iü
OUDE AMBACHTENTENTOONSTELLING SIERT BAMBRUGGE
BOEIENDE STREUVELSAVOND
TE AFFLIGEM
EEN PAARDENOMMEGANG TE MERE
pi? tAjh
4 - 18-8-1978 - De Voorpost
genomen.
Verscheidene klubs namen deel
aan de ommegang, hetgeen
bijdraagt tot het groot' Ban Ui -
aajuüezige ruiters. Acht koetsen
^eïéi1 tenslotte fe# geüed.- |jM
waarpa.er
Officiële opening van de tentoonstelling in het kader van he! Jaar van Chris Van den Holen, (jm)
Vervolg p. 1
Interieur
De gepensioneerden van K.B.G.
-Bambrugge hebben zich on
middellijk akkoord verklaard
met het initiatief en ze hebben
zich eensgezind ingezet om alles
praktisch te regelen en op te
stellen. Het ekspositiemateriaal
werd bijeen gebracht: deels uit
de persoonlijke kollekties van
Jozef D'Haese, van E.H. Pastoor
en van de heer Charles Roose uit
Borsbeke, deels ook uit de
Begrijpelijk dat de organisato
ren met klaarblijke fierheid de
aanwezige bewonderaars gade
sloegen en de gelukwensen
aanhoorden.
De heer Van der Gooien
verklaarde dat de binnenhuisin
richting voor de mens minstens
even belangrijk is als zijn groene
omgeving. «Het gaat erom het
gezond leefmilieu te stimuleren
en de bewaren», aldus Van der
Gooien, «en hierin speelt het
interieur een grote rol». Hij
achtte zich gelukkig dat Bam
brugge met dit initiatie? Veer de
pinnen kwam. Daarna lichtte
Z.E.H. Pastoor de inhoud van de
tentoonstelling toe. Er steekt
immers een gedachtengang in de
opstelling van de verschillende
voorwerpen. Hij nodigde ook de
aanwezigen uit een blik te
werpen op de fijne kunstzinnige
realisaties van Lieve Van der
Weeën uit Denderleeuw. Haar
werken zijn nog niet erg ruim
bekend, omdat ze zelf te weinig
publiciteit maakt. Lieve Van der
Weeën schildert bloemen en stil
levens op fluwelen doek. Haar
werk toont ds YI0uw?»'kc fijn
heid en liefde voor de kleurige
bloemen.
Haar komposities zijn zeer
harmonisch. Het gaat hier
werkelijk om een zachte, kleuri
ge fijnheid, die rust brengt, en
tot bezinning noopt. Naar ons
gevoel, scherp afstekend tegen
een overversnelde samenleving,
die slechts oog heeft voor
geweldige kontrasten. Het aan
wezige publiek was ook hierover
eensgezind: Lieve Van der
Weeën is een zeer vaardige
kunstenares.
In deze zin past haar werk in het
kader van de oude ambachten
tentoonstelling.
Standen
De verschillende voorwerpen
werden samengebracht naarge
lang hun funktie in het vroegere
volksleven. Onmiddellijk bij het
binnenkomen vond je een stand
met aarden potten in allerlei
vormen, maten; daarna was er
een stand met huishoudelijke
verlichting en keukenmateriaal.
Lijmschroeven, baksteenvor-
men en d.m. Een verzameling
van vrouwenkledij en gereed
schap voor 't naaien, hoedenvor-
men, spinnenwiel enz.
Alles wat met vlas en oogst te
maken heeft kreeg ook een
aparte ruimte. De verschillende
stadia van vlasbewerking. Wat
men allemaal rond de eettafel
nodig heeft om met het groot
gezin pap te fretten; typisch dat
hier zand rond de tafel en de
kachel gestrooid was om ook
daaraan even te herinneren.
Verder een stel waskuipen en de
hele rimram achter het huis, met
de pispotten op de paal.
Temidden van hst ïu5?5Se icvciï
werden ook de kostbaarste
kerkschatten naar het Sint-An-
nacentrum gesmokkeld.
Tenslotte was er een rijkelijke
salon en een totaal opgezette
«estaminet 'in de laatste stuiver»
Vervolg p.l
Vervolg p.l
vóór half-oogst reserveert men
voor de ommegang. De organi
satoren meldden ons dat er
vorige zondag precies geteld 114
paarden hebben deelgenomen.
Dit getal is vrij hoog.
(Vorig jaar noteerde men een
goeie 80 ruiters). Vanzelfspre-
<t*t de weerst
spelen.
len. Ook de paarden zochten
schuiling voor zoverre het kan.
Omwille van die regenbui heeft
men daarna de haltes aan de
kapellen op de verdere route niet
r
gA '9 ft
opgesteld.
In kleine kastjes, temidden van
de zaal, vonden we de kleine
voorwerpen, zowel uit het dage
lijkse leven als uit het liturgisch
gebruik: neusknijpers in ver
schillende vormen, idem voor
snuifdozen en pijpen, weegtui-
gen van klein formaat, doods-
beeldjes en wijwatervatjes.
Zelfs over Bambrugge zelf is er
één en ander bewaard gebleven,
tenminste op foto of papier. Aan
de ingang hing er een tableau
met postkaarten en zichten op
Bambrugge: meestal kapelle-
kens waarvan op enkele vermeld
stond dat het «afgebroken» ofte
«verdwenen» is onder de kwaad
aardige hand van natuur of
mens. Gedenkenissen van de
bedevaart van de H. Moeder
Maria werden ons evenmin
ontzegd. En tenlaatste gunde
men het de heemkundige navor
ser te kijken in de aloude
krantenberichten handelend
over het o zo schone Bambrugge
en over de toewijding aan
Sint-Anna.
Al bij al een tentoonstelling die
ons in haar opzet, inhoud en
manier van voorstelling zeer
heeft verrast.
Personaliteiten
Enkele gemeentelijke person
teiten hebben de opening van
tentoonstelling met hun aan
zigheid vereerd. Hier gaan
namen: de schepenen Johan
Wolf en Louis Van Durme en
raadsleden Herman Paque,
ter plaatse, en voorts Yvoi
Flobert-Janssens en Amaat
briëls.
(i
regisseert. Dra begint hij te
vertalen en in de overtuiging dat
verhalen schrijven niet zó moei
lijk kan zijn zet hij zich zelf aan
de taak, hierbij dra opgemerkt
door Emmanuel De Bom en na
invitatie van Karei Van de
Woestijne komt deze neef van
Guido Gezeile als medewerker
bij «Van Nu en Straks». Vlug
wordt hij bekend, ook in
Noord-Nederland en hij schrijft
tientallen werken, meestal ver
halen en romans maar ook een
paar toneelstukken.
Streuvels zoekt in zijn werk naar
de diepere gronden van onze
existentie. Van waar komen we?
Wat zijn we hier? Waar gaan we
heen? Wat is geluk? Hoe
kunnen we geluk samen bele
ven? Antwoord op deze vragen
zijn vervat, zoals reeds bekende
bij de oude Germanen, in het
versje: «Leven is groeien, bloei
en, blijven staan en uiteindelijk
vergaan».
Tegenover deze problematiek
ziet Streuvels drie mogelijkhe
den die hij in zijn werken laat
uitkomen en die André De
Medts op vaak aangrijpende
wijze, met een veelheid aan
typische détails, illustreert.
Men kan alles aanvaarden,
lijdzaam ondergaan zoals hij
die, bij de mare dat zijn vader op
sterven ligt, zich laat ontvallen
«Ik zal zeker nu moeten naar
huis gaan». Men kan ook de
problemen ontwijken en dit
wordt met jeugdverhalen aange
toond maar een derde, en vaak
voorkomend alternatief is het
protest. Moeten we alles onder
gaan? Het generatieverschil en
-konflikt, het protesteren tegen
ontdekking dat Leiewater zo
geschikt was voor de bewerking
van vlas. Rond 1900 werden in
de Leie tot 45 miljoen kg vlas
geroot en in 1913 ging dit tot 100
miljoen kg op een strook van
nauwelijks 35 km lang. Labo-
onderzoek naar de typische
eigenschappen van Leiewater,
tot in Rusland toe. leverden niets
op. Uiteindelijk zou Leiewater
zeer geschikt zijn wegens ener
zijds het traag debiet van de
«Golden River» en anderzijds
haar kalk- en ijzerarmheid. Dat
in de Leie ook veel loogstof is
komend uit de fabrieken van
Noord-Frankrijk zou eveneens
het roten bevorderen.
Vlasbehandeling en -toestellen
Met het doel meer te kunnen
begrijpen van wat in de zaal aan
vlastoestellen voorradig is gaf
Bert Dewilde een gestofferd
overzicht over de ingewikkelde
en evoluerende behandeling van
het vlas.
Zaaien gebeurt na behandeling
in de trimmel ofte lijnzaadmolen
soms met de «Hollandse zaai-
viool».. Slijten- uittrekken.
in spaanderpiaten verwt
waarna het vlas wordt geka
over de hekel gehaald, gehel
Zwingelen kan gebeuren
handspaan of met de «Vlai
sterremolen» die echter in
in Ierland reeds was bekend.
Vervolgens wordt het vlas
verpakt bij vlasbalen van 10
met baaihamer, baalhaak
baalstoel.
Eddie Monsier, dienstdi
burgemeester, reikte dan si
plaketten uit aan Mw
Lateur, dochter van de gevi
auteur, aan André De M
aan Bert De Wilde, aan M;
Himpe die in de expo da
konkreto het vlas behandi
aan voorzitter Fons De Kot
en last but not least aan
Idesbald. Het zandtapijt
Roger De Boeck zal. gefixi
via minister Dequae
Vlasmuseum te Kortrijk
den en kunstschilder Gi
Van de Perre schonk
prachtige Streuvelskop
familei Lateur die
wegens de treffende gelijl
zeer dankbaar om was. M«
glaasje Affligems vrucht!
Dom Idesbald Verkest die de
zitting leidde noemde deze
avond een bijdrage van het
Kultureel Centrum Affligem in
de aktie «Jaar van het Dorp»
waarbij hij de «Claerbaegse
Comedie» feliciteerde met het
waardevol en geapprecieerd
initiatief waaraan ook de aan
wezige leden van de familie
Lateur veel genoegen mochten
beleven.
Scbepen De Maght, verant
woordelijke in Groot-Aalst voor
de aktie «Jaar van het Dorp»
uitte voor de dynamische toneel
groep haar bewondering, ver
wondering, waardering en dank
baarheid en feliciteerde de hele
groep na de Meldertse kwis-
avonden ontstaan op de wijk
Klaarhaag, «levend Meldert en
dood Moorsel» voor de vele
aktiviteiten die de groep aan de
dag legt zo op het toneel- als op
het karitatieve plan.
Letterkundige en Streuvelsken-
ner André De Medts bracht een
zeer doorvoelde en fel genoten
inleiding tot het werk van
Streuvels. In zijn jeugd eerder
behept met een minderwaardig
heidsbesef en reeds bewust van
een persoonlijke visie op de
wereld trok de jonge Frank
Lateur na het traditioneel ver
blijf in het «Pensionnat de Saint
Jean Berchmans» naar de ouder
lijke bakkersoven. Op zeven
tienjarige leeftijd treedt hij in
het sociaal leven: fanfare en
toneelgezelschap waar hij zelfs
Tijdens de vlastentoonstelling was Roger De Boeck bezig een zandtapijt te leggen mei als onderwerp een
vlastoneel op de vlaschaard, (jm)
bestaande natuurlijke evolutie is
het thema van «De Vlaschaard»,
in 1906 en 1907 door Streuvels
gezien vanuit zijn breed venster
van «Het lijsternest». Zoon Louis
vindt vader een diktator en na
het uitbreken van het konflikt
valt de fatale slag met de
«mispelaar», gevolgd door uit
eindelijke overgave en be-,
rusting.
Tussendoor bracht het St.
Michielskoor uit Hekelgem
o.l.v. Viktor Van Frachen vokale
intermezzi met o.a. liederen op
tekst van Angèle De Bremaeker.
Met een beperkt en niet altijd
sonoor klinkend stemmenma-
teriaal wordt «Mijn Dorpje» toch
een volklinkend lied met zoemen
en klokkengelui en het «Gebed
van het Vaderland» van Gaston
Feremans doet het altijd al leek
het slotakkoord ons niet hele
maal zuiver. Mooie, homogene
vrouwenstemmen treft men ook
niet overal aan. Ze zijn bij
amateurs eerder zeldzaam. De
dirigent vertolkte zelf als solist
een passend «Vlaslied»
Gilbert De Wilde, vroeger
tekenleraar die de figuur van
Disten Pulle van radio Kortrijk
leven inblies en nu Konservator
is aan het Nationaal Vlasmu
seum te Kortrijk, eerlang in een
nieuwbouw gehuisvest, schetste
vlot en aanschouwelijk de evolu
tie van het «edelste gewas» van
Vlaanderen, het vlas, reed 3000
jaar vóór Christus in de vorm
van zeer fijne linnenweefsels in
de tombe van een Egyptische
prinses aanwezig.
Ten tijde van Karei de Grote was
vlas hier reeds ingeburgerd en in
de Middeleeuwen centraliseerde
de vlashandel zich in onze
kontreier. Hoogtepunt werd be
reikt in de 15e en 16e eeuw met
vals zowat overal in Vlaanderen
doch vooral langs de Leie, in het
Meetjesland, het Land van
Waas en Frans en Zeeuws
-Vlaanderen.
Grote bloei kwam in 1720 bij de
De vlastijd van Stijn Streuvels. (jm)
