4
U
FILM BIJ ONS
REEDS 300.000 FRANK
VOOR SCH00NDERHAGE
JULIE FELIX GRAAG TERUG OP BEZOEK
SINF0NIE BRENGT HOOGTEPUNT
VAN DE CECILIAVIERINGEN
IN HET AALSTERSE
«Andy Cap S» in Oud-Hospitaal
28 - 25-11-1977 - De Voorpost
Ongeveer een jaar terug was de Amerikaans-Engelse zangeres Julie Felix te Aalst voor een
onvergetelijk koncert in de Begijnhofkerk. In het interview dat wij toendertijd met haar
hadden, verklaarde ze opgetogen te zijn geweest over het publiek. Natuurlijk, alsof zij iets
anders ging zeggen, maar het is toch een feit dat haar ongekend talent en onthutsende
professionaliteit de zowat 400 aanwezigen deed blozen van tevredenheid. Op 27 november,
dus amper acht dagen nadat Rum hier een buitengewoon prachtig koncert gaf, is zij opnieuw
in voorgenoemde kerk. De vreugde kan niet op
EEN OPFRISSERTJE NU
Julie Felix werd geboren in Santa
Barbara, Californië op 14 juni
1941Ze had een Mexikaanse
moeder van Welsche afkomst die
lerares was en veel van poëzie
hield. Zo groeide Julie op in een
ongetwijfeld zeer artistiek milieu.
Ze behaalde een graduaat in diktie
en dramatiek aan de universiteit
van Californië en kwam na een
muziektoernee door Europa na een
jaar in Engeland aan.
Zé debuteerde als zangeres in een
Grieks restaurant, werd betaald
met één maaltijd per dag en sloot
vriendschap met een jonge Cana
dese dichter m.n. Leonard Co-
hen. fn Engeland slaagde ze er in
een kontrakt af te sluiten voor een
plaatopname en toen die eersteling
uit was en er een receptie voor
doorging, ontmoette ze David
Frost. In februari 1966 trad ze de
eerste maal op in zijn programma
«The Frost Report». Een jaar later
was haar eerste solokoncert in the
Albert Hall in London uitver
kocht. Niet lang nadien had ze
haar eigen televizieprogramma.
Ze was ook de eerste populaire
zangeres die optrad in de West-
minster Abbey-London.
In 1971 had Julie Felix reeds 44
shows op haar aktief staan, had ze
de ganse wereld gezien en plaatste
ze haar elpees en singles geregeld
in de hit-parades.
Julie Felix vond dat de media te
veel beslag op haar gingen leggen
en dat de tijd rijp was om zich te
gaan terugtrekken uit die belang
stelling. Ze wijdde zich gedurende
een vijftal jaren aan haar doch
tertje Tanit en schreef een heleboel
liederen die later haar meest bril
jante bleken te zijn. In maart 1974
tekende ze een nieuw kontrakt met
EMI en verscheen haar nieuwste
album «Lightning».
Julie Felix is een charmante en ge
voelige persoonlijkheid die eens
protestzangeres was maar meent
dat dit type lied nu ouderwets is.
Een nieuw soort wereld trekt haar
nu aan, ze is geïnteresseerd in
astrologie, mystiek, is vegetariër
en beoefent yoga als ontspanning.
Dit jaar maakte ze reeds tournees
door België, Engeland, Duitsland,
Zwitserland, Oost-Afrika, de
Seychellen, Ierland, Zweden, De
nemarken en Noorwegen.
Niet vergeten dus: Julie Felix op
27 november in de Begijnhofkerk
te Aalst. Inkom: 100 fr. en 120 fr.
aan de kassa. Men begint om 20
uur.
(RDW)
Onder een enorme voikstoeloop werd op vrijdag negentien november in de ruimten van het
Oud-Hospitaal (Oude Vismarkt) de 'liefdadigheidstentoonstelling' Andy Cap S geopend. Een
kunstenaarsmanifestatie die als hoofddoel heeft geld op te brengen voor de bouw van een
dagverblijf voor ernstig mentaal gehandikapten in Schoonderhage, een wijk van St. Lievens
Esse. Ruim honderd beeldende kunstenaars hebben één of meerdere werken geschonken
voor verkoop om op die manier bij te dragen tot het projekt. Over dit projekt werd in deze krant
reeds eerder informatie gebracht.
Keramiek en beeldhouwwerk. Voor de kooplustigen, keus in overvloed (EL)
Maandag was reeds om en bij
de driehonderd duizend frank
opgebracht en het ziet er naar
uit dat in de komende dagen
het half miljoen bereikt gaat
worden. De tentoonstelling
duurt trouwens nog tot vol
gende week 2 december. Het
initiatief heeft dus zijn doel niet
gemist.
Het aanbod varieert van klas
siek figuratief werk tot modieus
hedendaags met enkele uit
schieters van voorname aard.
Onder die uitschieters twee
werken van grootmeester Felix
De Boeck die respektievelijk
120.000 en 80.000 frank moe
ten opbrengen. Een ervan werd
geschenken uit de privé kollek-
tie van Dr. Mare Galle. Naar
onze mening een beetje te
duur! Een lithografie van Luc
Hoenraet «five» is mooi maar
staat wat te hoog, gezien de
oplage, aan zesduizend frank.
Claus een waardige ets.
«Dorpsgezicht in Brabant» van
Etienne Lecompte staat op der
tigduizend frank. Een klein
schilderij van Wilhelm Mechnig
vond reeds op de opening een
koper voor tienduizend frank.
Ook werden in de eerste uren
nog werken verkocht van on
dermeer René Beckaert, Muy-
laart, Leon Boel, Leemans en
Hutsebaut.
Voor dezelfde prijs is er van Luc Het initiatief van deze tentoon-
Verleden maandag, op de vooravond van de feestdag van de
H. Cecilia, nog steeds niet afgeschaft en vervangen door de H.
Blasius, bracht de Koninklijke Symfonische Kring Aalst, «de
sinfonie», op een tiental jaren van haar eerste eeuwfeest, het
traditioneel Ceciliakonsert.
Voor een bomvolle zaal, niettegen
staande het bar slecht weder en in
aanwezigheid van schepen Hoog-
huys met zijn dames en de dames
van schepenen Van den Eede en
Bourlon, van de heer De Lombaert,
direkteur van de stedelijke akade-
mie voor Muziek, Ballet en Toneel,
speelde de sinfonie een konsert
naar de smaak van het grote pu
bliek.
Grote afwezige was Raoul Ladeu-
ze, meer dan 50 jaar lid en na ee
nentwintig jaar het dirigeerstokje te
hebben gezwaaid volgens sommi
gen eerder bruusk vervangen en
met hem een paar muzikanten die
de klap nog niet konden verteren.
Ook vele leden van zustervereni
gingen waren opgekomen en, het
mag gezegd, de mooie stadsfeest
zaal had een feestelijke aspekt.
Verontschuldigd werd de nog ge
hospitaliseerde burgemeester en
Raoul Ladeuze werd, in zijn afwe
zigheid, de erkentelijkheid van de
Kring toegezegd voor zijn toe
wijding en gans belanglose aktivi-
teit.
Het ruim dertig leden sterke korps
had wel enige versterking gekre
gen: twee violisten van de BRT die
er ook verleden keer reeds bij wa
ren en twee cellisten, eveneens
van de omroep. Ook de zuster van
de betreurde Jef Dtspa musiceerde
mede.
Begonnen werd met de ouverture
van «Sémiramis», een vitaliteit en
spontane inspiratie bruisend werk
van Rossini, een van de écht gro
ten uit de geschiedenis vande opé
ra. Zijn ouvertures doen het nog
reeds en werden nog niet zo lang
geleden geënregistreerd door de
«Berliner Sinfoniker» o.l.v. von Ka-
rajan. Een welluidend hoornduo
met Jan Caeckenbergh en Frans,
vertolkte een mooie passage
waarbij een paar foutjes op een zo
moeilijk instrument graag worden
verontschuldigd.
Strelend voor het oor waren de
pizzicati-passages, de geslaagde
koperinterventies en mooi ge
brachte crescendi ook al duurde
het misschien wel wat lang en leek
het enigszins gerokken met daarbij
enkele onzuiverheden bij de fluit.
De «Bloemenwals» uit het Noten
krakersballet van Tschaikowsky is
een stuk dat het nog steeds doet.
Deze meest populaire Russische
komponist blijft vooral door zijn bal
letmuziek georkestreerd in een ty
pische Tschaikowsky-sound le
vend en bevruchtend In een mela-
cholische mineurinleiding brengt
Chris Crombeen en stortvloed van
pareltjes uit de vleugel en horen we
de kenmerkende tussenkomsten
van het groepje klarinet, hobo en
fluit.
Na de modulatie klinkt 't wel
enigszins tlou en valt hét op dat ook
cSt orkest, dat toch voor een groot
deel bestaat uit lieden met een
semi-professbnele allure ge
steund doorenkele authentieke be-
roepslui, niet altijd aan de dirigeer
stok «hangt».
Een interessant initiatief van de sin
fonie is dat ze laureaten van de
akademie de gelegenheid wil
schenken na leerlingenaudities
ook eens te spelen voor een echt
konsertpubliek. Voor Henk de
Loose scheen het echter niet te
gaan want de nodige partituren wa
ren noch bij de omroep noch in Ne
stelling werd al een paar
maanden geleden genomen
door enkele mensen van het
beschermkomitee in het Ribto.
Een aantal kunstenaars, kritici
en losse medewerkers werden
uitgenodigd voor een vergade
ring. Het idee dat eerst een
zeer plaatselijk karakter hacf
werd uiteindelijk uitgebouwd
buiten de regionale kunste
naars kringen, zodat een rui
mer aanbod aan werken moge
lijk kon worden gemaakt. Van
het stadsbestuur werd een
soepele medewerking verkre
gen terwijl ook een aantal privé
organisaties financieel zijn tus
sengekomen. Een selektie van
de werken kon uiteraard niet
worden doorgevoerd gezien
het speciale opzet. Het uitein
delijke doel om steun te verle
nen aan het projekt was meer
waard. Aan dit initiatief zijn
trouwens nog tal van andere
aspekten verbonden. Zo komt
het er niet op aan om te geven
alleen maar krijgt men iets in de
plaats terug. Ook wordt hier on
rechtstreeks een tweeledige
opdracht gediend. Voor vele
kunstenaars is het immers een
gelegenheid om in het Oud-
Hospitaal te exposeren. Het
komitee heeft een kleine kata-
logus laten drukken waarin
naast een foto van een werk
ook 'n curriculum vitae van de
Kunstenaars is opgenomen.
Anderzijds, kunnen mensen
die anders nooit met kunst te
maken hebben werden aange
trokken. De tentoonstelling
wordt door haar sociale funktie
bij een ruimer en volkspubliek
voorgesteld.
in veroand met de verkoop zal
men kunnen nagaan hoe de
gerichtheid van het aankoopbe
leid van kunstwerken in Aalst
wel is.
Het opzet is onrechtstreeks ook
de aanleiding om enkele be
merkingen. Eerst en vooral kan
worden gewezen op het feit dat
kunstenaars nogal dikwijls
aangezocht worden om sociale
projekten te steunen. Het rela
tiveert enigzins de mening dat
zijerzeerspeciale karakters op
nahouden of buiten de maat
schappij leven. De stedelijke
kulturele diensten zouden er
moeten kunnen toe komen om
jaarlijks een «salon» te organi
seren waarop kunstenaars uit
alle rangen aanspraak kunnen
maken.
Het beleid omtrent gehandikap-
tenzorg steunt nog te zeer op
liefdadigheid. School en be-
schermkomitees zijn aange
wezen op supplementaire in
itiatieven om de verzorging te
verbeteren.
'Andy Cap S' is naast de akties
ten voordele van Leven
svreugde het tweede groot
Aalsters initiatief om gehandi
kapten te steunen. Het belooft
een evenzeer groot sukses te
worden al is het voor menig
Aalstenaar nog vrij nieuw.
Geopend op maandag, dins
dag en woensdag van 14-18
uur. Vrijdag 14-19 uur. Zater
dag en zondag van 10-12 en
14-18 uur. Uiteraard vrij tce-
gangkelijk. De katalogus kost
honderd frank en er is een lijst
met de prijzen der tentoonges
telde werken.
ROGER D'HONDT
sieer
nhej
■gaimm
alcj^
;eft|
Deze week drie nieuwe produkties op het programma. In cir
Palace kan je kijken naar «The Deep» (De Diepte), een spektaki
laire en veelbesproken film van Peter Yates. «Een Brug te ver» g;
in Palace Studio de vijfde week in.
Ciné Feestpaleis brengt «Mijnheer Hulot neemt vakantie» in zaal
en «De Hel van de Mandingos» in zaal 1
«Mijnheer Hulot neemt vakantie» is eerifilm van Jacques Tat
Mijnheer Hulot, de ietwat onhandige en eksentrieke slungel, zal
vakantie in een Normandisch badplaatsje doorbrengen.
Wij vinden Hulot terug achter het stuur van z'n gekke auto.
Hij deelt het lot van talloze vakantiegangers die in een eindeloze!
de kust als eindpunt hebben gekozen. Mijnheer Hulot is een on
wone bestuurder en meer dan eens verwekt hij paniek op de ai
baan.
Het hotel waar onze held zijn intrek neemt lijkt op alle andi
vakantiehotelletjes. Precies op dezelfde tijdstippen treft men i
dezelfde tafels dezelfde personnages: de blonde Martine, de
kenman, de intellektueel, de Engelse en de kinderen met hi
spelletje. De komst van de onhandige Mijnheer Hulot zal devredii
vakantierust verstoren.
Hij is immers de geboren pechvogel die het echter allemaal hi
goed bedoelt. Telkens hij iemand een helpende hand toestei
ontaardt dit in een groteske situatie. De wereld waarin mijnhi
Hulot zich beweegt schijnt zich telkens tegen hem te keren.
Hulot is echter een man die initiatieven weet te nemen. Zo org«
seert hij een tocht per muilezel die slecht afloopt.
Op zijn gekostumeerd bal komt niemand opdagen. Wegens al
mislukkingen wordt Hulot de schrik van de vakantiegangers.
De vakantieperiode eindigt met een grandioos vuurwerk maar
hier verwekt Hulot de grootste hilariteit.
Bij het afscheid is de situatie zeer duidelijk: mijnheer Hulot heeft|
de vakantiegangers een onvergetelijk verlof bezorgd.
Van de «rustige» vakantie van mijnheer Hulot belanden we in «I
Hel van de Mandingos», een film van Steve Carver. In de hoofdi
lenvindenwe Warren Dates als Hammond Maxwell, IselaVega,
Marianna en Ken Norton als Drum. We schrijven 1840 in de V<
enigde Staten.
Meer dan ooit loont de slavenhandel de moeite in la Habarna.
vee verkocht zijn de Mandingos meestal de slachtoffers van
grillen van hun rijke blanke meesteressen. Deze jonge vrouwl
nemen ze soms als hun minnaars voor het lichamelijk genot,
wordt Drumgeborenals de vrucht van de verboden liefde tus
een zwarte slaaf en een blanke aristokratische vrouw die Mariar
heet. Marianna wordt verbannen en vlucht naar New Orleans wi
ze een «ontmoetingshuis» opricht.
Drum nu volwassen heeft een herkulische kracht en moei
een duel Blaise, een andere zwarte, bekampen. Hij verslaat hj
en lokt zo de woede uit van de Graaf de Marigny die op Blaise
gewed en hem nu aan Marianna moet overlaten.
Daar Marianna bang is voor het leven van haar zoon, verkoopt
tegen haar wil Drum en Blaise aan Maxwell, een slavenhandels
De twee Mandingos worden het geliefkoosde mikpunt van Racl
Maxwell's dochter een nymphomane van 15 jaar. Drum bii
tegenstand maar Blaise bezwijkt onder de bekoorlijkheid van
chel.
Dat lokt dan ook een schandaal uit.
Maxwell slaat Blaise in de boeien met de andere slaven
bedoeling ze wat later op te hangen. Drum profiteert van oe
en bevrijdt de slaven die hun lot beu zijn en zich revolteren... ond<
Ze stichten brand, doden, stelen, verkrachten... m jn
Drum wil de slachting tegenhouden maar slaagt er niet in. L_ c
Als h| Blaise dodelijk gekwetst ziet door de fout van Marigny, baf
ook hij uit. En het wordt ae nei.de nei van ae Manomgos. Bn ei
De gewaarschuwde blanke soldaten omsingelen het huis en hcj°°9
den aan wat er van de overlevende zwarten overblijft. feetj'
Geholpen door Maxwell-die aan de oorsprong van de muiterij isWaar
slaagt Drum erin de plaats van de slachting te ontvluchten en in kring
nacht te verdwijnen.
En van de hel van de Mandingos vallen we dan in «De Diepti
Hoofdvertolkers zijn Robert Shaw, Jacqueline Bisset, Nick No
Louis Gossett, Eli Wallach, Robert Tesier, Earl Maynard, D edel
Anthonv Wilïams en Bob Minor.
David en Gail brengen heerlijke vakantiedagen door oq
Bermudaeilanden. Zij zijn dol op diepzeeduiken en zodoende o
dekken zij het wrak van een tijdens de tweede wereldoorlog gezc
ken duikboot. En, in dat wrak, vinden zij twee eigenaardige
venirs»: een vreemdsoortig glazen flesje en een oud Spaans
daillon. Beide voorwerpen lijken wel de sleutel tot zeer geheimzf'
nige en vast wel waardevolle schatten. t
Een zekere Cloche, een op het eiland wonend Haïtaan, hoofd vlaad;
de lokale mafia, heeft lucht van Davids vondst gekregen en terv ven\i
het paar in het hotel dineert, stelt Cloche zich aan hen voor als e rje
verzamelaar van oude flessen en biedt hij een prijs voor het fles ian t
uit het wrak. David ruikt lont en ontkent iets gevonden te hebbe
Een poosje later maken David en Gail kennis met een zek(
Treece, vuurtorenwachter van St. David: een ruwe, doch goedhi ei*
tige borst, die ook graag naar schatten zoekt. Ook hij toont belanP0 a
stellng voor Davids vondst en daar hij nog een rekening njms
Cloche te vereffenen heeft, wordt hij Davids bondgenoot. ktei
Treece brengt het paartje in kennis met de enige overlevende vfiud r
de gezonken duikboot, een zekere Coffin, die dadelijk het fle !Sak
herkent als één van de honderdduizend ampullen met morfine
aan boord van het schip waren. En daar is Cloche natuurlijk op
Op de New Yorkse markt vertegenwoordigen die «flesjes» morf
vast wel enkele miljoenen dollarsTreece duikt naar de onderzef
om hem te laten springen en aldus te verhinderen dat Cloche 2
meester maakt van de verdovende middelen. David en Gail duil
eveneens, maar dan om het Spaans galjoen, dat onder de duiktx
op de bodem van de zee ligt, verder te doorzoeken.
Schatten...twee schatten, verborgen door zovele meters water,
ene recent, de andere oud. En te geef, voor wie het waagt
blauwe dieptes te trotseren...
Me c
n "met |hoc
ae naqeefl
liet g;
edel
nan<
est a
an d
scoes1
htei
biliti
gatie
PJ oord
e °ble
i vC
Maandagavond konserteerde Door Eendracht Grootin de feestzaal van het stadhuis (SJ)
derland beschikbaar. Wél in de
USA, maar dan met de nodige
wachttijd. Een andere leuraat,
Pierre Van den Broeck bracht dan
voor bazuin «Doublés sur un
Choral», een typisch konsertstuk
waarbij alle moeilijkheden aan bod
komen. Pianobegeleider was hier
Paul Van Nieuwenborgh. Fors van
toon was hij indrukwekkend mooi in
stillere passages. Na dit stuk dat
voor zijn vertolker zeer veeleisend
is bracht het publiek de laureaat
dan ook een verdiende, zij het dan
met enkele schoonheidsfoutjes,
applaus
«La Gioconda», vaak verkeerd
uitgesproken, kwam nu aan de
beurt. Deze opera van A. Ponchielli
wordt tegenwoordig niet meer ge
programmeerd maar de eruit ge
nomen «Dans der Uren» slaat nog
steeds in. In dit stuk komen achte
reenvolgens de morgen-, middag-,
avond- en nachturen aan bod en
het werd een aktief beluisteren om
deze passages juist te onderken
nen.
Warme, gedragen cellozang kon
den we erin waarderen alsmede
het simboüsch triangelspel Een
welbekende dans in een zwierige
en geschakeerde bewerking. De
«Meditatie van Thais» van Pierre
Massenet was voor Achiel Kiec-
kens, tevens orkestmeester, de ge
legenheid om zijn gevoelig spel
gedragen door een beheerste
techniek nog eens te laten genie
ten. Met een mooie tonaliteit, teder
begeleid door de snaren met
eigen nadruk op 't klavier, bracht
ae zittende solist een fel ge
smaakte beurten werd dan ookvan
harte geapplaudiseerd.
Ook de saxofoon deed zijn intrede
in deze konsertzaal en veroverde
ze dan ook meteen. Het sukses dat
laureate Rosine Van Damme, nog
piepjong, met «Consolation» van
Ady-Plocky in een speciaal arran
gement van gastdirigent Franqois
Schollaert, kende scheen wel het
meest nadrukkelijke van deze hele
avond met de vele hoogepi
Met een zachte, fluwelen tor
en begeleid door een meevc -
orkest in een origineel en
bewerking bracht ze
konsert-wals feilloos en wei
ook met bloemen bedacht.
Wie «Bizet» zegt denkt aan
men» en hiermede besloot
fonie haar optreden. Wat eer
tegenvaller leek te worden,
het publiek verguisde en
keurd, werd naderhand het i
suksesrijk werk van Bizet, eei
vol charme, meridionale sfefi
meeslependheid.
Achile Kieckens op de viool,
gois Van den Bergh Engelse I
Gilbert De Saedeleer op de
Piet Kieckens tromjjet en
Ruyssinck zetten beurteling
beste beentje voor. Ook Willy
laert met zijn Iberisch slagwe
dersteunde het geheel op
wijze.
Na uiteraard ook de «toread
de piste te hebben laten vei
nen eindigt het dramatisch m
lied van Cavaradossie «c es
qui l'ai tuée».
Hoed af voor dirigent Oktaaf I
die het repertorium overnam
het was en het quasi rimpelk
stijl wist te brengen
Achteraf werden alle aanw
dames met bloemen bedac
ging een hulde door aan mei
Stefanie Roggeman, 25 jaar
als spelend lid en sekretaris
ton De Maeseneer, ook ree
jaar doende achter de koelis
Is Aalst een stad van karnava
stad van bloemen, een stad
de politiek soms eens naar h
streme helt, het is ook een st
beschikt over een werkelijk o
zijnd orkest, een sinfonische
die de meeste provinciestede
kunnen benijden.
'ele c
°pe
ezet
hor
degge
listoi
im d(
het
edel
fn. li
ntal
ede
ootsr
V.»
