SCHELDECUB
j(
F
F
E
ïffli
ftl&r
KARNAVALSKLANKEN
CHIR0 H.HART
GROEP 75 EN
DE FAMILIE KLEPKENS
b
ScHELDECUBi
u
L
6 - 30-12-1977 - De Voorpost
DE VOORPOST
klinkt met AALST
De wagen van de Scharmoeiljekrabbers begint goed op te schie
ten, Het werk zou echter nog wat vlugger vooruitgaan moest
karnavalprins Edy af en toe ook eens meer een handje komen
toesteken.
Deze twee van de vier wagens van de Abbaladoes beginnen vaste
vorm aan te nemen. Het lieve meisje op de voorgrond behoort niet
tot het ontwerp. Zoals bij alle (praal-)wagens past zo'n liefkind er
wel goed bij. De hand boven haar lieve hoofdje betekent geen
dreiging en is ook niet van jullie AJOINTJEN
/-SCHELDECUB
ROOSEN-
BERGLAAN^—-sr
DENDERMONDE
TOONZAAL
SCHELDECUB J. Verschelden,
ROOSENBERGLAAN 4, WAASMUNSTER
TEL. 052/47.76.84 1.000 m2 toonzaal.
OPENINGSUREN WEEKDAGEN en ZATERDAG van 8 30 u.
tot 12 u. en van 13.30 u. tot 19 u.
ZONDAG GESLOTEN.
RUIME PARKING VRIJE INGANG
Vraag vrijblijvend inlichtingen en otterte voor uw
aanbouwkeukens. Gratis plan ter inzago in onze
EIGEN FINANCIERINGSDIENST op lange termijn, toonzaal.
Toen enige jaren terug een Aalsterse chirogrocp van de kaart verdween, dacht niemand er wel aan dat
op 23 december 1977 die groep opnieuw zou starten. Springlevend. Een nieuwe leidingsploeg en heel
veel nieuw jong (meisjcs)bloed. Chiro Heilig Hart: de familiale sfeer zit er al van bij 't begin in want
op die eerste vergadering werd de blauwgele groep boven de doopvont gehouden. Zo doet men toch
ook bij elke andere boorling? Vandaag wordt ook vergaderd! Vanaf volgende week echter niet meer
op vrijdag, maar 's zondags Ben je tussen 6 en 14 jaar? Ben je 'n meisje? Dan kan je komen naar de
H.Hartschool in de Geldhofstraat waar de vergaderingen doorgaan
De jongste AcilMcr.se amateurs-vereniging Groep 75 komt op 14 en 15 januari telkens te 20 uur in de
stadsschouwburg met liet volkse stuk De Familie Klepkens op de sc ene. De Familie Klcpkcns, of
hoe het er hier in de volkse buurten ann<> 1900 aan toe ging. is een op en top volksstuk, een levendige
sc hets waarin de mens in zijn armoedig bestaan centraal staat. Op de foto ziet u de groep (FL)
Het idee van raadslid De Bisschop, namelijk een humoris
tisch foto-festival, heeft blijkbaar weerklank gevonden. Het is
echter anders uitgevallen dan destijds vooropgesteld, en wij cite
ren: -Zou onze stad het initiatief niet kunnen nemen om een
wedstrijd in te richten van HUMORISTISCHE FOTO'S, moge
lijk gekombincerd met foto's van Karnavalfeestcn in Europa of
zelfs in de wereld Eerlijk vraag ik dit voorstel niet te verwijzen
«Ad calendras Graecas. Zo een tentoonstelling zou werkelijk
voor onze stad een toeristische attraktie zijn.
Wij kunnen eventueel de hulp vragen van de heer Turnouvov.
direkteur van het Gabrovaans museum in Bulgarije.
Ik hoop dat de heer Burgemeester bereid zal zijn de heer Turnou-
vov uit de nodigen om te komen kijken naar onze Jubileumstoet
van Karnaval '78.» L
Door het grote sukses van het Driekoningenfeest vorig jaar j1
heeft men nu terug beslist dit grootse evenement terug te laten
doorgaan in de Keizershallen. De toegang is volledig vrij voor de 1
ganse bevolking. Tijdens dit feest dat doorgaat op zaterdag 7 j
januari 1978 te 20 u zal de prcselektie van de komende prinsen-
verkiezing plaats hebben.
f
Eindejaarstips om door te kerstbomen
De platenfirma's weten dat de decembermaand vele platenklanten maakt.
Die grijpen nogal rap naar Neil Diamond, Vader Abraham of James Last.
Maar er is nog wat anders en daarom om het jaar te besluiten, volgende
reeks.
De wakkere Rick
Vooreerst één der zonen van de synthesisers: Rick Wakeman, een
monster van het klavier dat niet de minste moeite zou hebben om als
andere meesters van de elektronische muziek een volledig solitaire loop
baan te volgen Maar, als hij inderdaad zijn groep heeft verlaten, óm
parallel met Yes, een solokanière uit te bouwen heeft hij voor elk van zijn
platen de ruggesteun gezocht van andere muzikanten.
Dat was zo voor de elpee «White Rock-, waarin Chris Squire en Alan
White respektievelijk bas en drums spelen. Dat is ook zo voor zijn laatste
plaat «Rick Wakeman 's Criminal Record- die hij opdraagt aan Fabio
Nicoli. Wakeman: «De bas en het ritme zijn de zenuwen van de muziek,
die mogen niet strak en koud zijn. Elektronische middelen lossen dat met
op. En daarbij, met andere muzikanten spelen, hoe weinig talrijk ook, is
belangrijk omdat de muziek onmiddellijk een kommunikatie wordt. Je
mag niet alleen blijven want dan wil je niemand meer overtuigende blijft
in jezelf gekeerd en dat doet de humane en telcpatische kant van de
muziek ontaarden...- waarmee we dan willen vertellen dat Wakeman in
tegenstelling met bvb. een Jean-Michel Jarre (Oxygene) terwijl hij dal
wel zou kunnen niet alles voor zijn rekening wil nemen. We horen hem
dus -alleen- op piano, mini-moog, polymoog, birotron, diverse soorten
orgels. Zoals bij «White Rock- horen we dus Squire en White Frank
Ricotti neemt de perkussie voor zijn rekening terwijl in het slotnummer
-Judas Iscariot- een tiental sopranen hun stem lenen. -Wakeman 's
Criminal Record» zal je geen grote ogen doen opentrekken, maar het
voert je mee van bij het beginnummer -Statue of Justice-. Lyrisch-
elektronische pop. enfin, u zoekt er zelf een term voor.
Magenta
In 1972 schreef men van de Antwerpse groep Magenta dat die de
elektronische vernieuwing was in het Vlaamse chancon. Dat was wel wat
bij het haar getrokken, want Jan De Wilde had voordien al de elektrische
gitaar laten horen en ook Van het Groenewoud was al aan het timmeren.
Nou goed Magenta kwam als een elektrische-groepsentiteit over en dat
mocht na Bots in Nederland wel ook in Vlaanderen. Botsen heeft Ma
genta nooit echt gedaan en het lijkt erop dat hun tweede elpee (4 jaar na
hun eersteling!) dat ook niet zal doen. De elpee heet «De Lifter» en moet
de hereniging van Magenta ondertekenen. Bij een eerste beluistering
komt de zang van tekstschrijver Ronald Arnould echt als een ietwat
vernieuwde Miel Cools over. maar bij nadere beluistering kom je echt
nog in de greep van MarionZaterdagavond 1965 - of nog «Zonder
geld, zonder baan. zonder baan.- Tijdens kant twee voel je je al
losgelaten door de muziek van Wim Reiling (tevens de man aan de
klavieren) en dan draai je nog vooral de plaat om dat mooie lied over
-Liefde is... - Ronald Arnould is reklamctekstschrijver van beroepen het
lijkt er te veel opdat hij hel publiek zijn auteurschap ook op die manier wil
overmaken Magenta kan beter.
Camel
Rain Dances- betekent de come-back van Camel na een jaar stilzwij
gen. Het is nu al meer dan 18 maand geleden dat deze Engelse groep de
hitelpee -Moon madness- uitbracht. Daarvoor was er het mooie «The
Snow Goose- 1975) en een konsert met de London Symphony Orchestra
in de Royal Albert Hall en daarbij in Engeland een verkiezing in Melody
Maker Reader's Poll, als de meest hoopvolle groep. Deze belofte lijkt
opnieuw waar gemaakt met «Rain Dances-. Camel heeft zich voor de
opname daarvan 7 maanden lang afgezonderd en met welk resultaat! Hek
is een optimistische plaat geworden, loopt van de jazz naar de klassiek
over de rock en lijkt ons zeer toegankelijk te zijn.
Het openingsnummer -First Light- werpt weliswaar in traag tempo,
doch zekerde goeie schijnwerper over de pick-up Peter Bardens (uit de
legendarische Them die Gloria maakte) zit aan het klavier. Andrew
Latimer speelt gitaar en zingt. Andy Ward hanteert de drumsticks en
dan is er Richard Sinclair als nieuwste lid die de bas en een stuk van de
vokalen voor zijn rekening neemt,
Glorieuze Beatlesspeler Francois
Frangois Glorieux is altijd een buitenbeentje geweest in ons pianisten-
wereldje. Over hem de anekdote van dal optreden in een huis van
bewaring. Glorieux vermoedt dat sommige gevangenen tomaten in petto
houden.
«Da's goed, zou je gezegd hebben, ik heb garnalen mee. We kunnen
lomatccrevettes maken» Algemeen gelach en het ijs dat gesmolten is.
Zoiets typeert Frangois Glorieux. Dat hij goed kan spelen trekt niemand
in twijfel, maar in jeans Chopin «Het Loze Vissertje- doen spelen dat
betaamt toch niet zeggen de eigenaars van de stijve konsertrok. Hoedan-
ook. Glorieux heeft met zijn Frangois Glorieux plays the Beatles een
bestseller aan het vinil toevertrouwd.
Een suksesvolle plaat was dat en IBC zal dus weinig risiko's nemen met
de uitgave van een vervolg daarop. -Plays the Beatles Volume 2- is dus
in niets verrassend maar bevestigt de originaliteit van de formule. U hoort
-Something- op z'n Gricgs. -Lady Madonna - op de wijze van Liszt.
Nowhere man- zoals Mendelssohn het zou gespeeld hebben. - With a
little help from my friend- op z'n Schuberts, de humorvolle «I want to
hold your hand- van Strauss enz. Telkens daarbij een verbluffende
stijlimprovisatic en - aanpassingen: van het plechtige van Haendel, het
spetterende vuur van Mendelssohn, de tegenstelling der twee stijlen van
Scriabin.Op de achterflap van de hoes steekt Glorieux zoals de Beatles
op hun elpee «Abbey Road- het zebrapad over. Als hij met deze stappen
van volume I naar volume 2 de straat heeft overgestoken en geen volume
3 meer maakt, dan vergeven we hem deze plaat die toch wel ergens aan
een zoeken naar goedkoop sukses doet denken.
Trammps: geen disco-valstrik
De disco-muziek die momenteel de hitlijsten afschuimt is vaak zo eento
nig stampend dat je d'er aan voorbijgaat als aan zoveel plaatjes waar
straks niemand nog aan terugdenkt Waar is de goeie rythm blues van
Otis Reding, James Brown en zelfs Solomon Burke. (We slaan een
heel leger keien over.) In al het huidige ontaarde «Tamla Motown-
plagiaat en de kommercie er rond maken the Trammps nog 'n goeie
beurt -The Wight the light went out - zal de platenboer u momenteel op
single leveren, maar als de sound u weet te pakken, dan grijpt u toch beter
naar «The Trammps III-, de elpee waaruit «The Wight...- is getrok
ken. Met deze wordt 1977 voor de Trammps een bekroningsjaar na hun
overigens suksesvolle andere elpees «Where the happy people go- en
«Disco Inferno». Met Trammps II wordt het alweer «disco inferno»,
weer ruig en lijflijk zwart gezongen, met benen die de gladste tegel
zoeken om op te dansen. Trammps: dat zijn in totaal 10 mensen waaron
der heel wat aandeelhouders in de ritme-sektie. Leider Earl Young speelt
drums.
Véronique: de plaat van 1977?
Om de superlatieven voor het einde van deze -Muziek in 't rond- te
houden: -Holly wood- van VéroniqueSanson. Ijzersterke funktie isdat.
enig mooi gezongen als gevoelens die diep uit het hart komen geborreld
om dan een krop in de keel weg te stuwen. Véronique Sanson's muziek
wordt soms vergeleken met het werk van Michel Berger Haar uitleg: we
kennen mekaar van kindsaf en als je samen opgroeit heb je later gelijke
nissen. Berger is een even goeie muzikant, komponist ook en heeft zich
nu toegelegd op het produccn en schrijven voor vrouwtje France Gall.
Sanson heeft het muzikaal in haar huwelijk getroffen. Zij is getrouwd met
Stephen Stills (uit Crosby. Stills. Nash Young) en dat bleek haar wel
wat beïnvloed te hebben Haar elpee - Vancouver- bijvoorbeeld klonk al
erg Amerikaans, bereikte het niveau niet van -Le Maudit-cn dat leek
Sanson ook niet meer te kunnen. Nu met «Hollywood- komt Sanson
sterker dan ooit uit de hoek. -Bernard's song- heeft wel een Engelse titel
maar is in het Frans geschreven. Je kan de voeten al niet meer stilhouden.
Zes minuten dertig lang. -Les délices d'Hollywood- is al even onver
biddelijk. maar hemels wordt "t pas met het slotnummer van kant I - J'ai
perdu ton adresse-. Natuurlijk, ondergetekende heeft daar mooie herin
neringen aan maar de superlatievc beoordeling was er al vóór die beleve
nissen Kant 2 haalt op elk moment hetzelfde peil (Harmonies-,
-L' Amour est différent-, -Féminin-). Hel voorlaatste nummer is in het
Engels: -How many lies-. «How many limes I've told yoq/that only lies
can tell the truth,» zingt de Franse zangeres.)
Met «Les délires d'Hollywood- laat Sanson u in een mansarde op het
vierde verdiep schuilen om zoveel emotie. «Et les cloches sonnent.
sonnent...» klinkt het dan, maar echte klokken zijn in de arrangementen
ai met meer nodig want je zit hoog op de toren te hopen dat straks kant I
weer op mag staan.
«Hollywood- moet De West-Europese plaat van 1977 zijn!!!
Rcne De Witte
Discografie
Rick Wakeman s Original Record A M AMLK 64.660
Magenta. -De Lifter-: Omega 163.046
Camel. -Rain Dances-: Decca 163 043
Frangois Glorieux plays the Beatles: IBC AKC 216
The Trammps III: Atlantic ATL 50.425
Véronique Sanson. -Hollywood»: Elektra 52.063 A
fabriceert sinds 1947 zijn eigen keukens
naar maat, rechtstreeks aan verbruiker te-
gen fabrieksprijzen.
BIJ SCHELDECUB heeft men de grootste keus
In tafels en stoelen aan
10 VERMINDERING
Moulinex bakovens.
Toiletkasten Allibert en Rosignol.
"Re
ik
ep
lw
■Jat
M I
'8
ier
pu
r
pu
lilt
li
lei
ing
le
Ma
zij
de
:hi
h
Js
1 L
OS
r
Csl
chi
