Vrije tribune
B.S.P.
Kruislicht
Uw woord
2 7-7-78 - De Voorpost
WIE WIL WAT
Het is de taak van een
journalist de lezers van zijn
blad nieuws te brengen. Dit
is een eerbiedwaardige
taak en ze kan in het fun
geren van de demokratie
een grote rol spelen.
Er treft dus de «Voorpost»
en de betrokken journalist
in het bijzonder, "geen enkel
verwijt omtrent het feit dat
dit blad in zijn vorig num
mer, onder de titel «Slacht-
huisbedrijf stopt eksploita-
tie»>, een reeks van gege
vens bracht die alleen de
leden van de werkgroep
met het onderzoek belast
kunnen kennen. Alleen mis
schien dit, dat de beslissing
van kollege en gemeente
raad op het ogenblik van
het publiceren van het ar
tikel in kwestie nog niet
bekend was, of kon zijn.
Een andere vraag is echter,
wie de dokumenten in kwes
tie aan iemand van de pers
heeft doorgespeeld Wie,
wanneer men weet dat de
leden van deze werkgroep
zich verbonden hadden tot
op de dag van de beslis
sing van de gemeenteraad,
naar buiten toe noch over
het onderzoek te spreken,
noch er over te schrijven
Nu blijkt uit het gepubli
ceerde artikel en de aan
gehaalde gegevens zeer
duidelijk, dat de «wie» in
kwestie bijna met zeker
heid iemand van de werk
groep MOET zijn. En waar
de groep «verdachten» zo
klein wordt en het gegeven
woord voor ons nog een
begrip is dat we wensen te
eerbiedigen, houden wij er
aan dik te onderstrepen dat
wij voor dit lek absoluut
geen enkele verantwoorde
lijkheid dragen,
wellicht mag wel de vraag
gesteld wordan WIE bij do
voorbarige publicatie van
de gegevens en bij de titel
die boven het geheel prijkt
belang heeft. Wie wil wat
Zouden er mensen zijn die
hun eigen fouten van vroe
ger in de schoenen willen
schuiven van degenen die
vandaag een onderzoek
hebben helpen doorvoeren
en tot zekere besluiten zijn
gekomen, waarover zij echt
niet jubelen en in geen ge
val aan de basis ervan lig
gen Het zou ons waar
achtig niet verwonderen
En toch zullen wij niet op
de verleiding ingaan hier
zelf gegevens aan te halen,
waar wij ons verbonden
hebben dit in geen geval
voor de gemeenteraadszit
ting die een besluit moet
nemen te doen. Maar het
moet ons wel van het hart,
dat het ons als zeer be
denkelijk voorkomt inzake
politieke verantwoordelijk
heid en moraal wanneer
bepaalde heren daar an
ders over denken.
Voor de rest verwijzen we
naar ons artikel van vorige
week over inspraak, beleid
en oppositie, en zullen wij
ten gepasten tijde over het
geheel van de slachthuis
zaak onze eigen versie ge
ven. En dat zal niet voor
iedereen even plezierig
zijn
Ray De Smet.
dienaangaande aan het CBS.
21.8.73: voorstel begroting
dienstjaar 1974 voor een be
drag van 1.400.000 fr.
5.8.1974: herneming voorstel
voor begroting dienstjaar 1975.
28.8.75: opnieuw herneming
voorstel voor begroting dienst
jaar 1976.
6.11.75: nota van het dienst
hoofd aan het CBS: aanklacht
van de onhygiënische toe
stand.
12.8.1976: nogmaals een
voorstel voor opname begro
ting dienstjaar '77.
9.8.1977: vraag om nieuwbouw
(onhygiënische inrichting)
16.11.77: de zoveelste drin
gende oproep van het dienst
hoofd aan het CBS
ledereen kent voldoende het
probleem: in een vervallen bu
reelruimte van vier meter op
vier meter moeten vier perso
neelsleden hun taak vervullen.
Dat dit werkmilieu allesbehalve
gezond, totaal onhygiënisch, ja
zelfs gevaarlijk is, hoeven wij
zeker niet verder uit te leggen.
Deze vier mensen verdienen
alle lof voor de bijkomende in
spanningen welke zij zich dage
lijks troosten om hun op
dracht op een vlotte en stipte
manier te blijven vervullen in
een dergelijke bouwvallige
krot. Doch deze toestand is niet
alleen onduldbaar voor het
personeel maar evenzeer voor
de honderden werklozen, die
elke dag, vaak zelfs buiten in
weer en wind moeten aan
schuiven voor de stempelkon-
trole.
Men schijnt te vergeten dat het
hier gaat om mensen waarvoor
het in de meeste gevallen, tries
tig genoeg is dat ze werkloos
zijn en moeten komen stempe
len.
En nochtans bestaat sinds ja
ren een ontwerp voor nieuw
bouw en zijn de diensten van
het herscholingscentrum be
reid gratis de metselwerken uit
te voeren.
Waarom en waarop wordt dan
gewacht?
Om verkeerstechnische rede
nen? Omdat het voorstel in
1971 van de toenmalige sche
pen van Sociale voorzorg
kwam? Om de moeilijkheden
bij het doortrekken van een
nieuwe straat? Wij hebben er
het radën naar
Waarom, gezien de moeilijk
heden «schijnbaar» onover
brugbaar zijn geen ander ge
bouw in gebruik nemen?
Bieden de gebouwen van de
FRIAC geen onrechtstreekse
oplossing? De werklozendienst
is «De» stadsdienst waar dage
lijks het meeste volk over de
vloer komt en hij is de
slechtst behuisde. Allesbe
halve een referentie!
Er zijn altijd redenen genoeg
om uit te stellen wat moet ge
daan worden, maar het zijn al
tijd uitvluchten Hoelang nog
dergelijke uitvluchten?
Chris Lievens-Borms
CVP-raadslid
TOESTAND STEDELIJK
STEMPELKANTOOR
Het is niet de eerste maal dat
over de erbarmelijke behuizing
van de werklozendienst in de
Hovenierstraat geschreven en
gesproken wordt. Sinds begin
1971 werd herhaalde malen
aangedrongen bij de schepen
van Openbare werken om aan
deze erbarmelijke toestand
een einde te stellen. Tever-
geeft!
Wij vermelden hier enkele data
ter verduidelijking:
21.1.71: schrijven v.d. toen
malige CVP schepen van So
ciale voorzorg aan de schepen
van Openbare werken betref
fende herinrichting of verbou
wing van de werklozendienst.
25.11.71: herinneringsnota
VOOR
RECHTVAARDIGER
PENSIOENEN
Wanneer de anti-crisiswet
zal gestemd zijn, zal met
een een einde gemaakt zijn
aan een sociaal onaan
vaardbare toestand op het
vlak der pensioenen met
de super pensioenen zal het
dan amen en uit zijn. Met
een zal een belangrijk so-
sialistisch programmapunt,
nl. meer sociale rechtvaar
digheid en gelijkheid, ver
wezenlijkt zijn. Het is dank
zij de politieke moed van
de socialistische minister
van pensioenen dat een
einde wordt gemaakt aan
één van de meest schrij
nende en aangevochten so
ciale wantoestanden. Wij fe
liciteren minister Wyninckx
dan ook met zijn moedige
politiek ten bate van meer
gelijkheid onder alle men
sen
Heftig verzet vanuit
conservatieve hoek
Nu onder druk van een so
cialistisch minister de rege
ring een einde wil maken
aan mistoestanden en so
ciaal onverantwoorde privi
legies (waarover nooit in
formatie aan de bevolking
werd gegeven, want het wa
ren goed bewaarde confi
denties komen sommige
heren in het verzet.
Zolang de staat aan de heer
Gouverneur van de Natio
nale Bank zijn pensioentje
van 12 miljoen frank garan
deerde, mocht met de be
scheiden pensioenen van
de arbeiders, bedienden en
zelfstandigen gebeuren wat
men maar wilde. Dat was
alles in orde want dat droeg
bij tot de noodzakelijke be
sparing en matiging. Nu
echter de socialisten willen
gaan raken aan de SUPER
PENSIOENEN worden de
heren Kwaad en voelen ze
zich tekortgedaan in hun
voorrechten Nu schrijven
ze boze brieven aan alle
parlementsleden en weige
ren de heren universiteits
professoren zelfs de stu
denten te delibereren. De
overheid van de Katholieke
Universiteit te Leuven
schaart zich langs de kant
van de professoren en zegt
dat de regering ongelijk
heeft aan de professoren
het emeritaat te willen af
pakken. Dat emeritaat bete
kent dat de professoren
voor hun pensioen hun wed
de gewoon doortrekken
(wat nu nog het geval is).
Ook de P.V.V. U weet
wel de partij van de kleine
middenstanders gaat hef
tig te keer tegen de anti-
crisiswet. Er wordt immers
geraakt aan de voordelen
van de groten Dus moet
de P.V.V. reageren en ten
allen prijze proberen te ver
hinderen dat de anti-crisis
wet gestemd wordt. Deze
liberale taktiek zal zeker
niet onopgemerkt voorbij
gaan aan de duizenden
middenstanders en werk
nemers die zullen inzien
zich vergist te hebben hun
vertrouwen aan de P.V.V.
geschonken te hebben
Luister naar mijn woorden
maar kijk niet naar
mijn daden
Van de gouverneur, de uni
versiteitsprofessoren en de
P.V.V. zou men kunnen zeg
gen dat ze de passie pre
ken voor de anderen, maar
gaan stijgeren wanneer men
gaat raken aan hun grote
voordelenZe preken de
matiging voor anderen maar
gaan ondertussen door met
het opstapelen van de ene
bevoordeling op de andere
voor diegenen die het zeker
niet nodig hebben.
De socialisten hebben ge
meend dat het nu maar
eens moest uit zijn met de
ze a-sociale toestand als
er moet bezuinigd worden,
dan zeggen wij «akkoord»,
maar dan te beginnen met
diegenen die er best tegen
kunnen.
Wij hopen alvast dat de
socialistische minister van
pensioenen er zal in slagen
zijn sociale plannen door
te zetten, tegen het verzet
van de P.V.V., de gouver
neur van de Nationale Bank
en de universiteitsprofes
soren in, zodat alvast ALLE
gepensioneerden op een
voet van grotere gelijkheid
en sociale rechtvaardigheid
kunnen genieten van hun
welverdiend pensioen
Martin Hutsebaut.
Pol. Societ. BSP Aalst.
POLITIEKE
VAKANTIEMISERIE
De regering, de partijvoorzitters en
enkele syndikale leiders vatten deze
week het juli-gedeelte van hun ma
rathon aan met de schijnbare be
wering in vier weken tijds de anti-
crisiswet en de institutionele her
vormingen in werking te laten tre
den.
Opvallend bij deze besprekingen
zijn de zeer zware beschuldigingen
die geuit worden aan het adres van
de oppositie Het lijkt wel of het de
Liberale Partij verboden zou zijn in
tegen de overmoedige, lichtvaar
dige en gevaarlijke intenties van de
heer Tindemans. De eerste Minis
ter hoopt immers te slagen in zijn
uitdaging door zich te beroepen op
de meest verfoeilijke middelen om
een land te regeren: het onderste
boven gooien van commissiezittin
gen, overmachtwetten, nachtver
gaderingen tot en met, waaruit dan
telkens een rekordaantal overeen
komsten het licht zien. Of zijn het
eerder een aantal «schipperin
gen»?
Het is ten zeerste begrijpelijk dat de
oppositie in deze onoverzichtelijke
situatie vroeg dat men op zijn minst
de Raad van State zou raadplegen
over de hoofdaspekten van de zgn
«crisiswet» Niet het parlement,
maar wel de partijvoorzitters van de
meerderheid hebben beslist deze
elementaire juridische voorzorg
niet te nemen.
De huidige regering gaat dus wet
ten uitvaardigen die voortspruiten
uit gebrek aan samenhang en ver
warring. Toch zijn 't juist die wet
ten die o m. ons financieel en
"economisch bestel in de toekomst
terug op de goede weg zouden
moeten helpen
Een stoutmoedigheid die we ons
moeilijk in een ander Westers de-
mokratisch land kunnen indenken.
Maar die stoutmoedigheid verwa
terd met de dag.
Het vertrouwen onder de rege
ringspartners is zoek.
Het mechanisme van de tijdbom,
die midden juni onder het Kabinet
werd gelegd, is enkel maar even
teruggedraaid. Het wordt steeds
maar duidelijker dat «crisis die er
geen was» wel eens het begin van
het einde zou kunnen betekenen.
Ondertussen hebben deze week de
zowat twaalfduizend personeelsle
den van de Openbare Kredietinstel
lingen verder gestaakt tegen de cri
siswet.
De arbeiders, bedienden en kader
leden van de genoemde instelling
willen met hun aktie verder hun
verzet onderstrepen tegen wat zij
een aanslag noemen op hun sociaal
statuut. Volgens hen wordt dit
statuut door de crisiswet ernstig in
gevaar gebracht omdat de nieuw
voorgestelde pensioenregeling in
druist tegen alle kontraktuele ver
bintenissen Maar dit blijkt voor de
Eerste Minister geen zorg te zijn.
Lomiek verklaarde de heer Tinde
mans dat de regering niet zal afwij
ken van de in de crisiswet opgeno
men bepalingen betreffende de
pensioenen.
Het is nu afwachten op welke wijze
de regering al deze moeilijkheden
zal doorspartelen Allicht komt
men weer tot een oplossing door
het uitvoeren van enkele zeer op
pervlakkige «ingrepen», of zullen
wij het eerder «kunstgrepen» noe
men?
Diane D'haeseleer
ELF JULI: FEEST VAN AI.LE
VLAMINGEN
Elf juli is voor de volksbewuste
Vlaming niet enkel een (jammer
genoeg nog altijd onbetaalde)
feestdag maar ook een strijddag.
Hij vertegenwoordigt al de offers
en de inzet van talloze generaties
en blijft het simbool van de
ontvoogding van Vlaanderen en
vooral van de bewustwording
van de kleine Vlaamse man die
loskwam van het diktaat van
franskiljonse kasteelheren en de
onderdrukking van de bourgeoi
sie.
Nu wij voor de beslissende fase
staan in de geschiedenis van ons
volk maken wij een moeilijke
periode door. De oude Grieken
noemden dit de «katarsis». Elke
geboorte doet pijn, zo ook de
geboorte van een nieuwe staat.
Tijdens deze beroerde tijd.
waarin vlaamsgezinden verdeeld
zijn in vóór- en tegen Egmont wil
ik de woorden van de dichter
Anton Van Wilderode, lid van
het Yzerbedevaartkomitee, in
herinnering brengen: In de twee
kampen zitten eerlijke Vlamin
gen die het echt goed menen. Op
de drempel van onze onafhanke
lijkheid mogen wij onze eenheid
niet verbreken maar moeten wij
met alle macht verder bouwen
aan onze eigen staat, die een
welvarende, rechtvaardige en
sociaal vooruitstrevende staat
moet worden, waar verschillen
de gezindheden kunnen samen
werken.
Het wantrouwen van sommige
anti-Egmonters is wellicht te
begrijpen omdat de Vlamingen
door de eeuwen heen gekoloni-
zeerd geweest zijn en bij den bok
gezet. Nu het er voor ons volk
werkelijk inzit kunnen sommige
achterdochtigen niet aannemen
dat wij met het gemeenschaps-
pakt een stap dichter staan bij
onze onafhankelijkheid. Zij wil
len, omwille van de negatieve
punten, die er zeker zijn, liever
alles bij het oude laten maar
beseffen ondertussen niet dat zij
de laatste trein missen en dat zij
tevens de beste bondgenoten zijn
van de vijanden van Vlaanderen
namelijk de unitaristen, die elke
vorm van zelfbestuur voor
Vlaanderen aanzien als een
aanslag op hun privilegies.
Weten zij dan niet met welk
gemak momenteel jarenlang
geskandeerde slogans ingelost
worden? Essentiële eisen van de
Vlaamse beweging, onder meer
geformuleerd in het manifest
van Halle. worden zonder slag of
stoot werkelijkheid. En dit
terwijl in tien jaar Vlaamse
strijd, sinds de splitsing van
Leuven, geen enkel fundamen
teel winstpunt werd bereikt.
Verstarring en immobilisme
hadden de Vlaamse Beweging
aangetast, die een hopeloze
dag-aan-dag-strijd rond taal
wetten en Nolsloketten moesten
voeren. Aan deze periode van
stilstand en achteruitgang is
thans een eind gekomen. En
deze verwezenlijking mogen wij
niet over boord gooien. Het
Vlaming-zijn zal voor de eerste
keer staatkundig erkend wor
den. Een kans die wij moeten
grijpen uit verantwoordelijk
heidsbesef tegenover honderd
jaar Vlaamse strijd!
Straks zal in het parlement een
wetsontwerp neergelegd worden
waarin de splitsing van het
kiesarrondissement Brussel-
Halle-Vilvoorde is opgenomen,
waarin de apparentering tussen
de Vlaamse lijsten in Vlaams
Brabant ingeschreven staat, de
verruiming van de bevoegdhe
den van de bestaande kuituur-
raden... Ook de vorming van de
drie gewesten vormt een be
standdeel van de eerste fase. De
kritiek dat dit de uitvoering is
van een Waalse eis, onaanvaard
baar voor de Vlamingen, is niet
korrekt. Het wordt hoog tijd dat
wij als Vlamingen op zoveel
mogelijk domeinen ons eigen
potje kunnen koken, ook wat
betreft de gewestelijke materies.
Vlaanderen kan hiermee enkel
en alleen zijn eigen belang
dienen. Daarenboven zal de
Vlaamse gemeenschap te Brus
sel over een machtspariteit
beschikken via de alarmbel in de
gewestraad en de dubbele meer
derheid en de verplichte eensge
zindheid in de gewestelijke
regering.
Brussel zit dus niet op de wip als
derde gewest. De tweeledige
struktuur die uitgaat van de
twee gemeenschappen is in de
kern zelfvan het Brussels gewest
ingebouwd, zodat dit niet een
derde gewest is evenwaardig aan
Vlaanderen en Wallonië. Alles
wat van de staatshervorming
kan uitgevoerd worden zonder
grondwetsherziening zal dus
eerstdaags aan bod komen.
Onder de ontbindende voor
waard evenwel dat de grond
wetsherziening wordt goedge
keurd.
Ten onrechte, gewild of onge
wild, schijnen zelfs de meest
eerbiedwaardige en vooraan-
staande Vlamingen dit feit te j
negeren. De overgangsfase is i
volkomen afhankelijk van de
toekomstige grondwetsherzie-
ning. Daarenboven is deze
overgangsperiode voor de Vla-
mingen een belangrijke testpe
riode, die moet toelaten na te i
gaan hoe de hervorming in de
praktijk wordt toegepast, hoe de j
Franstaligen in Brussel het spel
willen spelen en de spelregels
eerbiedigen. Indien deze proef
periode niet overtuigend zou zijn
kunnen de Vlamingen hun
konkluzies trekken. Wat de
Volksunie betreft: zij zal dit
doen zonder aarzelen, zoals de
Klauwaarts in 1302 korte met
ten maakten met de dragers van
de Gulden Sporen.
Jan Caudron
EEN DAGREIS VER...
Weer zingt de zee
de bergen roepen.
Rustige rivieren,
eeuwige heide,
en een strand vol zon.
Lange autokaravanen
dreunende vliegtuigmotoren
en een boot op de zee.
Vakantie en zon
een rustig terras
en mensen die kijken
en lachen en roepen.
Het leven is goed...
Nu eens niet praten van werk
en de zorg, de miserie,
vergeten.
Alles eens anders bekijken
en lief zijn en blij als een kind.
De rimpels in 't voorhoofd
weer glad laten strijken
door zon en door wind.
Wat dichter gaan staan
bij elkaar
er was in 't jaar
wat weinig tijd
de liefde en 't geluk
van vroeger weer gaan beleven.
De aarde, de lucht en het water
de bloemen, de vogels,
het gras en de bomen,
hun taal laten spreken;
wat zwijgen en luisteren
en dankbaar dan zijn.
Hij is weer op Trafalgar Square
en op de
Place de la Concorde.
Hij ziet de mensen
op de Piazza del Duomo,
op de stranden van
de Cöte d'Azur.
Hij zwerft rond in Athene,
in Marrakesj en in Rome.
Hij ziet vliegtuigen
stijgen en dalen,
de wagens in eindeloze rijen
de mensen van huis.
een dagreis ver...
En hij is gelukkig
om hun geluk.
Hij is er weerSamaritaan,
barmhartig en vol medelij
hij zendt iemand
langs verlaten weg
waar mensen bloeden,
doodgaan,
op die vakantiedag vol zon.
Hij laat toeristen verdwalen
om andren in hun nood
een hulp te zijn...
En enklen zal hij voorgaan
op hun laatste tocht
«Vader in Uw handen,
bied ik U hun leven aan,
geef hun de rust nu,
en vakantie,
in Uw aanwezigheid».
Hij zal bij ons zijn,
gaat ons voor,
en is een dagreis ver
op ons vooruit.
En telkens kijkt hij om
of 't vliegtuig
soms vertraging heeft,
de trein weer opgehouden
wordt
of autopech ons tegenhoudt...
Hotelkamers in rust,
een tentendorp dat slaapt
aan de boord van een rivier.
In verre dorpskerk
slaat de torenklok
de nachtwind bidt weer
in de bomen.
«Vader in Uw goedheid,
houd de wacht,
mijn mensen rusten,
houd ver van hen
het kwade en de dood.»
Ach nee,
hij is geen dagreis ver.
hij is ons zó nabij
ais alleen hij kan zijn
die Kristus is, en God.
Hij is 't, in lief en leed,
doorheen het ganse jaar,
maar ook dan
als we ieder jaar
weer met vakantie gaan.
Hij is een trouwe God.
die goed verdragen kan
dat we gelukkig zijn
en zorg en leed vergeten.
't Is goed hier te zijn.
we zullen maar drie tenten
bouwen... p. Moyersoons.
HET P.V.V.-COMITE VAN HET ARRONDISSEMENT AALST
EN DE IN DE ANTI-CRISISWET VERVATTE HERVORMIN
GEN M.B.T. DE PENSIOENSEKTOR.
Het arrondissementeel P.V.V.-comité, is op vrijdag 30 ju
ni 1978 te Aalst bijeengekomen onder voorzitterschap van
de heer Louis D'HAESELEER, Arrondissementeel P.V.V.-
Voorzitter en heeft een onderzoek gewijd aan de in de
Anti-Crisiswet vervatte ontwerpen tot hervormingen in de
pensioensektor.
Het arrondissementeel
P.V.V.-comité,
is van mening dat de
bepalingen in het hoofdstuk
betreffende de pensioenen
zeer duister en onduidelijk
zijn
stelt vast dat de bespre
kingen over de essentiele
bestanddelen van het pen
sioen - zijnde de loopbaan,
de wijze van berekening en
de herwaardering van de
pensioenen, een aangele
genheid wordt waarbij het
parlement - de rechtstreek
se vertegenwoordigers van
het volk - volledig wordt ge
negeerd
vreest dat juist hierdoor
een meer rechtvaardige op
lossing voor het toekennen
van het uitgesteld loon aan
de mensen van de Derde
Leeftijd of aan hen die het
verboden wordt nog verder
aan het produktieproces
deel te nemen, zal voorbij
gaan
stelt vast dat de regering
een inaktieve bevolkings
groep viseert, waarvan zij
denkt - en vooral hoopt -
dat de weerbaarheid gro
tendeels afgestompt is en
de solidariteit minder be
staande
betreurt dat door de zeer
algemene machtsdelegaties
die aan de regering wor
den verleend een gemakke- t
lijkheidspolitiek wordt aan
gewakkerd die de nog en-
kele resterende reserves v.
de pensioensektor volledig
zullen uitputten, waardoor
een billijke en noodzakelij-
ke aanpassing van de be
scheiden pensioenen volle
dig uitgesloten wordt
waarschuwt de huidige j
regeringsmeerderheid dat i
door het invoeren van de
ze nieuwe maatregelen de 1
deur wordt opengezet voor j
allerlei misbruiken, die door i
de werkende bevolking niet
langer kunnen worden ge
duld
kan rekening houdend
met wat voorafgaat, de op
vatting van de voorgestelde
maatregelen in de pensi
oensektor niet overschrij
ven, noch de draagwijdte
ervan goedkeuren.
De Kommissie van provinciale en gemeentelijke verkozenen van de
Kommunbtische Partij van België heeft met verontwaardiging
kennis genomen van de gevolgen die zullen voortvloeien uit het
wetsontwerp nr. 450 tot ekonomische en budgettaire hervormingen,
«anti-krisiswet» genoemd, voor de provincies en vooral voor de
gemeenten.
Zij vestigt de aandacht van de
gemeentelijke verkozenen voor
al op:
- art. 19 lid b) waarbij opnieuw
het peil van de toelagen voor de
werkingskosten van de gesubsi
dieerde scholen met ten minste
een half miljard wordt vermin
derd;
- art. 77 dat het Speciaal Fonds
ten voordele van sommige ge
meenten, dat tot nog toe 1
miljard bedroeg, afschaft. Al
leen voor 1978 betekent dit een
verlies voor de gemeenten van
2.5 miljard frank, en de afschaf
fing van het Fonds in de
komende jaren;
- art. 78 en 79 d ie opnieuw de wet
op het Gemeentefonds wijzigen,
zodat de aangroei ervan beperkt
wordt tot de evolutie van het
indekscijfer van de konsumptie-
prijzen, hetgeen voor 1979 een
nieuwe aderlating van verschei
dene miljarden betekent voor de
gemeenten en provincies.
Anderzijds herinnert de Kom
missie er aan, dat de verminde
ring van de tussenkomst van de
Staat en van de ZIV in de
werkelijke ligdagprijs voor
hospitalisatie. het tekort van de
openbare ziekenhuizen ten laste
van de gemeenten, gevoelig zal
doen toenemen.
De toekenning, bij art. 84 van de
wet, van speciale volmachten
aan de regering voor de uitwer
king van een programmawet
betrekking hebbende op de
Rijksbegroting 1979, voorspelt
nieuwe soberheidsmaatregelen
ten nadele van de gemeenten.
Dit alles wordt nog dringender
wanneer men weet dat de
regering de ruim 20 miljard fr.
ontvangsten, voortvloeiend uit
de inkorporatie van de 6%
voorheffing van de gemeentop-
centiemen op de personenbela
sting, opstrijkt en niet recht
streek terugbetaalt aan de
gemeenten.
De Kommissie wijst er op dat de
openbare werken, alle verwezen
lijkingen en alle aktiviteiten van
de lokale besturen een belang
rijk aspekt vertegenwoordigen
voor de binnenlandse markt, en
in het biezondervoorde KMO's.
Tevens scheppen ze een niet te
verwaarlozen bron van werkge
legenheid.
De Kommissie roept alle ge
meente- en provincieraden op
mat kracht te protesteren tegen
het lot dat hen, door wetsont
werp 450 wordt beschoren. Ze
begroet het protest van de
Vereniging van Belgische Ste
den en Gemeenten en drukt de
wens uit dat de Vereniging, op
het geschikte ogenblik, een
machtige betoging van de lokale
verkozenen organiseert tegen de
beperkende maatregelen van de
regering, die de lokale besturen
dreigen te wurgen.
De Kommissie van Provinciale
en Gemeentelijke verkozenen
van de Kommunistische Partij
van België. Brussel, 3 juli 1978
WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER:
REPORTERS:
Dolf Boel. Peter Dauwe. Mon De Gendt, André De Groeve, René De
Witte, Roger D'Hondt, Lieve Haverals, Erich Van der Eist, Willy
Hostens, Wilfried Lissens, Rik Devijver, Jean-Paul Van Steerteg-
hem, Willy Raes, Marc Van Impe. Marleen Bornauw
FOTO'S EN TEKENINGEN:
Carien Bornauw, eddy Lamin, Jan Muylaert, Jan Strickx, Jo Raes.
SPORT:
Mare Marcel, Gilbert De Pauw, André De Wit, Eric Van Aerschot,
Jef Van Hove, Beno Van Winckel.
REDAKTIE:
Roel Van de Plas.
