VAKANTIEVRACHTVERVOER VOOR
JEUGDGROEPERINGEN: VIERDE BEDRIJF
1500 VOGELS PIEPTEN TEGEN
ELKAAR OP IN 'T KAPELLEKEN
SLACHTHUISMOEILIJKHEDEN
UITEINDELIJK DOOR STAD
ZELF OP TE LOSSEN
De Voorpost - 16-12-1977 - 9
Het artikel dat in onze editie van 25 november jongstleden verscheen onder de titel «Vakantievrachtver-
voer voor jeugdgroeperingen was grote geldverspilling» heeft zoals u weet, nogal wat stof doen op
waaien. Talloze mondelinge en schriftelijke reakties, een interpellatie van raadslid Bogaert in de jongste
gemeenteraadszitting en diverse artikels in de pers hebben de zaak niet overzichtelijker gemaakt.
Omdat een slechte verstaander meer dan een half woord nodig heeft, hopelijk tot slot, volgend overzicht,
meer dan een half.woord nodig heeft, hopelijk tot slot, volgend overzicht.
Eerst evenwel duidelijk stellen dat
vorengenoemd artikel inderdaad
vertelt dat het kollege van burge
meester en schepenen de mening
is toegedaan dat best wordt gestopt
met het vervoeren van kampeer-
materiaal van en voor jeugdgroe
peringen op de wijze zoals die tot
nogtoe gebeurde, d.w.z. met
vrachtwagens van de dienst Open
bare Werken en volledig gratis.
De objektieve lezer en dat
blijkt niet iedereen te zijn ge
weest zal het vorengenoemd
artikel tot en met de slotalinea
hebben doorgenomen en, dat on
derlijnen we hier, zal dan ook
kennis hebben (willen) genomen
van het alternatief dat schépen
Monsieur zowiezo na bespreking
met het jeugdsekretariaat (waar
dient een stadsdienst anders voor
dan om geraadpleegd te worden
door de verantwoordelijke sche
pen?) aan het kollege heeft voor
gesteld. Meer bepaald gaat het om
de aankoop van een polyvalente
kamionette-autobus waarmee niet
alleen materiaal doch in dit geval
ook personen zouden kunnen ver
voerd worden. Onder meer meldt
het artikel ook dat men eventueel
een vereniging zonder winstoog
merk zal stichten om de zaak te
beheren. Eigenaardig genoeg is
over dit alternatief in de felste
reakties met geen woord ge
rept ;o ver de afschaffing van de
vroegere steunverlening wordt
moord en brand geroepen.
Andere eigenaardigheid is dat, al
vermeldt het vorengenoemd arti
kel geen bron (iets wat geen wet of
mens een tijdschrift kan verplich
ten, het weze gezegd), er in me
nige fraktie aantijgingen gebeuren
aan het adres van het jeugdsekreta
riaat. Door wie wij werden geïn
formeerd, doet niets terzake, maar
het weze verduidelijkt dat bij het
ter perse gaan het dossier ter in
zage lag voor wie interesse had om
het in te zien. Iets wat overigens
door verschillende leden van de
jeugdraad was gebeurd.
Beweringen zoals deze in Het
Volk van 1 december zijn een vrije
interpretatie van de werkelijkheid.
Dichterlijke vrijheid maakt de pers
soms boeiend, daarom volgend
fragment ter verduidelijking: «De
dienst voor jeugd en sport bij het
stadsbestuur van Aalst heeft de
jeugdgroeperingen tegen zich in
het harnas gejaagd. Via een
weekblad (bedoeld wordt De
Voorpost) heeft de dienst van de
eerste schepen Monsieur, gedu
rende de afwezigheid van bur
gemeester D'haeseleer waarne
mend burgemeester, meege
deeld dat de stad niet langer wil
instaan voor het vervoeir van de
jonge mensen en hun benodigd
heden naar de vakantiekam
pen.»
Belangrijker lijkt ons het inter
view dat schepen Monsieur ter
zake en zoals de auteur van het
artikel schrijft, ter aanleiding van
het artikel dat in De Voorpost ver
scheen en de felle reakties daarop
van een zestal verantwoordelijken
van katolieke jeugdgroepen (we
zullen het lijstje niet hernemen,
maar intussen is in sommige van
die groepen door sommigen be
twist of die «verantwoordelijke»
wel in naam ervan mocht gespro
ken hebben), aan het weekblad
«Voof Allen» heeft «toegestaan».
Schepen Monsieur daarin:
«...Wel kan ik zeggen dat de ge
gevens die zij publiceerden
(nvdr.: wij dus) juist en korrekt
waren. Onze alternatieve oplos
sing is echter in het artikel niet
uit de verf gekomen. Ik was per
soonlijk ook ongelukkig met de
titel van het artikel. Ik zou als
titel verkozen hebben: «Vracht
vervoer wordt hervormd» of
«Voortaan krijgen alle jeugdor
ganisaties stadshulp bij hun
vervoersprobleem.» Maar de
Voorpost is als pers vrij mijn
visie te interpreteren.»Aldus de
schepen die, had hij zoals P.E. in
Het Volk insinueert, het publiek
via ons willen informeren ons dan
ook wel een persklare titel had
voorgesteld. Het blijkt dus niet het
geval geweest te zijn.
Maar inderdaad, we hebben het
De ornitologische vereniging -DeZwartkop»
de initiatiefnemers JM
wist een boeiende tentoonstelling in te richten. Hier enkele van
Zaterdag en zondag 10 en 11 december had een tentoonstelling
plaats van zowat 1500 vogels van allerlei kleur en pluimage in het
•Kapelleken». Inrichters was «De Zwartkop», een onderafdeling
van de «Algemene Ornitologische Bond».
Het betreft hier dus een nationale
tentoonstelling, waaraan'telkens
een «schoonheidswedstrijd» ver
bonden is, in de «vrije klassen»
onderverdeeld in 1) de aange
kochte vogels, of de vogels ouder
dan één jaar, en 2) eigen kweek
(niet onder dan één jaar).
Bij een dergelijke wedstrijd komt
het dus op «raszuiverheid en
schoonheid» aan. De inkorving
gebeurde donderdagavond. Vrij
dag had de keuring plaats vanal die
kleurrijke beestjes, wat uiteraard
heel wat tijd in beslag nam. Zater
dag en zondag had dan de publieke
tentoonstelling plaats. De nacht
tevoren had men tot 4 uur een kata-
logus van deelnemers en winnaars
samengesteld, die het publiek
werd aangeboden. Het is evenwel
onbegonnen werk gebleken om
hieruit namen te citeren, daar het
om niet minder dan 1500 diertjes
van de meest gewone tot de meest
exotische namen gaat.
De tentoonstelling zelf kan ons
anderzijds zeer boeien, daat het
hier ook om een bijzonder boeiend
en prachtig «tijdverblijf» gaat: het
kweken van de meest verschei
dene soorten Vogels.
«De zwartkop» bestaat nu al 24
jaar. Dat betekent dat men vol
gendjaar aan een jubileum toe is.
Uiteraard zijn daar speciale aktivi-
teiten aan verbonden.
W.L.
De Zwartkop stelde meer dan duizend vogels van alle pluimage tentoon en mocht op een ruime belangstelling
rekenen (JM) 6
alternatief voorstel wat minder in
de verf gezet omdat jeugdraad en
gemeenteraad zich daar nog moes
ten over uitspreken en omdat al te
veel uitwijden daarover voorbarig
zou geweest zijn. We hebben toen
wel de sluier willen oplichten om
alleszins duidelijk te stellen dat het
stadsbestuur op basis van een uit
voerig beschreven redenering een
betere en rechtvaardiger oplossing
zocht.
Nu zegt Etienne Bogaert (CVP-
raadslid en voormalige schepen
van Jeugdbeleid) tijdens de ge
meenteraad dat «het verslag
waarover sprake in de krant op
zijn minst ongelukkig is en van
kwade trouw getuigt.» We cite
ren hem verder: «De 24 jeugdbe
wegingen worden hier opge
somd en een bedrag werd aan
elkeen geimuteerd op basis van
twijfelachtige veronderstellin
gen. Het zou interessant zijn te
weten wie dergelijke berekenin
gen heeft gemaakt.» De heer
Bogaert had, zo menen wij dan, op
zijn minst en als bedrijfsrevisor
van beroep, schepen Monsieur een
andere berekeningswijze kunnen
voorstellen. De interpellant zou
dan het voordeel hebben te kunnen
werken met cijfermateriaal dat
zo lijkt het ons toch tijdens
de vakantiemaanden zorgvuldig is
bijgehouden. Iets wat vroeger
blijkbaar niet gebeurde omtrent
dergelijk vervoer, vermits nie
mand ooit in de verslagen van de
Kommissie en Adviesraad voor de
Jeugd (CARJ) iets bespeurde over
dit vrachtvervoer.
Toch verklaart hij: «Laat ons
breed zijn van gedachten en uit
gaan van de hypothese dat het
vooropgestelde getal aan uitga
ven juist is, nl. 425.984 fr., wat
is daarvan dan de eigenlijke be
tekenis? Het ledenaantal van de
24 vermelde jeugdbewegingen
bedraagt 2.320 leden wat een
tussenkomst betekent voor de
stad van 184 fr. per persoon.
Het jeugdsekretariaat beweert
dat de kosten 4.500 fr bedraagt
per persoon.»
Bogaert is niet de eerste die derge
lijke berekening maakt (men her-
leze de lezersbrief in onze eerste
editie van december). Maar laat
ons op onze beurt breed van ge
dachte zijn en aannemen dat die
berekening inderdaad juist is, dan
nog lijkt ons dit cijfer niet derwijze
bepalend in deze polemiek. Wij
citeren nogmaals schepen Mon
sieur in zijn gesprek met «Voor
Allen»: «Het vervoer van kam-
peermateriaal is niet afgeschaft!
De hervorming die door het kol
lege is voorgesteld houdt in dat:
1. de stadshulp bij vervoerspro
blemen van de jeugdgroeperin
gen niet meer beperkt blijft tot
een bepaalde soort jeugdorgani
satie, nl. de klassieke jeugdbe
wegingen, maar dat ook jeugd
huizen, jeugdateliers, jongeren-
groeperingen, enz...er kunnen
gebruik van maken en 2. dat de
stadshulp niet meer beperkt
wordt tot de twee vakantie
maanden, maar gedurende het
ganse jaar mogelijk wordt. 3.
dat de stadshulp niet meer be
perkt wordt tot louter vracht
vervoer maar uitgebreid wordt,
via een kombinévervoersfor-
mule, met personenvervoer
(kleine groep: max. 9 personen
9f 12 kinderen)»
Dit aspekt wordt angstvallig ver-
jwegen in de meeste reakties die
ive ontvingen.
Tot slot wijzen we nog op een on
juistheid in de reeks van 24 groe
peringen die u op 25 november
vond afgedrukt. De leiding van
Chiro St. Anna schreef ons terecht:
«In verband met het artikel van
de Heer De Witte, over het ver
voer van kampmateriaal voor
jeugdbewegingen, zouden wij
graag het volgende opmerken.
In de lijst van prestaties, door de
stad geleverd in de zomer van
1977, staat ook Chiro St.Anna
vermeld, alsof de stad voor ons
vervoer zou gedaan hebben.
Ddat is helemaal niet waar,
evenmin trouwens als in 1976.
Het is dan wel jammer dat op die
manier een vertekend beeld
wordt geschetst van wat de stad
doet voor de jeugd. We kunnen
niet akkoord gaan met derge
lijke informatie, en zijn dan ook
zo vrij de ouders van al onze
leden op dit feit te wijzen.
We hebben in dit verband ook
een brief gericht de Heer Guido
Moens van het stedelijk Jeugd
sekretariaat.
In dit geval vinden we het nor
maal dat een duidelijke recht
zetting zou gebeuren.
In afwachting dat U aan ons
schrijven het passend gevolg
wilt geven, tekenen wij met
hoogachting, de leiding van
Chiro St.Anna.»
Inderdaad, bij nader informeren
blijkt in het verslag van schepen
Monsieur en zijn sekretariaat een
administratieve fout te zijn geslo
pen. De skouts «Sint-Jorisgroep»
ging op 14.07 en 30.07 naar Les
Bulles en omdat toen als vertrek
plaats «Sint-Anna» werd opgege
ven, heeft men daar verkeerdelijk
Chiro St.Anna opgeschreven.
Jebron, centrum voor jeugdpasto
raal, richt volgend schrijven naar
de burgemeester, schepen Mon
sieur, de jeugdsekretaris en de
Voorpost. Dit standpunt werd
goedgekeurd op de open kem van
Jebron op 7.12.77.
«Een? rond de werkingspolitiek
van het stedelijk jeugdsekreta
riaat.
Aangaande verschillende publi
caties in de Voorpost rond sub
sidieringskwesties en vracht
vervoer van de stad ten gerieve
van de jeugdgroeperingen, be
treurt Jebron het zeer sterk dat
eerst en vooral de aanklacht om
trent het vrachtvervoer van de
stad komt van de jeugdsekreta
ris, die volgens ons aanvoelen,
partij van de jeugd dient te kie
zen in plaats van ambtenaar te
zijn binnen het politiek stads-
spel. We betreuren het dat er
sprake is van 'geldverspilling'
en 'afschaffing', alsook betreu
ren we het dat enkel de kristeiijk
geïnspireerde groepen er het
meest gebruik van maakten.
Waar de stad deze vorm van tus
senkomst al jaren als 'service'
laat het ons nergens subsidie
ring noemen ziet naar alle
groeperingen toe, dan is dit
vooral als waardering voor de
belangloze inzet van zoveel
jonge mensen. Dit zou nu plots
niet meer mogelijk zijn!
Vervolgens betreurt Jebron de
werkwijze van het jeugdsekre
tariaat met de stedelijke jeugd
raad.
Gezien het jeugdsekretariaat er
toe kwam een jeugdraad mét al
gemene vergadering tot het le
ven te roepen en tot stand te
brengen (die oorspronkelijk het
vertrouwen van alle groeperin
gen kreeg), vinden we dat dit
jeugdsekretariaat HELEMAAL
met deze jeugdraad én zijn al
gemene vergadering dient reke
ning te houden. Dit kan alleen
door alle facetten van het
jeugdwerke of initiatievan aan
hen voor te stellen of met hen te
bespreken, vooraleer zij voor
stellen doen naar het stadsbe
stuur of schepenkollege. Te dik
wijls ervaren wij de weg^ ander
som. Heel wat zaken worden
ontworpen of voorgesteld o gep
land tussen schepen en jeugdse
kretaris, zonder dat de jeugd
raad er iets over wist.
Als je een jeugdraad hebt, werkt
er dan ernstig mee!»Qok het kol
lege heeft een definitief standpunt
ingenomen. We citeren:
«1. Tijdens de voorbije zomer
maanden is gebleken dat het
zeer moeilijk is om met de be
staande vrachtwagens het ver
voer van kampeermateriaal te
verrichten, gezien de grote
vraag vanwege de jeugdbewe
gingen. Uitbreiding is technisch
niet meer mogelijk. Door het
vervoer van kampeermateriaal
voorrang te geven op het gewone
werk van de stadswerklieden,
werden deze normale werk
zaamheden in niet onbelang
rijke mate gehinderd.
2. In vergelijking met alterna
tieve oplossingen is de bestaande
vervöersformule relatief duur.
3. Het vrachtvervoer bleef
voorbehouden aan één soort
jeugdorganisaties, nl. de jeugd
bewegingen. Om redenen van
gelijkberechtiging wil het Kol
lege de vervoershulp van de stad
uitbreiden tot alle door haar er
kende jeugdorganisaties en
instellingen.
4. Het vrachtvervoer bleef in het
verleden beperkt tot de vakan
tiemaanden. Vastgesteld werd
dat jeugdorganisaties ook tij
dens het schooljaar dikwijls te
kampen hebben met vervoer
sproblemen. Daarom stelt het
Kollege voor de vervoershulp
mogelijk te maken gedurende
het hele jaar.
5. De vervoershulp van de stad
bleef beperkt tot louter vracht
vervoer. Beter ware het dit
vrachtvervoer te kombineren
met personenvervoer (mogelijk
voor kleine groepen tot max. 9
personen of 12 kinderen).
Gezien de omstandigheden ligt
het in de bedoeling van het Kol
lege van Burgemeester en Sche
penen, aan de Gemeenteraad
voor te stellen dat de stad zich
een ruime polyvalente
kamionette-minibus (max. 3,51)
zou aanschaffen en deze ter be
schikking zou stellen van alle
erkende jeugdorganisaties van
de stad. Aan de Stedelijke
Jeugdraad zal gevraagd worden
om tegen 15.2.78 aan het Kol
lege een voorstel tot exploitatie
over te maken.»
We sluiten hierbij het vierde be
drijf in deze artikelenreeks. De le
zer zal zich hiermee hopelijk een
genuanceerde en definitieve me
ning kunnen vormen.
René De Witte
Op donderdag 8 december is een delegatie vanuit Aalst naar Brussel getogen om daar de problemen in
verband met het stedelijk slachthuisbedrijf aan de bel van het ministerie van Volksgezondheid te
hangen. Van minister Dhoore had men graag vernomen of er op enige tegemoetkoming kon worden
gerekend om uit de bloedrode slachtcijfers te geraken. Minister Dhoore zelf was evenwel belet. De
onderhandelingen werden gevoerd met de heren Cobbaut, adviseur van Dhoore's Kabinet, en Bryuneel
van de Administratieve Diensten.
Van stadswege: burgemeester D'haeseleer, financie-schepen Van Den Eede, de volksvertegenwoordi
gers Willems, Caudron, Galle en de heer Hilaire Lievens.
We verwijzen ook naar De Voor- Buiten de investering van gebou-
post van 2 december 1977 waar we
't eveneens over de slachthuis-,
problemen hadden: jaarlijks méér
dan 10 miljoen verlies, een bedrag
dat door de stad moet bijgepast
worden. Het was^ius duidelijk dat
er wat aan gedaan moest worden.
Verwonderd
Zo erg veel heeft men op het kabi
net van de minister van Volksge
zondheid nog niet kunnen berei
ken. Men heeft imers nog altijd
geen toverformules om zomaar in
eens een reeks ziekteverschijnse
len over het ganse land te genezen.
Aalst staat niet alleen. Het gaat
overal slecht.
Bovendien was men op het kabinet
van Volksgezondheid eerder ver
wonderd dat een afvaardiging van
Aalst nu reeds met de bedelstaf
kwam aankloppen. Vier jaar ver
lies was blijkbaar nog niet vol
doende om in te grijpen van
staatswege, ook al omdat men dan
precedenten zou scheppen. Men
drong er dus op aan dat de stad
eerst een scherpere diagnose zou
stellen om te zien of er aan de bron
zelf geen verbeteringen mogelijk
waren. Dat zal trouwens ook ge
beuren.
Reorganisatie
Plannen om het slachthuisbedrijf
in België te reorganiseren bestaan
er allang. In de Kamer van Volks
vertegenwoordigers werden ze
goedgekeurd, maar ze geraakten
niet door de Senaat.
De herziening zou in twee takken
gebeuren: allereerst het vaststellen
van de normen voor de slachthui
zen, en ten tweede: reorganisatie
van de Keuringsdienst.
Wat de normen betreft is het dui
delijk dat kleinere slachthuizen
zullen moeten verdwijnen: alle
slachthuizen zullen immers aan de
EEG-normen moeten voldoen.
Het zullen allemaal export
slachthuizen worden. De kosten
voor deze aanpassing kunnen
evenwél door de kleinere bedrij
ven niet opgebracht worden. Men
is nog bezig aan een situatieplan
voor België. Verder staat het met
de reorganisatie van de keurings
diensten. Men wil een centrale
keuringsdienst oprichten. De
keurrechten (vergoeding voor de
keurders) zouden ministriëel wor
den vastgelegd, en in een centrale
kas gestort, waaruit de keurders
zouden betaald worden.
wen en materieel moet men vooral
met drie soorten kosten rekening
houden: de slachthuisrechten,
die de exploitatie van ^t slacht
huis zelf moeten bekostigen en op
provinciaal vlak vastgelegd zijn.
Deze rechten zijn licht verhoogd
tot einde 1978, zodat dit al een
lichtpunt is voorde sanering. Men
heeft verder de keurrechten (zie
hoger), en de slachtgelden,
waarmee de slachters zelf worden
betaald. Deze slachters maken
geen deel uit van het stadsperso-
neel, maar zijn hier verenigd in de
«pvba Euroslachters». Met hen
heeft de stad een kontrakt afgeslo
ten. (Ook nu is dit verlengd tot
einde 1978). De slachters staan
evenwel 12,5% af aan 't slacht
huis voor het gebruik ervan.
Deze drie soorten rechten komen
evenwel niet de stad ten goede.
Toch hebben ze invloed op het
slachthuisbedrijf wat de werking
en rendabiliteit betreft: de slacht-
prijzen moeten konkurrentieel
zijn. Tenslotte is een slachthuis
toch ook een handelszaak. Het is
evenwel zo dat, hoewel het
slachthuis zwaar verlieslatend is,
dit verlies niet gevoeld wordt
door degenen die er werkzaam
zijn. Het slachthuis van Aalst is
zeer modern, en was indertijd een
bijzonder zware investering, ten
koste evenwel van de stad die haar
slachthuisrechten niet mocht
verhogen en dus voor een stuk
verplicht werd verlies te lijden
Het onderhoud op het ministerie
heeft geen tastbare resultaten ge-
haald. hoewel het er verhelderd
heeft gewerkt. Een groot knelpunt
was de vraag wat er met de toela
gen zou gebeuren die Aalst heeft
gekregen voor het bouwen van het
slachthuis. Indien de gebouwen
een andere bestemming zouden
krijgen, zou men het opgebruikte
gedeelte van die toelage moeten
terugbetalen. De subsidiëring be
droeg zowat 45 miljoen, in de
vorm van een subsidie-lening (de
staat betaalt de aflossing en de in
teresten). Einde dit jaar zal er zo
wat 14 miljoen door de Staat aan
het Gemeentekrediet terugbetaald
zijn. Desgevallend zouden de res
terende 31 miljoen kunnen omge
zet worden in een stadslening.
Maar die 14 miljoen zou alleszins
moeten terugbetaald worden. Zo
ver is het evenwel nog niet: Er
werd overigens ook geen klaar
antwoord op deze vraag verstrekt
op het ministerie van Volksge
zondheid. De bevoegdheid van dit
ministerie reikt anderzijds (sinds
't Egmontpakt) niet verder meer
dan het louter «volks-gezonde»
(hygiëne, bijvoorbeeld en inacht-
name van de vooropgestelde nor
men). Maar de toelagen zelf moe
ten nu van elders komen, meer be
paald van Staatssekretaris De
Wulf die door burgemeester
D'haeseleer 's namiddags nog
werd bezocht. Geld is moeilijk te
vinden. Het betreft hier eveneens
een «geregionaliseerde materie»,
het geld komt niet meer van het
ministerie van Volksgezondheid.
Het wordt wat ingewikkelder om
de weg nog te vinden.
Kommissie
In elk geval zal er een kommissie
worden samengesteld die de ren
tabiliteit van het slachthuis zal on
derzoeken: op technisch en admi
nistratief vlak moeten besparingen
kunnen gedaan worden, en een be
tere kommerciële aanpak (pros-
pektie) dringt zich op. Het bedrijf
moet evenwel konkurrentieel blij
ven, de rechten mogen dus niet te
erg omhoog gaan ook. Maar zoals
reeds gezegd werden de provin
ciale tarieven lichtjes opgetrok
ken, wat al een «verbetering» is.
Het blijft intussen een feit dat men
hier met een over-investering te
doen heeft: 100 miljoen was er 40
teveel toen men in 1964 begon te
bouwen en men pas in 1973 de
gebouwen in gebruik kon nemen.
De kostprijs lag veel te hoog. En
daar komt nu nog een noodzake
lijke uitgave bij voor het vergroten
van de koelruimte die momenteel
nog in wanverhouding staat t.o.v.
de slachtkapaciteit: meer dan
60.000 stuks geslacht vee, maar
geen ruimte om ze op te bergen.
Hier heeft men evenwel de keuze
tussen een prefab-systeem dat
«slechts» 10 miljoen zou kosten,
en een ander ontwerp waarin
evenwel de laatste technische
snufjes zijn in verwerkt, maar dat
dan ook tot 40 miljoen zou kunnen
oplopen.
Wilfried Lissens
