Meh pikkels
of ajontjes?
B
RILJANTEN BRUILOFT IN SINT-JOB
^WANDJE 15, DE VLAG IN TOP
BLOEDGIFTEN
TE ERPE-MERE
GESCHENKENBEURS
IN DE MIKISKLUB
«r
De Voorpost - 9-12-1977 - 3
SLOOD HEM DOEID...
riepen de Joeden en de Farizejers en nog nen hoeip ander lenkors,
teigen Ponsijus Pilates, op 't proces van Onzjhier in 't joor
droy-en-dertig. En denne hoeggeplosjte persoein dei wa
dazze hem vroegen en azu es 't gekommen da ze Onzjhier on 't
kroois g'hangen hemmen. Azoei hemmen toch attoyd in 't schoei
gelierd en in de Keirk werd de nog reigelier verom opg'holdjEn
in 't schoei hemme ze on tèn oeik nog gelierd dat da gralèk lierek
was van imand doeid te doeng en dagge doveir ni allien in den bak
mor oeik in 'd helle kentj geroaken. 't Zol der nog al on mankei-
ren hein, zojje goy missching geren doeid gedoon werren? ikke ni
zee. En domei hem ek van de weik zu noyg verschoeten as ek
hoeirdegen afroepen in de radijao dat er iveranst nen biskop was
die deklaareirdegen dat 'n gin ïene paster nimmer 'n waa woyn
die giene sadoot geweist 'n hooi. -Want, zoy denne maan, wies
hannen pertank gezalfd zèn en die zu geren sprekt van «pax
vobiscum», imand die zenne patrie (want hè lodj geren zing dat 'n
frans kaan) ni wild verdeidigen, den dienen doet on zelfvernieti-
gink!» Echt woor, 'k was 't er effenaf de kloesj va kwoyt en 'k
hem denne kloesj nog attoyd ni verom gevonnen. 'k Kaan der
echt ni van oever da mensjen meh azoei 'n poziesje, zekken
dingen teive zeggen, 'k Rappeleir meh nog goed dat de paster in 't
schoei ons lierdegen van «wie da meh de sjaofel regeert zal deir
de sjaofel vergoon!». Der was nog 'n ander poentj dat dennen
brave maan ons lierden: «as ze a 'n klasj op a linkerkoak geiven,
moeje a rechterkoak prezanteiren»of oeik nog: «ge 'n zedj noeit
of noeit nimma ni doeid doeng!' en da was eh vried straf gebod!
Allei kom, dat es toch straffen toebak dagge iest moetj lieren hoe
dagge imand op de miest radekole manier moetj va kant moaken
veir dagge meigt zilkes lieren hoe da ze moeten nor den heimei
goon.En ge moedj pertank annen neivennoosten zu gere zing as
a oygen zichzelven... En oever die zelfvernietigink gesproken:
Onsjhier wist toch oeik wa da ze meh hem va zin woren en toch
trok 'n nor 't Hofken van Olloyven... Bref, ne mensj zol der zé
geloeif in Sintje Merten ba verliezen.En azoei kom het dat 't
meigelèk es da ze beginnen vortjes te vertellen gelèk as teis.
Dor was ne kier eh koppel dat op traan stond mor deir eh stom
malheir liete ze alletwie here kees, ienegte doagen veir da ze
kosten traan. Hand in hand komme ze geer boeven toe ba Sintje
Pieter en 't ieste da ze dor vraogen on dennen hoylege portier da
was: zeg, Sintje Pieter, wajjer hemmen na deir dad aksident nog
nie veil kennen profeteiren van ons leven, mor alla, gebeird es
gebeurd! Zojje goy ons astablieft ni kennen traan. Wajjer zollen
toch zu geren maan en vraa zèn gelèk as 't moet? - «Ja, zoy Sintje
Pieter. en hè krabtegen ne kier in zennen boord, 'k kaan meh da
veirestellen. Mor ik ben ek ik hier mor de portier en de kontabel
zee. Da zojje toch iest ne kier moete vraogen on onze patrong!
En hè woyst heer dor de wachtzool woor da ze heren toer mosten
opschooiven vér ba de patrong binnen te meigen. As 't on heren
toer was, stapten ze binnen en ze loyn dor heer geval bloeit on
Onzjhier. «Tja, beste kinjeren, zoy den Dienen, dat es noyg
schoein en braaf van ajjer dagge absoliet wildj verienegd werren
in dat Hoyleg Sakrament, mor da zal peis ek, ni zu gemakkelijk
goon. Want.... woor gojje gajjer hier ne paster vinnen hè!».
Nog 'n ander vortjen da ze de léste daogen hier in Olsjt vertellen,
noor dat er in gezetten gestoon hoy dat onze berremiester rap-rap
moete g'oppéreird werren es: wedje worom dat 'n absoliet ni nor
de kliniek waa gedoon werren, mor wel nor 't hospetool? Nie?
Awei. omda ze in de kliniek a geneizen van de blaa zikte!
't Zal gon stillekesoon toyd werren vér de doeizen meh kerstbol-
len en blinkende slingers boeven 't holen, want binne vierting
daogen iigge men al verom on de Kerstdag. Der zal verom 'n
betjen gekocht werren, want iederien wiltj aa vieren. Meh goed
eiten en drinken en kadaokes geiven on makanderen. Mor de
schoeinstje kadao die de mensjen on makanderen zolle kenne
geiven dat es iet woor damme spoyteg genoeg nog gralèk veir af
stoon. 'k Wil zeggen: de sjuste betiekenis van da fiest van
Kerstdag: vrede op d' eerde on aal de mensjen van goeie wil.
Azoei stoot da toch in de schoeinstjen boek da 'k kaan: den
Boybel. Mehofteige de goeste van dennen biskop... In elk geval,
al óp veirhand de oeste wensjen van
voij
t kt
Vorige week donderdag was het feest in Sint-Job. Louis Tom
beuren Maria Coppens waren er 65 jaar getrouwd, een briljan
ten jubileum die met de nodige luister diende gevierd te wor
den. De O.C.M.W en de familie hadden niets aan het toeval
Overgelaten om van het gebeuren een waar feest te maken,
^^.ouis Tombeur werd geboren op jes en woorden van lof en geluk-
september 1890 en huwde op
17 april 1912 met Maria Coppens,
lij haar kennissen beter gekend als
osefine. geboren op 25 februari
neefl893.
psgfMs gewezen voerman bij Van der
missen, in Aalst is dat fabriek be-
neeier gekend als 't fabrieksken van
Het|<apiteintjes verdiende hij zijn bo
taf dterham voor vrouw en kinderen,
jssfleen dochter en een zoon. Momen-
gronteel telt zijn kroost ook nog twee
wre^kieinkinderen, en daar is het echt-
laar Tombeur-Coppens fier op.
Zij verblijven reeds sinds 13 april
1968 in het Rustoord Sint-Job en
konden in 1972 het genoegen
smaken er hun 60-ste huwelijksver
jaardag te vieren. Nu vijf jaar later
was het de beurt aan hun briljanten
huwelijksjubileum in datzelfde rust
oord.
Na een plechtige eucharistieviering
in de kapel van het rustoord had in
de ontspanningszaal een receptie
plaats voor de inwoners van het
rustoord en de genodigden Van
lie kanten stroomden geschenk-
wensen toe.
Langs de kant van de O.C.M.W.
merkten wij o.a. op voorzitter Mar
tin Vanderspeten, de heer Dierickx
en ex-voorzitter Piet Rousseau.
Het stadsbestuur werd vertegen
woordigd door plaatsvervangend
burgemeester Eddy Monsieur en
de schepenen Hooghuys en De
Maght.
Vanwege de koning werd voor het
'jonge paar' een gelukstelegram
afgelezen. Schepen Hooghuys
verklaarde vervolgens aan de
aanwezigen dat het vroeger de
gewoonte was dat het koningshuis
aan dergelijke gevierden een kris
tallen vaas ten geschenke gaf.
Aangezien er op het landhuis te
Aalst echter geen kristallen vaas
toekwam heeft hij persoonlijk kon-
takt opgenomen met de bevoegde
diensten en daar verklaarde men
hem dat door de nationale bespa
ringen waar het land aan toe is dit
geschenk is weggevallen De stad
wou echter niet met lege handen in
het rustoord toekomen en hand
een vervangingsgeschenk mee
gebracht dat aan het gelukkige
koppel werd overhandigd. Sche
pen Hooghuys had ook nog een
andere verrassing in petto, nl. een
uittreksel uit de huwelijksafkondi
ging van 1912. Op de vraag of
Louis nog wist om welk uur hij ge
huwd was zei deze laatste even te
moeten nadenken. Tenslotte wist
hijhetom 11u, wantdepastoorwas
te laat geweest. Schepen Hoog
huys en alle aanwezigen moesten
om deze opmerking lachen. Geef
echter aan de kerk wat aan de kerk
toekomt en aan het gemeentebe
stuur wat aan 't gemeentebestuur
toekomt. Louis Tombeur en Maria
Coppens waren te Aalst gehuwd
om 8u 's morgens, zelfs de namen
van de toenmalige getuigen wer
den nog eens opgefrist. Als herin
nering kreeg het echtpaar
Tombeur-Coppens dit uittreksel
ten geschenke evenals een herin-
neringscertifikaat en een prachtig
album.
Toen bij net maken van de familie
foto dit boek en het certifikaat op de
grond terecht kwamen waarbij dit
laatste gescheurd raakte stelde
schepen Hooghuys de familie ge
rust, de stad zou een ander maken.
Eind goed al goed. Doe zo verder
Louis en Josefine, binnen vijf jaar
komen wij terug.
S.J.
Het echtpaar Tombeur-Coppens hier in aanw ezigheid van hun kinderen a
prachtig album SJ
schepen De Maght een
Tegen 't einde van bet jaar zal de bloedtransfusiedienst, afdeling
Erpe-Mere, proberen de grote nood aan bloed te lenigen. Tegen de
jaarwisseling stelt elk ziekenhuis vast dat er vele liters bloed te weinig
zijn om aan deze nood te kunnen beantwoorden. Waar Mere reeds heel
veel bloedgevers telt, blijft ter plaatse trappelen. Vandaar dat de
Erpse groep zoekt naar middelen om zich uit te breiden.
Paul De Cock, leider van de groep te nieuwjaarsgeschenk kan indenken.
Mere, slaagt er telkens in zijn man
schappen klaar te stomen voor de
driemaandelijks? Jjloedinzamelingen.
Paul De Cock getöoft in zijn werk en
vertelt overal waar hij komt dat er nog
steeds bloed tekort is en dat jij ook
welkom bent op de inzamelingen. Hij
probeert bovendien iedereen te motive
ren om vrienden en kennissen mee te
slepen. Hoe meer volk, hoe meer
vreugd, ook voor de bloedgevers. Dat
is z'n leuze. En je helpt er zoveel men
sen mee, die in levensgevaar verkeren.
«Een wondere man, die Paul De Cock»,
zegt men op het gewestelijk sekreta-
riaat. «We zijn er zeker van als de
december-inzameling niet meer men
sen aanspreekt dan de vorige, zal hij
niet tevreden zijn».
Te Mere kan men het zich permitteren
twee dagen na elkaar paraat te staan om
iemands bloed af te trekken: op don
derdag 22 december en vrijdag 23 de
cember, telkens tussen 19 en 21 uur in
het Chiro - heem aan de Daalstraat. De
afdeling vindt dat men zich geen mooier
voor een zieke of gewonde.
BETER VERWACHT
Voor erpe ligt de situatie heel anders.
Destijds heeft men gepoogd de bloed-
inzamelingen op gang te brengen op
het gemeentehuis. De organisatie ging
uit van de groep in Mere. Die pogingen
zijn ronduit een mislukking geworden.
De Erpse bevolking kwam niet buiten.
Vorig jaar echter is Erpe er opnieuw
mee aestart, vanuit de jongere genera
tie dan. Sindsdien komen telkens 'n
30-tal bloedgevers zich aanmelden.
De Erpse groep vindt dat onvoldoende
om er werkelijk mee door te gaan.
Vandaar de bijkomende reden om een
grootse aktie te voeren naar aanleiding
van de komende bloedinzameling: don
derdag 29 december tussen 19.30 en
21 uur in jeugdhuis Dido, Oude Heir
baan. Het wordt vast een mooi kerst- en
nieuwjaarsfeest.
WILLY HOSTENS
jaar. Een heuglijke gebeurtenis
die met de nodige luister zal
worden gevierd. Een gedetail
leerd programma kunnen wij
nog niet geven want de anima-
tieploeg die de aktiviteiten moet
uitkienen is bijlange nog niet
klaar. Enkel de grote lijnen zijn
reeds bekend, en deze willen
wij U nu reeds mededelen. De
feestelijkheden van 10 jaar Mi-
kisklub zullen een aanvang
nemen na de Aalsterse dolle
dagen, de karnavaldagen.
Avonden en namiddagen zul
len opgevuld worden met inte
ressante aktiviteiten van de di
verse hobbyklubs, zo o.a. een
zeer belangrijke en leerzame
postzegeltentoonstelling. Ver
der zullen er namiddagen ge
organiseerd worden voor de
vrouwen, voor de derde leeftijd
en voor de jeugd. Deze jeugd-
namiddag zal gedragen wor
den door de Pioniers en waar
schijnlijk doorgaan in de kleine
Mikisklub. De Mikisklubvoorde
volwassenen bestaat tien jaar.
1978 zal voor de kleine Mikis
klub, een soort jeugdklub, de
start betekenen. Oorspronke
lijk had men gehoopt deze
Rleine klub klaar te krijgen te
gen eind 1977, maar dat was
wat voorbarig, waarschijnlijk
zal de officiële opening pas
voor januari 1978 zijn. Hopelijk
wordt ook deze kleine klub een
klub waar iedereen graag komt.
En met iedereen bedoelen wij
ook iedereen. Waar het vroe
ger uitsluitend KP-leden waren
die bijeenkwamen in de Mikis
klub hebben wij vooral de laat
ste jaren kunnen konstateren
dat heel wat andersgezinden
graag naar de gezellige sfeer
komen van deze vriendenklub.
Ook de talrijke interessante ak
tiviteiten die er op geregelde
tijdstippen plaats hebben trek
ken de aandacht van velen, en
terecht. Het is niet omdat de KP
in België een minderheids
groep is, en ook in Aalst, dat zij
niets te bieden heeft. Je zou er
soms versteld van staan.
10 jaar heerst in de Mikisklub
reeds een sfeer van kame
raadschappelijkheid onder de
leden. Deze bloei van 10 jaar
zal op zaterdag 11 maart 1978
bezegeld worden met een
grootse feestavond waar naast
een officiële plechtigheid met
receptie de Griekse Dans en
Zanggroep Zorba' voorde ge
zellige sfeer zal zorgen.
Na 13 december, de dag dat de
animatiegroep terug verzamelt,
hopen wij U een gedetailleerd
programma te kunnen geven
van de feestelijkheden in de
Mikisklub.
S.J.
an vrijdagavond 2 december tot zondagavond 4 december
'ling naar jaarlijkse traditie in de Mikisklub te Aalst een ge-
chenkenbeurs door, dit in het vooruitzicht van de komende
indejaars-feest-dagen.
d(
n )e geschenkenbeurs in de Mi-
(isklub is aan haar derde uit-
p jave toe. Voor drie jaar startte
k< nen met dit initiatief om de le-
m |en de kans te geven aan hun
wadenden en kennissen met de
d( lindejaarsfeesten typische ge
ef ichenken aan te bieden uit
nl( tommunistische landen. Wan-
ïeer we schrijven kemmunisti-
di jche landen moet dit niet ge
neden worden in zeer enge sfeer,
meer bepaald de Oostbloklan
den. De keuze is veel ruimer,
:o waren er onder andere ge-
ichenkente kopen uit Rusland,
>olen, Bulgarije, Roemenië,
Jongarije, Portugal, Italië,
'hailand, Peru, Marokko en
2(jChina.
g. )e keuze was uitgebreid.
>laast wijnen uit diverse landen
vond men er ook vlees- en vis-
konserven uit deze landen,
meestal de specialiteiten bij
uitstek. Verder was er ook nog
een ruime keuze van kinder
speelgoed (meestal vervaar
digd uit hout). Textiel, leder,
porcelein, vlechtwerk, en noem
maar op.
Een zeer groot deel van het
prachtige houtsnijwerk was af
komstig van de verschillende
staten binnen het grote Rus
land. Sierlijk keramiek werd in
gevoerd uit Bulgarije, lederwa
ren uit Marokko.
Voor de liefhebbers was het
een buitenkansje, drie avonden
exotische sfeer, ge'champag-
niseerde wijnen, konfituren,
Chinese gerookte paling, ge
rookte spruitjes, allemaal lek-
Bulgaars keramiek in de Mikisklub (SJ)
kemijen om thuis zelf klaar te
maken met de eindejaarsda
gen.
10 jaar Mikis
Toekomend jaar in de maand
maart bestaat de Mikisklub 10
woon.
Als tweede officieus punt op de
agenda stond de overhandi
ging van een enige, unieke
prachtvlag aan de nieuwe
voorzitter Hubert De Meyer.
Toen er op de vorige vergade
ring beslist werd bij wie de vol
gende vergadering zou door
gaan had Maurice Van Haute
er sterk op aangedrongen aai
deze bij hem in de vakschool
straat zou doorgaan. Een re
den werd niet opgegeven. Hij
had echter wel een reden, maar
die moest geheim blijven voor
alle bestuursleden, en ze
bleef geheim, het werd een
ware verrassing.
Het idee groeide bij het echt
paar Van Haute-De Kerpel en-
Maandagavond 5 december 1977, de vooravond van Sinter-
pijdaas, de avond ook waarop het bestuur van de Dekenij Kool-
m straat haar maandelijkse vergadering houdt, ditmaal in het
)a<Jeken van de nakende Kerst- en Nieuwjaarsdagen. De avond
rnxok waarop een paar heuglijke gebeurtenissen de Dekenij
Koolstraat te beurt vielen. Wandje (Van Oost) is vijftienjaar
Êtuurslid van de dekenij en wordt daarom door zijn vrien-
onder de geschenken bedolven. Hubert De Meyer, de
iwe voorzitter van de dekenij Koolstraat mocht een prach-
vlag in ontvangst nemen met het embleem van de dekenij.
)e maandelijkse vergadering
■an de dekenij Koolstraat be-
jon zoals gewoonlijk. Er wordt
'erzameld bij een van de be
stuursleden, ieder zijn beurt.
dames zetten zich apart en
laken er een gezellig onder-
insje van, de heren gaan rond
tafel zitten en onder het
lo^lrinken van het nodige gerste-
scpn andere nat worden beslis-
gpingen genomen aangaande
jj jde inwendige keuken, over het
Veilen en zeilen van de dekenij,
ladat vorige maandag het offi-
:iële gedeelte van de avond
'oorbij was, nl. de vergadering,
Ifjliam Hubert De Meyer het
'voord en richtte zich tot Wan-
Ije. In enkele woorden ver
jaarde hij voor iedereen de
'erdiensten van Wandje voor
Koolstraat, woorden waar-
lan hij soms moeilijk uit ge-
aakte aangezien de tekst door
imand anders geschreven
erd en hij deze moeilijk kon
jzen. Zowel Wandje als de
t (rest van de aanwezigen namen
m dit niet kwalijk, iedereen
list wel waarover het ging, en
ioorden waren trouwens
iverbodig. Aan Wandje wer-
len een paar geschenken
iverhandigd, een tinnen scho-
[tel met de inscriptie '15 jaar
lestuurslid -Dekenij Kool-
straat' en in het midden een
reuze 'Export' (voor de niet in-
jewijden, dit is Wandjes lieve
lingsbier!), alsmede een sig%-
•ettenhoudende muziekdoos-
reldbol. Als je aan de noord-
iooI trekt schuift de evenaar uit
lekaar en kun je een rokertje
ipsteken, je snapt wel, hel
'oor zijn vrouw waren er na-
geituurlijk bloemen, omdat zij het
n. Jhem zolang had laten doen. In
'rtjJhet begin wil je wel eens een
kolavondje uit, maar met de tijd
3 v"moet je elke avond weg. Verve
lend zul je zeggen! Nee hoor,
ijk jWandje deed dat graag, en zijn
le «vrouwtje Louise werd het ge-
Hubert De Meyer bewondert even de hem geschonken vlag (SJ)
ter. In het kafee kan ik zeveren
zei hij achteraf, en hier vind ik
de woorden niet.
Het speldje van Marcel ver
enigde destijd de bestuursle
den van de dekenij Koolstraat,
het was iets dat zij alleen beza
ten. Deze vlag, destijds het
symbool van samenhorigheid,
moest deze handen nog nader
toehalen. Dit sierstuk, een gift
van Maurice en Anna aan de
Koolstraat, zal voortaan prijken
bij alle belangrijke gebeurte
nissen beloofde de nieuwe
voorzitter. De gezellige sfeer
was geschapen en duurde tot
in de vroege uurtjes.
Voorzitter Hubert De Meyer,
Antoine Van der Heyden, Mau
rice Van Haute, Paul Kinno,
Frans Wauters, Ignas Mees,
Frangois Van Oost, Johannes
Van Oost (Wandje), Louis
Vermoesen, Roger Galle,
Guido Van Renterghem en de
afwezige Edy zijn voortaan
verzameld onder hetzelfde
vaandel. Het vaandel dekt de
lading, zij vare wel.!
kele dagen na de begrafenis
van de vorige voorzitter Marcel
Bombeeck. Marcel, de voorzit
ter van de dekenij die zoveel
gedaan had voor de Koolstraat
werd ten grave gedragen onder
een simpel blauw-wit vlaggetje,
symbool van de dekenij. Mau
rice voelde dit zeer sterk aan
omdat hij wist dat zijn vrouw
Anna De Kerpel in het verle
den, als hobby, reeds prachtige
vlaggen en prachtige karnaval-
kostumes had vervaardigd, en
de dekenij nog over zo geen
prachtstuk beschikte. Zo met
elkaar over dit feit babbelend
groeide bij hem het idee om
een degelijke vlag te maken en
bij gelegenheid eens te over
handigen aan de voorzitter. Het
schildje dat destijds door Mar
cel Bombeek was laten maken
voor de bestuursleden van de
dekenij werd als model geno
men. Dit ontwerp van Paul
Kinno leende er zich trouwens
goed toe.
De avond van 5 december II.
vond Maurice de gepaste
woorden niet om dit kleinood
te overhandigen aan de voorzit-
