POP MET TUSH, TJENS-COUTER, WHITE LIGHT,
WHISKY BOYS EN FOLK MET SWAN ARCADE
QUARTETTO ESTERHAZY TE BAARDEGEM
AKKOORDEN EN KONTRASTEN
IN JAZZ EN P0EZIE
HYPERREALIST MAURICE
DE CLERCQ TE GAST IN
LEEDSE KULTUREEL CENTRU
K
M||
PRO ARTE AALST
10 - 24-3-1978 - De Voorpost
Hedenavond 24 maart organiseert Cedo Nulli een benefiet
avond die een tweede editie van het «Parkfestival» moet
helpen financieren. Het week-end daarop (zaterdag 1 april)
kan u in folkkroeg Parnassos te Denderleeuw terecht voor
éen van de hoogtepunten van het folkgebeuren in de
streek. Op dat ogenblik is ook Dido te Erpe aan de orde van
de dag met drie Belgische rockgroepen.
De benefietavond van Cedo
Nulli gaat door in zaal Ma
deion te Aalst. Aanvang om
19 uur. Tickets aan 40 frank.
Cedo Nulli reserveert alvast
twee premières. Die zijn
dan Kevin Le Docteur en de
groep Johnny Walker en the
Whisky Boys Genre van
laatstgenoemde, «van al
les» zeggen ze. Ze, dat
zijn dan Guy Van Bemte aan
de drums, Michel Di Marti-
nelli (bas), André Corten
(sax), Gerrit Paepe (solo
zang), Jo Saeys (slaggitaar
zang) en Jean-Luc Van
der Biest die het mengpa
neel bedient.
Op 1 april kan u naar Par
nassos om te luisteren naar
het Engelse duo Swan Ar
cade. Sommigen zijn van
mening dat Swan Arcade
ruimschoots het niveau
haalt van Young Tradition
en the Watersons (waaron
der Martin Carthy) en eigen
lijk is dat ook wel zo.
Meesterlijke a cappella is
dat!!
Jeugdklub Dido komt dat
zelfde week-end uit de hoek
met ene Belgische
rock'n'roll avond die zowat
een viertal uren zal duren en
daarom reeds om 19 uur een
aanvang neemt. Kaarten in
voorverkoop vindt u in HAK,
CSV, Studio 12 en Dido
zelf.
Op het programma zoals
gezegd drie Belgische for
maties. T.U.S.H, bievoor-
beeld. Gevormd in de winter
van het grijze jaar 1976 werd
de groep spoedig winnaar
in de internationale radio
wedstrijd European Pop Ju
ry, programma dat niemand
eigenlijk ooit biezonder
ernstig heeft genomen.
T.U.S.H. geeft bij IBC een
elpee uit die terecht «We're
just boys» heet. Want inder
daad, de Belgicshe poplui
zijn altijd zoiets geweest als
leuke jongens, kerels die je
niet moest leren hoe een
gitaar te plukken, die wel
wisten te vertellen hoe duur
een Ludwig-drumstel wel
kan zijn, die soms zelf de
weg naar de platenstudio
kennen maar die anderzijds
vaak tot over de oren zwom
men in de anglo-saksische
voorbeelden dat originali
teit een mooie droom bleef.
The Pebbles, Wallace Col
lection en Irish Coffee wa
ren daar zeldzame doch ge
lukkige uitzonderingen op
maar daar bleef het zowat
bij.
Uit de laatste jaren herinne
ren wij ons de Brusselse
kuit-groep Kleptomania (la
ter kortweg Klepto) maar
daar had Vlaanderen weinig
oor voor. Eigenlijk wel ten
onrechte. Charles Deraede-
maeker liet reeds in die for
matie de bas driftig in de
onderbuik natrillen. Klepto
splitte echter maar produ
cer-manager Jan D'haese
hield een hoopvol oogje in
het zeil en dat was genoeg
om een andere ex-Klepto-
muzikant m.n. Dany Lade-
macher (zanger-gitarist)
mee op de boot te doen
springen. Dat was het ont
staan van T.U.S.H. Walter
Paa kwam later zijn stem
lenen aan het projekt en
met Kees Meerman was het
hek goed van de dam. Van
Dany wist men dat het hea-
vy-metal uit zijn versterker
rolde en van Paa werden
veel lovende dingen ge
zegd. Er moest dus muziek
zitten in T.U.S.H, «We're
just boys» geeft daar een
beeld van. Het swingt lek
ker op grootmoeders Sta-
tus-Quo-wijze, de rifjes
klinken logisch. Enkele
nummers uit «We're just
boys» zijn «Atomatic
Slaughter» met de stuwen
de baspartij. «No, no, no»
die als single vrijwel flopte,
«Misery People», «I'm a
star», «Roosevelt and Ira
Lee» e.a
Diezelfde avond treed ook
de Gentse formatie Tjens-
Couter op. Groep die opge
vist werd door Karei Bo-
gard's DWARF-platenlabel,
nam voor hem «Who
cares?» op en geniet in
Aalst en omstreken een ze
kere bekendheid en appre
ciatie. The Misters sluiten
de rij. Wie verleden dinsdag
keek naar het BRT-program-
ma over punk zag the
Misters uitvoerig in beeld.
Veel is over de groep niet
gekend. Ze maakten een
goeie beurt op tv. Noteren
maar. René De Witte
Het Pro Arte konsertseizoen 1977-1978 zal worden afgesloten met
een optreden van het Esterhazy-strijkkwartet, bestaande uit de
violisten Jaap Schroder en Alda Stuurop, de altvioliste Linda
Ashworth en de cellist Wouter Möller. Plaats en datum: Sint
Margarethakerk te Baardegem op woensdag 29 maart te 20.30 uur.
Het Es ter hazy kwartet bestaat uit vier vooraanstaande Amsterdamse
musici, elk een meester op zijn instrument en met sterke interesse
voor de muziek uit de 17e en 18e eeuw. De eerste betrachting van het
strijkkwartet dat we te gast hebben is een authentieke benadering
van de muziek zoals die werd uitgevoerd in Haydns en Mozarts tijd.
Authenticiteit
In sommige gevallen is het
authenticiteitsstreven in de mu
ziek een zaak die veel te ernstig
wordt aangepakt en soms in die
mate overdreven wordt beklem
toond dat men wel eens de
muziek vergeet en het uiterlijke
effekt de bovenhand haalt. Ons
inziens is het onmogelijk een
volledige authenticiteit te beko
men, niet enkel omdat de
speelwijze uit die tijd gans
anders was de huidige, maar ook
omdat men nooit een authentie
ke uitvoering kan geven zonder
een authentiek...publiek. Wei
nigen schijnen te weten dat in
Haydns en Mozarts tijd het
konsertleven op een gans andere
leest was geschoeid. Zo was het
meer dan normaal dat midden
in een deel van een symfonie, een
concerto of een sonate door het
publiek werd geapplaudisseert
wanneer een mooie passage of
een originele vondst werd ge
hoord. Een overblijfsel hiervan
vinden we nog terug in het
applaus dat een operazanger
krijgt wanneer hij een aria op
bijzondere wijze naar voor heeft
gedragen. Konserten in de 18e
eeuw hadden veelal het karakter
van een gezellige bijeenkomst
waar men ook wel naar muziek
luisterde. Wanneer de toehoor
der er zin in had verliet hij de
luisterplaats om even een luchtje
te scheppen of een korte
wandeling te maken. Tijdens de
uitvoering wisselden de toehoor
ders luidop hun gedachten
zonder er aan te denken dat ze
hierdoor iemand zouden kun
nen storen.
We kunnen het ons onmogelijk
voorstellen welk effekt een
dergelijke houding van het
publiek op de uitvoerende
musici zouden maken. Onze 20e
eeuwse oren zijn reeds gestoord
wanneer iemand iets in het oor
van zijn buurman fluistert.
Dit betekent geenszins dat we
het authenticiteitsstreven als
zinloos bestempelen, maar enkel
willen we er op wijzen dat
dergelijke zaken omzichtig die
nen behandeld te worden en dat
het historische verantwoord mu
siceren slechts voor een zeer
klein gedeelte overeenkomt met
de historische werkelijkheid.
Het programma
Het konsert zal worden aange
vangen met Mozarts bewerkin
gen van Bach-fuga's. Mozart,
die een grote bewondering
koesterde voor J.S. Bach moet
wel enorm aangesproken zijn
geweest door diens «Wohltem-
perierte Klavier», want de fuga's
in D, E en C die we te horen
zullen krijgen zijn transcripties
uit «de bijbel der musici».
Vandaag de dag zouden we
zulke overschrijvingen plagiaat
noemen, maar in dit tijd was dat
een zeer normale zaak. Ook
Bach schreef verschillende con
cetti van Vivaldi over om ze op
orgel te spelen.
Mozart schreef acht dergelijke
fuga's over voor strijkkwartet of
strijktrio. Hij schreef er tevens
eigen preludia voor.
Wordt vervolgd fmet het strijk
kwartet in F. KV 168. eveneens
van Mozart. Deze kompositie
schreef hij rond 1773, dus op
19-jarige leeftijd. Hoewel de
invloed van Haydn nog duidelijk
merkbaar is. komen reeds
talrijke typisch Mozartiaanse
trekken naar voor.
Haydn op zijn best horen we in
het Es-dur kwartet, laatste uit
een reeks van zes. opus 76. Met
dit opus verwijst Haydn reeds
naar de romantiek: het strijk
kwartet verliest meer en meer
zijn divertimento-karakter. Dit
is zeer duidelijk te merken in de
«Fantasia» uit het kwartet dat
voor ons zal worden uitgevoerd.
Na de pauze volgt dan nog het re
klein kwartet K.V. 421 van
Mozart. Aan dit werk is een
merkwaardig verhaal verbon
den. Het schijnt zo te zijn dat
Mozart dit werk neerschreef in
één nacht, en dit terwijl zijn
echtgenote in de aangrenzende
kamer de geboorte afwachtte
van hun eerste kind. Mozart
voltooide het werk de daarop
volgende morgen aan de wieg
van zijn eerstgeborene.
Een mooi en interessant pro-
Het Quartetto Esterhazv uit Amsterdam treedt op te Baardegem
Baardegem. woensdag eerstko
mende.
André De Groeve
gramma dat ongetwijfeld velen
zal bekoren. Afspraak dus te
De Davidsfondsafdeling Aalst-Mijlbeek, organiseerde een
jazz en poëzieavond in de feestzaal van het Sint-Maartens-
instituut, Moorselbaan. Het was weer een schot in de roos!
De mengeling van de Amerikaanse New-Orleans-Muziek
met de Vlaamse poëzie (van 1918 tot 1930) mag geslaagd
genoemd worden. Het was een avond van kontrasten: de
donkere zaal en het helverlichte podium, de luide muziek
afgewisseld met de stille voordracht.
De «leader», Jef Imans, be
speelde de trombone. Ar-
sène De Puydt trompette
naast Ludo Dorssemont
met zijn klarinet en altsax.
Jean 's Jegers tokkelde op
zijn banjo terwijl Jos Man
gelschots de tonen uit zijn
basstuba blies. Invaller Pol
Meylemans trommelde op
de drums. Hij verdiende een
ekstra pluimpje: hij trad op
zonder voorafgaande ont
spanning te brengen op
hoog kultureel niveau, maar
dat toch te slikken blijft
door de afwisseling. Toe
vallig maakten ze kennis
met Johan Van der Bracht.
De idee: «Waarom kombi-
neren we beide genres niet,
ze hebben immers verschei
dene raakpunten?» werd ge
boren en ....uitgevoerd!
Marianne Stammen kwam
de groep vervoegen. Heb
ben we het nu even over de
akkoorden! De gedichten
over de Vlaamse strijd, ver
heerlijkt in een werk van
Wies Moens en in een vers
van Paul Van Ostayen, wer
den ondersteund door de
opstandige muziek van een
negeropstand. De liefdege
dichten (voorbeeld Dinska
Bronska-Karel Van den Oe
ver) werden voorgedragen
tussen enkele blues, terwijl
de vrolijke Vlaamse poëzie
(Lentefanfare van Richard
Minne) verheerlijkt werd
door een streetparade «At
the jazz band ball». Dat het
optreden van de groep zeer
gewaardeerd werd, was be
wezen door het publiek dat
op vrijdag 17 maart twee uur
lang gekluisterd zat aan het
gebeuren. Soms hoorden
we een goedkeurend geroe
zemoes, één keer begon
een vrouw spontaan mee te
zingen, alles en iedereen
vergetend. Nationaal wordt
de groep steeds meer be
kend, door grote optredens.
Zij waren deelnemer aan de
internationale poëziedagen
van Knokke en hielpen het
volk kultureel te vermaken
op het Humorfestival van
Heist. Tegenwoordig ma
ken zij een toernee door
heen het Vlaamse land met
gemiddeld één optreden per
maand.De Davidsfonds - af
deling heeft nog meer pijlen
op haar boog. Zij kregen
reeds De Gallienoten (klein-
kunstgroep), een humoris
tische filmvertoningRabbi
Jacob met Louis De Funes,
en nog zeer veel andere ak-
tiviteiten.
Ook deze jazz- en poëzie-
avond was een voltreffer.
De vriendelijke sfeer van ge
dicht en muziek was een
opvallend geheel. Hoe
rustiger de tekst hoe trager
en eenvoudiger de klank. De
gedichten werden in onbe
rispelijke taal gebracht, be
grijpbaar voor iedereen, in
tegenstelling met vele an
dere moderne aktiviteiten.
Wij laten u even meegenie
ten door volgend citaat
Moest mijn moeder er nog
zijn...
....het is een oud hotel...
De regen tikt op de ruiten
wat is alles droef
Laat ons twee ogen sluiten!
Tot spijt van wie het be
nijdt, waren er veel aanwe
zigen, hoewel het DF-be-
stuur op nog meer gehoopt
had. Maar, zei sekretaris
D'Haeyer, de jeugd, die
door lied, muziek en poëzie
zou moeten aangesproken
worden, gaat tegenwoordig
liever dansen. Of zijn onze
adolescenten niet rijp voor
kulturele gebeurtenissen?
De eindrede door de voorzit
ter van de afdeling was bij
zonder kortHij zei een
voudigweg: «Ik geloof dat
we allen zeer tevreden zijn!»
Voor het aanstaande Paasweekeinde hebben de VTB-VAB-
afdelingen van Lede en Oordegem het prachtig initiatief genomen
om. ter gelegenheid van zijn zestigste verjaardag, de te Oordegem
wonende kunstschilder Maurice De Clercq uit te nodigen voor een
tentoonstelling van zijn werken in het Kultureel Centrum te Lede.
Maurice De Clercq is één van de belangrijkste hyperrealisten van
België. Deze manifestatie is dus een enige gelegenheid voor de Lede
naars om in eigen midden de werken van deze wijd en zijd bekende
kunstenaar te gaan bewonderen.
OVER HET ABSTRAKTE -
NAAR HET
HYPERREALISME
Als leerling van Jos Verdegem I
schonk hij aanvankelijk veel aan-
dacht aan het tekenen, aan de ana- HUL
tomie. Later kwam hij tot de ab-
straktic. waarbij hij zijn middelen
ging beperken, met minder kleu
ren ging werken en de verfspuit
hanteerde. Kontakten met de Ita
lianen Pierre Manzoni en Fontana
leidden tot het ontstaan van zijn
monochrome grijzen, waarmee hij
te Parijs veel sukses oogstte,
Het chroom luidde een nieuwe pe
riode in omstreeks 1967. Toeval
lig kwam hij op het idee, toen hij
bij het schoonmaken van zijn wa
gen, gefascineerd werd door de
opslorping en de weerkaatsing van
het licht en daarin nieuwe moge
lijkheden van het materiaal ont
dekte. Na de monochromie in feite
een logische stap. Deze assembla
ges waren stukken uil de werke
lijkheid. die, afgezonderd, een ei
gen bestaan gingen leiden.
In zijn volgende fase zou de reali
teit weer in een breder spektrum
worden opgenomen. De moderne
romantiek van film- en popmuziek
hield hem bezig en dromerige
vrouwenfiguren verschenen in de
tonalitcitcn van
bioskooprcklame-filmpjes of in
een omgekeerde driehoek met af
geknotte punten. Het pop-
element, de vrouwelijke elegance,
was hierin duidelijk te onder
scheiden.
De kunstenaar helde daarna meer
over naar het neo-, het foto-
realismc. Het trage ritme waarin
deze werking, ontslaan sinds
1972. dwingt hem tot een gedetail
leerde uitwerking die de materie
opnieuw eer aandoet. Van het rela
tiverend realisme is dan uiteinde
lijk het hyperrealismc de volgende
Op die manier blijkt zijn reali
dan toch met subjektiviteit g
den te zijn want aan de schijnt
objektieve uitbeelding van
paar strandstoelen of een gor
voor een raam gaat steeds een i
jektievc keuze van een detail ui
hoeveelheid waargenomen ob
ten vooraf. Dit detail beantwo
Werk van Maurice De Clercq. Venster, een schilderij dat dateert
uit 1976 (EL)
De toeschouwers waren
hier zeker mee akkoord,
want ze namen afscheid
met een staand applaus.
Hier en ginder hoorden we
«bis» roepen. In één woord
het was een verrassend fij
ne avond, die echter zoals
vele kulturele aktiviteiten,
te weinig interesse kreeg.
R. Devijver
stap geworden. Het gaat bij De
Clercq om het zien van het zijn.
dat in de schilderkunst wordt gevi
sualiseerd. En -zijn- wordt be
paald door «zien-,
EEN TYPISCH VLAAMS
HYPERREALISME
Hel hyperrealismc van Maurice
De Clercq is typisch Vlaams. Zijn
werken tonen een stukje door-
de-wceksc Vlaamse realiteit. Hij
schildert geen grootse taferelen,
maar wijdt zijn aandacht volledig
aan een vooraf zorgvuldig uitge
kozen detail uit zijn omgeving,
waarmee iedereen dagelijks ge-
konfronteerd wordt: een oude
pomp, een verweerde boerenkar,
een fiets tegen een houten deur
gestald, een dweil over een touw
gehangen, een deel van de straat
met sterk vergrote kasseistenen en
een regenplas, een staldeur met
een roestig hangslot. Kortom, de
realiteit van elke dag, maar die via
deze schilderkunst een meer di-
rekte aanwezigheid krijgt.
Sterk verschillend van de Ameri
kaanse hypcrrcalistcn (Amerika is
de bakermat van het hyperrea-
lisme) is ook het kleurgebruik van
Maurice De Clercq. Hij kiest nooit
een onderwerp met felle kleuren,
maar geeft de voorkeur aan een
detail of een gewoon alledaags
voorwerp, dat hij monochroom
uitbeeldt.
De Clercq wil evenmin bekoren en
zoekt geen stillevens op of mooie
taferelen, maar schildert integen
deel de eenvoudigste, de ba
naalste. dingen. Soms schildert hij
gewoon enkele rode bakstenen die
een gedeelte van een muur voor
stellen. dan weer oude konserve-
blikken. Precies in de keuze van
zijn tematiek herkent men het en
gagement van de Kunstenaar. Hij
blijft nauw verbonden met de
mens, zelfs al wordt de mens nooit
zelf uitgebeeld.
dan aan de persoonlijke geve mc
wereld van de kusntenaar. die
wust in de werkelijkheid grijj
kei
DOORHEEN GANS
WEST-EUROPA
Deze sinds 1972 te Oordegem1
nende Gentenaar, Maurice
Clercd, studeerde aan de Kon
lijkc Akademie voor Schone
Kunsten te Gent en aan de E<
des Arts te Brussel.
Hij is ere-leraar in tekenen, s
deren en kunstgeschiedenis
het middelbaar onderwijs en
haalde als kunstenaar bclangr 1 rijl
suksesscn in zowat al de bclaf
rijkste grootsteden van
Europa.
Een volledige biografie gevel
onbegonnen werk. Deze telt i
30-tal individuele tentoonstel
gen en meer dan 60 groepsexp
ties. Onder de belangrijkste sti
siteren wij: Parijs, Caen. Ly
Lausanne. Rotterdam. Tilbu
Wenen. Milaan. Lugano. Dus
dorf, Brussel, Antwerpen. Ut
enz. Hij stelde onder andere in
viduecl ten toon in het Paleis vi
Schone Kunsten te Brussel en
schilderwerken werden gesel
teerd voor talrijke internatioit
prijzen.
De werken van Maurice De Clei
bevinden zich in binnen-
tenlandse musea, evénals in Bl
gisch staatsbezit en in talrijke E
ropese en Amerikaanse priva
verzamelingen.
Deze voor Lede uitzonderlijke tt
toonstelling gaat door in het Ki
tureel Centrum. De vernissa
vindt plaats op zaterdag 25 ma
te 19.30 uur en wordt ingelf
door kunstkritikus. Jo Vcrbni
ghen. De tentoonstelling is toegJ
kelijk op zaterdag 25. zondag
en maandag 27 maart, telkens
10 tot 12 uur en van I3.30u. tot!
uur Op dinsdag 28 maart van
tot 13 uur.
MON D.(
bl
