I
DE BOOGIE-WOOGIE
VAN DRS. P.
I
FILM BIJ ONS
d
«DE MIRAKELMAKERS»
DEDEN HET IN 00RDEGEM
CECILIAKONSERT
iv.-
wmu
k
28 - 10-11-1977 - De Voorpost
Heinz Hermann Polzer, zeg maar Drs.P. was in Dido te Erpe-Mere. Een mooie avond was dat, in
een tegen onze verwachtingen in goed gevulde zaal. Het is een eenvoudig man, geen glitter
figuur die Drs. P. Hij nipt profijtig van die ene geuze, heeft geen bal verstand van hoe een
versterker of een mikro er kunnen uitzien, zijn gezang trappelt soms eens op de stembanden,
de light verse in zijn teksten hebben iets akademisch en... hij heeft geduld, veel geduld
wanneer men hem een hele tijd laat sukkelen met een geluidsversterking die om één of andere
reden verstek laat.
Het begint dus zielig, de stem
ploft dof in de mikro, de piano
overstemt de teksten die on
herroepelijk de mist inmoeten.
Men vraagt of ie zo dicht moge
lijk bij de mikro wil gaan zitten
en wanneer men zc al een hele
tijd aan het knoeien is, is zijn
enige kritiek: «goed, ik zal hem
in de mond steken»
Het publiek vindt dat een leuke
opmerking, apprecieert de
sportieve manier van doen van
de artiest. Er volgt een geeste
lijk lied over Johannes de Do
per, een poëzietje omdat de
versterking weer aan het fluiten
gaat. dan weer een protestlied
(Drs.P definieert het begrip
«betoging» 'n massale bewe
ging in "eenzelfde richting) en
dan weer een gedichtje
(«Jantje zag eens pruimen
hangen, oh, maar waarom
zouden die als eieren groot
moeten zijn»).
Vrijwilligers komen een handje
toesteken en dan werkt de in
stallatie weer naar behoren. U
zal zeggen dat zulks nog wei
eens gebeurt en inderdaad,
maar al vertelde men ons later
dat de versterking 's namid
dags was geprobeerd en toen
degelijk funktioneerde, leek dit
elektronisch spektakel verdui
veld goed op de tijd dat het
chanson in Vlaanderen nog in
kinderschoenen zat, aan die
tijden dat Kor Van der Goten
een tik op de gloeilampenver
sterker moest geven om zijn
twee akkoorden tot achter in de
parochiezaal te laten horen.
Of men in Nederland al verder
staat op dat gebied zal Drs.P.
ons na het optreden niet recht
streeks antwoorden. Feit is, hij
tilt er niet zo zwaar aan, al vond
hij het niet prettig. Maar hij vond
het een fijn publiek en wanneer
we veronderstellen dat hij in de
studentensociëteiten, en
jeugdcentra die hij vooral be
zoekt, niet veel erger dingen
heeft meegemaakt, knikt hij.
Hoe dan ook, zo dramatisch
was het nu ook weer niet. Het
wordt een pracht van een op
treden, een aangename verpo
zing na het muzikale geweld
van wat de kleinkunst op zijn
Kris De Bruyne en konsoorten
ons bieden. Geen zwaartil
lende teksten ook, maar even
min doorzichtige woordenslier
ten.
Boeiende, grappige, ernstige
nummers door mekaar;van de
«Gezusters Kazamazov» via
het verhaal van Emergo. de
oester die zijn koppeke laat
hangen in «Het Sneekse Ca
fé», naar Ripsiqué» en het
verzoekje «Dodenrit» De mu
ziek zit losjes in de polka, het
12-maten bluesje of nog, de
boogie-woogie. Een «veer
pont» dus van goede naar be
tere chansons.
Drs. P is zienbaar gelukkig met
de voldoening van het publiek.
Maar hij wil geen misbruik ma
ken van de vrije tijd van de toe
hoorder en zet er een punt ach
ter. Hij is de afspraak niet ver
geten en even later vraagt ie
waar ons gesprekje met hem
kan doorgaan.
De Voorpost: U bent docto
randus in de ekonomische
wetenschappen. Sommige
mensen zullen zich afvragen
hoe dat samen kan gaan met
het artiest-zijn. Was u ooit
werkzaam als ekonoom?
Drs.P: Neen, ik heb nooit prak
tisch toegepast wat ik gestu
deerd heb. Maar ik ben er nog
altijd zeer dankbaar voor dat ik
gestudeerd heb. Ik wist dat ik
het niet ver zou brengen in de
zakenwereld maar wat de vor
ming betreft die ik heb gehad,
moet ik zeggen dat het een
zeer waardevolle tijd is ge
weest. Ge kunt dat vergelijken
met het leger. Ik weet niet hoe
dat in België zit, maar ik kan
men voorstellen dat bepaalde
mensen door hun militaire
dienst een zekere rijping on
dervinden, een groei die hen in
het verdere leven altijd van nut
zal blijven.
DV: U had dus net zo goed
iets anders kunnen gestu
deerd hebben?
Drs. P: Wel, ik wou in Rotter
dam studeren omdat ze mij als
havenstad aantrek. In 1939 be
stond er in Rotterdam slechts
de ekonomische hogeschool
m.a.w. ik heb het studentenle
ven doorgemaakt en genoten
in het teken van de ekenomie.
Het had inderdaad ook rechten
kunnen zijn, of letteren of ge
schiedenis of iets anders.
Het doet me dunkt niet erg veel
terzake wat je studeert, tenzij je
een uitgesproken passie hebt
voor plantkunde of goedge-
leerdheid, maar in het alge
meen ga je studeren om op te
groeien. En dan is het vak ei
genlijk irrelevant.
DV: Was het komponeren en
schrijven voor U toen al be
langrijk?
Drs.P: Ik heb in Rotterdam wel
wat geschreven en gekompo-
neerd, maar het is in feite bui
ten mijn eigen om dat het uitge
groeid is tot een bestaansba
sis.
DV: Wie is belangrijkst voor
U, Geo Staad of Drs. P?
Drs.P: Mijn echte werk is het
schrijven van boeken, artike
len, scenario's, toneelstukken,
radiostrips etc. etc. Maar U
spreekt over het pseudoniem
Geo Staad. Wel, ik begon met
Geo Staad voor mijn boeken en
voor mijn platen
Drs P, en Drs. P werd zodanig
bekend dat de uitgevers mij
dwongen die naam te gebrui
ken
(nvdr.: Drs.P schreef in totaal
zo'n tiental boeken, waaronder
«Zeden en Onzeden», «Des
vondelings wraak», «Kaarten»,
«Schrijf thuis uw eigen tekst»,
«Olleke Bollekes»;deze maand
komt weer een boek met prent
briefkaarten uit.)
DV: Waarom die naam Drs.
P?
Drs. P: Mijn echte naam is
Heinz Hermann Polzer. Dat
klinkt zeer Duits en ik heb het
pseudoniem Ds. P gekozen
omdat ik anders iedere keer
had moeten uitleggen dat ik
een Zwitser ben. van Oosten
rijkse afkomst.
DV: U blijkt momenteel in
Vlaanderen «door te bre
ken»?
Drs.P: Ik hou niet zo zeer van
die term. Dat klinkt erg ambi
tieus. Ik kan niet ontkennen dat
ik bekendheid geniet maar ik
wil absoluut niet aansluiten op
kommerciële roem. Ik wil geen
systeem maken van het optre
den.
DV: U treedt dus op voor uw
plezier, aangezien u andere
hoofdbezigheden hebt en u
niet aanstuurt op sukses...
Drs.P: Ja, natuurlijk, maar niet
tot mijn nadeel. Ik treed echter
wel cp voor zodanige bedragen
dat ik daar nooit zou kunnen
van bestaan M.a.w. als ik de
keuze zou hebben tussen een
optreden te Erpe en één voor
TROS-televisie, voor een veel
voud van het honorarium, dan
zou het beneden mijn waardig
heid zijn om de TROS te ver
kiezen.
DV: Over Uw pianospel, bent
u auto-didakt?
Drs.P: Ja, dat heeft trouwens
zijn voordelen. Ik heb fliet de
technische bagage, ik weet niet
hoe het moet, dus zoek ik hoe
het kan. De muziek krijgt zo een
meer eigen stempel.
DV: De niet-geoefende luis
teraar moet van uw muziek
de indruk hebben dat die
vlak, nogal mat, klinkt. Zo'n
beetje zoals bij Georges
Brassens die het ook erg so
ber houdt, met een beperkt
instrumentarium en met tek
sten die bij de eerste beluis
tering heel veel aandacht
vragen. Maar als je toegang
vindt tot de muziek, dan blijkt
die zeer rijk te zijn. Je moet
de jazzy-akkoordenreeksen
van Brassens maar eens
trachten na te spelen. Niet
dat het allemaal zo virtuoos
gedaan is, maar het is toch
zeer muzikaal... Dat is bij U
ook zo. Of niet?
Drs. P: Ik ben blij dat U dat zegt.
Muziek moet, vind ik, de tekst
recht doen wedervaren. Het is
niet mijn bedoeling cirkus-
nummers te brengen en inder-
Drs P., zo nog langs de voorkant te zien. (SJ)
daad, op het eerste gehoor
klinkt de muziek bij mij wat vlak,
een beetje pover en daardoor
geeft het juist meer ruimte aan
de tekst. Maar wie beter luistert
zal merken dat de muziek in
mijn liedjes toch een eigen le
ven leidt, het is geen utilitaire
muziek.
DV: We hebben hier ten lande
een erg miskende zangeres
die u goed moet kennen om
dat U samen met haar werkte
aan Sursum Corda. Hoe heeft
U Mia De Bock, beter bekend
als Kate, ervaren?
Drs.P (denkt lang na. er schuilt
verdriet in zijn ogen en hij
vraagt niet uit te weiden over
haar man, Dré Baekeland zali-
ger;dan geeft hij een ant
woord): Kate heeft een bewon
derenswaardig talent en ik kan
geen groter kompliment laten
horen dan de mededeling dat
Adèle Bloemendael zeer onder
de indruk was.
Rene De Witte
Ditmaal is het in naam van de uitbaters van ciné Feestpaleis!
we een rechtzetting plaatsen. «Madame Claude- kon niet lan
te Aalst blijven, dit in tegenstelling met wat we voorgaande w
aankondigden, Wie wel bij ons blijft is Asterix. Je kan in zat
van ciné Feestpaleis nog steeds van zijn ongelooflijke avontti
genieten. Tweede film. in zaal I: De Witte Bizon, een film va
Lee Thompson. Hoofdrol vertol kers zijn Charles Bronson
Wild Bill Hickok, Kom Novak als Poker Jenny, Jack Warden
Charlie Zane en Will Sampson als Crazy Horse. Het ver!
verloopt als volgt:
Wild Bill Hickok is terug in het Westen en zoekt z'n vroej
minnares op: Poker Jenny. Ze leeft dichtbij de goudmijn in
zwarte bergen te Fetterman. Hij rijdt er heen en 't wordt
heerlijk weerzien.
Tijdens die nacht zoals vele andere nachten heeft Hic
z'n nachtmerrie: hij wordt bedreigd door een witte bizon
Avonds bevestigt z'n oude maat Zane hem dat die witte bi
werkelijk bestaat.
Intussen trouwens geraakt een indianendorp in paniek door
witte wilde bizon die de dochter verplettert van hel opperhc
der Sioex; Crazy Horse.
's Anderendaags verlaten Hickok en Zane Fetterman om de v
bizon te achtervolgen. De eerste om de nachtmerrie die I
achtervolgt te bezweren, de tweede omdat de huid van het
2000 dollars waard is.
Op hun weg zien ze een Sioex die aangevallen wordt door
vijftiental Crows. Met de hulp van Zane slaagt Hickok erin z(
de vlucht te jagen.
De indiaan laat zich overtuigen om verder te gaan met Zaï
Hickok. Hickok heeft algauw geraden dat de indiaan eveneei
zoek is naar de witte bizon.
Inderdaad, om het geluk van z'n kind te waarborgen in
wereld moet hij het lichaam in de huid van het dier
«Zolang je deze taak niet vervult, ontneem ik je echte
z'n vader.
s Nachts komt er een storm op en de drie mannen gaan
schuilen 's Morgens stellen Hickok en Zane vast dat de int
vertrokken is. Hij wil alleen zijn om de witte bizon te d<
Desondanks zetten Hickok en Zane hun jacht voort en oj
voelen ze dat het dier niet ver is
De bizon verschijnt. Crazy Horse is er ook. Hickok met
revolver en Crazy Horse met z'n pijlen slagen erin het did
doden m
Hickok laat het dode dier over aan Crazy Horse. Maar 3 y,
die er uitsluitend 2.000 dollars in ziet wil de indj
doden. e|
Hickok komt tussenbeide. Zane geeft het dan op en vertrekt. m
wordt aldus het einde van hun vriendschap maar het begin va!
vriendschap tussen Crazy Horse en Hickok.
In ciné Palace gaat «Een Brug te ver- de derde week in. In Paf uj
Studio draait men «Fantasia- van Walt Disney. Een besprei
van deze film kunt u lezen ip onze editie van 28 oktober laatj 0>
den. Voor de rest. veel kijkgenot m
indeani
r wikkel
e naam!
Vorige zaterdag pakten de Tijlvrienden uit Oordegem uit met een
geslaagde toneelavond. Hun eerste kulturele aktiviteit mag dan ook
als een stap in de goeie richting beschouwd worden. Zij werden
hierbij uitstekend geholpen door de toneelgroep «Zucht naar
Kunst- uit Wetteren, op wie de Tijlvrienden een beroep hadden
gedaan om het suksesrijke blijspel «De Mirakelmakers- ook eens op
de Oordegemse planken te brengen. Als beloning kregen de inrich
ters dan ook een volle zaal entoesiaste aanwezigen, waaronder bur
gemeester Gravez en zijn bijna volledig schepenkollege.
LONKEN NAAR
PLAATSELIJKE SITUATIES
«De Mirakelmakers-, geschreven
door Roger Pieters. is een toneel
werk dat ongetwijfeld thuis hoort
bij het volkstoneel. Alle ingre
diënten eigen aan dit genre, waren
dan ook aanwezig: duidelijke te-
kehing van de personages, geen
gekompliceerde of gekom-
plexeerde karakters, eenvoudige
volkstaal, op een pittige wijze ge
kruid met volkse gezegden, en
vooral geen ingewikkelde situa
ties. Kortom een gewoon plezant
verhaal dat het grote publiek aan
spreekt op een voor hen natuur
lijke wijze.
In tegenstelling met wat traditio
neel van een typisch volkstoneel
verwacht wordt, speelt dit stuk
zich wel af in onze huidige mo
derne tijd. alhoewel.. Zonderde
toespellingen op aktuele situaties
als fusie, radio. auto. industrie,
vervuiling, zou dit stuk evengoed
gesitueerd kunnen worden vóór de
oorlog.
De auteur zelf laat zijn verhaal
spelen in het denkbeeldige wes-
thoeke, dat blijkbaar werd gefu
sioneerd met Veurne. Maar deze
Wettcrse toneelkring heeft zijn
werkterrein overgebracht naar een
denkbeeldig dorpje uit eigen
streek, met de niet zo denkbeel
dige naam Smetlehem.Dit' aards
paradijs voor de stamineebaas. de
koster, de schoolmeester, de
sjampctier en de dorpskwezel
werd enige tijd geleden denkbeel
dig ingelijfd bij hun Wetteren. een
gebeurtenis waar de inwoners van
Smetlehem niet bepaald gelukkig
mee zijn. wat op zijn eigen al een
veel minder denkbeeldige situatie
iS. Tijdens het stuk werden dan
ook een aantal Wettersc aktuele
situaties met sukses op de korrel
genomen en voor de gelegenheid
lonkten de akteurs eveneens naar
enkele Oordegemse situaties
Deze schuchtere knipoogjes deden
het duidelijk bij hel publiek.
Het ganse verhaal speelt zich af in
Smetlehem. meer bepaald in het
enig overblijvende dorpskafee. of
beter staminee, aldaar. Een een
voudige geschiedenis met de echte
volkse typen die iedereen nog kent
de sjamineebaas de koster, de
schoolmeester, de sjampetter en
de dorpskwezel. Deze persona
ges. samen met de dochter van de
stamincebaas, een vroegere inge
zetene van Smetlehem die nu een
sjiekere veelkleurenkafee in Wet
teren openhoudt en een reporter
van onze nationale splinterzender
uit Oost-Vlaanderen, zijn de per
sonages die dit mirakelverhaal
kruiden.
REEDS ACHTSTE MAAL
Het was reeds de achtste maal dat
het gezelschap dit stuk op de plan
ken bracht. Het is dan ook niet te
verwonderen dat de akteurs hun
rol door en door kenden. Zij waren
zeer goed op elkaar ingespeeld en
aldus leefden zij zich volledig in
hun personnage in. Zij beleefden
hun rol op een uitstekende manier,
wat het verhaal nog echter en
meeslepender maakte
Een meesterlijke schoolmeester,
Luc Van Gelder en een briljante
koster. Dirk De Vriendt werden op
zeer goede wijze aangevuld door
Luk Vernimmen als Wies, de sta-
minecbaas. Trees Veeckman, zijn
dochter. Jos Van de Bossche als de
sjampetter. Huegette Van den Ber-
ghe als Juffrouw Filomene. De-
nise Rcunis als Zulma en Johan
Lateir als radioreporter Jaak
De regie van dit stuk werd ver
zorgd door een oud-Oordegemse
inwoner en jeugdschrijver Gaston
Van derGucht. Jacques Bracke als
toneelmeester, Robert De Mulder
als verantwoordelijke voor het ge-
luidsdckor, Carlos Detremmerie
als grimeur en Karei De G
Lucien Moreel en Roger Rl
dekorbouwers zorgden er 4
het geheel op een vakll
wijze naar voor werd gebj
Deze ontspanningsavond
Tijlvrienden werd afgerot!
een huzarenstukje sur-placj
fiets door de wereldrekora
sur-place Nico Grootvrie
Denderleeuw Deze sn
jongeman voerde een bi
strip-tcase uit op de fiets!
vanop zijn fiets zijn gevallj
fers en sigaret op. demonj
zijn fiets en bleef er desd
opzitten, kroop met fietsetj
een fietsband en voerde
enkele stukjes op.
Toen het doek dan definit
of beter, scheurde, moe
Tijlvrienden op een geslaa -
spanningsavond terug bli
MO
De toneelvereniging -Zucht
n bomvolle zaal (el
kunst
rde in Oordegt
blijspel De mtrakehnaki
EREMBODEGEM
Ter gelegenheid van de jaarlijkse Ceciliaviering nodigt de Konink
lijke Fanfare St.-Cecilia Erembodegem U op zondag 13 november
te 20 u. in het Liberaal Huis. Brusselbaan. uit tot haar Ceciliakon-
cert.
Onder leiding van dirigent Ray
mond Merckx die de dirigeerstok
overnam \an Georges Verhuist
brengt men L: een programma
waarbij zowat elk genre aan bod
komt zodat er inderdaad kan wor
den gesproken van elck wat
wils-.
Na de bekende openingsmars van
Pi Scheftci Old Soldiers never
die (Oud».soldalen sterven nooit)
wordt de •.'ii.antische snaai be-
Costa
tokkeld met een selektie uit de
welgekende opera van Vcrdi. La
Traviata- en na een Fantazie op
motieven van Felix Mendelsohn
met o.a. de Bruiloftsmarsen
M idzomernachtsdroom treedt
Robert Van der Eist op als solist
met -Consolation- van P. Adv -
L. Ploky op saks-al to.
Het tweede gedeelte, duidelijk
meer naar de jeugd tot n
Digno Ga
waarna in «Casino
Collijns allerlei bc
bod konten met een ban
wals. een sw ing en een m
naie tarantella.
Ook de Beatles krijgen ht
arte
s w
der
mat
Ook de Beatles krijgen ho
rnet o.a. Yesterday en L g
Oblada en besloten wordt Lr c
teerd. opent met tic schlager
Oblada
daverende mars van de
kaanse marsenkoning Sc
The Washington Post
Het geheel wordt geprezei
aaivengepraat door P. Lu
begint stipt te 20 u.
je ai
plc
ind i
it dc
ie \i