A
OPEN SCHOOLDAG IN R.I.T.O.
«HET LAND VAN AALST», EEN HISTORISCHE
EVOKATIE
DE APOSTELS OP WANDEL
41
MUZIEKAUDITIE
TE AFFLIGEM
10-9 -6-78 - De Voorpost
Het RITO, Rijksinstituut voor Technisch Onderwijs, te Aalst
dat momenteel 650 leerlingen telt, hoofdzakelijk meisjes, niet
te verwarren met net mhiiu (Hoger) van de Welvaartstraat
waarmede het wel een gemeenschappelijke Middenschool
(RMS III) heeft, deze dan gelegen in de Welvaartstraat, situeert
zich aan de Ledebaan, vlakbij de Boudewijnlaan, aan de ver
keerslichten.
I door een heerlijk
zomenweertje, de fikse re
genbui zou slechts na de ge
plande aktiviteiten komen
was de opkomst voor de orga
nisatoren alleszins zeer be
moedigend en gonsde het ver
leden zaterdag van 14 tot 18 u
in de hele school van aktivitei
ten allerhande.
Enerzijds waren er de belang
wekkende tentoonstellingen
van RMS III en VSO Observa
tiejaar met demonstraties aller
lei als van haartooi en schoon-
heidszorgen. inklusief bruid
kapsel. manikure. massage en
maquillage. Ook de sierkun
sten met schilderen, glasra
men, lino, plamuurreliëf en ke
ramiek kwamen aan bod even
als kleding en étalage.
Op de speelplaats kon een
nauwkeurig toekijkend publiek
praktijkoefeningen meemaken
van publiciteit en lettertekenen
en boven kon men terecht voor
bouwkundig tekenen, binnen
huisinrichting, gezins- en sani
taire hulp. Anderzijds waren er
ook een reeks modellessen en
demonstraties als ritmisch en
blind typen door de heer Aers-
sens, de nieuwe ekonomische
internationale orde door de
heer Agneessens, verschil
lende manieren om de aarde
voor te stellen door de heer De
Grauwe alsook een debat over
anti-konformisme o.l.v de heer
De Schrijver.
Daar doorheen was er onder
tussen sport. Basket en dans-
expressie voor de meisjes en
mini-voetbal voor de jongens
met als slot een spelcircuit. Het
warme weer noodde uiteraard
fr
V- i
Het kapsel maakt de vrouw mooi. dal weten de meisjes in de afdeling coiffure zeer goed. Ze demonstreerden
hun kunnen (EL)
uit tot een frisse teug en ook
hiervoor werd gezorgd als
mede voor een Tombola met
interessante prijzen.
De school biedt een ruime
waaier aan mogelijkheden.
Buiten de Rijksmiddenschool
toegankelijk voor jongens en
meisjes vanaf 12 jaar zijn er
een observatiejaar A en B.
Voor A dient men 12 jaar oud te
zijn en het 6e leerjaar van de
basisschool te hebben gevolgd
of B hebben gevolgd met gun
stig advies van de klasraad.
Voor B eveneens 12 jaar oud
zijn en het 6e lager hebben ge
volgd met beslissing van de
toelatingsraad dat er behoefte
is aan aangepast onderwijs of
zonder het 6e te hebben ge
volgd mits gunstig advies van
deze toelatingsraad
Dertienjarigen die meer prak
tisch gerichte vorming beogen
kunnen worden toegelaten tot
het Beroepsvoorbereidend jaar
met keuze tussen volgende be-
roepskombinaties: kantoor
verkoop, voeding, verzorging,
haartooi, kleding-tekstiel,
dekoratieve-plastische beroe
pen, metaal en elektriciteit,
hout en bouw. Het 1e jaar van
het sekundair onderwijs moet
men dan wel met vrucht beëin
digd hebben
Het V.B.S.O. ofte Vernieuwd
Beroeps Sekundair Onderwijs
laat toe dat de keuze van de
leerlingen niet meer zo dadelijk
en dringend moet gebeuren.
Beoogd wordt de opleiding tot
knap vakman. Na de derde
graad kan men verschillende
richtingen uit. Komt dan de
doorstromingsafdeling die
voorberëidt tot voortgezette
studiën in de verschillende
vormen van het hoger onder
wijs Wie niet verder studeert is
voorbereid op funkties van het
De afdeling plastische kunsten van het RITO
gewerkt tijdens de open schooldag (EL)
de Ledebaan liet het niet alleen bij tentoonstellen, er werd ook
niveau II. Uiteindelijk komt dan
de déterminatiegraad waarna
het getuigschrift van hoger se
kundair onderwijs wordt uitge
reikt.
De afdeling kleding bereidt
voor tot leidende funkties in het
konfektiebedrijf en ook op be
roepsniveau zijn er tal van uit
komsten als zelfstandige naai
ster, verkoopster-retoucheuse,
patroontekenaar-snijder of
stikster
Verder zijn er nog de studierich
ting «Sociaal-Technische», de
«Schoonheidsverzorging» met
als beroepen haarkapster, de-
monstratrice, vertegenwoor
digster. gerante, schoonheids
specialiste en een hele reeks
hogere funkties.
Via de «Plastische Kunsten»
kunnen ze werken in de publici
teit, als étalagist(e) en in de
binnenhuisinrichting
LH
Door de Gewestelijke VVB «De Denderstreek» werd
verleden vrijdag in de Kapittelzaal van de St.-Adrianusabdij
te Geraardsbergen voor een honderd man sterke
belangstelling, de Tentoonstelling «Land van Aalst»
plechtig geopend met de medewerking van de
stadsbesturen van de drie dendersteden Geraardsbergen,
Ninove en Aalst, gevolgd van een receptie aangeboden
door het Kollgevan Geraardsbergen.
Voorzitter van de VVV
vrederechter G.Otte, wil
door de tentoonstelling de
eens zo bloeiende streek
weer valoriseren en dit
zowel in het Geraardsberg-
se, het Ninoofse, het
Aalsterse als in de Faluin-
tjes.
De H. Gudula, ons ontno
men door de hoofdstede
lingen, hoort in de Faluin-
tjes, meer bepaald te
Moorsel thuis waar ze
trouwens een kapel heeft
op het Dorp en Manneke-
Pis van Geraardsbergen is
een eeuw ouder dan zijn
pisgenoot van Brussel.
Deze zou zelf nog verwijzen
naar een nog ouder
eksemplaar uit het Brugse.
Karei Baert, stadsarchivaris
te Aalst, met Lambert Van
de Sijpe een van de
initiatiefnemers en bezie
lers, zorgde dan voor
kommentaar bij de rondlei
ding.
De St.-Adrianusabdij werd
als manifestatieplaats uit
gekozen wegens de grote
spirituele waarde van dit
prachtig historisch pand en
anderzijds omdat het zuide
lijk deel van de dender
streek meest te bieden
heeft op landschappelijk
gebied aan de ééndag s-
toerist.
«Het Land van Aalst»
omvatte, globaal bekeken,
een gebied begrensd door
de Schelde in het westen en
het noorden, het hertogdom
Brabant in het oosten en
het graafschap Henegou
wen in het zuiden. Het
maakte deel uit van het
Keizerlijke of allodiale VI.
Het graafschap Aalst was
onderworpen aan de juris-
diktie van het Leenhof «ten
Steene» te Aalst, voorgeze
ten door de baljuw van het
Land van Aalst. Het bevatte
vijf grote heerlijkheden en
een aantal «diversche pro-
chiën» verdeeld in twee
groepen van dorpen, name
lijk «'s graven propre
dorpen» en «servitei-plaet-
sen»
Lange tijd was deze streek
bedekt met grote wouden
en nog ten tijde van
Sanderus, in het midden
van de 17e eeuw was dit het
geval zoals ten andere
duidelijk blijkt uit de kaart
die op de aanplakbrieven
voorkwam. Volgens De
Potter en Broeckaert was
het land van Aalst het
«lustoord van Vlaanderen»
en bezat het Inderdaad
«alles wat voor een aange
naam verblijf geschikt kan
worden geacht».
Ekonomisch groeide het
Land van Aalst uit tot een
der machtigste en meest
bloeiende kasselrijen van
het graafschap Vlaanderen.
Op fiscaal gebied was het
zelfs belangrijker dan het
Brugse Vrije of dan Gent.
Kultureel was dit gebied
evenmin een braakland wat
afdoende bewezen wordt
door de vele geleerden en
kunstenaars die er het licht
zagen en door de vermaard
heid van zijn kuituurcentra,
vooral dan kloosters en
abdijen.
Voor deze zelfstandigheid
en welvaart werd de Franse
overheersing fataal evenals
de teloorgang van de oude
tekstiel industrie met als
gevolg de totale ineenstor
ting én van de politieke en
van de ekonomische struk-
tuur. Het Land van Aalst
werd onmondig verklaard
en tot wingewest herscha
pen.
Alhoewel beperkt door bijna
uitsluitend ontlenen uit het
patrimonium van de streek
zelf en anderzijds de korte
voorbereidingsperiode die
weinig tijd overliet voor een
meer fundamenteel weten
schappelijk onderzoek
wordt aan de hand van
kunstvoorwerpen en histo
risch materiaal en het Land
van Aalst en de drie steden
geëvokeerd vanaf de Mid
deleeuwen tot de meer
recente periode. Ondanks
de vele beperkingen blijkt
het bijeengebrachte mate
riaal toch vrij representatief
voorde Denderstreek. U ziet
er kaarten uit de 17e eeuw,
het Wapenschild, Kostu-
men van het Land van Aalst
door Karei V, publikaties
over het Land van Aalst
archiefstukken uit het
Aalsters stadsarchief, sen
tenties, een doopkoffer,
afkomstig van Herdersem,
maquettes, Martensdruk-
ken, schilderijen o.a. uit
Aalst en Herdersem, een
episode uit het leven van de
H. Gudula die te Herdersem
begraven werd maar van wie
de overblijfselen een tijd
lang te Moorsel berustten,
een vergulde kelk uit
Baardegem, een Madonna
uit Erondegem, St.-Anna-
te-Drieën uit Erpe, schilde
rijen van Valerius de
Saedeleer, tinnen schale,
rapieren zwaardenheiligen-
beeldenportretten, land
schappen en stillevens
e.d.m.
U kan deze tentoonstelling
bezoeken tot en met 30 juli.
LH
Driejaar geleden is onderpastoor De Roeck van Mijlbeek, pastoor geworden te Baardegem. Dit bracht de
initiatiefnemers op een gedachte: Norbert Verhuist trommelde zijn schoonbroers André De Clippel en
Jan De Lalhauer op om een plan uit te broeden. Met de daadwerkelijke hulp van Romaln Van Den Eede
en Paul Van Sinay zou de vroegere onderpastoor eens bezocht worden.
Vandaag vrijdag 9 juni te 20 uur gaat onder de
auspiciën van het Ministerie van Nederlandse
Kuituur, Dienst voor Muziek, een Muziekauditie door
in de Affligemse abdijkerk met volgend programma:
1. «Die Hoffnung ist mein Leben», kantate voor bas,
hobo, en continuo (clavecimbel en cello) van Georg
Phillip Telemann, tijdgenoot van Bach in Duitsland.
2. «Ich habe genug», kantae van Johann Sebastian
Bach voor bas, hobo strijkorkest en continuo.
Deze kantates, geschreven voor de hervormde
eredienst, behoren tot de mooiste in het genre.
Telemann's kantae is berekend op een verbluffende
vokale virtuositeit en getuigt van diep-religieus
optimisme terwijl de kantate van Bach de gevoelens
uitdrukt van een berustend, bijna blij verlangen naar
de dood en de vereniging met Kristus in het
hiernamaals.
3. De vier Jaargetijden van Antonio Vivaldi. Dit werk
bevat eigenlijk vier vioolconcerto's elk over een
seizoen. Het brengt een fijne natuurbeschrijving In
een innige sfeer en is een der meesterwerken van
deze grote Venetiaan, een werk dat bij
muziekliefhebbers en platenverzamelaars zeer
populair is.
Als solisten treden op bas Karek Druwé en de
hoboïst, Machaël Scheck, ook bekend wegens zijn
Bach-koor en zijn grondige kennis van de
barokmuziek.
Inkom 120 fr. Plus-drie-pas 60 fr.
LH
Op zondag 4 juni vertrokken
aan 't Apostelken 110 wande
laars: mannen, vrouwen en
kinderen. Eigenaardige hiervan
was dat ze allemaal familie van
elkaar waren. De drie broers
hadden hun vaders, zonen en
dochters, neven en nichten...
kunnen warm maken voor een
wandeltocht.
De geringe inschrijvingsprijs
bewijst dat de bedoeling niet was
winst te maken. Voor zestig
frank was iedere deelnemer
verzekerd (zelfs voor de zwaarste
ongevallen) en kreeg hij bij
aankomst een gratis avondmaal.
Terwijl de zon meedogenloos
dertig wees op de termometer,
vertrokken de wandelaars rich
ting Baardegem. Zij genoten van
de pure natuur: zij wandelden
door het groen en tussen de
bomen door. Iedereen was,
ondanks de warmte, optimis
tisch! De kledij loog er niet om:
korte broek, een mooie bain-de-
soleil of een prachtige strooien-
hoed. De dorstige mannen
hadden echter een tegenslag te
verwerken: de uitbater van café
't Apostelken verleende geen
medewerking: hij sloot zijn zaak
van 13 tot 15 uur, zoals iedere
zondag. Dat er 110 stonden te
puffen, kon hem niet van
gedachte doen veranderen!
Dus werd met een mop en een
lach, maar eveneens met grote
dorst vertrokken. De natuur
wandeling bleef hoofdzaak. Te
Meldert was slechts één herberg
je op de weg gelegen. Een statie
op weg naar Baardegem. In de
volledig vernieuwde zaal van het
Kultureel-parochiaal centrum
(rechtover de kerk), werd menig
pintje opgeëist. Hier mag even
vermeld worden dat de zaal
vernieuwd werd door een gepen
sioneerde. die er een hobby van
maakte het geheel prachtig op te
fleuren.
Groot was onze verbazing toen
we uitgenodigd werden de
spelen bij te wonen: volksspelen,
als vermaak en om de deelne
mers te kunnen belonen met een
prijs. Men bleef in de natuur nl.
in een prachtige tuin (of was het
een park?) achter de zaal. Aan
de ene zijde ontdekten we een
vijvertje met enkele rustbanken.
De kinderen kwamen eerst aan
de beurt: zij moesten een tiental
meter afleggen met een lepel in
de mond. Makkelijk zal je
zeggen. Maar voeg daarbij dat
er in de lepel een knikker lag en
dat er een scherpe bocht rond
een boom moest genomen wor
den, en je zal het niet meer zo
eenvoudig vinden. De entoesia-
ste toeschouwers moedigden de
jongeren aan. Er werden prach
tige prestaties gebeurd. Tenslot
te wonnen Patrick Van Sinay en
Patrick De Pauw, beiden met 13
seconden. Wij wijzen er nog op
dat de punten niet toegekend
werden door een lid van de
familie, maar door een vreemde
aan de organisatie: Walter
Pannier, leraar godsdienst. Hij
was speciaal ingezet om alles zo
eerlijk mogelijk te beoordelen en
ook om het schrijfwerk op te
knappen. Hij kon door de grote
familie niet beïnvloed worden,
zodat de punten objektief toege
kend werden.
De vrouwen werden vervolgens
uitgenodigd te komen gerrebol-
len. Zij kregen elk vijf bollen en
moesten die in een bak proberen
te rollen. Wie denkt dat vrouwen
dat niet kunnen, moet even naar
Baardegem om het stoffelijk
overschot van de bak te gaan
begroeten.
Rita Dupont kaapte de eerste
prijs in de wacht. Van een vriend
kreeg ze een dikke ruiker
natuur-«onkruid>. Het gebaar
werd zeer gewaardeerd met een
zoen en een pils. Bij nader
onderzoek werd zelfs vastgesteld
dat de ruiker nog goed rook!!!
De kinderen waren ondertussen
(hoe kan het anders) aan het
voetballen gegaan. Zij schopten
er lustig op los, niets ontziend.
Toen een vrouw zei: «pas op voor
die bloemen, jongens, of we
mogen hier niet meer komen!»
verdween de bal.
De mannen werden opgeroepen
voor een laatste spelletje: bak-
schieten. Raoul Philips behaal
de zo maar eventjes 10 punten,
hoewel hij één stuiver vóór den
bak in het gras gooide.
Halfzeven, tijd voor een geurige
kop koffie met belegde broodjes,
gretig smullen met achteraf de
prijsuitreiking: een barometer-
klok, schilderijen, wijnglazen,
truien, sigarettehouders e.d. De
mannen die gelijke punten
behaalden moesten nog even
strijden: van op schouderhoogte
moesten ze vijf knikkers in een
youghourtflesje mikken. Dit gaf
natuurlijk aanleiding tot gelach
en plezier. Tenslotte kreeg
iedereen nog een aardig prijsje.
De bedoeling, de mensen een
gezonde ontspanning in de frisse
lucht te brengen, werd zeker
bereikt.
Maar aan alles komt een eind:
de terugtocht werd alras aan
vaard. Menige man ging te voet
terug, via de steenweg. Die
afstand is korter en er zijn meer
kapellekes! De anderen werden
met de auto afgehaald, zodat
iedereen om 21 uur «binnen»
was. Wie nadien nog in 't
Apostelken bleef hangen, weten
we niet. Waar we zeker van zijn
is dat zulke wandelingen vaker
moesten ingericht worden!
Rik De V(jver
Na de wandeling en bij aankomst te Baardegem kon er ook wat gespeeld wordenVolksspelen dan wel en hier Voor zij terug naar Aalst stapten werden de 110 wandelaars van de Apostelvrienden vergast op een koffietafel
ziet u hoe het oude spel bakschieten weI plezier brengt (EL) het parochiaal centrum te Baardegem (EL)
