BEDRIJF LAMBRECHT
ZANDSTEENMONUMENT UIT EIGEN BODEM
EN ALS DE EENDEN EN DE ZWANEN NU
EENS NIET HOUDEN VAN ROCK
VAN KWAAD TOT ERGER
ENRICO LECLAIR: DE ZINGENDE BEELDHOUWER
4 - 25-8-1978 - De Voorpost
Vervolg p. 1 Tussen die
steenlagen bevond zich veel
grondwater. De lagen be
stonden uit naast elkaar lig
gende brokken die bij het
poelen door paarden wer
den weggesleept op sleden
naar de werf. Daar togen de
kappers, meestal «Walen
komende uit de streek van
Thiaumont in zuid-Luxem
burg vanwaar de verbaster
de wijknaam «Doment», da
delijk aan het werk om de
verse en nog malse steen te
bewerken. Eens hard was er
nog weinig aan te doen. An
dere kappers woonden in de
wijk aan het bos in kleine
woningen vanwaar de naam
«Huizekens». Waar gewerkt
werd noemt men nu nog
steeds het «Travoljeveld»,
(travail) en via de Parijs
straat (waar men woonde in
weelde, vanwaar de naam
van de ville lumière) ging
het over de toenmalige «Pe-
ternelleberg» naar de Her-
dersemse inschepings
plaats aan de Dender, «daer
men den steen te ontlaeden
placht» volgens het boek
der Kelderije uit 1456.
Vanuit Herdersem trokken
de ladingen naar het gehele
Vlaamse land en zelfs naar
het buitenland.
Leuven gebruikte het voor
de St-Pieterskerk, Antwer
pen voor de O.L.V-Kate-
draal, Brussel voor een deel
van de Finisterraekerk in de
huidige Nieuwstraat.
Aalst gebruikte de Meldert-
se steen voor het stadhuis
en St.-Martinus. De stads
rekening van Aalst uit 1411
Vervolg p. 1
Zoals gezegd een eigenlijk,
niet zo gevarieerd program
ma. Het is de rock die de
klok slaat.
Hard rocken wordt het met
the Jets, eerder al in zaal
Madeion te zien in het voor
programma van the Kids.
Laatstgenoemde Antwerpse
groep wiens zestienjarige
gitarist van vader-lief eerder
al niet te laat thuis moest
zijn van zijn optreden, zal te
Aalst vermoedelijk de hap
pening om die reden niet
sluiten. The Kids is zowat
puur plagiaat van wat de
Engelse punkgenoten over
de kleine plas aan akkoor
den uit de versterkers spuw
den. Rauwe keiharde klan
ken om de oorlellen en me
talen aanhangsels te doen
trillen, ruige stem, provoce
rende tekst; het geheel om
te vertellen hoe saai het le
ven in de voorsteden van
London wel is en hoe wei
nig «future» in dat bestaan
te vinden is. Niet dat de
punk voor de Kids en hun
Belgische kollega's geen
welgekomen beweging was
om hun eigen buikpijn om
zoveel idiotie rondom hem
uit te schreeuwen maar
nieuwe impulsen aan de
punk bleven zeer weg. Geen
euvel voor Philips-België
die de groep een elpee liet
opnemen. Een plaat vol
Sex-Pistol-patronen die het
bij het jonge volk hier ten
lande deed en zo kwam het
dat zowat voor het eerst
sinds de topperiode van de
betreurde Pebbles de eigen
rockteelt nog vlotte ver
koopcijfers haalde.
Wie de punk voor was en
daar eigenlijk niet eens zo
vreemd aan was, is Tjens-
Couter. Bij deze Karei Bo-
gard-ontdekking worden de
decibels alweer kwistig uit
gestrooid. Dat wil nog wei
eens, wat de kwaliteit be
treft lukken (vb. zaal Made-
Ion). Wanneer Tjens-Couter
zichzelf maar geen heilige
tweevuldigheid achten en
niet zoals in Dido-Erpe de
lef hebben om zonder drum
mer ten tonele te verschij
nen en beestig slecht te
zijn. T-C nam een elpee op
bij IBC («Who Cares?»).
Even eraan herinneren dat
in het betreffende optreden
in Dio ook Tush en de
Misters van de partij waren.
Beide groepen werden aan
gesproken voor het park
festival.
Tush is evenwel onlangs na
het uitbrengen van een el
pee, de single «No, no, no»
een misbakken re-make van
«Black is black» gesplit en
komt dus niet naar Aalst.
Plaatsvervanger is Rockin'
Roberto, een zanger-gitarist
op jaren met rock'n'roll uit
de wieg. Stemmige act! De
Misters die wij toendertijd
nogal apprecieerden moe
ten op het parkfestival één
der hoogtepunten kunnen
zijn. Goed afgewerkt reper
toire, vlotte muziek. Uit het
Aalsterse komen twee groe
pen. Eerstens de 'rock-jazz'
groep Nairam onder wiens
muzikanten mensen zitten
uit Plasmodium Vivax die
verleden jaar op het park
festival een afscheidsoptre-
den gaf. Tweede is Kevin Le
Docteur voor de gelegen
heid begeleid door het bla
zerstrio the Fotomakers.
Kevin Le Docteur staat voor
Luk Bombeek (verleden jaar
als Joost van Dorp van de
partij in het park) en vier
kompagnons om het geheel
in de banen van de new wa
ve te leiden.
Top-of-the-bill is voor zon
dag gegarandeerd de groep
Once More.
Winnaar van de rockrally en
bezitter van een uitstekende
single («Blondie»). Meer in
formatie daarover in «Mu
ziek in 't rond», voorlaatste
bladzijde van dit nummer.
Cedo Nulli kondigt ook een
aantal nevenaktiviteiten
aan. Denkend aan verleden
jaar moet dat staan voor en
kele stands, de Jezus
People en een drankenle
verancier. De politie staat
niet op de affiche. Dat was
ze verleden jaar ook niet,
hoor ik u al zeggen...
René De Witte
Vervolg p. 1
van de provincie
Oost-Vlaanderen, bleek dat
de geformuleerde klachten
niet gegrond zijn.
«Alhoewel deze dienst geen
overdreven hinder door ver
spreiding van melkpoeder
heeft waargenomen, werd
ingevolge Uw klacht een
sas geplaatst tussen de silo
en de bandkoeler. Deze
dienst zal bovendien regel
matig nagaan of de eksploi-
tatievoorwaarden worden
nageleefd.»
Over de grond van de zaak,
de overlast veroorzaakt door
de toelaatbare lawaaihin
der, wordt ze met geen
woord gerept. Nochtans
werden metingen verricht
door bevoegde instanties,
onder andere door het mi
nisterie van Volksgezond
heid, die wezen op het te
gendeel. Dit werd dan ook
gemeld aan de Minister van
Arbeid en Tewerkstelling, in
een nieuw schrijven d.d. 18
juli '77. Hierop kreeg de
Werkgroep echter nooit
enig antwoord!
Ondertussen was het be
drijf op een ander vlak in het
nieuws gekomen.
Op ongeveer één jaar tijd
braken immers vier branden
uit. De laatste en hevigste
brand dateert van 13 sep
tember 1977. Hierbij werden
verschillende produktie-
eenheden praktisch ver
nield. De nodige herstellin
gen werden uitgevoerd en
medio 1978 draaide Lam-
brecht weer op volle toeren.
Uit Nieuwe metingen, vlak
in de omgeving gedaan,
blijkt dat de geluidshinder
ondertussen gestegen was
tot 70072 decibel, wat een
gevoelige stijging in verge
lijking met vroeger was.
Deze resultaten bewezen
nogmaals de hinderlijkheid
van de fabriek voor de om
wonenden. Dit werd nog
versterkt door de kontinu-
werking dag en nacht werd
de geluidshinder veroor
zaakt
Op 30 mei 1978 verscheen
dan het Koninklijk Besluit,
waarbij het gewestplan
Aalst definitief bekrachtigd
werd. De al of niet aandui
ding van hpt bedrijf Lam-
brecht als ambachtelijk be
drijf, was een belangrijk
element in de verdere aktie
van de WLA. Tot grote
vreugde werd vastgesteld in
het Staatsblad van 10 juni
1978 dat de vraag uitgaande
van de direktie om opgeno
men te worden als «am
bachtelijke zone» gewei
gerd werd. Het advies van
de Streekkommissie luidt
«ongunstig». Blijft woon
zone». (zie B.S. van 10 juni
'78 bijlage bladzijde 14
punt 4).
Het negatief advies zou
vooral gebaseerd zijn op de
bewezen hinderlijkheid.
Maar vanaf 17 juni laatstle
den, kwam er een nieuwe
lawaaihinder supplement
bovenop: de firma Lam-
brecht laat een deel van
haar gebouwen en installa
ties gebruiken door de firma
Puratos (bakkerijgrondstof
fen). Deze firma was oor
spronkelijk gevestigd in het
industriepark te Groot-Bij
gaarden, maar brandde tij
dens de nacht van 13 op 14
juni bijna volledig uit. Pura
tos werkt in de gebouwen
van Lambrecht in een kon-
tinu drie-ploegenstelsel.
Ook 's nachts worden bui
ten vrachtwagens gelost en
geladen. Het supplementai
re lawaai kwam vooral van
de heftrucks die daarvoor
gebruikt werden.
Daarom werd op 16 augus
tus '78 daar de WLA het Mi
nisterie van Volksgezond
heid van deze toestand op
de hoogte gebracht. Ter-
zelfdertijd werden nieuwe
metingen aangevraagd. Ook
het Ministerie van Arbeid en
Tewerkstelling werd op 8
augustus van de toestand
verwittigd.
Last, but not least, werd
ook het Stadsbestuur van
Aalst - dienst Milieuhinder -
van de feiten op de hoogte
gesteld. Deze zou op haar
beurt de twee hogerge-
noemde ministeries aange
schreven hebben
De toestand bleef echter
even erg, zodat het klachten
regende van de omwonen
den bij het stadsbestuur
onder meer op het telefoon
nummer 777777! Het gevolg
hiervan was een politieop
treden, wat aanleiding gaf
tot het stilleggen van net
voortdurend aan- en afrij
den van de heftrucks gedu
rende de nacht. Daarmee is
de geluidshinder echter
slechts in zeer beperkte ma
te bedwongen. Er zijn dus
dringende en doeltreffende
maatregelen nodig om het
lawaai te elimineren.
Het is pas als alle hinder zal
verdwenen zijn, dat WLA dit
indrukwekkend dossier zal
kunnen afsluiten. Dan pas
zal de Werkgroep zich ak
koord verklaren met een uit
breiding van het bedrijf ter
plaatse.
Aan uitbreiding wordt in
derdaad gedacht, ondanks
het gewestplan en de vele
K.B.'s die dit op het ogen
blik nog verhinderen.
Staatssekretaris Eyskens
(Streekekonomie en Ruim
telijke Ordéning) heeft im
mers de poorten voor derge
lijke KMO's wagenwijd
opengezet, door de geplan
de wijzigingen van het K.B.
van 28 december 1972 op de
bijzondere planologische
voorschriften.
Het dient hier nogmaals
duidelijk gesteld te worden
spreekt over «den goeden
witten Haffelgemschen
steen. Ook de kerk van Alk
maar in Nederland werd er
mee opgetrokken. De heer
Dirk, graaf van Kleef in
Duitsland, verzekerde dat
de onderhorigen van Affli-
gem vrije en veilig door zijn
gebied mochten varen
Uiteraard werden de meeste
kerken uit de omgeving van
Affligem en Meldert zelf uit
deze steen opgetrokken
De abdij zelf deed aan deze
nieuwe nijverheid een goe
de zaak. Heel wat gebou
wen moesten inderdaad in
priorijen en parochies die ze
bezat worden opgetrokken.
Ook Meldert profiteerde er
van en vele bewoners kre
gen een lonende arbeid. De
bevolking van Meldert steeg
dan ook zodanig dat Mel
dert in 1259 een zelfstan
dige gemeente werd, los
'van Baardegem.
Van de uit «Wallonië ko
mende steenkappers
schrijft Dom Odo Cambier:
«Het aantal steenkappers
en andere werklui die daar
arbeidden en in tenten
woonden was zo groot dat
het er toeging als in een
stad.»
Zelfs had men er reeds aan
gedacht om op de uiteraard
driehoekige dorpsdries, het
huidig dorpsplein, een
marktdag te houden in het
belang van kopers en ver
kopers van de fameuse
zandsteen. Zowel de
Aalstenaars en de Brusse
laars hadden de grootste
moeite om zulks te verhin
deren.
Buiten de reeds genoemde
wijknamen herinneren
sommige benamingen nog
aan die periode: «Seme-
laer» van somerlier zou
voerman van lastdieren be
tekenen, «Mutsereel» van
matcella beduidt kleine
muur, «Kravaal» zou komen
van Car en Vaal wat steen
groef en vaal dal betekenen
zou en Hof te Putte met de
Putstraat waren gelegen bij
de putten waar gespeeld
werd. Na de ontginningen
lag de streek verlaten en
werd het hof dan «te
Woestijne» genoemd.
Deze groeven bestonden
dus rond het Hof te Putte.
Een andere groef, behoren
de bij het Hof van Moortere,
bevond zich op de schei
ding tussen Nievel en Do-
ment.
Vanaf de zestiende eeuw
waren de groeven quasi uit
geput en zochten de mon
niken elders naar verse poe-
Zandsteen in de Melderise zandgroeve opgegraven o
bouwen. jm
len, o.a. te Asse en te Zei-
lik.
Voor Meldert volgde nu een
overgangstijd, een moeilij
ke periode waarin landbouw
de enige broodwinning
werd. Uit die tijd stamt dan
ook de benaming «'t La-
beurs».
Uiteindelijk schreef Dom
Odo Cambier: «Van dat al
les blijft er niets meer over
en terecht noemt men die
plaats de woestijn».
ZANDSTEENMONUMENT
Begin vorige maand kwam
er schot in de realisatie van
het monument na bespre
kingen van de Werkgroep
met het stadsbestuur dat
zich hierbij, bij monde van
Schepen Annie De Maght,
zeer begrijpend en welwil
lend opstelde.
Er werd uitgekeken wat kon
en niet kon, er werden met
zwaar materiaal stenen ge
haald uit de «Gensjt» waar
de bodem er vol van ligt.
Men moet alleen maar het
gras verwijderen en ze lig
gen daar klaar voor het grij
pen. Ze grijpen is echter
een ander paar mouwen
want het gaat hier niet per
kilogram maar per ton.
De Stedelijke Groendienst
zorgde voor plans met ver
schillende mogelijkheden,
Dii
do
de
boven op het dorpsp
onderaan of aan de
sing aan oud-sche
Frans Nuelant. Geopti
werd voor de tweede op
sing en deze week br
een ploeg stadswerklui
gestaan door special;
van een private firma
zaak voor mekaar.
Een vijftiental reuzesta
kwam eraan te pas en
vertikaal staande is er
van rond de vier meter h du
waarvan één meter in
grond. Hij weegt een
dige acht ton en vert<
duidelijke sporen van
sielen. Aan de voet e
ligt de rest, horizontaal
laagd zoals hij in de na
meest voorkomt.
Ondertussen moet nod
beplanting gebeuren en
U deze regels onder d
krijgt wordt hij onthuld!
op vrijdag 25 augustus
inzet van de Dorpsfee^
door Annie De Maght
Waardige inzet voorz
typisch voor Meldert en
vende herinnering vooi
gende generaties.
Met deze zandsteen
Meldert zijn eigenheid
delijk stellen en verw
naar zijn buitengewooi
verleden.
dat de Werkgroep Leef
milieu Aalst niet tegen deze
tewerkstelling is (integen
deel) maar dat deze tewerk
stelling niet mag plaatsgrij
pen ten koste van het wel
zijn en de leefvoorwaa
van de bevolking.
R. Dev
Toen wij merkten dat Enrico Leclair deze avond optreedt in de
Keizershallen, tijdens de Aalsterse Avond, hebben wij hem op
het podium geroepen om enkele vraagjes te beantwoorden.
Enrico vertegenwoordigt als het ware twee persoonlijkheden.
In de eerste plaats is hij een beeldhouwer, maar ook het
karnavalleven schijnt hem te boeien. Zijn deelname van deze
avond moet dan ook in het licht van de 51ste karnavalfeesten
(25 februari '79) gezien worden: hij is inderdaad lid van het
Aalsters Karnavalverbond dat onder de leiding van Keizer
Kamiel het optreden verzorgt.
DE BEELDHOUWER:
Enrico is een gekend en be
kend restaurateur van oude
meubels. Hij werkt nog op de
wijze van onze verre voorou
ders. Als hij in één of ander kas
teelmeubel een «nieuw» stuk
steekt, kan men dat nadien niet
meer terugvinden. Op dit
ogenblik is hij werkzaam voor
de Stad Aalst. Hij kreeg de op
dracht de poort van 't kasteel
Ter Linden, die dateert van
1664. te restaureren. Iets
waaraan hij met veel liefde
'werkt!
Hij ontwerpt ook gebeeld
houwde schouwen. Van ie
der wordt er maar één eksem-
plaar uitgevoerd. Z'n meester
stuk op dit vlak staat te Erpe-
Mere. bij de gebroeders Van
den Steen. Toch vindt Enrico
nog de tijd om kleinere werkjes
te beitelen: éénmaal per jaar
organiseert hij een tentoonstel
ling. Dit jaar zal deze doorgaan
in een oude hoeve in de Linde
straat, op het einde van okto
ber.
Tussendoor werkt hij nog met
de oude polychroom, een
werkwijze uit de 15de en de
16de eeuw Enrico is de enige
in Belgié. die de oude. echte
procedure kan toepassen Hij
bewees zijn meesterschap
toen hij de skepter vervaardig
de. die tijdens de voorbije kar-
navalviering aan onze vorst
geschonken werd. (U herinnert
zich wellicht nog dat een ge
deelte bedekt was met blad
goud van 24 karaat).
Op 10 september zal U de kun
stenaar aan het werk kunnen
zien op de Grote Markt, ter ge
legenheid van de daar georga
niseerde oude ambachten
markt Ter dier gelegenheid zal
hij een mooi gepolychromeerd
karretje gebruiken als ver
voermiddel voor zijn benodigd
heden
DE KARNAVALFIGUUR:
Tijdens de voorbije verkiezing
van Pnns Karnaval, heeft En
rico voor de eerste maal mee-
gedongen naar de begeerde ti
tel Hij stelde zich kandidaat
omdat de omgang met mensen
voor hem een grote betekenis
heeft. Hij houdt van Aalst en
van de zeer speciale karnaval-
sfeer tijdens de feestelijkhe
den.
Hij was echter niet op de
hoogte van de gang van zaken
en moest het afleggen tegen de
sterkste tegenkandidaat Maar
zo zegt Enrico spontaan, tegen
die man verliezen is echt geen
oneer. Tegelijk heeft hij er wel
iets van overgehouden: hij ont
ving reeds een gouden plaat
voor zijn karnavalliedjes
(Ajoinen. ajoinen en Met Enrico
naar karnaval). Zij werden ge
schreven en getoondicht door
Clarck Van Mere. Zijn orkest,
de gebroeders Matthijs van
Herdersem was een ware
steun voor Enrico. Het bestond
mTdrie goede muzikanten, die
allen een opleiding aan het
konservatorium achter de rug
hadden. Samen met hen nam
onze beeldhouwer-zanger deel
aan 56 zangwedstrijden, waar
van hij er op 26 met de eerste
prijs bedacht werd.
Ook in 1979 zal Enrico zich
kandidaat stellen op de verkie
zing van prins karnaval Hij is al
druk bezig met de nodige publi
citeit: van na de vorige karna-
valverkiezing is hij naar elk
feest geweest, of het nu inge
richt was door het Stadsbe
stuur of door 'n karnavalgroep:
Enrico was er. Hij woonde ook
de meeste vergaderingen bij.
zodat hij zich goed geïnfor
meerd in de strijd kan gooien
Heden avond zal hij de «zan
ger» aan het publiek voorstel
len: hij zal twee nieuwe liedjes
brengen die de mensen aan het
lachen zullen krijgen. In het
Aalsters zingt hij «De bakker en
de fakteur» Nadien krijgt «De
dochter van Marie Planché» de
volle lading. Beide melodieën
zullen al vlug een meezinger
blijken. Na het optreden be
staan er reeds plannen voor
een Engelstalig plaatje
Enrico beklemtoont dat de
prinsenverkiezing geen la
chertje is en dat het heel wat tijd
en inspanningen kost om een
heel jaar overal aanwezig te
zijn. een degelijke inoefening te
garanderen en de publiciteit
rond het gebeuren op te bou
wen Maar in 1978 heeft hij na
zijn «nederlaag» (hij eindigde
tweede) zijn supporters be
dankt via de krant en beloofde
hij zich in '79 weer kandidaat te
stellen. En belofte maakt
schuld. Enrico ziet het nu beter
zitten en hoopt de begeerde ti
tel dit jaar te veroveren. Wij
duimen mee
Zijn favoriet publiek bestaat uit
de échte karnavalvierders en
natuurlijk de verschillende
groepen. Hij heeft gedurende
het voorbije jaar deze mensen
leren kennen en vindt hun ei
genheid fantastisch.
Tot slot vroegen wij of Enrico
speciale wensen had. Prompt
antwoordde hij: ja, twee. Als
beeldhouwer zou ik graa
taurateur voor de Stad
worden. Er zijn nog
kunstschatten die nodig
ten hersteld worden Nu
ze ergens verloren te gaa
zanger en kandidaat
wens ik de mensen vreu
schenken, vooral dit
nauw aan het hart. Ik z
ook niet nalaten verschi
bezoeken af te leggen,
bij mensen van de derde I
als bij zieken of gehandik
Het geeft een diepe vold<
als ge die mensen, som
ouder dan 80 jaar, ziet m
qen en dansen
R. D<
ngende beeldhouwe
!r:r d:
