HET WAS PRETTIG BIJ DE
«MENSEN VAN HIERNAAST»
ERPE-MERE
KULTUREEL OP DE
KLASSIEKE TOER
FILM BIJ ONS
A
H
WÊM
«NIEUW LEVEN» BRACHT LEVENDIG TONEEL
wsmwmmm
jndagavond 4 december woonden we de laatste van een reeks van vier opvoeringen bij van
Jttoneelstuk «De Mensen van Hiernaast», een blijspel van Alan Ayckbourn. De vertoningen
■rliepen naar we vernamen, en op deze avond ook zelf zagen onder een ruime
■langstelling. Terecht. Het werd een aangename opvoering met vlotte afwerking. Op be-
nalde ogenblikken zelfs spannend. Maar vooral plezierig. Om het plezierige gaat het immers
Jdergelijke stukken, en nietzozeer om de inhoud die slechts het kruit is waarmee de spelers
lurwerk maken. Dit vuurwerk wist regisseur Vic Moeremans evenwel op een zeer ge
jaagde manier af te steken.
lieuw Leven» bewees hier
lit het zijn publiek op een
jtond goed toneel kan vergas-
i, indien het de gepaste spe-
5 maar de gepaste rol aan-
|kt, en als het gekozen to-
Iwerk maar tot de mogelijk-
len behoort van het gezel-
hap. Dit was hier het geval,
/er de inhoud van het stuk
n we niet te ver uitweiden:
gegeven is niet zo erg
iderend. En dat wordt trcu-
jns ook niet verwacht. Het
if echter wel binnen het
ivaardbare. De taferelen
ren gewoon alledaags en
oofwaardig, hoewel uiter-
d een beetje «gezocht».
:h kregen we hier niet dat
mlange ingewikkelde, ver-
rochte en vervelende laby-
I van liefdesperikelen waar
?n uitkomen meer aan is,
;wel het stuk wel om een
3 desaffaire draait. Het lijkt
evenwel dat de auteur van
tuk eerder observeert, en
in de zaal met ons zit mee
te lachen om die pittoreske
gemoedstaferelen die hij daar
op de planken heeft uitgeschil
derd. Het is tenslotte een men
selijk verhaal gebleken, waarin
heel war xoescnouwers erg be
kende scènes zien (en meema
ken).
VERHAAL
Het toneelwerk beschrijft het
echtelijk en binnenhuiselijk wel
en wee van drie echtparen
waarvan de mannen alle in
éénzelfde bedrijf werkzaam
zijn. Hoogste in graad is Frank
Foster (echtgenoot van Fiona).
Hierna volgt Bob Philips (met
echtgenote Terry) en als nieu
weling onderaan op de ladder
krijgen we William Feather-
stone (met Mary als vrouw).
Bob en Fiona hebben een ver
houding met elkaar. Op een
avond hebben ze het samen
wat te lang getrokken, en ko
men veel te laat thuis. De echt
genoten vragen hierom uitleg.
Daarop volgt de leugen van
Bob dat hij de nieuwkomer Wil
liam raad heeft moeten geven
bij diens huweliksperikelen,
wat (tussen pot en pint) heel
wat tijd heeft gevraagd, en de
leugen van Fiona, dat zij Mary
heeft moeten troosten in haar
verdriet om het scheeflopen
van haar huwelijk met William,
waar uiteraard niets van aan is.
Terry (van Bob) is het slordige
type van thuiszitster, dat er nog
niet eens toe komt om het stof
van de meubelen weg te ne
men, en Frank is de naïeve za
kenman die nog niet zou snap
pen wanneer zijn eigen vrouw
hem onder zijn eigen ogen zou
bedriegen, het type dat niet
merkt wat er thuis eigenlijk om
gaat: kortom, herkenbare pro
blemen in deze tijd.
William en Mary dreigen het
slachtoffer te worden van de
ganse historie, temeer daar ze
zelf niet weten wat er hem in de
schoenen wordt geschoven
(ontrouw) en het erop uitdraait
dat ze de leugens over hemzelf
'Jerig
wordt het wel niet (JM)
Ulrich D'haese (William Feathers
Well ekens Frank Foster(JM)
gaan geloven. Na een hoogop
lopende ruzie bliikt evenwel dat
beiden onschuldig zijn aan on
trouw, en volgt dus de verzoe
ning.
Het stuk eindigt evenwel tame
lijk verwarrend, in die zin, dat er
bij de andere echtparen geen
klare wijn wordt geschonken,
en er geen duidelijkheid werd
gegeven over wie nu eigenlijk
met wie te deen heeft. Maar
kom, er is rust gekomen.
UITWERKING
Het stuk heeft wel enige tijd no
dig gehad om volledig op gang
te komen. Omdat het verhaal
noal realistisch overkwam (de
ruziënde echtparen) leek ons
het humoristisch effekt aan
vankelijk wat bedolven te wor
den onder die «realiteit van alle
dagen». Het spirituele haalde
evenwel de bovenhand, onder
een regie met prachtige vond
sten (teveel om op te noemen)
en het spel van mensen die hun
rol grondig meester waren: De
rolkennis was bij alle spelers
vlot. Het akteren vurig en zon
der hiaten (op sommige zwak
kere momenten na, vooral in
het begin). Hierbij mag men
niet vergeten dat de echtparen
Foster en Philips op éénzelfde
podium door elkaar akteren,
zonder dat de één de ander
mag opmerken. Dit vraagt bij-
in felle diskussie met Edmond
komende aandacht van de ak-
teurs, vooral tijdens het tafereel
dat het echtpaar Featherstone
op bezoek is bij de Fosters en
tegelijk bij de Philipsen. Maar
ook extra-aandacht bij de toe
schouwers, naar we aan de
reakties hoorden. Uitstekend in
hun rollen waren: Edmond Wel-
lekens (Frank) en Urich
D'Haese (William), Evenals
Carina Wauters (Mary) een rol
die echt getypeerd was, en My-
riam De Vleeschouwer (Terry).
Ook Lut Voet akteerde vlot,
maar soms had zij wel haar
hoge stem een beetje tegen.
Paul Coppens (Bob) had het
wel een beetje moeilijker om de
SDrankelheid van het stuk tijdig
bij te benen, hoewei hij ook
goea aKieerae.
Onde r een zeer bekwame regie
konden we genieten van prach
tige humoreske taferelen. Het
dekor was verzorgd. Men had
zelfs de twee woonkamers
door elkaar heen toch handig
gescheiden weten te hnuden
(meubelen, behang). Speciaal
was het niet, maar dat was ei
genlijk ook niet nodig. De be
lichting was eveneens goed,
alsook de kostumes waarin
men niet od aezorhte effekten
uit was: kortom: men heett ge
roeid met de riemen die men
heeft, en hiervan het beste ge
maakt. En met sukses.
Wilfried Lisser.s
Bovenaan de maatschappelijke ladder. Frank Foster (JM)
v kan Mary nu weer helpen? (JM)
Featherstone. weinig op zijn gemak, wordt bijna de dupe van de verdoken amoureuse verhouding
|e/i Fiona en Bob. Frank Foster verliest er de lach niet door (JM)
De Voorpost - 9-12-1977 - 15
NIEUW LEVEN
«De mensen van hiernaast»
Frank Foster Edmond Wellekens; Fiona, zijn vrouw, Lut Van
Cauter-Voet, Bob Philips: Paul Coppens; Terry, zijn vrouw: Myriam
Bollaert-De Vleeschouter; William Featherstone: Ulnch D'Flaese;
Mary, zijn vrouw, Carine Wauters.
Algemene leiding. Vic Moeremans, Assistentie: Roger De Cock;
Decor: Werkploeg o.l.v. Louis Kelders, Herman Nieuwlandt. Her
man Wouters en Frans Oe Ridder.
Ucht en Idank- Frangois De cock, Eddy Poep en Patrick Van
Drogenbroeck.
Voorzegster: Germaine De Cock-De Bruyn
Rekwisieten: Magda Poep-Verlé en Murielle D'Hondt.
Erpe-Mere Kultureel, een op 12 mei van dit jaar gestichte kuituurver
eniging heeft reeds enkele malen van zich laten spreken. Neen, Erpe-
Mere Kultureel kan nog niet prat gaan op een indrukwekkende lijst van
manifestaties, maar hetgeen gebracht werd was van de spreekwoorde
lijke bovenste plank.
Een klassiek koncert zat reeds enige tijd in het achterhoofd van het
bestuur der vereniging. Op 30 december zal deze idee werkelijkheid
worden.
Het zeer efficiënt werkende bestuur, is op dit ogenblik druk doende om
de avond een groot sukses te laten worden. Hieraan twijfelen wij
allerminst Lees U maar even verder, en u weet meteen waarom.
Niemand minder dan de beroemde
Amerikaanse sopraan Maria Dor-
nya zal eregaste zijn. Ze trad op in
verschilllende grote operatempels
in Amerika en Europa. Onder meer
in de Metropolitan Opera te New-
York, het operahuis te München,
de N.B.C. Television Opera, de
opera van New-York City Center.
Bij ons treedt ze op, de datum weet
u reeds, in het nederinge parochie
kerkje van Burst, deelgemeente
van Erpe-Mere. De keuze viel op
deze kerk omdat daar het meest
bruikbare orgel te vinden is. Dat
orgel zal bespeeld worden door
Johan Van den Durpel. Hij be
haalde een eerste prijs orgel aan
het konservatorium en gaf verschil
lende klavecimbelrecitals voor Ra
dio France-Inter. Verder werken
mee aan deze groots opgevatte
avond: Daan en Christaan Van den
Durpel, die de voordracht verzor
gen. Daan is als akteur verbonden
aan het Gentse teater Vertikaal.
Chris won meerdere malen de
Oscar De Gruyterprijs voor voor
dracht. Beiden brengen ze een we
reldpremière: werk van Vondel,
begeleid door orgelmuziek.
Verder hebben we nog de tenor An
ton Haeck en de mezzo-sopraan
Marceline Keirsbulck. Anton Haeck
is als tenor verbonden aan de Ko-
ninkrlijk Opera te Gent en is docent
aan het muziekkonservatorium,
eveneens te Gent
Eveneens aan de Gentse Opera
verbonden is de genoemde
mezzo-sopraan.
Het programma is samengesteld
door niemand minder dan Charles
Janssens: een der illustere onbe
kende figuren van wereldformaat
(dixit M.V.W.).
Charles Janssens is een der voor
naamste operaregisseurs van ons
land.
Het spreekt vanzelf dat hij hier niet
aan zijn trekken kan komen (een
degelijke operainstelling is niet te
vinden in België). Over de grote
plas echter boekt "hij grote sukses-
sen. Hij regisseerde onder meer Fi-
delio (Beethoven), Norma (Bellini),
Peter Grimes (Britten), Lakme (De-
libes), Faust (Gounod), De Tover
fluit (Mozart) en van Guisseppe
Verdi onder meer Macbeth, Luisa
Miller, Vespri Siciliani, Aida, II Tro-
vatore, Nabucco en La Traviata.
Een merkwaardig feit: hij regis
seerde ook «Anna Marie» van de
Belgische komponist Gaston Ve
remans.
Hij werd geboren in 1932, stu
deerde Germaanse Filologie aan
de Rijksuniverstieit te Gent. Verder
nog zang en viool eveneens te
Gent. Hij was lid van de eksperi-
mentele teatergroep «Studio 50)
Deze man spreekt vlot, en schrijft
in het Nederlands, het Frans, he-
Engels, het Duits en het Italiaans.
Als regisseur en dekorontwerpe-
oogstte hij reeds merkwaardige
suksessen. Onder meer te New-
York met een spectacle coupé
(operafragmenten), in Louisville,
Pittsburg (Madame Butterfly van
Puccini en Faust van Charles Gou
nod), Dublin (ter gelegenheid van
het lente-operafestival voor het
Dublin Grand Opera Society gere
gisseerd bij Nabucco en II Trova-
tore van Verdi).
Erpe-Mere Kultureel wil met derge
lijke namen op het programma me
teen naar een schot in de roos mik
ken. Ze brengen zaken die op ni
veau staan en dit zonder regelma
tige subsidiëring. En... ongeloof
lijk zal het klinken, de toegang tot
het koncert van 30 december
(20.30 uur) is helemaal gratis. Wat
juist allemaal op het programma
staat vertellen we u een volgende
keer. Noteer in elk geval reeds
plaats en datum.
A. DE GROEVE
Twee nieuwe films op het scherm deze week. «Cria Cuer
vos..(Jeugdblik) in zaal 2 van ciné Feestpaleis en «Bilitis»
van David Hamilton in de bovenzaal van ciné Palace.
«Cria cuervos» eerst: een film van Carlos Saura die bedacht
werd met een speciale prijs van de jury op het festival te
Cannes in 1976. In de hoofdrollen vinden we Geraldine
Chaplin en Ana Torent.
«Bilitis» is een film van de wereldberoemde fotograaf Hamil
ton. Opnametechnisch valt er dus wel veel te verwachten.
Vertolkers zijn onder meer Patti d'Arbanville, Mona Kristen-
sen, Bernard Giraudeau, Gilles Kohier en Mathieu Carriere.
Het qegeven: Bilitis is een leerlinge van een internationaal
kollege. Haar eerste verliefdhei wordt gestoord door de
aanwezigheid van een zekere Lukas, die ze toevallig bij de
uitgang van het kollege ontmoette.
De liefde die zij voor hem opvat verwijdert haar van de
perverse spelletjes van haar kameraden. De strelingen van
haar vriendinnen lijken de gevoelens die ze voor Lukas
ondervindt niet te verminderen. Om haar zomervakantie
door te brengen heeft Bilitis' vader, een in het buitenland
verblijvend diplimaat, haar toevertrouwd aan Melissa, een
oud-leerlinge van het kollege.
Melissa, die ongelukkig is omwille van de ruwheid van haar
echtgenoot Pierre, raakt aan Bilitis gehecht. Bilitis beant
woord, eerst onbewust, dan steeds intenser Melissa's lief
de. Maar... Bilitis voelt zich verdeeld tussen haar liefde voor
Melissa enerzijds en Lukas anderzijds. Ze lijdt er onder haar
vriendin ongelukkia te zien. Ze acht zich ontoereikend cm
Melissa te troosten en gaat op zoek naar mannen die even
tueel Melissa zouden kunnen liefhebben. Maar een dag
schenkt Bilitis, bijna zonder het te willen, Lukas aan Melis-
sa.
Vermelden we nog tot besluit: «De Diepte» gaat de derde
week in, (Palace-benedenzaal) en «Wat een Kerel» of
«L'Animal», de tweede week in zaal I van ciné Feestpaleis.
Veel kijkgenot.
A.D.G.
