Vrije tribune
B.S.P.
Kruislicht
Uw woord
CVP-FRAKTIELEIDER GHIS WILLEMS
KONTRA DE STEDELIJKE JEUGDRAAD
2 - 23-6-78 - De Voorpost
de redaktie heeft het recht deze teksten in te korten.
SLAG THUISGEHAALD
Tindemans heeft zijn slag thuisge
haald De meeste partijvoorzitters
van de meerderheid zijn het met
zijn chantagemetodes met eens,
maar ze durven het met zeggen.
Achter het braaf aangezicht van
deze man op wie al wie rijk is en
rechts betrouwt, gaat een diktator
schuil die alle knepen van het vak
kent, plus de eerzucht en de zwak
heden van meelopers en tegenstre
vers De BSP-leiding werkt slaafs
mee aan het doorvoeren van de po
litiek van het grootkapitaal en haar
eigen nederlaag morgen, wanneer
én rechts én links haar de opgesta
pelde fouten en zwakheden zullen
verwijten.
Wat is er met deze regeringskrizis
veranderd? In feite niets. Voor So
ciale Zekerheid en Tewerkstelling
komen geen bijkredieten. Als bij
wonder hebben Spitaels en Califice
in ministeriële kelders en verbor
gen rezerves niet minder dan zes
tien miljard gevonden om de tekor-
ten aan te vullen ende sigaret
ten zullen nog maar eens vijftien
frank duurder worden. De vol
machten komen er. In twee keren,
als het daarmee ophoudt En Cools
weet de socialistische militanten te
vertellen dat dit een «berekend ri-
ziko» is
Het heet verder dat de partijvoorzit
ters de premier omtrent de wets
ontwerpen van het Egmont-pakt
neDben gedwongen een tijd
schema te aanvaarden. De editoria
list van «De Standaard» heeft de
formule ter verklaring van Schiltz te
herinneren, schrijft hij dat men er
de karwats op legt De parlements-
kommissies zullen inderdaad ge
durende de hele duur van de vakan
tie vergaderen en de Kamer zal ver
vroegd teruggeroepen worden. Ze
zal nu mogen praten waar ze tijdens
de gewone zittijd mag zwijgen Ple
zierig of cynisch is wel, dat de edi
torialist in kwestie vandaag vergeet
te spreken over een «junta»wat hij
enkele maanden geleden nochtans
met veel brio deed. Wel stelt hij de
vraag in hoeverre hier ernstig werk
kan verwacht worden. Wie ver
wacht daar nu ernstig werk van?
Tindemans verwacht alleen van
zich zelf «ernstig werk» En dat
«ernstig werk» kennen we en het
komt er door. Califice zal maar al
beginnen met van de werkloze
vrouwen niet gezinshoofd
een bijdrage te eisen voor de ziek
teverzekering. Van Miert, BSP-
voorzitter, heeft er aan gehouden te
verklaren dat zijn partij niet weigert
over de afschaffing van de veer
tiende maand kindergeld te praten.
De vermindering van alle begrotin
gen met twee ten honderd staat al
aan de orde van de dag, maar
intussen heeft de «Libre Belgique»
toch maar bekend gemaakt, dat er
1.189 nieuwe legervoertuigen zul
len worden aangekocht, voor de
bagatelle van twintig miljard!
Ziezo, we zouden eens zien wat we
zouden zien wanneer de Volksunie
ooit eens mee aan de macht kwam.
Ze pedaleert vandaag als laatste
van het peloton gezapig mee en
slikt alles wat men ze maar doen
slikken wil
We zouden nog méér zien wanneer
de BSP er zich eens zou mee be
moeien. Ze slikt, alle verhoudingen
in acht genomen, nog veel méér,
de volmachten voor Mare Eyskens
inbegrepen. Cools heeft zelfs nog
tijd voor een soort galgenhumor,
waarvan de kleine socialistische
kiezer binnen zeer korte tijd de prijs
zal leren appreciëren.
De vraag is nu hoe ABVV en ACV in
hun kongressen de pil zullen ver
werken. Gaan we naar een hete
herfst, of spelen ze het spel van
Tindemans mee? Een winst - ver
lies - balans waarbij het ABW met
de «veroveringen» van openbare
holding en staatsbank uitpakt,
kunnen zij de werkers in elk geval
best besparen. De prijs ervan zal in
te vele huisgezinnen te zwaar door
wegen!
RAY DE SMET
ZIN EN ONZIN VAN DE
GEMEENTELIJKE ADVIESRADEN
De samenvoeging van de gemeen
ten bracht een schaalvergroting tot
stand op het vlak van het beleid
maar vraagt onmiddellijk om een
schaalvergroting tot stand op het
vlak van het beleid
In het licht van deze werkelijkheid
van vandaag moet dan ook de gro
tere betekenis gezien worden van
de gemeentelijke adviesraden. Niet
elke fuziegemeente schijnt zich' te
bedienen van dit ernstig inspraak
medium. In Aalst, met een 20-tal
adviesraden, werd alleszins geop
teerd voor een ruime vertegen-
woordigingsdemokratie.
Het proces maken van de Aalsterse
adviesraden na één jaar werking,
zou voorbarig zijn en getuigen van
een te grijpgrage kritiek. Men mag
aannemen dat het voor eenieder,
ook voor de bestuursverantwoor-
delijken, nog steeds gewennen is
aan de nieuwe inspraakmogelijk
heid.
Nochtans, terugwijzend op de
kortstondige Aalsterse ervaring, is
het bilan van de adviesraden niet
rooskleurig te noemen
Er is slechts inspraak in een beleid
mogelijk, als er een beleid is. De
inspanningen van een paar sche
penen met te na gesproken, zullen
de leden van de adviesraden niet
kunnen getuigen dat zij door het
schepenkollege ernstig betrokken
worden in het complexe proces van
de besluitvorming (probleemfor
mulering voorbereiding van de be
slissing, de beslissing, de uitvoe-
ing, de evaluatie). Waarachtige in
spraak situeert zich niet aan het
einde van de besluitvorming, wan
neer doeleinden en middelen, prio
riteiten en administratieve proce
dures grotendeels vastliggen Het
gaat veeleer om een onderbroken
samenspel tussen bestuur en ad
viesraad.
Zoals gezegd, de fraktionele be
handeling van (heel weinig) beleids
problemen in de Aalsterse advies
raden, doet grote leegten vermoe
den: ofwel in het beleid van de be
trokken schepenen, ofwel in hun
wil om de onder hen ressorterende
adviesraden te informeren of er
mede te kommunikeren.
Dit kan leiden tot een schijndemo-
kratie waarin de overheid de indruk
geeft een open bestuur te zijn maar
waarbij de vertegenwoordigings
organen op ontoelaatbare wijze de
valueren.
Wij hopen maar dat het schepen
kollege zich ernstig bezint over een
meer duidelijke werking van de ad
viesraden. Dit is niet bedoeld als
kritiek want wij zijn nog niet uit de
experimentele faze en het blijft nog
een zoeken.
Men mag evenmin denken dat het
de taak van de adviesraden is een
verdoken oppozitie te voeren op
bazis van een alternatief beleid
sprogramma. De onvervangbare
rol van de inspraakbeweging is
veeleer de beleidsformulering en
uitvoering te verfijnen. Voor ons is
de overheid niet een a priori weinig
betrouwbare of geloofwaardige ge
sprekspartner, wiens voorstellen
men aan een «tegenexpertise»
moet onderwerpen.
GHIS WILLEMS
VRAGEN WAAROP GEEN
ANTWOORD KOMT
De Regering en de meerderheids
partijen zijn het deze week maan
dag eens geworden over de grote
knelpunten, waarover vorige week
donderdag een politieke krizis los
barstte.
De Eerste Minister is erin geslaagd
om de hoeken af te ronden en de
leden van zijn koalitie te verzoenen
Een uitkomst die iedereen scep
tisch stemt.
Het grote publiek loopt een beetje
verloren tussen de aangekondigde
kalenderprioriteiten of voorrangs
regelingen. De man in de straat
krijgt het gevoel een spektakel bij te
wonen dat eigenlijk niet voor hem
is bestemd. Men krijgt inderdaad
stilaan de indruk dat geen enkel
regeringslid nog weet waar hij van
daan komt of waar hij naartoe wil.
Geen dag gaat voorbij of wij wor
den overspoeld door verschillende
tegenstrijdige ministeriële medede
lingen. Maar op de precieze vraag:
«Wat is nu de uitkomst», komt
maar geen antwoord.
Fundamentele vragen worden ver
waarloosd ten voordele van poli
tieke schermutselingen, waardoor
men alle kanten uitkan om te ver
mijden duidelijke taal te spreken
Duidelijke taal spreken?
Dat betekent o m het land duideljjk
inlichten over hef exact bedrag
van de bugettaire tekorten,
het land precies inlichten over
de vele miljarden die men vinden
moet wil men het evenwicht kun
nen herstellen om België opnieuw
budgettair en monetair leefbaar te
maken. Helaas, het heeft er alle
schijn van dat de Regering de zaken
opnieuw op een klassieke manier
zal verdoezelen en dat de rampza
lige financiële toestand opnieuw zal
«geïnterpreteerd» worden
Maar er is nog een tweede belang
rijke, zo met dé belangrijkste, zaak.
De Regering blaast hoog van de
toren met haar voorgenomen be
sparingen.
Graag zouden wij eens het rezultaat
kennen van de terzake gedane in
spanningen
Kan of durft de regering ons mede
delen op welke punten en voor
hoeveel de regering zelf bespaart?
Want het is inderdaad zeer eige
naardig dat, terwijl de Regering
heen en weer praat over besparin
gen, ten minste twee ministers in
grote geldnood zitten.
Beide beheren een deel van de so
ciale sektor en zij vragen forse be
dragen, Minister van Arbeid en
Tewerkstelling Spitaels vraagt
méér dan 20 miljard en zijn köl-
lega van Sociale Voorzorg, Cali
fice, is tevreden met 7,5 miljard.
Hun begrotingen zijn ontoerei
kend omdat er meer werklozen
zijn en blijven komen dan zij had
den geraamd toen zij in 1977 de
inkomsten en de uitgaven naast el
kaar legden.
Maar de oplossing is al gevonden.
De Regering gaat over tot een
plundering van alle sociale kas
sen, die nog maar enigszins over
rezerves beschikken.
Zo wordt een deel van de fondsen
gevonden in de pensioenkas voor
werknemers. Zij is al enkele jaren
verlieslatend en_Jiaar rezerves ge
raken stilaan uilgeput. Toch oor
deelt de Regering dat hieruit kan
worden geput omdat er nu geld
nodig is. Deze beslissing is zonder
voorgaande en zij leidt er meteen
toe dat zeer ivlug naar nieuwe fi
nancieringsmogelijkheden zal
moeten worden uitgekeken wil
men de komende jaren de pen
sioenen blijven betalen.
De Regering speelt een spelletje,
waarin de Ministers plannenma
kers zijn en de bevolking de ver
liezers. Plannen zijn er genoeg,
maar de uitkomsten zijn karig.
Nemen wij bv. het «Plan Spi
taels». Hiermee trachten de socia
listen duizenden en nog eens dui
zenden werklozen uit de statistie
ken te halen op kosten van de
overheid. Tijdens de regeringskri
zis van voorbije week, heeft men
mu eindelijk toegegeven dat een
belangrijk onderdeel van dit plan
Spitaels een mislukking is geble
ken. Met het BTK (Biezonder Tij
delijk Kader) wou men vele werk
lozen tijdelijk laten aanwerven
door plaatselijke overheidsdien
sten. Hun aantal werd op 25.000
geraamd, maar slechts één vierde
van dit streefgetal werd bereikt.
Minister Spitaels besloot nu het
geld dat hij op zij legde voor het
biezonder tijdelijk kader aan te
wenden voor de betaling van het
stempelgeld.
Het ganse drama van de huidige
krisis ligt besloten in de vele en
gevaarlijke «vragen waarop men
geen antwoord weet»
DIANE D'HAESELEER
PLEIDOOI VOOR EEN STE-
DEBOUW EN RUIMTELIJKE
ORDENING OP MENSEN
MAAT
De Stedebouw en de ruimte
lijke ordening, die in ons land
lang op zich heeft laten wach
ten, is nu niet meer weg te den
ken uit onze samenleving.
De socialisten hebben steeds
een democratische Stedebouw
en ruimtelijke ordening bepleit
ten einde de ontwikkeling van
ons fysisch leefmilieu onder
controle te kunnen houden.
Voor de socialisten telt hierbij
slechts één zaak, nl. het welzijn
van de burgers.
Maatschappelijk welzijn
moet primeren
Al te lang heeft de ontwikkeling
van ons fysisch milieu op wille
keurige wijze plaatsgegrepen.
Financiële belangen bepaal
den vaak de oriëntatie van de
ontwikkeling. Tegenover deze
financiële belangen stellen de
socialisten het welzijn van de
mens, kortom het maatschap
pelijk welzijn. Een democra
tisch ontworpen en uitgevoerde
stedebouw en ruimtelijke orde
ning moet aan de bevolking
een aangepaste woon- en
leefoïngeving waarborgen,
waarin het goed is te leven, te
wonen, te winkelen enz... Dit
aangepast leefmilieu kan al
leen tot stand komen wanneer
de mensen zelf hun woord
kunnen meepraten omtrent de
na te streven ontwikkelingén.
Dat heet: democratische plan
ning.
Gewestplan Aalst is klaar
Zopas werd het gewestplan
Aalst bekrachtigd. Het is dus
van nu af aan bindend. De be
stemming van de Aalsterse bo
dem werd aldus vastgelegd.
Tevens komen aldus een aan
tal opties inzake wegenbouw
vast te liggen. Zopas nog ont
ving BSP-
Volksvertegenwoordiger Mare
GALLE een officieel schrijven
van Minister van Openbare
Werken Mathot waarin deze
aan Mare GALLE de verzeke
ring geeft dat het sluitstuk van
de Aalsterse Ring er komt. De
afwerking van de ring komt
trouwens ook voor op het ge
westplan. Binnen een paar jaar
zal met de werken kunnen be
gonnen worden. De verbinding
tussen Albrechtlaan en E5 is
voorzien achter het Stadspark
van Aalst.
Structuurplan van Aalst:
dringende noodzaak
Binnen het kader van het Ge
westplan moet nu dringend
werk worden gemaakt van het
Structuurplan van Groot-Aalst.
Er werd reeds al te lang ge
talmd hiermede. De socialis
ten willen dat onmiddellijk
werk wordt gemaakt van dit
plan teneinde maximaal maat
schappelijk nut uit het gewest
plan te kunnen halen.
Immers, teneinde zo spoedig
mogelijk plannen van aanleg te
kunnen opstellen zijn vooreerst
klare structuur-opties nodig.
Zorg voor duidelijkheid en
rechtszekerheid
Al deze plannen moeten niet al
leen op democratische wijze
opgemaakt, maar ook in duide
lijke bewoordingen aan de bur
gers verklaard te worden. Im
mers ieder burger heeft er recht
op te vernemen wat er met zijn
gronden gaat gebeuren, waar
de groenzone begint en waar
ze eindigt. Rechtszekerheid
vereist in eerste instantie dui
delijke informatie voor de bur
gers. Deze informatie kan best
tezamen met de voorbereiding
van het structuurplan plaats
vinden. Het is onze hoop dat dit
vlug zal kunnen van start gaan.
Martin HUTSEBAUT
Pol. Secret. BSP
Bij een verjaardag.
Op 21 juni 1963 werd Giovanni
Battista Montini tot paus geko
zen, de «kroning» had plaats op
30 juni 1963: nu vijftien jaar ge
leden.
De vader van de paus was ad-
vokaat; toen zijn zoon, Giovan
ni, besloot priester te worden,
was het voor velen duidelijk dat
een diplomatieke carrière voor
hem als het ware natuurlijk
was. Priester gewijd in 1920
olgde hij lessen aan een ro
meins instituut, die hem inder
daad zouden voorbereiden tot
een dergelijke loopbaan. Zijn
eerste post bracht hem naar
Warschau: hij was toen 26 jaar
en de jongste diplomaat van de
pauselijke staat en de kerk.
Giovanni had geen sterke ge
zondheid; het klimaat in Polen
was hem te hard en vrij spoedig
kwam hij terecht te Rome op
het staatssecretariaat of het
ministerie van buitenlandse be
trekkingen. Hier zou hij het tot
de hoogste funktie van staats
secretaris brengen. In 1955
werd hij tot aartsbisschoD van
't grootste bisdom in Italië be
noemd, nl te Milaan: de stad
met de meeste arbeiders en de
grootste fabrieken van Italië.
De reden van die benoeming
was destijds niet al te duidelijk:
volgens sommigen was Pius de
twaalfde het niet eens met de
progressieve gedachten van
zijn eerste medewerker; vol
gens anderen oordeelde de
paus dat Montini eens zelf paus
zou worden en dus best enige
jaren zou doorbrengen in de
gewone zielzorg
Toen Pius de twaalfde stierf,
was Montini nog geen kardi
naal en dat was wel een kleine
hinderpaal om hem in 1958 tot
paus te kiezen. Het was Joan
nes XXIII die hem in het zelfde
jaar tot kardinaal benoemde;
toen de volksgeliefde «over
gangspaus» stierf, was Montini
de grote kandidaat en hij werd
de 262ste paus van de rooms
katholieke kerk.
Indien wij een stemming moes
ten houden om te weten wie
van de twee: Joannes of Pau-
lus de «grootste» paus zal zijn
geweest voor de kerk, dan
denken wij dat Joannes het
gemakkelijk zou winnen; zeker
nu nog. Het zou ons nochtans
niet verwonderen dat de ge
schiedenis, later, tot een ander
besluit moest komen. Paus
Paulus is inderdaad een zeer
grote paus! Hij is niet een volks
type zoals Joannes er een was;
diens goedheid en frisse humor
ontwapenden zelfs zijn «vijan
den». Paulus is meer een intel-
lektueel man. wat moeilijk te
benaderen, maar iemand die
grote beslissingen durft en kan
nemen. Hij is het toch die het
tweede vatikaan concilie tot
een goed einde heeft geleid.
Nu zijn er wel velen die denken
dat dit concilie niet de ver
wachte veranderingen heeft
gebracht, dat het voor vele
kwesties nog een tasten en een
zoeken is, dat men vandaag
met de ene hand geeft om het
morgen met een andere hand
terug te nemen (bv. op gebied
van de liturgische hernieu
wing). Gods molen - en ook die
van de kerk - maalt langzaam.
De kerk is geen parochie of een
bisdom: zij is de ganse wereld;
een wereld met kristenen van
verschillende strekkingen, met
gelovigen en ongelovigen, met
kristenen en gelovige niet-
kristenen: voor allen voelt de
paus zich verantwoordelijk.
Een belangrijke beslissing kan
een paus maar nemen, wan
neer hij de weerslag van zijn
beslissing onderzoekt voor
vandaag maar ook voor de vol
gende jaren en decenniums,
voor de vrienden en voor de
«vijanden».
Paus Joannes had niet alleen
de vensters van het vatikaan
open gezet, hij had ook beko
men dat iedereen naar hem
luisterde en elkeen wist dat hij
voor alle mensen een vader -
een papa - wou zijn. Denkt
maar aan het bezoek van voor
aanstaande kommunisten op
het vatikaan. Geen paus heeft
zo veel gereisd als Paulus: Hij
bezocht het H. Land, India, de
Verenigde Staten (Uno), Fa-
tima en Turkije, Zuid-Amerika
samen met de bisschoppen
van dat werelddeel, Geneve en
de wereldraad der kerken, Afri
ka. Zijn bezoek aan Polen en
Rusland werd door die landen
verhinderd.
Geen paus heeft belangrijker
brieven geschreven als hij: po-
polorum progressio, lumen gen
tium, humanae vitae. Niet ie
dereen zal met alle stellingen
van de paus altijd akkoord zijn,
maar niemand kan twijfelen
aan het feit dat Paulus VI in eer
en geweten handelt. Meer dan
welke andere paus laat hij de
bisschoppen meespreken in
het beleid van de kerk o.a. door
de driejaarlijkse bisschoppen
synode; hij heeft de bisschop
pen bewust gemaakt van hun
collegialiteit onder elkaar en
van het feit dat de katholieke
kerk een eigen beeld moet
hebben zo wel in Afrika als in
Europa.
Paus-zijn was nooit zo moeilijk,
omdat nooit de problemen zo
groot en zo talrijk waren en dit
door het feit dat de wereld één
dorp is geworden, dat de toe
standen op tien jaar meer ver
anderen als vroeger op een
eeuw, dat alle volkeren en
deelkerken gelijkberechtigd wil
len zijn.
De paus wil een kerk die haa
dienende taak vervult in de we
reld: hij leeft mee met de moei
lijkheden tussen de volkeren
met het probleem van oorlog er
vrede, hij waarschuwt tegen de
onzinnige bewapeningswed
loop, hij gelooft dat er toekoms
is voor de jeugd in de wereld er
in de kerk.
Wie kwam niet onder de indrul
bij de lijkdienst van Aldo Moro
toen de grijsaard uit het vati
kaan meeleefde met family
van de overleden politicus er
van de vermoorde lijfwachtersj
Daarom is het billijk dat wij
heilige Vader-onze Paus-i
ons gebed deze dagen gedei
ken, dat wij het doen in ieder
eucharistieviering; is het gr
en nodig dat wij met Hem mei
leven en meewerken om vi
onze Kerk een «Licht voor
volkeren» te maken.
C.D.V
Omdat de Aalsterse Jeugdraad in een brief aan de gemeenteraadsle
den had meegedeeld zich niet te w illen mengen in het steriele partij
politieke steekspel tussen meerderheid en oppositie over het nieuwe
stedelijk jeugdbeleid, en gevraagd had om meer spoed te zetten
achter een aantal projekten voor de jeugd (bivakterrein, vervoer-
service, hervorming van speelpleinen,...), is CVP-fraktieleider G.
Willems scherp uitgevallen tegen de Stedelijke Jeugdraad.
Dit was meteen de start van een
nieuwe anti-kampagne van raads
lid Willems tegen de jeugdorgani
saties, tegen de schepen van
jeugdbeleid Eddie Monsieur,
tegen de Jeugdraad, tegen de
JONGSOCIALISTEN.
De JONGSOCIALISTEN zouden
«het ene kamp tegen het andere
opzetten» (welke twee kampen?),
de Jeugdraad zou een «politieke»
raad zijn en zich teveel macht toe
eigenen, de jeugdorganisaties
zouden niet meer vrij kunnen be
slissen maar gedwongen en gema
nipuleerd worden tot bepaalde
standpunten door de socialistische
schepen en de Jongsocialisten
(psychologische beïnvloeding en
hypnose wellicht...), de aanwe
zigheden op de algemene verga
deringen van de Jeugdraad zouden
zeer laag liggen (een raadslid
sprak zelfs van 1/ 5 aanwezighe
den, hierbij blijkbaar vergetend
dat 50 van de stemgerechtigde
leden moet aanwezig zijn om
geldig te kunnen vergaderen...),
enz... enz...
Ten aanhorc van de hele gemeen
teraad en de pers betwistte Wil
lems op 26.4.78 bovendien de
Jeugdraad het recht om nog onge
vraagd adviezen aan de stad uit te
brengen... Tijdens de gemeente
raad van 31.5.78 ging hij zelfs nog
verder en zei dat onder de huidige
omstandigheden de Jeugdraad het
best kon opgedoekt worden...
Even voordien had de CVP-
fraktie, op aandringen van Wil
lems geweigers het éénparig ad
vies van diezelfde Jeugdraad met
betrekking tot dé vervoerservice,
goed te keuren.
Men kan de vraag stellen naar het
WAAROM van dit konfliki en het
WAAROM van deze reeks bitsige
aanvallen...
Inderdaad, reeds een gans jaar zijn
twee gemeenteraadsleden, beide
behorend tot de burgerijvleugel
van de CVP, fraktieleider Ghis
Willems en Oud- schepen van
jeugdbeleid Etienne Bogaert, zeer
bedrijvig om al wat het huidige
jeugdbeleid aangaat scherp op de
korrel te nemen en in een negatief
daglicht te stellen.
Al deze zware kritiek scheen op
het eerste gezicht wel verwonder
lijk, daar scheiden Monsieur in
persoonlijke gesprekken en in
kommissievergaderingen van vele
mensen, zowel van de meerder
heid als van de oppositie heel wat
lof ontvangen voor zijn talrijke in
itiatieven en de manier waarop hij
de zaken aanpakte. De nieuwe
Aalsterse aanpak inzake jeugdbe-
gcleiding genoot zelfs belangstel
ling buiten de grenzen van
Groot-Aalst.
Het Ministerie van Nederlandse
Kuituur vroeg dat Aalst deel zou
uitmaken van een kommissie die
een dekreet voorbereidt over «ge
meentelijke jeugdraden» en over
«jeugdkonsulenten». In het tijd
schrift van de katolieke jeugdraad
te Brussel, werd een sociaal arti
kel gewijd aan het nieuwe Aals
terse jeugdbeleid, dat een voor
beeld werd genoemd voor andere
steden. Het beleid van Eddie
Monsieur was zeker geen verder-
zetting van het jeugdbeleid
zijn voorganger Etienne Bogaer
En hier nijpt het schoentje... Wi
Bogaert met kon verwezenlijke
tijdens zijn ambtsperiode van z(
jaar. realiseerde E. Monsieur
loop van de eerste zes maandei
een effektief werkende jeugc
dienst (het jeugdsekretariaat), ee
demokratischc jeugdraad (m<
vertegenwoordiging van allj si
jeugdorganisaties), en de opvan
en begeleiding van kinderen in d
vakantiemaanden in de Vakantit
jeugdateliers...
We kunnen begrijpen dat uit pa
tijpolitiek oogpunt voor de C\
deze open en vernieuwingsg
zindc jeugdpolitiek van Monsic
ongewenst en gevaarlijk wot
geacht.
Vooral daar ook in de kringen
de kristelijk - geïnspireerde jeug
organisaties deze nieuwe
meer en meer aan waardering wi
en men steeds met minder hein
wee terugdenkt aan het out
jeugdbeleid a la Bogaert, dit t
ergernis van Ghis Willems blijl si
baar si'
zi
We kunnen ons nu afvragen, d pt
woorden van G. Willems gebrui h(
kend, WIE probeert -het
kamp tegen hel andere op te
ten», de Jongsocialisten of Gl
Willems? Wil hij absoluut twi
kampen? Moet er tussen de jeu^
organisaties ook aan opposii
gedaan worden?
Indien hij dat wil bereiken, zal lii
nog veel werk voor de boeg heb M
ben... R
Ondertussen aan iedereen...
prettige vakantie, thuis of op
"Ne
De Jongsocialisten
ANTWOORD AAN RIK MULLER Cvp. voorzitter lede
(vrije tribune 16.6.78)
Is C.V.P. Aalst reeds in verlof of moe, dat u, Rik Muller, voorzit
ter C.V.P. Lede, hun Vrije Tribune moogt innemen om mij als
«overloper» en «verrader» te zwartverven in het arrondisse
ment Aalst waar de lezers het kiesverloop Lede niet beleef
den. Of zijn het de vele slechte kritieken die C.V.P. Lede krijgt
waarvoor U in mij het persoonlijk trauma van de etterende
C.V.P. Lede zoekt.
d«
Ed|
KORT EN DUIDELIJK
Op de C.V.P. lijst Groot Lede
stonden 3 kandidaten burge
meesters. Er was een akkoord
«Meest stemmen burgemees
ter en Schepenen». Op die
voorwaarde ben ik op de C.V.P
lijst gekomen.
Dit akkoord werd zeer duidelijk
aan de kiezers voorgesteld
door mijzelf, De Cuyper en
voorzitter Ruyssinck. Op 10 ok
tober behaalde de C.V.P. de
volstrekte meerderheid met
5.747 stemmen (13 zetels)
waarbij 2.013 naamstemmen
voor Grepdon, 1.805 voor Roe-
landt en 1.674 voor De Cuyper.
Na deze duidelijke uitspraak
van de kiezers moest normaal
de voordracht als burgemees
ter voor mij plaatsgrijpen. Maar
de keuze van de C.V.P. kiezers
was niet naar de zin van rente
nier De Cuyper en aannemer
Roelandt die het burgemees
terschap bleven opeisen.
Voorzitter Ruyssinck kon en
wou zijn verantwoordelijkheid
niet opnemen, de 3 moesten
het maar zelf uitvechten. Op 20
oktober beslisten de 13 verko-
zenen (van de 25 kandidaten)
over het al of niet bestaan van
een akkoord waarnaar onze
5.747 kiezers gestemd had
den. Het akkoord werd verbro
ken door 7 neen stemmers en 1
onthouding op de 13. Daar is
door de C.V.P woordbreuk en
kiesbedrog gepleegd tegen
over de kiezers en tegenover
mij. Op dezelfde vergadering
werd De Cuyper voorgedragen
als burgemeester met 11 hand
tekeningen (Grepdon en De
Bruyn, beiden A.C.W. kandida
ten werden aan kant gezet,
zelfs als schepen).
Met deze woordbreuk en dit
kiesbedrog kon ik niet instem
men, ik had de C.V.P. meer
derheid helpen behalen en was
door de kiezer als burgemees
ter aangeduid. Ik kon me niet
laten aan kant zetten om aan
de oneerlijke politiek en de
grote pretentie van een De
Cuyper te helpen voldoen want
dan was ik in de ogen van mijn
kiezers een «uitgekochte».
Zelfs na deze uitstoting wou ik
mijn kiezers niet in de steek la
ten. Terwijl De Cuyper zocht
naar de 2 ontbrekende handte
keningen voor zijn voordracrtOp
als burgemeester bij lijst Gra-dar
vez en BSP. werd ik zelf doot Are
lijst Gravez aangezocht tot coa- iaai
litie. on<j
Muller, ge ziet het verraad pas 8eb
niet bij mij, ge moet het zoeker 'Te
bij de woordbrekers van uv»In
«zeer positieve oppositie». I"00
Gij, die nog maar een paar jaar-dat
tjes als big-boss te Lede geve»"
tigd zijt, eeh paar maande!!"31
voorzitter C.V.P. bij gebrek aar 8C0
kandidaten, een «groentje in d
Leedse politiek». Gij wilt d
rechtvaardige rechter spelen i
navolging van de vroeger^
voorzitter Meester Ruyssinc
beiden «meesters in het rech!
ten???»
Als kristen demokraat zal i
samen met mijn politiek anderj
samen met m'n politiek anders]
denkende vrienden loyaal er
ganse bevolking en voor mij (n
al die politieke viezigheid) is nt
zekerkleur van geen tel meer
Grepdon Alfons, Schepe
Led
WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER:
REPORTERS:
Dolf Boel, Peter Dauwe, Mon De Gendt, André De Groeve, René C
Witte, Roger D'Hondt, Lieve Haverals, Erich Van der Eist, Wil
Hostens, Wilfried Lissens, Rik Devijver, Jean-Paul Van Steerte)
hem, Willy Raes, Marc Van Impe.
FOTO'S EN TEKENINGEN:
Carien Bornauw, eddy Lamin, Jan Muylaert, Jan Strickx, Jo Raes
SPORT:
Mare Marcel, Gilbert De Pauw, André De Wit, Eric Van Aerscho
Jef Van Hove, Beno Van Winckel.
REDAKTIE:
Roel Van de Plas.
