EEN PAGINA KUNST
Klubfilms
Filmklubs
E MERELAAR IN «PAPA IS PROFESSOR
P0STHARM0NIE AALST
TWINTIG JAAR JONG
ildkappers vind je niet zoveel meer terug in het kunstbedrijf. Altans niet op de grote nationale en
ternationale tentoonstellingen die de allures meedragen om nieuwigheden te tonen. De beeldkapperij
wat uit de belangstelling gegaan omwille van het feit dat de hedendaagse kunstenaars meer met arme
aterialen zijn gaan werken. Hiermede worden bedoeld materialen welke op zichzelf geen specifieke
.•werking meer ondergaan en aldus in hun gevonden toestand bewaard blijven. De Engelse kunstenaar
chard Long, die als een prominent hedendaags beeldhouwer wordt aanzien, legt de in de natuur
vonden stenen op de vloer van de galerij of in de weide uit. Het enige wat hij er aan doet is ze ordenen en
n funktie geven welke uit een zuivere teoretische benadering is opgedaan. Long voelt niet de noodzaak
m om de natuurstenen aan een afzonderlijke bewerking te onderwerpen. LJIrich Rückriem uit West
nzjuitsland split een gepolijste marmeren steen door elkaar en plaatst de dan twee afzonderlijke delen
gteer tegen elkaar aan. Dit zijn twee voorbeelden van eigentijdse beeldhouwkunst zonder dat er aan het
n Materiaal zelf veel fysieke handelingen worden uitgevoerd.
bevat te weinig konkrete gegevens.
De tentoonstelling van Hilde van
Summere in de galerij S65 (Spaar
zaamheidstraat 65 - Aalst) werd inge
leid door Dr. Marc Galle die daarmede
aan zijn eerste opening in het Aalsterse
toe was. Het beleid van deze galerij
wordt nu verder gekoncentreerd op de
Amerikaanse kunstenaar Benjamin
Levy. Men noemt hem daar in S65 een
revelatie en het ziet er inderdaad naar
uit dat het een verrassing worden zal.
het Italiaanse stadje Carrara is een
irmermuur waar nog veel kappende
Uil eldhouwers zich terugvinden. Men
schikt er over vakkundig uitgeruste
diers waar het witte carrara marmer
P( werkt wordt. Kunstenaars uit alle
3|jj srelddelen gaan er geregeld werken
verblijven er steeds.
'anaf het eerste verblijf zomer
ra
is carrara mijn magneet". Dit
lat komt uit een brief van Hilde van
11( mmere in de Tafelronde van mei
iel 177. Het geeft in feite een sterk facet
pi «r van de algemene indruk welke
pjjl en opdoet bij een bezoek aan haar
I (toonstelling in galerij S65. De
elden die daar in de witte ruimte
lan opgesteld lijken op sterk vergrote
[voeringen van siervoorwerpen met
^•*n monumentale kracht. Het mate-
al is daar niet vreemd aan. Het geeft
beeldengroep een versierd uitzicht
et harmonisch in elkaar liggende
men. Onze blikken tintelen er nog
De beelden van Summere hebben
ior de aard van hun ontwerp die
hme materiaalkeuze nodig. Ze zijn
Ivoor bestemd. Men kan hier moeilijk
twagen van een teveel aan koncentra-
een verregaand konsept dat de
iud schraagt. Op het eerste zicht
kunnen spreken van een kon-
te juk'ieve vormgeving. Maar dat is
5jkbaar ook niet waar vermits de
istenares haar werken een figura-
:ve omschrijving meegeeft. Hilde
Summere is iemand die zich ge-
ïlsmatig uitdrukt. Ze leeft haar uit in
lmgen waaruit de vormen ont-
Dit soort beeldhouwwerken is
:ilijk te manipuleren. De kunste-
moet hier wel degelijk rekening
:n met het materiaal, met zijn na-
lijke krachten. Voor zover hij daar
de hoogte van zijn komt komt het
dat carrara marmer moeilijk
likt kan worden voor detail ge-
beelden. Meer bepaald wordt
aangewend voor grotere volumes.
Idhouwwerken behouden hun spe-
:k eigen karakter Men kan ze
«grijpen, er omheen wandelen en
dan een oogpunt benadc-
Dit aspekt typeert de beeldhouw-
doorhecn zijn geschiedenis,
nog te zeer zien wij hoe beeld-
iwcrs te weinig van deze mogelijk-
:n gebruik maken. In deze zin lo-
zij steeds op achterstand tegenover
schilderkunst welke al veel verder is
ivolucerd Het werk van Hilde van
imere heeft daar weinig aan veran-
I. Het is estetisch mooi werk maar
Heis
WALTER SCHELFHOUT
Eens de vrijbuiter van het Aalsterse
kunstenaars milieu genoemd expo-
seerd vanaf volgende week vrijdag in
New Reform. (P. Benoitstraat 1 -
Aalst) Daar heeft men immers de be
slissing genomen om het komende jaar
-1978- in het teken te plaatsen van de
hedendaagse aktuelc Belgische kunst.
De manifestatie werd nog niet volledig
en juist omschreven maar het is er om
te doen projekten en initiatieven van
Belgische kunstenaars, of langere tijd
in ons land verblijvende buitenlandse
kunstenaars, mogelijk te maken en te
tonen aan het publiek
In tegenspraak tot het hedendaags ak-
tueel karakter van voornoemde mani
festatie zal een expositie worden inge
richt vanaf 17 december tot 15 januari
met tekenwerk uit de periode 1960-65
van Walter Schelfhout. Deze tekenin
gen werden hier nog maar zelden aan
het publiek voorgesteld. Wel waren ze
te zien in twee Amerikaanse Universi
teiten, respektievelijk te Kansas en
Youngstown.
De reden waarom New Reform deze
expositie gaat inrichten is vrij eenvou
dig. Ten eerste omdat Schelfhout
mede de bazis heeft helpen vormen
van New Reform 1968-70 en ten
tweede omdat zijn werk meer dan ge
wone belangstelling heeft gekend in
die penode. In de late jaren '60 en het
begin der 70'er jaren was het werk van
Walter Schelfhout nauw verbonden
met de «minimal art» een kunststrek
king die de lijn van het konstrukti-
visme verder doortrok. Het werk dat
nu in de New Reform getoond zal wor
den geeft de overstap te zien welke
evolueerde van een kompositie gericht
lyrisme naar een konkreet konstrukti-
visme. De tentoonstelling in New Re
form wordt geopend op vrijdag 16 de
cember te 20 uur.
DR. ANDRE SIERENS
ZAAL
ln 't Oud-Hospitaal werd de Sierens-
zaal in gereedheid -gebracht. Ze werd
ingericht in de ruimte tegenover de
bar. Vier grote werken van Valerius
De Saedeleer en twee kleinere van De-
laforterie sieren de ruimte. Deze wer
ken kreeg de stad ten geschenke uit het
legaat van de vorig jaar overleden dok
ter en kunstverzamelaar Sierens. Men
schat de waarde van het legaat in de
miljoenen maar volgens ons wordt
daar nogal luchtig mee omgesprongen.
Er wordt nu gewacht op de officiële
opening die zal worden gehouden in
bijzijn van familieleden van Sierens.
Wellicht komt dat nog voor veertien
januari in orde. Die dag worden een
elftal kunstenaars uit Gouda voorge
steld in verband met de kunstenaarsruil
die eerder Aalstenaars m Gouda
bracht.
ANDY CAP S
Zoals wij het in een van onze vorige
uitgaven hadden voorspeld is het uit
gekomen. Een half miljoen aan gelden
werd verzameld uit de verkoop ten
gunste van Schoonderhage. Voor een
veertiendaagse expositie kan dat tel
len.
Wij kunnen ons immers niet voorstel
len dat in onze stad eerder om zo een
bedrag werd verkocht tijdens een ten
toonstelling. Er resten nog ongeveer
vijftig onverkochte werken met een
gezamelijke waarde van ongeveer
600.000 frank. Het is nu de bedoeling
van de inrichters om deze stukken te
verzekeren en in beheer te houden tot
kopers zich aanbieden. Een aantal
kleine exposities is voorzien om de
aandacht gaande te houden.
PROVINCIALE PRIJS
SCHILDERKUNST
Gisteravond opende in de Belfortkel
der een tentoonsteliing met werken
van zes jonge Oost-Vlaamse kunste
naars die weerhouden werden in de
selektie voorde provinciale prijs. Lau
reaat werd Eric De Smet uit Welle.
Een eervolle vermelding ging naar Lu
cas De Vuyst uit Gent terwijl Jacques
Langue, Paul Tysebaert, Jackie van
Bruaene en Mare van Overbeke wer
den geselekteerd. Deze expositie loopt
tot zaterdag 24 december. Volgende
week in de Voorpost meer nieuws over
deze tentoonstelling.
JOSEPH BEUYS
TE GENT
Nadat eerder de leerlingen van de aka-
demie voor Schone Kunsten een bc-
Hilde Van Sumere en inleider Mare Galle in S 65 (SJ)
zoek aan de Beuys tentoonstelling in
Gent hebben gebracht waren nu ook
talrijke Aalstenaars aanwezig op de le
zing lees debat) die Joseph Beuys daar
heeft gehouden vorige week 2 decem
ber Ook de TV heeft daar ruime aan
dacht voor opgebracht. Voor hen die er
wat meer wensen over te vernemen dit
stuk.
Het Museum voor Hedendaagse Kunst
te Gent (Citadelpark) heeft naar aan
leiding van «Europalia Bondsrepu
bliek Duitsland» een tentoonstelling
gewijd aan een deel-oeuvre van de
kunstenaar Joseph Beuys (Kleve
1921). Het gaat hier om een fragmen
tarisch overzicht, honderd stuks, van
Beuys tekenwerk uit de periode
1935-1968. Zeer onvolledig vermits
men beweert dat hij enkele duizenden
tekeningen zou hebben gemaakt. De
belangstelling voor deze merkwaar
dige tentoonstelling is zeer groot.
Ze ontkracht echter niets van de tradi
tionele Europalia mentaliteit welke
een behoudsgezind beleid voorstaat.
Om de twee jaren worden de kunsten
van een bepaalde West-Europese deel
staat ruim belicht Men kan zich daar
bij afvragen of: in een verenigd
Europa dit soort kuituur presentatie
nog zin heeft Of neemt het
produktie-kapitalisme ook de kuituur
en hier meer bepaald de kunst onder de
arm. Beuys was de aangewezen Tiguur
om eens buiten de perken te treden en
wat meer progressiviteit te vertonen.
Maar hiervoor moest een andere Beuys
worden getoond dan deze zoals hij
daar nu wordt voorgesteld. Naar alle
waarschijnlijkheid zou een aktuele
Beuys manifestatie, met zijn bekende
politieke inslag, voor moeilijkheden
hebben gezorgd in de geïnstitutionali
seerde struktuur van de inrichtende
organisatie. Lie Uentse museum
conservator Jan Hoet heeft het
zekere voor onzekere gekozen. Maar
nergens wordt daar openlijk een ver
antwoording voor gegeven. Zo komt
het dat Beuys niet als de revolutionair
overkomt maar als een vrij bezadigd
tekenaar voor wie hem niet beter kent
Een dia reeks tracht daar enigzins een
oplossing voor te geven. Maar volgens
onze ervaring met studenten die ze
meemaakten en nog niet eerder over
Beuys hadden gehoord blijft die in
formatie vrij duister.
Roger D'Hondt
n opvoering van de toneelgroep «De Merelaar» is blijkbaar
1 een feest te Mere. Hun'zoveelste realisatie «Papa is
rofessor» kende opnieuw een grote bijval, vooral bij de jon-
Een komisch stuk brengt altijd enige verstrooiing in
fet dagelijks leven, zou je zeggen. Naar ons gevoel tilt dit stuk
[et zo hoog als enkele vroegere produkten, maar de profes-
wnele vertolking van Dirk Citters mag hier wel onderstreept
rden
komische situatie, die zich in
drie bedrijven afspeelt. Elf ak-
teurs, die er het beste van hun
kunnen geven, waarvan echter
Dirk Citters de hoofdvogel af
schiet: hij blijkt een natuurlijk
akteurstalent te bezitten. Lu-
cien Neerinckx heeft het vak
ook goed onder de knie. Deze
vermelding wil geen afbreuk
doen aan de prestaties van de
andere akteurs.
Het dekor
Telkenjare speelt de Merelaar
in een zeer verzorgd dekor, dat
opgebouwd wordt o.l.v. Robert
lliano en zijn team. Een werke
lijk hotelterras is er opge
bouwd, voorzien van tuinmeu
belen en overvloedig gevuld
met planten. Om er helemaal
van te genieten, moet men niet
op het balkon van de zaal krui
pen, (zoals zaterdag velen de
den). Tenslotte nog een goed
woord voor het schminkwerk
ofte de typering door Victoire
en Roos Neerinckx.
Bloemen gooien
De jongste kreatie van de Mere
laar mag er echt zijn: een ple
zante komedie, waar de rollen
al te kunstmatig overkomen.
Rolverdeling:
Julius Van Zandenberg. Van
Lindenheuvel: Paul Necke-
broeck.
Eustasia, zijn zuster: Frieda
Van Impe.
Max, zijn zoon: Dirk Citters.
Mary, vrouw van Max: Rita Cor-
thals.
Bernard, vriend van Max: Jo-
han Den Herder.
Jozef Lint, Kruier:: Lucien Nee
rinckx.
Loulou, een jonge vrouw: Ni
cole Vermeulen.
Een man: Johan Temmerman.
De professor: Julien De Vuyst.
Zijn dochter: Ria Flobert.
De kelner: Paul Gabriël.
Decorbouw: Robert lliano en
het technisch team.
Typering: Victoire en Roos
Neerinckx.
Opgever: John Stalpaert.
Toneelmeester: Jules De
Jaegher.
Regie en algemene leiding: Jef
De Jaegher.
w.h.
De Aalsterse -Postharmonie-
bestaat 20 jaar en dit wil ze dan
ook niet onopgemerkt laten
voorbijgaan.
In hel kader van de konserten
geldend voorde stedelijke toelage
biedt ze aan haar leden en aan alle
muziekliefhebbers als Céciliakon-
sert een Weense Operettenavond
aan en dit op donderdag 8 decem
ber te 20 u. in de feestzaal van het
Stadhuis
Onder leiding van haar dynami
sche
dirigent, de heer Edgard Bran-
ekaert die nog niet zo lang geleden
de dirigeerstok overnam, brengt
ze melodieën uit mooie opcrctten
van Paul Lincke. Franz Lehar.
Nico Dostal. Johunn Strauss,
Emmerich Kallman, Carl Millö-
cker, Eduwar Künnecke en Fred
Raymond
Verlenen hierbij hun bizondere
medewerking: mevrouw Jeannine
Martony. sopraan verbonden aan
de Koninklijke Opera te Gent, de
heer Piet Kieckens aan de vleugel
en kommentator Roland Van Gin-
derachter. Het geheel staat onder
de leiding van Edgard Branchaert.
L.H.
De ploeg van - De Merelaar in Papa is professor<SJ)
IJul Neckebroeck kon rustig zijn krant lezen en meteen stapten de
schouwers in het toneelstuk -Papa is professor- (SJ)
vorig weekend de opvoe-
gemist heeft, kan zaterdag
10 december te 19u30nog
icht in het klooster te Mere
een derde uitgave van
apa is professor». Het is
Jeds een jarenlange ge-
Ifonte —eigenlijk verplicht
or de grote belangstelling
"S^nwege de Merenaars— dat
Merelaar drie maal zijn stuk
i tonele brengt. «Een jong
paartje is cp huwelijksreis on
der het waakzaam cog van de
strenge en bemoeizuchtige
tante en de goedzakkige, maar
ambitieuze vader. Een vriend,
een professor, een zware jon
gen, een lichte vrouw en daarbij
nog veel leugens, intriges en
misverstanden maken de toe
stand nog moeilijker.» Tot zo
ver de toelichting op het pro
grammakaartje. Het betreft een
De Voorpost - 9-12-1977 - 7
Skulptuur van Richard Long op de Biennale van Venetië.
Prenten voor de koude dagen en filmklub
Antrakt die van wal steekt
December wordt een vetgemeste kalkoen voor de cinefiel. Na
dat CSV uitpakte met de prachtfilm «Dog day afternoon» zet de
pasgeboren filmklub Antrakt (eerkort een vereniging zonder
winstoogmerk) de lijn verder in de richting van de kwaliteit
Aldus op zondag 11 december 1977 met «Film d'Amore et
d'Anarchia» van Linda Wertmuller.
Afspraak om 20.30 uur in de stadsschouwburg, Vredeplein
Aalst
«Alles is politiek, seks is politiek, liefde is politiek én ekonomie; ais
je 'n badpak koopt doe je 'n politieke keuze», zei Linda Wertmul
ler ooit Je noemt'het maar een boetade of wazige uitspraak, maar
toch krijgen zo'n woorden uit de mond van Wertmuller een zekere
dimensie omdat ze zo kernachtig al haar films inkadert. Voor Wert
muller komt het er immers op aan gewone mensjes te schetsen ais
slachtoffers van een gesofistikeerd raderwerk waarvan de vitale
onderdelen economie, politiek en seks heten en dat handig gema
nipuleerd wordt door samenzwerende belangengroepen. Wertmul
ler fimiiiTt door illustratie van de-machtsverhoudingen en de effec
ten van demacht op haar slachtoffers (het volk).
De stijl die ze hiervoor hanteert, is niet die van 'n militant fanaticus
(Wertmuller is Marxiste maar geen Italiaanse communiste) maar
kan volledig in overeenstemming gebracht worden met het popu
laire volkse, tragi-komische melodrama: vol humor, met nadruk
op het groteske, zonder heldendom, poot ze haar personages neer
tegen een achtergrond van alledaagsheid waarvoor de doorsnee
Italiaanse straat het ideale dekor vormt: grappig in zijn voorstel
ling, wrang in het resultaat, want achter alles vind je die trieste
leegte die zij juist door haar sublieme verwerving van het dram,
romance en groteske, zo reëel maakt en daardoor zo geloofwaar
dig.
«Film d'amore e d'anarchia» gaat over een mislukking. Tunin
(een anarchist) wil een aanslag op Mussolini plegen. Hiervoor
installeert hij zich in een bordeel (als symbolisch verlengstuk van
het fascisme) en hij wacht het gunstige tijdstip af. Tenslotte, na
allerhande voorvallen, verslaapt hij zich en komt te laat voor de
aanslag. Uit zelfrespekt. pleegt hij figuurlijk zelfmoord door als een
wildeman in de armen van de fascisten te lopen.
Het pessimistische einde is weer typisch voor alle wertmuller
films, «Ik gebruik nooit happy-ends, dat kan toch niet als we
allemaal ter dood veroordeeld zijn», zei Santa Lma in een Ned.
Weekblad. (Santa Lina is haar Italiaanse troetelnaam, ontstaan als
reactie op haar recent succes in Amerika waar al haar films (8)
tegelijk uitkwamen. Er volgde een kontrakt met Warner Bros.
Binnenkort komt haar eerste Amerikaanse prent in omloop: «A
night full of rain» met Canadice Bergen en Andy Warhol in de
titelrollen.
Een andere uitspraak van haar, terug kenmerkend voor de overlap
pende geest in haar werk: «Mijn films handelen over de twijfels van
het grote publiek. Ik wil hen echter doen lachen, want lachen is de
noDeisie acnviteit van de mens, maar tegelijk wil ik door geënga
geerde onderwerpen te ridiculiseren bij de mensen iets laten prut
telen Belangrijk voor mij is een goeie band met het publiek. De
mensen komen samen in een bioskoop en willen een «spettacolo»
zien. Ik probeer hen dat te bieden. Ik sta aan hun kant!!»
KALENDER
Alvast volgende data noteren:
16 dec. '77. «Joe Hill» in jeugdklub Kreja
18 dec. '77: «Deliverance» in jeugdklub Terlinden
22 dec '77: «Mr. Klein» in K.F L., Pontstraat
23 dec. '77: «French Connection II» in jeugdklub Tanu.
15 jan. '78. «The Pink Panther» in Terlinden.
R.D.W
Walter Schelfhout, eens vrijbuiter in het Aalsterse kunstenaarsmilieu
JM
