KOMEN ER NOG «HONDSDAGEN»?
KLUSJESDIENST
NORA DE BOITSELIER:
'FAIR-PLAY VOOR ALLES!
Meh pikkels of ajontjes
De zeemacht op bezoek
SERAV
A BLOEMENFEEVERKIEZING 1978
De Voorpost - 11-8-1978 - 3
ALLEI TOE, MASKES... .van Olsji, klein of g
trekt da na. dad 'n stad gelèk as d' ons mor on twic kadedoten
gerokt vér die schoein plosj van Blommefei. Ge zodj gè gon
moete peizen dat dad 'n affront es van Blommefei gekoezen te
wèrren. Dad 'n es ni woor zee, da meigde van moy onveren. Te
kontrore: "n Blommefei dad es eh masken dad eh ghiel joor op de
kosten van 't stad oeveraal mag notoe goon woor dat er iet te
doeng es. Van de Blommevoylink kroyg ze reigelier heer poesje
blommenen vér de zjaok en de die mag ze tèn ooitdielen woor da
ze wildj of allei ja, woor da 't noeideg es.
Vanoyges moe ze dor tèn nog iet van heeroygen boygeiven hein,
mor dad es iet dad heer jakken 'n kost: iveranst 'n beis al hier of
adoor. Gelèk as on eh koppel gepansjoneirden, atissen de schei
penen deir, die dor toch oèik standvasteg rondhangen kwestje
van op de foto te stoon in de Veirpost - of on ne koereur die
ondereirems of boeveneirems zjust in eh flèskes gepist heil Of
gelèk as op de Joorbezze on aal die schoein jonges va zangers,
gelèk as onzen Eddy, die naa van de joor oeik oyndelèk ne kier
nor hier gevraogd es. Of on 'n délégoosje va vrémdelingen die op
't stadhoois heer plakkét kommen afholen. Want of dagge 't na
geloeift of ni, mor links en rechts zèn der nog attoyd mensjen die
nog azoei gien plakkét gekreigen 'n hemmen. En de die hole ze
tèn ne kier nor hier hein. Ja vanoyges, de Keinink en de Keinin-
ginne 'n kommen alle joren nor onze stoet ni zing, mor 't er zèn
der toch nog veil ander die ze ne kier kenne vraogen en on wie
dagge tèn nen blommekei zodj kenne gei ven. Gelèk as menier
Moboetoe of menier Dada of on Dolf van de Veirpost...
Lifst meh de beis hein, want 'k hem aal zè leven hoeire zeggen da
nen blommekei zonder beis dat dad iet es gelèk as 'n oy zonder
zaat. Al petank dat er van serrewoerdeg veil zèn die heer oy eiten
zonder zaat, kwestje van 't ien en 't ander dad in de moede es,
gelèk as hoeigen bloeddrik en albemin en witjsel, nie kalk in a
nooirs woor dagge atletisme va kroygt. 'k Weit na ni of dagge naa
van de joor nog azoei ien van die schoein klein ottokes boykroygt,
da kaan ek ni zeggen. Want na ne kier 't ien gezeid gelèk as "t
ander, die ottokes, awei door 'n hem nog ni veil blommefeiksen
zing meh royn zee. lest en veraal zèn ze nogal "n betje klein
ooitgevallen. En 'k weit da, 'k hem dad al gezing, as 'n blom-
mendiges heer moet déplasseiren, tèn hei z' attoyd nogal veil
supporters mei. En in azoei eh klein dingsken door kejje meh veil
moeite meh vieren in. 't N meigen tèn nog gin aal te groeite zèn en
sertoe gin aal te dikke. En tèn zitte ze nog meh heer knicnen
teigen heer kinne. En plosj vér ne mensjelèkken blommekei 'n
schitj er nimmer oever.
En tèn meh Vastelaoved, jaan mensj, ten meigde ghiel dennen
toyd gratis vér de zjaok meigoon meh de Prinsj. Peist ne kier,
Sniewitjen most doveir iest nen appel opeiten woor dad de toei-
verès vergif op gespittj hooi (ze doeng da naa nog zee, mor ze'n
vertellen dor gien verrozjelkes nimmer oever) tèn ne ghielen toyd
in 'n geloze mooit gon liggen tot as denne Prinsj van *k weit ni
'hoeveir den de tingelen en de breembeizen kwamp gedaven ver
heer dor ooit t' holen meh 'n beis... Nie. naa goot da veil rapper,
proeperder en gemakkelèkker.
De Prinsj wert op 'n ghiel serjeize manier gekoezen deir de
mensjen van Olst en op 'n ander. En 't es gebakken. Van den
iesten dag hejje hem ba zè pitjen. Hè 'n zal ni mankeiren van
oeveraal meh aa nortoe te kasjen. En zèn bezze stoot attoyd oepen
g' hetj mor te pippen en hoy betoltj. Vanoyges kroygt 'n hoy dad
oeik verom zee van 't fiestkommetoyt, mor alia, hè zol dad
eivegoed in zenne zak kenne steiken en niet dielen meh aa, da
masken da Blommefei gekoezen es.En most het gebeiren dagge
hier of door op 'n baal want nor aal die bals meigde nortoe
goon annen antrei zodj moeten betolen, awei, de Prinsj es 't er
dorveir. As ge verkiert 'n moeje domei ni inzitten. A lief mag
oeik meigoon. Allien 'n mag "n ni sjérloes zèn vér aal die beizen
vanoyges. En vér ni ooit den toein te vallen es 't bést dat 'n hem
verklidj per cksempel in 'n vooil zjannet. As 'n door ni oon 'n
gerokt zal 'n wel iveranst van den icnen of den andere Prinsj-
geweist ien van heer aa uneforemen meigen oondoeng oefk! En
moest per malheir al getraad zèn, dad 'n es tèn nog gie inalheir!
Mokt dagge dorteigen al ne kweiker hedj. Tèn kejje anne maan
thoois zetten ba de kleinen. Hè kaan twsoyles zèn hooisweirk
maoken of nor den teivei zing, gelèk as 'n wiltj. En hem troeisten
meh 't gedacht: 't es toch mor vér eh joor. En 't komt er toch van
binnen Allei toe, good in ajjer gemoed en lodj ajjer van navoon
mor al opschroyven ver 't noste joor. Afgesproeken?
DOLF
voudig mogelijk vertegenwoor
digen. Gezien de leeftijdsgrens
is het voor Nora nu de laatste
kans. Het is een soort afscheid
zou eveneens rampzalig kunnen
worden want wonden zouden nu
niet gemakkelijk genezen.
Tenslotte zou men zeer goed moe
ten oppassen voor elke eetwaar
want bederf zou in deze tijdspanne
kwasi normaal zijn.
Nu U min of meer weet waar de
aan mijn jong leven, zegt zij
nog. en dat wil ik wel nog eens
lekker vieren.
JVS
«hond gebonden ligt» moeten de
«hondsdagen» U juist even weinig
welkom zijn als een «hond ineen
kegelspel». Dat is nu wel duide
lijk; het «staat er immers zo dik op
als het haar op de hond».
LH
Wie ooit reeds een minuskuul deeltje van zijn belastinggeld terug kon krijgen onder de vorm
van een glaasje schuimwijn ter gelegenheid van deze of gene receptie op het stadhuis, zal haar
zeker reeds gezien hebben. Een goed verzorgde dertiger die je een drink aanbiedt en er vanop
de achtergrond over waakt dat de feestelijke sluier van het bezoek of de huldiging naar wens
gedrapeerd wordt. Deze rustige, aangename verschijning is Nora De Boitselier, de enige
Aalsters^ kandidate voor de bloemenfeeverkiezing 1978. Wie Nora is, en waarom zij zich als
kandidate gemeld heeft hebben wij voor U trachten uit te vissen.
We zitten gezellig in de nog in
herbouw zijnde woonkamer
van nummer 36 aan de Affli-
gemdreef. Daar vertelt me
vrouw De Boitselier ons gebo
ren te zijn op 26 januari 1943 in
het teken van de waterman,
want Nora gelooft in astrologie.
Zij stamt uit een zeer kunstzin
nige familie. Haar nu tweeën
negentig jarige grootvader is
kunstschilder. Moeder is pia
niste en vader is vioolvirtuoos.
Haar vader was tevens direk-
teur van de Muziekakademie te
Ninove. In 1939 was hij zelfs
laureaat van de Koningin
Elizabeth-wedstrijd. Zelf stu
deerde Nora in haar jeugd ge
durende zes jaar de geheimen
van het pianoklavier. Voor haar
meer wetenschappelijke oplei
ding kon zij terecht aan het Ko
ninklijk Ateneum en later aan
de Hogere Handelsschool,
waar zij het diploma van boek
houden behaalde. Na bij ver
schillende maatschappijen te
hebben gewerkt kwam zij dan
tenslotte in de stadsdiensten
terecht waar zij mede instaat
voor de goede gang van zaken
in de dienst feestelijkheden. In
die tussentijd vond zij nog tijd
om te huwen met Jean-Paul De
Boitselier, in onze stad alom
De enige Aalsierse kandidate bloemenjee. (JM)
bekend en berucht als «Prins
Jean-Paul» door wie wij nog
steeds in de stoffige hoeken
van onze optrekjes «stroei-
mezikskens» vinden. En even
zeer om de telgen, uit dit
vruchtbaar huwelijk voortge
sproten, op te voeden Nora
zou de kunstzin niet in het
bloed hebben, indien zij hier
voor geen uitlaatklep zou ge
vonden hebben. Zij was gedu
rende jaren aktief in verschil
lende Aalsterse amateurgezel
schappen, onder andere in re
gies van Frans Roggen, zoals
Voor Taal en Vrijheid, Kunst-
Licht-en Vrijheid.en ook nog in
De Kern. Opgroëién in een mu-
zikr^al milieu en zelf muziek
stuaeren daar hou je iets van
over. Niet alleen de liefde voor
de muziek en de kunst in het
algemeen zoals Nora die heeft
maar zeker in de eerste plaats
een zeer genuanceerde voor
liefde voor verschillende mu
ziekstromingen. In het klas
sieke genre gaat haar voorkeur
onbetwistbaar uit naar Katjatu-
rian, in het lichte genre zijn haar
favorieten namen als Barbara
Streisand en Sammy Davis Ju
nior. bij de afdeling kleinkunst
opteert zij voor Toon Hermans.
Het in Aalst gangbare gerucht
als zouden de ex-prinsen hun
echtgenotes pousseren om
bloemenfee te worden, omdat
zij geen tweede maal aan de
prinsenverkiezing mogen
deelnemen, spreekt Nora De
Boitselier formeel tegen. Ook
echtgenoot Jean-Paul wil dit
met klem ontkennen. Nora
voegt er nog aan toe dat ze erg
verontwaardigd was dit gerucht
voor feit te moeten lezen in een
bepaald persorgaan. Derge
lijke opmerkingen dragen niet
bij tot het opbouwen van een
open en gezonde sfeer rond de
verkiezing, aldus Nora. De be
slissing deel te nemen is vol
komen autonoom genomen.
Wel geniet Nora de volledige
steun van haar echtgenoot.
«Hij staat voor honderd procent
achter mij!» zegt Nora. Jean-
Paul beaamt dit, en voegt
eraan toe dat dit wel nodig is.
Nora De Boitselier: -Er moet fair-play zijn.- (JM)
Tenslotte ben je een jaar lang
bloemenfee en brengt dit veel
uithuizigheid met zich mee.
Maar aangezien de stoere
huisvader zelf heel goed het
klappen van de zweep kent, is
dat helemaal geen punt. Ant
woorden op een vraag als
waarom je aan zo'n bloemen
feeverkiezing deelneemt is al
tijd wat moeilijk. Voor onze
kandidate spelen verschillende
argumenten mee. Allereerst
omdat ik van mijn stad hou, zo
vertelt ons Nora. Ik ben er ont
zettend aan gebonden Ooit
ben ik hier eens een jaar weg
getrokken. Ik ben ziek van
heimwee teruggekomen. An
derzijds wil ik nu zelf wel eens
meemaken wat het is. Ik wil die
hele sfeer eens zeer echt en
direkt aanvoelen. Ook eens
voor die grote massa op de
planken staan. De uitdaging
recht in het gezicht aannemen.
Misschien spelen ook wel wat
onbewuste faktoren mee. Een
beetje de nostalgie naar de
gemiste artistieke karrière
Niettegenstaande de wil om
mee te dingen en de ervaringen
van de toneeltijd, mist Nora nog
een tikkeltje zelfvertrouwen.
Op dit ogenblik staat zij al te
trillen als een espeblad van de
plankenkoorts. Zij vertrouwt
ons toe als de dood te zijn om
tijdens de proeven een flater te
slaan.
-Honden- hebben steeds een belangrijke rol gespeeld in de volk
staal. Gezegden en spreekwoorden waarin honden» figureren zijn
er dan ook bij de vleet. Zegt men inderdaad niet quasi dagelijks dat
-blaffende honden niet bijten- dat -wie hij een hond slaapt zijn
vlooien beirapt-, dat -men geen slapende honden moet wakker
maken-, dat -wie een hond wil slaan licht een stok vindt-en vooral
dat - waar twee honden voor één been vechten een derde er mee heen
loopt».
«Hondsdagen» hebben in wezen
wel iets gemeen met het weder,
met het klimaat, maar niet met
«weder te slecht om er een hond
door te jagen».
«Hondsdagen» zijn gewoonlijk
dagen met uitzonderlijk hoge tem
peraturen en zo zo hebben we er de
laatste tijd. zij het dan ook in zeer
klein aantal, wel gekend.
Of er nog dergelijke dagen komen
blijft voor ieder een raadsel. Oor-
spronkclijkk situeerde men de pe
riode waarin de hondsdagen kon
den voorkomen tussen 24 juli en
23 augustus, een hele maand dus.
In de Nederlanden, bij ons en bij
onze noorderburen, verschoof die
periode zich eigenaardig genoeg
tol de tijdspanne tussen 19 juli en
18 augustus. Dus eveneens een
maand maar dan wel iets vroeger.
-Hondsdagen- kunnen dus nog
steeds voorkomen maar «hondse
dagen» wensen wij U uiteraard
liever niet.
«Hondsdagen- noemde men oor
spronkelijk het tijdperk waarin Si-
rius, ster in de konstellatie van de
Grote Hond, Hondster of gewoon
Hond genoemd, voor het eerst aan
de sterrenhemel waarneembaar
werd. Dus iets vroeger dan de op
komst van de zon zelf wat de
astronoom een heliakische op
komst noemt.
De Romeinen noemden deze ster
«Canicula» ofte «hondje» en van
daar komt dan ook voor onze
«hondsdagen» de Latijnse bena
ming «dies caniculares» of in de
taal van Molière «les canicules».
In de Oudheid ging deze periode
door voorde warmste, de droogste
en tevens de meest ongezonde
Het weer zichtbaar worden van de
Hondster leek dus een voorbode
van ziekten en kwamen aller
hande. En alhoewel door astro
nomische oorzaken de heliakische
opkomst van Sirius niet meer in
bewuste periode valt is de naam
toch gebleven.
Ook in het volksgeloof spelen de
hondsdagen een voorname rol.
In die periode zou men vooral
Nora betreurt het ook dat er niet
meer kandidaten zijn. Temeer
daar haar enige konkurrente,
mannequin Margo Wojtulenski,
geen Aalsterse is maar van
Sinaai-Waas komt. Ik vind het
ergens onrechtvaardig tegen
over deze kandidate, zegt No-
ra. Afgezien van de supporters
die zij kan meebrengen is het
hele Aalsterse publiek tegen
haar gekeesd- En aangezien
ook het publiek medezeg-
gingsschap heeft bij de verkie
zing is dit eigenlijk niet fair.
Waarom in het reglement niet
voorzien dat enkel kandidates
van Groot Aalst mogen mee
dingen. Op deze manier kan de
publieke opinie zich tegen een
bepaalde persoon keren. Ten
zij men het publiek uit de be
slissing houdt en deze enkel
overlaat aan de jury die sa
mengesteld is uit afgevaar
digde dames van de verschil
lende Aalsterse toneelvereni
gingen. Misschien moet hier
over wel eens een referendum
worden gehouden. Aan de an
dere kant staat Nora er op dat
de beste moet winnen. Jean-
Paul fluistert ons toe dat zijn
vrouw bevangen is van een al
les overheersend eerlijkheids
gevoel. leder zet zich totaal in,
en dan moet zij die er het voor
deligst uitkomt onomwonden
de overwinning behalen stelt
Nora. De eerste vereiste is
Fair-Play! Het gaat tenslotte
om de vertegenwoordiging van
onze stad en _daarvoor moet dq
meest geschikte ambassa-
drisse genomen worden. Het is
geenszins Nora's bedoeling
vedetteallures aan te kweken
of zich de starlett aan te meten.
Als ik het haal zal ik natuurlijk
zeer gelukkig zijn en de op
drachten zo goed mogelijk uit
voeren. zegt zij. Ik wil de stad
Aalst zo vriendelijk en zo een-
moetcn oppassen voor honden
want hondsdolheid schijnt dan
gemakkelijk voor te komen.
Een zwijn slachten lijkt ook voor
de boer in deze peiode inoppor
tuun want waarschijnlijk zou het
vlees in de kuip bederven.
Zich verwonden in deze periode
V'%
De zeemacht, op hezoek te Aalst, mocht schepen Monsieur en wn. stadssekretaris l'an Vaerenbergh
ontvangen op liet schip JM
In het huis heeft iedereen al eens problemen. Volgens de graad van
aangeboren technisch inzicht of volgens de geschooldheid wat meer
of minder. Bejaarden hebben die uiteraard ook en kleinigheden
kunnen voor deze lieden uitgroeien tot onoverkomemke problemen.
Een vakman in huis krijgen kost
tegenwoordig veel, zeer veel
geld. En dan moet men er nog in
gelukken hem over de drempel
te krijgen wat niet zo gemakke
lijk blijkt te zijn. vooral als men
bvb over geen moderne kommu-
nikatiemiddelen als de telefoon
beschikt.
Vele mensen zijn nu geëvolueerd
tot doe-het-zelvers maar voor
bejaarden is dit natuurlijk
evenmin een uitkomst.
In het kader van het OCMW zijn
er in vele steden en gemeenten
reeds dienstcentra voor bejaar
den, zieken en minder-validen
opgericht, zijn er familiale
helpsters, is er thuisverpleging
en worden warme maaltijden
aan huis afgeleverd aan haalba
re prijs.
Alvast blijkt toch noch te ont
breken het verhelpen aan aller
lei kleine ongemakjes als een de-
fektesmeltzekering. een lekken
de kraan, een slepende deur of
zelfs een of andere boodschap.
Vooral dan omdat ofwel de ge
zondheid het niet meer toelaat of
anders omdat de bestaande
geldmiddelen waarover men
beschikt te beperkt zijn om
belangrijke sommen hieraan te
besteden.
Wel werden reeds private initia
tieven in deze zin genomen met
vaak goede resultaten maar
meestal bleef het dan toch bij
lofwaardige pogingen omdat de
aktieradius te klein bleef of de
beschikbare middelen te be
perkt. In het kader van de wet
Spitaels heeft het Aalsters
OCMW daaraan nu wel willen
verhelpen. Sinds 1 juli '78
werden inderdaad vijf «klusjes
mannen» aangeworven: een
loodgieter, een elektrieker, een
metselaar, een schilder-behan
ger en een schrijnwerker.
Hulpbehoevende weduwen,
minder-validen, gepensioneer
den die er niet toe in staat zijn
een lekkend kraantje te dichten,
een elektrische leiding te herstel
len of een versleten behang te
vervangen kunnen hiertoe be
roep doen op het OCMW.
Gasthuisstraat 40 te Aalst. LH
p.
WOONINRICHTING
MOLENSTRAAT. 70 AALST
TEL 053-21.76.08
Leolux maakt gestoffeerde meubelen
zoals geen ander dat kan.
Met waardevolle materialen, echt
rundleder en hoogwaardige stoffen
scheppen vakmensen zitcomfort en
woonsfeer waarvan U jarenlang in volle
rust kunt genieten.
U weet immers: Echt wonen begint
waar onrust eindigt.
Leolux meubelen
vindt U bij
