VU HOFSTADE
HOUDT TWEEDE LEDENFEEST
STUDIECENTRUM PROF. UYTTERSPR0T
MOET LIBERALE APPEL
HELPEN VERWEZENLIJKEN
100 DAGEN VAN
LYCEUM EN ATENEUM
VIEL SAMEN MET
COCK-PIT KARNAVAL
Denkwerk voor politiekers
vieret
zijn voor de pol
Fundamenteel
betracht
n de lib
8 - 24-3-1978 - De Voorpost
Op zaterdag, 18 maart, heeft de VU-afdeling Hofstade haar tweede
volksuniefeest voor leden en simpatlsanten georganiseerd in zaal
Welkom. Het bestuur van de afdeling heeft geen moeite gespaard om
er een gezellige avond van te maken. De talrijke aanwezigen waren
dan ook aangenaam verrast! In ztyn inleidingswoord heette voorzitter
William Vandecauter, iedereen hartelijk welkom. Hij wees op de
prachtige gedekte tafels en wenste elkeen een smakelijk eten. Er werd
een overzicht gegeven van het feestprogramma met de aankondiging
van de dubbele tombola: de één gratis (nummer ingangskaart), de
ander betalend (voor 50 fr. per briefomslag waarborgde dat niemand
met lege handen thuiskwam). De voorziene eerste prijs van de gratis
tombola was een prachtig tapijt van 2,5 meter bij twee.
Heel wat vooraanstaanden
mochten verwelkomend worden.
We merkten de heer Hendrickx,
provinciaal raadslid en schepen
van Lede. op. In zijn omgeving
herkenden we de arrondissem-
mentssecretaris Daniel De Na-
yer met het bestuurslid Willy
Cobbaut. Ook de heer Arseen
Carlier (OCMW) wou er bij zijn.
Benevens verscheidene be
stuursleden van de afdeling
Aalst en enkele mensen van
Erembodegem-Terjoden. waren
er veel leden uit Hofstade zelf.
die het grote ogenblik afwach
ten.
De klimaks van de avond was
inderdaad de gewaardeerde
gastspreker: senator O. Van
Ooteghem uit Gent.
Ondertussen hield de heer Fons
Vincke (verantwoordelijke voor
de organisatie en de ontspan
ning) de leuke sfeer in de lucht.
Hij vermaakte de aanwezigen
met prettige muziek, doorspekt
met plezierige aankondigingen.
Op zeker moment werd de
«Vlaamse Leeuw» gedraaid,
waarop alle aanwezigen recht
veerden en meezongen. Hij was
zelfs zo vriendelijk, zeer on
verwacht, om te roepen: «Weet
ge dat we altijd zo blij zijn met de
aanwezigheid van de pers?
Hartelijk welkom, mijnheer van
de Voorpost!»
Senator Van Ooteghem, ver
wacht rond negen uur, kwam
zoals al de personaliteiten, een
ietsje te laat. Rond 21u20 werd
hij grandioos aangekondigd. De
senator was zeer vroeg met de
politiek verweven: op zesjarige
leeftijd vierde hij reeds de eerste
Nationale Landdag mee als lid
van het Blauwvoetsvendel. Tij
dens de oorlog maakte hij deel
uit van het Oostfront en na de
wereldbrand (zijn eigen woor
den) vloog hij «den bak» in! In
1965 werd hij lid van de
Provinciale Raad van Oost-
Vlaanderen en van de geweste
lijke ekonomische raad. In 1974
werd hij benevens senator, ook
voorzitter van het ekonomisch
buro van verzoekschriften.
Na deze aankondiging, barstte
een luid applaus los. De spreker
zei dan ook zeer passend: «Dank
u wel vrienden. Ik ben blij met
uw applaus bij voorbaat, want
achteraf doet u het misschien
niet meer!»
Hij vroeg de aandacht voor het
sociaal-ekonomisch probleem in
Vlaanderen. Als er in de senaat
een bespreking wordt gehouden
van de kommissie van ekono
mische zaken, hoort men niets
anders dan klachten. De senaat
lijkt wel een dienst 900 voor de
ekonomie!
En inderdaad: de sociaal-ekono-
mische toestand is dramatisch in
de wereld, in Europa, in België
en niet in het minst in
Vlaanderen! Men wijst vaak op
het onrustwekkend hoog cijfer
werklozen. Dit is juist, hoewel
het ietswat vervalst werd door
het niet vernoemen van brug
pensioenen of stagedoenden.
Maar wat veel erger is: in België
wordt niet meer geïnvesteerd!
Vele bedrijven wijken uit naar
het buitenland. Amerikaanse
investeerders gaan naar Spanje
en Portugal, die weldra lid
worden van de EEG, om
vandaar heel Europa met hun
produkten te overspoelen. Nog
een frappant voorbeeld: de
tekstielindustrie maakt een
enorme krisisperiode door.
Méér dan 75% van deze bedrij
ven liggen in Vlaanderen, dit
betekent één derde van de
Oostvlaamse produktie en één
vierde van de Oostvlaamse
uitvoer. Dus, wij zijn het allen
eens: Wij mogen de tekstiel niet
opgeven! Temeer daar 55.000
mensen in deze industrie wer
ken!
Herinner u het geval Fabelta,
dat zeer goede tapijtgarens
voortbrengt, maar spijtig genoeg
moeilijkheden ondervindt met
de nylon. Voorlopig is Fabelta
gered: zij krijgen nog een kans!
Als we echter merken dat
Fabelta-Tubise 400 miljoen
frank subsidie krijgt, tegenover
135 miljoen voor de afdeling
Zwijnaarde, dan roepen wij uit:
Dit nemen wij niet meer! Als we
dan nog weten dat er te Brussel
een aantal generaals van Fabelta
aan de top zitten, met elk een 2
3 miljoen per jaar, dan voegen
wij eraan toe: De generaals
moeten buiten!
Dit is een conditio sine qua non
om het bedrijf te redden. Na een
spontaan en gemeend applaus,
vervolgde de heer senator: Men
schrijft ook te veel over grote
ondernemingen die in moeilijk
heden geraken. Het is inderdaad
erg als twee- tot driehonderd
mensen ineens werkloos wor
den! Maar men denkt veel te
weinig aan de kleine of middel
grote ondernemingen. Als die
verplicht worden te sluiten, is
dat een even groot drama als het
werkverlies in een groot bedrijf.
Wij eisen dienaangaande meer
steun, hulp en begeleiding voor
de kleinere bedrijven. Hier
merkt de spreker op dat
iedereen de handen moet in
elkaar slaan om te leren op tafel
te bonken: zoniet komen ver
scheiden ondernemingen in ge
vaar!
Nog een voorbeeld: er is een
overproduktie van staal in de
wereld. De grote staalmagnaten
vergaderden in Amerika, waar
de produktie verdeeld werd. In
Europa werd de toebedeelde
koek nog eens verdeeld, met het
gevolg dat België moest strijden
voor zijn bestaan door te vechten
voor de produktie in ons eigen
land.
Door het onderzoeksburo Mac
Kensey, werd een onderzoek
gedaan in de verschillende
bedrijven. Zij waarderen met
een I als het een goed, degelijk
bedrijf betreft. Een II wordt
toegekend aan fabrieken, die
«iets» moeten verbeteren. In het
slechtste geval krijgt de onder
neming een III, wat betekent:
afschrijven (sluiten)! Welnu,
onze Sidmarindustrie kreeg een
I, terwijl de Waalse staalbedrij
ven een II en soms een III
toegewezen kregen. We laten
geen gezonde bomen omhak
ken, om zieke eksemplaren te
redden!!!
Sidmar levert zeer goed staal. Zj
worden gevraagd te leveren aan
verscheidene autofabrieken
(Volvo. Citroën...) Zelfs de
uitvoer naar de U.S.S.R. (die
zeer duur uitvalt, wegens ver-
voermoeilijkheden) blijft ge
handhaafd: Rusland heeft die
goede kwaliteit staal nodig voor
het vervaardigen van Lada-wa-
gens, die achteraf in Europa
verspreid worden. Sidmar is de
enige instelling, die kan kon-
kureren met Japan! Er wordt
358 ton per man en per jaar
geproduceerd, terwijl dit zou
kunnen opgevoerd worden tot
500 ton per man en per jaar, wat
Erecies de Japanse produktie is.
'aartegenover zien we bij voor
beeld Cockerill. In '77 leed dit
bedrijf een verlies van 7 miljoen
frank. Voor dit jaar wordt 10
miljoen verwacht! De Talloze
leningen, die tenlaste van de
belastingsplechtige komen, die
nen enkel om 10% interesten te
betelen aan de banken, vooral
aan de bank Brussel-Lambert,
die zonder deze aflossingen
meteen over de kop zou gaan.
Laten we tevens vernoemen dat
Cockerill (tijdens het onderzoek)
gemiddeld vijf treintontsporin-
gen per arbeidsdag te verwerken
kreeg. Dit moet veroordeeld
worden, dus: Sidmar mag niet
opgeofferd worden!
Marcinelle is nog zo een
voorbeeld: daar ontvangt men
vier miljoen (verkeerde) in
vesteringen voor de fabrikatie
van betonijzer, dat echter drie
frank per kilogram te duur is en
daardoor verkoopbaar. Wie
heeft hieraan de schuld? Dat is
onmogelijk te zeggen! Maar er is
één ekonomische waarheid: de
wet van vraag en aanbod. Een
rood marksistisch, kommunis-
tisch of Castristisch...etiket
helpt niet. De prijs en de
kwaliteit zijn de enige vernoem-
bare hulpmiddelen. Na een
degelijke studie kunnen wij het
volgende konstateren:er is geen
enkele vorm van inspraak voor
het werklieden- en kaderperso
neel. Daar de leiding vaak
onervaren is, wordt dit een
negatief punt: immers, hoeveel
mensen (vb. kolonialen) zitten
niet aan de top van een bedrijf,
zonder er iets van af te weten?
Vele industrietakken hebben
tevens jaren gewerkt, zonder te
investeren in marktonderzoek.
Andere verdwijnen naar «goed
kopere» landen!
Vele bedrijven verkiezen nog
steeds een onaanvaardbare be
naming. vooral Franse (filatu
re...) ofivel spreekt de leiding de
taal niet van de arbeiders, (vb.
ééntalig Frans of Engels)
Maurits Coppieters heeft hierte
gen terecht een klacht inge
diend, want wij aanvaarden dit
niet langer!
Na een tweede spontane ovatie,
ging de heer Van Ooteghem
verder: We wensen niet dat
Vlaanderen een VU-staat zou
worden, evenmin als wij zouden
waarderen dat het een BSP- of
CVP-staat zou zijn. Wij wensen
wel een sociaal-ekonomische
staat! Vlaanderen is als ekono
mische eenheid zeer goed leef
baar! We moeten er echter voor
zorgen, door een eigen inspraak,
dat de Vlaamse ekonomie er
weer bovenop geholpen wordt en
behouden op haar plaats blijft,
We willen de normale handels
partners evenmin afzonderen:
wij moeten inderdaad leven van
onze handel met Wallonië,
Nederland, Frankrijk en noem
maar op. Er is wel dringend een
coördinatie nodig!
Tot slot zei de heer senator nog:
Onze hoofdeis is: Werk in eigen
streek! Wij moeten leren op tafel
te slaan, we mogen niet meer
met ons laten sollen, zoniet
worden onze arbeidsplaatsen
weggetrokken naar andere stre
ken! Dit kunnen wij onmogeljk
dulden. In deze strijd moet de
volksunie vooraan staan!
Als dank voor zijn interessant
betoog, kreeg de heer Van
Ooteghem door de plaatselijke
afdeling een tinnen wapenschild
van Hofstade aangeboden.
Hierop is een vredesduif afge
beeld. De wens «Moge deze duif
overal rondvliegen» leek ons wel
een hartewens.
Toen de voorzitter meedeelde
dat het tijd werd om de tafels
terzijde te schuiven, om de
Het bestuur van de VU Hofstade tijdens hun jaarlijks banket EL)
benen eens te kunnen strekken,
werd een goedkeurend gemom-
mel hoorbaar, terwijl de eerste
danstonen weerklonken, had
den wij de eer (en de plicht) een
gesprek te mogen voeren met de
heer Vandecauter, voorzitter
van de VU te Hofstade. Hij wees
ons op vele opmerkelijke feiten.
Vooreerst meende hij fier te
mogen zijn over de talrijke
opkomst, daar de afdeling
anderhalf jaar geleden, startte
met niets of niemand en nu reeds
127 leden telt.
Hij vertelde verder dat de
bedoeling van het feest: de
mensen bijeen brengen in een
gezellig samenzijn, een gelukkig
idee was. De waardering door de
leden liegt er niet om
Verder drukte hij zijn spijt uit
over de geringe interesse en de
afwezigheid van de Aalsterse
mandatarissen. De VU-Hofsta-
de is gedeeltelijk ontgoocheld
over haar schepenen. Eén ervan
gaf zelfs antwoord op vragen van
een BSP-lid (echter niet zetelend
in de gemeenteraad) die reeds
maanden geleden gesteld wer
den door de VU. echter zonder
enig antwoord! Hij pleit ook
voor het welzijn van de mensen:
de leden van de randgemeenten,
aldus de voorzitter, worden nog
steeds beschouwd als «boerkes»!
Wij wensen een gelijke waarde
ring. ook al zijn wij geen
stadsmensen! De VU veronder
stelt: het ganse stadsbestuur
werkt nog steeds voor Klein-
Aalst en niét voor de omliggende
randgemeenten!
De winst van deze avond,
vertelde de voorzitter stil, gaat
volledig naar onze werking. We
moeten folders verspreiden, we
drukken acht maal per jaar een
eigen blad (VU-Info Hofstade)
en moeten alles zelf bekostigen,
zonder enige steun van over
heidswege! Er is slechts een
eigen dienstbetoon, daar wij
zelfs de zitdagen van burge
meester en schepenen niet
weten. Gelukkig hebben we deze
gevonden in een uitgave van E3;
Buiten Hofstade is er maar één
persoonlijkheid die ons een
helpende hand reikt: volksverte
genwoordiger Jan Caudron. (én
in de betekenis van enige steun,
én als daadwerkelijke medewer
ker!)
Toch werd deze avond, gezien
zijn volks karakter, (iedereen
was welkom) een onvergetelijke
gebeurtenis. Wij wensen de
inrichters van harte geluk en
hopen dat hun werking in het
vervolg meer gewaardeerde aan
dacht zal krijgen.
Volledigheidshalve geven wij
een gevraagde informatie: VU-
voorzitter Hofstade: Vandecau
ter William, Molenkouterstraat
48 en sekretaris De Bruyn
Herwig, Anjersstraat 30, danken
alle simpatisanten en bezoekers.
Zij zijn steeds bereid verdere
inlichtingen te geven.
R. Devjjver
onderwijs enz.) en die de
politieke lichamen en mandata
rissen ter hulp moeten kunnen
komen.
Wat heeft de afdeling van het
studiecentrum Uyttersprot bij
gevolg te bieden aan de liberale
politiekers en kiezers?
Vooreerst, aldus senator Walt-
niel. de gelegenheid bij te dragen
tot het formuleren van oplossin
gen, tot kreatief denkwerk en tot
een degelijke maatschappijor
ganisatie of -werking. De rol in
de vereniging mag niet beperkt
blijven tot een passief lidmaat
schap of diskussie over alledaag
se feiten. Tenslotte moet het
Vrijdagavond rond 20 uur was er op de Grote Markt niet veel meer te bespeuren van vieren OEI
studenten die hun dagen net tot honderd teldenDoor de weersomstandigheden was iedereen in één hu
andere feestzaal ondergedoken. Daar binnen geraken viel niet zo mee. Foto's nemen nog minde ^o|y'
want de dikke rookwolken en de ondraaglijke hitte deden de lenzen protesteren Ook diezelfde avoi lnder
was de traditionele Cock-Pit karnaval, uitgaande van AKV De Brikaljongs. Wanneer je
zo'n laatstejaarsstudent)in) - Wat heb je vandaag proberen voor te stellendan vallen ze uit
en antwoorden prompt: -Ja. 'tzijn onze laatste dagen en één van de laatste gelegenheden om nog et
met de klasgenoten te starten -Inde Cock-Pit echter waren de Brikaljongs volop hun nummertjes ai Taks
het opvoeren, 't was daar nog eens karnaval JRnm'
Louis Waltniel. Willy De Clercq, senator Cuvelier donderdagavond bij de sttchttngsvergadenng
Het Studiecentrum professor Uyttersprot dat in 1971 het licht zag te
Gent heeft tans een filiaal by. Het betreft de regionale afdeling voor
het arrondissement Aalst dat een onderdak heeft gevonden aan de
Koepoort te Ninove en onder vr(j ruime belangstelling op 16 maart
werd opgericht. Zonder een partijorganisatie te zfjn, aldus senator
Waltniel, is bet centrum dan toch één van de geestelijke steunpilaren
van het politiek optreden van de PW.
De idee van de oprichting van
een regionale vleugel van het
studiecentrum bestond al een
paar maand, zo vertelde de heer
Waltniel in zijn openingsrede.
Een groep mensen uit de vijf
kantons van het arrondissement
namen toen kontakt op met de
verantwoordelijken van het stu
diecentrum te Gent en daarmee
was het hek van de dam.
Diegenen welke aktieve politiek
beoefenen, aldus spreker, wor
den zodanig in beslag genomen
door de zware verplichtingen
welke zulks meebrengt men
denke aan de talloze vergade
ringen, de diverse manifestaties,
de bals, de pensen-, koteletten-,
zijntjes-, forellen-, wafelkermis-
sen en noem maar op dat
nauwelijks tijd overblijft voor
familiaal leven en vooral tot
denken. Wordt niet gezegd dat
de ideale politieker als vondeling
zou moeten geboren zijn en als
vrijgezel zou moeten sterven?
Politiekers hebben dus nog
weinig tijd voor zuiver denk
werk. zo verstaan we en daarom
dan ook de noodzakelijkheid
van dergelijk studiecentrum als
georganiseerd ontmoetingspunt
voor die mensen uit de achter
ban die wel de tijd hebben om te
denken. Vrucht daarvan moet
dan de formulering zijn van
doordachte en bestudeerde sug
gesties in de meest verscheiden
terreinen (werkloosheidspro
bleem, hospitaalwezcn, Dender,
studiecentrum «de mogelijkheid
bieden bij te dragen tot de
verwezenlijking van «uw» opvat
tingen via de gefundeerde infor
matie en dokumentatie van «uw»
politieke gezagdragers».
De afdeling is geen akademische
instelling, aldus spreker. Het
werk zal «doordrenkt zijn met
een liberale parfum, het zal de
praktische verwoording beteke
nen van het sociaal liberalisme
in de echte zin van het woord.
Ten slotte bracht senator Walt
niel hulde aan sekretaris Omer
Van Liedekerke die «met de
hardnekkigheid en de inzet hem
eigen, aan de kar heeft geduwd
tot zij is terecht gekomen in
Ninove».
De heer Delmulle nam vervol
gens het woord en zette de
werking en de organisatie van
het centrum uiteen. Arrondis
sementeel voorzitter L. Lion
zegde vervolgens persoonlijk te
hebben aangedrongen opdat
PVV-voorzitter W. De
zag in de zeer grote
lingvoordeoprichting. e<
voorteken. Het
trum, hoewel
bescheiden zijn. heeft
resultaten bereikt die
belangrijk
formatie.
PVV gelukkig, samen te
werken met
ging. Een van zijn
is het front van de
denkenden opnieuw in Vla
ren in te brengen. Daaroir
alles van de basis naar het
niveau om alles grondi
bespreken om op die r
strukturen uit te bouwen,
belangrijk, zegt de PVV-vo
ter wanneer men wil vi
voor een gestruktureerde w
ging die vandaag met de
wordt bedreigd.
ook Geraardsbergen
regionaal centrum zou
ten.
