KANADESE STUDENTEN
TWEE MAAND TE GAST BIJ AALSTERSE GEZINNEN
PAARDEN IN DE BELANGSTELLING
il
«RECHTSHULP»
OOK IN AALST EEN FEIT?
TENTOONSTELLING
«BURST VROEGER EN NU»
RMSHSf
4 - 7-7-78 - De Voorpost
Vervolg p. 1
die heel wat roet in het eten kan
gooien. Te vermelden valt
trouwens dat een dergelijk ini
tiatief heel wat organisatie
vraagt om ze tot een goed
einde te brengen.
Hier in België liep er in het be
gin zelfs wat mis met de organj-
satie. De gastouders, en dit is
een term waar we straks nog op
terugkomen, wisten dat er Ka-
nadese studenten bij hen
kwamen logeren, maar daar
mee was het dan ook al.
ORGANISATIE
Vlaamse studenten die in Ka-
nada gaan werken hebben het
eigenlijk gemakkelijk. Zij vin
den een onderkomen op de
'farms' waar zij gaan werken.
Zij hebben daar gratis kost en
inwoon en de verdienste is voor
hen zuiver.
Voor België ligt dit probleem he
lemaal anders. Vooreerst
moesten er fabrieken of instel
lingen gezocht worden waar de
studenten konden tewerkges
teld worden voor twee maand.
In de toeristische branche of in
de Horecasektor moest men
nog niet gaan zoeken. De Ka-
nadese vakantiemaanden val
len immers twee maand vroe
ger dan de onze. In feite kwa
men zij dus werken voor het
'hoogseizoen'. Gelukkig wer
den er een drietal instellingen
gevonden die jobstudenten
wilden tewerkstellen. Voor de
streek van Genk waren dat de
Fordfabrieken, in het Brusselse
waren dat bankinstellingen en
in het Aalsterse was dat Tec-
nocrome, een fotografisch be
drijf dat deze goedkope hulp-'
krachten bij het begin van het
hoogseizoen graag zag aan
rukken.
Daarnaast was er het probleem
van de huisvesting. Geen van
deze drie instellingen kon de
studenten onderdak verschaf
fen. Er moest dus een andere
oplossing gevonden worden en
Alle paarden werden netjes opgetuigd alvorens gekeurd te worden. Jm
De zwarte merrie wordt geinspekteerd door een kundige jury. (JM)
de «kampioenschappen»
voor reeds in andere prijs
kampen geprimeerde paar
den.
De jury bestaande voor de
trekpaarden uit Gaston Van
Doorslaer uit Wolvertem, R.
Verdonckt uit Destelbergen
en Kamiel Janssens uit
Kruibeke en voor de zadel-
paarden Alois Van Cauwen-
bergh uit Wannegem-Lede,
Hubert Van Pucke uit Hui-
se en J. Gevaert uit Wan
negem-Lede bijgestaan dr
sekretarissen Dr veearts W.
Beeckman van Aalst, Dr
veearts De Mey, eveneens
uit Aalst en Lieve Daem uit
Nieuwerkerken stond dan
ook voor geen makkelijke
taak. Zowel staande als op
stap en dravend werden de
paarden nauwkeurig getest
waarbij lief voorkwam dat
de loslopende veulens geen
stap van de moeder weken.
Alhoewel het al dan niet
«stamboekvee» zijnde hier
niet te pas kwam waren het
toch hoofdzakelijk derge
lijke dieren die hier aan bod
Een andere
taak van het centrum zou er
in bestaan hulpvragenden
te verwijzen naar reeds be
staande gespecialiseerde
diensten. In dit verband
noemt het advies o.a. vak
bonden (arbeidsrecht), mu
tualiteiten (sociale zeker
heid), beroepsverenigingen,
medische wachtdiensten,
instanties voor rechtshulp
of konsumentenhulp, enz...
De werkgroep vestigt ook
de aandacht op het telefo
nisch doorverbinden. Een
drukknopverbinding met de
meest gevraagde diensten
van het O.C.M.W. en van de
stad alsook een verbinding
met binnennummer naar de
andere diensten van het O.
C.M.W. en van de stad. Tel
kens het opvangcentrum
echter een hulpvragende
naar een andere dienst ver
hijst, is het de bedoeling
dat iemand van het centrum
voor een passende intro-
duktie zorgt en ook dat hij
de zaak volgt tot na haar af
werking.
Uitgebreid advies en bij
stand, evenals procesbij
stand zou men ook bij het
centrum kunnen verkrijgen.
Daartoe zou heel wat op-
zoekingswerk nodig zijn, en
men zou bovendien op ju
risten en advokaten moeten
kunnen rekenen. Om dit te
kunnen verwezenlijken be
oogt de werkgroep een be
spreking met de Orde van
Advokaten. Als basis van
deze bespreking formuleer
de men reeds enkele voor
stellen. Bj elke raadpleging
zouden steeds drie advoka
ten of juristen-niet advoka
ten aanwezig zijn, waaron
der minstens 1 oudere. De
zen zouden behoren tot een
team dat bestaat uit1 ad-
vokaat-vrijwilliger of jurist
met minstens'tien jaar prak
tijk. Het zou worden bijge
staan door twee assistenten
(advokaten en/of juristen)
met rijpe ervaring. Andere
medewerkers (advokaten
en/of juristen) met twee of
meer jaren praktijk zouden
hen helpen. Een voorwaar
de die de werkgroep stelt,
is dat deze advokaten en ju
risten niet tot de eigen
streek behoren. Zij zouden
zittingen houden in het op
vangcentrum en dit elke
week, telkens gedurende
twee uren op een werkdag
van 19 tot 21 uur. Het aantal
wekelijkse zittingen zou
worden aangepast aan de
behoeften. De raadplegin
gen zouden voor de hulp
vragers gratis zijn.
De werkgroep stelt voor dat
de advokaten en juristen
700 fr. per uur aanwezigheid
kwamen.
Trekpaarden worden zeld
zaam. Er zijn niet zoveel
goede fokkers meer. En
juist nu toont het buiten
land belangstelling voor het
Belgisch trekpaard, inter
nationaal bekend. Vooral
de Verenigde Staten en in
zonderheid Californie maar
ook Duitsland zoeken van
deze sterke dieren al ware
het maar om oude bierwa
gens van brouwerijen te la
ten trekken als blikvangers.
Zadelpaarden komen nu ze
ker aan hun trekken. Ze
moeten echter, om waarde
te hebben, goed afgericht
zijn, dus gemakkelijk te za
delen, vlot in de behande
ling en aan het verkeer ge
wend. Van zadelpaarden
schijnt de markt nu echter
oververzadigd alhoewel de
kwekers vaak voor proble
men stonden dr het voort
durend veranderen van ty
pe.
Waar voor een paar decen
nia vooral gekweekt werd
uit hengsten uit Gelderland
bleken deze dieren als za
delpaarden te log en te
zwaar.
Overgeschakeld werd dan
naar Franse paarden doch
die bleken dan naast hun
overvloed aan temperament
voldoende uithoudingsver
mogen te ontberen. Uitein
delijk werden het dan de
huidige Hannoveranen, ge
makkelijk te behandelen en
ook gebruikt in springkon-
koers en jumpings.
Toch blijkt een paard niet
tegenstaande alle voorzor
gen steeds een onbereken
baar dier te blijven wat dan
ook bleek door de trap die
een te kort bij het dier ge
komen persoon moest in-
k.asseren.
Voorzitter Dokter Dieren
arts R. Van der Schueren
uit Aalst en sekretaris Alois
Geeurickx uit Opwijk met
hun voltallig bestuur be
staande uit Maurice Baert,
Arthur De Bolle, Dr Jozef
Daem, Odilon Meerschaut,
Kamiel Moereels, P. Roman
de Mettelinge, Henri Van
Buggenhout, Victor Van d.
Haute, Hector Van Muylem,
Marcel Vermeir, Willy Wi-
nant, dr veearts W. Beeck
man en De Mey, Paul De
Vis en Luc Berlengée halen
alleszins eer van hun werk.
Maurice Baet, uit Meldert,
ontvangt eerlang voor zijn
vijfentwintigjarig lidmaat
schap van het Landbouw-
comitee de zilveren palmen
van de Kroonorde.
LH.
ontvangen. Verplaatsingen
en opzoekingswerk inklu-
sief. Deze uitkering zal ge
beuren aan de Orde van Ad
vokaten en/of de instanties
bij wie de juristen hun
hoofdbetrekking hebben.
Beide laatste stellen dan
een volledige reeks wetboe
ken ter beschikking. Het ge
bied waarvoor het opvangs-
centrum zal werken, is afge
bakend door de grenzen van
Nieuw-Aalst. Het ganse
systeem is bestemd om
vastgelegd te worden in een
akkoord, voor de duur van 1
jaar. Dit akkoord zal dan
worden afgesloten tussen
het O.C.M.W. en de Orde
der advokaten en/of de in
stanties bij wie de juristen
deze was de studenten onder
te brengen bij 'gastouders'.
GASTOUDERS
Gastouders is een term die ge
bruikt wordt om die gezinnen
aan te duiden die meestal be
langloos studenten of groepen
onderdak verlenen voor een
beperkte periode.
Te Aalst werd de vraag gericht
tot E.H. Arnouts. bezieler van
de Bouworde. Deze speelde de
vraag naar gastouders door
aan kunstgroep Alkuone, we
tende dat deze groep gewoon
lijk ook gebruik maakte van
gastouders bij het organiseren
van buitenlandse tournees.
Voor een dergelijke jeugdgroep
die gewoonlijk jaarlijks toch een
buitenlands tournee maakt is
dat een goedkope manier om in
een land te verblijven. Evenwel
gebeurt de uitwisseling in dat
geval gewoonlijk wel tussen
groepen onderling, dus weder
zijds. Een klein voorbeeldje dat
aan de aktualiteit gebonden is.
Vorige maandag was de jazz
band van Blue Lake (USA) te
gast bij gezinnen van Alkuone.
Gedurende het komende tour
nee doorheen de VSA, nl. van
24 juli tot 16 augustus, logeren
de leden van Alkuone ook ge
ruime tijd bij die gëzinnen in
Blue Lake. In feite bewijst men
elkaar een wederdienst en
spaart een jeugdgroep dure ho
telkosten uit.
De gezinnen van Alkuone wer
den dus aangezocht om gedu
rende twee maand een of
meerdere Kanadezen te huis
vesten. In totaal vier jongens en
vijf meisjes. Twee meisjes von
den een onderkomen in Erem-
bodegem, een in Erpe, twee in
Gijzegem. Verder werden er
drie jongens gehuisvest in
Aalst, en één in Lebbeke bij een
oudstudent die destijds ook
deelnam aan de tabakoogst in
Kanada.
FINANCIEEL
De financiële kant van de zaak
werd zowel voor de studenten
als de organisatoren een ver
rassing. Een eerste bericht dat
aan de ouders werd doorge
stuurd was dat zij een vergoe
ding zouden ontvangen van
Tecnocrome. Dit bleek al vlug
loos alarm te zijn. Tecnocrome,
een op Amerikaanse leest ge
schoeid bedrijf dat via mini
mumlonen een maksimum wil
bereiken, hapte niet toe. Men
deed er of zijn neus bloedde en
wimpelde af.
De organisatoren «Vlamingen
in de wereld» zaten hiermee
verveeld. Op 7 juni werd er dan
ook een brief gestuurd naar de
studenten waarin gevraagd
werd een bedrag van 150 tot
300 fr te betalen aan de gast-
families. De meesten, om niet
te zeggen allen mochten echter
het geld in hun zakken houden.
Vriendschap koopt men niet
met geld.
Ook de wedden waren een ver
rassing. Vooreerst was er, vol
gens onze Belgische wetge
ving, het onderscheid dat er
gemaakt werd tussen minder
en meerderjarigen wat betreft
uurloon. Dit viel vooral voor de
jongsten tegen.
Bij de uitbetaling van hun lonen
kregen zij nogmaals een klap te
verduren en konstateerden zij
dat zij zich nogmaals misre
kend hadden. Ongeveer een
25% (taksen) zagen zij in de
handen van de fiskus verdwij
nen.
Op financieel vlak werd deze
job-werkers een ferme veeg uit
de pan gegeven. De daarna
geplande trips en uitstapjes,
gekoppeld aan eventuele ver-
blijven in het buitenland, moes- j
ten door velen besnoeid wor-
den.
VARIA
Om het eens op zijn Aalsters te j
zeggen «het waren toffe gas
ten, die Kanadezen». Zowel
wat betreft aanpassing als kwa
voeding was er voor hen geen
enkel probleem. Wel deden er
zich enkele grappige en soms
minder grappige voorvallen
voor.
Zo bemerkte een jongen die
zijn oom en tante in het Gentse
was gaan bezoeken en in de
vroege ochtend de trein terug
nam naar Aalst maar pas in
Aarlen dat hij zich van trein ver
gist had. De afstanden hier in
België zijn ook zo klein en nietig
vergeleken met de honderden
en duizenden mijlen waarmee
in Kanada gerekend wordt.
Een andere jongen brak zijn
vinger en moest volgens onze
Belgische dokters drie weken
in het gips. Een telefoontje naar
zijn ouders (de vader was chi
rurg) had tot gevolg dat zoonlief
even terug moest naar Kanada
om zich te laten verzorgen. Na
een tiental dagen was het feit
vergeten en de vinger gene
zen.
De Kanadese studenten zijn
alvast met een rijkere woor
denschat terug naar hun vader
land. Woorden zoals begijnho
ven, belforten en schorsenelen
zijn geen ijle woorden meer.
Ook voor Alkuone, een groep
met wie zij meerdere uitstap
pen maakten, was het een ver
rijking en een goede voorberei
ding voor hun komend tournee
over het Amerikaanse konti-;
nent.
S.J.
Een verzameling van kunstwerken
van het jaar van het dorp. (JM)
Vervolg p. 1
De bezoekers aan deze ten
toonstelling konden zich
hier een degelijk beeld
vormen over de historiek
van de gemeente. Verschil
lende kerkschatten werden
er tentoongesteld, ook een
schilderij van de voorlaatste
kerk van Burst, die in 1852
werd afgebroken, kon men
er bezichtigen. Verder toon
den tientallen oude prent
kaarten hoe de gemeente
er vroeger moet uitgezien
hebben, een makette van
de oude koornwindmolen
was er ook te bewonderen.
Meerdere lijsten onder an
dere bevolkingsregisters
(1847), militielijsten (1831),
uit de kerk werd tentoongestld in de parochiezaal te Burst, ter gelegenheii
aanwezigheidsregisters van
de gemeenteschool (1872)
zijn bewaard gebleven en
lagen hier ter inzage. Ook
vele oude affiches van de
vroegere toneelgroep «De
Toekomst» gaven een beeld
van het kulturele leven van
deze levende gemeente.
Burst telde ook een schrij
ver onder zijn inwoners nl.
Victor Mertens, zijn twee
enige werken die hij schreef
«Toontje Poes» en «Pierken
Pladijs» waren ook te zien
tussen de vele oude doku-
menten van Oud Burst. Ook
hing er een foto van de
veelbesproken kanunnik Ost
tussen de kerk en klooster-
oudheden, hij was een oud
leraar in godsgeleerdheid,
werd geboren in 1806 en
aan hem heeft Burst de hui
dige kerk te danken. Bo
vendien waren er nog vele
zaken te zien die min of
meer een duidelijk beeld
konden oproepen hoe het
Burst van vroeger er moet
uitgezien hebben.
Het Davidsfonds had ook
een tekenwedstrijd voor de
kinderen ingerichtde be
kroonde werken kon men
hier ook bewonderen.
We kunnen zeggen dat het
Davidsfonds Burst werkelijk
in hun opzet is geslaagd
met 't organiseren van een
dergelijke tentoonstelling.
Willy Raes.
hun hoofdbetrekking heb
ben.
De raadplegingen, georga
niseerd door het opvang
centrum zullen worden
voorbehouden voor eigen
lijke rechtsproblemen. Voor
een gewoon menselijke
nood zal de hulpvrager ver
wezen worden naar reeds
bestaande diensten. Het
opvangcentrum zal open
staan voor iedere rechtzoe
kende, zonderonderscheid.
Volgens de leden van de
werkgroep kan het opvang
centrum bij het begin van
zijn bestaan best geleid
worden door een «raad».
Die «raad» kijkt toe of de ge
wenste inzet en bezieling
aanwezig is bij de onmid
dellijke medewerkers en of
zij zich neutraal gedragen
bij hun werkzaamheden.
De werkgroep diende een
algemeen advies in bij het
C.B.S. en drong erop aan
dat men zo spoedig moge
lijk zijn standpunt zou be
palen Ook om zo gauw mo
gelijk met het opvangcen
trum te kunnen starten
drong men aan op een be
slissing vanwege het O.C.
M.W. Verder wijst de werk
groep «Rechtshulp» erop
dat men bereid is zich ter
beschikking te houden om
de zaak te helpen uitwer
ken.
Wij met z'n allen, kunnen
hopen dat er spoedig een
positieve beslissing volgt
vanwege het C.B.S.en het
O.C.M.W. en ook dat de uit
werking en het tot stand ko
men van dit initiatief in de
toekomst geen vergeefse
arbeid zal blijken.
M.B.
