IMPE 1959-1978
VLAAMSE STRIJD
5(1 IA AD
12 - 7-7-78 - De Voorpost
Een zicht op de talrijke aanwezigen tijdens de Eucharistieviering in de
Iemand die heden ten dagen de naam «Impe» hoort siteren, associeert daar onmiddellijk
de Vlaamse strijd en zijn roemruchte 11 juli-vieringen aan. Inderdaad, zonder die fameuze
laarlijkse vieringen van de Vlaamse-Nationale Feestdag, zou Impe nu nog steeds het klei
ne, landelijke dorpje zijn, ergens tussen het groen verscholen in de streek van Aalst. Het
zou verder zijn vredig en rustig bestaan gekend hebben, met zijn spelende kinderen rond
de kerktoren, met zijn typische oude Vlaamse dorpsherberg in de schaduw van de kerk,
zijn Maria-grot op het Dorpsplein en met als enig jaarlijks feit in het gemeenteleven, name
lijk de dorpskermis. Ten minste als men in alle rust en vrede ook deze niet zou vergeten, zo
als dit vorig jaar het geval was.
Maar in dit rustig dorpsbestaan brachten zo'n 20-tal jaren geleden drie Vlaamse strijders
wel enige verandering. Er gebeurde iets met de Gulden Sporenherdenking op 11 juli in het
zicht. Er was een 11 juli-viering. Oorspronkelijk nam dit toch ook niet zulk een hoge vaart.
Het verliep allemaal in de stijl van dit rustig dorpje. Tot dan de periode 1965-66 daar ver
andering in bracht. Samen met de B.O.B. de Rijkswacht, de pers, de radio en zelfs de tele
visie, vonden talrijke Vlamingen opeens de weg naar Impe. Het vredige, landelijke dorpje
kreeg een grote Vlaamse klank. Sindsdien kreeg Impe tevens een benijdenswaardige
Vlaamse bijnaam, men ging het «Klein Diksmuide» noemen. Een naam waar de Impenaren
en de organisatoren van de Impse 11 juli-viering prat op gaan. En terecht.
Ondertussen vinden er reeds in bijna alle Vlaamse gemeenten Gulden Sportenherdenkin-
gen plaats, worden in de grote Vlaamse steden 11 juli-toespraken gehoudën die de kranten
koppen halen. Maar ondanks alles kan Impe blijven prat gaan op het feit een pionier te zijn
in de viering van de Vlaams-Nationale Feestdag. Impe is een naam die zal blijven klinken
in Vlaamse oren.
tiefnemers hoegenaamd
niet. Zij besloten dan maar
een autonoom orgaan op te
richten welke zich jaarlijks
met de organisatie van een
11 juli-feest zou bezig hou
den. Aldus werd het 11 juli-
Alles begon dus in 1959,
zo'n 20 jaar geleden, toen
enkele Vlaamse strijders uit
Impe het initiatief namen
om ook aldaar rond 11 juli
de Vlaamse gedachten op
een passende manier naar
gel, huidig raadslid te Erpe-
Mere.
VERJONGING
In datzelfde jaar 1961 ver
liest het nog jonge 11 juli-
komitee één van zijn stich-
1964 Ime verlaten. Het ko-
mitee moest uitgebreid
worden en dit gebeurde met
de jonge licenciaat Gerard
Impens die tevens voorzitter
werd. Denis De Pauw werd
van dan af sekretaris en sa
men met de man van het
eerste uur, Dolf Boterberg,
zorgden zij voor een ruime
uitbreiding. Het komitee
werd versterkt met Remi
Van den Eeckhout, Frans
Keieman, Alfons De Vuyst,
Herman Delclef, Roger Lal-
mant, Frans Godefroit,
Frans Meuleman en Oscar
De Kerpel. Bekend door een
Leeuwevlag.
In 1965 begonnen Impe en
zijn viering meer in de be
langstelling te komen. Ge
aard Impens en Denis De
Pauw wilden dat op die dag
de leeuwevlag wapperde op
net gemeentehuis, iets wat
/oordien nooit gebeurd
was. Zij togen dan ook naar
het toenmalige gemeente
bestuur met een drieledige
De rijkswacht houdt een oogje in 't zeil op het Impse dorpsplein. Met geen vijf samen of...
11 JULI-VIERING
vraagop de dag van de 11
juli-viering de leeuwevlag
op het gemeentehuis uit
steken, de toelating om op
het dorpsplein te mogen
spreken en een toelage voor
het 11 juli-komitee. Het
Impse gemeentebestuur
antwoordde bevestigend op
de drie vragen, maar er was
een probleempje, zij had
namelijk geen leeuwevlag.
Daarom zegde ze tegen de
leden van het komitee er
één te kopen en deze er zelf
te hangen. Het ijverige ko
mitee liet zich niet pramen
en die bewust zondag van
de 11 juli-viering werd de
leeuwevlag aan het ge
meentehuis gehangen, om
zes uur 's morgens. Dit had
den een aantal gemeente
raadsleden zeker niet ver
wacht en er wérd nogal
duchtig heen en weer gete
lefoneerd. Het gevolg was Tak voorzitter Piet De Pauw (van het I -juli komitee)
dat zij de leeuwevlag ver
wijderden en er de Bel
gische in de plaats hingen.
Dat was uiteraard olie op
het Vlaamse vuur en de
toenmalige schepen, Marie
Godefroit verwijderde op
haar beurt de belgische vlag
en hing opnieuw de leeuwe
vlag aan de vlaggestok. De
ze vlag heeft er toen de
ganse dag gehangen, on
danks vele diskussies en
hier en daar een licht, wat
men noemt, handgemeen.
Die bewuste leeuwevlag zou
Impe en zijn 11 juli-viering
naar de bekendheid voeren
in het ganse Vlaamse land.
De viering kende in dat be
wuste jaar 1965 heel wat be
langstelling. Denis De
Pauw sprak dat jaar de 11
juli-rede uit en namens de
Vlaamse Oudstrijders werd
het woord gevoerd door
dokter Gravez. Op deze vie
ring was het de eerste maal
dat de gekende Aalsterse
tenor Herman Slagmulder,
tijdens de H.Mis zijn talent
liet horen, steeds bijge
staan door Wies Pee aan
het orgel. E.H. De Brouwer
die dus toen niet meer te
Impe stond, droeg de eu
charistieviering op en hield
de kanselrede. Ook toen
werd voor het eerst een op
tocht gehouden met KAJ,
VNJ, Chiro Lede, KSA Le- Sint-Denijskerk te Impe.
de, de Leedse ruiters, en de
harmonie St-Cecilia uit Er-
pe. Diezelfde avond werd in
de toenmalige zaal August
De Vriendt een dansavond
met heel wat bijval inge
richt.
1966 zou dan, dank zij die
bewuste leeuwevlag, een
hoogtepunt worden. De vie
ring vond immers weerklank
in gans Vlaanderen. Het
Impse 11 juli komitee trok
met dezelfde drieledige
vraag als in 1965 naar het
gemeentebestuur. Dus het
vroeg om het Impse ge
meentehuis te bevlaggen
met de leeuwevlag, de toe
lating om op het dorpsplein
te spreken en een betoela
ging. Het antwoord luidde
ditmaal heel wat duidelijker
door een rijkswuchte- dan het voorgaande jaar.
Het was een korte «neen».
Het gemeentehuis te Impe. onhevlagd en bezet
scorte
Wat betekende dat de vie
ring verboden was op d
grond van de feiten van he
voorgaande jaar. Tw©
raadsleden stemde voor di
viering, namelijk Coppen;
en Godefroit, de andere vij
stemden tegen. Maar voo
wie de geografische struk
tuur van Impe wat kendt
was er vlug een oplossinj
in zicht en uiteraard were
naar deze oplossing gegre
pen door het 11 juli-komi
tee. Immers net achter dt
Impse kerk en het Impse
dorpsplein ligt de grens
scheiding met Lede, wat
dus betekent dat het Impse
dorpsplein, toneel van het
jaarlijkse 11 juligebeuren.
aan Lede grenst. Uiteraard
opteerde het 11 juli-komitee
voor de oplossing 50 metei
uit te wijken van de tradition
nele plaats en op een naas1
het dorp liggende weide de
toespraak te laten door
gaan, want deze weide ligt
immers op het grondgebied
Lede. Hiertoe werd toela
ting gegeven door de toen
malige Leedse Burge
meester Raes. Het komitee
kreeg zelfs een schriftelijke
toestemming. Het licht
stond op groen, want de 11
juli-eucharistieviering in de
kerk kon immers niet ver
boden worden door het ge
meentebestuur. Het norma
le 11 juli-programma zou
zijn beloop krijgen. Doch
het Impse gemeentebestuur
kreeg lucht van de gekozen
wisseloplossing en dit was
een doorn in haar oog. Zi;
kon nog één zaak doen en:
dit deed zij ook. Zij vaardig-1
de een samenscholingsver
bod uit, want van de uit-j
gang van de kerk tot op het;
grondgebied van Lede:
moest er ongeveer honderd'
meter afgelegd worden. Er:
was dus een samenscho-:
lingsverbond. Met niet meer-
dan vijf personen samen
of...Die bewuste zondag;
waren B.O.B. en Rijks
wacht vroeg van de partij
met waterkanonnen en al.l
Er heerste een gespannen
sfeer. Bij de uitgang van de
kerk na de eucharistievie-
De taaie Vlaamse figuur Flor Grammens houdt zijn toespraak op de kerkmuur te Impe.
voor te brengen. De noeste
Vlamingen van het eerste
uur waren E.H. De Brouwer,
een Vlaams nationalist
sinds zijn jeugd, en de he
ren Amedee Godefroit en
Adolf Boterberg, twee har
de Vlaamse figuren van vóór
de oorlog in het VNV. Ame
dee Godefroit was toen
raadslid te Impe en Adolf
Boterberg was lid van de
Vlaamse klub te Lede en te
vens een persoonlijke
vriend van Jef Cool.
Deze drie eminente Vlamin
gen vonden dat er te Impe
een 11 juli-viering meer dan
op zijn plaats was en zij
zouden dit organiseren. Zij
legden de nodige kontakten
met de plaatselijke Davids-
fondsafdeling. Het toenma
lig bestuur van deze vereni
ging voelde er niets voor.
Zij vonden deze Vlaams-
Nationaal gerichte aktiviteit
veel te ekstreem en zij kon
den zich bijvoorbeeld hoe
genaamd niet verzoenen
met de idee dat de Vlaamse
Leeuw in de kerk zou ge
speeld worden.
Deze zienswijze ontmoedig
de nochtans de drie initia-
komitee geboren.
De eerste viering, dus in
1959, beperkte zich tot een
piëteitsvolle eucharistievie
ring, opgedragen door de
voornoemde dorpsherder,
E.H. De Brouwer, in de pa
rochiale kerk van St-Denijs.
Ondanks vele tegenkantin
gen was er een bomvolle
kerk die uit volle borst
Vlaamse liederen meezong
tijdens de eucharistievie
ring. Zij werden hierbij be
geleid door de befaamde
Antwerpse organist Wies
Pee, die nu nog steeds van
de partij is. Na de H. Mis
was het Toon Van Over-
straeten, zoon van Jozef
Van Overstraeten, voorzitter
van de VTB-VAB, die de
eerste 11-juli-rede uitsprak
op het Impse dorpsplein, op
de muur van het toen nog
bestaande kerkhof rond de
kerk.
De vieringen de volgende ja
ren verliepen alle volgens
die identiek stramien. In
1960 was de Mechelse se
nator Wim Jorissen gast
spreker en in 1961 werd de
11 juli-strijdreden uitge
sproken door Piet Vindevo-
ters, de heer Amedee Gode
froit, voor velen een te
vroeg verlies. Er werd ge
zocht naar versterking en
dit betekende tevens ver
jonging, want het was de
student Denis De Pauw die
tot het 11 juli-komitee toe
trad. Het was de tijd na de
beruchte marsen op Brus
sel. Het was ook de tijd dat
de Vlaamse strijd hevig be
gon op te laaien. In 1962
kreeg het nieuw lid, Denis
De Pauw tevens de taak op
zich om de 11 juli-redenaars
in te leiden, een taak welke
hij nu nog steeds vervult.
De eerste spreker die hij
mocht inleiden was Wim
Jorissen, die in 1962 voor
een tweede keer van de par
tij was en in 1963 keerde
Toon Van Overstraeten
eveneens voor een tweede
11 juli-rede naar Impe terug
De gekende pater Theo
Brauns was de gastspreker
in 1964.
In de winter van 1964 op
1965 kreeg het 11 juli-komi
tee, toen nog spesifiek
Imps, een algemene en
jeugdigere tint. E.H. De
Brouwer had in september
De Antwerpse orgnaist Wies Pee reeds de eerste van de partij in 1959 en nog steeds is hij er bij te Impe.
