PRO ARTE
ZORGT VOOR
MUZIKALE VERRASSINGEN
VLAAMS KAMERORKEST VAN
BRUSSEL TE EREMB0DEGEM
Filmklubs klubfilms
KWB VERBOND
AALST KIJKT RUIM
EEN «RARE FAMILIE»
TE NIEUWERKERKEN
Achter de koelissen
32 - 3-3-1978 - De Voorpost
Te Nieuwerkerken was op zaterdag 24 febr. de Geraarsbergse Koninklijke Rederij
kerskamer «St.Pieter Vreugd en Deugd» te gast met het blijspel «De Rare Familie»
van Arnold en Bach. De vereniging mocht zich verheugen in een zeer ruime
opkomst en belangstelling voor dit toneelwerk. Ook de inrichtende KAV - KWB van
Nieuwerkerken mag zich gelukkig achten met dit stuk de juiste keuze te hebben
gedaan, in dit plezierige toneelwerk speelden mee: Tony Famelaer, in de Aalsterse
toneelwereld geen onbekende. Jacqueline Schollaert, Marcel Daver, Margot De
Glas, Martine De Wetter, Christiaan Van Cauwenberge, Herman Batselier, Martine
Van Lierdeen Patrick De Bodt. Het werd een geslaagde, plezierige opvoering.
wl
MARCELINOKLUB
Op zondag 5 maart e.k. om 14u draait men in de zaal van
het klooster aan de Kapucijnenlaan te Aalst de film «Inspek-
teur Flatfoot ruimt op!»
Inspekteur Flatfoot treedt opnieuw in aktie. Dit keer moet hij
een grote smokkelaarsbende ontmaskeren die bekend
staat als de geheimzinnige «Boss». Zijn speurtocht begint in
Amerika. Tenslotte echter zal hij afreizen naar het Verre
Oosten waar hij een echt vuurwerk ontketent. Een groep
Taï-boksers en Kung-Fu eksperten alsmede een karate-
tijgerin vallen hem aan, maar stuk voor stuk moeten ze met
zijn zware vuisten kennis maken. Dan komen er Samurai-
zwaardvechters en ook een Sumo-worstelaar, kortom het
hele allegaatje van Oosterse verdedigingsspecialisten, om
hem het leven zuur te maken. Maar eind goed al goed, hij
ontdekt het brein van de bende: een politieman uit de Ver
enigde Staten.
Einde van de voostelling: rond 16u30.
I)e K.W.B., tot hiertoe Katolieke Werkliedenbond maar nu her
doopt met evenwel dezelfde initialen tot Katolieke Werknemers
Beweging, wilde komen tot een evaluatie van de werking in de
afdelingen en in het verbond zelf. De ruim 80 aanwezigen hadden
echter niet enkel oog voor de eigen bewegingsproblematiek maar
tevens voor de internationale arbeidersstrijd en solidariteit.
verbonden zich dan ook mede te
werken aan verdere bewustma
king en wilden paspoorten van
Wereldburger aan de man bren
gen.
Wat de eigen aktics in de afdelin
gen betreft dient prioriteit worden
verleend aan werving van nieuwe
bestuursleden, organiseren van
vormingsinitiaticven en vorming
van een uitrustingsfonds met hel
oog op een bestendige werkings
mogelijkheid.
Tenslotte werd even Guido De
Roeck die begin april nationaal
vrijgestelde wordt niet als hoofd
opdracht organisatie en animatie
van K.W.B^ - K.A.V. - Lourdes-
bedevaarten en begeleiding van
verbondelijkc en plaatselijke
Lourdeswerking. Nieuwe ver-
bondssekretaris wordt dan Hed-
wig Vcrcruyssc.
Vorige week nog berichtten we aan onze lezers dat het Laatste
Pro Arte-konsert van het seizoen 1977-1978 ons een optreden
zou laten bijwonen van «Le sextuor a cordes de Paris». In
laatste instantie echter bereikten ons twee berichten: laten we
beginnen met het meest aangename: einde maart krijgen we
nog een konsert bij; dit buiten alle verwachtingen. Tot onze
grote vreugde vernamen we dat het «Esterhazy-kwartet»
onze gast zal wezen. Later hierover nog meer.
Tweede nieuwsbericht: «Le sextuor a cordes de Paris» komt
niet Neen, beste lezer-muziekliefhebber en kultuurabidder,
geen paniek. Er werden reeds vervangers gevonden; namelijk
het sextet van het Franse Nationaal Orkest. Zelfde bezetting,
en waarschijnlijk ook evenwaardig van kwaliteit. Ook het pro
gramma onderging slechts een lichte wijziging. Het sextet
van Bohuslav Martinu blijft; van Luigi Boccherini speelt men
een van de 125 kwintetten in plaats van een sextet, en in de
plaats van het sextet van Brahms zal «Verklarte Nacht» van
Arnold Schönberg worden gespeeld. Geen al te ingrijpende
wijzigingen dus en muzikaal zeker en vast evenwaardig aan
wat we voorgaande week aankondigden. Het is reeds de
tweede maal dit seizoen dat Pro Arte met onverwachte wijzi
gingen heeft af te rekenen. Gelukkig werden tijdig voor be
vredigende oplossingen gezorgd. Ondertussen voldoen wij
aan onze belofte om iets meer te vertellen over het nu eerst
komende konsert van «Le sextuor de L'Orchestre National
de France» dat plaats heeft in de feestzaal van het stadhuis op
maandag 6 maart te 20.30 uur. Het gebeuren wordt integraal
opgenomen door BRT 3.
Het programma vermeldt kom
posities van Luigi Boccherini,
Bohuslav Martinu en Arnold
Schönberg.
Luigi Boccherini werd gebo
ren op 19 februari 1743. Het
grootste deel van zijn leven
bracht hij door te Madrid. Hij
genoot internationale bekend
heid. Als cellist oogstte hij vele
lauweren. Boccherini is in feite
de vader van het strijkkwartet.
In 1769 schreef hij een dergelijk
werk, dus voor Haydn, die al
gemeen aanzien wordt als
schepper van het genre.
Boccherini schreef talrijke
strijkkwintetten, vaak met twee
celli; hun aantal wordt geschat
op 125. Verder nog 91 strijk
kwartetten, 54 strijktrio's en
een twintigtal symfonieën. Ver
der nog concerti voor cello.
Als komponist en cellovirtuoos
verwierf hij grote vermaard
heid. Konsertreizen in Frankrijk
en Italië waren werkelijk triom
fantelijk. Gedurende tien jaar
-(van 1787 tot 1797) was hij te
Berlijn hof komponist. Toen hij
terugkeerde naar Spanje on
dervond hij echter niet meer
dezelfde belangstelling. Zijn la
tere levensjaren werden er
door geldgebrek niet gelukki
ger om. De muziek van Boc
cherini munt uit in frisse melo
dische inventie, vurigheid en
levenskracht. Het meest be
kende werk van Boccherini is
een menuet, afkomstig uit het
kwintet voor strijkers opus 143
nummer 5. Af en toe horen we
ook nog een van zijn vier cello-
concerti.
Boccherini stierf in armoede
(Madrid,28 mei 1805). Nu nog
schijnt men weinig belangstel
ling te hebben voor deze toch
niet onverdienstelijke toondich
ter
Bohuslav Martinu werd gebo
ren te Policka (Bohemen) op 8
december 1890. Op achtjarige
leeftijd speelde hij behoorlijk
viool en op tienjarige leeftijd
komponeerde hij reeds een
strijkkwartet. Hij studeerde aan
het Praagse konservatorium,
maar werd er weggestuurd
omdat hij meer aandacht had
voor teater dan voor kontra-
punt. Ondanks het feit dat hij
enkele tijd les volgde aan ae
beroemde orgelschool te
Praag en tevens onderricht
volgde bij J. Suk is hij groten
deels autodidakt.
Van 1913 tot 1923 was hij vio
list in het Tjechisch Philharmo-
nisch Orkest. Nadien vertrok hij
naar Parijs om er samen te
werken met Albert Roussel. Hij
bleef er tot 1940 en leefde er in
materiële omstandigheden die
alles behalve rooskleurig kun
nen worden genoemd. Dit be
lette hem echter niet een «fran-
gaise» te huwen.
Hij maakte deel uit van een
groep vreemde komponisten
die als «Ecole de Paris» wordt
bestempeld. Dank zij de diri
genten V.Talich, E. Ansermet,
C. Münch en F. Koussevitzky
werd z'n werk min of meer be
kend, doch grote suksessen
boekte hij pas in 1938 bij de
kreatie van zijn Concerto
Grósso en zijn Dubbelkonsert
voor twee strijkorkesten. Bij de
inval der nazi's verliet hij Parijs
en kwam, na Frankrijk en Por
tugal, doorzworven te hebben,
terecht in de Verenigde Staten.
Daar schreef hij op aanvraag
van Koussevitzky zijn eerste
symfonie. Voor Albert Einstein,
een goed amateur-violist
Wantoestanden in Latijns-
Amerika werden hierbij in een
diaprojektie geschetst en de wer
king van het arbeidersverbond
toegelicht. Om leiders te vormen
werd 'n Ulal-projekt opgezet, een
school waar geleerd wordt aktie te
voeren en sociale en andere pro
blemen aan te pakken
In verband met een soms gehoorde
bedenking -Waar gaat ons geld
naartoe? verklaarde Eric Leynse.
nationaal verantwoordelijke voor
Wereldsolidariteit. dat wij be
voorrechten zijn en de ekonomische
krisis die wc nu beleven niet de
schuld is van de Derde Wereld.
Kapitalistische sistemen liggen
volgens spreker aan de basis van
deze krisis waarbij hier overver
zadiging optreedt en ginder be
hoefte is.
Een aantal verantwoordelijken
schreef hij de Memorial Stan
zas voor viool en piano. Hij
werd Amerrikaans staatsbur
ger en werd benoemd tot prof
aan de universiteit van Prince
ton. Na de oorlog werkte hij nog
enige tijd te Praag, maar bleef
Amerikaanse nationaliteit be
houden. Later vestigde Martinu
zich te Rome onder de auspi
ciën van de American Acade
my. Het is moelijk een lijn te
trekken in Martinu's komposi
ties. Sommige werken klinken
geniaal; andere zijn het beluis
teren niet waard. Tot zijn beste
werken kunnen we verschil
lende orkestwerken en het sex
tet dat op maandag zal worden
uitgevoerd rekenen. Zijn mu
ziek is meestal zeer vitaal en
origineel. Naast tien opera's,
tien baletten, symfonische ge
dichten (Lidice) en zeer veel
kamermuziek (sextet, zeven
strijkkwartetten, sonates voor
viool en cello) schreef hij ook
filmmuziek en voerde komposi
tieopdrachten uit voor de radio.
Hij stierf op 28 augustus 1959
te Liestal (Zwitserland).
Arnold Schönberg werd ae-
boren op 13 september
1874. Hoewel hij aangewezen
was zijn vader als handelaar op
te volgen kreeg hij reeds viool
les en als jongeling schreef hij
enkele trio's en strijkkwartet
ten. Schönberg zorgde ger1 -
rende enkele jaren voor een au-
todidaktische opleiding. Na
dien volgde hij les in kontraput-t
bij de komponist Alexander voi i
Zemlinsky, doch slechts gedu
rende enkele maanden. Hij was
dus grotendeels aangewezen
Arnold Schönberg
op zichzelf. Toch zou hij een
der belangrijkeste komponisten
worden in de eerste helft van de
twintigste eeuw. Hij is vader
van de «Nieuwe Weense
School» en van het dodecatio-
nisme. Naast «Pelleas und Me-
lisande», «Oierrot Lunaire», de
«Gurrelieder» en klavierstuk
ken behoort «Verklarte Nacht»
tot zijn meest gekende
scheppingen. «Verklarte
Nacht» werd gekomponeerd in
de zomer van 1899; oorspron
kelijk voor strijksextet en later
door hemzelf bewerkt voor
strijkorkest. Het is in deze laat
ste versie dat het meestal wordt
uitgevoerd. Het is dan ook
meer dan interessant om de
originele versie te kunnen be
luisteren, en dan nog wel in live.
Het is haast onbegrijpelijk dat
Jit voor onze oren 19® eeuws
Uw.vioende werk bij de eerste
auditie de aanwezigen sterk
heeft doen schrikken omwille
van de «buitensporige moder
nismes».
«Verklarte Nacht» is de alle
reerste programmamuziek,
geschreven voor kameren
semble. Aan de basis van het
werk ligt een gedicht van Ri
chard Dehmel dat gaat over
een man en een vrouw die
's nachts door 'n woud wande
len. De vrouw vertelt hem dat
ze een kind verwacht, echter
niet van hem. Hij troost haar en
neemt uit liefde voor haar het
kind aan. Men kan in het
werk vijf onderdelen terugvin
den: een inleiding, de bekente
nis van de vrouw, de vergiffenis
van de man, een liefdesduet en
een apoteose. De delen
vloeien volledig in elkaar over
Ook zonder de inhoud van het
werk te kennen kan men ten-
volle van de prachtige muziek
genieten, die aan uitdrukkings
kracht niet hoeft onder te doen
voor wat in de 19® eeuw werd
voortgebracht.
André De Groeve
de «Roemeense Volksdan
sen» (Bela Bartok) op het
programma, maar we ver
moeden dat Samuel Barber
het duel heeft gewonnen.
Want naar we hoorden heeft
de dirigent zijn programma
moeten wijzigen, omdat er
een kerkelijk veto was geko
men tegen de uitvoering van
een bepaald muziekstuk
want tenslotte had het
koncert in een kerk plaats.
Normaal geeft een dirigent
hierin niet toe. (Maar kom,
van Erembodegem zijnde...
moet dat toch de doorslag
gegeven hebben). Ook
akoestisch gezien heeft dit
kerkgebouw het Vlaams Ka
merorkest van Brussel een
beetje dwars gezeten. Glas
en steen is hard, zelfs voor
een largo van Vivaldi. Maar
het orkest speelde zich
meesterlijk door die muur
heen. Een minutenlang ap
plaus achteraf bevestigde
dit. Dirigent en orkest wer
den nadien ontvangen in
Corona», heel gewoon,
maar echt gemoedelijk.
Wilfried Lissens
Verleden vrijdag (24 febr.) koncerteerde in Erembodegem
(St.Amanduskerk, Tenbos) het «Vlaams Kamerorkest van
Brussel», op uitnodiging van Davidsfonds, KAV en KWB.
In het muzikaal gedenkboek van Erembodegem mag men
voor dit koncert wel een blaadje apart voorzien; het werd
een «artistiek sukses», om de woorden te gebruiken van
kollega André De Groeve die vorige week in dit blad over
datzelfde koncert schreef, maar dan te Mere. En met
ongeveer hetzelfde programma.
We vallen dus niet in herha
ling, maar vallen wel ADG
entoesiast bij, wanneer hij
titelt:«..oogst alle lof». En
verdient, want vóór deze
uitstekende muzikanten,
zwaait dirigent Arie Van Ly-
sebeth op een briljante ma
nier met het dirigeerstokje.
Arie Van Lysebeth stond
hierop bekende bodem: hij
is Erembodegemnaar van
geboorte en hij heeft er zijn
jeugd beleefd. Hij woont nu
in Sterrebeek, maar «kwam
graag naar Erembodegem
dit koncert geven», zoals hij
zei in een gemoedelijke
babbel na het konsert.
Dit konsert bestond uit
twee delen. Het eerst uit
oude muziek met Jozef
Haydn (Sinfonia in G nr.
27), Antonio Vivaldi (Con
certo in d voor snaren) en
Giuseppe Tartini (Concerto
in d voor viool en orkest),
met in dit laatste werk Jozef
Spira als solist. Het tweede
gedeelte werd samenge
steld uit hedendaagse kom
ponisten: Benjamin Britten
(Simple Symphony),
Samuel Barber (Adagio voor
strijkers) en Vic Legley (Drie
stukken op 57).
Oorspronkelijk stonden ook
e chimpansee»,
Jozef Pinkava.
Jefi. verkleed in figuren uil de film (SJ)
Heden avond om 20 uur gaat in de zaal van de H. Hartkrlng
aan de Dokter De Moorstraat 104, een optreden door van <De
Internationale Nieuwe scène» (mannen van de dam). ZIJ
brengen het stuk «Vreemdelingen» van Jacques Kraemer. Het
is een verzameling sketches met het racisme als centraal tema.
Na de voorstelling zal een debat worden gehouden met als
paneel; Prof. Albert Martens (KUL), schrijver van «25 jaar
wegwerparbeiders In België*; Luc Michlels van «het
onthaalcentrum voor gastarbeider» Brabant; Plet Jansscns
van het «centrum voor buitenlandse werknemers» Antwerpen;
Valère Foucquart van «Sodiga» Aalst. De avond wordt
ingericht door Sodiga, Hak, 't Fabrieksken, Jebron,
Wereldwinkel en Amnesty International.
RVdP
Op zondag 5 maart om 14u30 stipt draait de Jeugd- en
Filmklub Jefi-Erpe-Mere «Teresa, de jong
een Tsjechoslovaakse avonturenfilm van
De vertoning gaat door in de filmzaal aan de Kloosterstraat
te Mere Mijnheer Tesar, dedirekteurvan deZoo, brengt na
een reis in Afrika een jonge chimpansee mee. Het aapje
wordt Teresa gedoopt, als Teresa het thuis nogal bont
maakt heeft moeder Tesar er heel wat bezwaren tegen dat
de aap in huis blijft wonen. Teresa krijgt dan ook een hok in
de Zoo, maar is er zo ongelukkig dat zelfs mama ermee
akkoord gaat dat Teresa terug naar huis komt. De jongens
Martin en Robert vertroetelen haar, leren haar netjes aan
tafel eten, in een bedje slapen, enz. Op een mooie dag
neemt Robert het aapje mee naar school, waar Teresa
natuurlijk de boel flink op stelten zet. Enkele afgunstige
buurjongens ontvoeren Teresa, die uiteindelijk ontsnapt en
uitgehongerd terugkeert. Tenslotte zal Teresa toch maar in
de Zoo gaan wonen, waar Robert en Martin haar mogen
verzorgen. oj<
Voor de jonge Jefi-filmkijkertjes nog het volgende:
Alle jongens en meisjes die zich verkleden in een perso- Lt
nage uit een film die zij dit seizoen bij Jefi-Erpe-Mere zagen L
kunnen gratis toegang bekomen tot de voorstelling van 5 ker|
maart. Tevens zullen er gratis Jefi-ballons uitgedeeld wor- »an
den. Vorige jaren, en dit kun je merken aan de foto van vorig Lf
jaar, was deze verkleedpartij steeds een sukses. Doen wij Cja
het dit jaar even goed of misschien nog beter? verj
Met alle jongens en meisjes zal daarna een optocht gehou- n)e,
den worden, ledereen mag vlaggetjes of spandoeken ter
meebrengen. >er.
Voor diegenen die vorige keer een werkje inleverden is er jgv,
nu de prijsuitreiking. Afspraak dus op zondag 5 maart in de „aa
zaal van het Klooster te Mere om 14u30 stipt. opt.
Jan Strickx. p0g
t'jr
■Pfl' We
bo
aMMMédfl
de
Van 2 maart tot 2 april gaat in de K.V.S. een toneelstuk, naar
de roman van Louis Paul Boon «Menuet». De bewerking is, net
zoals de «bende van Jan de Lichte» in de handen van Pieter de
Prins gegeven. Het is het verhaal van een arbeider, zijn vrouw
en een inwonend helpstertje. Elk van deze drte hangt een
eigen verhaal op. Zeer aktueel en zwaar maatschappij
kritisch.
In de foyer kan men tot 2 april ook de kunstwerken van de
auteur bekijken. Zoals geweten was Boon 's oorspronkelijke
wens schilder te worden.
na zijn sterke vertolking van de vader van het spastische
kindje in «Een dag uit de dood van Piet Snot» heeft Dolf
Scdeyn gezegd dat hij niet meer op de Aalsterse planken komt.
Het wordt hem allemaal te zwaar.
Niemand in toneelkringen gelooft dit natuurlijk. En voegde
Ronald Schollaert daar lachend aan toe, wij zullen minstens
een geweer nodig hebben om Dolf van de Aalsterse planken
weg te houden.
Op zaterdag 25 en zondag 26 februari ging te Gent in de
gebouwen van de Universiteit de nationale voordrachtwed
strijd «Koninklijke Maatschappij der Melomanen»door. Inde
reeks 18 jaar en ouder behaalde Carole De Jonckheere de
eerste prijs met 84% der punten. Deze prijs wordt omgezet in
een geldsom. Zij behaalde eveneens de prijs van de ambassade
der Nederlanden die bestaat uit een verblijf in Nederland
gedurende 14 dagen volgens een met de Ambassade der
Nederlanden en met de Melomanen vooraf gepland
programma. Carole bracht een poëziestuk «Twee generatie»
van H. Schelsky en een proza stuk «God» van Herman Van
Veen.
JEFI-MERE
