r
ABB
Brijzenhout en andere mislukkingen
Geelblauw, zoals de BRT
«Gelukwensen voor de
tegenstander»
■S Lokeren - Beveren - Lokeren - Beveren - Lokeren - Beveren - Lokeren - Beveren
jtWÊSBBBSÊÊmmmSBÊÊmm.
Kreunende tricolores
Voorverkoop Heizelfinale
Lokeren - Beveren - Lokeren - Beveren - Lokeren - Beveren - Lokeren - Beveren
T
In het voetbal moet men kun-
pn verliezen, zoniet gaat men
r aan kapot». Een uitspraak
an Johny Velkeneers met wie
je na het Wase bekertreffen in
e spelershome van Sporting
fen lang en ook vrij doordrin-
end gesprek hebben gehad,
e mislukking van de tricolores
as zondag ook zo totaal dat
et bij het definitief afsluiten
an dit voetbalseizoen echt
een zin meer had om nog zalf
de onmiskenbare Lokerse
inden te strijken. Ook de spe-
mochten zondagavond
luk voor stuk eens voor de
iegel gaan staan om «het
larom» van een kompetitie
ineden maat te achterhalen;
hun eigen belang, in het be
ing van een klub die inzake
irklust zowat als voorbeeld
lag gesteld worden, in het be
ing van de trouwe, betalende
ipporter Veertig weken lang
lebben we van heel dichtbij het
einig «wel» en het bij momen-
in soms oeverloos «wee» van
lie gemeenschap meebeleefd.
itisch ingesteld vaak maar
ik met de alles overheer-
•nde gedachte in het achter-
>fd dat de gradins en tribu-
veelal verstoken blijven
back-ground-
ilevenissen die het gebeuren
het gazon dikwijls en ook
overwegend bepalen,
'e zijn het bestuur van Spor
ing Lokeren dan ook dankbaar
it we bij sommige minder
ingename situaties inzicht
ibben kunnen krijgen in het
laarom van een genomen be
slissing. Liever dan ééndags-
iensatie te spuien hebben we
letracht onze lezers te dienen
tor de waarheid neer te
:hrijven; gebaseerd op kleed-
imerimpressie, trainers-,
lanager- en spelersverklarin-
jen gekoppeld aan het gebeu-
en op de groene mat zelf. Ziet
u alles wat er zich op de recht
hoek afspeelt? Wij ook niet zo
dat we zeker niet vies zijn om
een andere mening te aanho
ren; ook deze van een scheids
rechter alhoewel die er zich
slechts sporadisch toe leent.
De drukkende sfeer uit de Spor-
tingkleedkamer op Rocourt; de
onthutste Lubanski bij de Grij-
zenhout - verklaring na de ne
derlaag op Waregem; de moe
getergde Dalving tussen de
morele Lokerse puinhoop na
het zoveelste verlies op Ander-
lecht... Het dwarrelde allemaal
een beetje tussen onze ge
dachten toen we zondagavond
met Velkeneers de kern van de
zaak aansneden. Sporting
vormde dit seizoen praktisch
nooit een geheel; meer dan
wat ook noodzakelijk om tot
goede resultaten te komen. We
brachten in dit verband de
thuiswedstrijd tegen Winter-
slag ook even in herinnering;
match waarna we in de kolom
men van dit blad zeker niet
mals waren voor de Lokerse
kapitein. «Akkoord, in dit treffen
stond ik zonder moreel op de
mat: kritiek was derhalve ge
grond. De morgen vóór de
wedstrijd lichtte de heer Grij-
zenhout me in.dat ik op de
linksbackplaats moest aantre
den.
ledereen had z'n wel bepaalde
plaats en opdracht in het team;
als kapitein moest ik het voor
beeld geven en me zo goed als
mogelijk aanpassen. Dat deed
ik ook maar als er één plaats in
het elftal is waar ik nooit tot
prestaties kom is het zeker
deze van linker vleugelverde
diger. Dit is slechts een kleine
anekdote uit de honderden die
soms heftige strubbelingen
tussen spelers en trainer heb-
teweeggebracht. Namen
hoeven hier nauwelijks bij ver
meld als u weet dat zowat 16
van de 18 kernspelers er om
beurt mee werden gekonfron-
teerd. Het vertrouwen was al bij
de seizoenaanvang uit ons
team verdwenen; praktisch
niemand durfde nog initiatief te
nemen. Het is nadien van
kwaad naar erger gegaan. Ja
zeker ook m'n ploegmaats blo
zen bij het observeren van het
beschamend resultaat met
zulke groep van talentrijke
voetballers. Maar begrip was er
vanwege de heer Grijzenhout
zo zelden te verwachten. Ik blijf
er dan ook bij dat de vooral op
mentaal gebied verkeerde
aanpak van onze vroegere
trainer ons mislukt seizopn
voor het grootste deel in de
hand heeft gewerkt. Daaróm
ook heb ik vandaag, de don
kerste dag uit Sportings verblijf
in 1 nationale toch, meer ver
trouwen dan sommige suppor
ters zullen willen aannemen.
Met de groep van 18, die vol
gend seizoen zeker niet zal
worden ontmanteld, moeten
we inderdaad de Belgische top
viseren. Niet met de mentaliteit
echter die dit jaar een wig van
vertrouwen tussen onze gele
deren heeft gebaand.»
Stellen we ter verduidelijking
dat de geciteerde «Winterslag -
enekdote» slechts een peul
schil was in het geheel der
soms frustrerende menings
verschillen. Weze ons zeker
deze opmerking gegund. Het
verschil tussen het beleidsmo
tief van Ladislav Novak en Han
Grijzenhout was zo hemels
breed verschillend dat we dit
jaar in de Daknamstraat vaak
het voorhoofd hebben gefronst.
Psychologie, vaak een te ge
leerd woord in de mond van
een bulderende trainer, heb
ben we d$ seizoen bijna nooit in
de marge van 'n kleedkamer
verslag opgetekend; zelfs niet
'n uiting die er van verre op
geleek. Een persoonlijke vast
stelling die door praktisch de
volledige spelerskern wordt
gedeeld. Wellicht ligt de die
pere grond van deze fout niet
alleen bij Han GrijzenhoutDe
samenhorigheid van de «elf
van Braems» legde onze vorige
zondag alvast deze slotbemer
king in de pen. Met Beveren
gaat zonder twijfel het meest
homogene team naar de Hei-
zel.
Deze vaststelling alsmede de
«Grijzenhout-ervaring» zou
voor Sporting Lokeren een
dure les moeten zijn. Zoals het
kortstondig verblijf van Grij
zenhout aan de Durme voor
Han zelf ook 'n leerrijke erva
ring zou kunnen betekenen
Opvattingen wijzigen niet zo
snel. Zelfs deze van een ver
slaggever dienen al eens psy
chologisch toegelicht..
:ondag zelden aan bod. Hier wint hij wel een kopduel tegen Buyl maar meer zat er evenwel n
Zondagmorgen, 7 mei. Een regendag. Veel vaders heel vroeg
bij de bakker. Boterkoeken voor vrouwlief en de lieverdjes!
Een week te vroeg? De moeders worden toch eerst op 14 mei
verwend? Datwei. maar die beker-zenuwen; ze stonden nu al
zo lang gespannen. De laatste nachtrust was veeleer een
ellende. Die beiaard van St. Laurentius mogen ze in 't vervolg
vóór het krieken van de dag gerust een toontje lager laten
zingen! Nou ja, twee keer moederdag; aan de koffietafel
tenminste. Om elf uur defileren er al blauw-gele vlaggen op de
Lokerse markt, «Vreemde eenden in de bijt zeg; het
optimisme siert de dwaze!Twijfel toch in de tricolore-harten.
Gemengde gevoelens ook; Beveren was toch vijfde en kan in
Daknam nog altijd iets meer. Maar er was Larsen, Lubanski
ook en de hartversterkende verrichting tegen kampioen
Brugge! De superstitie eiste haar rechten op. Ongelovig bijna
hoe bijgelovig voetballers en supporters kunnen zijn. Pfaff
had z'n gele kousen, besnorde Stan z'n dito vest waar ie nooit
mee verloor en Kamiel z'n op de draad versleten onderbroek
waarmee de Uefa-beker werd bereikt. «Mr. de Directeur»
rookte slechts zeven sigaretten; de laatste uitgerekend op vijf
minuten van het eindsignaal...
Twee uur...de twintigduizend rukten aan. Beveren was in de
minderheid, opvallend zelfs. Enkel het verschil in
geproduceerde decibels was niet zo groot. Het werd nog
kleiner toen Bob Hoogenboom en Jean Janssens langsuit op de
mat gingen liggen terwijl de bal in dat hok-kant Goeters
fabriek- kaprioleerde. Besefte Heirnich Schönberger wel ten
volle dat hij de «rapenwreters»de grootste vernedering uit hun
voetballeven deed inkasseren?
«De Mierennest» liep opvallend vroeg leeg. Hier moet de
brouwer in geen vijf maanden over de vloer! Vieze geur van
vieze braadworst. Doet ons altijd aan Anthierens' stinkend
Brussel denken...Rothumeur!
Trieste Sportingvlaggen in den drop... Geen Heuzel; Europa
lag onbereikbaar ver.
De supportersklubpresident hing aan den toog. Troosten
hielp vooralsnog niet. Zijn lieve Jan werd te laat opgesteld.
Sneuvelen in het zicht van Brussel... tegen Beveren
verdomme... Een Jupilerüü
Een «Ruiter van 't Heiende» die stiekem «het aktiekomitéke»
had gesteund omdat hij geen twintig miljoen uit z'n eigen zak
wilde betalen kwam triomferend de gelagzaal binnen: «Ik
Lokerenaar, ook beste supporter van Beveren, groet alle
tricolores hier te lande!»
Nou zeg. daar hadden we het. Moest er nog olie op het vuur
zijn?... De maat was net te vol als ie de sekretaris (zonder zeep)
z'n baard wilde afdoen. Pijnlijk.
Warende Freethielzonen nog wel «boerkes» en de Sportingers
«dikke nekken»? Twijfelachtig...
Eén zaak was overduidelijk. Onze oh zo dikke boer had een
ferme dikke nek. Z'n grote bek deed aan een brakend
Nijlpaard denken...
De twaalfde Jupiler deed het! De voorzitter had zichzelf
teruggevonden: «Weet je wat flauwe plezante, w(j blijven
achter onze jongens staan; zet dat Sportinglied maar eens op
Lea.
Het woord van de president was wet. Ook al hield ie zich niet
aan z'n belofte om alleen bij succes te klinken...
Ietwat verschrommelde boterkoeken in de broodkast. Op 14
mei heeft de bakker er wel weer verse. En moeder zal ook
kontent zijn; die veelkleurige bal mag de tricolores voor een
paar weken nu echt wel gestolen worden...
V.d.H.
Zondag 21 mei om 16 uur bekert Beveren tegen Charleroi.
De voorverkoop geschiedt doorlopend in volgende lokalen:
café De Duif, Ijzerhand (Gerard Buyl)
café De Meir, Klapperstraat
aan het loket van het Ftèethielstadion op za 13.5 van 10
tot 13 uur, zo. 14.5 van fö'tot 13 uur, ma. 15.5 van 10 tot 13
uur. di. 16 5, wo. 17.5, do. 18.5 telkens van 19 tot 21 uur, za.
19.5 van 10 tot 13;uur en van 16 tot 18 uur.
iSK Beveren gaat naar de HeizeiUitzinnige vreugde op de bankBraems kan het
blijkbaar nog met geloven.
I Zijn sport en politiek niet te
mutcheiaen? Nauwelijks. De mensen
kMvüii het Aktiekomitee tegen gt
M dwongen ruilverkaveling -
Sint-Gillis hadden de massale sa
menscholing van Waaslanders en
3e andersdenkenden te baat geno
men. om nog maar eens hun wre
vel t.a.v. het projekt in de polders
te verwoorden. Strooibiljetten
werden ter hand gesteld en onder
ruitewissers gestopt, men had het
over hel jaar van het dorp dat
werd - afgekapt door de CVP-staat
met minister De Backer en de
Sint-Niklazenaar De Bondt-, het
l<(j{ natuurschoon dat vernield wordt,
de onrechtvaardigheid van de hele
geplande toestand.
Sport is een maatschappijfe-
ttes
nomeen. Dat ervaarde (onder
ging) ook Ivan Sonck, BRT-
verslaggever, die het bij het bege
leiden van de beelden voor
Sportweekend- had over Jespers
van SK Beveren. Een onderzoeks
rechter op het terrein? Nee. alleen
een reporter die z'n papiertje te
strikt had afgelezen. Jespers zit
nog in de gevangenis, maar Jas
pers liep vrij rond over de Dak-
namse grasmat. De BRT-mensen
leken overigens wel een voorge
voel te hebben van wie het pleit
zou winnen, zondag; hun kapla-
tiewagen (of hoe heet zo'n ding
was in fleurige geelblauwe tinten
gehuld
Sterke staaltjes kon je zowel
vóór als na de derby meemaken op
hel terrein. Jongelui uit het Be
verse wisten geen blijf met hun en-
toezjasme. Ze haalden krachtpat
serijen uit met hun geelblauwe
sjaals, tot regelrechte wurggrepen
toe - The Yellow A rmy riep al op
voorhand tot de internationale ref.
toen die rond tien na drie hel veld
inspekteerde: Merci Rion,
merci!-. De Lokerse spelers van
hun kant bedachten het publiek
even vóór vieren met een leuke at
tentie, zij deelden rode plastichal
len uit.
The Flemish Girls uit Lokeren,
in oranjerood plunje, stapten sa
men met de Liberale Harmonie
over hel voetbalveld
- Lokeren, ahaha- en Lar
senahahawaren de duchtig ge-
skandeerde slogans van bezoe
kende supporters die hun vreugde
op iets te negativistische manier
wilden afreageren. De wet van de
sterkste telt nu eenmaal, ook in hel
voetbal.
Ook de smurfen waren van de
partij plus een heleboel bolhoe
den, een Vlaamse leeuw wapperde
in de eretribune en een heel stel
Belgische vaandels werden bo
vengehaald toen de Beverse zege
vaststond. Maar om echt Belgisch
te kunnen doen moet toch nog tot
volgende zondag geduld geoefend
in de Heizei
W.V.
Impressies uit de Sporting-kleedkamer
Wat seint een verslaggever zoal uit een
kleedkamer met voetballers waarvoor de
Heizelpoort zonet met een harde smak werd
dichtgeklapt? Ontgoocheling natuurlijk; dat
vooral, maar ook groot respekt voor een
tegenstander die duidelijk beter was. Zondag
toch omdat, en dit werd al evenmin ontkend
het eigen elftal schromelijk tekort was
geschoten. Sporting was dikwijls beneden
maat dit seizoen; zo krampachtig als zondag
was het zelden. Het belang v/d inzet speelde
hierbij een rol (net als bij de glorierijke
tegenstander trouwens) maar er was vooral het
feit dat Lokeren ook in deze «wedstrijd v/d
waarheid» vruchteloos naar een ideale
samenhang heeft gezocht. De trainersmalaise
had dus wel diepere sporen nagelaten dan men
op de vooravond van «day seven» verwachtte.
LeonNolIet,de man meteen onmogelijke taak
wellicht, treft hierbij uiteraard weinig schuld.
De in het stadion vaak opgetekende
bemerking dat z'n zoon Frank vroeger in de
match door De Koning moest zijn vervangen
hebben we na afloop bij de trainer ook in vraag
gesteld. Z'n antwoord was even duidelijk als
oprecht: «Laat me vooraf stellen dat vooral
onze «grotere» spelers me vandaag hebben
ontgoocheld. Wie speelde eigenlijk wel op
niveau in ons elftal? Niemand, als u het mij
vraagt! De vervanging van Frank door Jan de
Koning sloot het risico van de onvoorwaarde
lijke aanval in zich. Aanvallend kwamen we
beter uit de verf, dat wel, maar Schönberger
kwam vrij en die laat men nooit onbestraft op
toerental komen. Overduidelijk merkbaar
tijdens het laatste kwartier vind ik. Niets is
voor ons verloren als Larsen die reuzegrote
kans op de 65e min benut. Voor mijn part het
beslissend momment uit de match en dit
niettegenstaande Beveren reeds na een
kwartier een doelpunt kadeau kreeg. Bij
dergelijke spelsituatie opteren voor de
buitenspelval was doodgewoon een vloek!
«Manager Derijcker was bondig en ook
duidelijk in zijn syntese:» Beveren is altijd een
moeilijk te bespelen tegenstander geweest.
Vandaag b.v. kregen ze met veel moeite elf
valiede titularissen bij elkaar. Hun redement
was een harde kaakslag voor onze dure
vogels.»
Johny Velkeneers fungeerde zowat als
spreekbuis voor alle Sportingers toen ie een
onvoorwaardelijk eresaluut richtte aan de
zegevierende streekkonkurrent. «Ook vecht ik
de tegen mij gefloten strafschop zeker niet
aan. Stevens hinderde me wel bij het
opspringen maar toen ie oog in oog met
Hoogenboom kwam te staan leek de
penaltystip me het enig nog mogelijke
redmiddel.»
Preben Larsen, ontgoocheld in elk vezel van
z'n lichaam, bleek enorm verrast door de
doeltreffendheid waarmee ie door de Beverse
afweerlinie was opgevangen. «Geloof me man.
zo sterk had ik die zeker niet verwacht. En die
kans... die bal kwam te hoog om er tegen te
stampen en te laag om hem te koppen; als een
rijpe appel slidderde ie van m'n linker weg».
Over de perfekte aanpak van de opponerende
verdediging geraakte ie buitenom moeilijk
uitgepraat...
Wlodek Lubanski kende de honkvaste
Braems-defensie natuurlijk al van vroeger.
Over de Sportingprestatie was ie niet te
spreken: «Rotslecht! Als een op hol geslagen
paard hebben we gespeeld. Driest en zonder
de minste intelligentie. Een goede voorzet
kwam er praktisch nooit, de spitsen werden
zelden goed aangespeeld.» Door de uitschake
ling in de Beker van België is Wlodek reeds
maandag naar Polen afgereisd. Duidelijk
ontgoocheld. Die Belgische bekerfinale lag
hem ook nader aan het hart dan het W.K. te
Argentinië...
Inde slotbeschouwing van dit kleedkamerver
slag lonken we ook even naar de fluit van de
heer Rion. We hebben ze uit ons relaas van de
match verbannen omdat we een feit willen
aanhalen dat eerder persoonlijk is en
alsdusdanig niet inwerkte op een arbitrage die
globaal genomen goed was. Maar tussen Rion
en Verheyen scheelt er iets. We wisten dit
reeds een hele poos; de aantekeningen in de
marge van ons matchverslag liegen er ook niet
oni. Francis Rion floot de Lokerse middenvel
der kompleet naar de haaien. Elke scheids
rechter kan dit. Men hoeft iedere interventie
slechts ten nadele van «de geviseerde» te
interpreteren, zeker wanneer de zenuwen
gespannen staan als tijdens dit bekerduel. Dat
deed Rion ook, onopvallend soms voor iemand
die geen weet heeft van een nogal sinistere
situatie. Op de vraag waar de juiste oorzaak
ligt hebben we geen antwoord. Verheyen balde
z'n ergernis samen in een beeldspraak die men
in Wallonië toch niet verstaat... Onthouding
dus maar ook een aanklacht om te dienen
waartoe ze behoort: ook voor de voetbalwet
dient iedereen gelijk te zijn. Of niet soms.
Monsieur Francis?
Wie zondag dan de meest ontgoochelde
Sportinger was? Hoogenboom. overduidelijk.
Geen woord sprak ie vooraleer hij lijkbleek de
kleedkamer verliet. Een groepje supporters
wachtten hem op en schonken frisse bloemen.
Zij waren het tenminste niet vergeten dat Bob
de vorige dag jarig was. In Aartselaar waar de
running naar de Heizei zo munitieus werd
voorbereid...
Samen met Johny Velkeneers zijn we toen naar
de spelershome gestapt. Opeens lag het er uit:
«Binnen enkele maanden begint een nieuw
seizoen. Laten we het potverdomme beter
maken dan dit».
Vele lange weken Sporting-ellende zaten als
het ware in die ene vloek v/d Lokerse kapitein
vervat.
V.D.H.
>el-
