FILM BIJ ONS
GESMAAKTE
MIDDERNACHTMIS
BIJ DE CAPUCIJNEN
KINDERKERSTFEEST
BIJ CATHARINISTEN
EEN KREATIEVE
GEVEL
32 - 30-12-1977 - De Voorpost
pcnkast- werd levendig gespeeld,
en aandachtig gevolgd door groot
en klein. Werkten nog mee: Hugo
KlinckenEric Eechaut (techniek).
Dirk Klinck en Maric-Jcanne
Meylaerts (grime).
Vóór het tweede deel een aanvang
nam. werd met koeken en choco
lademelk rondgegaan. De tafels
waren versierd met stemmige
kerststukken.
In het tweede gedeelte nam An-
toon Van Nuffel de leiding met
bijzonder veel «vakkennis»
zouden wij bijna zeggen.
Hij weet zeer goed met een micro
om te gaan. en alle kinderen direkt
bij het spel te betrekken en ze en-
thoesiast te laten meespelen: o.a.
figuren tekenen uit de «Levende
Poppenkast», een ballonwedstrijd
(om het vlugst een koker opvullen
met ballons die eerst moeten op
geblazen worden), enzoverder.
Kortom, het was een zeer sfeervol
kinderfeest waarin zij voor wie het
werd ingericht de hoofdrol speel
den: de kinderen zelf. De «grote»
Catharinistenkamer was als het
ware op de hurken gaan zitten om
met de kleinen mee te spelen
Tegen het einde aan deelde de
Kerstman dan nog mandjes uit met
snoep. Een zeer geslaagd feest!
Wilfricd Lisscns
Kerstnachtmis in St. Job (EL)
In de kleinere zaal 2 ruimt «Pink Panther» de plaats
voor «Grieks Fruit». Bewonderaars van mooie, blote
meisjes komen hier aan hun trekken. «The fruit is
ripe», jong, verleidelijk en...rijp om plukken.
Griekenland badend in een felle zomergloed,
'n staalblauwe hemel en de zachte branding van de
zee, de prikkelende hitte van de zon en opzwepende I
Griekse muziek zijn de sfeervolle elementen die
Patricia tijdens haar vakantietrip begeleiden. Zij
heeft er genoeg van om nog langer in het enge j
keurslijf van haar strenge burgerlijke opvoeding te j
lopen. De pikante wildebras ontvlucht het ouderlijk
huis en trekt het grote avontuur tegemoet Bestem
ming: de Griekse Eilanden, het meest romantische
vakantieparadijs ter wereld. Tijdens haar bewogen
reis prikkelt de gulle natuur haar liefdeshonger en zij
besluit er alles over te leren. Betty Verges, glamour-
aktrice zonder komplexen, is het speelzieke katje dat
een rasechte kater zoekt om samen te snorren. Haar j
uitbundig zomeravontuur wordt een probleemloze
ontspanningsfilm voor iedereen die van het leven en I
de liefde houdt.
Liefhebbers van films zoals «Emmanuelle» en «Va- I
nessa» kunnen terecht in zaal 2 van het Feestpaleis.
IN MEMORIAM CHAPLIN
Tijdens de kerstnacht overleed te VD in Zwitserland
de 88-jarige Charlie Chaplin. De filmkomiek met de
bolhoed het snorretje en de wandelstok is er niet
meer. De weemoedige landloper met zijn flodder
broek, te grote schoenen en sjofele vest is heen
gegaan. Via radio, televisie en dagbladen hebben wij
reeds meermaals het curriculum vitae van deze grote
komiek kunnen vernemen. Wij zullen ons allen beper
ken tot het opsommen van zijn voornaamste films.
De komende weken immers zal een Chaplin-rage de
filmmarkt overspoelen.
De eerste voorname film van Chaplin dateert uit 1915
toen hij bij Keystone «The Champion» draaide. In
1917 volgen «The immigrant» en ««Easy Street». 1918,
het einde van de eerste wereldoorlog in Europa, maar
voor Chaplin de aanleiding om ««Shoulder Arms» te
draaien, evenals ««A dog's life». 1919: Sunnyside,
1921 het jaar waarin de grote Engelse dokumentarist
Robert Flaherty 'Nanook of the North' draait, draait
Charlie «The Kid». Het jaar daarop ««The Pilgrim», en
nog een jaar later «A woman in Paris. 1925 is het jaar
waarin ««The gold rush», een van Chaplins toppers
wordt opgenomen.
1926, het jaar waarin een ander groot Amerikaans
komiek, Buster Keaton, The General draait, maar
Chaplin geen belangrijke film. Op 6 augustus 1926
wordt in het Warner Theatre te New York echter de
eerste gesonoriseerde film volgens het Vitaphone
procédé gedraaid, Don Juan van Alan Crossland. Een
goed jaar later, op 6 of 27 oktober 1927 (de juiste
datum is betwistbaar), vertoont diezelfde Alan Cross-
land de eerste gesproken film volgens het optische
procédé zoals wij dat nog kennen, The Jazz Singer.
F.W.Murnau draait echter nog altijd stomme films,
zoals een andere grote filmtopper 'Sunrise'. Chaplin
die het ook niet zag zitten in de gesproken film, die
op een bepaald moment in de States werd bestem
peld als zijnde de 'lawaaifilm', kante zich oorspron
kelijk tegen deze klankfilm en draaide in 1927 nog
altijd stom The Circus».
In 1928 komen van Walt Disney en Max Fleischer de
eerste klank-tekenfilms op de markt: «Mickey Mou
se» en «Betty Boop». Op 6 juli van datzelfde jaar
wordt in het Strand Theatre de eerste helemaal
gesproken film van de Warner Brosstudio's gedraaid
«Lights of New-York».
In 1930 loopt «City Lights» van de band met achter de
kamera R. Totheroh. Vervolgens moeten wij wachten
tot in 1935 alvorens wij de volgende grote film van
Chaplin op het witte doek krijgen «Modern Times».
De tussenruimten tussen zijn films worden van langs
om groter. In 1940, voor het uitbreken van de tweede
wereldoorlog, schotelt Chaplin ons een toekomst
beeld voor in The great Dictator», een film waarin hij
op sublieme wijze Hitier parodieert en waarin hij
aantoont dat hij niet enkel een stomme filmkomiek
is, maar ook een verbaal volwaardig en spitsvondig
akteur.
Vervolgens zien wij van deze grote komiek nog in
1946, «Monsieur Verdoux» gebaseerd op het
gangsterverhaal van Landru. En in 1952 ««Limelight»
een film die beschouwd wordt als zijnde Chaplins
filmisch testament. We zien achteraf echter nog
andere films van hem o.a.; «A King in New-York»,
een film die een aanval inhoudt tegen de eksessen
van de publiciteit. Kritici meenden toen, en terecht,
dat de hoogtepunten van Chaplin voorbij waren.
S.J.
Jolige mensen hebben aan tie St. Martiniiskerk een nevel wit
geschilderd, al zit er ook wal blauw in. ruimte scheppend voor
kreatieve inspiratie (JM
Alhoewel minder talrijk dan vorig jaar kreeg de «middernachtmis» in de ervoor gereputeerde Kapucij
nenkerk een zeer ruime belangstelling waaronder we burgemeester D'haeseleer en gewezen eerste
schepen Etienne Bogaert kunnen noteren.
Hel is immers geen alledaags feit
dat een massa mensen een half uur
tijd vóór de opening van de kerk
deur reeds staan aan te schuiven
om in deze periode van rust en
vrede dan liever nog niet te spre
ken van dringen.
Liep de kerk inderdaad vol dan
kan de vraag gesteld worden wat
bij deze kerkgangers primeert. Is
het louter het godsdienstig aspekt
of is het veeleer de gratis showhet
artistiek element Dat het pro
gramma wel de namen van diri
gent, solisten en orgelist vermeldt
maar dat de voorganger, o.i. toch
nog steeds de voornaamste, er niet
op figureert wijst eerder op de
tweede veronderstelling.
Gezegd dient alleszins te worden
dat de Kerstnacht, de Noël, de
Weihnachlen. de «Christmas»
ofte «Natividad» (het ging hier
immers om een programma met
internationale allure) stijlvol, de
voot en artistiek verliep en dat de
plechtigheid voor de aandachtige
misganger voorbij was vóór men
het zelf vermoedde.
Begonnen werd met de «proloog»
waar met muzikale omlijsting
door orgelist en koor enerzijds de
aankondiging van en anderzijds de
voorbereiding tot het kerstgebeu
ren gebeurde op tekst van F.
Cromphout.
Reeds van bij de aanvang toont het
«Koninklijk St.-Jobskoor» onder
de kunstvolle leding van Roger
Van de Wiele. niet meer aan zijn
proefstuk, zich op de hoogte van
zijn taak. Begeleid door een mees
tal zuiver spelend orkest bereikten
ze een passend klankvolume dat
de hele kerk devoot vulde Ook
solist mw Daelman-Troffaes wist
na een klassiek medievaal aan
doend «Nu sijt wellekome» de
spits af te bijten met een melodie
die haar volumineus zacht orgaan
vele mogelijkheden bood.
Het orkest toonde zich als akku-
raat begeleider waarbij ons vooral
de houtblazers met bijwijlen pas
torale klankschakeringen konden
bekoren. De strijkers vonden we
hier en daar wel wat dominerend.
Voorganger eh medecelcbranten
deden dan van achteraan hun in
trede onder het zingen van een
heel de wereld door gekend en ge
liefd kerstlied van die andere Gru-
ber(FranzXaveer) «Stille Nacht».
In het Oostenrijkse dorpje Obern-
dorf werd dat lied eerst gezongen
in I8I8, geschreven voor een
zangstem en een gitaar want het
orgel was defekt. Van Oberndorf
uit veroverde het lied de hele we
reld en Grubcr stichtte intussen
zijn beroemde Hallein-koor
Tekstdichter was onderwijzer Jo
seph Mohr.
De Mis» die zou worden uitge
voerd was er een van Jozef Gru
bcr. eveneens een Oostenrijks
komponist en orgelist gestorven in
Linz in I933. namelijk de «Messe
für die Heilige Weihnachtszeit-.
Leerling van de beroemde Anton
Briicker die zelf konsertmissen
met begeleiding van een sympho-
nisch orkest komponeerde menen
we in deze mis toch een zekere
barok-invloed van de grote mees
ter te onderkennen. Technisch niet
uitermate moeilijk wist het Ko
ninklijk St-Jobskoor met deze mis
te boeien en te bekoren want men
ondervond dadelijk dat ze volledig
in het bereik van de talrijke groep
lag. Misschien ietwat teatraal
bleef het toch gewijde muziek die
de eenvoudige sfeer van Kers'tmis
wist op te roepen. De vioolpartij
was niet steeds zuiver van enige
smet. vooral in sommige fiortu-
ren, en vergeten werd soms dat ze
enkel dienden te begeleiden, mee
te gaan, op de achtergrond blijven.
In de homilie hield de predikant
zich ver van ijdel romantisme en
situeerde het kerstgebeuren in de
huidige sociale kontckst met af
dankingen, stakingen, werkloos
heid. gijzelingsdrama's en tutti
quanti. Hij zag kerstmis meer als
een teken van bevrijding van nog
geknechte volkeren of gewoon la
gen van de bevolking.
Zowel in de proloog als gedurende
de eucharistieviering werden een
hele reeks kerstliederen ten gehore
gebracht, zo o.a. de «Kerstnacht»
van Lieven Duvosel en drie oude
Vlaamse kerstliederen als «Stil is
de nacht» waarin mw Troffaes de
solopartij vertolkte. «Er is een
roos ontsprongen» met een mooie
vertokingvanH. Van Geert en een
zuiver polyfoon pareltje «Maria
door een doornwoud trad
Na de mis zou dan nog een interna
tionaal toemaatje worden ge
schonken.
«Kom barn, kom Brud een
Skandinavisch eenvoudig enigs
zins typisch gewild ruw klinkend
lied fel kontrasteren met het erop
volgend «Venez vite voir Ia Pu-
celle (Maagd)» uit de Provence,
uiteraard veel zangeriger en met
verrassende staccato-interventies.
Ook Oberbayern kwam aan bod
met «Es blühen die Maien (kerst-
bloemen» met nabootsing van een
typisch kerkklokje uit de bergen
om te besluiten met een van de
meest bekende en meest geliefde
«The Holy City» de «heilige Stad»
als imponerend einde vpn deze
viering waarbij we in onze omge
ving kerkgangers hoordén mee-
neuriën.
Dat de voorganger, alhoewel
steeds zeer waardig, soms gewoon
sprak, dan eens reciteerde en de
prefatie in het Latijn zong gaf het
geheel op dat gebied wel een
enigszins hebried karakter.
Al bij al een schitterende kerst
nacht waarvoor we alle medewer
kers en niet in het minst orgelist
E P. Jozef Van Herreweghen en
algemeen leider Roger Van de
Wiele van harte filiciteren.
I H.
Bij de toneelmaatschappij De Catharinisten is er duidelijk geen
gebrek aan talent. Het traditionele kinder-Kerstfeest op Kerstdag
zelf werd dit jaar volgens een nieuwe regie opgezet: de kinderen
maakten zelf hun kerstfeest. Het sukses was dan ook volkomen (zaal
't Kapelleken helemaal vol).
Het «scenario» werd natuurlijk op
voorhand uitgetekend. Maar de
kinderen kregen ruim de moge
lijkheid om hun eigen inspiratie en
fantasie uit te werken.
Het feest verliep in twee delen.
Het eerste gedeelte: een kleine to
neelopvoering «De Levende Pop
penkast», door kinderen van de
leden gespeeld en het tweede ge
deelte: een viertal kinderspelen die
bijzonder veel bijval hadden.
Een bandmontagc met kinderlie
deren zorgde al onmiddellijk voor
een gepaste stemming.
Voor het toneelspel «De Levende
Poppenkast» had Annie Moortgat
de regie op zich genomen. Het
moet niet gemakkelijk zijn kinde
ren een toneelstuk aan te leren.
Het resultaat was evenwel zeer
goed De kinderen akteerden vlot
en ongekunsteld in een zeer speels
decor.
Jan Klaassen (Jan Slagmulder)
werd door de «Dood van Pierlala»
(Katelijne Klinck) opgezocht. De
snuggere Jan Klaassen is de Dood
evenwel te vlug af en kan met een
list ontkomen. Jan Slagmulder
bewees hier met zijn allereerste rol
ook «Groter werk» te zullen aan
kunnen. wat eveneens van de an
deren kan gezegd worden: Annick
Eclbodc (Katrijn. Jan Klaasens
vrouw), Hilde Klinck (buur
vrouw). Katelijne Klinck (Dood
Pierlala), en Mare De Vijldcr
(agent) Regisseur Annie Moort
gat wist zich goed in de kinderwe
reld in te leven. En hoe kort het
stuk ook was. het werd zeer be
koorlijk gespeeld en mede gedra
gen door twee «echte» Catharinis
ten die al vroeger op de planken
hadden gestaan: poppenkastbaas
Eric De Smet en Regine De Neef
(zijn vrouw). «De Levende Pop-
Leveiulifi poppenspel op het kerstfeest van de Catharinisten (EL)
In de zaal Palace lokt het familiespektakel Mary
Poppins nog altijd volle zalen. Deze levendige film,
deels reëel gefilmd, deels geanimeerd, vol dans
vreugde en wonderbare muziek a la Walt Disney blijft
dus lopen in de grote benedenzaal. In de bovenzaal
moet 'Bilitis'van David Hamilton plaats ruimen voor
«twee super-klabakken». Met deze twee klabakken
Matt Kirby en Wilbur Walsh, respektievelijk vertolkt
door Terrence Hill en Bud Spencer, is geen mens
meer veilig. Deze film waarin het geweld dank zij de
vertolking van twee eigenlijk karikaturale personages
op humoristische wijze wordt aan de kaak gesteld is
genietbaar voor het ganse gezin.
Wilbur Walsh is de eenvoud zelf. Geef die knaap
werk, heel veel werk zodat hij centen genoeg heeft
om zijn enorme maag stampvol reusachtige hambur
gers te laden en hij voelt zich de koning te rijk.
Matt Kinby daarentegen is synoniem van heibel. Men
beweert dat hij de grootste herrieschopper van alle
arbeiders van de hele kust is.
Toch hebben deze twee personages één punt van
overeenkomst. Zij verwerpen beiden de onaanvaard
bare eisen van de Organisatie en koelen hun woede
op de auto's van de eerbare leden van genoemde
Organisatie, nadat zij eerst de ingezetenen met brio
hebben afgetuigd. Zij moeten wel de vlucht nemen,
maar zonder paniek. Nu het toeval deze twee heeft
samengebracht voelen zij zich sterk in eikaars gezel
schap. Het toeval blijft in deze film aan de touwtjes
trekken. Hun vlucht leidt hen tot tweemaal toe in
politiemiddens. Aan deze beide knapen wordt zonder
kommentaar het statuut van klabak verleent. Wilbur
en Matt gebruiken deze situatie en laten er geen gras
over groeien om hun luitenants te bewijzen hoe
afdoend en onkonventioneel hun metodes wel zijn.
Zij stapelden de blunders torenhoog op maar hebben
bij dat alles ook zo'n enorm geluk dat elke blunder op
een sukses uitdraait zodat zij er maar niet in slagen
afgedankt te worden. Zij zijn voortaan «super-klabak
ken» tegen wil en dank. En dan gebeurt het. Hun chef
gelast hen met het onderzoek naar de doodsoorzaak
van de 'chinees'. En dat onderzoek leidt regelrecht
naar de kopstukken van de Organisatie...
in zaal 1 van het Feestpaleis blijft de 468 miljoen
kostende James Bondproduktie «De Spion die me
lief had» door lopen. Deze film waarover wij het
inhoudelijk reeds hadden in onze vorige editie wordt
ook wel eens «de Renoir van 468 miljoen» genoemd.
Achter de kamera immers van deze tiende reeks
avonturen van agent 007 bevond zich een der talent
volste kameramannen van de wereld: Claude Renoir,
de kleinzoon van de beroemde schilder auguste
Renoir.
Claude Renoir, die tans 58 jaar oud is, verklaarde
tijdens de opnamen: «Ik bezit een vijftiental schilde
rijen van mijn grootvader. Maar ondanks hun grote
waarde zou hun verkoop niet genoeg kunnen opbren
gen om de verwezenlijking van «The Spy who loved
me» te kunnen bekostigen. De waarde van mijn
schilderijen wordt geraamd op zowat 7 miljoen dollar
terwijl de film van Lewis Gilbert er 13 miljoen heeft
gekost.»
De taak om deze 13 miljoen dollar, zowat 468 miljoen
van onze inflatiefranken, bij elkaar te kriiaen berus
te bij de gewone producer van de James Bond films,
Albert R. Broccoli en de distributiefirma United
Artists.
Tot zover dit financiële fait-divers.
