JE KRIJGT DE IND!
INDUSTRIËLEN NIE
GESPREK MET A.C.V.
VERBONDSSEKRETARIS
■k PIET VAN TITTELBOOM
tw pn
iLSuültiilüiHii:
16 - 10-3-1978 - De Voorpost
«Ik ben van mening dat het voorbeeld van boven moet komen», zegt Piet Van Tittelboom
wanneer wij omstreeks halfacht 's avonds stilaan naar 'n einde van ons gesprek met hem
toepraten en dan nog de telefoon rinkelt in zijn bureau. Lange dagen precies, merken we op.
«Nou ja,» zegt de man; hij pocht er niet mee maar we vernemen toch dat hij elke dag tracht de
eerste en de laatst aanwezige te zijn in de A.C.V.-gebouwen achteraan de koer van het Groen
Kruis te Aalst.
Het ruikt naar sigaren in het werkdomein van de vroege veertiger en dat is zowat de enige
«lukse» die we terugvinden in de wereld van iemand die in alle bescheidenheid een werkpaard
moet zijn.
Gedurende onze ontmoeting vermoeden we twintig jaar onverpoosde inzet voor het kristen
sindikaat, voor het A.C.V. waar hij nu verbondssekretaris van is en waar hij de eerste kontak
ten mee had in de tijd dat het A.C.V. in zijn geboortedorp Letterhoutem aan de socialisten zeker
geen gemakkelijke klanten had. Wederzijdse klttelorigheid was er toen niet alleen in Letter
houtem...
pagne.
U spreekt daar van groei, van
nieuwe leden. Zijn dat mensen
die U afsnoept van andere vak
bonden of zijn dat werkelijk
nieuwkomers?
Het verloop is zeer miniem en be
perkt zich tot een tiental per maand
en dan nog wederzijds. Inspannin
gen om de andere te verzwakken
worden niet gedaan. Het is zelfs zo
dat wij het soort mensen dat dan
eens bij het A.B.V.V. en dan eens
bij het A.C.V. gaat aanleunen, wei
hebben maar dat oeperta zich vol
gens mij toch maar tot het vervullen
van bepaalde formaliteiten en wat
weet ik al. Hun motto is zoiets als
«sluit bij mij een verzekering af.
kom bij mij als sociaal sekretariaat
en ik zal U inlichten tegen betaling
van...».
De industriëlen daarentegen vin
den wij echter afwezig De Jong
Ekonomische Kamer (J.E.K.) nu,
wel ik heb daar een paar kontakten
mee gehad en sommige mensen
onder hen hebben mij zelf gezegd
dat zij er voornamelijk op uit zijn om
De Voorpost: Dat polarisatie-
proces, die harde strijd tussen
kristen en socialistische vak
bonden is er niet meer nu...
Plet Van Tittelboom: Inderdaad,
strijd als dusdanig is er niet meer
We zijn konkurrenten geworden,
elkeen heeft "n vrij stabiel leden
aantal en tracht nu gewoon zijn
invloedssfeer uit te breiden.
Geen getrokken messen dus
maar ook geen gemeenschappe
lijke akties zien we.
De beroepscentrales die gaan wel
eens gezamenlijk gaan spelen
maar op ons niveau en meer be
paald op gewestelijk vlak is dat in
derdaad niet het geval, ik zou zelf
zeggen dat daar zelfs geen be
trachting naar is.
Trouwens, we zitten op dit gebied
met de moeilijkheid dat het
A.B.V.V. geen gewestelijke struk-
tuur heeft zoals wij er één hebben.
Zij worden overvleugeld door een
centrale en ge hebt bij hen in feite
ook geen man waar je kan mee
praten. Wij worden dat heel duide
lijk gewaar. Dat was wel beter in
de tijd toen Jules Van Droogen-
broeck nog leefde, altans volgens
wat ik ervaren heb tijdens dat ene
jaar dat ik Jules kende, maar nu
bemerk ik dat het niet duidelijk is
wie voor ons in het A.B.V.V de
«pooi» is. We hebben daar geen
tegenspeler.
Wat het A.C.L.V.B. dan heeft in
de persoon van Richard De
Gols?
Neen, gewestelijk niet. Richard De
Gols is een propagandist bij de libe
ralen; een centrale propagandist.
Maar bij de liberalen meen ik het als
volgt te zien: hun aktie is vooral
afgestemd op dienstbetoon omdat
de liberale vakbeweging sterk af
hankelijk is van de liberale politiek,
hun sindikalisten worden overvleu
geld door de liberale ideeën en dat
zijn nu precies ook geen sindikale
ideeën. Er is dus geen onafhanke
lijkheid van het patronaat.
Voor ons arrondissement komt
daar nog een ander element bij kij
ken en dat is dat de uitbouw hier in
feite twintig jaar lang sterk is gedo
mineerd door de figuur van Louis
En «zijn» Liberale Sociale Wer
ken!
Nog zo iets, het L.S.W. is een over
koepelende benaming; een apart
aanplakmotief van de liberale vak
bond zal je in ons arrondissement
dan ook nergens vinden.
Hoofdelement daar is dienstbetoon
en niet het voeren van een aktie.
Van het A.C.L.V.B. heb ik nog nooit
zinnige brochures gezien over een
of andere ondernemingsproblema-
tiek, de verhouding werkgever
werknemer bvb. en andere van die
dingen. Een rechtstreekse aktie
heb ik bij hen nog nooit zien gebeu-
Zij hebben ook maar een enkele
propagandist voor het ganse ar
rondissement en voor alle sekto
ren, en die man die zorgt dat hij
daar is, die loopt zich dood Richard
is een flinke man en simpatiek ten
andere. Hij springt heel vlug op de
kar Heeft vlug een situatie
door...kortom, hij doet wat maar dat
is toch maar een sindikaat op één
been.
U stelt dat dienstbetoon niet op
de eerste plaats.
Mijn stelling is daarin nogal duide
lijk: de zin van een vakbeweging is
niet precies een verzekeringsorga
nisme te zijn. Ze moet gericht zijn
naar de mens, naar het sensibilize-
ren, overtuigen, meetrekken naar
demokratizering toe, naar per
soonsontplooiing, naar het zeggen
van de arbeider toe. Mensen die
denken dat sindikalisme. stopt bij
dienstbetoon tracht ik af te stoten.
Dat mag de sfeer niet zijn in het
A.C.V.
Een aktie op eigen houtje of ziet
U heil In samenwerking met de
andere vakbonden?
Voor de toekomst zie ik dat het
A.C.V. met het A.B.V.V. geweste
lijk dus voor wat betreft de
streekproblematiekergens tot
een overeenkomst zou moeten
komen om afspraken te maken en
daarrond konkrete akties te voe
ren. Dat zou ons versterken, maar
nog eens, er is het probleem van de
verschillende struktuur tussen de
beide organisaties. Het A B V V. is
meer gericht op de onmiddellijke
aktie van de beroepscentrales en
kent niet de gewestelijke struktuur
die wij hebben. Officiële man van
het bureau is voorzitter Herman
Van Herzele, maar direkt daar
naast worden wij gewaar dat Abra
ham Ruiz van de Algemene Cen
trale het eigenlijk voor het zeggen
heeft. Daar zit intern een konklikt-
stof in.
En dan is er de band met de socia
listische partij. Neem nu de aktie
rond Unalit-Geraardsbergen. On
middellijk springt Vemimmen daar
als partijman voor de socialisten
op. Wij kennen dat niet; ik loop niet
direkt naar de politiekers
Ja. maar U kan ze toch niet uit
sluiten.
Ik heb dat ook niet beweerd maar
wat wel zo is, is dat wij daar niet aan
vast houden. We trachten in de
eerste plaats als vakbond op de
voorgrond te treden.
Scheiding van tafel en bed?
Wel, ik wens dat toch duidelijk te
stellen: er moet klaarheid zijn in ons
engagement en een voorwaarde
daartoe is totale politieke onafhan
kelijkheid. Je kan niet terzelfdertijd
politieker en sindikalist zijn De
Je doet de indruk op (lat ele werkgevers vooral gediend zijn en blij mei een hoge graad van werkloosheid (RDW)
twee gaan niet samen.
Is de geloofwaardigheid van de
vakbonden juist daarom voor
het publiek niet aan het vermin
deren?
Men zegt dat wel. maar als wij ons
ledenaantal bekijken dan merken
wij een bestendige groei. Van die
kant is er dus vertrouwen. Er is dan
nog een andere tegenaanwijzing
nl. het feit dat onze vormingskur-
sussen zeer veel sukses kennen.
Neen, maar wat wij wel hebben ge
zien is dat de pers die ten slotte
toch in handen is van de ekono-
misch sterken— alsmaar kam-
pagnes heeft gevoerd tegen de
vakbonden. In verband met de
hoge lonen, de RMZ. het indexsis-
teemen nu met de 36-urenweek.
Het lijkt een georchestreerde kam-
geren. Het sindikalisme is met
zulke opportunisten niet gediend.
INDUSTRIE
U heeft geregeld het feit aange
klaagd dat U als vakbond aan
werkgeverszijde geen gespreks
partner vindt; om het te zeggen
zoals zoéven i.v.m. het A.B.v.v.,
dat U geen «pool» vindt In de
sektoren.
Inderdaad, wij hebben in ons ar
rondissement gewoon geen geor
ganiseerde werkgeversorganisa
ties. Wat ik wel zie is dat gezien de
aanwezigheid van talrijke kleine
textiel- en konfektiebedrijven (ge
moogt niet vergeten dat van de
4.500 bedrijven die wij hier hebben
er 3.800 zijn met minder dan vijf
werknemers!) de middenstands-
sekretariaten de grootste greep
tegenover mekaar een soort hu-
man relationspolitiek te voeren,
een soort serviceklub, een zekere
selektie in gezelschap te hebben.
Zo ervaar ik dat vooral in de streek
van Aalst. In Zottegem bievoor-
beeld gaat het er weer anders aan
toe want die zijn aangesloten bij de
kamer van Gent. Geraardsbergen
neigt meer naar Ronse toe en zo
zijn er overal verschillende tenden
sen.
Van de Handelskamer anderzijds
bemerken wij ook geen optreden
als groep naar de vakbonden toe.
Nu, die belangen liggen ook wel
sterk uiteen en als gij geen goeie
groep hebt van werkende patroons
dan begrijp ik dat dat voor de Han
delskamer ook moeilijk is
In april I960, tijdens e
n de zovele studieweken in - Ter Nood- te Overijse. Rechts Piet Van St.-Jan. verbondssekretaris Brussel.
Wil U die tegenstellingen illus
treren?
Vandaag met de werkloosheid
ontmoeten wij werkgevers op het
industrieterrein die openbaar de
mening verkondigen dat hoe min
der industrie er komt, hoe minder zij
de kans lopen dat hun werknemers
gaan verlopen m.a.w. dat de kans
kleiner is dat de ene werkgever van
de andere werknemers afsnoept.
Dat zijn er ook een aantal werkge
vers zij die minder dan 50 men
sen tewerkstellen die openlijk
verkondigen dat zij persé onder die
grens van vipg willen blijven. Het
is precies of die mensen willen
geen bevordering van de tewerk
stelling. Wat zij dan wel willen zijn
gratis hektaren goed uitgeruste
grond om hun eigen zaak te die
nen, maar het algemeen belang?
Neen. dat zien ze niet Enfin, je
doet de indruk op dat de werkge
vers vooral gediend zijn en blij met
een hoge graad van werkloosheid
want des te gemakkelijker is dan
hun keuze uit ons arbeidspotenti
eel en des te meer worden ze ge
rust gelaten
Zij hebben daar dan wel hun te
genargumenten voor: de belas
tingen die de ondernemingslust
nekken, de buitendlandse kon-
kurrentie en zoveel andere ge
kende opmerkingen. Maar is er
dan werkelijk geen gespreksfo
rum voor de sociale partners?
Een forum waar wij mekaar hier in
Adalst kunnen ontmoeten is het
subregionaal tewerkstellingskomi-
tee waar ook de werkgevers in zit
ten maar wat zien we? De werkge
vers van Aalst komen gewoonweg
niet opdagen. De vertegenwoordi
gers van de werkgevers zijn men
sen van Oudenaarde en dan is er
nog de heer bpitaeis die voor hen
zetelt maar die in feite maar een
ambtenaar is van de ekonomische
dienst van de stad Aalst. Zij gaan
dus met ons eigenlijk geen gesprek
aan. Eén keer hebben we een po
ging gedaan met de konfektiepa-
troons. Uiteindelijk zijn er 22 afge
komen Tijdens de vergadering
was dat een ontlading van een se
rie klachten ten aanzien van de
werknemers en de slechte gang
van zaken die te wijten was aan de
lonen en dergelijke meer. Maar tot
een konstruktief gesprek zijn we
niet gekomen.
Laat U daarbij de armen zakken?
Van onze kant blijven we hopen,
waar we worden toch sterk ont
moedigd. Als ge ziet dat ze uit het
subregionaal tewerkstellingskomi-
tee wegblijven, dat ze van de an
dere kant redeneringen hebben die
totaal anders liggen dan de onze
(bvb. wat betreft onze eis voor werk
in eigen streek) dan begrijpt U dat
't voor ons erg moeilijk is om tot
samenwerking te komen.
Het blijft dus bij individuele kon
takten?
Ja, bijna uitsluitend op professio
neel vlak. Trouwens, voor som
mige sektoren kan dat ook weinig
anders. Gates Europe, Honda, .dat
zijn zo van die individuele onder
nemingen waar ge moeilijk een pa-
troonsindikaat kunt voor opzetten.
Voor de textiel- en konfektiesektor
en voor de houtsektor zou dat wel
mogelijk zijn. En wenselijk!
DE ENE ZIJN DOOD...
In de recente studiedag die het
Aktlekomitee ter Bevordering
van de Ekonomische Expansie
van het Arrondissement Aalst
had i.v.m. de moeilijkheden in de
textlelsektor had U zware kritiek
op een aantal kleine bedrijven,
op die familiebedrijven waarin
men zoonlief piloteert en die
door onkunde of onvoorbereid
de zaak op de klippen jaagt. De
werknemers moeten dan maar
opdraaien voor het slechte be
heer.
Wanneer we vertrekken van de
oorzaken van de sluitingen zoals
men die kan lezen, maar ook zoals
wij dat horen in de wandelgangen,
van de mensen van de handelska
mer, van de R.V.A., van de inspek-
tie, zoals wij dat horen van onze
eigen propagandisten en militanten
en zoals wij dat zelf konstateren,
dan stellen wij inderdaad vast dat
heel wat ondernemingen kapot
gaan door het feit dat de zaak au
tomatisch overgaat van vader op
zoon, van vader op dochter of
schoonzoon en schoondochter en
dat die in het bedrijf leidende funk-
ties gaan innemen waar zij niet
noodzakelijk geschikt voor zijn.
Daar heb ik zware kritiek op. Voor
mij is het onverantwoord. Als ge de
onderneming ziet in haar ekonomi
sche, sociale en meer algemene
kontekst tegenover de gemeen
schap dan vin0 ik dat de werkgever
het recht niet heeft om zo te hande
len Men moet zoeken naar de be
ste man op de beste plaats. Men
moet op een eerlijke manier zorgen
voor de aflossing van de wacht. Dat
wil natuurlijk niet zeggen dat men
zijn eigen dochter of zoon moet uit
sluiten van het beheer maar men
zou moeten zo wijs zijn om na te
gaan of die wel verantwoordelijk
heid kan dragen.
Het geval Saey van St. Lievens-
Houtem is een van de meest schrij
nende gevallen dat we op dat ge
bied gekend hebben: een vader die
absoluut zijn zoon in het bedrijf wil,
een zoon die daar gewoon geen
goesting voor heeft maar die uit
verplichting toch het roer in handen
neemt en de zaak overkop laat
gaan. Bij Sofilaine te Ninove was
dat net hetzelfde.
Neem nu een kleine bonneterie.
Die kan zich misschien geen
specialist of manager veroorlo
ven...
U spreekt over een bonneterie.
Toevallig heb ik nu juist een 4
beeld uit Zottegem in een ti
waar de vader altijd alles s
handen had gehad. Plots c
die aan een hartinfarkt en de|
dochter die in de mogelijkhek
hem op te volgen moet c
wachts de zaak overnem
runnen De twee andere c
zijn familiaal gebonden en de£
hangt meer de bullebak uit d
anders. De vrouw zegt zelf di
zich niet opgewassen voelt vod
taak. Zoiets kan niet blijven J
maar wat doe je eraan?
Nu bleek dat in dat bedrijf de
houder 100.000 frank in de rr
verdiende en dat de bedrijfsled
zelf 30.000 kreeg. Wel,
honderdduizend frank kan j<
makkelijk een manager aan
ken, iemand die zich voor defc
wil inzetten Dat is natuurlijk!
kwestie van ergens een kei
maken en macht te willen d
ren aan serieuze mensen.
Minister Claes zegt dat zo'nf^
bleem van management -
heeft het nogal vaak over
nood aan een «modern m* d
gement» kan opgelost tnc
den door samenwerking tufen
de kleinen onderling.
Wat bedoelt U? xj <j
Gemeenschappelijke resei*ei
het samen opzetten van|en
prospektie van buitenlef"
markten en dergelijke.
Perse zou ik dat niet durven ui
ten omdat het duidelijk is dat irf
praktische organisatie van e
drijf inzake kommerciallsj",
stellingname tegenover
grote distributiemaatschappij
voorbeelddaar v
Dat veronderstelt echter t
vooraf een struktuur hebt t
struktuur kan er maar komen f"
neer de mentaliteit van de o
nemers daar ook gunstig vot
ons arrondissement zie ik d
niet zo gemakkelijk gebeurenP
wat ziet men? Het ene textielbiis i
zit te kijken tot wanneer de g
zijn zieltje geeft en dan ze<
weer een konkurrent uitg
keld. Men zit mekaar te bekj
Dat is de mentaliteit nu en hetk
logisch dat het geheel
verzwakt wordt.
Er moeten dus eerst voorwat
geschapen worden, was het
maar met een goede patrootaa
ganisatie die voor managerarer
basisopleiding geeft. Men Tni'
daar natuurlijk willen aan meetr
zoals dat in sommige gewesteje c
geval is. Hier ziet ge daar niefe p
van. be
Iran
LIEVER EEN GROOT WAWei
HUIS DAN 100 UITGEBtfnii
WINKELDOCHTERS ?b
De angsten van de middensj®1*
ders voor de vestiging vanr a
warenhuis zijn weer ten bti
gekomen naar aanleiding vaj:^
bouwaanvraag voor zo'n b«PE
op de Parklaan te Aalst. Dede
scherming van het handelsèar
trum van de stad lijkt in de mn j
van sommigen op protektioforc
me. U pleit die kommersaar
niet vrij van zonden, meen Wer
In kleine bedrijven hier valler n 1
lonen en arbeidsvoorwaarden i "7
uit de toon. Overeenkomsten - i d,
er overeenkomsten zijn wo ile
slecht nageleefd. De mensen stok
door de aard van de onderne Bhi
gen onder een heel persoor j j
druk en wij stellen zelfs gevaoal
van letterlijke uitbuiting vast. «e
kunnen daar ook weinig tegen mv
geren omdat als je de individ zr
werkgever wil aanpakken je dai
gevaar loopt dat de mens die jm
werkt zal worden uitgebonjoui i.
Als wij dus pleiten voor de vesti r
van een grote distribution rar
schappij dan is dat niet uit spe< trit
voorliefde voor de distributiebï fc
ven maar dan is het omdat die ig«
makkelijk mensen tewerkstf de
van het niveau waarvan wij er dj<
ter beschikking hebben. Ik be rki
onder meer die meisjes die w sn
terugvinden in kleinere zaker or
Piet Van Tittelboom (rechts) tijdens de installatie van hel suhreJ rI
V.l.n.r. Willy De Turck. de heer Kieckens (onder-direkleur R.V.A .A f<
(ACV-sekrelaris Oudenaarde)
