Neo-prof Dirk Heirweg
de langste dag van mijn leven
Rik Caethoven kan veel meer
dan het "goed eksplikeren
Zege
voor
Zeienaar
Roger
Moens
Daniël Schuddinck, Guy Bloem,
Erik De Wilde, René De Bruecker
Rudi Geerinck en Danny Lemmens
gooien hoge ogen
LIEFHEBBERS SPORTMAGAZINE
De renner van de week
Juniores
Dirk Heirweg, in de voorbije seizoenen één der koninginnestukken
van een amateursiichting die als bijzonder beloftevol werd aan
geschreven en die het cachet meekreeg voor de vernieuwing van
het beroepsrennerslegertje te moeten zorgen, heeft er zijn eerste
profzege opzitten-
iteur Patrick Grootvriendt te Gijzegem Rudi Van den Broecke en Eric Arijs. (EL)
Patrick Grootvriendt na zijn overwinning bij de liefhebbers te Gijzegem.
Het was zo maar geen rond
jes rijden om en rond de
kermismolens, maar Heirweg
liet zijn naam blokletteren in
de 210 km. lange vierde rit in
de Vijfdaagse van Duinkerken.
GROTE STAP EN MOEILIJKE
OVERGANGSPERIODE
Alle omstandigheden in acht
genomen kwam de le prof-
zege er nog vrij vlug voor
de Zeienaar, maar toch noemt
hij de overgang van de ama
teurs naar de beroepsmensen
bijzonder hard en vergt het
een grote aanpassing.
"Het is voor een jonge prof
een hele nieuwe wereld", al
dus Dirk, "er is geen verge
lijkingspunt mogelijk met
koersen bij de liefhebbers.
Vooreerst is er het ploegen-
spel. Als amateur is men veel
individueel ingesteld. Men kan
zijn eigen koers rijden. Bij
de profs niets meer daarvan.
De ploeg primeert. Dit is een
facet dat aanvankelijk wel
enige aanpassing vergt. Het
wordt hard werken van in
den beginne. Ook de manier
van koersen is volledig an
ders. Het tempo is moordend
in de aanvangskilometers. Men
heeft niet de tijd tot verpo
zing. Het is immer hard bok
sen in de optiek van de kop
man zoveel mogelijk te be
schermen en een greep op
het koersgebeuren te houden.
Ook dat is nieuw."
De eerste profmaanden zijn
voor Dirk evenwel een aan
eenschakeling van tegenslagen
geweest. Na een eerste koers-
Een tweetal weken geleden won de steeds vriendelijke Zeienaar
Rik Caethoven een welsprekendheidslomooi voor... wielrenners.
Maar Rik kan nog meer dan dateen stukje fietsen en sprinten
zit hem eveneens in het bloed. De grote klasse. Van Briek
Schotte werd destijds Ook gezegd dat hij niel superbegaafd was.
Toch werd hij twee keer wereldkampioen. Of het met Rik zo'n
vaart lopen zal, durven we niet voorspellen.
Maar zijn weS koereur
vindt hlij wel. Vooral omdat
hij voor de wielrennerij leeft.
Hij traint naarstig, zet de
pientere ogen wagenwijd open.
En als het op sprinten aan
komt asjeblief. Toen hij
nieuweling was, bleek met
hem geen land te bezeilen
op de Erembodegemse piste
had hij zijn aangeboren
«speed» opgefokt. En dat
kwam niet ongelegen onder
het spandoek. Nadien werd
de konkurrentie heviger en
feller. Hij werd met stille
trom amateur en daar kwam
dan nog dat remmende sol
daatje spelen bij.
PISTIER
Samen met nonkel Frans,
op het ovaal een doorge
winterde rat en een spekta
kelman, vond hij de weg
De Zelcnaar ROGER MOENS
heeft te Hoevenen de vlag in
top gehesen. In Ninove stak
er voor deze "vrljetijdskoe-
reur" een 3e plaats in.
Voor AUGUST DE TROET-
SEL werd het een 3e plaats
te Puurs en WAOD-er RAF
NOBELS kwam eveneens met
een 3e prijs naar huis.
GASTON VAN DEN HOE-
CKE was bij de VWB te Ni
nove 2c, finishte in Hoevenen
als lie en was 15e in Puurs.
Voor GUST LAMMENS werd
het een 12e plaats te Puurs.
JOS CAETHOVEN, de vader
van amateur Rik, zegde het
met 2 veertiende prijzen: eens
te Ninove en eens in Hoeve
nen. Voor ROBERT COBAUT
werd het een 15e plaats in
Hoevenen én in Ninove.
naar de piste. Maar hoofddoel
is dat niet «Eon renner die
geen grote koers wint, wordt
steeds een beetje onderschat.
Ze noemen hem te beperkt
en te eenzijdig».
Het is steeds Riks grote
droom geweest het zegege-
baar te maken aan het eind
van een klassieker. Doch dat
willen ze allemaal en zo
goed zag hij het dus niet
zitten.
Intussen is het toch gebeurd
te Kampenhout-Reist, waar
116 amateurs uit de sloffen
schoten om 177 lange en slo
pende kilometers af te has-
plen, spurtte hij de tegen
stand op een hoopje zijn
vier medevluchters lieten het
onder het spandoek afweten.
Ergens wordt gezegd dat de
«groten» niet tot het uiterste
gegaan zijn en de achtervol
ging nooit echt op gang
kwam. Een verhaaltje na
tuurlijk. Al hadden sommigen
een geldig ekskuus voor hun
falen. Maar zowel Schoonjans,
De Wolf, Willems, De Wilde
als Thomas gingen er soms
keihard tegenaan en deden
het tempo van het peloton
op bepaalde momenten met
forse rukken stijgen. Dat «de
vijf» toch vooraan bleven, is
vooral aan Rik Caethoven te
danken hij porde Van der
Auwera, Cottenies, Tanghe
en laatkomer» Govaerts
voortdurend op en gaf zo'.fs
het gcede voorbeeld door lang
en krachtig aan het kwintet
te sleuren. Twaalf schamele
sekondjes voorsprong hielden
de «roekelozen» over. Genoeg
om de vedetten voor schut te
plaatsen. Rik zette zich als
een volleerd prof achteraan
toen de spurt op gang kwam.
Toen de anderen .stilvielen»
flitste hij nas.- en over d?
felle Luc Govaerts. Simpel.
Maar een meesterstukje van
taktick en kunde. Deze klas
sieke zege heeft Caethoven
niet gestolen en de weten
schap dat hij het kan zal
hem veel meer goed dan
kwaad doen. (mm)
Rik Caethoven kan het niet alleen goed zeggen,
ook. te Kampenhout-Reist.
week voelde hij stilaan de
konditie beter worden en hij
manifesteerde dit met een 3e
plaats te Ledegem na Pa
trick Sercu en Johny De Nul.
De Driedaagse van de West
kust was het eerste Heirweg-
mikpunt en dit scheen ook zo
te zullen worden maar een
valpartij hield hem 5 weken
uit kompetitie. Een duimbreuk
en een pijnlijke dijkwetsuur
staken stokken in de wielen.
Over zijn terugkeer vertelt
Dirk het volgende "Het
werd een heel moeilijk come
back. Het grootste deel van
de renners dreef op een voor
beeldige konditie na de klas
siekers. Ik moest opnieuw van
onderaan beginnen. Het
kwam heel hard aan. De
groepstrainingen onder de lei
ding van Briek Schotte brach
ten mij veel baat. In slechte
weersomstandigheden waren
het bijzonder harde beurten.
Ik heb heel hard op de tanden
moeten bijten maar ik hield
vol. De slagzin van Schotte:
„Ik zal van jullie echte Flan-
driens maken", stimuleerde mij
in positieve zin. Ik hield er
wel een zware verkoudheid
aan over, die mij in de Vijf
daagse van Duinkerken wel
parten speelde. De wedstrij
den die ik als voorbereiding
op die rittenkoers reed gaven
tekenen dat ik aan het terug
komen was, maar ik had een
lange en moeilijke tijd achter
de rug. Hard trainen en naar
en van de wedstrijd met de
fiets om kilometers te ma
ken".
GOEDE OPVANG
Dirk heeft zich na het eerste
kontakt gerealiseerd dat de
weg naar een plaats onder de
beroepsrennerszon over veel
schaduwplekken loopt, maar
hij heeft nu reeds bewezen
dat hij over de kwaliteiten be
schikt om de gevaarlijke klip
pen te omzeilen. Goede waar
prijst zichzelf en zonder valse
bescheidenheid moet Heirweg
genoeg zelfzekerheid kunnen
opbrengen om die plaats op
te eisen waar hij op grond
van zijn mogelijkheden recht
op heeft.
"In het Flandria-Lano-Velda-
team ben ik bijzonder goed
opgevangen. Gans de entou
rage is goed, echte en hechte
verstandhouding, wederzijdse
hulp en begrip. Dit werkt een
vlottere aanpassing in de hand.
Wij krijgen steun van de
ouderen om gemakkelijker
door het labyrint van het
beroepsleven te komen. De
verzorging, het materieel en
de opvang zijn haast perfekt.
Dit is het voordeel om in een
grote ploeg te rijden. De
mogelijkheden zijn navenant.
Het aandeel van Fred De Bruy-
ne is hierin bijzonder groot.
Hij kent de problemen van
jonge beroepsrenners en zijn
menselijke benadering, afge
rond door een gesprek is de
stimulans om verder te doen"
OPDRACHT UITVOEREN
Dirk Heirweg vindt de impul
sieve reaktie van Avia sport
bestuurder Braeckeveldt op
zijn minst overdreven, alhoe
wel hij er begrip voor heeft.
"Na mijn soloren in de Vijf
daagse van Duinkerken ging
de sportbestuurder van Hesters
fel te keer tegen Fred De
Bruyne. Misschien een reaktie
van ontgoocheling. Maar noch
Fred noch ik waren er verant-
woordel. voor dat Hesters' bo-
bijntje na 130km af was. Ik
voerde het ordewoord van de
ploeg uit. Met iedere ontsnap
ping iemand mee. Onmiddelijk
na de start sprong Hesters
weg en tegen 60 km. per uur
raasde hij door de straten
van Ville Neuve. Ik sprong er
onmiddellijk achter. Ik kwam
bij de Avia-renner die zonder
ommezien doorging, naar
niets of niemand ommeziend.
Onze voorsprong werd steeds
groter en wanneer hij ver
moeid werd, vroeg hij om af
te lossen, maar ik kon de
ploeggeest niet doorbreken en
moest weigeren. Hij bleef
doorgaan en toen voor de
bevoorradingskontrole onze
voorsprong slonk, dacht ik
dat we vlug zouden bijgehaald
worden. Ik had de instruktie
van de verzorger goed nage
volgd. die mij kommandeerde
goed te eten om de klop van
de hamer te ontlopen. Ik
voelde mij sterk. Allerhande
mogelijkheden speelden op dat
moment door mijn hoofd. In
hoofdzaak schrik om iets ver
keerds te doen, dat nadeel
zou berokkenen aan kopman
Freddy Maertens. Wanneer op
70 km van de meet Hesters
leeggereden was heb ik hem
in de steek gelaten en ben
alleen doorgegaan. Ik heb ge
reden als gold het een tijd-
race. Voorsprong en afstand
werden schrikbeelden maar
toen ik eindelijk de rode drie
hoek over de baan zag hangen,
werd ik plots een ander mens.
Ik zou mijn eerste profzege
halen. Dergelijk idee is moei
lijk onder woorden te brengen-
Wanneer ik in dolle vreugde
beide armen in de lucht sloeg,
dacht ik Dit is de langste
dag van mijn leven en die heb
ik nodig gehad om echt be
roepsrenner te worden".
HEIRWEG-CHAMPAGNE
Hester-kritiek die er eerder
kwam uit diepe ontgoocheling
van een te groots opgezet
avontuur voor hem, kon niet
opwegen tegen de appreciaties
voor het Heirweg-huzaren-
stukje.
De organizerende krant «La
voix du nord» blokletterde
«De benen, het hart en de
adem van Dirk Heirweg»
Raleigh Sportbestuurder Jules
De Wever sprak met ontzag
over de Heirweg-stunt "Die
jongen moet de laatste 70 km
echt gevlogen hebben, anders
is het onmogelijk tegen een
ontketend peleton nog ruim
4 min. voorsprong te behou
den".
Ook zijn eigen sportbestuurder
Fred De Bruyne had lovende
woorden over het bewijs van
kunnen dat zijn beschermeling
op weg naar St Amand-les-
Eeaux over de weg had ge
schilderd "Het is onbegrij
pelijk dat Dirk voorop is ge
bleven. Het peleton was een
langgerekte, aan hoge snelheid
rijdende sliert. Ik dacht elk r
ogenblik dat Dirk zou gegre
pen worden, maar het pleit
voor zijn mogelijkheden dat hij
heeft volgehouden".
Freddy Maertens, die door het
Heirweg-exploot zich rustig in
het peleton kon laten mee
drijven kende hierdoor een
rustige leidersdag, zodat het
feest was 's avonds in het
Flandria-kamp toen de cham
pagne vloeide op Heirweg 's
eerste zege.
KERMISKOERSEN MIJDEN
Dirk zal zoveel mogelijk de
raad van Flandria-boss Claeys
en van sportbestuurder Fred
De Bruyne opvolgen. Aan hun
jonge renners gaven ze de
raad en de bedenking mee
zoveel mogëlijk de kermis-
koersen te mijden. Dit is vol
gens hen niet de goede weg
om voor een plaats te kampen
in de rij van de vaste waar
den Zeker niet het eerste jaar.
"Ik zal het mij door Flandria
voorgeschreven programma zo
veel mogelijk volgen en mij
koncentreren op kleinere rit-
tenwedstrijden. Dit moet het
weerstandsvermogen aanscher
pen en ik poog dan wel eens
een rit mee te pikken. Dit
voornemen heeft mij nog ge
sterkt bij het overdenken van
Fred De Bruyne's woorden
„De rit die je won is meer
waard dan 5 kermiskoersen".
Dirk Heirweg, over wie vorig
seizoen de vraag werd ge
opperd of hij niet te braaf
was om beroepsrenner te wor
den. heeft ondanks een on
gelukkig seizoenbegin reeds
aangetoond dat hij doorgesto
ten is uit een goede liefheb
berslichting.
Zdenaar Heirweg hoopt dat
hij in de komende weken naar
ziin beste konditie kan groei
en, maar een zware verkoud
heid maakte het hem onmoge
lijk het 2e deel van de laatste
etappe in de Vijfdaagse van
Duinkerken te rijden. Fred
De Bruyne nam geen risico's
met zijn beschermeling. Ho
pelijk wordt het voor Dirk
weer geen nieuwe kompetitie-
onderbreking en krijgt hij de
gelegenheid zich verder in de
kijker te fietsen. Hij heeft het
bewijs geleverd dat zijn grote
aanhang vertrouwen in hem
mag fokken. Het certifikaat
van bekwaamheid liet hij af
stempelen te St.-Amand-les
Eaux. BENO
Onze junioren zijn er met de grove bezem doorgegaan. Voor
ERIK DE WILDE was de zege te Sint-Marla-Lierde een meer
dan verdiende beloning. De Wichelenaar, die vaak te kwistig met
zijn krachten omspringt en steeds als «werkpaardje» fungeert pluk
te de vruchten van zijn noeste vlijt. Te Sint-Maria-Lierde bleek
geen enkele konkurrent tegen hem opgewassen. Te Hamme bad
hij pechhij brak een voethaak in volle spurt doch hield er toch
een 3e prijs aan over. Uit Wetteren kwam hij met een 16e prijs.
i Rudi Geerinck de juniorenkoerts te Huu
vóór Daniël Schuddinck.
RUDI GEERINCK toonde zich
te Hamme de snelste spurter:
hij klopte na een adembene
mende finish de snelle Daniël
Schuddinck die hem op He-
melvaartdag te Kalken de das
Sad omgestrikt, In Kalker
kwam Rudi als nr 2 uit een
eindsprint met 12.
GUY BLOEM toonde zich te
Berlare langs zijn gunstigste
kant en won. Het was al een
poosje geleden dat de jonge
Hofstadenaar nog eens het ze-
gegebaar had gemaakt. Voor
DANIEL SCHUDDINCK was
het een allesbehalve slecht
"lang weekeinde" te Kalken
spurtte hij sneller dan Gee
rinck, te Hamme eindigde hij
in het spoor van dezelfde Ze
ienaar en in Aalst finishte
Daniël als nr 4.
Voor RENE DE BRUECKER
werd het, voor eigen fans,
een gloriedag de atletische
Aalstenaar haalde het in de
Keizerlijke Stede en was te
Scheldewindeke 15e. Prima was
ook de beloftevolle DANNY
LEMMENS; hij graaide te
Wouters-Brakel de palm mee
en uit het Waalse Silly kwam
hij met een 2e prijs naar
huls.
HANS D'HAESE, het onver
moeibare vechterke uit Lede,
was te Sint-Maria-Lierde 2e
en weerde zich als een dui
vel te Wetteren waar voor de
kwamen opdagen. Hans was er
"Ster der Junioren" 71 dln.
9e. ROMAIN VAN BEVER
was in Berlare 3e. Voor
FRANKY DE DONDER stak er
te Berlare een 4e prijs in en
BENNY STEVENINCK was 5e
te Scheldewindeke.
LUC LEMMENS finishte te
Silly in het spoor van zijn
tweelingbroer en kreeg daar
een 5e prijs voor.
JEAN DE BONDT koerste te
Sint-Martens-Bodegem naar
een 5e plaats en in Wetteren
was de man uit Meldert 10e.
Voor KRIS VAN DEN NEU-
CKER waren 2 prijzen weg
gelegd 6e te Berlare en 8i
te -Scheldewindeke JOHAN
SERGEANT was 5e te Ber
lare waar LIEVEN COOMAN
als nr 8 binnenliep.
PATRICK VAN DUYSE wa
9e te Hamme. precies achter
FRANS VAN NUFFEL voo:
wie het een 8e prijs werd
MARC VAN GIJSEGEM. 10e
te Wetteren. EDDY VAN
15e te Kalken, GILBERT
BUYNDER. 10e te Sinaai en
CHRISTIAENS, 11e te Berlare
en 13e te Sint-Martens-Latem.
GINO SEMINCK. 11e te Aalst
en 12e te Berlare. ROBERT
VEYT, 12e te Hamme, RUDI
BAEYENS, 12e te Schelde
windeke, DANNY JANSE-
GERS, 12e te Aalst en 13e in
Hamme, DANIEL SCHOL
LAERT, 13e te Berlare. JAN
HAENTJENS, 14et te Berlare,
JOHAN VAN DRIESSCHE, 14e
te Kalken en PAUL VER-
GEYLEN. 15e te Berlare. na
men de zijgaaien mee.
