SO MUCH FUN IN THE SALTSTREET
I0REBEKEVELD:
■EEN NIEUWE WOONWIJK
NAAR MENSENMAAT
D
E MIDDENSTAND VECHT
fEGEN DE BIERKAAI
Weekblad t;
LYDIA EN PAUL BLANKAERT
UIT DE HEL HERREZEN
Editie
Aalst
leider-
-ei
e l Éi
li
-BRITSE WEEK
)is
istributiebedrijf Parklaan
EEN UITGAVE VAN
VRIJDAG i
31e JAARGANG NR. 21
DRUKKERIJ-UITGEVERIJ
A. DE CUYPtA-
ROBBERECHT P.V.B.A.
Verantwoordelijke uitgever
A DE CUYPER
Oude Vest 34
9330 Dendermonde
Tel. 052-21.40 60
PCR 000.0115692:68
I S MMd:
2M F"
I 6 mad:
475 F
1 |san
*PF
I Redaktie
I Pontstraat 64 - 9300 Aalst
Tel 053-70 41.19
PORCELEIN-
EN GESCHENKENZAAK
"Voh Tt&imbercjen^
HOOGSTRAAT 28 - 9300 AALST - TEL. 21.23.22
KATTESTRAAT 78 - 9300 AAST - TEL. 21.56.00
-let hek is van de dam, ais een hovercraft naar Britse gevoelens, boihoedenparade,
how-do-you-do's en andere van die dingen die de Lange en Korte Zoutstraat alsook
ie Sint-Jorisstraat het Engelse kachet moet geven dat men van een tiendaagse
Jritse week verwacht. Grote vedetten zijn Gilbert (neen niet Bourlon) en Sullivan, de
wee witte stoere trekpaarden die de stad afhotsen en naar verluidt niet meer dan vijf
(ilometer per dag (mogen) afleggen. Verder ook de Schotse pipers die intussen
sedert woensdag) terug naar hun Duitse kazerne zijn. Maar de etalages blijven
rersierd; de ene met al wat meer smaak dan de andere; bijna iedere winkelier etaleert
:onodig een reeks flesjes Engels bier, anderen drinken die liever uit en nemen (al
^an niet) genoegen met het uithangen van het portret van queen Elisabeth en haar
>rinselijke gezinsleden. Bezoek van de konsument is gesolliciteerd en .aan te
w.faden.
Wat heeft die Britse week tot
nogtoe om het lijf gehad? Een
rood-blauw-wit gekleurde win
kelstraat, een puike omzet op
zaterdag, heel wat wandelaars,
menig bezoeker op het Brits
dorp op het Colinetplein waar
twee plastiekpubs de tapkraan
open houden, de Engelse slui
tingsuren niet respekteren en
de schare pretmaker uit Aalst
over de vloer krijgen. Veel jolijt
dus maar ook ernstiger dingen.
«p vrijdag 19 mei werd de nieuwe woonwijk -Horebekeveld» aan de Botermelkstraat te Aalst
ffïciëel en plechtig ingehuldigd. Dat het hier om een belangrijke verwezenlijking gaat, werd
tachtig onderstreept door het feit dat het lint werd doorgeknipt door de heer De Wulf,
linister-staatssekretaris voor Economische en Sociale Zaken, plus het feit dat ook de heer
l'Havé aanwezig was, de voorzitter van de raad van beheer van de «Nationale Maatschappij
por de Huisvesting».
Ie bewoners en de genodigden waren feestelijk samengestroomd aan de ingang van de nog
loffig- nieuwe wijk, waar het zand nog omhoog wolkt wanneer een auto er doorheen rijdt. De
Dorzitter van de «S.M. van goedkope woningen voor het gewest Aalst», Ludovic Moyersoen,
ankte in het kort al degenen die aan dit projekt hadden meegewerkt, een projekt dat evenwel
og lang niet afgewerkt was. Nadat het lint was geknipt, kuierde die hele stoet doorheen deze
)nge «buurtschap», omzwermd door spelende kinderen.
la de wandeling, waarbij enige genodigden af en toe bij bekenden achter de voordeur een
ijkje gingen nemen, trok het gezelschap naar het «Apostelke», waar een feestvergadering
laats vond.
Aan de ene kam van liet Horebekeveld staan de huizen per zes geschikt (EL)
Uiteraard waren ook heel wat
prominenten op deze inhuldiging
aanwezig. We geven enige namen
kris-kras door elkaar: de senatoren
Verleysen en mevr. D'Hondt.
Volksvertegenwoordigers Van der
Niepen. Caudron. Van Hoorick en
Otte. Vertegenwoordigers van het
Ministerie van Nederlandse Kui
tuur, de heer De Backer. De sche
penen Monsieur, Van Den Eede,
Dc Ncve, Blommaert, Rocls. Ook
enige gemeenteraadsleden. De
heer Gilbert Claus, en burgemees
ter D'haeseleer kwam in 't Apos
telken uit de Britse Week over
waaien.
De heer Moyersoen schetste in
zijn toespraak de evolutie en dc
verwezenlijkingen van de «Maat
schappij voor de Goedkope Wo
ningen» die op 12 oktober 1919
van start ging. In Aalst bouwde zij
al 1442 woningen. In de nieuwe
woonwijk zijn er nu al 48 huizen
bewoond door 265 personen,
waaronder 171 kinderen
Dit ontwerp werd totnogtoe de
grootste creatie van de maat
schappij. zo zei de voorzitter,
naast het «Begijnhof» en het «Park
De Blieck». In totaal moeten er op
het Horebekeveld 229 woningen
worden opgetrokken.
Lees verder bi/.. 6
fe Aalsterse middenstandsorganisaties en de marktkramers
mde zaterdagochtendmarktzijn niet in hun rustige doen de
(atste weken. Terwijl laatstgenoemden de pil van de vrijma-
■ng van de Grote Markt en de daaruit voortgevloeide verhuis
laar de Nieuwstraat en elders nog altijd niet hebben geslikt,
len de woordvoerders van de middenstand en een deel van
)in achterban een mogelijke fiat voor de vestiging van een
plhaize-f iliaal aan de Parklaan, als een dreigend zwaard van
pmocles dat gretig zal toeslaan in de rentabiliteit van de
jeinhandel in de stadskern. Gij luistert niet naar ons, verwijt
P middenstandsraad het kollege; niet waar, antwoordt het
Wdsbestuur, wij kunnen gewoon niet neen zeggen aan de
?8tiging. Terecht, zegt het ACV, de kortste pijn is de beste...
fel ziet er hoe langer hoe meer
(ar uit dat de middenstands-
inisaties in het laatste be-
van deze konfrontatie
renhuis-winkelier het on-
ipit zullen moeten delven.
Alhoewel zij terecht verbolgen
zijn om de niet-
ondubbelzinnige manier van
doen van het kollege van bur
gemeester en schepenen ter
zake Lees verder blz. 6
Louis DELH A\zEL££k
OUD HOSPITAAL
Zo is er de parmanente ten
toonstelling in de Kredietbank
en wat lager in de stad in het
Oud-Hospitaal. In de kapel zit
ten de borden opeengepakt. In
cjjt labyrint een uitgebreide kol-
lektie tngeise postzegels van
verzamelaars Luypaert (Brus
sel), Dr. Stribbe (Brussel),
Roskam (Brussel) en De
Clercq (St. Niklaas). Je vindt er
zegels uit de Victoriaanse tijd,
watermerken en een niet on
aardige kollektie van een
twaalfjarige filateliste. Op initia
tief van de Britisch Council
wordt ook het werk getoond
van drie Engelse kunstenaars.
John Furnival's werk is wel het
bekijken waard. Zijn Flashback
bievoorbeeld dat een verzame
ling is van negen schilderijen is
een merkwaardig spel van
schriftuur en beeld onderling
Furnival staat dicht bij de we
reld van de muziek. De man
wordt overigens een van de
vertegenwoordigers van de
late Engelse pop-generatie
genoemd. Van muziek gespro
ken: Nick Cudworth (voor ons
een illustere onbekende) toont
een reeks tekeningen en litho
grafieën, cephalophones ge
naamd, en geïnspireerd naar
instrukties van Erik Satie.
Derde luik aan deze mini
tentoonstelling is het boek en
de plannen van utopist Leon
Krier. Projekt dat wordt ge
toond heet «Stad in een stad»
en toont Kriers idee over de
nieuwe bebouwing van de wijk
waar zich voor kort de Parijse
vleesmarkt van La Vil lette be
vond.
ANTIEK
Merkwaardig is de antiekten
toonstelling in de inkomhal van
het LSW aan de Zoutstraat. De
importeur («Castte Antiques
Europe» met depot in de Drab-
Je zag ze deze week regelmatig te Aalst rondrijden. De kinderen vooral
waren verzot om eens op zo'n dubbeldekker te zitten, en liefst bovenaan
(JM)
straat 31 te Gent) is overtevre-
den van de belangstelling van
het Aalsters publiek. Zondag
kregen zij duizenden mensen
over de vloer, heel wat jonge
ren daaronder («daar verschie
ten we wel van, zeggen ze, in
Engeland hebben de jongeren
bijna geen oog voor antiek»).
Prachtstukken zijn de
«Grandfather-clocks uit hal
verwege de achttiende eeuw),
een aantal dressoires, een
mooi eiken eetkamer (tafel en
zes stoelen) die je om een
voorbeeld te geven voor een
slordige 26.000 frank mee naar
huis mag nemen.
lees verder blz. 4
Toen de eerste berichten over de opstand in Shaba België bereikten ontstond er een ware golfvloed van
officieuze berichten en geruchten over de toestand aldaar en het lot van onze Belgische landgenoten. Een
van deze eerste geruchten die binnenliepen was dat Lydia Romascka (58) en Paul Blankaert (55) als eerste
Belgen door de rebellen gedood waren. De omstandigheden waarin dit gebeurde waren onduidelijk.
Enkele konkrete gegevens waarover men wel beschikte waren dat het echtpaar Blankaert afkomstig was
van Aalst en dat Paul Blankaert werkte als chef van de loodgieterij van Gekamine in Kolwezi.
Johnny Blankaert (25), zoon van
het echtpaar Blankaert, ontving
het bericht van de dood van zijn
ouders via een telegram afkoms-
stig van Buitenlandse zaken.
Hierin werd gezegd dat het
echtpaar gedood werd door
opstandelingen. In een tweede
telegram, eveneens afkomstig
van ditzelfde ministerie werd
voorbehoud gemaakt over deze
visie van de feiten.
Ook een radiogesprek tussen de
firma waar Blankaert werkte,
Gekamine, en Lumumbashi.
bevestigde de dood van het
echtpaar.
Het echtpaar Blankaert was aan
zijn laatste periode in Shaba toe.
Binnen 16 maanden namelijk
zou Paul Blankaert 25 jaar in
dienst geweest zijn van
Gekamine wat hem een
volledig pensioen zou
opleveren. Het was pas na een
lange beraadslaging dat er toch
besloten werd om terug te gaan.
Vier dagen lang leefde zoon
Johnny in de overtuiging dat zijn
ouders gedood waren. De zon
dagvoormiddag trok hij echter
naar Zaventem om eventueel
aldaar vrienden van zijn ouders
te helpen en eventueel iets meer
nieuws van hen te vernemen.
Groot was echter de vreugde
toen bekend werd dat het
echtpaar Blankaert nog in leven
was. Mevrouw Lydia Romascka
die de DC-10 verliet met in haar
hand de krant waarin haar dood
en die van haar man werd
bekend gemaakt spoedde zich
door de gang somwijlen eens
achteromkijkend naar haar man
die de schamele geredde voor
werpen in een tas bij zich droeg.
Voor hen drong een prangende
vraag zich op: «Zou de familie
weten dat wij nog leven?»
In de transithal werd hen
toegeroepen dat Johnny er was
en dat men hem was gaan halen.
Het weerziens was ontroerend
In het nummer 120 van de
Boudewijnlaan kan het echtpaar
Blankaert nu wat bekomen van
wat zij hebben meegemaakt in
de hel van Shaba. De eerste uren
kenden zij weinig rust. Tiental
len familieleden, vrienden en
kennissen wilden het fijne van de
zaak te weten komen.
Volgens Paul Blankaert is de hel
losgebarsten op zaterdag 13mei
rond 6u in de ochtend. Een
groep zwarten stopte toen voor
het huis en begon de ramen van
een voedingszaak «Zaïre» in te
gooien. Hierop volgde een plun
dering. Een andere winkel
«luilu» onderging hetzeltde lot.
Kort daarop rukte men aan met
een kanon van zwaar kaliber dat
voor de deur van het huis werd
opgesteld. Toen de loop van het
kanon werd gericht op een
tegenoverliggend flatgebouw
sloegen de bewoners op de
vlucht. Ze probeerden de woning
van het echtpaar Blankaert te
bereiken. Men mitrailleerde er
echter in en een Griek, een
Joegoslaaf, een Zaïrees en twee
Italianen werden voor J~ ^"ur
van het huis gedood. _gen
lang bleven ze daar liggen ten
prooi aan roofdieren en honden.
De lijken voor het huis van de
familie Blankaert zijn er waar
schijnlijk de oorzaak van dat
men het gerucht verspreidde dat
het echtpaar Blankaert werd
gedood. Zij bleven echter vier
dagen verscholen in het huis. Op
vrijdag 19 mei tenslotte trokken
rond 16 u de eerste Franse
Para's voorbij en de zaterdag
morgen tussen 7 en 8 uur
landden er twee Belgische para
chutisten in hun tuin. Vanaf dat
ogenblik begon een vermoeiende
maar hoopvolle terugtocht naar
het moederland, België, waar zij
zondagmorgen met een DC-10
toekwamen.
SJ.
