Vrije tribune
P.V.V.
B.S.P.
GEEN ARBEID ZONDER
KAPITAAL EN GEEN
KAPITAAL ZONDER ARBEIDi
2 - 10-3-1978 - De Voorpost
de redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
ciale en kulturele uitgaven..
Een vraag: hoe heeft UW
volksvertegenwoordiger om
trent al die problemen ge
stemd, en hoe is hij het verder
zinnens te doen?
Ray DE SMET
BEDENKINGEN BIJ EEN
-STUDIEDAG»
TE ERPE
Wie in de Voorpost van verleden
week het verslag heeft gelezen van
de -Studiedag over het EG-
MONTPACT» in de jeugdclub
DIDO te Erpe is er nu wel van
overtuigd dat er van een objectieve
en evenwichtige benadering van
de problemen geen spraak was.
De inrichters hebben er wel voor
gezorgd dat de officiële sprekers
een georkestreerde frontale aanval
tegen het gemeenschapspact kon
den uitvoeren terwijl de enige ver
dediger, gemeenteraadslid Jan De
Vuyst, weliswaar deskundig en
overtuigd sprak maar kwantitatief
in de minderheid stond.
Van de flangrante leugens die daar
doorlopend verkocht werden stip
ik er slechts een paar aan om de
kwade trouw van die zogezegde
«Studiedag», te bewijzen. Iemand
beweerde dat bijna heel het arron-
issement Halle-Vilvoorde een
gebied van het inschrijvingsrecht
is, gezien het deel ervan dat er
formeel niet bijhoort feitelijk een
dunbevolkte streek is!! Als weten
schappelijke flater kan dit er wel
door.
De «carcan» werd er omschreven
als de grendelprocedure in de
grondwet, terwijl de «deskundi
gen» toch zouden moeten weten
dat hier de definitieve begrenzing
van de negentien Brusselse ge
meenten wordt bedoeld. Dat deze
«carcan» als eerste programma
punt van het FDF dan toch niet
doorbroken werd bewijst dat ook
de franstaligen hebben toegege
ven. Aldus heeft men in Erpe ge
tracht door bedrog een pozitief
punt (er zijn er vele!) om te buigen
tot een contra-argument.
Verleden week hebben wij het
Egmontpact, aangevuld met de
Stuivenbergteksten, met over
grote meerderheid in de Kamer
goedgekeurd en aldus ons ver
trouwen in de regering hernieuwd.
Door deze revolutionaire staats
hervorming kan een jarenlange
droom van de Vlaamse beweging
werkelijkheid worden namelijk de
geboorte van een Vlaamse staat,
waarin de Vlamingen op eigen po
ten zullen staan en met eigen mid
delen en eigen gezag hun eigen
potje zullen koken.
Elke geboorte doet pijn! Niet alle
onderdelen van het pact dragen
onze goedkeuring weg, maar om
wille van het geheel willen wij een
berekend risico nemen en deze
laatste trein niet laten voorbijrij
den. Wie meent dat de Vlamingen
niets meer moeten toegeven heeft
natuurlijk gelijk, maar met al zijn
gelijk zal hij de FEITEN niet ver
anderen. En dat wil de VU juist
wel. Wij willen de evolutie om
buigen.
Vertrekkend van een betrekkelijke
autonomie willen wij evolueren
naar een maximaal zelfbestuur
met maximale bevoegdheden en
financiële middelen. Als^wij dit
niet kunnen aannemen dan zijn wij
een volk van klein geloof in grote
dingen.
De nieuwe structuren die de Vla
mingen na het pact zullen wape
nen en méér zelfvertrouwen
schenken zullen vooral onze
vlaamse Brusselaars de kans ge
ven zich te organizeren en te ont
plooien in een hoofdstad die op
nieuw onze hoofdstad moet wor
den.
In elk van de negentien gemeenten
én in het Brussels gewest zal niets
meer kunnen beslist worden zon
der de goedkeuring van de
vlaamse verkozenen. Wij verkie
zen deze machlspariteit boven de
nu bestaande schijnpariteit waar
door de Vlamingen van de kaart
geveegd worden. In elk van de ne
gentien Brusselse gemeenten zal
minstens 20 van de begroting
voor socio-cultureie uitgaven en
voor het gemeentelijk kunston
derwijs voor de Vlamingen voor
zien worden.
Dit is een belangrijke verbetering
voor de vlaamse gemeenschap in
Brussel die nu slechts gemiddeld 7
van de gemeentelijke culturele
kredieten krijgt. Wie weet dat in
veertien van de negentien Brus
selse gemeenten de vlamingen niet
eens 20 van de stemmen be
haalden en dat de schepencolleges
er uit een overweldigende franse
meerderheid bestaan, weet toch
dat door dit gemeenschapspact aan
de vlamingen nu nieuwe kansen en
middelen worden geboden.
Wij hebben inderdaad de hypotcek
uil het verleden niet helemaal
kunnen lichten omdat de traditio-
Hoe heeft UW
volksvertegenwoordiger
gestemd?
Wie vorige week over de TV
een stuk van het debat in de
Kamer omtrent de Egmont-
Stuyvenberg-akkoorden heeft
gezien, en een weinig op de
hoogte is van het hoe en het
waarom, moet wel tot de kon-
klusie komen dat dit niet pre
cies het prestige van het Par
lement heeft gediend.
De Kamerleden hadden pre
cies één avond en één nacht
tijd gekregen om de dokumen-
ten in te kijken; het ging niet
over konkrete wetsontwerpen,
maar over de algemene geest:
Tindemans heeft zich niet wil
len verbinden dat deze zo be
langrijke wetsontwerpen eerst
aan de Raad van State zullen
worden voorgelegd; een reeks
van volksvertegenwoordigers
hadden heel wat opmerkingen
en kritieken maar stemden toch
hun vertrouwen in de regering
en het akkoord!
Om slechts dit te vernoemen.
Men kan in elk geval drie be-
Iangnjke vaststellingen doen:
deakkoorden dragen in zich de
nodige springstof voor langdu
rige eng-nationalistische agita
tie; van reële macht van de ge
westen is geen sprake, al was
't maar alleen omdat 80% van
de financiële mogelijkheden in
handen blijven van het centraal
gezag; de ganse zaak zoals ze
aangepakt werd en aan het
land opgedrongen hangt een
groot deel van de bevolking de
keel uit, haar belangstelling
gaat in eerste instantie naar de
sociaal-ekonomische proble
men.
Want intussen groeit de put in
de staatskas en zoekt de rege
ring achter de schermen naar
allerlei middelen om de wer
kende bevolking weer méér te
doen betalen. Ze gewaagt van
het afschaffen van de 14e
maand kindergeld;
ze zal de sigarettenprijs op 45 F
brengen, want de verhoging tot
40 F bracht niet op wat zij ver
wachtte: ze wil ook op de ben
zine een '«gezondheidstaks»
leggen, waarbij de kleine man
in vertiouding natuurlijk weer
eens het zwaarst getroffen
wordt.
En intussen gaan ook steeds
weer andere ondernemingen
over de kop en vermindert de
werkloosheid niet. En ook daar
wordt gezocht om niet de werk
loosheid, maar de werklozen
uit te schakelen. Het principe
zelf van het recht op werk zal
aangetast worden en men
heeft het in een bepaalde pers
steeds meer over de misbrui
ken, alsof elke werkloze ver
dacht moet gemaakt worden,
alsof met het uitschakelen van
een misbruik nieuwe werkge
legenheid wordt geschapen,
alsof op andere gebieden geen
misbruiken of bedrof bestaat,
om te beginnen met de 150 mil
jard aan fiskale fraude, waar
aan men niet durft te raken.
De werkende bevolking repli-
keert inzake de tewerkstelling
op haar manier, en ze doet het
niet zo slecht Nadat in de pe
troleum en bij Philips de ver
mindering van de werkduur
werd afgedwongen, is het nu
de petrochemie en Ford. Een
ander aspekt van de demokra-
tie waarop we in ons vorig arti
kel terloops wezen zonder er
over uit te wijden. En wanneer
we het daar over hebben, dan
moeten we wel vaststellen dat
de regering daaromtrent de
zijde heeft gekozen van het
grootpatronaat. Niet alleen
hebben sommige ministers,
waaronder de premier, maan
denlang tegen de vermindering
van de werkduur stemming
kunnen maken niettegen
staande de BSP zich vóór haar
regeringsdeelname voor de
36-urenweek uitsprak maar
daarenboven blijkt de regering
een tenminste even slechte pa
troon te zijn.
Op het ogenblik waarop we dit
schrijven gaat het zonder
nieuwe feiten naar een staking
van de postdiensten, en 25.000
beroepsmilitairen betoogden
door straten van Brussel
voor een behoorlijk loon. Nog
maals om slechts dat te ver
noemen.
Het is ongetwijfeld met Tinde
mans «anders» geworden. En
«omdat mensen belangrijk
zijn» heeft hij er de BSP en de
Volksunie bijgehaald. Wie nog
meer wil weten zal er goed aan
doen het ministrieel «hakbijl-
komitee» in het oog te houden.
Dat begon vorige week aan zijn
plan voor besnoeiing» in de so-
nele partijen bij de grondwetsher
ziening van 1970 de vlaamse de
mocratische meerderheid in dit
land uit de handen hebben gege
ven. Op die manier zijn de
vlaamse onderhandelaars als ge
handicapten aan de besprekingen
begonnen
De VU was destijds de énige partij
die met alle middelen de grendel-
grondwet heeft bekampt.
Het is wel bespottelijk dat de
PVV. die hoofdverantwoordelijke
is voor die verminkende grond
wetsherziening omdat zij vanuit
de oppozitie dit onding mogelijk
maakte, zich nu ontpopt als
vlaamse maagd en de VU nu ver
wijt dat zij te ver is gegaan. Geen
zinnig mens neemt deze comedie
ernstig. Hadden de liberalen het in
1963 alléén voor het zeggen gehad
dan zouden wij geen zes maar
minstens vijfentwintig randge
meenten met faciliteiten gekregen
hebben. Wij kunnen ons wel voor
stellen wat er uit de bus zou geko
men zijn indien niet de VU maar
wpl de PVV bij de onderhande
laars geweest was!!
Het is toch diezelfde PVV, die ons
nu schijnheilig de vlaamse les
leest, die zich destijds verzette
tegen de overheveling van Leuven
Frans en in het parlement de taal
wetgeving voor het Brussels on
derwijs de lucht in blies.
Het gemeenschapspact brengt ons
de verwezenlijking van vele
vlaamse verzuchtingen (90 van
de eisen van de Halle-betoging),
waartegen de PVV zich steeds
heeft verzet zoals de splitsing van
het kiesarrondissement Brussel.
Ik kijk hoopvol in de toekomst
omdat ik geloof in de dinamiek
van de vlaamse volkskracht, die
zich evenwichtig zal ontwikkelen
in een zelfstandig, vrij en pluralis
tisch Vlaanderen.
Ik hoop dat de komende vlaamse
generaties geen uitputtende strijd
meer zullen moeten leveren voor
hun rechten, maar al hun krachten
zullen kunnen aanwenden opdat
ons volk opnieuw zijn vitaliteit
zou kunnen uitstralen zoals in het
verleden.
Jan Caudron
Kamerlid
Eigenaardige contra's
Tot op heden is de .P.V.V.-
fraktie - misschien wel té naïef -
van oordeel geweest dat de
krantenberichten omtrent dat
gene wat zich afspeelt in en
rond het beleid van de Stad
Aalst achterhoedegevechten
zijn geweest, die nu éénmaal
behoren tot de gewoonten bin
nen de gemeentelijke politiek.
Ons devies is nu éénmaal:
«Doe wel en zie niet om».
Daarbij eveneens rekening
houdend met 't feit dat iedere
gemeentelijke politieke groep
zijn lezerspubliek op gelijk
welke manier toch moet kun
nen blijven boeien.
Enkele zeer recente gebeurte
nissen echter zijn van dien aard
dat wij, spijt de fair-play die de
P.V.V. steeds aan de dag legt
tegenover partners en colle
ga's, onze houding dringend
zullen moeten herzien.
De persartikelen omtrent «Bert
Van Hoorick contra Burge
meester D'haeseleer» met be
trekking tot de brochure uitge
geven door het College van
Burgemeester en Schepenen
en behandelend de informatie
avonden voor handel, nijver
heid en landbouw, hebben ons
niet alléén zeer ernstig het
voorhoofd doen fronsen, maar
ons tevens genoopt een even
ernstig onderzoek in te stellen.
Dat de B.S.P. op basis van haar
ideologie en visie op het be
drijfsleven en de economie niet
helemaal akkoord kan gaan
met het inleidend woord van
onze dynamische Burgemees
ter D'haeseleer, willen wij nog
aannemen - dit is trouwens
haar goed recht -, maar dat de
B.S.P. mede deze verklaring
schrijft in naam van haar beide
schepenen komt ons op zijn
zachtst uitgedrukt als totaal
onbegrijpelijk voor.
Immers, het desbetreffend
ontwerp van brochure met de
kopij van de teksten werd door
de Burgemeester op 16.1.1978
overgemaakt aan ALLE leden
van het Schepencollege en op
de collegezitting van 19.1.1978
behandeld.
Op deze laatste zitting werd
brochure én tekst UNANIEM
aanvaard, ook door de BEIDE
B.S.P.-schepenen die aldaar
aanwezig waren.
Burgemeester D'haeseleer
heeft de moed de verantwoor
delijkheid te nemen van wat hij
schrijft, ondertekent en beslist.
Waarom hebben de B.S.P.
schepenen en de B.S.P. frak-
tievoorzitter, die de feiten toch
had moeten kennen, eveneens
die moed niet?
Het is niet de eerste maal dat
wij «eigenaardige» dingen
vaststellen. Reeds op
1.1.1977, bij de installatiever
gadering van de gemeente
raad, werd inderdaad ook ie
dereen in de mening gelaten
dat bij de verkiezing van dhr.
Hooghuys Edgard tot schepen,
het onze collega P.V.V. raads
lid André Dooms was geweest
die zich «vergist» had en op ei
gen naam gestemd.
Uit een onderzoek dat wij in
stelden, onmiddellijk na dit feit,
is duidelijk gebleken dat het in
de eigen B.S.P. fraktie is ge
weest dat iemand zich «vrijwil
lig» had vergist.
Voegen wij daartij de verkie
zing van de onder-voorzitters
van het feestcomité - waarvan
wij een nauwkeurige analyse
hebben gedaan -, de onder
vragingen omtrent het persin
cident en nog enkele pikante
andere zaken waarover wij niet
wensen uit te weiden omdat
fair-play voor ons nog IETS be
tekent.
Wie vrij is van zonden, werpe
de eerste steen!
Dit alles doet bij onze fraktie
stilaan de indruk ontstaan dat
misbruik wordt gemaakt van
het woord «verdraagzaam
heid» dat wij in ons P.V.V.
vaandel dragen.
Bij de bespreking van de begro
ting voor het jaar 1978 hebben
wij onze vaste overtuiging uit
gesproken dat een waardig en
objectief dialoog in de gemeen
teraad zou kunnen gehouden
worden.
Helaas, niets is minder waar
gebleken, wat op de raadszit
ting van 22 februari 1978 op
nieuw werd bevestigd.
Het volgende contra-punt dat
wij wensen te behandelen is de
interpellatie van C.V.P. raads
lid Uyttersprot met betrekking
tot de tewerkgestelde werklo
zen in stadsverband.
Alhoewel ondergetekende niet
aanwezig was op de zitting - de
beschikbare tijd van bepaalde
vakbondsverantwoordelijken
wordt momenteel volledig be
nomen door de snelle ontwikke
ling van fabriekssluitingen -
hebben wij vastgesteld dat
raadslid Uyttersprot o.a. zijn
ongenoegen heeft geuit over
het feit dat bij een aantal te
werkgestelde werklozen nogal
bekende stadhuisnamen voor
komen.
Hun statuut echter blijft dat van
«volledige werklozen» terwijl er
daarentegen bedienden in
VAST verband op het stadhuis
werkzaam zijn waarvan de
naam op hetzelfde blad van
hetzelfde trouwboekje staat als
deze van bepaalde C.V.P. ge
meenteraadsleden.
Indien onze collega Uyttersprot
dan ook van oordeel is dat men
moet rekening houden met de
sociale rechtvaardigheid en
een betere verdeling van de
beschikbare arbeid over de ge
troffen gezinnen, waarop wacht
hij dan om het voorbeeld te ge
ven?
Heeft ooit iemand gezegd:
«Zie niet de splinter in ander
mans oog. maar wel de balk in
eigen oog».
Richard De Gols,
P.V.V.-fraktievoorzitter
VLAANDEREN
VERWERPT HET
EGMONTAK KOORD
Het Egmontakkoord en zijn
Stuyvenberg-nageboorte zijn voor
Vlaanderen volstrekt onaanvaard
baar.
Wij veroordelen het definitief en
in zijn geheel, omdat het de
Vlaamse meerderheid in dit land
(62% van de Belgische bevolking)
politiek ontkracht, ten voordele
van een onrechtmatige pariteit met
de franstaligen (minder dan 38%).
Van deze 62-38 verhouding maakt
het Egmontakkoord een 50-50
verhouding.
Dit is de zwaarste toegeving uil de
geschiedenis van de Vlaamse be
weging. een nederlaag zonder
voorgaande.
EEN ASOCIAAL
ROOFAKKOORD
Het Egmontakkoord berooft de
Vlamingen van vele miljarden per
jaar, vrucht van Vlaamse arbeid en
Vlaamse spaarzin, om ze in de
failliete Waalse ekonomic te stor
ten.
Krijgen wij daarvoor iels in
ruil?Jazeker: het verlies van
de pariteit te Brussel, de degrada
tie van de Brusselse Vlamingen tot
een beschermde minderheid, een
heimelijke gewestvorming met
drie.
EEN ONDEMOKRATISCH
AKKOORD
Het Egmontakkoord berooft ons
van ons rechtmatig machtsaandcel
in de Belgische staat, waarin ons
Vlamingen de macht toekomt,
gewoon volgens de regels van de
demokratie.
Krijgen wij daarvoor iets te
rug? Jawel: het inschrijvings
recht voorde franstaligen, de ver
dere uitholling van de taalwetten,
de verdere verfransing van
Vlaams-Brabant!
IEDERE VLAMING
BETAALT EEN
DEEL VAN DE
FAKTUUR
Op 100 Vlamingen zijn er voort
durend 11 die zuiver voor het on
derhoud van de franstaligen wer
ken!
Wat wij inbrengen aan bevolking,
arbeid of geld ligt immers nooit
beneden de 60%. Wat wij ontvan
gen via de begroting en dotaties
ligt nooit boven de 54%.
Van 100 franstalige ambtenaren
met enige bevoegdheid zitten er
niet minder dan 24 op een stoel die
aan een Vlaming toekomt!
Vóór het Egmontakkoord was dit
niet anders, zeker, maar een strij
dende Vlaamse beweging was be
zig de balans te verzetten, een
steeds meer zelfbewuste Vlaamse
gemeenschap nam hoe langer hoe
minder genoegen met de funda
mentele onrechtvaardigheden
waarop onze Belgische staat is ge
grondvest.
Door de ambitie en het politiek
onfatsoen van een kleine groep
partijpolitiekers, door hun kort
zichtigheid en hun gebrek aan
ruggegraat, dreigen deze Belgi
sche onrechtvaardigheden nu DE
FINITIEF te worden, KRACHT
VAN WET te krijgen en tenslotte
de grondwettelijke BASIS VAN
ONS STAATSBESTEL te wor
den.
Dit is geen voer voor flamingan
ten: de Egmonters zitten in de zak
van iedere Vlaming, ongeacht
zijn gezindheid. De Egmonters
verminderen de politieke zeg-
gingsschap van iedere Vlaming,
van om 't even welke «kleur».
De Egmonters bedreigen de toe
komstmogelijkheden van al onze
kinderen, de levenskracht van al
onze bedrijven, de werkgelegen
heid van al onze arbeiders en be
dienden.
Wij zullen dit Egmontpakt
NOOIT ALS LEGITIEM ER
KENNEN, nooit aanvaarden,
blijven bestrijden als onwettelijk
vanuit het oogpunt van ons volks
belang, de sociale rechtvaardig
heid, dc dcmokratische rechtstaat
en de Vlaamse-nationale strijd!
NOOIT!
Willy Van Mossevelde
NAAR EEN
WAARACHTIG
PARLEMENT
door Ghis Willems
Volksvertegenwoordiger
Langs de rubriek «Vrije Tribune»
verschaft De Voorpost aan dc poli
tieke partijen de kans om -over de
plaatselijke politiek van gedachten
te wisselen en zo nodig de degens
te kruisen. Om een begrijpelijke
reden wordt daar weinig, door
sommige partijen in het geheel
niet, op ingegaan en houdt men het
bij uiteenlopende nationale, inter
nationale en zelfs moraliserende
onderwerpen. Het komt in deze
omstandigheden niet gauw tot
woord en wederwoord. Ieder zijn
waarheid, zou men zo zeggen, en
daarmee stop
Een uitzondering op de regel was
wel het artikel van Mare Galle.
een paar weken geleden, over de
•redding van het parlement». Het
wekte dc aandacht in de andere
kampen en lokte meerdere beden
kingen uit. Het tot stand komen
van het Egmont-Stuivenberg ak
koord had inderdaad nog eens ex
tra aangetoond dat de belangrijkste
akkoorden buiten het parlement
worden gesloten en dat achteraf op
de tenen moet gestaan worden om
aan het parlement het minimale
recht van amendering voor te be
houden.
Ray De Smet replikeerde en had
gelijk toen hij zegde dat de rehabi
litatie van het parlement vooral
een zaak is van politieke wil. Het
is toch niet zo moeilijk nieuwe
werkmethodes te bedenken, maar
wil men het wel? Mag het parle
ment wel beschikken over de
noodzakelijke logistieke steun
zoals de eerste de beste druk
kingsgroep die voor zichzelf orga
niseert. Waarom beschikt het par
lement niet over een eigen studie
dienst? Bestaat met andere woor
den de politieke wil om het parle
ment uit te bouwen?
De overgang van tweekamerstel
sel naar ecnkamerstelsel en rcflec-
tickamer is een fundamentele re
novatie maar waarborgt voor dc
toekomst niet per se een verhoogd
aanzien voor de instelling.
Waarom ook niet gedacht aan het
institutionaliseren van de paritaire
adviesorganen, aan het kanalise
ren van de invloed van de druk
kingsgroepen? Kan men het
groeiend belang van dc economi
sche en sociale verrichtingen ver
zwijgen en kan men dus dc
wcttclijk-bestaandc maar
grondwettelijk-verzwegen over
legorganen nog langer buiten dc
tekst van dc grondwet houden? Bij
dc komende grondwetsherziening
heeft men er alle belang bij het
parlement op zijn juiste plaats te
situeren.
De twee belangrijkste invloeden
op de volksvertegenwoordiger
zijn op dit ogenblik de drukkings
groepen (waaronder vooral de be
roepsorganisaties) en de partijlei
ding. Het is duidelijk dat het niet
meer mogelijk is ernstig politiek
werk te verrichten zonder het be
staan van sterk uitgebouwde par
tijen. De uitbouw van grote en
goed uitgeruste vakorganisaties is
sedert de tweede wereldoorlog een
maatschappelijk feit evenals het
sociaal overleg. Dat hier een latent
gevaar van conflicten tussen par
lement, partij en drukkingsgroep
aanwezig is kan niet ontkend. Dat
is op zichzelf niet schadelijk op
voorwaarde dat er geen kortslui
tingen komen, de nodige overleg
structuren aanwezig zijn en dat ie
dereen eerbied heeft voor de par
lementaire democratie d.w.z. dat
men akkoord gaat dat het parle
ment het laatste woord heeft.
LINKSE OVERWINNING
IN FRANKRIJK?
Zodra een politieke partij haar ei
gen lijn verlaat, ontstaat onder
haar leden en aanhangers, een pa
niek die soms heel belangrijk kan
zijn voor hen verder politieke le
ven.
Sommigen hadden verwacht dat in
het Parlement onder de Volksu
niekamerleden een breuk zou zijn
ontstaan onder druk van actie
groepen, discussieclubs en dgl.
enerzijds en de opkomst van een
scheurpartij (PVVP) anderzijds.
Er is niets gebeurd. Een ontgooch
elde Lode Claes zou het volgende
weekeinde, volgens Vooruit, zijn
ontgoocheling gaan wegdrinken
op een SS - bijeenkomst die in
Antwerpen werd gehouden.
In de jaren 1950 raakte in Fran
de SFIO (nu PS. Parti Socialists
onder leiding van Guy Mol
sterk gebureaucratiseerd en
gecompromitteerd door haar st
van Franse buitenlandse politiel
(Algerije, Suez, enz.) Ook da| E
keerden talrijke leden en kiezer
de partij de rug toe en er ontstoni
een... balkanisering van niet -
communistisch links en on
overzichtelijk veld van politiek.
groeperingen en clubjes
In de jaren '60 werd een poging to
vereniging gedaan en in 1965 koi
men zich verenigen rond één kan
didaat: Francois Mitterand, die d
de steun van de communiste l
kreeg J
Wat was het gevolg van die tijde
lijke eendracht? De Gaulle wer |n;
een tweede stemronde afgedwpn
gen. Mitterand verzamelde tk ,e|
miljoen stemmen. In 1972 kwal
een regeringsprogramma tot stan
dat mede door de communiste "J
werd ondertekend. In septemtx n'
1977 was het de breuk. Zoals Pai dil
Kalwa terecht schrijft, was het ge rkg
zamenlijk programmaz een sym hl
bool geweest. Intussen is de eco de
nomische recessie er gekomei J
zijn de energieprijzen gestegen, d SVl
socialistische eis voor «zelftx St.
heer», de communistische eis t< vr<
«democratisch beheer». I d
Ook over de weg naar nationalist I n
tie is men het niet eens. De belang Ie I
rijke socialistische leider Michdn S
Rocard zet zich af tegen dc collei w
tivistische ideeën en verkiest ee SC
gekanaliseerde particuliere secto: gr<
De eenheid binnen de Franse scKX
cialistische partij is door de brcu c;
niet aan het wankelen gebracht. Zjist
zou ongeveer 30 percent van d(76-
stemmen kunnen halen. Same ngi
met iets meer dan 20 procent vo< .1J
de communisten, kan de droo der
van een linkse overwinning zoi iep
dag in vervulling gaan. liet
Mare Gal fm
Volksvertegenwoordigi It I
ge
BURGEMEESTER ANTWOORDT
MET SLOGAN
Burgemeester Louis D'haeseleer die niet zonder fierheid vaststel^
hoe «zijn» reeks informatieavonden voor handel, nijverheid et,Zl
landbouw nu al een overigens verdiende belangstelling kent in tL^
Aalsterse bedrijfskringen, is niet erg opgetogen over wat er«^5
volksvertegenwoordiger en BSP-fraktievoorzitter van de gemeentc^j
raad Bert Van Hoorick in «Voor Allen» schreef over de program^,
mabrochure. (We herinneren de lezer eraan dat wij van onze kant i^ j
onze editie van 3 maart ruchtbaarheid gaven aan dit «afwijken^na
standpunt van de B.S.P.»). De burgemeester heeft ons nu om zij^w
standpunt duidelijker te stellen enkele teksten laten gewordey, e
waaruit wij, zo lezen we tussen de regels, verondersteld zijn b«;ra(
paalde citaten te plukken. Wat wij dan ook doen.
De reaktie van burgemeester Immers, wanneer de oorzaken val 3C
D'haeseleer op wat Bert Van
Hoorick schreef beperkt zich in
concreto op de kritiek die laatstge
noemde had op het feit dat de in
leidende tekst in de programma-
brochure van informatiereeks
mede werd ondertekend door «de
schepenen». Dus ook door de so
cialistische schepenen die zich
evenwel aldus Van Hoorick
niet kunnen scharen achter de in
houd ervan.
We citeren Louis D'haeseleer: -Ik
kan U de verzekering geven dat de
integrale inleidende tekst ter zit
ting van het voltallig kollege van
burgemeester en schepenen op 19
januari 1978, onder dossier nr. 18
met als agenda «sensibilizerings-
en voorlichtingskampagne voor
handel, nijverheid en landbouw»,
werd goedgekeurd. Wel was er
een opmerking, voornamelijk
deze voorlochtingsavonden niet te
houden op de avonden dat de
schepenen in de gemeentehuizen
van de deelgemeenten zitdag hou
den». (dd. 4 maart '78).
Op 2 maart ging in de feestzaal van
het stadhuis de tweede avond in
vorengenoemde reeks door onder
de titel -KMO Vandaag en Mor
gen-, Sprekers waren de BRT-lui
Luc Simons en Dirk Baert
«Door deze informatieavonden,
zo zei de burgemeester in zijn
welkomstwoord, wil ik zonder
meer dat er praktisch iets gedaan
wordt aan de ekonomische herop
leving van nieuw-Aalst. «En ver
der -nu al is gebleken dat er voor
de stad een koördinerende en be
middelende rol is weggelegd tussen
uzelf (bedoeld worden de bedrijfs
leiders) en de dienstverlenende in
stellingen. Er is dus reeds een be
langrijk resultaat verzekerd».
Wanneer de burgemeester het
hoofdstuk krisis aansnijdt, zegt hij
dat er een oplossing moet bestaan.
een probleem gekend zijn, dan wrfn
ten we even goed wat precies nJlle
dig is om dat probleem praktiscl Ie
op te lossen. Maar toch gaan wfl C
regelrecht naar de haaien, zegt hivat
en koppelt daar zelf enkele oorza} m
ken aan vast: egocentrisme van dt
belangengroepen, verdecldheidr^
oude, versleten opvattingen cf"
overtuigingen.. Sb
Spreker ziet alle heil in «ekonomif
sche vrijheid» en omdat hij weeflus
dat deze uitspraak voor interpre! Wi
tatie vatbaar is (Bert Van Hooriclj hi
heeft daar nogal wat op gchamerdr61
voegt hij daar meteen aan toe dafBrt
zijn woorden «in de verste vcrtJtkl
niets te maken hebben met uitbuil 0V
ting van arbeiders». D'haeseleer]
«ik meen te mogen zeggen, zonde^-
pretentieus te doen. dat mijn ver-j
leden daarvoor borg staat
Arbeid en kapitaal zijn volstrek
evenwaardig, zegt hij. Zijn leuzt
is sedert 1939: «Geen arbeid zon
der kapitaal en geen kapitaal zon
der arbeid». |h
En wat bedoelt hij nu met ekonoj I
mische vrijheid? We citeren: datj i|
de bedrijven opnieuw armslaflB
moeten krijgen om te onderne- 1
men. dat de druk op de bedrijven
dringend moet verminderen als we
halt willen roepen aan de vloed L
van faillissementen en het feit dal f
steeds meer bedrijven op hun ver- 8
mogen moeten voortleven. De fi-
losofie dat een ondernemer een p
uitbuiter is als hij goede zaken
doet en een mispunt als hij mis-
lukt, is zonder emeer nonsens. Al- J
dus de burgemeester die het spijtig
vindt dat er vandaag nog mensen
zijn die zoiets durven uitspreken.
Met de voorlichtingskampagne
hoopt hij te zullen meehelpen aan
het scheppen van een nieuw kli
maat.
René De Witte 1
WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER:
ALGEMEEN NIEUWS:
Dolf Boel, Peter Dauwe, Mon De Gendt, André De Groeve, René De Witte,
Roger D'Hondt, Lieve Haverals, Erich Van der EistWilly Hostens,
Wilfried Lissens. Rik Devijver
FOTO'S EN TEKENINGEN:
Patrick Kieckens, Eddy Lamin, Jan Muylaert, Jan Strickx
SPORT:
Mare Marcel, Gilbert De Pauw, André De Wit, Eric Van Aerschot, Jef Van
Hove, Beno Van Winckel
REDAKTIE:
Roel Van de Plas
