«DE TWEE MAAGDEN»: EEN MEEVALLER
Filmklubs klubfilms
TROEF VOOR BIG BAND
MUZIKALE AVOND TE MERE
De Voorpost - 14-4-1978 - 17
De toneelgroep Kunst-Licht en Vrijheid bekoorde vorig week
end het publiek met een komedie van Jean-Jacques Bucaise
en Maurice Lasaygues. Deze twee Franse schrijvers staan
aan de top in dit genre.
Het blijspel De Twee Maagden, werd vertaald door K. De
Ruyter. Volgens de spelleider was deze vertaling wat aan de
zwakke kant, zodat een gepaste ingreep nodig bleek. De regie
van dit lachmenu was in de kundige handen van Odilon Mor
tier, die hiermee voorde tweede keer bewees van wanten te
weten.
Guido Van Hecke en Gracienne Van Nieuwenborgh in een scène uit het
toneelstuk -De twee maagden - (JM)
De Inhoud
Alexandre Vignon is de direk-
teur van een bouwonderne
ming. Zijn zoon Frederic, zou
graag trouwen met Nadine, de
dochter van een Griekse
ploegbaas, Achille Vamopou-
los. Vader Vignon ziet het ech
ter anders: hij bestemde zijn
zoon voor de dochter van een
betonkoning, Pirette.
Waarom niet? Dit huweiijk zou
de zaak dienen. Zoon Frederic
wilde hier niet van weten: de
dochter van de betonkoning
was zo lelijk als een betonmo
len Zij was bijziende, mankte
als ze staptekortom, het was
een remedie tegen de liefde.
Daar moest dus iets op gevon
den worden. Gezien de vader
een speciale voorliefde had
voor sterrebeelden, bewegin
gen van zon en maan, en an
dere kosmische bijgelovighe
den, werd dit de grondge
dachte van de te bedenken list.
De sekretaresse, rein in hart en
ziel, werd in het komplot be
trokken. Samen met zoon Fre
deric werd een teorie ontwik
keld; de Griekse ploegbaas en
de direkteur waren onmisken
baar sterre-broeders. Zij wer
den op dezelfde dag_geboren,
hadden dezelfde ongelukjes,
kortom: zij moesten hetzelfde
lot ondergaan. Hun leven zat
vol parallelle gebeurtenissen.
Als de één een verkoudheid
had, moest de andere mee-
hoesten. De dag dat de één zou
sterven, zou ook de andere
heengaan. Dit werd een ware
obsessie voor de direkteur;
Vamopoulos had reeds twee
ongelukjes en een derde zou
misschien De ploegbaas
werd direkt van de stellingen
gehaald en tot verkoopsdirek-
teur gebombardeerd.
De gepromoveerde werd in alle
opzichten in de watten gelegd.
Hij voelde wel dat er iets niet in
orde was, maar profiteerde lek
ker van de situatie. Het drie
dubbele loon en de mai-
tresse (een dartel mascotje)
werden gretig aanvaard. Door
zijn te ontstuimige werkwijze
werd deze laatste overwerkt,
geraakte zijn gezin in de knoei
en was de direkteur verveeld.
Met het uiteindelijke doel voor
ogen, zocht de (in het geheim
op de direkteur verliefde) se
kretaresse, een oplossing.
Het geluk voor alle partijen zou
gevonden worden in een huwe
lijk van de kinderen van de
sterre-broers. Haar plan werd
uiteengezet en dankbaar
aanvaard door de direkteur.
Juist op tijd vertrok 't mas-
Zoon en dochter luisteren wat graag naar pa's sekretaresse (JM)
cotje met een rijke Amerikaan.
Het geluk werd inderdaad te
ruggevonden: het gezin Vamo
poulos werd herenigd, zoon
Frederic mag met zijn Na-
dientje huwen en de direkteur
vindt zijn sekretaresse een
schatje.
De klap op de vuurpijl, was een
telefoontje van een echte
sterre-broer. De direkteur en
zijn vrouw werden de volgende
dag reeds uitgenodigd door
Dada Amin.
De vertolking
Het werd een gezellige en ont
spannende toneelavond met
een stuk dat doorspekt is met
"gekke en komische situaties.
Voor KLV was het weliswaar
een zware opdracht. Maar met
bekwame mensen aan het
roer, als regisseur Odilon Mor
tier met een goede technische
ploeg, voelen de akteurs zich
veilig.
Dit was zeker nodig om De
Twee Maagden als een goed
stuk te laten overkomen. En
goed gespeeld was het alles
zins!
Drie volle zalen zijn zeker een
mooi resultaat. De akteurs wa
ren het stuk meester Dit bleek
uit de reaktie van het publiek,
dat intens meeleefde en gevat
reageerde op de gekke situa
ties. Een knappe bevestiging
was zeker Gracienne Van
Nieuwenborgh, als de sekreta
resse. Haar uitdrukking en mi
miek deden haar rol soms zon
der woorden vlot overkomen.
De levensechte uitbeelding van
Odilon Mortier en Guido Van
Hecke liet ons veronderstellen
dat er meer dan normaal lief
hebberstalent op het toneel
aanwezig was. Francine De
Bolle deed de plezierige duit in
het zakje door haar ongedwon
gen optreden en haarbuik
dansje. Zij straalde charme uit.
Toch werd de meeste aktie op
gevoerd in een gezelliger sfeer:
tussen twee luie zetels van
bruin leder en een welgevulde
bar. Het geheel paste zeker bij
het aanzien van zo een belang
rijk persoon als de direkteur.
Speciale inspanningen werden
(niet vruchteloos) gevoerd door
Serav uit de Molenstraat en Het
De rolverdeling
Alexandre Vignon (de direk
teur) Odilon Mortier.
Achille Vamopoulos (de
Griekse ploegbaas) Guido Van
Hecke.
Madeleine Carbonneaux (de
secretaresse) Gracienne Van
Nieuwenborgh
Frederic Vignon (zoon van de
Een sekretaresse, rein in hart en ziel (JM)
Ook een kompliment voor Hilde
Wauters, Maria Van Goethem
en zeker voor William Boulem-
bercq, die blijk gaven van een
grote inzet.
Het decor
Een minister kon jalours wor
den op de direkteur van de
bouwonderneming. Hij kon
plaatsnemen achter 'n reus
achtig buro met dito zetel.
Brussels Huis op de Molen
dries.
Voor licht en geluid zorgden
Hubert Janssens en Romain
Mortier.
Toen het doek viel, na het
tweede bedrijf, kreeg de to
neelgroep een langdurig en luid
applaus. Alles bij elkaar was
het een prachtig geheel, dat
alle toneelliefhebbers heeft we
ten te bekoren.
direkteur) William Boulem-
bercq.
Marie-Claude (maitresse en
mascotte) Francine De Bolle
Odette (vrouw van de Griekse
ploegbaas) Van Goethem Ma
ria.
Nadine Vamopoulos (dochter
van de ploegbaas) Hilde Wau
ters.
R. Derijver
De direkteur en zijn mascotte (JM)
De Aalsterse Big-Bund heeft een schare trouwe aanhangers, zeg maar mensen die de revival van de
dansmuziek van Glen Miller en aanverwanten een heuglijk feil vinden en die muziek ook live graag
meepakken. In de feestzaal van het stadhuis werd dat verleden vrijdag vertaald door een eivolle
konsertplaats waar de negentienkoppige formatie in twee delen het publiek op een indrukwekkende en
daarbij behoorlijk gebrachte sound trakteerde. In een eerste faze klink de ritme-sektie als een stevige
ruggegraat voor de soli van de Mortiers in pakweg - Bouncing with Baste -- Sunrise - was daarbij erg
stemmig, dirigent Octaaf Bootte zorgde voor de komische noot tijdens de bindteksten die zanger
presentator Alberic Frank niet voor zijn rekening nam. Die man leende zijn slem aan interpretaties
van I've got you under my skin-, -I've got a kick out of \ou- e.a. wereldsongs.
Met het tweede deel was het pas echt troef Glen Miller wok dan aan de beurt met een retrospektieve
die de Big-Band al vaker in Aalst ten gehore bracht. Als de Big-Band nu wijselijk een tijdlang uil de
Aalsterse podiumcirculatie wil blijven dan wordt het gevaar van oversaturatie ontweken. Voor ons
evenwel niet gelaten
RDW' - JM
MARCELINOKLUB
Op zondag 16 april om 14 u. loopt in de Marcelinoklub de laatste
film van dit seizoen. Het zit er weer eens op. Het volgende
seizoen zal van start gaan de eerste of de tweede zondag van
september '78
De film die op 16 april gedraaid wordt is - Het teken van Zorro».
Als een rasechte Bask vertrekt Zorro naar Mexico om de moorde
naars van zijn vader te gaan afstraffen. Elk? vraag die hij te
Mexico stelt omtrent de dood van zijn vader lokt telkenmale een
vechtnartii uit.
Hij vindt het graf van zijn vader en zweert plechtig deze te zullen
wreken.
Tijdens een bezoek bij de generaal ontdekt hij dat deze man zijn
vader heeft laten ombrengen om zijn fortuin te kunnen bemachti
gen Dit fortuin is de zilvermijn van Mexico. Zorro brengt snel
een bevrijdingsleger te been waarmee hij de generaal en zijn
troepen gaal bevechten. Wie er wint is niet moeilijk om raden.
Het zou geen Zorrofilm zijn moest ook deze film niet eindigen op
een happy-end.
S.J.
Uitvoerders waren leerlingen van
verschil lende onderwijsi nstcl lin-
gen: onder meer op de zangklas
geleid door de heer Herman
Slagmulder van de Aalsterse
muziekakademie werd beroep ge
daan.
Talrijke muzikale meesterwerkjes
werden uitgevoerd. Vele van die
stukjes vonden een gemakkelijke
weg naar het oor en de aandacht
van de luisteraars.
Vorig week-end ging in het Hof
ten Dale te Mere een muzikale
avond door.
Eens te meer toonde de v.z.w
Vlaams Centrum, die initiatief
nemer was van het gebeuren, een
grote belangstelling voor de kui
tuur en wist in een gezellige sfeer
bij velen een diepere belangstel
ling op te wekken voor grote mu
sici.
