IL
0
0
Vrije Tribune
1
<2
KASSEI? BETON?
ASFALT?
ÏRI
an
2- 18-11-1977 -De Voorpost
De redaktie behoudt zich het recht voor de tekst te
bekorten. Publikatie betekent niet dat de redaktie
achterde inhoud staat.
WATNU?
Het grote nieuws dat alles, maar
dan ook alles overtreft is
tweeerlei; ten eerste de Com-
munitaire betrekkingen (lees
Egmontpakt) ten tweede de
ekonomische toestand. Over het
eerste willen we het hebben De
vertegenwoordigers van de
Volksunie hebben een akkoord
getroffen en ondertekend. Wij
zijn geen kerstekinderen en
zullen dan ook onze aangegane
verbintenissen naleven. We we
ten dat het niet allemaal
Rozengeur is, maar we geloven
vast dat alles wat haalbaar is, op
dit ogenblik, er inzit. De
voordelen overtreffen de minder
goede zaken, het geheel echter is
aanvaardbaar.
Dit aanvaardbaar is natuurlijk
gezien in de huidige omstandig
heden.
We weten meer dan wie ook dat
we Brussel verloren door onze
eigen schuld; d.w.z. door de
schuld van de Vlamingen die er
zich vestigden, door de schuld
van gans Vlaanderen die hen in
desteek lieten.
Door de schuld van het Kleine
opportunisme van «als ik het
maar goed heb». Deze stelregel
heeft ons Brussel doen verliezen.
De inwijkeling verloochende zijn
afkomst. Daarbij komt dan de
zelfingenomenheid van de
Vlaamse Bourgeoisie.
Wij kunnen onsterecht de
vraag stellen: wat heeft het
vlaamse volk voor Brussel en zijn
Vlaamse inwoners gedaan
Deze vraag is snel beantwoord:
Niets-helemaal niets. Degene
die het gevaar inzagen,er dage
lijks op wezen en ook alles deden
wat in hun macht lag konden het
-niet halen, ze waren te weinig
talrijk en werden NIET gevolgd.
Onze arbeiders en bedienden
pasten zich aan de Brusselse
toestand aan, met dit ene voor
ogen: mijn kinderen hebben als
Vlaming geen toekomst dus laat
ze frans leren, wat betekende dat
ze na twee generaties voor de
Vlaamse gemeenschap verloren
waren. Tragisch maar waar.
Nu voor de eerste maal in de
geschiedenis alle politieke par
tijen samen trachten te redden
wat er nog te redden is zijn juist
enkele als overtuigende vechters
gekende mensen niet akkoord.
Toch zou ik er willen op wijzen
dat de zogenaamde extremisten,
waartoe ikzelf zeker behoor,
steeds met hun hoofd tegen de
muur gelopen hebben. Al onze
wilskracht, al onze energie heeft
zeer weinig opgelost Slechts dan
als ook anderen meewilden
hebben we enkele zaken terug
recht kunnen zetten.(Veroverin
gen deden we nooit).
Daarom meen ik dat wij nu de
heersende samenhorigheid on
der de verschillende Vlaamse
partijen zo niet maar mogen
prijs geven om een harde koers
te varen die ons wellicht toch
maar de zoveelste deuk in ons
harnas zou bezorgen.
Of we nu alles moeten nemen, of
we alles maar op zijn beloop
moeten laten Dat zeker niet
We moeten meer dan ooit
toezien dat dit Egmont-akkoord
fair in wetgeving teksten wordt
omgezet. Toezien dat geen
enkele spitsvondigheid ons terug
de nu overeengekomen zekerhe
den afneemt Het akkoord
ontleden is mijn taak niet. De
meesten kennen het niet in zijn
geheel en toch wordt er over
gesproken als ware het een
gewone MartkovereenkomsL
Onze plicht is nu meer dan ooit
achter onze vertegenwoordigers
te staan, zodat ze allen samen
kunnen werken om ons doel te
bereiken: EEN SOCIAAL FE
DERAAL VLAANDEREN;
PietHeymam
feit dat niemand ook maar één
ogenblik blijft staan bij de
diepere oorzaken van de werk
loosheid en die bittere nasmaak
over het smal politiek laken-
trekken na lezing van de epistels
in kwestie.
Mare Galle staat daar als eerste
in de rij met zijn «socialistisch
werkstuk» dat de week voordien
in «Voor Allen» verscheen. Geen
herhaling van onze kommmen-
taar dus, dan wel deze éne
opmerking: Mare Galle schrijft
zelf dat dit plan Claes niet
volledig is, waar blijft dan het
stuk dat de BSP-federatie Aalst
er ter vervollediging toevoegt
Jan Caudron brengt de wereld
ervan op de hoogte, dat het
eerste punt van het plan
Spitaels eigenlijk van Volksu
niemaaksel is. Dit betreft het
zogenaaamde derde arbeidscir
cuit. En stel u voor dat wij dit
niet eens zullen betwisten. We
willen Jan alleen aanmoedigen
in verdere bijdragen enkele
stappen verder in de wereld te
zetten dan dit eerste punt, en
ons meteeen het «sociaal en
federaaal» standpunt te geven
omtrent onder meer de 36-uren-
week, de fiscale fraude, (ook de
«Vlaamse»), en de kontrole op
de uitvoer van kapitalen en
winsten.
Diane D'Haeseleer blijft voor
zichtig op het haar best bekende
blauwe terrein: de vakbonden
zijn te veeleisend, loonmatiging
is vereist, de-vermindering van
de arbeidsduur zou de prijzen
nog verhogen, de uitvoer is in
gevaar, nieuwe belastingen tas
ten de koopkracht van onze
ganse bevolking aan. De pa
troons treft dus volgens Diane
geen verwijt, de toenemende
winsten van banken en trusts
evenmin.
Diane verzwijgt dat de nieuwe
belastingen door PVV-voorzit
ter De Clercq onder Tindemans
I werden gepland, en ze «ver
geet» ons te vertellen wie dan
tenslotte meer zal invoeren
wanneer iedereen meer wil
uitvoeren
En dan komt Paul Stockman,
kersvers CVP-gemeeenteraads-
lid. Hij verwijt het Aalsters
stadsbestuur op beide oren te
slapen, terwijl de CVP-burge-
meester van Gent er op uit is ons
Honda af te snoepen. Waarop
blijft het kollege wachten om een
nieuw, groot en homogeen
industrieterrein op te richten op
het grondgebied van het nieuwe
Aalst Maar dan niet een
uitbreiding in de richting van
Herdersem, want daar zal hij
zich krachtig tegen verzetten.
Paul zou moeten weten en
zeggen wat HIJ voorstelt. Nog
méér voordelen voor Honda,
dat zijn verbintenissen bij de
voordelige inplanting te Aalst
niet naleefde Een «nieuw,
groot en homogeen industrieter
rein op een ergens boven Aalst
zwevende satelliet
We zijn nog niet «aan de nieuwe
patatten toe» met een dergelijke
diskussie over werkloosheid en
nieuwe tewerkstelling over het
algemeen en in ons gewest in het
bijzonder. Het is jammer, maar
het is in het oogspringend, er
ontbreekt een en ander inzake
golflengte, niveau en toerental.
Nu is het natuurlijk wel zo dat
elke vogel zingt zoals hij gebekt
is, en dat willen we graag
aanvaarden. Maar er kan en er
moet iets aan gedaan worden dat
op de gezamenlijke politieke wil
uitmondt om konkreet aan te
pakken, zonder in het bijzonder
voor wat ons gewest betreft op
St. Maarten te wachten, want 11
november is intussen weer
voorbij en in de arrondissemen-
tele korf vonden we alleen het
K.P.-«Plan 3000».
Een vrije tribune is een goede
zaak, maar het gevaar is er toch
dat men blijft diskussiëren over
eeen muur heen. Een konkreet
gesprek, of wanneer men dat
verkiest een open debat, zou
wellicht wat méér klaarte kun
nen brengen.
Ray DE SMET
ST. MAARTEN IS VOORBIJ
'n Kermis is een geseling waard,
zei ons grootvader met veel
volkse wijsheid. De kermis is in
ons geval het feit dat BSP, VU,
PVV en CVP het vorige week in
de vrije tribune van «De Voor
post» over de problemen van
werkloosheid en tewerkstelling
hadden, en de «geseling» het
toeval dat dit na lang wachten
dan uitgerekend in dat nummer
moet gebeuren waarin wij hen
hun stilzwijgen verwijten.
Maar deze «kermis» heeft ook
werkelijk schaduwzijden, als
daar zijn, zou onze schoo'mees-
ter indertijd hebben gezegd, het
VERVROEGD- EN BRUG
PENSIOEN:
TIEN AL TE
INGEWIKKELDE FORMU
LES
In het regime van de loontrekken-
den is de pensioengerechtigde
leeftijd voor de mannen op 65 jaar
en voor de vrouwen op 60 jaar
vastgesteld.
De huidige wettelijke beschikkin
gen voorzien reeds de mogelijk
heid een vervroegd pensioen te.
nemen: op 60 jaar voor de man
nen, op 55 jaar voor de vrouwen.
In dit opzicht bestaan vier formu
les:
1het vervroegd pensioen zonder
vermindering, ten voordele van
krijgsgevangenen, politieke ge
vangenen, oorlogsinvaliden,
weerstanders, weggevoerden
enz.;
2. het vervroegd pensioen met
een 5% vermindering per jaar,
hetzij 25% voor de ganse periode
van 5 jaar;
3. het vervroegd pensioen voor
mannen dip op 64-jarige leeftijd
een volledige carrière van 45 jaar
hebben;
4. het vervroegd pensioen voor
mijnwerkers en zeelui volgens de
verschillende technische modali
teiten.
Bij deze vier formules van ver
vroegd pensioen voegen zich. de
laatste jaren de formules van het
voor de loontrekkenden voorziene
brugpensioen.
Drie formules weerhouden onze
aandacht:
1Het sedert 111975 ingevoerd
conventioneel brugpensioen be
stemd voor afgedankte arbeiders
uit de privé-sektor. De leeftijds
grenzen hiervoor zijn vastgesteld
voor de mannen op 60 jaar en voor
de vrouwen op 55 jaar;
2. Het sedert 30.3.1976 inge
voerde legale brugpensioen be
stemd voor arbeiders van 60 jaar
(55 jaar voor de vrouwen) op
voorwaarde dat zij door jongeren
vervangen worden;
3. Het brugpensioen in de bouw-
sektor, sinds het KB van
20.9.1976, bestemd voor:
de arbeiders die op 60-jarige
leeftijd een uitkeer genieten inge
val van volledige werkloosheid,
ziekte, arbeidsongeval, beroeps
ziekte, pensioen;
de arbeiders van 62 jaar die
hetzij ontslagen zijn, hetzij van
wie hun kontrakt is opgezegd.
In deze drie formules van brug
pensioen ontvangt men de werk
loosheidsuitkering een com-
plementaire toelage betaald door
hetzij de werkgever, hetzij door
het Fonds voor de Bestaanszeker
heid.
Aan deze zeven mogelijkheden
moet men heden nog de drie in het
«plan Spitaels» voorziene formu
les toevoegen, waarvan de eerste
ontwikkeld is in het wetsontwerp
betreffende de budgetaire voor
stellen 1977 1978.
Deze drie bijkomende formules
zijn de volgende:
1 het legaal brugpensioen be
stemd voor arbeiders van 60 jaar
(55 jaar voor de vrouwen) van de
privésektor, de toepassingsdatum
zal variëren naargelang de om
vang van de onderneming;
2. het speciaal brugpensioen be
stemd, ten experimentelen titel,
aan arbeiders van 60 jaar (55 jaar
voor de vrouwen) die sedert méér
dan één jaar werkloos zijn;
3. het speciaal brugpensioen be
stemd:
voordiegenendieeeninvalidi-
teitsuitkering genieten en die op
60 jaar, het vervroegd pensioen
aanvragen;
aan zeelui en aan mijnwerkers
die een invaliditeitsuitkering ge
nieten en die een vervroegd pen
sioen aanvragen.
Voor de speciale brugpensioenen
is er een complementaire uitkering
van 1.000 fr. en een fiskale aftrek
van de werkloosheidsuitkering,
hetzij van de invaliditeitstoeslag,
voorzien.
Dit algemeen overzicht dat van
alle technische gegevens is ont
daan, zal ongetwijfeld aan de ver
langens van de meerderheid der
geïnteresseerden voldoen.
Nochtans stel ik mij de vraag:
«WAAROM MAAKT DE HUI
DIGE REGERING DEZE PEN
SIOENSREGELING ZO INGE
WIKKELD»?
Waarom geen vereenvoudiging
van al deze mogelijke stelsels?
Waarom de formules van het con
ventioneel brugpensioen niet in
trekken en volledig het toekom
stige legaal brugpensioen in wer
king laten treden?
In dit geval zouden de vier formu
les van het vervroegd pensioen en
de drie formules van het brugpen
sioen, het legaal brugpensioen en
de twee speciale brugpensioenen,
behouden blijven.
Of waarom zou men niet eenvou
digweg het pensioen op 6 jaar voor
de mannen (55 jaar voor de vrou
wen) kunnen vastleggen. Voor
diegenen die zou slagen de pen
sioengerechtigde leeftijd te heb
ben bereikt, in dit gevH nog aktief
willen blijven, zou men het vol
gende kunnen voorstellen:
ofwel aan de 60-jarige arbei
der «55 jaar voor de arbeidster» de
kans geven zijn aktiviteit nog
half-time verder te zetten en in dit
geval een half salaris en een half
pensioen te ontvangen: d.i. de
Zweedse formule;
ofwel de pensioengerech
tigde leeftijd progressief te verla
gen
Wat er ook van zij, voor mij lijkt
een vereenvoudiging terzake een
dringende noodzakelijkheid.
Hierdoor zouden niet alleen de
lange administratieve procedure
kunnen vermeden worden, die het
soms onmogelijk maken de so
ciale zekerheid te blijven beheer
sen, maar zo misschien terzelfder-
tijd meer arbeidsplaatsen kunnen
scheppen voor de jongeren in de
onderneming.
DIANE D'HAESELEER
HUISVESTINGSBELEID
WORDT PRIORITAIRE
OVERHEIDSOPDRACHT
Op een ogenblik dat zowel
grondprijzen als woningbouw
kosten nooit gekende hoogten
hebben bereikt, wordt de over
heidstaak terzake steeds drin
gender. Inderdaad, zonder
overdrijvingen kan gesteld
worden dat het voor een door
snee arbeidersgezin zeer moei
lijk geworden is om nog een ei
gen woning te bouwen. De
kostprijs heeft een niveau be
reikt dat velen afschrikt om nog
zelf de stap te zetten naar eigen
woningbouw. Meer en meer
zijn werkende mensen aange
wezen op woningen gebouwd
door openbare besturen en so
ciale woningbouwmaatschap
pijen.
Het is onze vaste overtuiging
dat op dit vlak een steeds be
langrijker wordende taak is
weggelegd voor de steden en
gemeenten. Deze locale open
bare besturen zouden dringend
op ruime schaal moeten actief
worden, zowel op het vlak van
de nieuwbouw als op het vlak
van de vernieuwbouw (beleid
soriëntaties BSP-
Staatssecretaris De Wulf).
Woningbouw en vernieuw
bouw kan tegelijkertijd este-
tisch en aan interessante prij
zen gebeuren. Juist daarom ligt
hierin een belangrijke over
heidsopdracht.
HUISVESTINGSBELEID
IN HET ALGEMEEN
Het huisvestingsbeleid heeft
volgens prof. HENDRICKX niet
als enig doel er voor te zorgen
dat ieder burger in de mogelijk
heid gesteld wordt een aange
paste woning te verwerven,
maar in dit beleid dient tevens
de wil aanwezig te zijn om deze
woningen in te planten in een
adequaat kader waarin:
de werkende mens kan her
ademen na zijn volbrachte dag
taak, kan bekomen van de ge
leverde inspanningen, fysische
en psychische.
Het kader waarin hij de gele
genheid en het milieu vindt om
zichzelf te ontwikkelen, zijn
kennis te verrijken, waarin hij
de prikkel vindt tot meer zelfex
pressie;
de huisvrouw de werkvoor-
waarden vindt die de ontwikke
ling van haar persoonlijkheid
niet in de weg staan;
de kinderen in een onge
dwongen sfeer, wars van alle
frustrerende elementen, kun
nen spelen, kunnen leren, kun
nen leren spelen...
Dit kader wordt niet enkel ge
creëerd door de architectuur of
door aangepaste decoratieve
elementen, maar eveneens
doort de tuin, de baan, de
straat, de winkel op de hoek,
het café, de kerk, de school, het
theater...
Huisvesting betekent ook 'n ge
luidsomgeving, een
thermische- en kleurenomge-
ving, enz...
Deze sfeer is zowel het resul
taat van een symbiose tussen
de architectuur en de wooncul-
tuur als zodanig, alsook van
een symbiose tussen het wo
nen en de culturele, economi
sche en sociale context waarin
dat gebeurt.
De omgeving van de woningen
beïnvloedt inderdaad de kwali
teit van het woningpark. Wat
het stedelijk milieu betreft kan
niet ontkend dat de gevolgen
van een oude beschaving en
van de 19e eeuwse industriali
satie nog steeds aanwezig zijn.
We kennen een wanordelijke
dooreenstrengeling van wo
ningen, industriële gebouwen
en handelscentra In vele
wooncomplexen ontbreekt de
meest noodzakelijke collec
tieve voorziening.
Inzonderheid de lineaire bouw
langsheen de wegen confron
teert de overheid met belang
rijke bijkomende uitgaven in
zake diverse uitrustingen ten
behoeve van de woningen en
stelt de bewoners van deze
laatste veelal problemen op het
stuk van de veiligheid, de intimi
teit, de bescherming tegen het
lawaai en de luchtverontreini
ging^
Het huisvestingsbeleid is geen
actie ten voordele van één be
paalde bevolkingsgroep. In de
mate echter dat het beleid zich
richt tot personen met een lager
inkomen of tot groepen die ver
stoken blijven van 'n zekere
materiële rijkdom, mie1 haar in-
ieressesfe ir zich niet enkel
beperken tot de kwaliteit van de
woningen, maar moet het be
leid ook de solvabiliteitspro-
blemen
KWANTITATIEVE ASPEC
TEN
VAN HET
HUISVESTINGSBELEID
De voornaamste problemen
die zich momenteel stellen
i.v.m. het realiseren van de ob
jectieven van het Plan hebben
betrekking op de hoge kosten
verbonden aan de bouwver-
richtingen (grond- en bouwprij
zen, erelonen, fiscale lasten)
de noodzaak tot sanering van
het oude woningbestand en de
ontoereikendheid van de be
schikbare middelen,
(financierings- en industrialisa
tiebeleid).
Meer en meer dringt de
groepsbouw zich op als kos-
tendrukkend element (let wel:
groepsbouw mag geen syno
niem zijn van eentonigheid: in
tegendeel, variatie dient nage
streefd!)
Een andere oplossing is onge
twijfeld de industrialisatie van
de bouwsector, waarvan de
noodzaak niet langer betwist
wordt. Deze techniek zal
slechts op langere termijn het
stijgingsritme van de bouw-
kostprijs afremmen, ingevolge
de lange technologische en
psychologische voorbereiding
die vereist is om tot een vlotte
overschakeling te komen. Tus
sen haken willen wij er hier ech
ter op wijzen dat bij de industria
lisatie tevens dient gezocht
naar ruimere variatie, teneinde
het onpersoonlijk karakter niet
te versterken. De bouwnijver
heid zelf heeft ingezien dat
nieuwe wegen dienen bewan
deld te worden.
Een frappant voorbeeld hier
van vindt men in het kijkdorp
LIMAL, dat tot stand kwam on
der impuls van de Nationale
Landmaatschappij.
Ook de overheid wacht een
zware taak door de inspannin
gen van de bouwsector inzake
industrialisatie krachtig te
steunen.
Ook zal een verdere aktie die
nen gevoerd te worden inzake
krotopruiming en sanering van
ongezonde woningen. Oude
wijken opruimen en vervangen
door flatgebouwen is niet
steeds een gelukkige oplos
sing. Terecht mag de vraag
worden gesteld of in sommige
gevallen het oude wijkpatroon
niet beter wordt bewaard en de
woningen van binnen uit wor
den gesaneerd.
AALST
SOCIAAL
EN ECONOMISXH
PROBLEEMGEBIED
In een vorige bijdrage stelde de
woordvoerder van de K.P. Aalst
dat o.m. de C.V.P. te weinig aan
dacht heeft voor «de dringende as
pecten van de cruciale proble
men» met name de economische
achteruitstelling, het gebrek aan
volwaardige arbeidsplaatsen.
Het verwijt ter zake komt wel op
een slecht gekozen moment. In
derdaad op hetzelfde Voorpost
nummer precies klaagt de C.V.P.
gemeenteraadslid Paul Stockman
terecht aan dat het huidig stadsbes
tuur geen of te weinig inspannin
gen doet om serieuze industrieves
tigingen in onze stad aan te trek
ken.
Ongeveer op hetzelfde moent
hadden wij alle redenen om ons te
verheugen over de resoluties van
het arrondissemnteel congres van
het A.C.V., dat in belangrijke
mate over het tewerkstellingspro
bleem in ons gewest handelde.
Uiteraard vereenzelvigen wij de
C.V.P. niet met het A.C.V., wat
ons niet belet te stellen dat bij het
congres zelf heel wat van onze po
litieke vrienden aktief betrokken
waren. Zeker is dat wij als partij-
verantwoordelijken met belang
stelling kennis hebben te nemen
van de congresresoluties en dat
wij, ieder op zijn terrein en met
zijn middelen, ons inspireren aan
deze besluiten om de noodlottige
toestend scherp aan te klagen en
oplossingen ter verbetering ervan
voor te stellen.
In dat verband mag ik mij veroor
loven even te verwijzen naar een
voorstel van wet dat ik, nu reeds
een paar jaar geleden, indiende tot
integrale overplaatsing van een
paar overheidsdiensten naar de
streek van Aalst.
Toen bleek de idee nog niet vol
doende gerijpt, en misschien ook
de beoogde diensten niet optimaal
gekozen, zodat praktisch resultaat
uitbleef.
Hoe dan ook blijven wij van me
ning dat de overheid een initiatief
plicht heeft in deze. Het komt ons
voor dat het wisseleffect van
openbare diensten on privénijveh-
reid, dat zozeer ten gunste van
Brussel gewerkt heeft, voor onze
streek en stad nuttig kan zijn.
Daarom onderschrijven wij krach
tig de resolutie van het A.C.V.
DIE EIST DAT DE DECON
CENTRATIE VAN DE OEN-
BARE DIENSTEN ZOU WOR
DEN DOORGEVOERD EN DAT
EEN PAAR VOORNAME
OVERHEIDSADMINISTRATIES
EN OVERHEIDSBEDRIJVEN
IN HET ARRONDISSEMENT
Aalst zouden gevestigd worden.
Het past dat de overheid het voor
beeld geve en door eigen daden
een stimulans betekene voor an
dere investeerders.
Hopelijk ook grijpt onze Aalsterse
bestuursmeerderheid
dringend enele kansen aa
zake verruimde tewerkst
fectnjk te gaan optreden
De bewustmaking voora
plaatselijke
verantwoordelijken na
en via de persmedia ook i
rijke mate bereikten, is
vreugde weer een stap in
richting.
Tenslotte nog een woord
citaties aan het A.C.V.
om de uitdrukkelijke vla
flex die uit de resoluties
GHIS W
OPINIEPEILING IN DE KLAARHAC
i kan
ens k
ivenfc
emen
regie
te tak
op de
paen
n hee
midde
THE
Wat eens de beste straat van Meldert was in de twintigkafee
is geëvolueerd naar deze in de slechtste toestand. W
oorzaken hiervan zijn willen we buiten beschouwinj
vint1
Gesproken in dit verband wordt wel over betwisting|d rna
aard van de weg, de kategorie en over de besprekil,n dl*
verband met deze weg in de vroegere Meldertse gen wanj
raad. In elk geval wordt de toestand van deze straf1
manier om eraan te verhelpen een heet hangijzer, eenPe 'f**
verse, een twistpunt waarbij men zich langs weerszij^P™
onbetuigd laat.
In een vorig artikel hadden wij
naar aanleiding van een inge
zonden brief gesuggereerd dat
enkel een opiniepeiling rele
verend zou zijn voor de mening
van onze dorpsgenoten want
achter pot en pint hoort men
allerlei meningen verkondigen.
Het «Klaarhaagse Aktiekomi-
tee» dat reeds in december
1976 (dus vóór de fusie werd
gerealiseerd) stelling nam,
heeft nu voor de meer dan acht
tienjarigen een soort opiniepei
ling georganiseerd voor alle
inwoners van de Klaarhaag-
straat en die van de Achter
straat die er moeten passeren.
Zo kan altans de wens van de
bevolking geakteerd worden
alhoewel de leden van het Ko-
mitee zich geen begoochelin
gen maken omtrent de besluit
vorming die niet zal stoelen op
de wensen van de mensen
maar zal ingegeven zijn door
politieke beweegredenen. Wat
ook het resultaat zij. meent het
Komitee, er zal toch iets gepro
beerd zijn van uit de basis.
De peiling bestond uit twee lui
ken. In luik A gaat het over de
Klaarhaagstraat alleen zonder
stellingname i.v.m. de Kokerij-,
Dorps- of Putstraat en in luik B
wenst men geen onderscheid
te maken tussen deze vier stra
ten. Voor elk luik is er te kiezen
door het plaatsen van kruisjes
tussen
1bijgevolg zoals het nu is
2. kasseien mogen of moeten
blijven doch mits herbestrating
(afboording, voetpad, fietspad)
3. Asfalt
4. Beton
Gevraagd werd, alvorens de
kruisjes te zetten, rekening te
houden met allerhande fakto-
ren als belatingen, hitte, veilig
heid, verkeersdrukte. Het en-
toesiasme van de ondervraag
den, rechtstreeks geïnteres
seerden. was groot. 61,7
brachten spontaan hun stem uit
en statistici noemen dergelijk
procent een onverdeeld suk-
ses.
In zijn geheel gezien is de uit
slag als volgt:
14,2 is voor behoud in de
huidige staat
42,0 is voor bel
kasseien mits herbe:
n2), 6
fr v
itmir
ook
24,3 is voor asfalt L M
19,5 is voor beton
Wat betreft de grote inte^
luiken, (Klaarhaagstijj v
van de andere stratenLone(
haagstraat gezien als; en v
heel met de andere dg(
3) was de verhoudingf^^
Evaluërend meent hetPg
dat j
de 14,2 die hetL° dj
volledig behoud verbar jt c
met een te vrezen hoc
lastingdruk n
80% vandebewoELy
de eigenlijke Klaarha; d_
niets geven om de anc ker
straten als de hunne
orde komt waarbij jarl k
beloften hen blijkbaarg
end hebben gemaakt fLrd
90 van de Achl',^.
(een doodlopende strL nri
houdt bij één zelfde Lten
strating voor de vier t
samen en daaruit zijn
voor het behoud vaLw,^
mits heileggen f
bij optelling van dej. <<r€
ten van wie stemde \L,gn
houd en wie het hield,
kasseien zijn er 2,5 mL
mensen voor kassei o
asfalt en anderzijds dt J
meer mensen voor kat l
voor beton.
Voor de eerlijkheid
trouwbaarheid van de
niepeiling stonden in FftBO
Koninck, als verantwooi |ee|<
Pierre Opdorp, Piet B|n t0
M.J. Moeyersoonsenl^.g 0
Croes. ,jdig)
De stembrieven liggerfvers
zage Klaarhaagstraat 2wei1
Als algemeen besluit P1'
het komitee een fel grc]e c
bewustwording i.v.m.
ven na&r het behoud?™1
landelijkheid ter vera°-
tegen verstedelijking vaF^11
Aalsterse. j3 -
De uitslag van deze peiP^J
de eraan verbonden b n
gen en besluiten wen
gemaakt aan de scher ™e'
Openbare Werken.
Hl der
in «k
he
Wel
jjËËËËrE-
Geachte Redactie,
In uw vorig nummer somde gij de
«Top Tien der Aalsterse bedrij
ven» op. De openbare sektor (stad
en O.C.M.W.) liet gij buiten be
schouwing, maar terloops citeerde
gij voor deze sektor een tewerk
stellingscijfer van 1.125 perso
nen.
Tevens zegde gij dat die gegevens
intussen reeds kunnen veranderd
zijn.
Ik neem aan dat het uw li**1
interesseren het juiste 4»~-~
14.11.77 te vernemen: hlfj;
bestuur van Aalst heeft mttt
alleen reeds 1.145 per!»
diensten het O.C.M.W.
605. Daardoor is het
stadsbestuur de grootst^!
werkgever in het arrondi
Aalst, terwijl het O.C.Mi
Aalst op de 5de plaats Mtgjijg
CHR. Wllgj
1
WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER
Dolf Boel
Peter Dauwe
Mon De Gendt
André De Groeve
René De Witte
Roger D'Hondt
Lieve Haverals
Ghisleen Henderickx
Willy Hostens
Eddy Lamin
Wilfried Lissens
Mare Marcel
Jan Muylaert
Jan Strickx
Erich Van der Eli
Jef Van Hove
Patrick Kieckens
Eindredaktie T Van de Plas
\Zor
12/-
■een
een
bra
