IE LEEDSE AFDELING VAN HET RODE
[RUIS STELT HAAR AMBULANCEWAGEN
'OOR
IAVIDSF0NDS IMPE-PAPEGEM
INTVING LOUIS DE LENTDECKER
'T GRIFFIERSHOF TE HEKELGEM WELDRA
OPEN VOOR HET PUBLIEK
ANITA, DE
AANWINST
NIEUWE
VAN KAMFER
J
De Voorpost - 12-5-1978 - 7
flfoor de afdeling Lede werd zaterdag 6 mei een ware Rode
uis-feestdag. Al jaren droomde men van een eigen ambu-
incewagen en op die dag kon hij met de nodige trots voorge
steld worden aan het publiek. De wagen werd verkregen van
e Brusselse dienst 900. De binnenzijde werd volledig ver-
Jeuwd. Vanaf zes uur konden de voorbiiaanaers even een
klik werpen op 't voertuig, dat opgesteld stond op de binnen-
laats van de oude rijkswachtkazerne, Brilstraat 2.
ien de mensen na de avond-
irüs de hoofdkerk verlieten,
rerd tegenover het politiebu-
jau een demonstratie gege-
ien Wat gebeurde er? Twee
anderen die de straat wilden
iversteken werden aangere
den door een blauwe perso
nenwagen. De remsporen (van
meer dan vier meter) bewezen
wel dat de chauffeur al het mo
gelijke had gedaan om tijdig tot
stilstand te kunnen komen,
maar helaas .het ene slach
toffer had een open
beenbreuk, de tweede gekwet
ste bloedde hevig uit de rechter
arm. De ambulanciers snelden
toe. Gerief werd uitgepakt. De
grond was besmeurd met
bloed. Een grootmoeder zag
haar kleinkind liggen en vroeg
bezorgd: «Wat is er gebeurd
manneke? Is't erg?» Zij wist
immers niet dat 't ongeval ge-
ënceneerd was en dat de na-
maakwonden perfekt nage
bootst waren, 't Leek allemaal
echt: de beenbreuk werd des
kundig gespalkt nadat de
broekspijpen doorgeknipt wer
den.
De bloeding van het tweede
aki -
Briti
e ploeg van hel Rode Kruis te Lede. poserend voor de
v ambulancewagen (EL)
de laatste aktmteiten voor dit jaar werd oor het Daxids-
fends afdeling Impe-Papegem een knal-avond. Ondanks het feit. dat
Tien de meeste mensen niet meer buiten krijgt, waren toch een
leertigtal geïnteresseerden naar de (ietwat kil aandoende) /aal van
pel klooster gekomen om te luisteren naar en te schateren met I.ouis
e Lentdecker.
Blij was inderdaad uitgenodigd te
■tomen spreken over Terreur.
Beweid en Aktuele processen».
aar De Lenideckcr, een journa
list v an de Standaard, als job heel t
■de moorden en processen tc ver-
9slaan, kon hij met kennis van /.aken
f preken. Hij betoogde dat moor
ven in de onschuld van een man.
moet men hem die kans geven.
Spreker vond het tevens /eer spij
tig dat het openbaar ministerie tij
dens het proces Jespers /ei: »Ge
moet voortgaan op uw innige over
tuiging...» Maar op die manier
kunt ge iedereen veroordelen! De
Om de spanning een beetje te bre
ken betoogde spreker dat iedereen
zich drogeert met iets: het kan zijn
met echte drugs maar sommigen
drogeren zich met vloeken of ge
beden. Een bekend renner heelt
steeds de gewoonte om te begin
nen miljaren als hij een berg voor
zich ziet. Indien hij bovengeraakt
is prevelt hij: danke Je/.cke dat ik
het gehaald heb! Elkeen heeft in
dit leven een houvast nodig.
Op het einde van de avond bracht
Louis De Lentdecker een noëti-
Te Impe hield Louis De Lentdecker.
aktuele processen (EL)
len en processen een krant doen
'erkopen: de oplagen verhoogden
iterk bij het proces Jespers! Tege-
ijk leeft hij van de misdaad, maar
s gelukkig ze niet te moeten bc-
laan. Gedurende zijn hele voor-
Iracht. en de woorden rolden van
:ijn tong als een echte waterval,
lehandeldc de spreker één cen-
rale gedachte: de mens is altijd
igressief geweest en zal altijd
igressiel blijven. De mensen zijn
liet beter maar ook niet slechter
lan vroeger. Inderdaad trok men
krocger geen antennes van auto's
stuk. heel eenvoudig omdat er
leen auto's waren. Maar in oc
ilaats daarvan werd bijvoorbeeld
>clletje-lrck gedaan. Er is steeds
erreur geweest, er was steeds een
lendevorming onder de ene of an
dere naam!
0e huidige samenleving ondcr-
aat wel meer terreur dan vroeger:
ndicn ergens iets gebeurt, krijgt
Ie televisiekijker dadelijk een
eëel verslag op het kleine scherm.
)e Lentdecker heeft steeds een
leiligc schrik dat iemand onschul-
lig zou veroordeeld worden door
en jury. Hij haalde het geval aan
ian Leopold Maes, de schrijnwcr-
:cr uit Wesl-Vlaanderen. Indien
één kans op 1000 is om te gelo-
hekend journalist een voordracht die handelde over terreur, geweld e
leden van de Rode Brigade hebben
ook de innige overtuieinc dat ze
korre kt handelen!
Spreker heeft zijn stelling tegen
abortus uit de doeken gedaan Hij
vertelde geen geweten meer te
hebben, hij vindt dit zeer rekbaar:
met een geweien doe je alles.
Vermits hij een broodschrijver is.
vindt hij elk leven, ook dat van een
misdadiger, heilig. Hadden ze het
mij gevraagd, aldus spreker, toen
ik in moeders schoot zat. ik zou
uitgeroepen hebben: ik leef graag!
Door zijn werk kent hij verschei
dene publieke vrouwen die twintig
jaar geleden een vruchtafdrijving
lieten doen. Nu hebben ze enorm
spijt over die daad. enkelen wor
den zelfs in een psychiatrisch zie
kenhuis verzorgd. De Lentdecker
was vroeger wat libertijns in ver
band met abortus, maar zijn leven
en zijn overtuiging hieromtrent
zijn ontzettend veranderd, hij
heeft zelf een hartinfarkt gehad en
leefde twaalf dagen met één been
in de kuil. Toen besefte hij en on
dervond hij aan de lijve, hoezeer
de mens gehecht is aan het leven.
De dood is een gelegenheid bij uit
stek om aan naastenliefde te doen;
gaat gij maar eerst,.mijn broeder,
ik kom wel later'
sche noot. ledereen werd er stil
door. Hij sprak over zijn liefde
voor het leven. Iedereen leeft
graag: we moeten elkaar niet pes
ten! Hij deed een dringende op
roep om iedereen in vrede te laten
leven. Spreker had genoeg beto
gingen meegemaakt voor de
vrede, terwijl men onderweg me
kaar op het gezicht sloeg. Wat telt
in het leven is elkaar eens te laten
lachen. We moeten vriendelijk
zijn tegen onze naasten, het leven
is zo waardevol. Dat beseft ge
slechts als ge eens dicht bij de
dood stond..
Wie geïnteresseerd is in de wer
king of de aktivityeiten van hel
Davidsfonds kan steeds terecht bij
de heer Impens. Papegenv 33-2 te
Vlierzelc. Alle mensen worden
eveneens uitgenodigd mee te
wandelen op 11 juni. Dan organi
seert het Davidsfonds een wandel
tocht in het kader van het Jaar van
het Dorp: Impe op 't randje af.
Deze wandeling schijnt zeker inte
ressant. temeer daar blijkt dat vele
mensen hun gemeente niet meer
schijnen te kennen.
R. Devijver
slachtoffer werd zo goed moge
lijk gestelpt. De Slachtoffers le
ken er erg aan toe: lijkbleek
bleven ze op de straat liggen. In
de verte werd het geloei van
een sirene hoorbaar Ver
scheidene omstaanders zeg
den: «Dieë 900 is t'er rap hé!»
Een medewerker wijst de am
bulancier waar hij moet stop
pen. De deur wordt opengezet,
de brancards uitgeschoven
de slachtoffers werden opgela
den en de loeiende ambulance
vertrok. Een enscenering van
een ongeval zoals er dagelijks
gebeuren. Tegelijkertijd was
het een flinke oefening voor de
leden van de hulpdienst en
konden de omstaanders vast
stellen dat de noodzakelijke
hulp binnen de vijf minuten kan
optreden. Vele mensen kwa
men troostend naderbij en
schenen opgelucht toen de
«slachtoffers» veilig met de
ziekenwagen wegreden
Na deze geslaagde demonstra
tie werden de verschillende
toeschouwers uitgenodigd op
een speciale zitting in het cultu
reel Centrum. Voorzitter
Jean-Pierre Matthijs verwel
komde ds heer burgemeester
Gravez. ae scnepenen Min-
nebo en August Impens. Ver
der waren aanwezig: de pro
vinciale monitor Roger Geens,
de gewestelijke monitoren voor
het gewest 4, juffrouw Lydia
Bogaert en voor het gewest 5
de heer Jean-Marie Van Liefe-
ringe Verder herkenden we de
heer Frans De Smet, voorzitter
van de bloedgevers Lede, en
de heren dokters De Weerdt,
De Craene en Heirbaut.
Voorzitter Matthijs verwel
komde iedereen in naam van
alle Rode-Kruismedewerkers
van de afdeling. Hij zei van
daag een historische stap ge
daan te hebben in de geschie
denis van het Rode Kruis.
Spreker overliep de historiek
van de afdeling in perioden,
voor zover deze bekend waren.
Een eerste periode in het verre
verleden bewees dat Lede een
onderafdeling was van Aalst.
Een Franstalige brief, uit 1928,
vermelde echter reeds dat
Lede onafhankelijk zou mogen
optreden. De tweede periode is
die van de oorlog en de direkte
na-oorlogse jaren tot de jaren
'60. Er is echter niets officieels
te vinden om na te gaan of de
Dit is dan de nieuwe amhuluncewagen van het Rode Kruis (EL)
afdeling gesticht werd tijdens of
na de oorlog. Zeker is dat in
Lede tijdens de oorlog gewerkt
werd! Dit werk boekte resulta
ten: na de oorlog werd verder
gewerkt. Dokter De Weerdt is in
dit geval de oudste getuige: hij
was er reeds bij van af het eer
ste uur en zat zelfs in het eerste
bestuur! Maar de toestand had
ook negatieve gevolgen: de
mensen dachten dat ze «gear
riveerd» waren. Ten tweede
waren er de taalproblemen.
Hier moet ik. aldus de heer Mat
thijs. de rel vernoemen tijdens
de expo '58. Het Rode Kruis
had er een paviljoen: in ééntalig
Frans werd de bezoeker er op
de hoogte gebracht van de ak-
tiviteiten. Er hing een plaket
van de «Croix Rouge» Dit heeft
nogal wat heibel met zich mee
gebracht! Lede heeft ook ge
protesteerd. Daar kwam er een
tweede plaket in het Vlaams.
De derde periode tenslotte is
de jaren na '60 tot heden.
Tijdens deze periode kende het
Rode Kruis een maleise. Lede
had een dringende behoefte
aan verjonging en vernieuwing.
In 1972 kwamen er de nieuwe
statuten die instonden voor een
demokratisering én voor een
voorbeeldige oplossing van de
taalregeling. Wij hadden het ge
luk dit alles in Lede te mogen
beleven. Al de mensen in ons
uniform getuigen ervan: het is
een lachende jeugd.
Op zeker ogenblik wilden we
een nieuwe impuls aan het
Rode Kruis geven: we nodig
den alle verenigingen uit. Op de
betreffende vergadering waren
we juist met voldoende mensen,
om te kaarten! Onze moed
zonk in de schoenen, we dach
ten dat het nooit meer zou
gaan. Toch is het gelukt: alles is
zeer traag geboren. Wij kregen
onze mensen via kursussen.
Velen hebben hun werk met en
thousiasme aangepakt. De de
sillusie van weleer werd volle
dig weggeveegd. Nu zijn we
overtuigd van het werk van
onze medewerkers. Alle vrijwil
ligers hebben het hierdoor mo
gelijk gemaakt dat wij een am
bulance konden aankopen.
Hiervoor was echter geld no
dig. Wij hebben slechts inkom
sten door de verkoop van lid-
kaarten en vignetten Maar hel
Gemeentebestuur is het Rode
Kruis ook indachtig. Dank L
wel. heren. Maar U bent var
ons nog niet af! Ben je in nood
kom bij ons. Wij leggen wel een
pleister, al was het op een hou
ten been.
De doeleinden van het gebruik
van onze ziekenwagen is niet
een plaatselijke 900 te worden!
Wij zullen zorgen voor preven
tieve hulpverlening bij koersen
bijvoorbeeld. Daarnaast zullen
wij instaan voor ziekenvervoer.
De meeste mensen denken dat
er alleen maar een 900 is en dat
die dienst pro-deo werkt. Niets
is minder waar: ze verschieten
achteraf nog wel eens als de
rekening komt! Wij kunnen ook
niet gratis vervoeren.
De tarieven werden vastgelegd
door een overeenkomst tussen
het Rode Kruis en het Ministe
rie van Volksgezondheid
Maar wij moeten de mensen
die ons reeds hielpen of nog
zullen helpen erkentelijk zijn.
Daarom stellen wij het zo: de
mensen met een lidkaart en de
bloedgevers krijgen 10 re-
duktie op de vastgestelde prijs.
Wij leveren hier een echte pres
tatie in en voor Groot-Lede.
Wij hopen de mensen, die he
laas een ambulance nodig
hebben, naar best vermogen te
zullen kunnen helpen Aldus de
heer Matthijs.
Luchtiger onderwerp- was de
overhandiging van diploma's
aan de vrijwilligers die een kur-
sus «ambulancier» vólgden.
Het zijn allemaal mensen van
de hulpploeg Applaus voor
Chris Heestermans, Erik De
Cock. Raf Janssens en Ma
rianne Van der Sijpt. Gilbert
Van der Schueren werd hierna
speciaal in de bloemetjes ge
zet: hij is ons aller vriend «Hij is
het hoofd van de hulpdienst
van Lede. «Het is dank zij zijn
onverdroten werken dat we aan
een ambulance geraakt zijn.
Meer nog: hij heeft zich als eer
ste aangemeld om met de wa
gen te rijden! Hij is het levende
bewijs van «waar een wil is, is
een weg».
Het officiële gedeelte van de
avond werd hierdoor afgeslo
ten en verschillende leden van
de hulpploeg waren weer in de
weer. Zij boden de aanwezigen
een frisse dronk aan, die aan
leiding werd tot een langdurige
viering. Er was immers zoveel
te vieren
Om een beroep te doen op de
ambulancedienst is het vol
doende één van volgende
nummers te draaien: 053-
21.76.61 of053-77.80.15 Men
kan ook steeds terecht bij Gil
bert Van der Schueren, Molen
straat 19, Lede
R. Devijver
Aan de rand van de provincie Brabant, langs de rijksweg
Aalst-Brussel wordt heden de rustig gelegen 18de eeuwse
hoeve «Het Griffiershof» voor het publiek opengesteld. Het
betreft hier het oude boerenhof, gebouwd in 1752, dat steeds
heeft toebehoord aan de familie de Witte. Oorspronkelijk was
de naam van bedoeld hof dan ook «Het Griffiershof», omdat
de opeenvolgende eigenaars die funktie uitoefenden.
De laatste bewoner was File-
mon de Witte die het goed na
zijn dood vermaakte aan zijn
enig nog levend familielid:
broer Gustaaf de Witte. Deze
laatste is reeds 84 jaar oud en
woont momenteel te Asse.
De Griffiershoeve of het Grif
fiershof is een middelpunt ge
weest van de geschiedenis.
Toen de Fransen in 1799 terug
trokken, hebben zij de abdij van
Affligem in puin veranderd. De
toenmalige prelaat-proost
Beda Regaus is ondergedoken
bij de familie de Witte. Toen de
Fransen ter plaatse een huis
zoeking verrichtten, lag de
eerwaarde heer in het bed van
de griffiersvrouw, met haar
slaapmuts diep over de oren
getrokken en een boreling in de
arm. Aldus ontsnapte hij aan
een verschrikkelijke dood
Deze prelaat is er blijven wo
nen, schreef er de geschiede
nis van Hekelgem en overleed
er in 1808. Sommige inwoners
van Hekelgem beweren dat er
een onderaardse gang moet
gelopen hebben tussen de
hoeve en de abdij. Maar nie
mand heeft dit tot nog toe ont
dekt of bevestigd. Ondertussen
is het merkwaardig gebouw
aeklasseerd.
De huidige eigenaars, het
echtpaar N. De Ganck uit Aalst,
hebben de hoeve laten restau
reren. Zij zorgden ervoor dat
het interieur zoveel mogelijk
behouden bleef en richtten er
een taverne in. onder het dak!
Eigenlijk is er niets veranderd,
maar verschillende zaken wer
den opgeknapt of verfraaid De
«schone» koer wordt momen
teel herlegd en de bestaande
schoorsteen wordt uitgewerkt
als open haard, zodat men er
later zal kunnen grillen.
Hekelgem, gekend als een
wandelgemeente bij uitstek,
mistte tot nog toe zo een instel
ling. In 't Segershof, de nieuwe
benaming van de hoeve, zullen
de wandelaars op een gepaste
wijze kunnen opgevangen
worden: benevens een lekker
glaasje fris bier kunnen zij ge
nieten van de «oude boeren-
trant» met een boterham-op
zijn-boers. Vanaf morgen, za
terdag. zullen er in de namid
dag wafels gebakken worden.
Het ligt eveneens in de bedoe
ling de zaak een zekere ver
maardheid te geven. Daartoe
richten de eigenaars verschil
lende aktiviteiten in: op tweede
pinksterdag wordt op de bin
nenkoer een openluchtkonsert
gegeven door Sint-Cecilia uit
Appels, een bijzondere fanfare.
70 man sterk. Zij zullen op die
dag een rondgang maken
doorheen Hekelgem, zodat de
hele bevolking kan meegenie
ten. Op 27 mei verwachten we
een «Grand gala du disque»
van de Aalsterse Prinsencae-
mere
De uitbaters hebben nog meer
pijlen op hun boog: zij voorzien
in de nabije toekomst een
speelplein aan te leggen voor
de kleinsten. (Wij hopen dat het
beter zal onderhouden worden
dan het bestaande speelplein
in het stadspark!). Er is even
eens nog een grote schuur ter
beschikking. De heer en me
vrouw De Ganck hopen hiervan
een moderne (altans binnenin)
vergaderzaal te maken, die zij
dan ter beschikkina zouden
stellen van verschillende ver
enigingen. die er om vragen.
Vernoemenswaardig is wel het
feit dat de eigenaars dit be-
scnouwen als een evenement
in het kader van het jaar van het
dorp. En terecht! Zij zorgen er
voor dat een oude hoeve kan
bezocht worden door iedereen.
Zij verzekeren tegelijk het on
derhoud, zodat dit merkwaar
dig gebouw zal blijven pronken
in het landelijke Hekelgem.
R. DEVIJVER
Kamfer. Aalsterse ajuinpopjormalie un hel goeie aatje getupt. »v.
Zonnestraal de muzikale gast. U ziet links gitarist Ral en rei hls de
name Anita (JM)
er leden zaterdag in de zaal van
aanwinst van de groep, met
