«De toestand is nog erger dan in de
Sabam-brochure vermeld staat»
Gesprek met Jacques Raymond over de platenbusiness
De Voorpost - 28-7-1978 - 9
ques Raymond kwam zo'n twee jaar geleden In het nieuws toen
vooral samen met Louis Neefs, akttea voerde voor meer Vlaamse
ziek op de BRT. Hy is dos wei de geknipte persoon om over de
irinnnten in verband met de lichte muziek die ln het witboek van
ABAM aan de oppervlakte komen, van gedachten te wisselen. Maar
t het alweer een tijdje geleden b dat we Jacques nog eens ln het
ige hebben geplaatst, hebben we dit interview ook enigszins
iVPs Hoe zou je jezelf voorstel-
n?
R: Wel, ik zou beginnen met
lijn debuut, omdat dit toch
ogal eigenaardig geweest is. Ik
rerkte namelijk gewoon op de
cheepswerf, dat was zoals zo
ikwijls in Temse een traditie
vader op zoon. En toen in
959 had een tante mijn
andidatuur ingestuurd voor
;)ntdek de Ster buiten mijn
reten, want ik was heel bedeesd
an aard. Maar ik heb uiteinde-
ijk dan toch meegedaan en dat
voor mij het begin van mijn
i irrière geweest. Dan ben ik
eel stilletjes de ladder omhoog
eklommen. Vooral in het begin
4 ng dat heel traag, want ik ben
iet zomaar meteen in de vallen
,an de platenmaatschappijen en
I Jnpressario's getrapt. Ik ben
:rst en vooral nog twee jaar
aan studeren. En door mezelf
us én door de televisie ben ik
tilaan bij de mensen bekend
eraakt. Maar een echte hoog-
lieger ben ik nooit geweest. Ik
eb nooit hits gehad b.v.
DVP: Toch wel, nietwaar, zo
-ond 1964-65 «You're so sympa-
ico» en «Song of Songs» met dat
ameuze pseudoniem «Ray
dondo»
v: Ja, dat is waar, maar dat staat
t wat buiten, want het was de
Ikedoeling de mensen in een val
'**e lokken. En het is gelukt
ituurlijk, ze dachten dat het
:n buitenlander was en het had
in groot sukses, maar eens het
'eten was, was het uit met de
its. Dat bewijst: men is geen
nt in eigen land.
iVP: Merkwaardig, inderdaad,
it onder datzelfde pseudo-
:m zijn naderhand toch twee
singles «More» «Summer-
id» en «That train» de mbt ln
{egaan...
■R: En «I will»! Ik heb dat zelfs
lier in Vlaanderen een maand
oor de originele versie van Dean
Martin uitgebracht en ik geloof
lat ik van mijn plaat misschien
100 exemplaren verkocht heb en
lie van Dean Martin misschien
,00.000 of zo. Ik begrijp echt
hoe zoiets kan want
:hnisch gezien waren die
marnes heel goed in die tijd.
'VP: Die waren van Cardinal
>rds. Ben je daar nu nog b|j?
Neen, ik ben nu zo een beetje
in het zwalpen en ik heb mijn
igen firma uit de grond
itampt: «Zenith Disco Sound»
Sint-Niklaas, samen met een
lirekteur van een kosmetisch
rijf uit die stad. Een zanger
loet nu eenmaal platen hebben,
if ze die nu draaien, ja of nee,
is een verliespost, maar ik
:t platen hebben om bekend
blijven.
•VP: Heel recent ben je nog
Jens in de Top 30 hlnnengedul-
tel met dezebei». Was dat een
7 igenproduktie?
fTtInderdaad.
jpVP: Voor mij kwam dat als een
errauing over, voor Jou ook?
!R: Ja, ik wist wel dat het
t echnisch een heel goede plaat
j vas. mijn beste tot hiertoe. Op
echnisch vlak was die vrijwel
fc'i olmaakt. En ze was heel goed
ézongen ook, dat weet ik. Ik
lad dan ook wel gedacht dat ik
^r wat hoger zou mee geraakt
ijn, maar na één of twee weken
fas het gedaan. Maar ja, het was
oen een heel slechte tijd.
)VP: Het werd aangekondigd
Üs een dit cop last, maar dat
ond Ik peraooniyk niet het
*val.
r.: Nou, het was niet typisch
lisco. Het was eerder funky. De
teerzijde was «Begin the begui-
ne», dat fameuze nummer van
Ontdek de Ster», en die was wel
n disco-stijl opgenomen. Maar
Jan pas na 2/3 van de plaat. Ik
ioorliep namelijk drie stijlen in
lat ene nummer. Het begin was
n de klassieke stijl, zoals ik het
vroeger zong, het tweede deel
»as een soort Edmundo Ross-
stijl en het derde dus disco.
DVP: Je zegt dat Je veel aan de
televisie te danken hebt en toch
heb je er kritiek op.
IR: Ja, want het is ook slecht
geweest voor mij. Men kent me
namelijk niet zoals ik ben. 80%
van de nummers die ik voor TV
heb gebracht, heeft men mij
immers opgedrongen. En het
Mrcn dan geen kommerciële,
populaire nummers, maar heel
moeilijke, omdat ze wel wisten
dat ze daarvoor bij mij terecht
ponden. Ik kon goed muziek
lezen en ik nam dat aan als een
erjuitdaging. Maar het maakte me
dejniinder populair bij de mensen.
ni-|DVP: Hoe is de verhouding
fr.jNtderlands-Engels-Dulta b|j jou
LHizdf?
JR: Die Duitse platen komen
natuurlijk in België niet binnen,
die blijven in Duitsland, Oosten
rijk, Zwitserland. Voor hier in
België is het dan verder ongeveer
2/3 Engels tegenover 1/3 Neder
lands. Ook al omdat die platen
meer verkopen. Weer zo iets
eigenaardig.
DVP: Is dit niet mogelijk te
wijten aan het feit dat de
Nederlandse teksten toch heel
rfljrwjjk ondermaats bleven? De
Enfeebe soms ook, akkoord,
maar dat verstaat men dan weer
niet zo goed.
JR: Dat is het. Men gaat gewoon
af op de klank, men luistert niet
écht naar de tekst. Maar de
beste Nederlandse teksten ver
dwijnen in de papiermand. Als
je daarmee komt aandragen,
zegt men: dat is te intellektueel,
dat is niet kommercieel genoeg
en ze gaan direkt in de
papiermand. En zo blijft de brol
dan over natuurlijk. En ik
begrijp dat enigszins, want ook
goede platen werden niet ge
draaid. Op vele elpees van ohze
Vlaamse mensen staan goeie
nummers met goeie teksten,
maar men draait die nooit. Men
draait enkel rommel en dan
zoveel mogelijk na elkaar en dan
zegt men er heel nadrukkelijk
tfijl dat zijn nu eens Vlaamse
platen, zie om ons toch maar
belachelijk te kunnen maken.
Maar de goeie produkten die
draaien ze niet. Want er zou
eens een reaktie moeten komen
van mensen die zeggen: dat
waren goede nummers, zie! En
dan zouden ze die nóg eens
moeten draaien, stel je voor!
DVP: Het z|jn ook vooral de
teksten die een doorbraak In
Nederland beletten, zelfs voor
de zogenaamde kleinkunste
naars. WU1 Tura heeft het
geprobeerd, maar het is een flop
geworden.
JR: Natuurlijk, dat wisten wij op
voorhand. Dat aanvaarden ze
gewoonweg niet in Nederland.
Dat Vlaamse aksent, dat hóór je,
en op die manier zal nooit
iqniAnd doorbreken. Louis Neefs
is daar min of meer in geslaagd,
ntear'waarom? Omdat Alles van
hen was: tekst, muziek, arrange
menten enz. Het is dus een
zuivere kommerciële zaak voor
hen geworden. Maar van zodra
Louis geprobeerd heeft ook iets
van zijn eigen mensen te
brengen, van Phil Van Cauwen-
bergh die een heel goede
tekstschrijver is, van Paul Quin-
tens, dan was opeens de deur
dicht. Daarom ook dat hij daar
weg is, dat hij ruzie heeft
gemaakt.
DVP: Heylen is het ook gelukt.
JR: Ja. uiteraard. Dat pastte
uitstekend in hun Belgenmop
pen. Maar op die manier wil ik
natuurlijk niet doorbreken. Ik
heb kans om in Nederland te
werken, ik kan onmiddellijk
beginnen, maar niet in het
Nederlands.
DVP: Weiger je dat dan
principieel?
JR: Min of meer wel. Het is een
soort verloochening. Maar ja, ik
heb nu kontakt gehad met een
paar mensen van de televisie en
die zouden graag willen dat ik
een paar nummers breng uit
mijn nieuwe Engelse elpee, en
dan doe ik dat natuurlijk. Kom,
het zijn dan toch nummers van
hier.
DVP: Het misver*tand waarover
sprake (Vlaams of Belgisch) b
gedeeltelijk te wtyten aan het feit
datjulie aktle verward b geraakt
met de aktie van Vlaamse
verenigingen tegen het Ued «Les
Flamlngants» van Jacques Brei.
Brei b Belg en komponeert zijn
nummers zelf, het past dus
eigeniyk volledig ln uw kraam...
JRiJa, men heeft daar een hele
pqUtjgke affaire van gemaakt,
wat èigenlijk niet nodig was. Er
zijn zoveel platen waar ze met
iemand of iets lachen. De
Strangers doen dat toch ook.
Dat is toch plezant, vind ik.
Trouwens in die tekst staan
dingen in die waar zijn, maar je
moet dat toch allemaal met een
korreltje zout nemen.
DVP: Je hebt zelf ooit nog eens
op TV «Les Bourgeois» van
Jacques Brei gezongen, was dat
een eigen keuze?
JR: Neen, dat was eigenlijk een
opgedrongen keuze, laten we
zeggen. Maar dat heeft toch
maar weer weinig mensen ge-
boeidj hoor, dat is helemaal niet
populair.
DVP: Maar zou je niet op elpees
die verkopen omdat er één of
meer hits op staan, verder oök
wat interessanter materiaal kun
nen zetten om de smaak van de
mensen b|j te schaven?
JR: Dat is heel moeilijk, hoor. Je
kan het publiek niet forceren
daarin. Men hoort nog altijd de
muziek graag die men voor
honderd jaar ook graag hoorde.
Smartlappenmuziek, zou ik zeg
gen.
DVP: Wie koopt een elpee van
Jacques Raymond? Is dat een
bepaalde klasse? Welke leef-
tyd? Mannen of vrouwen?
JR: Ik denk dat die in alle
klassen terug te vinden zijn. Van
wc-juffrouwekes tot direkteurs
van firma's en zo. Ik heb dat zelf
ook al trachten te doorgronden,
maar ik kom niet tot een zekere
bevolkingsgroep. Maar meestal
zijn het mensen die ook platen
kopen van Frank Sinatra, Töny
Bennett, van al die zangers die
ongeveer dezelfde stijl hebben
als ik. En vroeger deden ze dat
dan niet, want als ze in een
winkel de keuze hadden tussen
mij en Englebert Humperdinck,
dan namen ze deze laatste want
die was technisch tien keer
beter. Maar nu zijn onze studio's
ook al uitgerust met Ameri
kaans materiaal, dus technisch
maar kom. Maar dat program
ma was van Erik Krans en de
dag dat die man gestorven is dan
ben ik nooit meer aan de beurt
geweest. Ik veronderstel dus dat
ik bij die mijnheer in de bovenste
schuif lag en dat ik daarom zo
dikwijls werd uitgenodigd. Dat
is ook een soort vriendenpolitiek
natuurlijk. Idem op het Duitse
Tweede Net. Ik heb daar wel
vijftien of zestien shows met
Max Greger gehad. En de maker
van het programma was een
zekere heer Siemann. En na
verloop van tijd hebben ze die
met klikken en klakken buiten
gesmeten omdat hij geld zou
hebben gekregen van arrange
mentschrijvers en sindsdien ben
ik ook niet meer aan de beurt
geweest.
Maar wat dus omkoperij als
zodanig betreft, ik denk niet dat
dit bij ons gebeurt. Het enige wat
wel eens voorvalt, is dat men
iemand meeneemt naar een
restaurant om eens goed te eten
en dan maakt men een vriende
lijk praatje en vraagt men: kun
rechten kunnen de firma's dan
immers hun verlies goedmaken
of zelfs winst maken en die winst
kunnen ze dan aanwenden om
hun produkten te verbeteren.
Vele van onze komponisten en
arrangeurs zijn nu trouwens
uitgeweken naar Frankrijk of
Duitsland omdat het hier niet
meer leefbaar was voor hen.
DVP: Overigens trekken ook
Verminnen en Van Het Groene-
woud naar Frankrijk al hebben
die geen klagen van de BRT,
maar ook z(j hebben alle
parochiezalen reeds afgelopen.
Is het niet gewoon een probleem
omdat ons landje zo klein b?
JR: Ja, dat geef ik wel toe. En 't is
dan nog eens in twee gesplitst.
En we zijn niet chauvinistisch
van aard.zodus...
DVP: Voor zover lk zie, b er op
dit moment één totaal Vlaamse
uitzending: de Vlaamse top tien
van omroep West-Vlaanderen.
Dat b toch ellendig?
JR: Ja natuurlijk. Wat blijft er
op dit ogenblik immers nog over
aan Vlaamse produkties? Die
zijn als de laatste armslagen van
iemand die in zee verzinkt.
DVP: Volgens de brochure van
Sabam zijn de huidige Vlaamse
pnxhiktie bijna uitsluitend nog
wel reeds een paar opgenomen,
kon je er ons Iets meer over
vertellen?
JR: Ja, het eerste zal heel goed
zijn en de rest brol. Ik zal je
vertellen waarom: voor twee
programma's van drie kwartier
hadden we zes dagen opname
tijd. In theorie was dat dus drie
dagen voor één programma.
Maar voor een keurige opname
van het eerste programma
hadden we vier dagen nodig. Dat
wil dus zeggen dat het tweede op
twee dagen is opgenomen. Dat
leek wel handwerk: zet u daar
maar, camera, weg, de volgende
enz. En dan blijkt uiteindelijk
dat ze sommige dingen zullen
moeten overdoen. Ha, da's niks,
de volgende keer gaan we daar
dan mee beginnen. Begrijp je?
Op die manier zijn ze door
tijdsgebrek aan het klungelen
geslagen, zodat het slechte
programma's zijn. Maar er zal
alleszins één man zijn die er
goed zal uitkomen en dat is
Hugo Sigal, die het presenteert
op een formidabele manier.
Maar eigenlijk hebben ze dus
«Hit-journaal» uit Duitsland
willen namaken: liedjes en
gebeurtenissen uit de jaren
1908, 1918, 1928 enz. En de
zijn we op gelijke hoogte
gekomen. Nu zeggen ze dus:
kom, we zullen ze maar alle twee
nemen, want ze zijn alle twee
goed. Maar de klasse die Eddy
Wally en zo koopt, daar kan ik
natuurlijk geen plaat aan kwijt
geraken.
DVP: Daar moet je je niet om
schamen.
JR: Neen, maar pas op: dat is
80% van de mensen! Dat is mijn
dood, ik zit in een kleine kerk.
Als ik in een groter land zou
leven, zou ik nog altijd in
diezelfde kleine kerk zitten,
maar er zouden gewoon wegens
het bevolkingsaantal meer men
sen in die kerk zitten. Dan zou
de verkoop voor mij geweldig
goed zijn.
DVP: Je hebt daarnet een paar
namen laten vallen van mensen
'die ongeveer ln dezelfde styi
werken. Inspireer j(j je soms op
iemand?
JR: Ik inspireer mij eigenlijk op
niemand, maar onbewust word
je natuurlijk wel beïnvloed. Ik
ben feitelijk veranderd in mijn
stijl, automatisch bijna. Zoals
die disco-invloed op «Jezebel».
Ik tracht ook steeds mijn teksten
te verbeteren en betere afge
werkte produkten te krijgen.
DVP: De «vedetten» die door die
80% «vereerd» worden (ik denk
verder aan Paul Severs, WUIy
Somers, Salim Seghers en zo),
worden niet gepousseerd op de
BRT - terecht, dacht lk - maar
vinden toch een grote afzet.
Vooral ln de platenverkoop op
JR: Ja, die hebben de BRT niet
nodig.
DVP: Wie ook een kleiner
publiek aanspreken, maar wel
op de steun kunnen rekenen van
de BRT, z(jn wat we voor de
gemakkelijkheid maar de klein
kunstenaars zullen noemen,
alhoewel daartoe ook een Wan
nes van Velde behoort die een
volkszanger is en een Raymond
van het Groenewoud die rock'n'
roll zingt. Hoe kijk je daar
tegenaan? Vind je dat ten
onrechte? Zou men kunnen
spreken van een soort jaloezie?
JTR: Oh nee. Alle facetten van de
muziek moeten kunnen aan bod
komen en ik vind zelfs dat
vroeger de kleinkunst ook te
weinig aandacht kreeg. Sinds
dien is daar gelukkig verande
ring in gekomen, maar het is wel
mogelijk dat er zich een soort
vriendenpolitiek heeft ontwik
keld zodat steeds dezelfde
mensen aan de beurt komen.
DVP: Je hebt o.m. Verminnen
en Van het Groenewoud ervan
beschuldigd zoveel gedraaid te
worden omdat ze de vriendjes
zijn van de losse medewerkers
van de BRT.
JR: Inderdaad. En die zullen
dus gedraaid blijven worden
zolang die vriendjes op hun post
blijven, want er is niemand om
hen op de vingers te tikken.
DVP: Raymond van het Groe
newoud antwoordt daarop dat
het Inderdaad zo is dat hl] die
mensen kent, maar dat er zeker
geen sprake kan zl|n van
omkoperij.
JR: Nee. dat niet. Trouwens,
dergelijke vriendschappen dat
heb ik ook ondervonden, hoor.
Het middagprogramma van de
KRO-radio b.v. «Muzikaal ont
haal», daar was ik vroeger om de
twee maand de gast uit België.
Waarom juist weet ik ook niet.
Ik hèd goeie arrangementen en
ik hèd goeie nummers toen.
je voor ons niks doen? Dat doet
iedereen hier. Neen, Als er
omkoperij is bij de BRT dan
komt ze van ergens anders...
DVP: Verklaar je eens nader?
JR: Ik bedoel dat er veel
Hollandse platen gedraaid wor
den en dat dit omkoperij is. Ik
kan natuurlijk niets bewijzen,
vandaar dat ik er niet verder kan
op ingaan, maar ik weet
toevallig van een platenbaas van
CBS dat er wel omgekocht
wordt. Dat Nederlandse platen
firma's speciale subsidies krij
gen om Belgische d.j. 's 2.000 ft.
in hun handen te stoppen om die
plaat nog eens te draaien.
DVP: Je hebt me ook eens een
lijstje gegeven van mensen die
ook zo tussen de twee stoelen van
Verminnen en Eddy Wally om
zo te zeggen vallen en die dus net
als j|j zouden te klagen hebben
over zendtyd. Maar ais lk dat
even naga: Louis Neefs en Ann
Christy hebben volgens my niet
te klagen; jy en Ann Michel
zitten in Duitsland; Micha
Marah befft zelf een radiopro
gramma; De enige waarvoor lk
geen tegenargument weet te
bedenken is Rlta Deneve. Maar
al by al, hoe zie je dat dan
konkreet: Hoe zouden die men
sen dan moeten behandeld
worden? In welke soort van
programma's voelen jullie je te
kort gedaan?
JR: In Alle lichte programma's.
We zouden moeten komen tot
die 26% die ook SABAM
voorstelt en dan evenwichtig
gespreid. Dus op een program
ma van één uur, dit is ongeveer
zestien platen, betekent dat vier
Belgische platen. Dat is toch niet
overdreven, vind ik. Nu draaien
ze meestal allemaal brol en
achter elkaar, zodat de mensen
ervan moeten kotsen, maar dat
doen ze opzettelijk, zoals ik
reeds gezegd heb.
DVP: Volgens Wim Buelens ln
TUedboek bestaat er wel geen
wetteiyke regeling ln dat ver
band, maar toch wordt er op de
programmamakers In die zin
druk uitgeoefend, ledereen er
vaart dat echter als een zware
verplichting omdat er niet zoveel
kwallteitsplaten van Inlandse
makelij aanwezig z(jn en dat
men dus dikwijls op dezelfde
namen moet terugvallen.
JR: Die kwaliteit is er wél.
Singles zijn natuurlijk louter
kommercieel, maarzoals gezegd
.op sommige langspeelplaten
'staan heel goeie nummers op.
Maar die elpees zijn soms zelfs
niet te vinden op de BRT. Die
verdwijnen. Dié dóén ie mee
voor hun eigen diskoteek thuis
of zelfs om te verkopen.
DVP: Maar dat belet dus niet
dat er toch weinig materiaal
voorhanden Is.
JR: Ja maar. dat komt omdat de
Vlaamse platenindustrie nu
dood is. Niemand neemt nog het
risiko een Vlaamse plaat op te
nemen. Want dan heeft men
zelfs verlies. Dus na verloop van
tijd krijgen die firma's het bevel
van de «moederfirma's» uit het
buitenland te stoppen met die
produktie. Vandaar dat dus
alleen lokale Vlaamse firma's
overblijven om er nog iets aan te
doen, omdat die onafhankelijk
staan, maardie zijn dan ook veel
minder kapitaalkrachtig. Maar
als die wet van 25% er zou
komen, dan zouden al die
firma's nog eens een inspanning
doen, daar ben ik van overtuigd.
Door de rekuperatie van de
het gevolg van «het afschuiven
van belastingscenten». Wat be
doelen ze daar precies mee?
JR: Uiteraard. Door het verlies
dat men maakt bij een Vlaamse
plaat valt men dikwijls in een
kategorie lager voor de belastin
gen.
DVP: Dan komt het er dus
eigeniyk op aan om zo slecht
mogelijke produkties te maken
opdat ze zeker niet zouden
verkopen?
goeie mensen en de goeie
studio's zijn dus voorhanden
maar men heeft er de tijd niet
voor om iets goed aan te pakken.
Maar waarom dan niet i.p.v. zes
programma's er dan geen drie
maken, maar die dan goed
afwerken? Dan zouden we
tenminste iets hebben om naar
te verwijzen dat we het kunnen,
goede programma's maken. En
wie gaat er weer de schuld
krijgen in de pers? Wij natuur-
worden, dat ze waarschijnlijk
nooit zullen uitzenden.
DVP:
JR: Ja, dat is zo weer iets van die
rare feiten bij de BRTze maken
een programma maar het is niet
zeker dat ze het zullen uitzen
den. Het waren allemaal nieuwe
mensen als regisseur, beeld
mixer, klank enz. en zo zijn er
natuurlijk een paar schoon
heidsfoutjes gemaakt. Er zijn
overigens nog programma's die
al drie jaar in de lade liggen en
die nooit zullen worden uitge
zonden. Dat hangt ook van
persoonlijk vetes af en zo. Dat is
nog een gekker situatie, maar
daar kunnen we natuurlijk niet
te zeer op ingaan. Maar ik ben
over «Music-Hall» dus erg tevre
den, vooral omdat ik eindelijk
ook inspraak heb gehad in de
regie, zoals dat in Duitsland
normaal is. Bij de BRT trekt
men echter gewoonlijk een
kruisje en dan moet je daar
blijven op staan. En dan vertelt
men natuurlijk van mij dat ik
«nen houten» ben, maar dat
moet 7o.
DVP: Maar heb je la Nederland
niet het probleem van de
«vertrossing»? Dus juist het
veriagen van bet niveau. De
AVRO b.v. die is op het ogenblik
nog weinig beter dan de TROS.
Niet zozeer kwaliteit maar
gebrek aan kwaliteit zegeviert
dus.
JR: Dat is wel juist. Maar kom,
je bent toch niet verplicht, naar
de TROS te kijken.
DVP: Een bykomend probleem
is dat we hier geen traditie
hebben op dat gebied en dat de
zullen dus automatisch sterk
zullen overeenkomen met poli
tieke partyen. En bovendien
verdraagt men hier niet alleen
slecht kritiek van buitenaf maar
ook binnen een bepaalde zuil.
Kritiek zoals de KRO heeft op
eerste minister Van Agt (CDA) b
hier binnen de CVP niet
Een song langer dan 2 minuten 30 mag niet bij onze omroep
JR: Nee, daar moet je geen
moeite voor doen, want een
Vlaamse plaat verkoopt sowieso
niet. Ik heb de toer van de
platenwinkels gedaan met mijn
eigen single en ik ben nog nooit
zo verbitterd geweest. Overal
zegt men: zelf hoor ik u wel
graag zingen, hoor mijnheer,
maar ik kan dat niet verkopen,
want de mensen komen hier
binnen met hun papierke van
Avro's Top Pop. En een verko
per kan niet meer zeggen
luister hier eens naar, dit is een
fantastische plaat.
DVP: Is dit ook geen gevolg van
bet nieuwe verkoopsysteem, ah
een soort supermarkt, met
zelfbediening, net zoals dat In
alle sektoren bet geval is
trouwens.
JR: Ja, dat is waar. En er zijn ook
teveel aanbiedingen. Maar het is
vooral toch zo dat de mensen
daarop zijn ingesteld, dan
mogen ze hier nog duizend Dolle
Dinsdagen geven.
DVP: «Dolle Dinsdag» wordt ln
Lfe SABAM-brochure inder
daad positief ontvangen maar
verder krijgt dit programma
toch veel negatieve kritiek, zyn
het nu zulke programma's die
jullie wensen?
JR: Neen, ik ben daarover niet
tevreden. Er is o.m. een regel die
zegt dat elk liedje in het
programma niet langer mag
duren dan 2'30". Enfin, is dat
nu een norm om een goed
programma te maken? Als je nu
een goed nummer hebt, maar
dat is toevallig 2'38" dan mag
het er niet in. Dat begrijp ik
allemaal niet. Ikzelf heb voorlo
pig nog niks met Dolle Dinsdag
te maken gehad, maar ik heb er
wel reeds een paar gezien en die
leken me inderdaad niet zo
denderend.
DVP: Er zyn ook andere
programma's gepland om het
Vlaamse talent meer op het
scherm te laten komen, waaraan
je wel meewerkt, nameiyk «Het
Jaar Acht». Wy hebben ze nog
niet kunnen zien, maar er zyn er
lijk! «De Vlaamse zangertjes
staan er weer zo stuntelig».
DVP: Maar eigeniyk ebt
SABAM niet zozeer werk voor
Vlaamse zanger*, maar dat men
meer gebruik zou maken van
Vlaamse komposities. Kan dat
wel in zo'n historisch program
ma?
JR: Ja, men heeft er rekening
mee gehouden. Het was natuur
lijk moeilijk: in 1908 Vlaamse
komposities gaan zoeken, stel je
voor! Maar er is inderdaad een
plotselinge kentering geweest,
die ik niet helemaal begrepen
heb. Wij hebben daar jaren voor
betoogd en over gezeverd en dan
kregen we antwoorden van
BRT-mensen die zegden «over
mijn lijk». En dan zo ineens... En
het is door de regering gekomen
naar het schijnt. Bob Boon zei in
zijn toespraak: «Nu we dan toch
verplicht zijn door de regering,
zullen we dan maar...» Maar dat
duurt maar een jaar! Indien de
kijkcijfers niet de hoogte ingaan,
is het in 1979 weer afgelopen.
DVP: Waarom doet de regering
dat? Uit ekonombche overwe
gingen of uit elektorale?
JR: Neenee, uitsluitend uit
ekonomische overwegingen. We
hebben trouwens nog een pro
gramma gemaakt: «Music-Hall»
met Ann Michel en mij. Dat ging
gewoon zo. Er was namelijk een
kaptatiewagen vrij, dan zeggen
ze: ah. dan moeten we een
programma maken. Ja, maar er
is geen studio vrij. Ha, dan
zoeken we een zaal, hé. En dan
vonden ze die zaal in Knokke en
dan zeiden ze dus: we hebben nu
al een zaal en een wagen, nu
moeten we nog artiesten doen.
Zijn jullie vrij? Goed dan, steek
het zelf maar in mekaar. Dat
hebben we dan gedaan en ik
moet zeggen het is een goed
programma geworden met een
beetje van alles in. Maar daar
men ons slechts veertien dagen
op voorhand heeft verwittigd,
zijn we wel niet zo goed
voorbereid. Desondanks is het
een heel goed programma ge-
JR: Dat is natuurlijk een nadeel
en volgens de mentaliteit die hier
gewoonlijk heerst gaat dat
denkelijk wel in 't honderd
lopen. Daar moet aan gedokterd
worden. De man die dé goeie
formule vindt, dat is het, hé?
DVP: En de BRT ab kommer
ciële omroep?
JR: Dat vind ik in ieder geval
beter. Maar 't is te zien op welke
manier ze de reklame brengen,
natuurlijk, niet op z'n Ameri
kaans, midden in een program
ma! En dan konkurrentie tussen
BRT 1 en BRT 2 b.v.
DVP: Maar men beklaagt zich
nu *oms reeds dat op beide
netten een programma van
gelijkaardige strekking tegeiy-
kertyd uitgezonden wordt, zo
dat men alleszins één ervan mbt
(«Verover de Aarde» en «Panora
ma», geloof ik). Zou het dan ook
niet kunnen «lat ab BRT 1 een
show geeft rond Loub Neefs en
BRT 2 één rond Jou dat je dan
van elkaar potentiële kykero
afpeutert?
JR: Ja, dat kan wel, maar dat zal
altijd in ons voordeel zijn, want
ze zullen altijd naar één van de
twee kijken, en niet naar
Holland. Dus als wij onze
populariteit zo kunnen opdrij
ven dat de mensen niet meer
weten naar wie ze moeten
kijken, dan vind ik het reuze,
want dan kijken ze niet meer
naar de andere zenders.
DVP: Wat ga je verder nu nog
zoal uitrichten?
JR: Gelukkig heb ik mijn werk
in Duitsland, want anders zou ik
zelfs naar een bijjob moeten
beginnen uitkijken. Hier heb ik
nog wel werk met mijn orkest,
maar dat is zwaar werk, wanf
dat zijn meestal bals, dus
nachtwerk, want showavonden
vallen er buiten de kleinkunst
niet zo veel te rapen. Maar op
een bal! Twee keer een uur
optreden, dat is veel, hoor. En in
september ga ik misschien voor
veertien dagen naar Amerika,
maar dat staat nog niet vast. Dat
is eigenaardig genoeg voor een
Duitse zender. In augustus komt
er op de BRT dan nog een show
met de Knokkeploeg van 1968,
het enige jaar dat we de beker
gewonnen hebben trouwens.
Maar voor de rest, ik weet aan
alles komt een einde. Ik ben ook
geen achttien meer. Vandaag of
morgen moet het dus eens
gedaan zijn. Maar daar ben ik
niet bang voor.
DVP: Hélemaal anders? Totaal
buiten de showbusiness?
JR: Vast en zeker, want dat zou
te hard zijn, als ik zou zien hoe
gemakkelijk het is voor sommi
gen om schatten te vergaren
zonder er veel voor te doen en
zonder veel kapaciteiten te
hebben. Daarom zou ik liever in
een heel andere branche gaan.
Misschien terug naar de
scheepswerf, wie weet?
DVP: Mbsc.Men een positiever
slotwoord?
JR: Welja, telktns als het slecht
gaat, zeg ik dat wel. maar
innerlijk denk ik toch steeds: er
zal wel iets uit de bus komen
langs een kant waar ik het niet
verwacht. En dat is altijd al
gebeurd. Dus nu ook weer zeker,
hé! Jan Segers