HUBERT HEYNDRICKX: DE
KLEINSTEEDSE MENTALITEIT
PRIMEERT NOG TE VEEL
De Voorpost - 25-8-1978 - 9
«In feite voel ik mij zo een beetje de buffer tussen de
typische Belgische improvizatie en de Duitse organi-
zatiegeest. Tussen die twee polen, of moet ik zeggen
uitersten, in zweef ik met de bedoeling beide opvat
tingen in overeenstemming te brengen.» We kunnen
er dan ook best inkomen dat de heer Heyndrickx,
sekretaris van de Belgisch-Luxemburgs-Duitse Kamer
van Koophandel, meer dan eens naar zijn vertrouwde
pijp grijpt om zijn problemen te laten bezinken. Want
Hubert Heyndrickx en zijn pijp zijn onafscheidelijke
vrienden. Zij is zijn troost, zijn toeverlaat, de uitlaat
klep waarin hij zijn moeilijkheden ook de smalle door
gang naar de oplossing laat nemen. Hij kan er zicht
baar van genieten, de pijp rustend in de linkerhand,
gegrepen tussen wijs- en middenvinger, de steel licht
jes steunend met de duim. Zachtjes, alsof het om een
pijpenrokerswedstrijd ging, blaast hij de geurige ta
baksrook voor zich uit en vaak heeft men de indruk
dat zijn gedachten meedrijven op deze rookwolk.
«Voor dromen heb ik geen tijd. Dagelijks zit ik in
vergaderingen, voer ik besprekingen met bedrijfs
leiders, tracht hen te overtuigen van hun aanwezig
heid op belangrijke buitenlandse gebeurtenissen,
kortom span ik mij volledig in om voor onze mensen,
ook die uit de streek van Dendermonde, Zele, Sint-
Niklaas, Aalst, Lebbeke, de weg vrij te maken naar
een mogelijke internationale bekendheid.» Opvallend
daarbij is wel dat Hubert Heyndrickx van de bedrijven
niet altijd evenveel steun ondervindt als men wel zou
kunnen veronderstellen. Vaak is het zo dat bedrijven
niet het belang van een aanwezigheid op de buiten
landse markt inzien en ook niet te overtuigen zijn.
Ofschoon er in de streek toch bedrijven bestaan die
het tegendeel kunnen bewijzen.
Vijfenvijftig jaar geleden den, de pers de nodige in-
werd hij te Lebbeke gebo
ren. Zijn ouders hadden
drie kinderen, alle drie jon
gens. Hubert was de mid
delste van het trio. Hij ging
in zijn geboortedorp naar
de lagere school en vervol
gens op internaat te gaan,
naar Liedekerke meer be
paald. De oorlog zette hem
evenwel een lelijke hak. Hij
diende zijn studies in Lie
dekerke stop te zetten en
zich te laten inschrijven in
het kollege te Dender
monde. Toch was deze tijd
biezonder hard voor de
jonge student. Als felle Vla
mingen Hubert is nog
steeds een overtuigd en
fervent verdediger van de
Vlaamse taal en zeden
was het voor de broers
Heyndrickx niet altijd even
gemakkelijk zich in het
Franstalig kader in te le
ven. Om een of andere re
den raakte hij echter in
Duitsland verzeild. Van de
gelegenheid maakte Hubert
Heyndrickx gebruik oij) de
kennis van zijn Duits op te __wè7k
poetsen. Met sukses trou
wens, want kort daarop
werd hij goed genoeg be
vonden om aan de Tech
nische Hogeschool van
Muenchen zijn studies aan
te vatten. Hij kwam er te
recht in het bouwwezen en
tot 1958 was hij aan deze
bedrijfstak ook gebonden.
Toen kwam de grote om
mekeer.
Nieuwe taak
In datzelfde jaar zocht de
Belgisch - Duits - Luxem
burgse Kamer van Koop
handel iemand die zich
vlot in het Nederlands.
Frans en Duits uit de slag
kon trekken, beter nog ie
mand die een gedegen
kennis van deze drie talen
bezat. Mocht de kandidaat
daarenboven ook nog van
aanpakken weten, dan had
men een gedroomde sekre
taris voor de Kamer ge
vonden.
Hubert Heyndrickx was de
uitverkoren man. Neder
lands had hij geleerd thuis,
Frans tot overmaat van
ramp zo moet althans de
jonge Vlaming hebben ge
dacht tijdens zijn secun
daire studies in de hu
maniora en Duits in Duits
land. Kwam daarbij nog dat
Hubert nu niet bepaald van
een kleintje vervaard was,
het karakter van een door
drijver bezat en goed van
de tongriem was gesneden.
Al die elementen samen
brachten hem bij de reeds
genoemde Kamer van
Koophandel. Het is zijn
I levenswerk geworden. Zijn
dagtaak en misschien ook
wel zijn hobby.
Waar voor velen de Bel
gisch - Luxemburg - Duitse
Kamer van Koophandel een
L haast onoverkomelijke
i naam is, is het een vlag die
een vrij eenvoudige lading
i dekt. Deze instelling heeft
een drieledig doel expo-
santen uit eigen land aan
zetten tot deelname aan de
internationale vakbeurzen
die in Duitsland plaatsvin
formatie voor deze vak
beurzen doorspelen en ten
slotte de bezoekers de weg
wijzen, zonder daarom zelf
reizen te willen organize-
ren.
Exposanten
Het eerste streefdoel is
meteen ook het meest
moeilijke. Waar men had
kunnen verwachten dat de
Belgische ondernemingen
met entoesiasme de aan
geboden kans zouden grij
pen, komt dit niet steeds
zo over. Meer nog, in zijn
geboortestreek de heer
Heyndrickx werd geboren
in Lebbeke en woont nu in
Grembergen loopt het
nogal eens slecht af. Later
meer daarover.
Wanneer een vakbeurs in
Duitsland zich aankondigt
wordt hiervan de Belgisch -
Luxemburgs - Duitse Kamer
van Koophandel te Brussel
op de hoogte gesteld. Zij
ontvangt dan alle mogelijke
dokumbntatie in de beide
landstalen. Hier begint het
van Hubert Heyn
drickx. De bedrijven die in
de belangensektor liggen
worden aangeschreven en
wie interesse aan de dag
legt, door te antwoorden op
de brief, wordt persoonlijk
gekontakteerd. Hubert
Heyndrickx gaat het bedrijf
bezoeken en er praten met
de bedrijfsleiders. Hij speelt
hen een hele boel prak
tische inlichtingen door
(prijzen, ruimte, mogelijk
heden, enz.) en neemt in
geval van akkoord kontakt
op met de verantwoorde
lijken van de vakbeurs.
In feite komt dit neer op
een geduldig werk, waarbij
de inbreng van de natio
nale beroepsfederaties niet
onbelangrijk is. Deze fede
raties, die zich achter het
initiatief van de Kamer
scharen hebben heel wat
invloed op hun leden en
sporen hen dan ook aan
deel te nemen aan deze
kans tot internationale pro
motie. Daarnaast is er nog
het Ministerie van Buiten
landse Handel dat een
deelname aan een vak
beurs in het buitenland
subsidieert.
Hebben we het werk van
Hubert Heyndrickx in en
kele woorden samengevat,
in realiteit betekent het heel
wat meer. Het komt erop
neer dat hij een snel-ser-
vice is tussen kandidaat-
tentoonstelier en de inrich
ters van een vakbeurs. Het
houdt ook in dat hij gere
geld in verbinding staat
met de exposant en de
beursverantwoordelijk-
heden.
Bij de besprekingen loopt
er soms wel wat mank.
Sommige bedrijfsleiders
zijn immers zeer moeilijk
te overtuigen van de grote
waarde die een dergelijke
vakbeurs voor hun bedrijf
kan hebben. Die bedrijven
situeren zich zowat over
het hele land, maar vooral
in het Dendermondse. Hu-
bert Heyndrickx vindt het
bedroevend hoezeer toch
niet onbelangrijke onderne-
mingen uit Dendermonde
zich zo sterk aan het plaat
selijke areaal houden, ter
wijl een verruiming naar
het buitenland toe mogelijk
wel een uitbreiding van de
fabriek, meer werknemers,
meer mogelijkheden zou
kunnen inhouden.
«Op een paar uitzonderin
gen na is de aanwezigheid
van de streekbedrijven ge
woon triestig te noemen»,
aldus onze gesprekspartner
die zich nu degelijk en wel
op een geliefkoosd terrein
bevindt. Hij streeft er im
mers naar zoveel mogelijk
bedrijven uit zijn streek
naar Duitsland te krijgen.
«De belangstelling voor
onze initiatieven is beneden
alle maat», zo vervolgt hij
en voegt er nog aan toe
«Voor mij ligt dat vooral
geen Duits'. Dat is evenwel
geen argument, want zij
krijgen alles wat noodzake
lijk is in het Nederlands ter
wijl in vele gevallen zij zich
ginds in het Nederlands uit
de slag kunnen trekken, om
dan nog niet te spreken
over andere bestaande mo
gelijkheden zoals het aan
werven van een tijdelijke
bediende die het Duits
machtig is, enz.»
Pers
Tweede doelstelling van
de Belgisch - Luxemburg -
Duitse Kamer van Koop
handel ligt erin vervat de
pers op de hoogte te bren
gen van wat er allemaal
te gebeuren staat. Aan de
lijve hebben we kunnen er
varen wat het informeren
inhoudt. Het werden telkens
ven nog vergemakkelijkt
door het middagmaal dat
volgt op de perskonferentie.
Bij dit alles primeert de
Duitse organizatiegeest, die
werkelijk elke faktor van
het gebeuren tot in de
kleinste details heeft uitge
werkt en overdacht. Het
zijn informatie bijeenkom
sten die af zijn.
«Mijn job, zo zegt Hubert
Heyndrickx, bestaat er in
de buffer te spelen tussen
de Duitse organizatiegeest
en de grotendeels Bel
gische improvizatie». We
begrijpen best wat hij wil
zeggen met deze uitspraak.
Bezoekers
Een derde facet van het
optreden van de Belgisch -
Luxemburgs - Duitse Kamer
van Koophandel ligt vervat
in het attent maken op een
of andere vakbeurs, niet
alleen in de media, maar
ook de mensen die min of
meer rechtstreeks betrok
ken zijn bij de beurs. Met
dat doel nodigt de Kamer
dan ook de mensen uit
naar Duitsland te reizen om
ter plaatse kennis te ma
ken met hetgeen er wordt
geprezenteerd. De Kamer
van Koophandel organizeert
geen reizen, ze wil wel be
middelen daar waar iemand
moeilijkheden zou kunnen
ondervinden bij het zoeken
naar logeermogelijkheden,
bij het verkrijgen van toe
gangskaarten, enz. Hier is
zij meer bemiddelaar.
Eigen streek
Uiteraard mondt het ge
sprek uit op de bedrijven in
eigen streek. Ofschoon er
hier heel wat bedrijven zijn
die er belang zouden bij
hebben deel te nemen aan
een internationale vakbeurs.
Spreekt men vaak van een
ekonomische en industriële
rekonversie, dan zou men
in het Dendermondse eer
der moeten kunnen komen
tot een mentale rekonversie
en de kleinsteedse menta
liteit die er vaak nog heerst
bij de bedrijfsleiders.
De vraag werd gesteld hoe
het komt dat men in de
streek niet happig staat om
naar Duitsland te gaan ex
poseren. We hebben deze
vraag ook doorgespeeld
aan ondernemers die ooit
door de Kamer van Koop
handel werden aangespro
ken, maar niet positief zijn
ingegaan op het voorstel.
Ze zijn enerzijds van me
ning dat hun bedrijf niet
voldoende stevig is om tus
sen dergelijk gezelschap
een presentiepolitiek te
gaan voeren, anderzijds
voelen ze er geen behoefte
toe. Nog anderen zien er
het nut niet van in. Daaruit
vloeit natuurlijk de vraag
voort of zij ooit een Duitse
Hubert Heyndrickx, wachtend op de Dendermondse inbreng.
vakbeurs hebben bezocht.
Hier was het antwoord
meestal negatief. Zodat bij
ons dan weer een nieuwe
vraag aan de oppervlakte
komt, namelijk«In hoe
verre zijn deze mensen
bedrijfsleiders zich dan
wel bewust van hun ver
antwoordelijkheid Stil
stand blijft voor hen toch
een achteruitgang en ken
nis maken met nieuwe be
drijven, andere mogelijk
heden, nieuwe toepassin
gen kan toch nooit kwaad.»
Daarop hebben we nooit
antwoord gekregen.
Bij de mensen die met hun
firma wel deelnamen heb
ben we een en al entoe
siasme ontmoet. Zij zouden
het erg bedroevend vinden
moest men hen morgen
meedelen dat een deelname
niet meer mogelijk is. Voor
sommige bedrijven is menk
zelfs in zoverre entoesiast
dat men van jaar tot jaar
vraagt om een uitbreiding
van de stand. Men is er
overigens de mening toe
gedaan dat deelnemen aan
een jaarbeurs in verhouding
een niet zo erg dure zaak
is, rekening hpudend met
de promotiekansen die hier
worden geboden. Veel
hangt echter af van de op
pervlakte van de stand die
men wenst, van de lukse
die men eist. Maar wanneer
men een gemiddelde stand
plaats neemt, komt men op
een uitgave die beneden
de 50.000 fr. ligt, verblijf
van een verantwoordelijke
van het bedrijf inbegrepen.
Men kan bezwaarlijk zeg
gen dat dit duur betaald is.
Vele fabrieken geven een
veel hoger bedrag uit aan
folders bestemd voor eigen
land, voor eigen streek.
Het argument dat men
ginds moederziel alleen zal
staan, kan ook worden weg
gewerkt. Het is immers zo
dat de Belgische Beroeps
federatie op elke vakbeurs
de Belgische deelnemers
groeperen.
Maar er is meervanwege
landse Handel kunnen de
Belgische deelnemers aan
buitenlandse vakbeurzen
een financiële steun krij
gen in de vorm van een
subsidie. Steun krijgt men
ook van de Belgisch - Lux
emburgs - Duitse Kamer'van
Koophandel. Reken daarbij
•nog de mogelijkheid jam
•niet alleen zijn eigen pro-
dukten op een ruime schaal
bekendheid te geven, maar
ook in kontakt te komen
met andere fabrikanten' en
nieuwe technieken, dan
lijkt het ons niet meer dan
normaal dat men aan een
dergelijke vakbeurs deel
neemt. «Maar daar is nog
steeds die kleinsteedse
mentaliteit die in mijn
streek primeert», aldus Hu-
bert Heyndrickx, die hoopt
dat men ooit over de hori
zont van het plaatselijke
gebeuren zal kijken.
Tenslotte nog een laatste
argumentna drie jaar
deelname moet een bedrijf
gelanceerd zijn, zo zegt
Hubert Heyndrickx het. Dat
blijkt uit de steekproeven
die hij op geregelde tijd-
stippen doet. Dat hebben
we ook geleerd uit de ge
sprekken met de bedrijfs
leiders die we bezochten en
die ons toevertrouwden dat
zij na drie achtereenvol- f
gende deelnames aan een i
vakbeurs hun omzet heb-
ben zien toenemen en hun j
afzetgebied ook hebben
gevonden in het buitenland, j
Toch is er hoop het aantal J
Belgische deelnemers
neemt gestadig toe. Ook
het aantal Belgische be
zoekers. Maar het kan nog
veel beter. En het zou veel j
beter gaan mochten de in
dustrieën uit het Dender- j
mondse er zich van bewust
zijn dat in deze vakbeurzen
enorme kansen voor hen
liggen weggelegd. We ho-
pen voor Hubert Heyndrickx
dat men zo spoedig moge
lijk het belang van de Bel
gisch - Luxemburg - Duitse
Kamer van Koophandel zal
inzien.
We moeten onze kleinsteedse mentaliteit kunnen overwinnen
Toch groeit ile Belgische inbreng.
aan de kleinsteedse men
taliteit waarop ik vaak bots.
Toch komen vele bedrijven
uit de streek in aanmerking
voor deze vakbeurzen. Ne
men we maar de onderne
mingen gevestigd in het
industrieterrein van Zele, de
fabrieken uit Hamme, on
dernemingen uit Lebbeke,
Sint-Niklaas met zijn grote
industrie. Ook de zoge
naamde k.m.o.'s komen in
aanmerking. Het lijkt wel of
er een drempelvrees be
staat en voor velen speelt
het argument 'wij kennen
erg goed gestruktureerde
bijeenkomsten waarop de
afgevaardigden van de vak
beurs het woord voerden,
ter zijde gestaan door ver
antwoordelijken van de ka
mer die waar nodig de toe
spraken in het Nederlands
en het Frans samenvatten.
Zij vertaalden naar het Duits
ook de gestelde vragen. De
dokumentatiemappen die
we er mochten in ontvangst
nemen waren meer dan uit
stekend verzorgd, wat i ok
het geval was voor de hi Ie
perskonferentie. Erg b *-
langrijk is dat naast de af
gevaardigden van de vak
beurs ook de Belgische
deelnemers worden uitge
nodigd en aanwezig zijn, zo
dat het voor de journalisten
vrij eenvoudig is reeds en
kele maanden op voorhand
kontakten te leggen. Een
en ander wordt daarenbo-
Voortdurend buffer spelen tussen twee tegenpolen.
