. P: Ik ben blij dat U dat zegt. Muziek moet, vind ik, de tekst recht doen wedervaren. Het is niet mijn bedoeling cirkus- nummers te brengen en inder- Drs P., zo nog langs de voorkant te zien. (SJ) daad, op het eerste gehoor klinkt de muziek bij mij wat vlak, een beetje pover en daardoor geeft het juist meer ruimte aan de tekst. Maar wie beter luistert zal merken dat de muziek in mijn liedjes toch een eigen le ven leidt, het is geen utilitaire muziek. DV: We hebben hier ten lande een erg miskende zangeres die u goed moet kennen om dat U samen met haar werkte aan Sursum Corda. Hoe heeft U Mia De Bock, beter bekend als Kate, ervaren? Drs.P (denkt lang na. er schuilt verdriet in zijn ogen en hij vraagt niet uit te weiden over haar man, Dré Baekeland zali- ger;dan geeft hij een ant woord): Kate heeft een bewon derenswaardig talent en ik kan geen groter kompliment laten horen dan de mededeling dat Adèle Bloemendael zeer onder de indruk was. Rene De Witte Ditmaal is het in naam van de uitbaters van ciné Feestpaleis! we een rechtzetting plaatsen. «Madame Claude- kon niet lan te Aalst blijven, dit in tegenstelling met wat we voorgaande w aankondigden, Wie wel bij ons blijft is Asterix. Je kan in zat van ciné Feestpaleis nog steeds van zijn ongelooflijke avontti genieten. Tweede film. in zaal I: De Witte Bizon, een film va Lee Thompson. Hoofdrol vertol kers zijn Charles Bronson Wild Bill Hickok, Kom Novak als Poker Jenny, Jack Warden Charlie Zane en Will Sampson als Crazy Horse. Het ver! verloopt als volgt: Wild Bill Hickok is terug in het Westen en zoekt z'n vroej minnares op: Poker Jenny. Ze leeft dichtbij de goudmijn in zwarte bergen te Fetterman. Hij rijdt er heen en 't wordt heerlijk weerzien. Tijdens die nacht zoals vele andere nachten heeft Hic z'n nachtmerrie: hij wordt bedreigd door een witte bizon Avonds bevestigt z'n oude maat Zane hem dat die witte bi werkelijk bestaat. Intussen trouwens geraakt een indianendorp in paniek door witte wilde bizon die de dochter verplettert van hel opperhc der Sioex; Crazy Horse. 's Anderendaags verlaten Hickok en Zane Fetterman om de v bizon te achtervolgen. De eerste om de nachtmerrie die I achtervolgt te bezweren, de tweede omdat de huid van het 2000 dollars waard is. Op hun weg zien ze een Sioex die aangevallen wordt door vijftiental Crows. Met de hulp van Zane slaagt Hickok erin z( de vlucht te jagen. De indiaan laat zich overtuigen om verder te gaan met Zaï Hickok. Hickok heeft algauw geraden dat de indiaan eveneei zoek is naar de witte bizon. Inderdaad, om het geluk van z'n kind te waarborgen in wereld moet hij het lichaam in de huid van het dier «Zolang je deze taak niet vervult, ontneem ik je echte z'n vader. s Nachts komt er een storm op en de drie mannen gaan schuilen 's Morgens stellen Hickok en Zane vast dat de int vertrokken is. Hij wil alleen zijn om de witte bizon te d< Desondanks zetten Hickok en Zane hun jacht voort en oj voelen ze dat het dier niet ver is De bizon verschijnt. Crazy Horse is er ook. Hickok met revolver en Crazy Horse met z'n pijlen slagen erin het did doden m Hickok laat het dode dier over aan Crazy Horse. Maar 3 y, die er uitsluitend 2.000 dollars in ziet wil de indj doden. e| Hickok komt tussenbeide. Zane geeft het dan op en vertrekt. m wordt aldus het einde van hun vriendschap maar het begin va! vriendschap tussen Crazy Horse en Hickok. In ciné Palace gaat «Een Brug te ver- de derde week in. In Paf uj Studio draait men «Fantasia- van Walt Disney. Een besprei van deze film kunt u lezen ip onze editie van 28 oktober laatj 0> den. Voor de rest. veel kijkgenot m indeani r wikkel e naam! Vorige zaterdag pakten de Tijlvrienden uit Oordegem uit met een geslaagde toneelavond. Hun eerste kulturele aktiviteit mag dan ook als een stap in de goeie richting beschouwd worden. Zij werden hierbij uitstekend geholpen door de toneelgroep «Zucht naar Kunst- uit Wetteren, op wie de Tijlvrienden een beroep hadden gedaan om het suksesrijke blijspel «De Mirakelmakers- ook eens op de Oordegemse planken te brengen. Als beloning kregen de inrich ters dan ook een volle zaal entoesiaste aanwezigen, waaronder bur gemeester Gravez en zijn bijna volledig schepenkollege. LONKEN NAAR PLAATSELIJKE SITUATIES «De Mirakelmakers-, geschreven door Roger Pieters. is een toneel werk dat ongetwijfeld thuis hoort bij het volkstoneel. Alle ingre diënten eigen aan dit genre, waren dan ook aanwezig: duidelijke te- kehing van de personages, geen gekompliceerde of gekom- plexeerde karakters, eenvoudige volkstaal, op een pittige wijze ge kruid met volkse gezegden, en vooral geen ingewikkelde situa ties. Kortom een gewoon plezant verhaal dat het grote publiek aan spreekt op een voor hen natuur lijke wijze. In tegenstelling met wat traditio neel van een typisch volkstoneel verwacht wordt, speelt dit stuk zich wel af in onze huidige mo derne tijd. alhoewel.. Zonderde toespellingen op aktuele situaties als fusie, radio. auto. industrie, vervuiling, zou dit stuk evengoed gesitueerd kunnen worden vóór de oorlog. De auteur zelf laat zijn verhaal spelen in het denkbeeldige wes- thoeke, dat blijkbaar werd gefu sioneerd met Veurne. Maar deze Wettcrse toneelkring heeft zijn werkterrein overgebracht naar een denkbeeldig dorpje uit eigen streek, met de niet zo denkbeel dige naam Smetlehem.Dit' aards paradijs voor de stamineebaas. de koster, de schoolmeester, de sjampctier en de dorpskwezel werd enige tijd geleden denkbeel dig ingelijfd bij hun Wetteren. een gebeurtenis waar de inwoners van Smetlehem niet bepaald gelukkig mee zijn. wat op zijn eigen al een veel minder denkbeeldige situatie iS. Tijdens het stuk werden dan ook een aantal Wettersc aktuele situaties met sukses op de korrel genomen en voor de gelegenheid lonkten de akteurs eveneens naar enkele Oordegemse situaties Deze schuchtere knipoogjes deden het duidelijk bij hel publiek. Het ganse verhaal speelt zich af in Smetlehem. meer bepaald in het enig overblijvende dorpskafee. of beter staminee, aldaar. Een een voudige geschiedenis met de echte volkse typen die iedereen nog kent de sjamineebaas de koster, de schoolmeester, de sjampetter en de dorpskwezel. Deze persona ges. samen met de dochter van de stamincebaas, een vroegere inge zetene van Smetlehem die nu een sjiekere veelkleurenkafee in Wet teren openhoudt en een reporter van onze nationale splinterzender uit Oost-Vlaanderen, zijn de per sonages die dit mirakelverhaal kruiden. REEDS ACHTSTE MAAL Het was reeds de achtste maal dat het gezelschap dit stuk op de plan ken bracht. Het is dan ook niet te verwonderen dat de akteurs hun rol door en door kenden. Zij waren zeer goed op elkaar ingespeeld en aldus leefden zij zich volledig in hun personnage in. Zij beleefden hun rol op een uitstekende manier, wat het verhaal nog echter en meeslepender maakte Een meesterlijke schoolmeester, Luc Van Gelder en een briljante koster. Dirk De Vriendt werden op zeer goede wijze aangevuld door Luk Vernimmen als Wies, de sta- minecbaas. Trees Veeckman, zijn dochter. Jos Van de Bossche als de sjampetter. Huegette Van den Ber- ghe als Juffrouw Filomene. De- nise Rcunis als Zulma en Johan Lateir als radioreporter Jaak De regie van dit stuk werd ver zorgd door een oud-Oordegemse inwoner en jeugdschrijver Gaston Van derGucht. Jacques Bracke als toneelmeester, Robert De Mulder als verantwoordelijke voor het ge- luidsdckor, Carlos Detremmerie als grimeur en Karei De G Lucien Moreel en Roger Rl dekorbouwers zorgden er 4 het geheel op een vakll wijze naar voor werd gebj Deze ontspanningsavond Tijlvrienden werd afgerot! een huzarenstukje sur-placj fiets door de wereldrekora sur-place Nico Grootvrie Denderleeuw Deze sn jongeman voerde een bi strip-tcase uit op de fiets! vanop zijn fiets zijn gevallj fers en sigaret op. demonj zijn fiets en bleef er desd opzitten, kroop met fietsetj een fietsband en voerde enkele stukjes op. Toen het doek dan definit of beter, scheurde, moe Tijlvrienden op een geslaa - spanningsavond terug bli MO De toneelvereniging -Zucht n bomvolle zaal (el kunst rde in Oordegt blijspel De mtrakehnaki EREMBODEGEM Ter gelegenheid van de jaarlijkse Ceciliaviering nodigt de Konink lijke Fanfare St.-Cecilia Erembodegem U op zondag 13 november te 20 u. in het Liberaal Huis. Brusselbaan. uit tot haar Ceciliakon- cert. Onder leiding van dirigent Ray mond Merckx die de dirigeerstok overnam \an Georges Verhuist brengt men L: een programma waarbij zowat elk genre aan bod komt zodat er inderdaad kan wor den gesproken van elck wat wils-. Na de bekende openingsmars van Pi Scheftci Old Soldiers never die (Oud».soldalen sterven nooit) wordt de •.'ii.antische snaai be- Costa tokkeld met een selektie uit de welgekende opera van Vcrdi. La Traviata- en na een Fantazie op motieven van Felix Mendelsohn met o.a. de Bruiloftsmarsen M idzomernachtsdroom treedt Robert Van der Eist op als solist met -Consolation- van P. Adv - L. Ploky op saks-al to. Het tweede gedeelte, duidelijk meer naar de jeugd tot n Digno Ga waarna in «Casino Collijns allerlei bc bod konten met een ban wals. een sw ing en een m naie tarantella. Ook de Beatles krijgen ht arte s w der mat Ook de Beatles krijgen ho rnet o.a. Yesterday en L g Oblada en besloten wordt Lr c teerd. opent met tic schlager Oblada daverende mars van de kaanse marsenkoning Sc The Washington Post Het geheel wordt geprezei aaivengepraat door P. Lu begint stipt te 20 u. je ai plc ind i it dc ie \i

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Voorpost | 1977 | | pagina 28