Vrije Tribune
B
N
KRUISLICHT
STRUKTUURPLAN
VOOR GROOT- AALST:
SCHAALVERGROTING
2 - 9-12-1977 - De Voorpost
De redaktie behoudt zich het recht voor de tekst te
bekorten. Publikatie betekent niet dat de redaktie
achter de inhoud staat.
OVER JAAK BREL,
Charles Baudelaire heeft destijds
Brussel -une capitale de singes- ge
noemd. Hij heeft een dik boek gewijd
aan zijn diepste misprijzen voor de
Belgen met wie hij in hoofdzaak de
franstalige Brusselaars bedoelde. We
zullen hier geen opsomming geven van
de scheldwoorden die hij hen naar het
hoofd slingerde. We doen dat wel
staanshalve liever niet. We kennen wel
één van de belangrijke redenen
waarom Baudelaire zich zo misprij
zend uitliet: op een lezing die hij in het
Brusselse Broodhuis hield, waren te
weinig belangstellenden.
Ook Louis Couperus en Eddie du Per
ron hebben zich erg laatdunkend over
een volk uitgelaten, namelijk over de
Nederlanders zelf. De grapjes over de
Joden en de Nederlanders en de Schot
ten enz. zijn zeker niet altijd zachtjes
uitgedrukt.
Een Vlaming als Hugo Claus heeft
over de andere Vlamingen zijn scherp
ste pen uitgehaald en nu heeft een an
dere Vlaming, Jaak Brei, een opge
wonden liedje aan sommige Vlamin
gen gewijd. Slecht voorgelicht als hij
in zijn razernij blijkt te zijn, scheert hij
alle Vlamingen over één kam. Een
verblind liedje is ergens in de Stille
Zuidzee uit zijn keel geschoten. Ik was
natuurlijk niet zinnens erop in te gaan
maar ter informatie laat ik hieronder
een open brief aan Brei reproduceren,
die Bert van Hoorick op 3 september
1966 publiceerde:
OPEN BRIEF AAN
JACQUES BREL
MERDE POUR
LES FLAMINGANTS
Beste Vriend.
U is een vertrouwde in de huiskamer van honder
dduizenden Vlamingen die L' bewonderen en U
dankbaar zijn. Elke diskoteek. klein of groot, is bij
ons rijkelijk voorzien van uw fonoplaten.
U hebt ons hart veroverd daar het afgestemd is op
dezelfde golflengte als het uweAls geen ander hebt
U onze geboortegrond bezongen in -Mijn plane
land, mijn Vlaamse land-. Wanneer U dit lied zingt
wordt het stil alom. het weze in Parijs of waar'ook.
U maakte er een Nederlandse versie van. Wij horen
U dit lied zelfs liever in het Frans zingen, wat U
misschien kan verwonderen, ons echter niet.
Tijdens het jongste weekeind trad U op te Oostende,
zeer naar de smaak van de Brusselse franstalige
bourgeois-pers Zij weet geen weg met haar geestd
rift om uw liedje-Vive les Belgiens et m .pour les
flamingants- Om er over te oordelen moet men het
ganse lied horen en dat deed ik belaas met. Ik
onthoud mij bijgevolg vooralsnog. Wel stel ik vast
dat U in dit refrein hebt uitgesproken wat zeer vele
franskiljons bezielt. Vandaar het gejuich in een pers
sche eenheid, bezig is deze eenheid te ondermijnen
door een even dwaze als roekeloze hetze en haat-
kampanje tegen alles wat Vlaams is In dit klimaat
moet uw .Vive les Belgiens et m pour les flamin
gants- wel furore maken. Want voor de Brusselse
franstalige bourgeois-pers zijn in het Vlaamse land
alleen goede Belgen zij die de rol van Lamme
Goedzak blijven aanvaarden en bereid zijn zonder
tegenpruttelen de Vlaamse achteruitstelling en
minderwaardigheid te Brussel te ondergaan. Helaas
voor haar zijn er met zoveel meer van dat slag. Al de
anderen zijn in haar ogen flaminganten die in éën en
dezelfde zak worden gestoken
Van Lamme Goedzak gesproken. Volgend jaar
herdenken wij de honderdste verjaardag van -De
Legende van Uilenspiegel-, het epos van Charles
De Coster dat de her opstanding van het Vlaamse
volk en van de vrije geest aankondigt. En de Vla
ming is heropgestaan hij is bewust geworden van
zijn eigenwaarde en deze bewustwording kan
slechts meer eer en glorie bijzetten aan het land dat
hij bewoont en dat België heet.
Omdat België ons land is, van Walen en van Vla
mingen, willen wij als Vlamingen in dat vaderland
gelijke rechten en een gelijke behandeling. Wij
willen dat zulks in Brussel zijn bekroning vindt Wij
eisen onze plaats op in de hoofdstad en in het hoofd
stedelijk gebied waar alle plaatsnamende onsterfe
lijke historische gebouwen, de wandtapijten en de
schone kunsten getuigen van onze onvergankelijke
Vlaamse kuituur. Wij kunnen niet langer aanvaar
den dar de verfransingsmachine te Brussel verder
maalt omdat deze uatvlaaiioing de terdrukking be
tekent van de ekonomisch zwakke die zich ge
dwongen voelt, lede voor zijn kinderen, de taal van
de financieel sterke en van de ekonomisch machtige
te aanvaarden
Laat mij toe Lode Cracybeckx aan te halen in zijn
beschuldigende uitspraak op 11 juli te Antwerpen
aan het adres van de ontvlaamscrs te Brussel:
-Weinig eervol is het zulke weerloze te ontroven
van zijn diepste persoonlijkheid waar hij een
zwakke is die om den brode vechten moetHij is vrij
zijn kinderen te sturen naar de school die hij wil.
zegt men. schijnheilig. Ach ja. wat rijke vrijheid!
Dezelfde vrijheid van de huisvader die niet zo lang
geleden werd ingeroepen om de arbeid te verdedi
gen van kinderen die in de fabneken ploeterden in
plaats van naar de school te gaan -
Beste vriend Brei. wanneer u de sociale en ekono-
mische achtergronden ontdekt van wal zich te Brus
sel afspeelt dan moet U wel inzien dal deze eis van
gelijke ontplooiingsmogelijkheden voor de Vla
mingen te Brussel een rechtvaardige eis is. die
beantwoordt aan al wat bet socialisme zelf aan hu
mane waarden telt.
Op 30 juli 1963 heeft het parlement taalwetten op
het onderwijs en in bestuurszaken gestemd. Dien
volgens moet de onderwijstaal in het hoofdstedelijk
gebied de moedertaal van het kind zijn Het gezins
hoofd dient een taalverklaring voor te leggen. De
taalinspektie moet ingezet worden.
Een nieuw schooljaar is begonnenmaar deze wet is
nog steeds dode letter.
De Franssprekenden hebben in een reeks Vlaamse
randgemeenten van Brussel taalfaciliteiten beko
men. Als Vlamingen hebben wij deze faciliteiten
niet geweigerd omdat wij geen taaifanatici en geen
begrensde nationalisten zijn. Maar wat wij ge
vraagd hebben en in de wet werd vastgelegdheb
ben wij NIET gekregen. Nog niet.
Beste Brei. hier zou beter uw liedje passen van -Les
Cocus- dan dit van -Merde pour les flamingants.
En omdat wij niet langer de Brusselse horens willen
dragen, eisen wij de toepassing van de wet!
Wordt hierdoor éën enkele Brusselse fransspre-
kende geschaad, gehoond, verdrukt, vernederd?
Zeker met. De francofone Brusselaar heeft zijn
recht. Wij willen het onze. Niet wij zijn de dwars-
bomers. de belagers van de Belgische eenheid, dc
ondergravers van Brussel-hoofdstad Wel zij die
thans een veldtocht voeren tegen zes miljoen Vla
mingen die enkel toepassing eisen van dc wel
Het Brussels onb-grip en de anti-Vlaamse agitatie
kunnen slechts het nationalisme en het anti-
Belgicisme aanwakkeren. Sommigen drukten dc
mening uit dal zij de Vlaams-Waalse verhoudingen
zullen vergiftigen Het vah nog te bezien Want het
zou ook kunnen zijn dat Brussel slechts dc vinger in
het eigen oog steekt.
Ziedaar, beste Jaojues Brei. wat er omgaat in dit
platte land. uw Vlaamse land. dat U zo heerlijk hebt
bezongen en waarvoor wij U immer dankbaar zul
len blijven.
gers van ons arrondissement in het
Parlement, en wat de koppen haalt
in de nationale pers (plus de brie
ven van lezers in deze pers), is
méér dan ooit opvallend. Wij heb
ben daar op gewezen in verband
met de krisis en de daar uit voort
vloeiende werkloosheid (einde
november 300.000 volledig werk
lozen!), maar het is ook het geval
voor wat het Egmontplan en het
Stuyvenberg-overleg betreft.
Of zou het soms niet zeer gepast en
demokratisch zijn geweest, van
wege Volksvertegenwoordigers,
hun kiezers even te informeren
over wat er uit dat Stuyvenberg-
overleg zo al uit de bus kan ko
men? Het gaat of het ging er toch
om dat Egmontsakkoord in wets
ontwerpen om te zetten, die dan
door het Parlement moeten wor
den gestemd.of moeten we zeg
gen gejaagd?
Oh, ja, we hebben wel in het arti
kel van Dr. Anny Dierick vorige
week in deze vrije tribune gelezen,
dat «hoge bomen veel wind van
gen», dat men «de politiekers rus
tig moet laten voortbouwen», en
dat het koalitiesysteem soms toe
gevingen vereist. Zij brengt daar
wellicht de onrust tot uiting die in
de schoot van de Volksunie heerst.
En zij staat daarmee niet alléén,
want in de BSP noemt men dat
«het verschil tussen de regerings
standpunten en het partijpro
gramma». De vraag is alleen
maar, wanneer wordt een rege
ringsstandpunt een ezelsstamp
voor het eigen partijpro
gramma?!
En dat geldt niet voor Jan Caudron
alléén! Want hebben wij niet ver
nomen dat, op een paar volksver
tegenwoordigers na, waarvan de
partijleiding niet kan of niet durft
optreden, alle andere Parlements
leden tuchtvol de Stuyvenberg-
ontwerpen zonder de minste
amendering zullen MOETEN
stemmen?
Wat dan, mevrouwen en heren
volksvertegenwoordigers en sena
toren van het arrondissement
Aalst, in verband met het inschrij-
vingsrecht van de Franstaligen der
Brusselse randgemeenten, met de
infrastrukturele steun voorde faci
liteiten in Vlaams Brabant, met
het tot nog toe totaal gemis aan
bevoegdheden en middelen voor
de gewestelijke organen?
Zijn wij, kommunisten, nu plots
katolieker geworden dan de
vlaamsnationale pausen? Dat is de
kwestie niet. Wij zijn voorde soli
dariteit tussen de werkers van de
gemeenschappen en de gewesten.
Maar daarbij zijn wij zeker niet
blind voor het feit. dat men hier,
om een meerderheid te kreëren die
in de huidige krisis nog een andere
en voor het systeem belangrijker
rol te spelen heeft, enerzijds in
zake het communautair probleem
een tijdbom aan het in mekaar
flansen is die de ganse erfenis rot
ter zal maken dan ooit voordien,
en anderzijds, dat de twee ge
meenschappen doorheen de in het
leven te roepen raden nog lang niet
de bevoegdheden en de middelen
krijgen om de zelfbeschikking en
hun eigen oplossing van de vraag
stukken die zich voor hen stellen,
op hun manier aan te pakken.
Verkiest men het verder aanwak
keren van de communautaire me
ningsverschillen tot groter heil van
de unitaristen? Men hoeft maar
haar het kabaal te kijken over de
sluiting van een cokesoven te Wil
lebroek door Cockerill. Dit is in
derdaad op zich zelf een schan
daal, maar daarbij vergeten de
zelfde heren en dezelfde pers vra
gen te stellen over de 42 tekstiel-
bedrijven waarvan de nakende
sluiting door Mare Eyskens wordt
aangekondigd, terwijl in beide ge
vallen uiteindelijk het grootkapi
taal onbedreigd en ongekontro-
leerd het beslissingsrecht heeft!
Wat dan, nieuwe en van oudsher
zo Vlaamsgezinde woordvoer
ders van het in zovele opzichten
achteruitgestelde en dij de com
munautaire en ekonomische pro
blemen zo sterk betrokken arron
dissement Aalst? Rekening hou
den met de dringende noden van
ons gewest en met de mening van
uw kiezers, of stemmen met dc
vinger op de naad van de broek?
Ray De Smet
VAN PROGRAMMA
TOT EZELSSTAMP...
Het verschil tussen wat uit de pen
nen vloeit van de vertegepwoordi-
DERDE ARBEIDSCIRCUIT
IN DE VERLEDEN TIJD
Zowat iedereen die belang
stelt in de sociale actuali
teit, kent nu wellicht de
draagwijdte van het «Plan
Spitaels».
Dit plan, dat in het wets
ontwerp nogal pompeus
«programma tot de oprich
ting van «een bijzonder tij
delijk kader waardoor onge
veer 24.000 werknemers
zouden moeten kunnen
worden tewerkgesteld en
waardoor in een collectieve
behoefte van openbaar of
sociaal nut zou moeten
kunnen worden voorzien».
Men ziet onmiddellijk dat
zelfs de auteurs ervan
uiterst voorzichtig zijn bij
het formuleren van hun op
zet.
Van een Minister mag op
zijn minst worden verwacht,
dat hij achter de maatrege
len staat, die hij wil treffen.
Dat het hem hierbij aan ver
beelding mangelt, kan ter
zijde worden gelaten.
Minister van Arbeid en Te
werkstelling, Guy Spitaels,
voldoet aan geen van beide
voorwaarden.
Hij pronkt met de veren van
voorgangers in de Regering
Tindemans - De Clercq, die
hij als afschuwelijke
reactionairen afschilderde.
De Minister, tevens een ge
acht professor, doet ook
aan volksbedrog, door
maatregelen uit te willen
voeren die hij in februari
verwierp. Erg voor de werk
nemers, en vooral voor de
werklozen die door zijn zo
genaamd plan uit de sta
tistieken moeten verdwij
nen, is ook dat hij er de vak
bonden voor warm krijgt.
Een verwijzing naar zijn toe
spraak op 22 februari II. in
de Senaat kan hèt geheugen
opfrissen van de Minister
en alle overige betrokkenen.
Tijdens de bespreking van
het Egmontplan, waartegen
de vakbonden onmiddellijk
staakten, verweet hij de Re
gering geen structurele
maatregelen te treffen te
gen de werkloosheid. Toe
gegeven, dat de Minister
deze kritiek ook nu kreeg
en haar ook moedig beaam
de. Van een duidelijke
volksmisleiding is er even
wel sprake als men terug
blikt op de overige uit
treksels van zijn toespraak
in de Senaat. De Minister,
toen nog een strijdlustige
woordvoerder van de B.S.P.
in de oppositie, verweet de
Rqgering hierin de werk
loosheid niet te hebben
kunnen milderen door
maatregelen als stages voor
jongeren, brugpensioen en
pensioen op 64 na 45 jaar
dienst.
Naarmate zijn toespraak op
22 februari vorderde, kel
derde de Minister meer en
meer het denkwerk dat hij
nu voor zich opeist: «Op
nieuw kondigt de Regering
de tewerkstelling van werk
lozen in overheidsdienst
aan. Al jaren wordt ons tij
dens de bespreking van de
begroting van Arbeid- en te
werkstelling hetzelfde doel
voorgeschoteld. Men
spreekt van 20.000 betrek
kingen, maar die gaan zoals
een luchtspiegeling steeds
verder uit het bereik liggen
naar mate men dichterbij
komt. In januari was men
nog niet verder dan 17.000,
net zoals vorig jaar. En nu
verhoogt de Regering haar
cijfer tot 25.000 fr. Dit is al
te gemakkelijk. Het zal ze
ker de 75 fr. verhoging van
de vergoeding niet zijn, die
de toestand gevoelig zal
wijzigen, want zij kan ten
hoogste beschouwd wor
den als een indexering van
een bedrag dat in 1975 werd
vastgesteld».
In het plan Spitaels wordt
de verhoging gepland van
het aantal tewerkgestelden
in overheidsdienst tot
25.000.
De 75 fr. wordt hernomen
met een indexering voor
1978.
Maar ook van een verdubbe
ling van het aantal stagiairs
wilde de Minister niet weten
in februari: «En de sta
giairs? In theorie is het even
gemakkelijk om van 1%
naar 2% te gaan. Maar wat
zal er in werkelijkheid ge
beuren? Kan men redelijk
verwachten dat de overheid
in een handomdraai de bij
komende stagiairs zal aan
werven?».
Van het plan Spitaels blijkt
dus bitter weinig oorspron
kelijk te zijn. Want ook de
andere bedoeling van de
Minister, het tewerkstellen
van 25.000 tijdelijke per
soneelsleden in gemeenten
in provincies om er taken
ten gunste van de gemeen
schap te verrichten, had al
een naam.
In het A.C.V. noemt men dit
al jaren het plan Linde
mans, Betreffende het der
de arbeidscircuit. De Rege
ring wil hierdoor duizenden
werklozen om beurten laten
werken. Zeer opvallend is
hierbij de houding van het
A.C.V.dat in haar syndi-
kaal weekblad stelde: «nu
moet men dit toch eens
konkreet bekijken. Er zijn
ongeveer 150.000 werklo
zen, die langer dan een jaar
stempelen. Hoe gaat men
deze mensen die reeds zo
sterk sociaal en psycholo
gisch getroffen zijn., wijs
maken dat het maar voor
265 dagen is. Zij vallen on
vermijdelijk opnieuw in de
werkloosheid».
Het A.C.V. vergelijkt dit
met een «paardjesmolen
waarop men één keer mag
meerijden, en er dan af
vliegt».
Vergeten we echter niet dat
deze paardjesmolen in zijn
totaliteit 23,7 miljard heeft
gekost voor 80.000 werklo
zen minder; of zoals ande
ren zeggen: om de werk
loosheidsstatistieken tijde
lijk ietwat naar beneden te
drukken.
Diane D'haeseleer
WANNEER AFSCHAFFING
VAN HET NACHTWERK
VOOR DE
GEMEENTERAADSLEDEN
Reeds 15 malen kwam de
gemeenteraad van Aalst bij
een. Vóór het jaar ten einde
loopt komt de gemeente
raad vermoedelijk nog voor
de 16e en laatste maal in
1977 bijeen. In de maand ju
li en augustus werden geen
raadszittingen gehouden.
Op 10 maanden dus 16 ver
gaderingen of 1,5 vergade
ringen per maand.
Gezien de overbelasting van
de agenda's zou het wijs
zijn af te stappen van het
vast idee dat slechts één
gemeenteraadszitting per
maand volstaat: wij leven
immers in een grote gefu
sioneerde stad met vele
problemen. Een voorstel
van de C.V.P. oppositie om
tweemaal per maand te ver
gaderen werd afgewezen.
Het bemiddelend voorstel
van Bert Van Hoorick om
dan minstens driemaal per
2 maanden bijeen te komen
kreeg al evenmin genade.
Zijn voorstel was nochtans
precies zoals het in 1977 is
uitgevallen, namelijk 1,5
vergaderingen per maand.
Kunnen wij het College er
toe brengen dat het zijn
mening zou herzien? Om te
voorkomen dat om half
twee 's nachts moet beslo
ten worden de boeken toe te
doen en volgende week ver
der te werken, zoals verle
den week gebeurde, zou het
zinvol zijn meteen de regel
van meerdere samen
komsten te aanvaarden.
De C.V.P. dringt er op aan
dat de gemeenteraad meer
en korter zou bijeenkomen
al ware het maar om tege
moet te komen aan de ver
zuchting van Lambert Van
de Sijpe die na de jongste
nachtzitting zei: «Hebben
wij nog tijd om te leven?»
Het voorstel heeft weinig
kans omdat het spijtig ge
noeg uit de verkeerde hoek
komt ttz. van de C.V.P.
oppositie. De bewindslie
den laten immers geen en
kele kruimel van de tafel
vallen. Ge moet dat maar
vragen aan al wie met het
stadsbestuur te maken
heeft en omwille van le
vensomstandigheden of le
vensopvattingen niet op de
gepaste richel loopt.
Ghis Willems
HET WATER VAN ONZE
DENDER MOET GEZUIVERD
WORDEN
Dank zij de voortdurende in
spanningen van ons stadsbe
stuur en vooral van schepen
Jan De Neve van Openbare
Werken zal het ministerie van
Volksgezondheid in samen
werking met de dienst Open
bare Werken van de stad vol
gend jaar reeds kunnen begin
nen aan de douw van collectoren
en een zuiveringsstation op de
Dender te Aalst.
Terwijl de politiek van de wa
terzuivering van onze waterlo
pen op nationaal en op Euro
pees vlak zou moeten gecoör
dineerd worden, zien wij dat in
het Egmontpact deze be
voegdheden geregionalizeerd
worden. Dit is een uitdrukke
lijke eis van de Walen! In
Vlaanderen hebben wij een po
litiek van waterzuivering méér
nodig dan in het Waalse en
Brusselse gewest. Wallonië
heeft Veel waterrijke rivieren
zodat het effect van de vervui
ling gering is. Brussel kent of
ervaart het probleem veel min
der omdat de Zenne die het af
valwater bevat overdekt is.
Vlaanderen heeft een massa
zwaar-bevuilde waterlopen. De
enige wet die de zuivering van
de waterlopen moet regelen
(wet van 26.3.1971) voorzag
dat het beheer van de water
zuivering zou gebeuren door
drie bekkenmaatschappijen.
Alleen de bekkenmaatschappij
van de Yzer is opgericht, die
van de Maas en van de
Schelde niet.
Bij de bespreking van de begro
ting van Volksgezondheid, ge
zin en leefmilieu heb ik in mijn
tussenkomst een hele boel
vragen gesteld aan minister
D'hoore. Ik vroeg hem o.a.: «Nu
het gemeenschapspact de zui
vering van het afvalwater per
gewest voorziet, betekent dit
dat men 't concept van de bek
kenmaatschappijen verlaat en
dat de waterzuivering zal geor-
ganizeerd worden zoals elk
gewest het zelf wil?» Wanneer
dit volledig onafhankelijk voor
elk gewest gebeurt zonder
coördinatie op nationaal vltftl
dan bestaat het gevaar dat I J
waterzuiveringsbeleid
Vlaanderen in het gedra
komt. Als federalist dring ik a
op overleg tussen de drie
gio's.
In Vlaanderen zijn reeds v
waterzuiveringsstations
bouwd die nu kapot gaan o
dat zij niet funktioneren en
gebrek aan geldmiddelen ck
de gemeenten niet kunnen cpe gi
derhouden worden.
Eens 't zuiveringstation op
an
ling
:he
indt
iskli
jave
Denderte Aalst klaar is de k(nen
natuurlijk niet af. Wat zullen j(
ondernemen om het wa^en
stroomopwaarts ook te dt .jnde
zuiveren zodat de ganse d ;che
onderneming geen zinker
operatie wordt?
Jan Caud^che
Kame jen1
In alle kerken hangen thans
aanplakbrieven uit met klet
terende kettingen en een
rood gebroken hart, onder
zware zuchten«heb
zucht», «heers-zucht», «eer
zucht». Een mens zou voor
minder zijn armen laten
hangen; arme erfzondaars
toch!
De Adventsactie «Welzijns
zorg '77» wil er echter iets
aan doen. Zo staat het in
derdaad onderaan dat af
fiche: «Doe ef. Iets aan!»
Goed, maar «rikt?
EERSTE ZUCHT:
«HEB-ZUCHT»
«Goede meester,» vroeg een
voornaam man aan Jezus,
«wat moet ik doen om het
«eeuwig leven te krijgen?»
«Waarom noemt u mij
goed?» antwoorde Jezus.
«Niemand is goed; alleen
God. U kent de geboden;
pleeg geen echtbreuk,
dood niet, steel niet, lieg
niet, eer uw vader en uw
moeder.»
«Aan al die geboden heb ik
me van jongsaf gehouden»,
zei de man.
«Dan rest u nog éen ding te
doen,» hernam Jezus: «ver
koop alles wat u hebt en
geef het geld aan de armen
en u zult een kapitaal heb
ben in de hemel. Kom dan
terug en volg mij.»
«Toen de man dit hoorde,
was hij diep bedroefd. Want
hij was erg rijk.» (Lucas 18:
18-23).
TWEEDE ZUCHT:
«HEERS-ZUCHT»
«...Jezus riep hen bij zich:
«Jullie weten wat de men
sen doen die hun volk «be
sturen: erover heersen, en
je weet wat de grote heren
doen: het tiranniseren. Zo
moet het bij jullie niet gaan
Nee, als iemand van jullie
de voornaamste wil zijn,
moet hij jullie dienen, en
als iemand van jullie de
eerste plaats wil innemen,
moet hij voor jullie slaven
werk doen. Neem een voor
beeld aan de Mensenzoon
hij is niet gekomen om zich
te laten bedienen, maar om
zelf te dienen en zijn leven
te geven in ruil voor het le
ven van veel anderen.» (Mat-
teüs 20; 25-28).
DERDE ZUCHT:
«EER-ZUCHT»
«Wanneer iemand u uitno
digt. Dan zal uw gastheer u
komen zeggen: «Mijn
vriend, neem een betere
plaats aan tafel». En dat zal
in het bijzijn van alle andere
gasten een eer voor u zijn.
Want ieder die zichzelf ver
heft, zal vernederd worden,
maar wie zichzelf vernedert,
zal verheven worden.»
(Lucas 14: 7-11).
De meesten die dit lezen,
zullen bij zichzelf denken:
«Dat herinneren wij ons nog
wel, maar nu, concreet, hoe
pakken wij het aan?»
Hieronder enkele tips van
Welzijnszorg
Beperk uw overuren, cu
mulatie en sluikwerk.
Ijver op uw werk voor een
billijke loonspanning, b.v.
de hoogstbetaalde verdient
niet meer dan het dubbel
van de laagstbetaalde.
Bij indexaanpassingen:
jen c
neei
den.
:o w
iche
'olei
lonc
'hail
een vast bedrag voor ied 'hin:
een, geen percentuele a<\e
passing. 'aas
Wees gelukkig met
noeg; versober; leg het a
gespaarde opzij om te del|B I
met de armen. uu
Protesteer tegen gewè"
op T.V. (B.R.T., Reyersl;
52,1040 Brussel.)
Verleen gehandicaptf|,aa!
en bejaarden de kans
wonen in een aangepai
buurt, interpeleer hiero-
uw gemeentebestuur.
Steun de eis tot onmfi*51
dellijk goedkeuring van Ir?1
rechtsstatuut voor gast^lf"
beiders. f9
Probeer ieder ander
moeite waard te vinde^an
Laat vooral ook de armen ton
de gehandicapten uw vrieyerzi
den worden. stUU|
Dat klinkt weliswaar niDe d
erg «realistisch». Maar imaki
geboorte van Christus, Gansje
die mens werd onder onjle t
2000 jaar geleden, klotlrink
ook niet erg «realistisch
voor wie niet in Hem g^ingi
loofde. En toch blijft Hij
eeuwen later nog won#e''e
onder ons, in het hart va^?di
honderden miljoenen mer®'e
sen voor wie Hij de wa«roor
heid blijft, de weg en het l*iam
ven. Indien ai deze mensu
Hem en hun medemens^Jf;
elke zondag opnieuw in
Mis zouden ontmoeten oj
zich door Hem te laten
zielen, dan zouden zij otfgak
beter kunnen instaan
het welzijn van de hunnet
van hun geburen en van
wie hun hulp nodig heeft
Doen wij er iets aan?
J. De Aguiri
Op 5 september 1977 vergaderde de Kommissie van Open
bare Werken en Ruimtelijke Ordening om te spreken over het
struktuurplan van Groot-Aalst. De neerslag van deze bespre
kingen werd pas onlangs meegedeeld. Het gebruik van gron
den wordt tegenwoordig nogal veel in «Bijzondere Plannen
van Aanleg» (BPA'S) vastgelegd om wildgroei in de Stede-
bouw tegen te gaan. Aan deze bijzondere plannen is dan geen
ontkomen meer aan.
De schaal van de BPA'S moest evenwel vergroot worden van
klein naar Groot-Aalst
Om echter door BPA's te beslissen
over het gebruik van gronden, is
het noodzakelijk reeds vooraf een
vast idee te hebben omtrent de be
doelingen met bepaalde gronden.
Deze «plannen» krijgen vaste vorm
in een struktuurplan, dat uiteraard
maar kan tot stand komen door
nauwe samenwerking van stads
bestuur, bevolking en stedebouw-
kundige Pas na goedkeuring er
van door de gemeenteraad zal een
aanvang genomen worden met het
ontwerpen van BPA's voor de
deelgemeenten
Deelgemeenten
Het blijkt dat in de fusiegemeenten
van Aalst nog niet veel aan
struktuur-planning werd gedaan.
Behalve in Aalst zelfs en Erembo-
degem is men slechts voor een
klein gedeelte van het grondgebied
een BPA gaan opmaken. Baarde-
gem, Meldert en Moorsel beschik
ken zelfs helemaal niet over een
bijzonder plan van aanleg.
Het zou evenwel niet logisch zijn de
bestemming van gronden cnmid-
delijk en gedetailleerd vast te leg
gen zonder de inspraak van de be
trokken bewoners, wat dus een
eerste fase zou uitmaken. Pas in
dien hier een sluitend akkoord
wordt bereikt, kan men overgaan
tot een tweede fase: de principes
van dit (goedgekeurd) struktuur
plan opnemen in de BPA's.
Over welke planning gaat het?
Gewestplan (ontwerp gewestplan
Aalst M.B. 9.5.75)
Het gewestplan, dat een zone
ringsplan is, (indeling in zones) is
eigenlijk een «Keuze» waarbinnen
de ontwkkeling van het grondge
bied kan gebeuren Het behoort tot
de taak van Openbare Werken en
Ruimtelijke Ordening een ontwik
kelingsmodel uit te werken binnen
de grenzen van dit Gewestplan.
Struktuurplan
Het struktuurplan geeft de toekom
stige ontwikkeling van het grond
gebied weer: het legt geen eindbe
stemming vast. maar is integen
deel evolutief. Het is bovendien
een soepel «werkinstrument»: een
richtlijn voor het verbeteren en uit
breiden van de infrastruktuur en
een leidraad bij het behandelen
van bouw- en verkavelingsaanvra-
gen. (bijv. struktuurplan Aalst-
Centrum). In een struktuurplan ligt
ook de mogelijkheid om inspraak
en participatie van de bevolking te
organiseren.
Inspraak en Participatie
Overeenkomstig de wetgeving ter
zake wordt een openbaar onder
zoek ingesteld bij de voorbereiding
van een BPA. Dit is de enige ru^
spraakmogeüjkheid van de be\fl|me,<
king, die dan bovendien nog in ejcpsl
te ver gevorderd stadium komt: Ip/oo
plan is dan immers al volledig getjtuur
kend. Men kan dit plan inzien, jherr
eventueel een bezwaarschrift
dien Van werkelijke inspraak ko avo
hier dus in feite niet zo erg vé
terecht i™1
De struktuurplanning daarenj'en<:
gen, steunt wel op werkelijk (Wai
spraak en participatie van de avroi
vclkng. De struktuurschets ma
de uiteindelijke weergave zijn
wat leeft bij de bevolking: er worl
aan de bewoners gevraagd wat
van hun dorp willen maken (leef-
woonwensen). Zonder deze strul
tuurplannen kan men dus niet t
een goed gestruktureerd BPA ko
men. Vori
)eu
Een struktuurplan houdt in: en
funktieplan, 2) Bebouwingsplan,
Verkeersplan, 4) Groenplar^
waarin telkens de bestaande tcf°ve
stand en het ontwikkelingsmoc _ouj
wordt belicht. 26 s
Basisdokument
Een struktuurplan moet het behoijjOS6
van een leefbare dorpsgemee
schap verzekeren, de dorpsg
bondenheid bestendigen, en dSme
identiteitswaarde van de gemeei er
ten bewaren en verstevigen. HetfKap'
eveneens onontbeerlijk omdat (Jjerp,
koördinatie van de funkties tussfleen
de deelgemeenten slecht op groflteel
van dezelfde kriteria kan qebeurei kleir
iun
IruU
Als j
WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER:
Dolf Boel
Peter Dauwe
Mon De Ghendt
André De Groeve
René De Witte
Roger D'Hondt
Lieve Haverals
Ghisleen Henderickx
Eindredaktie: Roel Van de Plas
Willy Hostens
Eddy Lamin
Wilfried Lissens
Mare Marcel
Jan Muylaert
Jan Strickx
Erich Van der Eist
Jef Van Hove
Zijv
1961
kon<
sma
jaan
was
huw
oorc
Na e
in d'
de c
,plaa
rust
[alle
