'1/1
Vrije tribune
B.S.P.
Kruislicht
Uw woord
2 - 17-3-1978 - De Voorpost
de redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
teressant Politiek gezien?
We menen meer dan ooit
dat een stad als de onze
nood heeft aan een ernstig
opvangcentrum voor alle
tijdelijke of op langere ter
mijn ontspoorden.
We willen hier hervallen in
onze grootste zorg en op
vangdienst te willen zien
geboren worden. Een dienst
die voor ieder in nood toe
gankelijk is; een dienst van
het Volk voor het Volk.
Reeds hebben enkelingen
met veel moed en overtui
ging getracht hieraan te ver
helpen.
Op wat wacht de overheid
met zijn sociale diensten al
lerhande om samen met de
ze vrijwilligers die dienst uit
te bouwen tot een volwaar
dige algemene hulp.
Wie doet er wat aan? Wie
coördineert alle bestaande
diensten, werkelijke Wel
zijnszorg.
FRANKRIJK: NIET ZO
LINKS ALS VOOROPGE
STELD
De linkse unie van socialisten,
kommunisten en links radicalen,
die op een nadrukkelijke overwin
ning hadden gehoopt moeten zich
na de eerste ronde van de Franse
parlementsverkiezingen met veel
minder tevreden stellen.
Volgens de voorspellingen van
zondagavond 11. zat er een krappe
winst in, maar maandag is die
voorsprong zienderogen geslon
ken. Zonder de steun van uiterst
links, die geen deel uitmaakt van
de - Union de la gauche»haalt het
front 54,10% tegenover 46,50%
voor de centrum-rechtse rege
ringscoalitie.
De door de opiniepeilingen aan
gekondigde linkse aardverschui
ving vnd dus geen doorgang.
Wel hebben de verkiezingen in
Frankrijk ons geleerd dat voor de
eerste keer sinds Generaal de
Gaulle in 1958 gestalte kon geven
aan de vijfde republiek, de poli
tieke verhoudingen bij onze Zuid
erburen op een gezondere basis
zijn teruggekeerd.
Inderdaad tussen de Gaullisten en
de kommunisten, die met de tijd
zichzelf als enige zaligmakers wa
ren gaan zien, zijn twee nieuwe
formatie doorgebroken.
Vooral president Giscard d'Es-
taing heeft daarbij de wind van het
succes in de rug. Zijn unie sprong
omhoog, hoewel de oppositie de
verzwakte koopkracht en de werk
loosheid ook op zijn rekening had
geschreven.
Dat zal ook de socialist Francois
Mitterand moeten toegeven, die
weliswaar verstrekt, maar ont
goocheld uit de strijd is gekomen.
Zijn bondgenootschap met de
kommunisten bracht lang niet het
verhoopte resultaat, want zonder
de steun van uiterst linkse partijen
blijft hij onder de maat van de hui
dige regeringsmeerderheid.
Het door de meerderheid geschil
derde gevaar dat kommunistische
Ministers te Parijs de Westerse
verdediging en de Europese ge
meenschap zouden komen ver
zwakken, lijkt in deze eerste kies-
ronde al bezworen.
Francois Mitterand, die met de
opbouw van de Franse socialisti
sche partij een merkwaardige pres
tatie leverde, zit met de rug tegen
de muur. Noch kan hij zich een
uiterste poging verzekeren van
kommunistische steun. Maar zijn
politieke bewegingsvrijheid zou
geschonden zijn. En dat lijkt een
hoge prijs voor een zege die zelfs
dan nog niet gewaarborgd is.
Want alles wijst erop dat de Fran
sen hervormingen vragen, maar
met mate. en dat voor de uitvoer
ing hiervan ook niet onrecht
streeks op de kommunisten wordt
vertrouwd.
Diane D'haeseleer
POLITIEK EN
WELZIJNSZORG
Welzijnszorg en Politiek
zijn wel niet meer van elkaar
te scheiden. Iedere politie
ke partij schijnt een bijzon
dere interesse te hebben
voor alles wat met Welzijns
zorg te maken heeft
Of dat alles de mensen ten
goede komt, laat men ge
woon in het midden. Ik kan
me niet van de indruk ont
doen dat niet zo zeer de
zorg om het Welzijn van de
medeburger speelt, dan wel
de bekommernis om zoveel
mogelijk mensen te berei-
ke (lees te binden) aan par
tijen met dat ene doel voor
ogen er politiek voordeel
met te doen.
Wanneer men ziet hoeveel
organisaties zich overlap
pen. hoe voor iedere poli
tieke of geestelijke instel
ling er andere organisaties
bestaan die soms niet eens
leefbaar zijn, vraagt men
zich af waarom het alles no
dig is. Kan het niet zo gere
geld worden dat iedere orr
ganisatie een zeker vast be
paald jloel nastreeft. Er is
toch nog genoeg te doen,
zoveel waar nood aan is.
Waar blijft onze maatschap
pij tegenover de zogezegd
«verlorenen». Die mensen
die steeds opnieuw herval
len in dezelde fout, de fout
zich niet te kunnen aanpas
sen aan onze maatschappij.
Is er dan geen enkele moge
lijkheid deze mensen op te
vangen? Of zijn kategorie
van mensen. Niet meer in-
Piet Heymans
PERSONEELSBELEID:
PUNTJES OP DEI
De verschillende kommentaren
en reacties op mijn interpellatie
tijdens de gemeenteraad van
22.2.78 betreffende het perso
neelsbeleid tonen aan dat be
paalde groepen van de bestuurs-
meerderheid duidelijk verveeld
zitten met deze tussenkomst.
Zowel de A.C.O.D. als de P.V. V.
als de K.P. komen in tal van
beschouwende artikelen terug
op deze interpellatie, teneinde
de gegronde aanklachten zoveel
mogelijk te ontzenuwen.
Alleen de V.U. heeft tot nog toe
nagelaten op deze problematiek
terug te komen. Moet deze
houding vanwege de V.U. mis
schien worden aangezien als een
stilzwijgende afkeuring van het
door Schepen Blommaert tot op
heden gevoerde beleid? Wij
hebben er het raden naar. Het is
in ieder geval een eigenaardige
vaststelling.
Het artikel van de A.C.O.D.
vraagt evenwel onze nadere
aandacht. Ofwel heeft de steller
van dit artikel de interpellatie
niet begrepen ofwel haalt hij
bepaalde teksten uit hun oor
spronkelijk verband zodat zij
een andere betekenis krijgen..
Alhoewel de materie zeer inge
wikkeld is, zal ik trachten zo
duidelijk mogelijk te zijn.
Op 30.12.1976 verkreeg het
personeel van Klein-Aalst de
geldelijke gelijkschakeling met
het personeel van Gent. Nagela
ten werd echter de graadbena
mingen van de stad Gent over te
nemen en de personeelsleden in
de nieuwe graad te herbenoe
men; d.w.z. dat de oude
graadbenamingen van de stad
Aalst nog steeds van kracht zijn
en grosso modo overeenkomen
met deze van de randgemeenten.
Moest men deze graadbenamin
gen aanpassen aan de stad Gent
met terugwerkende kracht tot
1.4.72 dan wil dit zeggen dat de
oude graden op 1.1.77 niet meer
bestaan en dat de personeelsle
den van de randgemeenten in
hun oude graad niet meer
kunnen worden overgeheveld.
Hieruit volgt dat zij hun oude
graad willens nillens zouden
moeten behouden en dat zij de
aangepaste nieuwe graadbena
mingen slechts kunnen krijgen
vanaf het ogenblik dat het
basiskSder werd goedgekeurd.
Gezien dit basiskader geen
terugwerkende kracht heeft en
dat het geldelijk statuut slechts
terugwerkende kracht mag heb
ben tot op de datum dat de
personeelsformatie werd goed
gekeurd. houdt in, dat er geen
geldelijke gelijkstelling zou kun
nen bekomen worden voor de
periode van 1.1.77 tot de
goedkeuring van bedoeld kader.
Gelet op het feit dat de nieuwe
graadbenamingen nog niet wer
den ingevoerd biedt de mogelijk
heid de personeelsleden van de
randgemeenten te integreren in
de op 1.1.77 van kracht zijn de
oude personeelsformatie, zodat
het finantieel statuut van Gent
ook op deze werknemers kan
worden toegepast vanaf voor-
meldedatum.
Uit wat voorafgaat blijkt duide
lijk de zin van mijn interpellatie
waarin wordt gezegd: «Bepaalde
ingenomen standpunten moeten
zeker als voorbarig worden
bestempeld wanneer men reke
ning houdt met de huidige
administratieve toestand van het
personeel».
De herbenoeming van de perso
neelsleden van Klein-Aalst met
uitwerking op 1.4.72 druist dus
wel degelijk in tegen de gerecht
vaardige belangen (geldelijke
gelijkschakeling) van de perso
neelsleden van de randgemeen
ten. Bedoelde herbenoeming
moet immers voorafgegaan wor
den door de overheveling van
laatstvernoemden naar het oude
kader en dit in hun vroegere
graadbenaming. Deze maatre
gel kan ten vroegste uitwerking
krijgen op 1.1.77.
Had de bestuursmeerderheid
het zo druk besproken basiska
der (optelling rand stad)
echter in januari 1977 voorge
legd dan kon aan de verzuchtin
gen van alle personeelsleden
integraal worden voldaan.
De steller van het artikel draaft
echter door wanneer hij schrijft
dat de randgemeenten zelf het
statuut van Gent moesten ge
vraagd hebben. Het bekomen
van een voordeliger finantieel
statuut is gebaseerd op het feit
dat de opdrachten van de stad
Aalst als praktisch evenwaardig
worden aangezien met deze van
Gent. Het is werkelijk belache
lijk dat gemeenten van 2 tot
10.000 inwoners hun opdrach
ten zouden vergelijken aan deze
van de stad Gent. Dergelijke
nonsens bij de publieke opinie
ingang doen vinden getuigen
niet van objectiviteit maar
bewijzen veeleer een gebrek aan
kennis inzake bedoelde materie.
Tevens wrijft de steller van het
artikel ondergetekende aan veel
te laat «voor de pinnen» te zijn
gekomen met zijn voorstel
inzake het opstellen van een
basiskader. Het is nochtans
veeleer de vraag waarom de
A.C.O.D., aanleunende bij de
bestuursffactie van de B.S.P.,
dergelijke wantoestanden zo
lang laat aanslepen.
Ook de P.V.V.-fractievoorzitter
bespreekt in de «Vrije Tribune»
mijn interpellatie m.b.t. de te
werkgestelde werklozen.
Na een regelrechte aanval op de
B.S.P.-woordvoerder Van Hoo-
rick (de verstandhouding moet
voorbeeldig zijn tussen de meer
derheidspartijen) maakt de heer
De Gols allusie op het feit dat
mijn echtgenote als vast perso
neelslid werkzaam is bij de
stadsadministratie.
Kwestie van de puntjes op de i te
zetten moet ik er hem nochtans
attent op maken dat mijn
echtgenote sedert 1961 door de
gemeente Moorsel werd aange
worven. Op dat ogenblik was ik
zelfs geen gemeenteraadslid en
bevond de C.V.P.-Moorsel zich
in de oppositie. Het is niet omdat
mij op 3.2.65 een gemeentelijk
politiek mandaat werd toegewe
zen dat mijn echtgenote haar
ontslag zou hebben moeten
aanbieden.
In trobel water vissen strekt een
ffaktievoorzitter zeker niet tot
eer. r. Uyttersprot
Raadslid.
«WER DOEN VOESJ!»
De lezer zal er op een andere
plaats in dit blad een en ander
over terugvinden, de Mikisklub
en de KP-Aalst hebben een
daverende week achter de rug.
De Mikisklub werd tien jaar en
dat mocht wel gevierd worden.
We waren er eigenlijk al enkele
weekends mee bezig, met
avonden zoals deze in het te
ken van «Men ienig Oilsjt»
(naar het lied van Odilon Mor
tier), waar een ganse reeks
Aalsterse karnavalisten en
volkse muzikanten en zangers
aan meewerkten. Met de na
middag voor de «derde leeftijd»
en de Maria Tellshow op
woensdag van vorige week,
bomvolle klub en trossen van
gelukkige gezichten, ging het
echter naar het hoogtepunt toe:
receptie op vrijdag, voor de
stichters, de werkgroep en de
genen die tien jaar geleden ver
trouwensvol hun geld ter be
schikking stelden; grote ont
vangst op zaterdag met een tal
rijke deelname van genodigden
uit het Aalsterse politieke le
ven; reuzekoffietafel op zondag
met méér dan honderd vrou
wen, voor wie de blinde harmo
niumspeler Joske Martin een
sfeer van de grote dagen hielp
scheppen.
In een vorig nummer werd in dit
blad reeds een en ander ver-
.teld over het hoe en het
waarom van de Mikisklub, on
der de naam van de Griekse
komponfst en vrijheidsstrijder
als «Kontaktcentrum Mikis
Theodorakis» in een kelder
verdieping op het Keizerlijk
Plein in moeilijke omstandig
heden gestart, en tot een mooie
en drukbezochte klub in de
Nieuwbeekstraat uitgegroeid.
Wanneer we dus op deze ver
jaardagsfeesten terugkomen,
is het met een andere bedoe
ling
De Mikisklub is voor ons een
symbool en een ovenwinning.
Een overwinning op de uiterst
moeilijke situatie en de poli
tieke isolatie waarin we tot vóór
tien jaar waren terechtgeko
men, na bijna twintig jaar ten
top gedreven anti-
kommunistische hetze van de
koude oorlogperiode. Het sym
bool van onze wil met open vi
zier en open deuren, zonder
sektarisme maar principevast,
onze politieke strijd te voeren.
Wij danken de kameraden van
't eerste uur die ons dit moge
lijk hebben gemaakt, zoals de
genen die ons sedertdien zijn
komen vervoegen en die heb
ben helpen uitbouwen. Wij
danken ook degenen die ons
tijdens de jongste dagen hun
sympathie of hun vriendschap
zijn komen betuigen. In zijn
toespraak op de receptie heeft
de burgemeester ons woorden
van waardering en lof toege
zwaaid. We zijn overtuigd dat
ze hem uit het hart kwamen. Hij
weet wie we zijn en hoe we zijn.
Dat hoeft geen verder kom-
mentaar.
Belangrijk is, dat Aalst weet dat
achter het politiek aangezicht
dat wij de bevolking en haar
vooraanstaanden allerhande
bieden, niets anders schuilgaat
dan wat wij voorhouden. Hoe
bescheiden men ook onze hui
dige politieke mogelijkheden
mag achten, wij hebben de pre
tentie, de vaste wil als K.P. in
het Aalsterse politieke leven
een toenemende rol te spelen.
Met, zoals Louis D'Haeseleer
heeft gezegd, ongelijke midde
len, maar onze mogelijkheden
zijn nu reeds groot genoeg om
heel wat gewicht in de politieke
weegschaal te gooien. Wij
staan open voor elk gezond
voorstel, voor elk aanbod van
samenwerking in dienst van de
volkse belangen. Wij hebben
ook wat te bieden.
En het heeft ons daarbij veel
genoegen gedaan te kunnen
vaststellen, dat zoals wij het
menen en wensen, de eigen
politieke overtuiging, de waar
dering en de vriendschap voor
en met andersdenkenden niet
uitsluit. Dat er ook nog wel zijn
die het anders zien, heeft onze
vreugde niet kunnen versto
ren...
Wer doen voesj, zou Keizer
Karnaval zeggen
Ray De Smet
EUROPEESE VERKIEZIN
GEN
IN 1979
Alle Europese waarnemers zijn
het er nu over eens dat we in de
lente 1979 voor het eerst in de
Europese geschiedenis naar
de stembus zullen gaan voor
de directe verkiezing van het
Europees Parlement. Dat be
tekent meteen dat ons nog on
geveer 15 maanden scheiden
van die historische verkiezin
gen en dat stilaan de cam
pagne op gang komt.
DE GEBOORTE VAN
EUROPESE PARTIJEN
Met het 003 pp die recht
streekse verkiezingen van het
Europees Parlement hebben
zich de verschillende ideologi
sche strekkingen georgani
seerd op Europees vlak (hetzij
in Europese partijen, hetzij in
federaties of unies). Verschil
lende kanttekeningen kunnen
hierbij nu reeds gemaakt wor
den.
1. Vooreerst blijkt dat in het
toekomstig Europees Parle
ment de socialistische verte
genwoordiging de sterkste
formatie zal zijn. Een stem uit
gebracht op de socialistische
lijst zal dus een stem zijn die
gewicht in de schaal werpt.
2. De Europese socialisten
vormen een «hecht» en homo
geen democratisch blok, met
eminente woordvoerders als
een Willy Brandt, Joop Den Uyl,
Mitterand, Wilson en nog vele
anderen. Hetzelfde kan niet
gezegd worden van de andere
Europese Partijen. Nemen we
bv de Europese Volkspartij
waarin zowel de CVP als de
ultra-conservatieve Beierse
C.S.V. van Franz Jozef
STRAUSS zit (die onlangs nog
een sympathiebezoek bracht
aan PINOCHET van Chili I):
bewuste kristenen zullen wel
licht tweemaal nadenken voor
aleer hun stem te geven aan
een Europese partij met duide
lijke rechtse topfiguren aan het
roer
3. Tijdens de stichtinqsverqa-
dering van de Europese Volks-
partij een paar dagen gele
den, situeerde Wilfried Martens
zijn Europese Volkspartij niet
halfweg tussen het socialisme
en het kapitalisme, maar er
recht tegenover Met hetgeen
we onder punt 2 hebben be
schreven kan men inderdaad
deze mening toegedaan zijn;
alleen valt te vrezen dat er
weinig echte bewuste Kristen-
democraten samen met Mevr.
Martens aan die overkant zui
len willen staan in gezelschap
van Mr. STRAUSS Waar
schijnlijk zullen er veel de
nieuwe ACW-visie verkiezen
en duidelijk opteren voor een
democratisch socialisme
4. Tijdens diezelfde stich
tingsvergadering noemde mr.
TINDEMANS, het socialisme
en het liberalisme «voorbijge
streefde ideologieën uit de 19e
eeuw». De verkiezingen zullen
bewijzen dat voor het socia
lisme alvast het tegenoverge
stelde waar is: dat het socia
lisme niet enkel geboren is als
volkse reactie op de conserva
tieve politiek van de 19de
eeuwse Katholieke partijen
(waartegen ook de edele figuur
Priester DAENS is opgeko
men), maar dat het socialisme
meteen «de» toekomstpartij is,
die als enige concrete oplos
sing heeft voor de crisisver
schijnselen van onze tijd. Deze
oplossing liggen vervat in het
ontwerp-programma van onze
Europese socialistische forma
tie.
EN DAN DE KANDIDATEN
De socialisten willen naar de
kiezers gaan met kandidaten
die én bekwaam én geloof
waardig zijn: verkozen socialis
tische kandidaten zullen ook
zetelen in het Europees Parle
ment. Tot hiertoe kan de Euro
pese Volkspartij (met de CVP)
aan het kiezerskorps deze ga
rantie nog niet geven: ze sw
leert er nu reeds op om hetl
zerskorps kandidaten voojT
stellen waarvan op voorh,
vaststaat dat ze een opvoÉ
naar het Europees parleii
zullen sturen. De social»
zullen niet nalaten te gep(
tijde dit volksbeding - moi
door de CVP ook effectle
den geënsceneerd
haak te stellen. Wie de Ei
pese idee wil dienen houd ierd
kiezers niet van bij de aany aat
voor de gek. Eerlijkheid in |S n
politiek is op vandaag meer jtiei
ooit een plicht.
Martin Huts
Politiek secre
irinc
a ïtg
fee
MET HEM NAAR PASEN TOE
'k Ben gans het jaar met hem
doorheen het land gegaan door
hitte en door stof, door stad en
veld en 's nachts was 't dikwijls»
koud in open lucht alleen met
onze mantel toegedekt. We
hadden honger vaak, en waren
moe. 'k Weet nu nog niet
waarom 'k bij hem gebleven
ben.
Ik heb zijn wonderen gezien en
hoe hij tot de mensen sprak
zoals 't nog nooit een ander
deed. Dat hij bevrijding bracht,
ik voelde 't aan, maar hoe 't ge
beuren zou, vermoedde ik niet.
Ik heb het meegemaakt die dag
daar in Jeruzalem en hoe het
volk «Hosanna» riep.
Toen, bij dat avondmaal: de
meester die ons voeten wast,
die woorden bij het brood en bij
de wijn: zijn testament, (alsof hij
sterven kon). Hij die zo blij kon
zijn om licht en zon en om een
kinderlach, werd plots be
droefd: een vriend die ontrouw
werd...
Over olijfbomen de nacht...
angst in ons hart: de meester
gaat regelrecht naar de dood,
we voelen het aan: hij zucht en
hij bidt, hij zweet bloed en hij
vraagt of 't niet voorbij kan
gaan. Moet hij dan ook, tot 't
laatste toe ook mens zijn, net
als wij?
Wij stonden als een muur rond
hem en zouden vechten tot de
laatste man als hij het had ge
wild, Hij wilde 't niet...
Ge zaagt het, zijn besluit stond
vast: pijn en de dood was
aanvaard. (En voor zichzelf
heeft hij zijn vader, God wel
nooit om iets gevraagd.)
ntak'
ÓS r
We zijn gevlucht, we hadden
niet de moed met hem de laat
ste tocht te gaan.
O broeders, 't ging dan ra
zendsnel: de hogepriesters en
hun haat, hun angst dat deze
man gevaarlijk was, voor hen
en voor hun macht.
Een schijnproces waar de ge
wone mens, het volk, weer
werd misleid door een spits
vondigheid.
Pilatus dan, voor opstand en
voor keizer bang, en voor zijn
plaats bevreesd.
Een dronken Romeinse sol
daat heeft later verteld hoe Je
zus zweeg, bij geseling en
doornenkroon.)
Was hij het wel, die nu werd
voorgeleid, bebloed, besmeurd
en ijselijk bleek?
«Wat doen w'ermee, wat denkt
g'ervan?
Een duw nog, en hij ligt in 't
graf».
Beklemmend stil, een ogenblik
en dan een stem: «Aan 't kruis!»
Een tweede stem, een derde
dan, daarna één groot gehuil:
«Ter dood!!»
Hij heeft dan nog, vanop het
kruis, de stad gezien (gereed
voor 't grote feest).
We hebben hamers horen
slaan en voelden als in eigen
vlees de nagels en het ruwe
hout.
«Aanvaard ook, Vader, nu mijn
laatste uur.
Ik ben uw weg gegaan, uw opn
dracht werd vervuld: 't vertiaal te
doen van wat gij wilt en dat gij
liefde zijt, barmhartigheid, be
vrijding, hoop en duurzaam
heid».
Toen werd het stil op Golgo-
bij
tha—
En stil werd 't ook in ons!'
waren, als wezen, alleen.. ori(
Ach, nu niet zien, de zon ei nwe'
spel met de dauw, de vrc qror
vogel die zingt, ik ben dooft jjejd
de pijn. n hl
Is alles nu vergeefs gewe re||j(
Was God dan niet met he
We waren weer bijeen (ien
hield buiten de wacht).
Nu was het vast wel onze t J
om voor 't gerecht te sta a
Gaan vluchten dan?
Och, 't leven was nu zont
want zonder hem... We
niet dezelfde meer, nu wi
lang al waren met hem met
gaan.
Haastige stap op de weg,
kreet aan de deur.
«Het graf is leeg. Hij moet
rezen zijn!»
En dan een vrouwenstem:
zo!»
«Hij heeft me bij mijn naan
noemd». |e k
Of 't mogelijk was? «O Got )Cj w
dank!» zen
Maar is 't wel waar? Kan hem
zijn? élt.
Wat later was hij ook bij ons (e
U WI
er t
htii
der
zwegen wat beschaamd
wat w' hem hadden aa ld'e'
daan. Toen hij met ons gec ge|
had en Thomas op zijn kr
viel. dan wist ik dat ik niet
geefs met hem was me n
gaan, dat lange jaar en 1
weer dezelfde weg moest
om weer te doen. dat won °n
verhaal dat ook de meeste
verteld, en dat ik leven m^'
als hij.
Nu wordt het pasen
goed.
F. Moyersoin
Open brief aan de Heer J. Caudron,
volksvertegenwoordiger V.U., Aalst
hhe'
Geachte Heer Volksvertegenwoor
diger,
Uw artikel «Bedenkingen bij een
«studiedag» te Erpe in het week
blad De Voorpost (vrije Tribune, 10
maart jl.) heeft ons ten zeerste ver
rast, zowel naar vorm als naar in
houd.
We voelen ons dan ook genoopt
bepaalde punten recht te zetten,
zonder daarbij de bedoeling te heb
ben, langs deze weg een polemiek
op te zetten.
Vooraf wensen we te stellen dat het
voltallig initiatiefkomitee. die de
studiedag organiseerde, wegens
tijdsgebrek niet kon samengeroe
pen worden, maar we zijn over
tuigd dat de meerderheid met ons
antwoord zal instemmen.
We hebben de bedoeling het woord
en het begrip «studiedag» uit zijn
aanhalingstekens te halen op basis
van de feiten die eraan vooraf gin
gen: de planning, de vorm en de
indeling van de dag zelf.
Toen in mei vorig jaar, het regeer
akkoord tot stand kwam op basis
van een wijziging in de staatsstruk-
turen en de speciale regelingen
voor Brabant en Brussel, hebben
wij maanden laten verlopen voor
aleer dit punt op het programma
van jeugdhuis Dido te brengen. We
hadden verwacht dat de bevolking
objektief over de demokratische
kanalen zou voorgelicht worden.
We kregen echter een schrale voor
lichting op T.V., overtrokken ver
klaringen van partijinstanties en
debatten die ingevolge hun struk-
tuur geen objektiviteit konden be
zorgen. Zelfs partijtucht werd inge
roepen om te beletten dat genuan
ceerde meningen i.v.m. deze
kwestie doorgang zouden vinden.
We vonden dit akkoord te belang
rijk voor de Vlaamse Gemeenschap
om hieraan verder geen aandacht
te schenken. Zoals het past bij de
onpartijdige opstelling van Dido,
hebben wij gezocht naar een for
mule om zonder ons te mengen
in partijpolitieke opstellingen
onze mensen de gelegenheid te ge
ven zich hieromtrent een eigen me
ning te vormen, ontdaan van slo
ganformules en met voldoende tijd
en garanties voor een kritische be
nadering.
De enige organisatie in Vlaanderen
die voldoende gedokumenteerd is
en de struktuur bezit om een pro
bleem objektief uit te diepen is o.i.
de Stichting Lodewijk De Raet. We
zijn uitgegaan van de kennis dat de
volkshogeschool, sedert haar ont
staan, heel wat heeft gepresteerd
om de problematiek van het
Vlaamse volk duidelijk te stellen
Wij zijn dan ook de stichting dank
baar omdat ze bereid was deze stu
diedag te organiseren.
Om de belangstelling op te wekken
en om de materiele kwesties te re
gelen, die hieraan verbonden zijn,
hebben wij een uitgebreid initiatief
komitee gevormd, waarbij verschil
lende verenigingen toetraden.
Bij deze kontakten hebben wij nooit
gesteld dat men de pro- of anti-
Egmontgedachte moest aankleven.
We hebben ook gepoogd op ideo
logisch vlak een plurale groep te
bereiken, en zijn daarin gedeeltelijk
geslaagd.
Op de drie vergaderingen, die aan
de studiedag voorafgingen, zijn
steeds een 26-tal personen uitge
nodigd en er is nooit een bepaalde
visie vooropgesteld bij de planning
van de studiedag, evenmin tijdens
de gesprekken met de verantwoor
delijke van de stichting Lodewijk De
Raet
We aanvaarden op dit vlak dus geen
verwijten, maar we begrijpen best
de gevoeligheid van de politici,
wanneer andere organisaties zich
buiten de grens van de partijpoli
tieke gedachtengang wagen
Op de studiedag zelf waren een zes
tigtal personen aanwezig. Een ruim
aantal, wanneer men bedenWze
men hieraan een volledige eiior
nog een zonnige dag diencl r(
spenderen. De f1
Egmontopvattingen waren iifS)
daad gering in aantal, maar t'd
niet onze schuld. Misschien vi rite
er een verklaring voor? na
We menen dat door de opsti n c
van het programma iedereen gir
doende kon aan bod komen, cprp
zoeken naar de waarheid ei-rd
juistheid van de opvattingen, pa
tolkt door anderen. on
We waarderen de durf en de wi ep;
de aanwezigen om aan deze "ar,
stelling mee te werken, om te n
ten en te luisteren. Onze danl Q0
voor, want zij hebben van de ve
diedag een sukses gemaakt. k
eindverzoek luidt ten andere:
Vlamingen zullen, in de toekoi,
elkaar nog nodig hebben. Laat m
dan niet klein kwetsend zijn».ia1
In ons streven naar verduidelijk °9
naar een zo volledig moge dl
voorlichting, zijn we bereid nogec
gesprek te organiseren, met
betrokken partijen, eveneen; pei
jeugdhuis Dido of eventueel in
andere deelgemeente van E Is
Mere.
Een waardige diskussie kan sled
wederzijdse waardering opbj
gen.
Hoogachi
De Raad van Beheer van de li|
kommunale Jeugdwerking.
Erpe 13 maart 1978.
WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER:
ALGEMEEN NIEUWS:
Dolf Boel, Peter Dauwe, Mon De Gendt, André De Groeve, René De V
Roger D'Hondt, Lieve Haverals, Erich Van der EistWilly Hos
Wilfried Lissens. Rik Devijver Jo Raes
FOTO'S EN TEKENINGEN:
Patrick Kieckens, Eddy Lamin, Jan Muylaert, Jan Strickx
SPORT:
Mare Marcel. Gilbert De Pauw, André De Wit, Eric Van Aerschot, Je
Hove, Beno Van Winckel
REDAKTIE:
Roel Van de Plas
