AALSTENAARS MAAKTEN
EENENVIJFTIGSTE IJZERBEDEVAART
f.
V
De Voorpost - 7-7-78 - 19
irig jaar publiceerden wij een uitvoerig artikel over de bijdrage van de Aalstenaars aan de
Eenmalige jubileumbedevaart te Diksmuide. Deze bijdrage bestond toen voor zo'n 90% uit
%pstenaars. Ook dit jaar was dat terug het geval.
iLSTENAARS
Anneer wij even de lijst van de
*>lnemers aan de Ijzerbedevaart
érlopen merken wij op dat er ons
sl wat namen vertrouwd in de
In klinken. De regie van de hele
ikatie berustte zoals vorig jaar in
deskundige handen van Her-
n Slagmulder Deze laatste
rd bijgestaan door Chris Bom en
loipen door Bert Eelbode, Dries
yninckx en Diederik Van Dur-
Allemaal namen die ons in
st goed bekend zijn.
der werd de koreografie op
:e massaplechtigheid verzorgd
jr de Aalsterse Kunstgroep Al-
>ne die terug met meer dan hon-
•d jongens en meisjes present
s. Voor deze groep betekende
trouwens een jubileumoptreden
nt het was de vijfde opeenvol-
nde maal dat zij deze plechtig-
id koreografisch verzorgden. De
eën voor de koreografieën waa-
i ook dit jaar van Oskar Van Mal-
Gerd Holvoet en Andrée Bulti-
figuratie met de leeuwenvlag-
i werd verzorgd door de Aals-
je Chiro Maeva en de presenta-
berustte in de handen van Kns
rbijt en Herman Coessens Tot
/er dus allemaal welbekende
iterse namen.
ItOGRAMMA
pt tema van deze enenvijftigste
[erbedevaart was opgebouwd
hd het door een onbekende sol-
wt op de steen van Merken ge-
fïreven: «Hier ons bloed, wan-
ler ons recht?».
f hele plechtigheid startte tradi-
toetrouw met een plechtige eu-
pristieviering opgedragen door
in Vlaming, Richard Peyskens,
in Nederlander, Omer Grilliet en
In Fransvlaming Willem Deprez.
s historische evokatie vatte aan
et bazuingeschal. Bazuingeschal
it Rik Van de Sompel, ondervoor-
Iter van het Ijzerbedevaartkomi-
e, inleidde voor zijn oproep tot
eun.
et eerste deel dat als titel meek-
eg «Hier ons bloed» liet ons even
rtugblikken in het verleden,
oor de steen van Merken zijn drie
ierïta belangrijk.
eep 20 augustus 1844 had te Mer-
irem een feestelijke inhuldiging
lul^ats van een monument ter ere
^n hun zeventiende-eeuwse
%rpsgenoot. de dichter latinist en
'erbuiet Syderoen de Hoossche die
hefch naaf de nnode van die tijd Sid-
||fJnius Hoschius noemde. Zijn
."onzen borstbeeld bekroonde
n^en de monumentale dorpskom
Zfp 27 oktober 1917 heroverden de
enheden van het eerste Franse
ie^ger het grondig verwoeste Mer-
6n. Het borstbeeld van de Hoos-
the was verdwenen, het arduinen
betstuk lag tegen de verpuinde
erkmuur. Vlaamse frontsoldaten
adden er met bruin-rode letters op
éverfd: Hier ons bloed, Wanneer
ns recht! Niemand zag die kreet,
jj lag naar de grond gekeerd.
4 februari 1934 Schenking door
et Merkense gemeentebestuur
an het Ijzerbedevaartkomitee van
Je door sekretaris Clemens de
JDiandtsheer toevallig ontdekte
i u|een aan de voet van de intussen
iropgebouwde kerk. De letters
leesbaar gebleven.
Dit gebeuren werd door Kunst
groep Alkuone en de Mariakantorij
uit Sint-Niklaas treffend geëvo-
keerd in allesbehalve gunstige
weersomstandigheden Een druile
rige regen en hevige wind deden
zowel de toeschouwers als de uit-
mens dat Ijzerbedevaartkomitee
een toespraak waarin hij onder an
dere het volgende zegde:
De steen van Merkem stelt ook een
vraag, de vraag van het oude
Vlaamse ongeduld: «Wanneer ons
recht?»
ontleed, gewogen en afgewezen.
Dat was natuurlijk en onvermijde
lijk, vrije mensen blijven vrij oorde
len en handelen. Na een jaar be
vestigen we ons standpunt, omdat
het akkoord in wezen hetzelfde is
gebleven. Dat akkoord heeft in
Vlaanderen een diepe beroering
verwekt, die aanhoudt ook nadat
het op Stuyvenberg werd aange
vuld.
In Vlaanderen was de volksnatio-
Egmont-akkoord en zijn gewest
vorming nu al niet voorbijgestreefd
in de optiek van de partijpolitiekere.
De meningen zijn gekend: elke au
tonomie moet doorgetrokken wor
den naar het onderwijs, naar de
hulpverlening aan de ontwikke
lingslanden, naar het sociaal- en
ekonomische beleid en niet het
minst naar de fiskaliteit!
Alle Vlaamse verkozenen uit Bra
bant en Brussel huiveren voor de
positie van de Vlamingen te Brus
sel en voor het Vlaams karakter
van Halle-Vilvoorde.
De Vlaamse arbeiders bepalen hun
eigen houding in het staalkonflikt.
In elk geval is het voor Vlaanderen
nu het ogenblik om het blitzoffen-
sief van de frankofonen resoluut te
rug te slaan.
Wij zijn geen verslagen volk en wij
gaan niet verder onder het cau-
dijnse juk van imperialisten die ons
straks 150-jaar uitbuiten en ons
grondgebied blijven aanvreten
Wij strijden verder, zoals het hier in
reuzeletters staat afgebeeld: voor
ons Brussel, voor ons Brabant,
voor écht zelfbestuur in een échte
staat!
Al wie de Vlaamse staat in zijn pro
gramma schrijft moet met ons mee
in eendracht voor het grote doel, in
strijdvaardigheid en in waardig
heid.
Op deze vlakte van de bezinning
stellen we duidelijk dat overleg en
gesprek tussen allen die van goe
den wille zijn, steeds gewenst en
vereist zijn
Waar het gaat om de fundamentele
rechten van ons volk kunnen zij
Kunstgroep Alkuone tijdens de evokatie van De moeder- een getoonzet gedicht van Anton Van Wilderode dat
de bloemenhulde voorafging (Sj)
Tijdens de eedaflegging en de slotapoteose vormde de Aalsterse chiro
Maevo de erehaag met leeuwevlaggen (SJ)
voerders verkleumen van de kou
de
Zoals telkenjare was ook dit jaar de
bloemenhulde een van de hoogte
punten uit het bedevaartgebeuren.
Honderden bloemstukken werden
van de nieuwe Ijzertoren naar de
Paxpoort gedragen Een indru
kwekkend moment
Het eerste deel werd besloten met
het lied «De Flaminganten», ge
bracht door Herwig en Paul Va
gant. Het zoveelste antwoord aan
Brei.
Het tweede deel ging onder het
tema «Wanneer ons Recht», en
hier werd vooral het heden en de
toekomst onder de loepe geno
men.
Het hoogtepunt van dit tweede deel
vormden echter de toespraken.
TOESPRAKEN
Jozef Coene, nog een in Aalst ver
trouwde naam, voorzitter van het
Ijzerbedevaartkomitee, hield na-
De taaie bedevaarder, bezield door
de verheven ideale en de onkreuk
bare beginselen van het testament
en de geest van de Ijzer, stelt zich
nog steeds deze vraag. Hij doet dit
nu meer dan een halve eeuw. hij
volhardt, hij eist een antwoord in
trouw aan het wezen en de traditie
van deze jaarlijkse tocht.
De bedevaart heeft nooit aan par
tijpolitiek gedaan. Hij heeft veel par
tijpolitiek, vele regeringen, vele re
geerverklaringen zien komen en
zien gaan
Hij blijft pal staan op zijn hoge be
tonnen toren en roept elk jaar de
Vlamingen op, om te getuigen,
schouder aan schouder, in een qe-
zamenlijk Vlaams bewustzijn, voor
de heropstanding van het Vlaamse
volk.
Verleden jaar stonden we hier voor
een regeerverklaring, die ook het
Egmont-akkoord bevatte
We hebben dat akkoord zakelijk
de vlakte te Kaaskerke (SJ)
wind kwamen toch.nog
dan 30 000 bedevaarders
ndanks regen
regie: verkleumde maar blije gezichten om het welslagen van het gebeuren. V.l.n.r. Dries Bruynincks. Bert
'Eelbode. Mevrouw en Herman Slagmulder, in gesprek met de Vaganten (Sj)
nale strijd gerijpt tot een politiek
programma dat aansluit bij het tes
tament van de Ijzer: federalisme
met twee.
Meer dan vijftig Vlaamse strijd- en
kuituurverenigingen delen dat
standpunt, het Egmont-akkoord
heeft ze samengebracht in een
eendracht die in Vlaanderen tot
nog toe niet werd bereikt.
De strijd gaat dus onverdroten ver
der voor een écht zelfbestuur.
Vlaanderen kan en moet eendrach
tig blijven op het hoge vlak van de
strijd voor waarachtig zelfbestuur,
uit te bouwen in de Vlaamse staat.
In de realiteit en schematisch be
schouwd: houden de Egmont-
Stuyvenbergakkoorden een sterke
unitaire Belgische staat in stand,
die geen plaats gunt aan een
Vlaamse staat; ze ontwerpen een
drieledige gewestvorming, met
toegevingen te Brussel en in
Vlaams-Brabant, die alle Vlamin
gen pijn blijven doen en onze toe
komst in het gedrang brengt. Deze
gewestvorming zou gerealiseerd
worden vóór elke grondwetsher
ziening: morgen, konstant en kon-
kreet Ze voorzien een begin van
tweeledig federalisme met be
perkte bevoegdheden.
Dit zogenaamd federalisme krijgt
maar zijn beurt na een nieuwe
grondwetsherziening die eerst
haar kans krijgt na de huidige legis
latuur, normaal in 1981.
Vlaanderens optiek in de staats
hervorming is steeds geweest: de
Vlaamse staat door een integraal
federalisme met twee en geen
nieuwe toegevingen meer
Voor de Brusselse frankofonen is
de staatshervorming het Brusselse
gewest, Ie grand Bruxelles. waar ze
alle macht nemen.
Voor de Walen is de staatshervor
ming het Waalse gewest, waar ze
een sociaal-ekonomische politiek
zullen uitbouwen naar hun zin en
zich verder zullen laven aan de na
tionale solidariteit
Wat stellen we nu vast?
Nog vóór de definitieve wetsont
werpen klaar zijn. in een ingewik
kelde en voortdurend betwiste ma-
tene. staan het FDF en de Waalse
regeringspartijen te trappelen van
ongeduld om de Egmont- en Stuy-
venbergakkoorden in een onzinnig
ijltempo door te drukken en hun
gewestvorming binnen te halen.
Alle Vlamingen beseffen wat onheil
dat brengt voor de Brusselse Vla
mingen. voor Vlaams-Brabant en
voor gans Vlaanderen.
Lukt het dan wordt Brussel vanal
1979 gepacificeerd tot een Vlaams
kerkhof, blijft Brusselnaar de let
ter beperkt tot de negentien ge
meenten, maar springt in werke
lijkheid de «carcan» tot diep in
Vlaarhs-Brabant.
Vlaanderen kan met langer het dik-
taat ondergaan van de frankofone
imperialisten Bij de grondwetsher
ziening van 1970, moest het de af
grendeling van zijn demokratische
meerderheid in het parlement be
leven; moest het de pariteit in de
ministerraad en de zogenaamde
vrijheid van het gezinshoofd te
Brussel toestaan
De triomfante toon van de FDF-
profetën maakt het duidelijk dat de
frankofone opmars sistematisch
verder gaat.
Het is natuurlijk dat in het voorbije
jaar. en niet het minst door Vlamin
gen aan de top. ernstig werd nage
dacht over het Egmontpakt en zijn
ontworpen gewestvorming. Rijst
hier meteen niet de vraag: is het
zich sociaal aanpassen door ABN
te spreken en de wet te gehoorza
men.
Tegenover sympatieke en ver
standige Brusselaars staan stads
genoten die leven in een primitieve
haat en minachting van het Neder
lands; die hebben een grondige
mentaliteitsverandering nodig. Ze
mogen van de Vlamingen dialekt-
loos ABN eisen, maar de Vlamin
gen mogen van hun vlotte ABN-
beheersing vragen; achterwege la
ten van taaiagressie; volledige ge
lijkstelling van ABN en Frans
Het is erg belangrijk dat alle Vla
mingen konsekwent ABN gebrui
ken in hun kontakten met alle Brus
selaars.
APOTEOSE
De apoteose van deze enenvijftig
ste Ijzerbedevaart bestond uit een
vlaggenhulde gebracht door Al
kuone, onmiddellijk gevolgd door
de Eed van Trouw voorgezegd
door Julien Segaert. Bij deze laat
ste gebeurtenis vormden de Chiro
jongens van Maeva een erehaag
met leeuwenvlaggen.
Tot slot van een ingekort Ijzerbe-
devaartprogramma werd dan tens
lotte naar jaarlijkse traditie besloten
met de drie nationale liederen.
S.J.
-Hier ons bloed, wanneer ons
recht- op de steen van Merkem.
vormde het tema
rond de 51* Ijzerbedevaart (SJ)
Voorzitter Jozef Coene
tijdens zijn rede (SJ)
echter maar zinnig zijn, wanneer zij
gevoed worden aan de klare bron
die hier ontsprongen is: het testa
ment van de Ijzer, de geest van de
Ijzer, de Ijzeren rechtlijnigheid.
33 jaar na het einde van de laatste
wereldoorlog stellen we vast dat er
in het laatste regeerakkoord geen
woord staat over amnestie
België klopt hier een treurig rekord.
Na de samenzang «Groeninge»
kwam de Groet uit Noord-
Nederland gebracht door Prof. dr.
P C. Paardekooper. Deze spreker
oogstte vooral bijval bij het publiek
door op humoristische wijze rake
klappen uit te delen aan de Frans
sprekende Brusselaars. De inhoud
van zijn redevoering is in het kort
als volgt samen te vatten:
De Ijzerfront-soldaten vochten
voor de vrijheid van België (tegen
de Duitsers); maar ook voor taal
vrijheid (tegen hun eigen officie
ren) Die laatste strijd duurt nog al
tijd voort; taalvrede door taalgelijk-
heid moet het doel zijn.
Dat eist taaiaanpassing van de
franskiljons in overeenstemming
met de geest van de taalwetten: in
Vlaanderen enkele Nederlands.
Wil een franskiljon een goeie
staatsburger worden, dan zal ie z'n
hoogmoedige houding afleggen en
