OUD-BURGEMEESTER BLANCKAERT 75 JAAR
De Voorpost - 4-8-1978 - 7
Graag eer wie eer toekomt. En ook
in dit geval viel de appel niet ver
van de boom.
Frans Blanckaert viel hiermee de
bijl in 1970, hoewel hij nog tot in
1971 aanbleef. Hierna was het uit
met de aktieve politiek, hoewel hij
zich verder op de hoogte hield. We
vermoeden evenwel dat de beslis
sing van de- BSP-fcderatie een
harde klap moet geweest zijn voor
deze politicus die toen nog verre
van uitgespeeld wafi.
Voor Frans Blanckaert eindigde
zijn politieke loopbaan dus even
abrubt als ze begonnen was. Tcn-
dere gekende politici waren toen
aktief werkzaam: Gustaaf De
Strobbeleir en Pierre Cornclis.
Maar na de verkiezingen van I95X-
werd een andere koers gevaren.
De CVP ging besprekingen aan
met de liberalen, maar deze
sprongen af. De CVP klopte toen
aan bij de BSP die de burgemees
tersjerp mocht behouden, plus nog
een schepenzetel. De BSP ging
met de CVP in zee. Tot burge
meester Blankaert dus in 1970
een tweede zwembad te bouwen
aan de andere kant v an de Dender.
Aangedrongen werd ook op een
ringlaan naar Dendermonde toe.
direct aansluitend op de Brusselse
steenweg. Ook het bouwen van de
werkmanswoningen op de wijk
De Tir» (schietoefenplein voor
soldaten die vroeger nog in Aalst
gekazerneerd waren) stond op het
programma. Er werd een nieuw
politiekommissariaat gebouwd,
en de watertoren werd vernieuwd
(koalitie met de PVV). Er werd
een nieuw slachthuis gebouwd
(koalitie met de CVP), en er werd
begonnen met de uitbouw v an het
osbroek-sporttcrrcin Er is verder
ook de vernieuwde verkcersstruk-
tuur in de stad (eenrichtingsver
keer), een plan dat Kommissaris
Geeroms uit te werken kreeg
(«Kommissaris Geeroms werd
door ons als dusdanig aangesteld
omdat hij gewoon de meest be
kwame kandidaat was om Kom
missaris te zijn Belangrijk was
ook het aanleggen van een indus
triepark.
Grote moeilijkheden heelt burge
meester Blanckaert nooit gehad
Het lag trouwens meer in de aard
v an deze burgemeester om bemid
delend op te treden. «Zelfs al vie
len er al eens harde woorden, toch
Over het algemeen laten zijn v roc-
gerc medewerkers zich over hun
burgemeester zeer lovend uit.
Hel was goed samenwerken met
hem
Deze gevoelens waren wederke
rig: «Ik heb altijd genoegen be
leefd aan mijn schepenen.»
Hoewel overtuigd tot een welbe
paalde partij behorend, bezat hij
toch de gave om over de partijmu
ren heen te kijken. Het ging hem
echt om de belangen van de bevol
king. Hij kon zich neutraal opstel
len en had een scherp rechtvaar
digheidsgevoel. Zo ernstig als hij
was wanneer het over bestuursza
ken ging. even zo vriendelijk be
woog hij zich in zijn direkte werk
kring, het stadhuis. Hij was er ge
liefd en gewaardeerd Hij bewoog
zich even vlot in het bijzijn van
een hoge heer als van Jan met de
Pet: «Ik kon me stelselmatig aan
passen aan iemand met een hoge
hoed. als aan iemand met klompen
aan» om het met zijn eigen woor
den te zeggen. En mevrouw:
«Men kon niet zeggen dat mijn
man burgemeester was: we zijn al
tijd onszelf gebleven, zonder
hoogmoed».
Gevraagd naar zijn mening om-
Op een rijtje gezet werd hij verder
eerst als plaatsvervangend lid van
de COO verkozen op 21 nov. 1930
en effektief aangesteld (als opvol
ger van de overleden Jef Steen-
haut) op 14 juni 1934. Een tweede
maal werd hij op 14 april 1947
verkozen als lid van de COO
waarvan hij van 1953 tot 1956
voorzitter werd.
Hij was gemeenteraadslid van
1937 tot 1947 en van 1953 tot 20
nov. 1956, de dag waarop hij bur
gemeester werd benoemd door
minister van Binnenlandse Zaken
Piet Vermeylen. De zeven ge
meenteraadsleden van de partij
konden het niet op een akkoord
gooien omtrent de kandidaat-
burgemeester, en daar het bakke
leien bleef duren, haalde de minis
ter Frans Blanckaert toen uit de
COO om Oscar De Bunne op te
volgen die de burgemeestersjerp
had afgelegd. Frans Blanckaert
was ook provincieraadslid van
1946 tot 1954. In deze tijdspanne
werd hij wegens ontbinding
van de Kamers drie maal her
kozen.
Oud-burgemeester Blanckaert
was verder ook stichtend lid van
Progecov, waarvan hij tot 1970
deel uitmaakte. Hij was voorzitter
van de Intercommunale Land van
Aalst, Edas en Interdender. Voor
zitter ook van Dewaco, en meer
dan 25 jaar beheerder van de So
cialistische Coöperatieve Vooruit.
Hij nam eveneens het voorzitter
schap waar van de BSP, van
Hand in Hand-, en van K.L.V.
waaraan hij trouwens reeds in zijn
jeugdjaren geïnteresseerd was.
Verder was hij, op aandringen van
minister Gilson, stichter van «In-
In écn enkele vereniging is bur
gemeester Blanckaert evenwel
nog aktief betrokken. Hij is nog
voorzitter van de beheerraad van
de samenwerkende maatschappij
Dewaco» die woningen bouwde
aan de Rozendreet. Voor de rest
beheerst volstrekte rust het leven
van het echtpaar Blanckaert. Wel
echt verdiend.
Inderdaad. Maar tot slot moeten
we toch ook nog even recht doen
aan Mevrouw Blanckaert die een
groot stuk huiselijkheid aan de ak-
ti\iteiten van haar echtgenoot
moest opofferen. Maar ook zij
kwam uit èen sociaal bewust mi
lieu Zij was de jongste dochter
san Dominique Bocqeré. die hier
in de streek een vooraanstaande
sociale figuur was.
Een geliefde en gewaardeerde burgervader(JM)
nog niet uitgcluwd. Rustig en
zelfs af en toe wat haperend klinkt
nu de stem die zo vaak de gemeen
teraad moest bedaren
Voor Frans, eigenlijk Eugecn
Blanckaert. begon het in 1903. hel
jaar waarin hij op IX juli werd ge
boren als jongste van v ier in een
eenvoudig wcrkmansgc/in aan de
toch niet zitten. Hij werd bediende
bij advokaut Paul Michiels. en
stapte na X maanden over naar de
verzekeringsmaatschappij - La
Prévoyance Sociale», waar toen
nauwelijks een 25-tal bedienden
werkzaam waren. Reeds in zijn
kinderjaren, toen de Houtmarkt en
de Osbrock nog de uitverkoren ra-
termixt». Dit dan wat betreft zijn
aktiv iteiten die in de marge liepen
van zijn politieke bedrijvigheid.
Bedrijvigheid die trouwens voile-
dig werd afgebroken toen hij
burgemeester-af was De BSP-
Icderatie had namelijk besloten de
leeftijdsgrens voor een mandaat
vast te leggen op 62 jaar. Vogr
In 1956 verliet Oscar De Bunne
evenwel de kommandobrug hier in
Aalst, en werd hij opgevolgd door
Frans Blanckaert als burgemees
ter. In koalitie met de liberalen
Het ging deze koalitie goed voor
de wind. De huidige burgemees
ter. Louis D'haeselcer. was toen
Schepen van Onderwijs. Ook an-
.Neen, ik geloof' niet dat ik een «moeilijke» burgemeester geweest ben. Ik heb altijd over de
partijmuren heengekeken. Ik heb geprobeerd iederéén tegemoet te treden»...
Aan het woord is oud-burgemeester Frans Blanckaert die gedurende een voor Aalst ongewoon
lange periode - aan - één - stuk - door de burgemeestersjerp omgegord hield: meer dan 14 jaar.
Op 18 juli 11. werd hij 75 jaar, een reden voor de Voorpost om nog even het doek op te halen
voor een man die hier al die tijd in de hoofdrollen zat, en waarvan men alvast kan zeggen dat
hij die rol niet «speelde» maar ze eerder «beleefde». In de Dr. Goffaertstraat nr. Ill koestert
oud-burgemeester Blanckaert zich nu gelukkig nog samen met zijn echtgenote die na ziekte
weer goed te heen lijkt in de avondzon van een drukke politieke loopbaan die hem als een
gewaardeerde en geliefde figuur heeft achtergelaten. In deze hoedanigheid is de figuur van
1 Frans Blanckaert dus overeind gebleven, ook in het bos van verre jeugdherinneringen uit de
tijd dat wijzelf nog niet het minste politiek benul hadden, en hij aan onze jeugdjaren toen nog
j altijd nietszeggend voorbij stapte.
Ik lieb altijd genoegen beleefd aan mijn schepenen. (JM)
jong komen daar ook nog de vol
gende heren op voor (in deze vol
gorde): Claus, Van Hoorick. Rin-
goir. Van Sinay. Moeyersoen, en
D'Hacselecr. Ook hangt er de stu
die omhoog van de hand van
kunstschilder Van Sassenbroeck
waarnaar deze het grote schilderij
maakte dat nu in de rij hangt in de
trouwzaal: burgemeester Blan
ckaert in tricolore sjerp vastge
snoerd, met in de rechterhand een
knots van een sigaar, waarv an de
rook lichtjes omhoog warrelt.
Maar met de blik toch wel eventjes
te stuurs. Dat is nu in elk geval niet
meer zo. Alles is uiteraard een
beetje geluwd aan deze man. maar
Hij ging naar de stadsjongens-
sciiool en vlak vóór de eerste we
reldoorlog naar de Middelbare
School aan de Graanmarkt (die la
ter het Atheneum zou worden).
Dit duurde evenwel slechts enkele
maanden, want de Duitsers braken
door en bezetten de school. Er zat
niets anders op dan privélessen te
volgen, indien de studies niet on
derbroken wilden worden. Maar
dat gebeurde uiteraard ook niet
gratis.
Hoewel Frans tijdens en na de oor
log zijn vader een handje toestak
in de barbierszaak. zag hij het daar
Ik kon me stelselmatig aanpassen aan iemand met een hoge hoed. als aan
iemand met klompen aan. (JM)
Zij was de steun waaraan Frans
Blanckaert zich omhoog kon trek
ken. Het is voor Aalst een zegen
Nog steeds voorzitter van de beheerraad van de samenwerkende maat- geweest dit echtpaar op de voorste
schappij - Dewaco -(JMrjj lc hebben gehad
Wilfried Lissens
vrtuigd in die periode.
Wat betreft de verwezenlijkingen
tijdens hel bestuur van burgemees
ter Blankaert. kunnen we voorop
stellen dat hij zeer begaan was met
het sociale belang van de bevol
king. Vooral de tewerkstelling had
de aandacht v an de burgemeester.
Er werd toen met de idee uitgepakt
kwamen we steeds tot een oplos
sing. En alle beslissingen werden
ook uitgevoerd. Het is soms moei
lijk om in een koalitie lc besturen,
maar dan moeten er toegevingen
over en weer gedaan worden. Dat
is ons altijd gelukt». De burge
meester nam ook nooit onver
hoeds beslissingen, maar liet zich
vooraf wel grondig inlichten.
votterreinen waren, kwam Frans
in kontankt met de politiek. Sa
men met nog andere kinderen ver
spreidde hij. vlak vóór de eerste
wereldoorlog, manifesten voor
Alberic De Swarte, toen volksver
tegenwoordiger voor de «Werk
liedenpartij» zoals de BSP toen
heette.
Met nog enige vrieden vormde de
jonge Frans ook een «kern» in de
middelbare school. Langs een
oom echtgenoot van een zuster
van vader die chef-bakker was
in een bakkerij van «Hand in
Hand» te Erembodegem, kwam
Frans in kontakt met verschillende
verenigingen die hem in de poli
tiek binnenloodsten. Hij werd se-
kretaris van de wijkklub van Jan
Volders, en hulpsekretaris bij de
«Jonge Wacht».
minste toch wat zijn burgemees
terschap betreft. Dit ambt werd
hem zoals reeds gezegd van
buitenaf op de schouders gelegd.
Maar tevoren van 1947 tot 1953
is er nog een lange periode ge
weest dat hij ogenschijnlijk van
het politiek toneel was verdwe
nen. Gedurende die zes jaren was
hij immers geen gemeenteraads
lid. De oorlogsjaren, maar vooral
de na-oorlog had een wig gedre
ven in de partij die hierdoor in
twee stukken was gevallen. De
ene tak werd van kol laboratie ver
dacht, en de andere tak werd vrij
geacht van enige vaderlandse
smet. De partij stevende dus in
twee banen met gestreken zeilen
op de verkiezingen van 1946 af,
zodat de CVP de volle wind in de
zeilen kreeg, en met volstrekte
meerderheid de wedstrijd won.
Oscar De Bunnenam in de BSP
toen het roer over. en het partij
schip werd opnieuw opgekalefa
terd
St. Janstraat nr. 25.
Vader Blanckaert werkte in de
F FR. maar speelde na de uren bar
bier om er met het huishouden wat
gemakkelijker doorheen te ko
men. Hij liep al vlug warm voorde
ideeén van wat toen de «vooruit
strevende werklieden» werd ge
noemd. Maar Frans zelf verloor
vroeg zijn moeder. Hij was toen
nauwelijks vijfjaar oud.
I Hel huis binnenin is een stilleven
j geworden. Aan de muren werd het
I verleden omhoog gehangen: her-
inneringen uit de tijd van toen. ge-
I stold in de vorm van schalen, pla-
ketten en foto's. In de voorplaats
j hangt trots naast de schouw de foto
met koning Boudewijn, erop, tus-
sen de gouverneur en burgemees-
ter Blanckaert, op het stadhuis ge
nomen tijdens een afstapje dat de
koning maakte bij een bezoek aan
het industriepark. Onwezenlijk
noodgedwongen het schip moest
verlaten, en niet meer voor een
mandaat kon opkomen. De onder
handelingen toen verliepen traag
en moeizaam, en leidden er uit
eindelijk toe dat geen enkele
BSP-er werd aangemonsterd in het
stadsbestuur. Een operatie waar
aan Frans Blankaert niet meer
deelnam, maar die hij wel be
treurde. De CVP stapte toen met
de PVV in de boot. en de BSP had
enkel nog het nakijken vanop de
wal. De verkiezingen hadden in
1970 voor een fiks politiek storm
weer gezorgd, zoals men zich wel
zal herinneren, een storm die weer
opstak bij de laatste gemeente
raadsverkiezingen, maar toen was
de wind wel van richting veran
derd. Frans Blanckaert zag dit al
les met lede ogen aan. maar greep
uiteraard niet meer in. Er werd
hem niet eens meer om advies ge-
Wij zijn altijd onszelj gebleven, zonder hoogmoed. (JM
trent de collega's na hem, hield
oud-burgemeester Blanckaert zich
begrijpelijk enigszins op de
vlakte, ook al «omdat ik er niet
meer zo aktief bij betrokken ben.
Het zou ook nooit in mij opgeko
men zijn om mijn opvolgers te be
kampen. Maar een en ander wekte
toch mijn verwondering. Maar ik
mag geen oordeel vellen. Ik sta er
niet meer vlak bij».
