MOET ER NOG SNUIF ZIJN?
iüJLJ
weer naar het britse dorp bega
ven. Daar hadden zij namelijk
een afspraak met de schotse
dorpssmid uit Gretna Green,
het dorp waar men in één
twee-drie kan huwen en in
vier-vijf-zes weer scheiden. Al
thans volgens de Draeckenie-
ren En die smid was er, met
aambeeld en al. Het is ons ech
ter opgevallen dat hij verras
send veel gelijkenis vertoonde
met een zeker lid van het
Feestkommiteit, maar we wil
len geen naam vooropzetten.
Dat zou kunnen aanleiding ge
ven tot verwarring. Een ganse
installatie stond er al klaar om
trouwlustigen te ontvangen,
met radarafsluiting, sierboomp-
jes, de nodige aankondigings
borden en vooral veel humor en
fantasie. Alleszins meer fanta-
zie dan er nodig is om stiekum
een vlag te verdonkeremanen,
maar daar komen we later op
terug. Elke Draeckenier had
zijn welbepaalde taak toege
wezen gekregen en vervulde
die dan ook naar best vermo
gen. Opdat niet zou kunnen
gezegd worden dat zij in de
anonimiteit ageren, zoals
sommige duistere diefachtige
elementen, maar daar komen
we later op terug, droeg elk een
naamkaartje op de borst ge
speld waarop klaar en duidelijk
zijn naam stond geschreven.
Een greepje: de Opperdraak «It
's a long way and my name is
Honoré». De geheymscryvere:
«I like a britisch spaniel and I
am called Daniel» De ceremo
niemeester: «Dolf is my name,
for me it's all the same». De
heraut: «My name is Piet and I
am coming down the street».
De muilentrekker: «To be or not
to be, Herman she calls me».
De bottelier: «I am Frans, I drink
Heel simbolisch hadden de
Draeckenieren hiervoor een
bokshandschoen voorzien
Voor bruidjes die inderhaast
een of ander mochten vergeten
zijn, waren er zelfs een slui
ertje, 'n kunstvol bruidsboeket-
en een kroontje voorzien,
dat ze allemaal gratis in bruik
leen konden krijgen.
Achter de nadarafsluitingen
stonden de kijklustigen onge
duldig te drommen. Toen de
eerste twee koppels, prachtig
uitgedost voor de gelegenheid
zich aandienden, werden ze
dan ook op applaus ontvangen.
En daarmee was het hek van
de dam en kon er getrouwd
worden, werd de aloude en
gelse tekst voor huwelijken
voorgelezen door een burge
meester die wel een beetje
moeilijkheden had met de oude
schrijfwijze en werd er op het
aambeeld geklopt. Tegen een
luttele vergoeding (die prompt
in een bus voor steun aan de
many Pale-Ale and I find me
very well». De kapelmeester:
«Right or wrong, my name is
Odilon». De tamboerroerder:
«My name is Pieter, an I am
drinking beer on the liter». De
minnestreler-troebadoer: «My
name is Gaston and I'm the
drummer of the escadron». De
vaandrig (zonder vlag, maar
daar komen we later op terug):
«Frans is my name and I dont
love the cricketgame». En tot
slot het lid: «My name is Marcel
and I hang everything on the
bell».
Het was een indrukwekkend
gezichtEen martiale
guardsman in vol ornaat en
gewapend met een snelvuur
geweer plus bajonet, zorgde
voor de ordehandhaving. Een
heraut met spreektrompet lokte
de trouwlustigen en een cere
moniemeester met beurtelings
bolhoed of steek, stond klaar
om bruiden en bruidegoms
naar de officiële tafel te gelei
den. Achter die tafel prijkten
een Burgemeester (een echte
geweest), een schrijver (doet
hij soms nog wel meer) en na
tuurlijk de hogergenoemde
smid met het nodige alaam.
Opzij van de tafel een rasechte
aalsterse schotse doedelzak
speler met mini-instrument.
Wie er heel" dichtbij stond kon
soms wel enige tonen opvan
gen, maar een versterker
zorgde intussen wel voor kei
harde engelse muziek. Op de
tafel lag een stapel trouwboek
jes te wachten op de trouwlus
tigen, trouwboekjes, die zoals
we konden vaststellen wel enig
in hun soort zullen zijn. Ze wer
den namelijk opgesteld in di
verse talen. Natuurlijk eerst
Engels, daarna nog in het
Frans, het Duits, het Neder
lands en zelfs in het onverval
ste Aalsters. Er was ook plaats
voorzien voor allerlei inlichtin
gen die men anders in een
*"V|Dt' kunstambacht markt in het Brits Dorp kende onvoldoende belangstelling (EL)
91
We hebben het hier in ons blad geschreven: die Britse week in
de Zoutstraten ging wat worden. Hier en in alle advertentie
bladen uit de streek kon men het uitgebreide en welgevulde
programma lezen en er was merkelijk voor eik wat wils. Maar
zelfs buiten dat officiële programma was er nog een en ander
te beleven. En dat ook de Draeckenieren hier hun steentje wel
zouden toe bijdragen lag zo voor de hand.
Draeckenieren Gretna Green JM
normaal trouwboekje zelden
aantreft. Volgens de (politieke)
voorkeur van de bruidegom
(meestal was het echter de
bruid die besliste) konden de
boekjes in diverse (politieke)
kleuren bekomen worden en er
werd wel degelijk met een gan-
zeveder van dezelfde kleur ge
pend. Alles dus om het de aan
staande echtgenoten naar de
zin te maken. Voor wie ergens
belet was, kon er tevens met de
handschoen getrouwd worden.
Zeg van de Draeckenieren niet
dat ze een karnavalgroep zijn,
want dan gaan ze steigeren.
Neen, zij noemen zichzelf «kul-
tureel» en beijveren zich om de
kuituur van de lach te spreiden
over een gans jaar. En dus niet
alleen tijdens de karnavalda-
gen. Nog maar pas bekomen
van de viering van hun «dag»,
waarbij ze o.a. het standbeeld
van Dirk Martens met een
bloemenhulde bedachten,
stelden zij zich beschikbaar om
on-officieel ook de Britse Week
te helpen opluisteren. Ten
einde gebeurlijke Britse be
zoeker welgevallig te zijn
spaarden zij kosten noch
moeite en trokken er op zekere
avond met man, macht en lad
ders op uit om, althans in het
stadscentrum de straatnamen
te ver-engelsen, alhoewel het
voor andere gebeurlijke be
zoekers misschien wel hier of
daar een beetje moeilijkheden
kon opleveren. Om toch nog
zoveel mogelijk in de sfeer te
blijven waren de engelse be
namingen hier en daar wel een
beetje ver-aalsterst en moest
men er soms een tikkeltje fan
tasie bijnemen. Zoals bijvoor
beeld de Grote Markt, die het
hooa bezoek tijdens de jonaste
karnavalstoet indachtig, her
doopt werd in «Royal Water
Closed Market». Om in hogere
sferen te blijven werden het
Priester Daensplein en het Kei
zerlijk plein onderscheidelijk
«Lord Snowdonsquare» en
«Margaretsquare». Een beetje
oneerbiedig werd in de buurt,
namelijk in de Korte Nieuw-
straat 't Londense «Soho» in
geplant. Waarom de Nieuw-
straat nu ineens «Goldfinger-
street» werd, weten sommige
ingewijden maar dat met «Tri-
)ez< podsquare» het Vredeplein be-
doj doeld wordt is al wat duidelijker
«Crazy Brothersstreet» kwam
e' 'voor De Ridderstraat en de Kat-
r04 testraat werd omgetoverd tot
i«Kittecatstreet». Eveneens in
de voedselbranche bleven de
'9 jGraanmarkt met «Cornflake
on{*Market» en de Boterstraat met
1 e'«Margarinestreet» terwijl men
Ma op de hopmarkt kon lezen dat
an men zich op de «Chips and
Picklescircus» bevond.
Wat men in Aalst gewoonlijk «'t
gat van de Markt» noemt werd
gewijzigd in «Market Gate» en
van de Molenstraat werd «Wa-
tergatestreet» gemaakt «Black
Sistersstreet» kwam in de
plaats van Kapellestraat en het
Rozemarijnstraatje heette nu
voortaan «Rosy Sailorstreet».
ar 4 Opvallend is wel dat het prak-
jtisch dezelfde straten waren
»der c"e en'<e'e iaren geleden, toen
de Schaarbeekse burgemees-
Do ter Nols in de belangstelling
dertkwam' door dezelfde Draecke-
e |j nieren werden verfranst, nu
flook werden «aangepast».
"Zoals het St.Jorisstraatje dat
^^nu «Green Crosstreet» werd,
net|de Hoogstraat met «Higway»,
r rtde Arbeidstraat herdoopt in
$«Out
'Vlaai
DJ
Out of Workstreet» v...
"anderenstraat die «Black
Brotherstreet» als naambord
kreeg. Och ja, ook het Sluier
straatje moest er aan geloven
en daar wordt nu van «One
Manstreet» gesproken. Ver
melden we ook nog dat voort
aan de Vrijheidstraat «Fire Bri-
gadestreet» genoemd wordt.
Toen op vrijdag 19 mei de En
gelse Week officieel werd ge
opend, waren een aantal
Draeckenieren leden van
het Feestkomiteit present bij
de recepties in de Feestzaal
van het Stadhuis en kwamen er
zodanig onder de indruk van de
muzikale prestaties van de en
gelse band dat zij spontaan een
nieuw liedje creëerden «I like a
tikkeneiken in the morning
Deze komende schlager werd
door hen voor de eerste maal
ten gehore gebracht vanop de
bovenste verdieping van de
dubbeldekker en nog diezelfde
avond alras geestdriftig mee
gezongen door al de
bezoekers-tooghangers in de
beide engelse pubs.
De dag der bolhoeden, dat was
op maandag 22 mei, moest na
tuurlijk ook door de Draecke
nieren worden meegevierd. Is
immers de bolhoed geen on
ontbeerlijk onderdeel van de
typische ceremoniekledij der
Draeckenieren? Zij waren er
dan ook in vol ornaat en hun
onderafdeling, ook nog het
«Corum Alosstum Imperiale»
genoemd, was aangerukt met
grote trom, trommel en zelfs
een versterker. Daarbij werd
ook publiciteit meegevoerd van
typisch-engelse produkten en
voorwerpen waar anders niet
zo direkt aan gedacht wordt.
Zoals bijvoorbeeld engels gras,
engelse sleutels, engelse vin
gerlingen, engels zout, engelse
sjikken en niet te vergeten de
ingewikkelde engelse maten
zoals duimen en voeten. Je
moet er maar aan denken. Be
nevens de nieuwe schlager van
dat «Tikkeneiken» werden nog
talrijke andere engelse mee
zingers ten gehore gebracht: A
Yellow Submarine, My Bonnie,
Tipperary en de Siegfried Line
Om het niet te eentonig te ma
ken, afgewisseld met populaire
aalsterse songs. In de beide
pubs van het tijdelijke engelse
dorp werd met volle borst mee
gezongen en toen daar op ty
pisch engelse manier het laat
ste glas werd aangekondigd
met belgeklingel, werd er nog
een laatste toevlucht gezocht
ergens in de Zoutstraat en later
zelfs nog op de Markt. Velen
waren er ten zeerste verbaasd
over dat de meeste Draecke
nieren een vloeiend mondje
engels (met aalsters haar op)
konden praten, maar ja, 't
schijnt dat zij toch deel uitma
ken van een internationale
Draecken-associatie met
hoofdzetel te New York
De klap op de vuurpijl moest er
echter nog komen. En die
kwam verleden zaterdag toen
de Draeckenieren met of
zonder vlag maar daar ko
men we later op terug, zich
op zaterdag van de O stendia Schotten met hun daverende drumband (JM)
De trouwringen zorgde voor de officiële voltooiing van het huwelijk (JM)
We zegden het reeds (aldus
een woordvoerder van hen),
humor moet er zijn, maar hij
mag niet «goedkoop» zijn. Hij
mag echter ook niet te duur zijn
en 250.000 fr. valt wel wat duur
uit. Wie weet zouden de Drae
ckenieren niet akkoord gaan om
te onderhandelen over een
symbolische vergoeding. Op
één voorwaarde allicht, dat het
losgeld besteed wordt aan een
instelling voor «mentaal ge-
handikapten» dan hebben
de kapers er misschien ook nog
iets aan
A.B.
I.R.A. verdween) kregen de
koppels dan hun trouwboekje
overhandigd en werden ze
zelfs op de gevoelige plaat ver
eeuwigd. Eens voor de lol en
daarna nog eens voorgoed,
maar dan wel op een aiouae
manier, je weet wel: zo een
plaat waar je je hoofd moet
doorheensteken. Op die plaat
een keurig huwelijksbootje en
het opschrift: a nice souvenier
from Gretna-Green. Het toeval
wou dat ze juist boven hen de
nagemaakte dakpannen van
een der pubs kregen zodat ze
meteen een dak boven het
hoofd hadden Om de tal
rijke aanwezige kijklustigen
een beetje op te vrolijken
deelde de ceremoniemeester
links en rechts snuifjes uit. Real
Englisch Snuff. Zodat de mees
ten letterlijk en figuurlijk de tra
nen in de ogen kregen
Langs alle kanten werd er pro
sit geniesd. Iemand vroeg
waarom de tafel was versierd
met een engelse vlag en niet
met die der Draeckenieren,
maar daar komen we later op
terug
Tot afscheid werd aan elk kop
pel nog een koele engelse pint
aangeboden en de Opperdraak
overhandigde hen ook nog een
geschenkje. Een riiet-
opgeblazen ballon (waarvan de
meesten de bedoeling niet di
rekt snapten) en een muizeval,
iets wat ze veel vlugger door
hadden, gezien de nodige uit
leg er bij werd verschaftHet
trouwregister kreeg vlug ette
lijke bladzijden vol en gezien
het warme weer moesten soms
wel sommige verantwoordelij
ken uit de een of de andere pub
worden gehaald. Zoals op het
ogenblik toen twee mannelijke
kandidaten zich aanboden.
Geen bezwaar echter, men
trouwde er verder op los.
En er werd duchtig met de
snuifdoos rondgegaan.
Dat alle nieuwbakken paartjes
in hun nopjes waren bewijst het
feit dat 's anderendaags er nog
steeds op zwier waren met hun
versierde open wagen en zelfs
nog aangetroffen werden tot op
de Boudewijnlaan
Ook de niet-trouwlustige toe
schouwers waren in hun nop
jes. Ze hadden zich weer eens
een pint goed bloed kunnen la
chen, bij een pint goed engels
bier.
En ook de Draeckenieren wa
ren in hun nopjes, want zij had
den weer eens bewezen dat zij
weten wat humor is. En dat zij
hem kunnen aan de man bren
gen. En daarmee is de kous af.
Of nee toch, we hebben al ge
zegd dat we nog op iets moes
ten terugkomen. Zouden we?
Loont het wel de moeite? Maar
kom. we hebben het beloofd.
Zoals verleden week in dit blad
gemeld, hebben zekere ele
menten het in hun hoofd ge- j
haald, de Draeckenieren eens i
op de korrel te nemen. En hun
vlag gekaapt. Op zichzelf al
geen huzarenstukje als men
weet dat deze vlag, zoals ge
woonlijk in een vergaderzaal in i
hun lokaal, aan de vlaggestok, I
stond uit te rusten van haar
tocht op Draeckendag, een j
paar weken geleden. Tot deze
vergaderzaal hebben nog,tal
rijke verenigingen steeds me-
kaars attributen gerespek-
teerd. Stiekum een vlag losma- i
ken en er mee uitmuizen, kan j
men misschien wel nog als j
stunt aanvaarden. Tot daar.
Kapingen zijn nu eenmaal «in».
En elkeen tapt de humor uit het
kraantje waarover hij beschikt.
Wat enkele Draéckenieren
echter menen niet te moeten j
nemen, zijn de verdachtmakin- j
gen en de insinuaties in het ar
tikel van verleden week. En
waarmee de schijn gewekt j
wordt dat zij «profiteurs zou
den zijn die argeloze adver- j
teerders op een loense manier
geld aftruggelen, zoals het in
dat artikel heet. Waarmee voor
buitenstaanders de schijn
wordt gewekt dat het hen alleen
voor winstbejag te doen is. En
dat begint zo verdacht naar
«eerroof» te ruikenEr mo
gen dan nog zoveel «dreigbrie- j
ven» en «telefoontjes» op de
«redaktie» toegekomen zijn!
Ware het niet dat aan deze vlag
sentimentele herinneringen
verbonden zijn een ge
schenk van een inmiddels over
leden bestuurslid deze re
gels zouden niet geschreven
zijn. Nu voegen we er echter
een zachte wenk. om niet te
zeggen: een verwittiging, aan
toe. Moest bewuste vlag bin- j
nen de veertien dagen na het j
verschijnen van dit artikel niet
terug zijn, dan zullen de Drae
ckenieren zo werd ons stellig
verzekerd zich verplicht zien
de maatregelen te treffen die zij
nodig oordelen.
