LANGZAAM BETERSCHAP IN ZIEKE KATTESTRAAT?
GROENDAAL WERD
MODDERDAAL TE MERE
BRANDSTICHTING EN BRAND
IN RESTAURANT TUL TE OORDEGEM
/nig fLAAT een
4 - 2-12-1977 - De Voorpost
m fu £L0* 9at
C_._^w{ fLAAT
maaïtj
Vervolg van blz. 1
worden gesteld (bv. hardste
nen platen en pompen uit
1767), dit om «verdwijning» te
gen te gaan.
4. De afbraakkosten zouden
ten laste komen van de koper
(de «Federale»)
1974: door de Federale wordt
een bouwplan ingediend dat
voorzag in het optrekken van
een gebouw met 10 verdiepin
gen achter de kapel (één
«blok» dus en een gebouw
langs de voorzijde van de Kat-
testraat van 5 verdiepingen
(naast de Kapel)
In de loop van 1974 had even
wel het «struktuurplan» een
aanvang genomen, waardoor
het bouwen in het stadscen
trum aan bepaalde normen
werd ondergeschikt.
14-3-1975: het hoofdbestuur
van «Stedebouw» beslist dat
het voorontwerp (van de «Fe
derale») in het vooropgesteld
struktuurplan moet kaderen, en
dat dit polyvalent centrum ver
keerstechnische optimaal moet
kunnen ontsloten worden. De
plaatsing van het gebouw
diende ook de bestaande
bcuwlijn van de Kattestraat te
volgen: De bouwhoogte mocht
nog slechts vijf bouwlagen (ge
lijkvloers en 4 verdiepingen)
bedragen, en niet hoger zijn
dan 15 meter kroonlijsthoogte.
De kapel moest ingeschakeld
werden in het prejekt dat moest
gevolgd worden voor de «Ko
ninklijke Kommissie van Mo
numenten en Landschappen».
De architektonische opvatting
mocht ook niet massaal uitval
len.
26-9-1975: De kommissie van
monumentenen landschappen
stelt voor de gebouwen die aan
de kapel palen als monument
te rangschikken, en de binnen
koer als landschap. Met een
dergelijk voorstel is evenwel
nog niets beslist, maar toch
mag men gedurende 9 maan
den niets aan de gebouwen
ondernemen. Het dossier is dus
weer voor zolang bevroren,
(voormelde kommissie had
deze klassering zelf voorge
dragen)
De «Federale» begint het in
tussen danig op de heupen te
krijgen. Op basis van voormeld
voorstel tot klassering, eist de
vennootschap vernietiging van
de koop en schadeloosstelling.
Wat er na al die tijd van de
plannen nog overbleef, beant
woordde immers niet meer aan
de oorspronkelijke opzet.
6-11-77: Het stadsbestuur
dient nu ook bezwaar in tegen
de bewuste klassering (bij het
Ministerie van Nederlandse
Kuituur). Op 25-11-1975 volgt
hierover nog een vergadering.
9-7-1976: Er wordt een nieuwe
volumestudie gedaan die aan
de verschillende partijen kan
voldoening schenken: monu
mentenzorg, Stedebouw,
Stadsbestuur, en de «Fede
rale» die de voorgelegde
bouwmogelijkheden nogmaals
zal onderzoeken. Op basis van
deze volumestudje volgt nog
maals een vergadering met de
000(7-12-76). Men bereikt
een akkoord: Belangrijk is dat
de Ridderstraat de bestaande
breedte zal behouden (9 me
ter). De «Federale» moest dus
nog 5 are aankopen, en ziet in
principe af van de schadeloos
stelling. Hiervoor kwam het ak
koord van de COO tot verkoop
van die 5 are, en van de stad
tot aankoop van de H. Geest
kapel.
Om alles definitief vast te
leggen zal de «Federale» het
stedebouwkundig attest nr. 2
aanvragen. Met deze zeker
heid in handen zal ze later kun
nen afzien van de eis tot scha
deloosstelling.
Ongeveer mei-juni is de aan
vraag van attest nr. 2 aange
komen. (Dit geeft de volumes
aan, de bouwwijze en de be
schrijving van de materialen
weer). Opnieuw volgt een ver
gadering In dit werkverslag
maakt men attest nr. 2 voor de
finitieve goedkeuring ovêr aan
de hogere instanties. De «Fe
derale» laat weten dat ze ak
koord gaat met het voorstel.
Op 27 oktober 1977, heeft het
stadsbestuur dit antwoord van
het hoofdbestuur (dd. 17 okto
ber) overgemaakt aan de «Fe
derale»: het deel van het totale
projekt (waartoe ook een stuk
van de Nieuwstraat behoort)
werd, wat betreft Kattestraat en
Ridderstraat in 7 «bouwperce
len» onderverdeeld. Telkens
werd de bouwhoogte en
diepte vermelden. Ook de gevel-
architektuur en de materialen
werden door het hoofdbestuur
vastgelegd (uitsluitend streek
gebonden materialen, en zeker
geen opzichtige materialen).
Nog twee etappes
Hoofdzakelijk blijven nu nog
twee grote stappen te zetten;
een stedebouwkundige en een
administratieve, alvorens men
met de werkzaamheden kan
beginnen. Stedebouwkundig:
de aanvraag van een defini
tieve bouw- en slopingsver-
gunning. Administratief: de
verkoop van gronden in de
Ridderstraat aan de «Fede
rale» door de COO (omdat men
op 9 meter blijft) en de aankoop
van de Kapel door de stad (van
de «Federale»).
Afwisselend
Volgens schepen De Neve was
het niet de bedoeling een
«Mastodant» in de Kattestraat
neer te zetten. Er zit heel wat
speling in de hoogte van gevels
en daken, en afwisseling in de
afmetingen, dit om een zo aan
genaam mogelijk kompleks te
bouwen. De bouw- en slo-
pingsdossiers. Kunnen nu door
de «Federale» worden opge
maakt. Volgens schepen De
Neve zou men rond Pasen al
met slopen kunnen beginnen.
Optimist, maar niet te ver
Volgens architekt Walter Van
Herreweghe mag men nu wel
optimist zijn maar mag men
evenwel de werkelijkheid nog
niet uit de ogen verliezen. Vo
rige week werden wel de wisse
ling van grond en kapel be
sproken en in principe goed
gekeurd, maar kwam ook nog
't dossier van de brandbeveili
ging ter sprake (Hierdoor
kwam men op 28-11-1977
evenwel tot een akkoord)Ook
waren er nog toen zekere ste
debouwkundige tegenstrijdig
heden niet opgelost.
In principe gaan alle instanties
met de tot nog toe gemaakte
vorderingen akkoord. Maar van
verkoop en plannen maken
(definitief) is nog geen sprake
zolang de ruil niet is doorge
gaan.
Er moet dus nog een officiële
bevestiging komen. De stad
kan op eigen houtje nog niet
veel doen. Er meet nog een
lange weg worden afgelegd,
waarop eerst en vooral de wis
seling van eigendommen ad
ministratief in orde moet zijn.
Tot zolang kunnen «Federale»,
noch architekt (W. van Herre
weghe) definitief aan het werk
gaan. Veel moet nog passeren
bijv. langs de ministriële depar
tementen waarvan de COO
(OCMW) afhangt en de provin
ciale instanties (onteigenings-
dienst, bijv.) Ook werd nog
niets definitiefs op gemeente
raad of schepenkollege beslist.
Het spreekt vanzelf dat men
(na de opgedane ervaringen)
geen definitieve stappen meer
kan zetten, alvorens men een
eigendomsbezit in handen
heeft. Er komen ook nog an
dere belanghebbenden bij kij
ken. (In de Meeuwstraat bijv.
de eigendommen Van Der
Haegen, Bank van Brussel, Bon
Marché of INNO). Deze opties!
liggen wel vast, maar op voor
waarde dat de stad eveneens
de verplichtingen nakomt. Alles
hangt dus nu af van het eigen
domsbezit. Het projekt moei
ook in zijn geheel worden uit
gevoerd: het is alles of niets.
De procedure die men nu kan
volgen, zou minstens nog 7 tot
9 maanden kunnen duren, en
alvorens men met de werk
zaamheden zou kunnen star
ten, zou er nog een vol jaar
kunnen verlopen. Ook het pro
ces van de schadevergoeding
zou nog niet ten volle geregeld
zijn.
Maar, zoals ons ook architekt
Van Herreweghe zei, komt er
nu wel schot in de zaak. leder
een is van goede wil, en dat kan
de zaak alleen maar ten goede
komen. Een zaak die de Voor
post van dichtbij zal blijven vol
gen.
Wilfried Lissens
Vervolg van blz. 1
In één van onze vórige edities schreven wij nog dat Sint-
Maartensdag geen zwarte dag geworden was voor boven
genoemd restaurant. Dit was inderdaad zo, maar enkele da
gen later ontdekten de eigenaars een brandstichting en nog
een week later moest zelfs de brandweer van Lede ingrijpen
om een brand te blussen. Hier volgt het volledige relaas der
feiten.
DREIGBRIEF
Op vrijdag 21 oktober, zo
rond 16 uur moet een onbe
kende een dreigbrief onder
de deur van de privé woning
van de eigenaars Van der
Vurst, op de Grote Steen
weg aan het nummer 85, ge
stoken hebben. Deze was
geschreven op gewoon
briefpapier en in een enve
loppe gestoken, formaat
van de vroegere kleine
naamkaartjes. Op dit briefje
stond de volgende tekst
«op 11 november zal den Tijl
afbranden». Deze tekst was
geformuleerd in gedrukte
letters, uitgezonderd het
woordje «op». Dit was ge
woon geschreven. De jong
ste zoon vond dit briefje.
Aanvankelijk lachte de
eigenares met dit eigenaar
dig schrijven, doch stilaan
drong tot haar door wat er
eventueel kon gebeuren. Zij
verwittigde onmiddellijk
haar echtgenoot die op dat
ogenblik in het restaurant
zelf was. Zij besloten om de
politie van Lede hiervan op
de hoogte te stellen. Ener
zijds weet men nooit wat er
kan gebeuren en anderzijds
was het wel de bedoeling
om iedere verdachtmaking
op de eigen persoon te ver
mijden. Aan twee buren die
buitenstonden vroegen de
eigenaars of zij eventueel
niets gezien hadden. Dezen
beweerden dat zowat een
half uur voorheen een don
kere wagen gestopt was en
dat een heer van middelbare
leeftijd hen gevraagd had
waar het nummer 85 kon
zijn. Zij wezen de richting
aan en schonken verder
geen aandacht wat deze
heer deed. Naar alle
waarschijnlijkheid heeft de
ze persoon de brief onder
de deur geschreven. Verder
veronderstelt de eigenaar,
Jeroom Van der Vurst, dat
deze heer waarschijnlijk
riièts afwist van de inhoud,
want anders zou hij zo
dichtbij nooit de weg ge
vraagd hebben en zou hij
misschien ook niet bij
klaarlichte dag gekomen
zijn. Verder hoopt de eige
naar dat deze persoon zich
misshien via de persberich
ten zal realiseren wat er
in feite gaande was en zich
aldus zal kunnen melden
als een belangrijke tipge
ver. Zo zou misschien enig
licht in deze duistere zaak
kunnen komen.
BRANDSTICHTING EN
BRAND
Regelmatig gebeurden er
sindsdien kontroles en de
rijkswacht en politiepa
trouilles hielden een oogje
in het zeil. Zoals gemeld,
gebeurde er niets op voor
noemde vrijdag 11 novem
ber.
Tussen maandag 14 en
dinsdag 15 november moet
nochtans de brandstichting
gekomen zijn. Want toen de
eigenaars op dinsdagmor
gen in de zaak kwamen
druipte er rode wijn door
heen het plafond en gero
ken zij iets. Zij dachten dat
er wijnflessen gebroken wa
ren boven en gingen even
een kijkje nemen. Daar ont
dekten zij dat er vuur was
gestoken aan twee maal
twee op elkaar gestapelde
houten kisten met wijn.
Door de hitte zijn de flessen
gesprongen en moeten zij
de brand geblust hebben,
aldus de expert. De brand
stichter moet dan langs de
poort naar buiten gegaan
zijn. Er zijn geen sporen te
vinden van binnendringen.
Deze poging was dus mis
lukt. Opnieuw heeft de
brandstichter dan toegesla
gen één week later. Meer
bepaald op dinsdag 22 no
vember in de vooravond.
Dan immers is er de weke
lijkse sluiting. De eigenaar
met zijn zoon had zo tot
rond 16 uur met klanten ge
zeten in het restaurant en
was toen naar huis gegaan.
Rond 18.30 uur is hij dan
vertrokken naar het banket
van Horeca Aalst. Zijn
vrouw en zoon zouden een
uurtje later komen. Als be
stuurslid moest Jeroom
Van der Vurst een uurtje
vroeger ter plaatse zijn.
Rond 19 uur werd de zoon
verwittigd dat er brand ge
merkt was in het restaurant
en werd tevens de brand
weervan Lede verwittigd.
Er werden toen drie vuur
haarden ontdekt. Eén in de
kleedkamer van de leerjon
gens waar kledingsstukken
in brand gestoken werden.
Op een andere plaats werd
een voorraad stoelen ge
poogd in brand te steken en
ten slotte in de voorraad-
kamper waar in een hoekje
allerlei klein materiaal
stond, zoals kerstversiering
en dergelijke meer. Tevens
was de deur naar boven be
schadigd door het feit dat
de brandstichter een hang
slot, dat sinds enkele dagen
aangebracht was had moe
ten afbreken met een hard
voorwerp. Opnieuw waren
er geen sporen van binnen
dringen en had de brand
stichter de zaak verlaten
langs de poort. De voordeur
gebarikadeerd en dit was
nog steeds zo bij de aan
komst van de brandweer.
Het eigenaardige van de
zaak is dus het feit dat men
in de onwetendheid verkeert
langswaar de brandsctich-
ter de zaak binnendrong.
Nochtans is dit volgens de
eigenaar geen probleem De
kleine koer van de zaak is
afgesloten, maar daarach
ter ligt een grote tuin en net;
tegen de muur tussen deze
tuin en de koer in het huis,
iligt een tank. Vandaar is hei
Bij de tweede brandstichting in gasthof Tijl te Oordegem werd een
van de bovenverdieping vernield (EL)
niet moeilijk om op de bij
gebouwen te kruipen en op
de koer van het restaurant
te komen. Daar bevindt zich
dan een plastiek rolluik dat
dienst doet als deur en
waarlangs men in de k'eut
ken terecht komt, vandaai
kan men via een klapdeur in
de verbruikszaal waar zich
de deur naar boven bevindt..
Verder is het ook geen
kunst om dit plastiek rolluik
op te tillen en zonder spo
ren weer neer te laten. Doch
deze mogelijkheid willen de
gerechtelijke diensten niet.
aanvaarden omdat geen
sporen gevonden konden
worden. Nu heeft de eige
naar een poort laten aan
brengen op deze plaats, zo
dat de inbreker-brandstich
ter bij een volgende bezoek
moet breken om binnen te
geraken, en aldus onver
mijdelijk sporen zal nala
ten.
Verder wijst de eigenaar de
tesis van zelf in brand stich
ting volledig af. Eerst
vooral draait de zaak
goed en zijn er geen finan
cier proDiemen en ten
tweede zou, bij en even-
tyeel heropbouwen, men zo
ver moeten achteruitgaan
dat het niet meer
zou zijn nog iéts .te zetten
gezien de geringe diepte
van de eigendom. Ten ande
re zoiets vind de eigenaar
volkomen absurd en ver
keerd. Hij stelt zijn volledi
ge hoop op bovengenoem
de berichtbrenger om enig
licht te brengen in deze
zaak.
MON D.G.
Vooral de binnenhuisbekleding had van de waterschade nogal wat te verduren (SJ)
Na een telefoontje naar Veilig
Wonen kwamen enkele mensen
kijken naar de toestand op Groen-
daal. Het was erger dan zij gedacht
hadden. Hoe de zaken gaan aflo
pen kon men ons vorige zaterdag
nog niet vertellen. Veilig Wonen
beloofde alle getroffen eigenaars
zo spoedig mogelijk schriftelijk
uit te nodigen om te beraadslagen
wat men ging doen.
Nu komt het draineren terug ter
sprake. De kosten zouden echter
ten laste vallen van de eigenaars en
niet van de bouwmaatschappij
Veilig Wonen, en daarmee zijn de
kopers het niet eens.
Momenteel zoekt men een uitweg
om zo snel en degelijk mogelijk
aan het probleem een eind te stel
len. Wie dat gaat betalen blijft nog
een open vraag. Volgens een
paar advokaten die reeds werden
geraadpleegd zouden het de ko
pers zijn. Is dat waar dan moet de
bouwmaatschappij niet meer met
een aannemer bij ons komen aldus
de bewoners. Een put graven en
een draineringsbuis leggen kun
nen wij zelf ook, en veel goedko
per Het begint de mensen op
Groendaal trouwens de keel uit te
hangen dat de aankoopprijs van
hun woning beetje bij beetje werd
opgevoerd. Nu een 158.000 F,
dan weer een zoveel duizenden,
nu is het genoeg geweest.
De spontane wrevel die ontstaan is
tegen Veilig Wonen toen men de
waterschade ondervond is nor
maal. Het is echter voor de men
sen aldaar niet prettig dat de in hun
tuin aangeplante boompjes om-
vergespoeld worden en dat hun
gazonnetje een waterplas is ge
worden om dan maar te zwijgen
van het feit datje tot over je enkels
wegzakt in de modder wanneer je
ook maar één voet in je tuin zet.
S.J.
Een eigenaar brak zelf de deurom
lijsting tussen de bergruimte en
de garage-weg om een tegel en een
boordsteen weg te kappen om een
gat te kunnen boren in de muur.
Het resultaat: na één dag droogte,
toen wij ter plaatse kwamen
stroomde het water nog onophou
delijk uit de opening.
Een grondwaterbron op je eigen
dom hebben kan misschien prettig
zijn, maar wanneer deze buiten je
wil ontspringt in de vertrekken van
je benedenverdieping kun je er
nog moeilijk mee lachen.
VOOR WIE DE KOSTEN
Toen men het euvel ontdekte belde
men onmiddellijk de aannemer.
Deze verklaarde echter zijn werk
verricht te hebben en zich niets
meer van de zaak aan te trekken.
onderaan een gat in de muur te kunnen boren langs waar het water
knnstant via de garage, naar de riolering loopt. I Hoogte van het
waterpeil achter de muur tijdens de regenperiode. 2. Na I dag droogte.
3. Gat in de muur (SJ)
