Film bij ons
KUNSTSCHILDERS STEVENS EN
MACHARIS TE AFFLIGEM
ATELJEE IN OUD-HOSPITAAL:
KINDERLIJKE
VERBEELDINGSKRACHT
28 - 9-6-78 - De Voorpost
Vandaag vrijdag 9 juni gaat in het Affligems Kultureel Cen- I
trum te 20 uur de opening door van de tentoonstelling van 1
werken van de kunstschilders, Ray Stevens uit Ninove en
Fobs Macharis uit Aalst.
Ray A. Stevens verblijft thans
in Engeland. Hij was werkzaam
,aan de Akademie voor Schone
Kunsten te St-Jans-Molenbeek
en stelt regelmatig tentoon in
Parijs waar hij in de zestigerja
ren deel uitmaakte van een
groep jonge kunstenaars die
zich in Saint-Germain-des-
Prés rond de kritikus Gabriel de
Grandry onder de naam «Les
Avantgardistes» ophielden.
Stevens stelde nog tentoon te
Brussel. Madrid. New-York,
uik, Nijvel, Affligem, Wemmei,
)ostende, Hasselt en Dik-
muide
lij werd reeds vereerd met tal
van onderscheidingen als de
Médaille Prix Thorlet van de
Académie Frangaise, de Me
daille de la Société de l'Encou-
ragement au Progrès de Fran
ce. de Gouden Palm van de
Mérite national Belgo-
Hispanique, de Grand Prix
Humanitaire de France en in
september II. de Gouoen Me
daille van de «Académie des
Sciences Humanistes des
Etats-Unis du Mexique et de la
République Dominicaine».
Verschillende werken van Ste
vens bevinden zich in privé-
verzamelingen. «Stevens
schildert de aardse schoonheid
met een sterke dinamiek en
vaak irreële expressie».
«In een hevig koloriet schildert
hij gestuikte en scheefgezakte
huizen en torens, gebukt onder
de last van een dak, met iets in
zijn kompositie en kleur dat
even aan Kokoschka herin
nert».
«Zijn werk is een loflied aan de
aardse schoonheid en aan de
natuur. Vlugge expressieve te
keningen worden omgewerkt
tot een uitbundig kleurenspel,
vaak hallucinant en romantisch
tot nadenken stemmend».
Fons Macharis. Nog tijdens
zijn kollegejaren was hij aktief
als spelend lid in de fanfare en
in de gerenommeerde toneel
kring van Denderbelle waar hij
Staf Bruggen als artistiek bezie
ler ontmoette. Naast zijn vaste
plaats in de rederijkersgilde
van zijn dorp trad hij menigmaal
op als gastakteur. Bij zijn ver
huis naar Aalst vielen muziek-
en toneelaktiviteiten echter
weq.
Hij gooide zich dan ook op een
ander engagement: het schil
deren. Hij zou alles zelf onder
vinden. ervaren, beproeven,
proberen. Op zijn lastige weg
naar zelfvorming was hij echter
voldoende gemotiveerd en ori
gineel want waar hij geen
vreemde invloeden had onder-
■gaan bezat hij volledige vrijheid
om eigen stijl en techniek te le
ren beheersen.
Met zijn tentoonstelling te
Kunstenaars in de dop. Deze jongeren kunnen reeds lino's afdrukken. Zij willen het graag tonen tijdens het
openluchtatelier (EL)
Ondanks de drukkende warmte die ons gedurende de
laatste dagen puffend en sloom door het leven deed
stappen zullen de cinefielen de komende week toch
een estra inspanning moeten doen om al het nieuwe
op onze Aalsterse schermen te gaan bekijken. Er zijn
maar liefst vier nieuwe produkties op het witte doek
te zienVan deze vier is er één reprise.
In zaal 1 van het Feestpaleis loopt vanaf vandaag
«The Blob», een film van Irvin S.Yeaworth Jr. die als
Nederlandse titel «Planeten gevaar!» meekreeg. Een
film met in de voornaamste rollen Steve Mc. Queen,
Aneta Corsaut en Earl Rowe.
De film vangt aan met de scène van twee jonge
mensen, Steve en Judy, die even buiten de stad, op
een heuvel, de liefde bedrijven. Plots zien zij iets dat
op een vallende ster lijkt en op de aarde neerstort. Zij
springen in de wagen van Steve en rijden naar de
plaats waar ze denken dat de ster is neergevallen. Zij
komen onderweg een oude man tegen die brult van
de pijn. Op zijn hand zien zij een gelatineachtige
stof. Zij brengen hem bij de dokter. Deze wijfeit wat
dat 'ding' kan zijn. Hij wordt bang als hij de stof voor
zijn ogen ziet groeien. De verpleegster wordt er
bijgeroepen. Deze is echter verbaasd wanneer ze
niemand meer ziet in de konsultatiekamer.De dokter
en zijn verpleegster worden met «The Blob»
gekonfronteerd. De dokter haalt zijn geweer en
vuurt...tevergeefs. Hij moet machteloos toezien hoe
zijn verpleegster door het blob opgeslokt wordt en
terwijl het onheilsding steeds maar groter en groter
wordt.
Intussen zijn Steve, Judy en enkele vrienden
teruggekeerd op de plaats waar ze de oude vonden.
Daar ontdekken zij de schelp die de Blob bevatte, een
hete rots. Als het jonge paar naar de stad terugkeert
om de dokter verslag uit te brengen ziet Steve door
het venster nog juist hoe de dokter in de greep raakt
van iets...en verdwijnt.
Geschrokken lopen Steve en Judy bij de politie. Deze
willen er echter niets van horen en menen dat het een
grap is van de jongeren. Het duurt echter niet lang
voordat zij de jongelui echter wel moeten geloven.
Een hele bar, vol met mensen, werd op een
geheimzinnig wijze leeggemaakt.
«The Blob» verrast Steve en Judy in een supermarkt
maar deinst achteruit wanneer de jongelui zich in een
vleeskast verbergen. Na heel wat narigheid waarbij
ook de jongere broer van Judy betrokken raakt grijpt
Steve als verweermiddel naar een blusapparaat dat
hij op the Blob richt. De massa schrompelt in elkaar.
In een wip wordt Steve er zich van bewust dat de
«Blob» de ijskoude straal van het blusapparaat niet
kan verdragen. Hij roept de politie zijn ontdekking
toe. Deze laatste brengt alle beschikbare
blustoestellen bij elkaar en slaagt erin het monster te
bevriezen totdat de hulpdiensten komen opdagen en
de «Blob» voor immer naar de Zuidpool vervoeren.
In zaal 2 van het Feestpaleis dan loopt een film van
Ingmar Bergman. Een naam die dus onmiddellijk de
cinefielen aanspreekt die houden van de 'betere»
film. Dus geen goedkoop sentiment, avontuur of
barrokaandoende romantiek. Titel van deze produktie
«Serpent's egg», «Het slangenei».
Het originele scenario van Ingmar Bergman, dat door
Dino de Laurentius werd voorgesteld, legt vooral de
nadruk op het historische begrip van de tijd waarin
het verhaal zich afspeelt. «Serpent's egg» gebeurt te
Berlijn in 1923. De film die vertolkt wordt door David
Carradine en Liv Ullmann, speelt zich af tijdens de
week van 3 tot 11 november 1923.
Het Duitsland van die tijd had grote moeilijkheden.
Het land was vernederd door de grote nederlaag
tijdens de eerste wereldoorlog, er bestond noch
vrede, noch voorspoed.
De publieke opinie was zeer verdeeld. De inflatie had
haar hoogtepunt bereikt. Het Bolsjevisme had een
grote vooruitgang geboekt en door die storm kwam
er een nationalistische reaktie tot stand. Het volk
was neerslachtig. Kleine politieke partijen zagen elke
dag het levenslicht. Een der machtigste was de partij
van de Duitse arbeiders die in 1921 de naam van
«Nationale Socialistische Partij» kreeg beter gekend
als zijnde de NAZI-partij.
Eén man baande zich een weg in deze partij, Adolf
Hitler. In de film ziet men hem nooit, doch dreigt zijn
schaduw overal.
Toen de ekonomie op haar laagste punt stond en het
volk in de straten dwaalde als robotten, begonnen de
ekstremisten en hoofdzakelijk de nazi's te beweaen.
Enerzijds wegens plaatsgebrek in het Affligems Kultureel
Centrum en anderzijds om eens een ander publiek te bereiken
werden de vruchten van het teken-, schilder- en boetseerate-
lier van Affligem nu eens tentoongesteld in de kapel van het
Aalsters Oud-Hospitaal.
Het werd een verrassing door de verscheidenheid en de veel
heid van de tentoongestelde voorwerpen die de verbeelding
van vele ouderen zeker moet tarten.
Naast foto's zo van voorwerpen
als van procédés en aktiviteiten
zagen we er schilderwerken,
vaak eenvoudig en naief maar
steeds treffend en getuigend
van een ongebreidelde kinder
lijke verbeeldingskracht. Ook
pentekeningen waren er in een
;*?danige veelheid dat ze we
gens ruimtegebrek in de kaften
bleven, ter inzage. Was het
schilderwerk zeer vitaal en
soms zelfs agressief van kleur,
de boetseerwerken moesten er
niet vcor onderdoen. We zagen
ero.a. doodskoppen, maskers,
vazen, schelpen, dieren aller
hande, sommige de vrucht van
spontane direkte aktiviteit en
andere produkten van veel
beredeneer- en handwerk.
Prof De Waele en Harold Van
de Perre hadden er aan ge
houden de Affligemse Advies
raad hier te vertegenwoordigen
en het kinderateljee voor de be
langstellenden even te belich
ten, daarbij met dank- en lof-
woorden voor al de velen die
b'^roegen tot het ontstaan en
hei instandhouden van derge
lijke kreatieve aktiviteit en dit
vaak in moeilijke omstandighe
den. Uitgekeken wordt dan ook
naar een betere behuizing voor
het atelier en hierbij wordt dan
vooral de schuur van de boer
derij van de abdij geviseerd.
Wilfried Van den Broeck, do
cent kreatieve expressie en
werkzaam bij het ministerie van
Nederlandse Kuituur, dienst
Jeugdvorming, zoon van de in
het Pajottenland en ver daar
buiten heemkundige en folklo
rist Eugeen Van den Broeck uit
Asse, zou de tentoonstelling in
leiden.
Waar hij bij een vorige gele
genheid reeds de historiek van
de jeugdateliers maakte, tekst
die trouwens in een te laat aan
gekomen brochure zal ver
schijnen, stelde spreker zich nu
de vraag «waarom kinderte
keningen exposeren?»
Zeker niet als wedstrijd met
kompetitief karakter en even
min uit kommercieel oogpunt.
Wel omdat het een prettig iets
wordt, oogstrelend en aan
doenlijk voor de toeschouwer.
Als aanmoediging voor de
kleinen hoeft het zeker even
min want aan paternalisme
hebben de meeste een broertje
dood. Toch is het een stimu
lans. Stimulans dan vooral om
de overheid er toe aan te zetten
dergelijke zaken te steunen
zonder dan echter weer te hoge
eisen en te scherpe normen te
willen stellen als tegenprestatie
voor een eventuele betoela
ging-
Voor de begeleiders biedt der
gelijke tentoonstelling wel een
bezinningsmoment waarbij aan
het opmaken van een balans
kan worden gedacht. Voor de
ouders is het alvast een uitno
diging om kontakt op te nemen
met de begeleidersstaf om te
weten te komen hoe dit alles
werd gerealiseerd. Tenslotte
blijft dergelijke expo ook een
sociaal gebeuren wegens, de
ontmoetingsmogelijkheden die
ze aan verwantgerichten biedt
om te komen tot een dialoog en
een verruiming van hun ideeën.
«Hoe verliest de volwassene
zoveel van zijn spontaneïteit
en kreativiteit?» is een vraag
die door een vader na een be-
dankingswoord werd gesteld.
De omgeving legt inderdaad al
lerlei normen op dit remmend
werken. Ook het onderwijssys
teem gaat hierbij vaak niet vrij
uit. Materiële prestatiedwang
primeert boven spirituele
waarden. Verder geeft men
zich door kreatieve aktiviteiten
bloot en dat wordt juist door
vele volwassenen gevreesd.
Het atelier te Affligem biedt
kansen tot zelfexpressie, kan
sen die niet zomaar overal te
vinden zijn. Het leert technie
ken aan en stelt de jeugd in de
mogelijkheid zich zelf te zijn,
eigen initiatieven te nemen en
de eigen vorm ervan te bepa
len.
Het atelier heeft dus een be
langrijke funktie en aandeel in
de groei naar volwassenheid.
Nadat boeketjes aan de bege
leiders werden geschonken
waarbij Dom Idesbald Verkest
O.S.B. de grote afwezige was
volgde een receptie met een
ander Affligems produkt: cider.
Deze tentoonstelling loopt nog
tot zondag 18 juni, op weekda
gen uitgezonderd vrijdag van
14 tot 17 uur en op zondagen
van 10.30 tot 12.30 uur en van
14 tot 18 uur.
LH
Er waren muren tekort om de vele mooie kindertekeningen en schilderijtjes op te hangen. Maar bekijken kan je
ze wel, want ze zitten geklasseerd in mappen (EL)
Kinderlijke verbeeldingskracht in de werken op de tentoonstelling van Ateljee Affligem in het Oud-Hospitaal
(EL)
Veurne in '77 was hij reeds aan
zijn dertigste konfrontatie met
het publiek toe. Vic Anciaux,
staatssekretaris voor Neder
landse Kuituur, noemde hem
«een zeer veelzijdig artiest met
zeer uiteenlopende talenten in
één persoon verenigd. In al die
disciplines wist hij bovendien
een hoog niveau te bereiken en
dit is dan nog zeldzamer. Daar
bij zet Fons zich, zeer sterk
volksgebonden. 100 in voor
de gemeenschap».
«Ik ben bang dat het nieuwe het
oude gaat kapotmaken» ty
peert zijn boeiende persoon
lijkheid met enerzijds vernieu
wingsdrang en anderzijds eer
bied voor het reeds bestaan
de.»
Deze tentoonstelling kan U
gaan bekijken in het K.C. Affli
gem tot en met 25 juni op zater
dag van 14.30 tot 20 uur en op
zondagen van 11 tot 13 en van
14.30 tot 20 uur.
-LH
De naam «jood» begon op winkelramen en zekere
huizen te verschijnen. Anderen spraken over
menselijke eksperimenten. Hitier, leider van de
partij, dacht dat hij over de steun van het leger
beschikte en besloot te handelen. Van 8 tot 9
november probeert hij zijn eerste «putsh» in
Munchen. Hij faalt maar herbegint later. Zonder
zorgen had het «slangennest» zijn nest in Duitsland
gevonden. De historici vertellen dat het nazisme
geholpen werd door het gebrek aan belangstelling en
daden van andere regeringen. In 1923, te Berlijn,
verklaart de lustloosheid van het volk zijn zwijgen
tegenover de politieke gebeurtenissen. De armen
liepen beschaamd door de straten en de minder
armen gingen de andere richting uit.Een film die wij
ten stelligste aanbevelen.
In de Benedenzaal van cinema Palace loopt vanaf
vandaag een reprise omwille dat de naam van de
hoofdrolvertolker, Robert Shaw, de laatste dagen in
het nieuws kwam. The Scarlet Buccaneer» of «De
zeerover» voert ons terug naar de 18e eeuw. Wij
bevinden ons in de Caraïbische Zee. Lord Durant, de
bestuurder van een belangrijke kolonie, maakt de
piraten het leven zuur met behulp van Major Folly,
zijn rechterhand.
Wanneer Major Folly op een goede dag zich klaar
maakt om een piraat op te hangen komt Red Nel
Lynch op spektakulaire wijze de haven binnenvaren
en bevrijdt zijn spitsbroeder. Lord Durant, een
ontaard man zonder scrupules, laat het hoofd van de
rechterlijke macht, een zeer geliefd man, in de nor
gooien en plundert zijn eigendommen.
Zijn vrouw en zijn dochter Jame moeten vluchten en
hun juwelen worden in beslag genomen. Red Nel valt
het konvooi dat de juwelen naar de gouverneur
overbrengt aan en gaat met heel de partij aan de haal.
Daarmee haalt hij zich de woede op de hals van Jane,
wanneer deze later haar juwelen terugvindt...gedra
gen door een barmeisje, die door Ned het hof werd
gemaakt. Dit is het begin van een vriendschap die
niet zonder avonturen verloopt.
De eilandbewoners zijn ondertussen getuige van het
ene drama na het andere. Na de meest
onverkwikkelijke toestanden bevrijdt Ned met de
hulp van zijn bemanning en van de boeren dan
tenslotte toch alle gevangenen van de vesting,
evenals de vader van Jane. En zoals het in alle goede
oude films paste: Eind goed, al goed...de
laaghartige Lord Durant wordt uiteindelijk gedood
door Ned tijdens een bloedig duel. En zo wonnen de
goeden nog maar eens!
In de bovenzaal van cinema Palace dan tenslotte de
film die door de enen hoog aangeprezen wordt en
door de anderen vergruisd «Car Wash», een film van
Michael Schultz. Het is een komische, muziKaie,
soms dramatische kijk op het leven van alledag in
Amerika. Het is een film die de alledaagse dingen
observeert, de handarbeider, de eigenaar van een
luxewagen, zijn zoon, de kassierster, de leverancier,
de restaurantuitbaatster, het straatmadeliefje en de
voorbijkomende automobilisten. Handelingen die
zich afspelen in de kaleidoskoop van het dagelijks
gebeuren in een Car Wash waar vuile, sluikerige
auto's omgetoverd worden in glimmende oogverblin
dende voertuigen, statussymbolen van Amerikaanse
macht, mobiliteit en snelheid. Alles wordt opgediend
met een sausje van helse machiengeluiden en
oorverdovende rockmuziek. Wie goed kijkt vindt
misschien ook nog een draad in deze film.
