DE TIJD VLIEGT SNEL HET JAAR
ROND IN WOORD EN DEELD
^88^
12 MAANDEN OPTREDENS
OP SOMS WANKELE PODIA
UNSTBEELD AALST NOG STEEDS
EHEERST DOOR PRIVAAT INITIATIEF
IE EKONOMIE OP EEN LAAG PITJE
HOUD JE STAD REIN
IN EEN
NIEUW KLEEDJE
/hallo Mm Tc*
yeFUfiiW
2 éi] ik W££T
H,èt N06\ ttn Moot
gOS t>TAAN OuiST
i-pSCH'K~ 4M Ec*>,
SAAd 3x>£Te _y
V tA£KicM
Elly en Rikeri Zuiderveld voor een volle St. Annazaal (JM)
wa.s niet vrij van vandalisme. Ihil bewijst deze
isbak nabij de triipkes- tSJ)
De zo hmg uitgestelde restauratie van liet Aalsterse belfort komt
nu pas goed op gang. Eerste taak. gevels schoonmaken, stutten
en dan maar verder zien (JM)
'77. (De krisis. u weet wel!) Dido
(opnieuw bij de pinnen) bracht
Kevin Koyne, en Kaz Lux, Tanu
gaf kansen aan minder bekende
groepen en haalde ook de Jesse
Ballard Band naar Aalst. Pamas-
sos uit Denderleeuw zorgde voor
een hoogdag van de folk met
Pierre Bensusan en Martin Car-
thy in de St. Annazaal. Top-of-
the-bill (kwa belangstelling toch)
was Elly Rikkert Zuiderveld,
uitgenodigd door Jebron. Er was
natuurlijk de Mallémunt van vzw
Erpe-Mere Kulturcel. enkele au
gustusdagen later het spijtig ge
noeg onderbroken Parkfestival
vanCedoNulli. Rum inde verba
zend geschikte lijkende zaal
Blackboys. Drs. P (nog eens in
Dido). een zekere gemakzucht die
het CSV ertoe aanzette om samen
met De Weide nog eens Julie Fe
lix in de Begijnhofkerk te doen
zingen.
Ondertussen timmerde de Erem-
bodegemse groep Kamfer aan een
rijpingsproces dat straks zijn
vruchten moet kunnen afwerpen.
Met de verstandhouding tussen de
muzikanten onderling, die ziel die
uit de boksen spettert, het gesprek
van Bart met het publick. de on
volmaaktheden die maken dat het-
nog altijd beter kan en daarbij
blijft boeien zit er veel muziek in
Kamfer. De oudere muzikanten
van Abigale hebben het op dit ge
bied moeilijker gehad, funk was er
wel in overvloed maar een zeker
verlies aan dat jong blind idea
lisme blijkt er de oorzaak van te
zijn geweest dat deze groep uit de
streek overkomt als een formatie
uit de marge Isopoda w ist zich in
'77 nog een stuk publick eigen te
maken, begon aan de opname van
een plaat en zocht nog steeds naar
een uitweg om buiten de streek de
podia op te kruipen. We mogen
dan de ladder wegtrekken om een
stapje in de amuzementswereld te
zetten Maureen Kelly zal in '78
misschien wel doorbreken. Inge
Sommerland blijkt nog niet op de
drempel te staan van de hitlijsten,
maar blijft samen met de Sonor
Band een vaste waarde. Zanger
De Cock van de Famih Band
ook. de Aalsterse Big Band zullen
we ook niet vergeten, de Actif
Club zal weerom geen vragen
doen stellen enz. enz
René De Witte
maar of die vergaderingen
veel aarde aan de dijk zal
hebben gebracht is een an
dere zaak, Het Aktiekomitee
voor de Ekonomische
Ekspansie van het Arron
dissement Aalst, de nodige
in maart staat ssekretaris
Mark Eyskens uit voor een
rondrit in de streek. Hij zei
hier veel opgekropte ener
gie te hebben gezien en dat
was goed gezien van hem.
Oud-minister Ludovicus
Moyersoen speelde ook in
de interkommunale «Land
van Aalst» de rol van één
der katalizatoren. Ook de
heer Callebaut, voorzitter
van de Kamer van Koop
handel bleef één der be
langrijke mannen achter de
schermen. Luc Van Dorpe,
direkteur van Securex en de
heer De Troyer van de Ce-
mov bezielden de kleinere
ondernemingen. Zij waren
niet alleen...Het dagblad
Financieel-Ekonomische
Tijd alsook het halfmaande-
lijks tijdschrift Trends wa
ren in een van hun nummers
ekstra de gast van Aalst.
Wij van onze kant hebben
getracht gebeurtenissen op
de voet te volgen. Onze ru
briek: «Een dop in het fir
ma-ment» is misschien niet
altijd een erg gelukkige
weerspiegeling geweest van
de harde werkelijkheid,
maar het wou dat klein
steentje bijdragen in het
bewustzijn dat morgen an
ders zal zijn dan gisteren.
René De Witte
Als de kleinkunstminnaar, zwoele rocker, folkrat of nog maar geile
punker (voor zover die hier toen bestonden) op de trein van 1977
sprong was dat met de vrees op een omnibus te zitten, op een
boemeltrein mét pendelaars die al lang «do-the-locomotion-with-
mi in hun termos hebben geborgen. Met ons muziekprogramma
gaat dat te vaak ook zo.
Simon Schrimpton-Sehmidt vorige vrijdag in CSF (JM)
Nieuwsgierigheid voor onbekende
en dus onbeminde dingen is er le
weinig (vb. de magere belangstel
ling voor het optreden van Simon
Schrimton-Schmidt in CSV), de
vrees om financiële risiko s te ne
men bi j artiesten die toch wel hoge
honoraria vragen blijft groot, on
derlinge samenwerking tussen
jeugdklubs om samen grootsere
dingen aan te pakken is nog altijd
een utopie en het publiek... nou ja,
dat is niet te begbrijpen. Soms gril
lig als een peuter, soms zoet als
een overrijpe pater komt het naar
buiten voor onbenulligheden of
blijft het thuis voor konsertcn met
veel beloftes. En als de gitaarsnoer
in de versterker penetreert en de
rock'n'roll de locomotion wil
doen zit datzelfde publiek poeslief
te aaien en het schuim van de koele
pint te likken. Je begrijpt er niets
meer van.
En toch... de organisatoren (ze
zijn al met z'n weinigen genoeg)
hebben hun best gedaan in dit
overigens niet zo gezegende jaar
776 werklozen, ziedaar de laatste balans die het geweste-
ijk bureau Aalst van de R.V.A ons geeft om twaalf maan-
ien ekonomische bedrijvigheid in het zogenaamde pro-
jleemgebied Aalst aan te toetsen. Dat is lang niet alles,
want samengerekend moeten zowat 22.000 mensen in ons
irrondissement regelmatig met de handen in het haar
:itten, en zich daarbij afvragend wat de dag van morgen wel
)p de broodplank zal brengen. Hun loopbaan heeft al lang
geen vanzelfsprekende rozegeur en maneschijn in het
fooruitzicht. 1977 heeft de werkloosheid dus alsmaar doen
oenemen, de bedrijfssluitingen zijn in de nieuwskolom-
nen varia geworden.
exposanten zagen de jaarbeurs somber tegemoet. Het werd
ukses. 39.600 betalende bezoekers kwamen, zagen en kochten.
Op gemeentelijk vlak zit
men wat betreft het ekono-
misch beleid gewrongen in
beperkingen. Niemand doet
iemand nog veel kadootjes,
nieuwe investeerders zijn
zeldzaam, je hebt het over
heidsbeleid dat toch wel in
eerste instantie de leidraad
moet zijn van een mogelijk
herstel en waar je als stads
bestuur niet veel meer kan
bij doen dan bij de pinnen
te blijven en daar waar mo
gelijk mee de kar helpen
duwen.
Burgemeester D'haeseleer
wil een taallabo om jonge
werklozen wat meer van
straat te houden (een plan
waarbij RVA-nationaal hem
een voetje schijnt te hebben
gelicht), ondertussen was
de overheid wel gewilliger
wat betreft de uitbreiding
van het industrieterrein
«Wijngaardveld» (in '77
goedgekeurd bij Koninklijk
Besluit), schepen Bourlon
schreef —weliswaar zonder
veel resultaat— 150 bedrij
ven aan om te pijlen naar
hun vooruitzichten kwa te
werkstellingsmogelijkhe
den, de stedelijke Kom. van
Ekonomische Ekspansie,
Land- en Tuinbouw, Mid
denstand en Feestelijkhe
den besprak ondertussen
het aantal ezels en geiten in
de gemeente, boog zich
over het gewestplan en had
het ook over de mogelijke
oprichting van een stedelij
ke tewerkstellingskommis
sie. Dat zal wel een nuttig
tijdverdrijf geweest zijn,
manifestaties terugvinden. Het
zijn er heel wat. Oscars zouden wc
willen uitreiken aan de volgende
tentoonstellingen: Pieter De
Bruyne. meubelontwerpen in het
Oud-Hospitaal, het prachtig te
kenwerk van Dan Van Se veren in
galerij S65, de skulptuur van Keiji
Uematsu in New Reform; grafici
uit de eeuw van Rubens in de gale
rij Valerius De Saedcleer. en ten
slotte de tekeningen van Walter
Schelfhout eveneens in New Re
form.
D'HONDT ROGER
tuist is geen kunstmetropool. Dat staat vast. De reden van het
laarom is geen geheim. Het stedelijk beleid schiet reeds jaren
hromelijk tekort. Grote tentoonstellingen met een opvoedend ka-
akter zijn er niet en de exploitatie van de stedelijke zalen is een
,w< in faire boel tegenover de enkele zakelijke galeries die Aalst telt.
IX
[..I
usil logal te gemakkelijk wordt in de
wei tedeli jke zalen boter aan de baard
q esmeerd van het publiek dat men
w lijkbaar kunstdom wil houden
c fultuursehepen Herman Rocls
rtelde ons eens dat hij het ge-
.an wil maken om gelijk wie.
konder waarborg voor kwaliteit, in
001 |c stedelijke zalen toe te laten.
x^ant kunstzien betekent niet al-
n het beki jken van mooie prent-
maar opvoeden. En in dit op
licht heeft de stad een belangrijke
ik te vervullen. De weg tonen
ar betere begrippen die met
kunst samengaan en waarvan het
lublick geen weet heeft. De
'oorpost is in dit domein de stad
irlopig enkele lengtes voor.
VP 41
let wordt dan ook dringend tijd
it de dienst kunstzaken daar wat
lat aan doen. Er zijn ideeën om
en advizerende raad aan te stellen
elke aanvragen vtxir expozities
.•t onderzoeken Onder welke
n dit zal geschiedenis nog niet
ekend. Men zal met enkele fakto-
rekening moeten houden.
Enerzijds zullen filozoflsche of
politieke faktoren meespelen.
Maar belangrijker is dat zowel
mensen uit traditionele, nieuwe
als zowel experimentele kunst
vormen aan bod moeten kunnen
komen. Een van de vele wensen
die we voorhouden in 1978!
Kunst mag niet het middel zijn om
politici op goedkope manieren in
de belangstelling te plaatsen. Tij
dens de vernissage ter ere van An-
toon Blanckaert kregen wij het
nogmaals te zien hoe politici el
kaar van het podium drumden om
er zolang mogelijk aan het woord
te blijven. Liefst één uur en dertig
minuten lang werd daar het woord
gevoerd. Het Aalsters Vernissage
Record haalde inderdaad de front
pagina van onze krant (VP 38).
Het kunstbeeld van Aalst heeft
daarvan te leiden en het ziet er naar
uit. ondanks wat gezegd werd
door de schepen Roels. dat beter
schap uitblijft. Het systematisch in
stand houden van dezé politiek
heeft voor gevolg dat niet steeds
kwaliteit voorop staat en dat de
kelder en zalen van de stad bij
momenten een 'kunstbazar' wor
den genoemd.
Wat niet ontkent kan worden is dat
van stadswege aan talrijke initia
tieven steun werd verleend. Het
gaat hier meestal om organizaiori-
schc maatregelen en recepties. De
indruk is dat de stad in de voorbije
jaren maar magertjes naar voor is
getreden en het imago dat wc hier
kenden vexir 1970 in rook is opge
gaan. Wie gaat daar wat aan doen?
Voorlopig is men aangewezen op
de private initiatieven. Kalcn-
drisch kan men in Dc Voorpost deze
