KAMPHER DIT WEEK-EINDE
VOOR HET EERST
VOOR HEIMAT PUBLIEK
RUDOLF WERTHEN MET DE SOLISTEN VAN
HET BELGISCH KAMERORKEST TE AALST
AALST ONDERGAAT VIER WEKEN
KULTURELE IMPORT
mm
Film bij ons
28 - 13-1-1978 - De Voorpost
Rudolf Werthen en «De Solisten van het Belgisch Kamerorkest» zijn lang geen onbekenden
meer voor het Aalsterse konsertpubliek. Ze traden reeds verschillende malen op in onze stad.
Hetzij in konserten, ingericht door de Schola Cantorum Cantate Domino, hetzij door Pro Arte
of ter gelegenheid van een Pro Civitate-wedstrijd.
Op maandag 16 januari zijn ze opnieuw te gast. Op uitnodiging van de konsertvereniging «Pro
Arte» zullen ze een programma brengen dat qua inhoud door talrijke muziekliefhebbers zeer
zal op prijs worden gesteld: immers, Vivaldi's overbekende «Vier Seizoenen» zullen worden
uitgevoerd, naast het prachtige vijfde Brandenburgisch Concerto van J.S. Bach en een
dubbelconcerto in sol groot voor fluit, hobo en orkest van F.J. Haydn.
Een programma dus om van te snoepen, temeer het uitvoeringspeil minstens veelbelovend
kan worden genoemd.
Georges Maes
Velen zullen bij het beluisteren
van het Belgisch Kamerorkest
terugdenken aan de betreurde
stichter en leider van het or
kest. Hij was het immers die
van het ensemble gemaakt
heeft wat het nu geworden is:
't beste kamerorkest van Bel
gië. In de beroemde violist Ru-
dolf Werthen heeft Georges
Maes een waardig opvolger als
dirigent van het orkest. Samen
met de konsertmeester Paul
Malfait zet hij de door Georges
Maes ingeslagen weg verder.
Ter nagedachtenis van Geor
ges Maes werd een fonds op
gericht dat zijn naam draagt.
Later komen we hierop nog te
rug. Wie zijn ongeduld niet kan
bedwingen om meer inlichtin
gen hierover te bekomen kan
alvast terecht op het volgende
adres: Fonds Georges Maes,
v.z.w. Romestraat 36 A te 8400
Oostende.
Bach en Haydn
Het konsert van maandag
eerstkomende zal worden in
gezet met het prachtige vijfde
Brandenburgisch Concerto van
het genie Bach (1685-1750).
Tussen einde 1717 en begin
1723 verbleef Bach te Köthen
waar hij als kapelmeester in
dienst was van de prins van
Anhalt-Köthen. In deze perio
de, de gelukkigste uitzijn leven
komponeerde Bach voor de
markgraaf van Brandenburg
zes concerti voor verschillende
instrumenten. Deze werken
kunnen we beschouwen als de
«zwanezang» van het «cocerto
grosso» en de geboorte van het
solo-concerto. Vooral het vijfde
Brandenburgisch Concerto is
met zijn zeer uitgebreide klave
cimbelpartij een mooi voor
beeld hiervan. Voor 't eerst im
mers in de muziekgeschiede
nis, meer bepaald in de ge
schiedenis van het concerto
treedt het klavecimbel solis
tisch op. Het werk bestaat uit
drie delen: Allegro, Affetuoso
(betekent: gevoelig) en Alle
gro. Gans de eerste beweging
schijnt het klavecimbel alles te
beheersen: het mondt uit in een
geweldige solokadans. Terecht
kunnen we dit stuk beschou
wen als de vader van de na
Bach zo veelvuldig gebruikte
concerto-vorm. Met 'dit stuk
opende Bach eens te meer
nieuwe muzikale perspektie-
ven.
Zeer gevoelig van uitdrukking
is het middendeel (Affetuoso).
Het zijn enkel de solo
instrumenten die niet aan het
woord zijn. Op zijn intieme
wijze voeren viool, fluit en kla
vecimbel met elkaar het woord.
Een bijzonder mooi stuk, dat
met zijn si klein-toonaard, tus
sen de beide boekdelen in re
groot, des te meer aandacht
vraagt
De slotbeweging (re groot) is in
feite een gigantische giga, on
gelooflijk ekspressief in uit-
drukking;vol muzikale rijkdom.
Dit concerto, met zijn revolutio
naire eerste beweging, zijn ont
roerend middendeel en de bui
tengewone finale is een mijl
paal in de muziekgeschiedenis.
In 1787 schreef Frans Joseph
Haydn (1732-1809), vaderlijk
«Papa Haydn» bijgenaamd,
enkele werken voor Ferdinand
IV van Napels. In deze werken
maakte hij gebruik van het lie
velingsinstrument van laatst
genoemde. de draailier. De
eerste reeks van deze kompo
sities droeg als verzamelnaam:
5 concerti per la lira organisata.
Haydn, die naargelang de om
standigheden vele van zijn in
strumentale muziek omwerkte
voor andere bezettingen heeft
ook deze komposities aldus
bewerkt. Vaak is niet geweten
welk van de versies de origi
nele is bij dergelijke transkrip-
ties. Haydn schrapte de aan
duiding eerste en tweede lier
en verving deze door respek-
tievelijk fluit en hobo. Onder
deze vorm voerde hij de wer
ken ook uit op de Salomon-
concerten tijdens zijn verblijf te
Londen in 1791. Het werk dat
we maandag zullen te horen
kriiaen staat in «ni nm/st or,
mamuziek» in de reinste zin
van het woord. (Programma
muziek: muziek waarin een
niet-muzikaal gegeven be
schreven wordt)
Verschillende bewegingen van
deze reeks concerti verlopen
volgens een konkreet scenario.
Het zou ons te ver leiden om al
deze werken uit te rafelen,
maar enkele bijzonderheden
willen we wel kwijt. Luister bij
voorbeeld naar de 2de en de
derde beweging uit «De Zo
mer», concerto in sol klein, met
als delen: Allegro non molto,
Adagio en Presto. Tempo ime-
tuoso d'Estate. De kalmte, de
drukkende zwaarte van het
tweede deel kondigt als het
ware het onweer aan dat los
barst in de derde beweging.
In de derde beweging van «De
Herfst», concerto in fa groot
met als delen: Allegro, Adagio
molto en «La Caccia», allegro,
worden verschillende details
geschilderd uit een jachtpartij.
Voel de kilte in «De Winter»,
concerto in fa klein (Allegro non
molto, Largo en Allegro). De
tweede beweging van dit con
certo beeldt de strijd uit tussen
de sirocco en de koude winden
uit het noorden. De laatste be
weging beeldt de pret uit die
wordt beleefd bij het schaat
sen. «De Lente», waarmee de
reeks concerti aanvat, staat in
mi groot. De delen zijn: allegro,
largo e pianissimo sempre en
danza pastorale, allegro. De
drie solo-violen waarmede het
werk aanvangt lijken vogelge
zang te sugereren. Al deze
concerti hebben met elkaar
rijkheid in kontrasten, de schit
terende dialogen en de virtuoze
schrijfwijze gemeen.
De uitvoering
Verschillende solisten verlenen
hun medewerking. Vooreerst
hebben we Rudolf Werthen, die
naast de leiding van het orkest
de solo-partij zal verzorgen in
Vivaldi's «Vier Seizoenen».
Bachs vijfde Brandenburgisch
Concerto zal worden vertolkt
door Karine Verhenneman,
klavecimbel, Wilfried Deroo,
ere-direkteur van het Konser-
vatorium te Brugge, viool en
Paul De Winter, fluit, samen
met het orkest onder leiding
van Rudolf Werthen. In Haydns
dubbelconcerto treden als so
listen op: Yvan Dudal, hobo en
Paul De Winter, fluit.
Plaats en datum
Wie er bij wil zijn, bestelle vlug
kaarten want de feestzaal van
het stadhuis zou wel eens te
klein kunnen zijn. Maandag 16
januari, te 20.30 uur wordt u er
verwacht.
Het konsert gaat door onder de
auspiciën van de provincie
Oost-Vlaanderen en in sa
menwerking met het stadsbe
stuur van Aalst, 't Gebeuren
zal opgenomen worden door
B.R.T 2 - Oost-Vlaanderen
De toegangsprijs werd vast
gesteld op 150 F. Jongeren en
plus - drie - passers kunnen
voor de helft van dit bedrag te
recht. Alvast veel luistergenot.
André De Groeve
Rudolf Werthen, leider van het
Belgisch Kamerorkest en
uitmuntend violist
heeft drie delen: allegro, an
dante en allegretto
Vivaldi's vier seizoenen
Ongetwijfeld zal deze reeks
van vier concerti voor velen een
eerste livekennismaking bete
kenen. Deze overbekende en
overigens prachtige komposi
ties hebben Vivaldi's naam be
kend gemaakt in alle lagen van
de bevolking.
In feite vormen de «Vier Sei
zoenen» de eerste vier concerti
uit een reeks van twaalf van het
opus 8. Ze werden rond 1725
gedrukt en verschenen onder
de titel «II Cimento dell'Armonia
e dellTnventione». Het voor
woord van deze uitgave'ver
meld dat deze vier concerti ver
schillende jaren voor de andere
werd gekomponeerd, maar
voor de definitieve uitgave
herwerkt werden.
Deze werken zijn «program-
Nu men in Aalst met snelle benen afstevent op karnaval kondigen
zich ook een rij kulturele manifestaties aan. Een parallele vergelij
king gaat niet op maar het is toch wel spijtig dat zovele gebeurtenis
sen elkaar in de nek zitten. Bij velen zal een keuze zich opdringen wil
men nog een avondje thuis zijn.
Het begint al morgen zaterdag te
19.30 u met de openstelling van
de tentoonstelling van kunstenaars
uit het Nederlandse kaasbollen
stadje Gouda. Deze manifestatie
gaat door in het Oud-Hospitaal en
zal er tot 29 januari vertoeven. De
organisatie berust bij Bolaska en
het stadsbestuur heeft zijn mede
werking aan het opzet verleend.
Een groep Aalsterse kunstenaars
waren al eerder op een expositie in
Gouda getrakteerd. Het gaat hier
dus om een interstedelijke uitwis
seling van plaatselijke kunste
naars. Op zichzelf is het initiatief
mooi omdat de relaties tussen
beide steden hierdoor een mense
lijker karakter meekrijgen en ver
gelijkingen voelbaar worden. Hoe
scherp die vergelijkingen zullen
uitvallen komen wij wellicht te
weten op donderdag 19 januari te
20 uur in de stadsfeestzaal waar
een gesprek zal worden gehouden
over -Kunstbeleid in Nederland
en België-.
Op maandag 23 januari eveneens
n de stadsfeestzaal om 20 uur
wordt de jaarlijkse literaire
Dirk-Martensprijsuitgereikt. Lau
reaat is deze maal Paul De Wispe-
laere voor zijn eind 1976 gepubli
ceerde studie over Louis Paul
Boon's «Vergeten straat-: L P.
Boon, een tedere anarchist. In een
interview met het magazine Knack
zegde Boon eens schampend:
«Paul zijn vergeten straat is eigen
lijk groter dan de mijne-. De Wis-
pelaerc heeft aan het boek voor
namelijk alleen gewerkt zonder
daarover Boon uitvoerig te spre
ken. Het boek is samengesteld uit
vijf hoofdstukken en een intensief
geschreven inleiding. In hel boek
zelf zegt de Wispclacre ereens:
«het paradoxale karakter van üe
literatuur, als zijn bestaansreden
en de oorzaak van zijn vertwijfe
ling. als zijn vreugde en zijn wan
hoop, als zijn zelfrechtvaardiging
en sociale machteloosheid, heeft
van bij het begin aan Boons schrij
verschap dat overtuigende accent
van authenticiteit verleend dat hij
zelf, in die nooit eindigende spie-
gelreeks van paradoxen als de ex
pressie van de inauthentiek be
staan heeft ervaren en gewan
trouwd. Deze plechtigheid wordt
traditioneel opgeluisterd door leer
lingen van de stedelijke academie
voor muziek, ballet en toneel en
Kris Yserbijt. die zal voorlezen uit
het bekroonde boek.
Op de laatste dag van de maand zal
met een receptie de -zaal André
Sierens» in het Oud-Hospitaal
worden geopend. Een zaal waarin
naast vier grote doeken van Vale
rius De Saedeleer ook twee kleine
werken van Delaforterie zullen
hangen. Deze werken werden aan
de stad Aalst geschonken uit het
legaat van de in 1975 overleden
kunstverzamelaar Dokter Sierens.
Een van de wensen uit de overeen
komst tussen het stadsbestuur en
de familie Sierens was om een
«zaal Sierens- in te richten en dat
is dan ook gebeurd. Over de
waarde van het legaat wensen wij
ons voorlopig niet uit te spreken.
Maar we menen te weten dat deze
werken op een recentere datum bij
een Antwerpse vcilingzaal werden
aangekocht voor grof geld. Ook
valt het moeilijk om na te gaan op
welke datum deze werken door de
kunstenaar zijn gemaakt, vermits
De Saedeleer de uitzonderlijke
gewoonte had zijn werken niet te
dagtekenen op het vooraanzicht
van het doek.
Van 1 tot 12 februari wordt in
Gent. Aalst, Antwerpen en Brus
sel het 8' Mixed Media Festival
gehouden. Dit is een gebeurtenis
waarin het gemeenschappelijk
zoeken van musici en andere krea-
tieven of expressieven, naar an
dere media toe, naar buiten wordt
gebracht onder vormen als ten
toonstellingen, workshops, de
monstraties, ateliers, konserten en
voorstellingen. Op 11 februari
komt het Festival naar Aalst en dat
voor de eerste keer in zijn bestaan.
Een festival dus waarin experi
ment, vooral in verband met mu
ziek centraal staat. In Aalst, in het
CSV, zal een workshop worden
gehouden met ondermeer de in
richtende Gentse stichting Logos
gevolgd door 's avonds een voor
stelling. Waarschijnlijk wordt dit
een buitenlandse groep zoals er
talrijke in het Festival optreden.
Voor een paar jaar patroneerde
New Reform al eens een optreden
van de Pool Krystof Zarebski in
hetzelfde CSV en uit hetzelfde
Mixed Media programma. Met de
organisator van het Festival. God
fried Willem Raes, brengen wij in
de komende weken een interview
over wat te gebeuren staat in
Aalst. In februari moet iifde gale
rij S65 ook de tentoonstelling
opengaan van de Amerikaanse
kunstenaar Benjamin Levy. Ook
met deze kunstenaar hopen wij U
een uitgebreid gesprek te presente
ren. Uitkijken dus tijdens karnaval
naar de kulturele aktualiteit al
blijft een groot gedeelte daarvan
ook zuiver import.
Roger D'Hondt
De kerstvakantie is achter de rug. Dat merk je ook aan het pro-
gramma van onze Aalsterse bioskopen. De films voor gans hei
aezin ruimen stilaan plaats voorde films voor volwassenen. In deze
serie verschijnen er 2 nieuwe titels op het witte dek, «De grote
opsporing» in het Feestpaleis en «De gewelddadige Savanne» in
de Palace.
In Zaal 1 van het Feestpaleis loopt nog altijd de tiende suksesfilm
in de James Bond-serie «The spy who loved me». Het begint
moeilijk te worden om over deze film nog iets te schrijven, hij staal
ook reeds sinds 23 december op het programma van het Feestpa
leis Misschien toch nog volgende merkwaardigheid: Benevens
hun beroep van geheim agent in «The spy who loved me» hebben
Roger Moore, alias 007 en Barbara Bach, alias majoor Anya Ama-
sova, agent XXX, nog een ander punt gemeen: zij zijn beiden
kinderen van smerissen.
De vader van Roger More is nog altijd in aktieve cienst te Londen
Hij is belast met het opmaken van de plannen der plaatsen waar
een misdaad gebeurde. Plaatsen die afhangen van het kommis-
sariaat van Bow Street.
De vader van Barbara Bach heeft zijn uniform van New Yorks
politieagent voorgoed opgeborgen vermits hij nu in Los Angeles
woont waar hij juwelier is. in net bijzonder doet hij goede zaken met
juwelen voor de showbusiness.
In Zaal 2 van het Feestpaleis loopt vanaf vandaag een nieuwe
produktie, «De Grote Opsporing», een film van Richard T. Hef-
fron met in de hoofdrollen Jim Mitchum als Jim Calhoun, Karen
Lamm als Betsy Calhoun en Anne Archer als Barbara
De stadsmensen die er even uit willen en een gezonde luchtkuur
wensen te doen brengen hun vakantie door in Montana, een land
met zijn ongerepte natuur en zijn onbezoedelde lucht.
Voor Betsy Calhoun Is Montana evenwel een hel. Zij verveelt er
zich dood en nauwelijks zeventien jaar gaat zij er vandoor. Zij laat
'n afscheidsbriefje aan haar moeder en aan haar broer Jim. Zij wil
ae stad, het echte leven leren kennen.
Nauwelijks in Los Angeles aangekomen leert Betsy heel vlug wat
de stad is. Zij is naief en wordt onmiddellijk opgemerkt door een
groepje ploerten. Terwijl Chuco een knappe Mexikaanse halfbloed
haar bezig houdt gappen de anderen de tas van het meisje met al
haar spaargeld. Chuco doet alsof hij de dieven achtervolgt en komt
daarna terug om Betsy te troosten.
Het naieve kind laat zich bepraten en belandt natuurlijk met Chuco
in bed. Hij wordt evenwel zodanig door de onschuld van Betsy
getroffen, dat hij tussenbeide komt wanneer zijn vrienden komen
opdagen om hun part van het «verse vlees» op te eisen. Hij wordt
evenwel bewusteloos geslagen en weet achteraf niet eens dat de
ploerten Betsy verkochten aan een zekere Johnny Dee, die een net
van call girls uitbaat
Jim is echter niet bij de pakken blijven zitten. Hij ging op zoek naar
zijn zuster maar een meisje op de loop in Los Angeles ontdekken is
nog moeilijker dan ee naald in een hoimijt vinden. Zelfs niet met de
hulp van de politie en van Lynn een charmante sociale assistente
die zorgt voor de onschuldige vlinders die zoals Betsy hun vleugels
verbranden in de grootstad
Intussen wordt Betsy onder handen genomen door Barbara de
minnares van Johnny. Jim en Lynn treden in kontakt met Chuco.
die er tenslotte in toestemt Betsy te helpen zoeken. Hun spoor leidt
tot bij Johnny.
Jim weet echter nog niet dat Betsy door een «klient» zodanig werd
geslagen dat zij aan de gevolgen overleed omdat Johnny haar niet
naar het ziekenhuis wou voeren. Wanneer Jim het tragische lot van
zijn zuster verneemt besluit hij nog enkel te leven om Betsy te
wreken.
«De Super-klabakken» zijn ver uitgeknokt en moeten voor hun
derde en waarschijnlijk laatste week verhuizen naar de kleinere
bovenzaal van cinema Palace.
In de grote benedenzaal eveneens een film waar kinderen onder
de 18 jaar niet worden toegelaten «De geweldadige savanna».
een nieuwe, rauwe film van Antonio Cllmatl en Marlo Morra.
Deze dokumentaire die het vervolg is van «Savage Man, Savage
Beast» is nog indrukwekkender dan de eerste. U krijgt beelden te
zien van de nieuwe Hebriden waar Jonge, wenende weduwen
troost vinden voor hun grote smart door zich te laten solemieteren
door mannen van de stam. Op 13 mei 1*975 was men te gast op de
Cingalese vlakte waar de fakir Marv-Kani laat zien hoe hij erin slaagt
zijn tong af te snijden en die dan weer te laten aangroeien. Even
eens maken wij een alarm mee te New York. Een jacht in de riolen
van New York waar genadeloze, vieze beesten die doffe geluiden
en asmatisch gebrul uitbrengen, worden gedood. Ook Australië
heeft zijn merkwaardigheden. Daar trekt men sterkste tot nogtoe
gekende liefdesdrank uit de geslachtsorganen van haaien
Nyali Mozambique, 2 juni 1976. Een vreemde ziekte breekt uit, ze
tast de zenuwcentra aan. 116 mensen sterven door overmatige
lachbuien.
Guatemala 1976. De details over de dood van Raphael Belzine. 18
jaar oud, die werd gefusilieerd omdat men hem stelende aantrof in
een huis. De trobiandeilanden waar de vrouwen vermaard zijn om
hun seksuele uitspattingen. Daar ontdoen deze deernen zich van
de vrucht hunner zonde door uit de boomtoppen te springen.
-Kortom een film waarvan men kan zeggen:Raar maar waar. Naast
de reeds opgesomde rauwe feiten worden er ook nog andere in
beeld gebracht uit diverse hoeken van de wereld.
Ik meen dat het na deze beschrijving overbodig is om nog te
vermelden dat we deze film ten stelligste afraden aan te gevoelige
personen.
Veel kijkgenot I
Toen een aantal F.rembodegemse 16-plussers verleden jaar tijdens
hun terugreisje van Nekka mekaar recht in de ogen keken en zegden:
«wij spelen nog rhet mekaar- zullen zij de treinwachter nog niet
hehhen kunnen vertellen dat zij samen «Kampher» waren gewor
den. Nu, een 10-tal maanden later «boemelen» (hier van het woord
boemeltrein afgeleid werkwoord!) zij alsmaar samen verder. F.r zijn
al talrijke konserten achter de rug, maar Aalst zelf, dat staat nu
zaterdag de veertiende pas voor de eerste keer op de agenda van deze
Vlaamse-Popgrocp
(Afspraak: Sint-Annazaal); organisatie: Cedo Nulli).
Kampher is: Hubert Lissens
(drummer). Raf Gees (sologita
rist). Hugo Coppens (bassist).
Hedwie Muvlaert (slaeeitarist).
Wilfried D'hondt (piano) en niet
te vergeten, zanger Bart Eeck-
hout die zich intussen als
leukerd-van-het -podium een ste
vige reputatie heeft opgebouwd.
Kampher brengt Vlaamse Pop die
je gelukkig maar moeilijk
kan vangen in kopies van wat be
kendere groepen doen. Waarmee
we dan bedoelen dat Kampher wel
een eigen karakter heeft. Laten wc
dat «ajuinpop» noemen. Het staat
voor een portie stevige rock onder
Vlaamse, straks ernstige en later
weer non-sensikale, teksten.
«Trein» bicvoorbeeld is een lang
nummer over de forenzen en hun
schommelende weg naar hun kan
toren. Veel ritmcvcranderingel
die aankomst en vertrek in en ui
het station vertelt en waarbij Bat
(zoals gezegd de bard van d<
groep) wild kan huppelen. «L
Puit» is een parodie op Pinki
Floyd, «Zaligmaker», «Op
staan» enfin. U komt best zelf
de oren spitsen om de talk vat
onder de voeten te dansen.
(Aanvang: 20 uur)
R.D.W.
