firn bij mf amr WAPENSCHILD «LAND VAN AALST» BIJNA GERESTAUREERD OUDERS! Clairefontaine CONSTANT VERSICHEL TE GAST IN AALST HEROPENING DER SCHOLEN) 28 - 1-9-1978 - De Voorpos m Deze week drie nieuwe films. In cinema Feestpaleis gaal «Saterdaynight Fever» een nieuwe week verlenging tegemoet in zaal 1. In zaal 2 van deze zelfde cinema loopt vanaf vandaag een «lichter» filmgenre. «The Van» vertelt ons het verhaal van een hippe kerel. Bobby, die droomt van meisjes en van een woonauto. Hij werkt bij een car-wash waar hij het mikpunt is van plaagzieke kollega's. Maar dat deert Bobby niet want hij weet dat hij ooit zijn droom eens zal verwezenlijkt zien. Op een dag is het dan zover Bobby heeft voldoende geld gespaard om de eerste afbetaling van zijn woonauto te doen. Het is een prachtexemplaar uitgerust met een water bed. een koelkast, een eethoekje en alle komfort dat indruk maakt op jonge meisjes. Zijn vriend Jack geniet de eer om als eerste het waterbed uit te proberen, een genoegen dat hij deelt met zijn vriendin netje Sue Bobby zelf loopt een blauwtje op bij de aantrekke lijke Tina. Bobby's baas die op paarden wedt verkeert plotseling in geldnood en leent 200 dollar van Bobby. Hij durft niet weige ren alhoewel het geld bestemd is voor de volgende afbeta ling van zijn wagen. Om zijn «Van» toch te kunnen behou den daagt hij een snoeverige kerel uit om een snelheids wedstrijd te rijden. De inzet: 200 dollar. Bobby moet winnen, anders geraakt hij hopeloos in de knoei. Hoe het afloopt in deze film van Sam Grossman moet u zelf maar gaan bekijken. Na deze korte uitleg zullen de titels in de verschillende talen u misschien duidelijk worden. In het Engels «The Van», in het Frans «La trappe a Nanas» en in het Nederlands «Het wemelbed op wielen». What's in a name? In de grote benedenzaal van cinema Palace de zeer goede film van FredZinnemann «Julia», een film met Jane Fonda en Vanessa Redgrave in de hoofdrollen. Julia is de filmver sie van een der novellen uit Pentimento in dewelke Lillian Hellman haar jarenlange vriendschap verhaalt met een jong meisje uit de gegoede burgerij van New York. en zonder verdere hinder het geld te overnandigen aan Julia die zij vroegtijdig verouderd vindt maar meer en dan ooit besloten is de strijd verder te zetten Tijdens een kort onderhoud (het laatste) verklaart Julia dat zij een dochtertje heeft dat zij Lillian noemde en dat werd opgenomen door een bakkersgezin in Mulhouse Hierop vertrekt Lillian naar Moskou waar zij door een tele gram verneemt dat Julia door de Nazi's werd gevangen genomen en gemarteld. Zij stierf terwijl haar vriendin haar naar Engeland trachtten te evacueren In London tracht Lillian nog een spoor te vinden van Julia, maar tevergeefs Ook betreffende Julia's dochtertje kan zij niets vernemen. Julia's familie, vast besloten de «schande» uit te wissen, sluit zich op in een strak stilzwijgen. Op 70 jaar blijft Lillian alleen met de nijpende herinnering aan de twee mensen die zij op de wereld het meest bewon derde: Hamet en Julia. Een film die wij u warm aanbevelen. In de bovenzaal van cinema Palace loopt een nieuwe film. «De weerwraak van een man paard genoemd». Alhoewel deze film van Irvin Kershner met Richard Harris in de hoofd rol niet wordt aangekondigd als de tweede film en dus een vervolg van «A man calles Horse», toch kunnen we hem aldus aanzien. 1934. Lillian Hellman werkt verbeten aan haar eerste to neelwerk «The Children's Hour» maar de inspiratie schiet haar te kort en het spottend advies van haar gezel. Dashiell Hammet geeft haar een gevoel van onmacht en gebrek aan maturiteit. De dagen gaan voorbij en bij Lillian komt de hennnenng opdagen aan de tederste vnendin uit haar jeugd. Julia. Afkomstig uit een konservatief en rijk milieu toonde Julia reeds zeer vroeg een erg vijandige gezindheid ten opzichte van haar familie. Door een verrassende intellektuele rijp heid was Julia dra vertrouwd met literatuur, poëzie en vreemde talen en onthulde voor de nog naïeve en beschei den Lillian onbekende werelden. Rond de jaren twintig werd de vriendschap tussen de twee jonge meisjes nog hechter ondanks jaren scheiding. Na te Oxford geneeskunde te hebben gestudeerd vertrok Julia naar Wenen om er te studeren met Freud. In haar brieven aan Lillian sprak zij over het onbekende fascisme waarvan haar vriendin slechts een vaag besef had. Te Parijs waar zij zich een tijd vestigde om haar toneelwerk alleen verder te schrijven had Lillian een kort telefoonge sprek met Julia die nog steeds in Wenen was. Enkele dagen later brak oproer uit in de Oostenrijkse hoofd stad Fascistische benden vielen de arbeiderswijk Floris- dorf binnen en vernielden de universiteit Bij deze scher mutselingen werd Julia, die zich tegen de aanvallers teweer stelde, gewond Lillian, verwittigd door een anonieme op roep. vertrok naar Wenen en vond er haar vriendin in be denkelijke staat in het ziekenhuis. De volgende morgen is er geen spoor meer van Julia en Lillian kan alleen maar ver nemen dat zij tijdens een geheimzinnige evakuatie wegge voerd werd. Er wordt haar een brief overhandigd waarin Julia Lillian aanspoort omwille van veiligheidsredenen zo spoedig mogelijk naar Parijs terug te keren. Na tevergeefs op nieuws te hebben gewacht keert Lillian terug naar de VS waar haar herwerkt stuk een triomf oogst in Broadway. Drie jaren gaan voorbij Lillian blijft zonder nieuws maar verneemt van Anne-Marie. een gemeenschappelijke vrien din. dat Julia aan haar studies verzaakte om zich aktief te kunnen wijden aan de strijd tegen het fascisme 1937. Lillian wordt uitgenodigd op een toneelfestival te Moskou Zij gaat eerst naar Parijs en verblijft er enkele dagen in gezelschap van een paar vrienden, Dorothy Par ker en Alan Campbell. Op het einde van een soirée wordt zij aangesproken door een zekere Johann die haar vraagt een som van vijfduizend dollar aan Julia te Berlijn te overhandi gen als steun voor de weerstand. Lillian aanvaardt. Zij slaagt erin de waakzaamheid van de politie te misleiden Wij keren terug naar het jaar 1831. Zes jaar geleden had heel het aristokratische Londen slechts belangstelling voor het ongelooflijke avontuur van John Morgan: «Mijn waarde, hoe kon u leven met die wilden.Wat eten zij?.Hoe jagen zij Zijn het werkelijk mensen zoals wij...?» John Morgan had kunnen antwoorden «Neen. niet zoals u». En de aristokraat in John trok zich meer en meer terug. Hij dacht terug aan de tijd toen hij de oneindige prairie door kruiste en zich tenvolle voelde leven als een man. als een indiaan Op zekere morgen scheept Morgan dan ook terug in met bestemming de «Nieuwe wereld». Hij voelt zich gelukkig dat hij zijn «broeders», zijn «stam» gaat terugvinden. Nauwelijks ontscheept verneemt John Morgan dat tijdens zijn afwezigheid heel wat dingen veranderd zijn. kolonisten, jagers, koopmannen en andere lui steeds uit op winstbejag waren de reservaten binnengevallen. De stam van de «Gele Handen» was uitgeroeid en de dap perste krijgers waren gesneuveld in de strijd met de «Ricka- rees». afvallige indianen, die voor enkele geweren en wat vuurwater gekocht werden door een groep jagers onder de leiding van een sinister heerschap, Zenas Morro. De over levenden van de stam werden overgeplant ver van hun ajchtvelden. in een onherbergzame streek waar zij lang zaam dood gingen aan honger en wanhoop. John Morgan laat zich voor een oppervlakkig Brits toerist doorgaan in de ogen van Zenas Morro en vindt tenslotte zijn «broeders» terug. Wat nog overblijft van de stam is al te gelaten en te zeer gedemoraliseerd om nog te trachten zijn rechten door de macht te heroveren. Alleen een oude vrouw. Elk Woman, bewaarde haar geloof en de macht der ontembare indianen. Zij verklaart John Morgan dat het kwade oof kan worden afgewend wanneer de mannen be reid zijn de pijnlijke ritus van de Toewijding aan de Zon te ondergaan. John Morgan geeft het voorbeeld, de andere kunnen slechts volgen. Desondanks, en ondanks de teruggewon nen strijdlustigheid, worden de krijgers van de «Gele Han den» opnieuw door de «Rickarees» verslagen. Dan vat John Morgan een geniaal idee op dat de overleving van de stam zal waarborgen. Naar oude Indiaanse traditie leert hij de Indiaanse vrouwen te vechten zoals de mannen en met de wapens van de mannen. Wanneer later Morgan de bestorming beveelt van het door de jagers gebouwde fort waar alle schatten uit de Heilige Vallei werden opgeborgen, laten de squaws zich tenvolle gelden en ditmaal behalen de krijgers van de «Gele Han den» de overwinning De schatten vinden hun rechtmatige eigenaars terug en John Morgan is terug met zijn stam broeders verenigd. Wanneer de stam nogmaals in moeilijkheden komt is dit misschien stof voor nog een andere, derde. film. S.J. Constant Versichel werd geboren te Beveren-Waas in 1926. Hij studeerde aan het Lemmensinstituut te Mechelen, waar hij in 1947 zijn diploma behaalde. Kort daarop werd hij organist aan de Deke nale O.L. Vrouw Hemelvaartkerk te Zottegem. In de toren van zijn parochiekerk hangt een prachtige beiaard van ruim 7 ton. Dit zette er hem toe aan om ook nog beiaardier te worden, en in 1966 behaalde hij het diploma van de Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn te Mechelen. Hij heeft verschillende originele beiaardwerken op zijn actief, en bewerkte ook allerhande muziek voor zijn instrument. De Belgische Programma van d. Avondgebed vrijdag 1 september 1978 om 20 Vlaamse liederen: uur a. De Zwarte Leeuw De Laet Eigen compositjeb De Gilde Viert E. Hullebrocck Kleine Kindersuite: C. Versichel c. Lied van mijn land Ing. De Sut- a Het ontwaken ter b. Vlmdervangst j Barok op klokken: c. Vertelsel Sarabande G.F. Handel Reeds in december 1976 schreven we in ons aller «Voorpost» «Naar restauratie van het wapenschild van het Land van Aalst». Dit in het fronton van het internaatsgebouw van het Aalsters Jezuïetenkollege ingebouwd wapenschild, simbool en histo risch litteken van het «ancien régime», vertoonde toen reeds duidelijke sporen van afbrokkeling. De laatste restauratie dateerde inderdaad van 1931 toen het ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de her opening van het Kollege werd hersteld. De ermede gepaard gaande plechtigheid werd geleid door Mgr. Coppieters en een van de toenmalige misdienaars was Jan Van der Hulst, thans voorzitter van de Vereniging voor Aalsters Kultuurschoon en met deze restauratie druk begaan. Thans hebben de Paters zich, denin, gelijkwaardig, de wa- na de winter, verplicht gezien een stelling op te stellen om studenten tegen eventueel val lende brokstukken te vrijwaren en pas bij het opbouwen van deze stellage, nu men er zeer dichtbij was, werd men er zich nog meer van bewust aan welke risiko's men gedurende geruime tijd heeft blootgesteld. Het wapenschild zelf, op een hoogte van ongeveer 20 m in het fronton geplaatst, is onge veer 5 m lang bij 3,5 m hoog. Het bestaat uit hoofdzakelijk twee delen: enerzijds de krijgsman met vlag en zwaar den met robijnen en saffieren bezette kroon en andersijds het eigenlijke schildbord met de zeven schilden van het Land van Aalst, met een lint verbon den. Deze «krijgsman» zou reeds dateren uit 1237 waar hij, het hoofd met de kaproen bedekt en gekleed met de kolder, in de linkerhand de degen en in de rechter de banier met zwaard in «paal» (in 't midden en met de punt omhoog) voorkomt op een schepenzegel. Bij vernieuwing van het zegel einde 14e eeuw bleef deze krijgsman behou den. Sommigen zien in deze krijgs man de laatste burchtheer van Aalst of Dirk van Aalst die de bijnaam «het kind van Aelst» kreeg. Anderen daarentegen zien er een legendarisch, zin nebeeldig personage in dat de gemeentegeest zou voorstel len. Dat personage hebben de kunstenaars afgebeeld op het belfort: een man in krijgsrok. met kuras, armplaten en helm, in de rechterhand een knots en in de linker de beukelaar met stadswapen. Het schildbord vertoont mid- pens van Aalst (links) en van Geraardsbergen (met kruis) omgeven door de wapens van de «baanderijen» Rode, Zotte gem, Gavere, Boelare en Schorisse. Wanneer men nu onlangs de stelling beklom en het schild in het gebouw daterend uit 1780 aanraakte was het alsof alles in de hand verpulverde. De tand des tijds had er inderdaad lelijk huisgehouden en de restaura tie van 1931 bleek dus weinig afdoende te zijn geweest. De gevel in Balegemse steen was waar het schild geplaatst werd uitgehouwen en daar werd krijtsteen voorgezet, volgens de opzoekingen van lie. Luc Robijns wegens de gemakke lijkheid van bewerking. De bal ken van de huidige stelling zijn geplaatst, om het geheel niet te schenden, juist in dezelfde ga ten als destijds Wat nu ge daan? Ofwel alles wegkappen zodat men geen enkel risiko meer liep doch dan ging dit waardevol historisch «monument» verlo ren en het is bijna uniek. Een dergelijk stuk bestaat op een stuk houten wandversiering of bovenstuk van een schouw rand en een derde is slechts een kopij van een kaart van het Land van Aalst in 1612 gete kend door Jaak Hoorenbout en in 1794 door J. Lecler ver nieuwd. Zo men het wilde bewaren, en dat wilde men. moest er ernstig aan gewerkt worden. Studie en kontakten leidden tot algehele afkapping De firma Fernand Peeterman werd met de zaak belast, firma die reeds haar proeven op dergelijke zaken had geleverd, o.a. in het Ru benshuis te Antwerpen. Eerste behandeling werd het instrijkei van de steen met een produk dat zorgde voor doeltreffend! verharding. De kornis boven aan beschermde inderdaa slechts het bovendeel van he schild en verder diende men e rekening mee te houden dat h( schild naar het westen sta< georiënteerd. Bij de restauratie hield men oo daarmede terdege rekening e alle ogenschijnlijk horizontal - vlakken (waarop water kan bli ven staan) zijn in werkelijkhei hellend gemaakt. Van benedé ziet men het niet en ver is h( alleszins funktioneel. Bij de voorbereidende werlT^ zaamheden kwam uiteraarj een hele ploeg te pas maar dM eigenlijke restauratie is ha. werk van één man, Guy Bami tist, een te Antwerpen wonen Limburger. Alles werd tot op d harde steen weggekapt zondt Jef pardon en dan werd er ee vlechtwerk in vastgehecht roestvrij koper met verbindii gen en verankeringen. Dezp man, eigenlijk een boetsee der. wil het geheel niet allee zijn vroegere glans weer geve 5 maar het tegen vergaan vrijwa ren. Hij werkt daarvoor met eet in onze streken ongekend prJ dukt, komend uit de landen v J het Oostblok, «muneros» dj na drogen beenhard wordt e blijft. Het heeft ten andere zijk proven reeds geleverd. Der voor deel werd weggekapt, gi vlochten en dan komt de mirn ros erop. Reeds maanden I deze man ermee bezig en I hoopt tegen eind septembel als de oudleerlingen weer nai het Kollege komen, erm^ klaar te komen. Uiteraard moet het dan nog j kleur worden gezet maar ovr die kleuren schijnt iedereen hit nog niet volkomen eens te zijipei Wie het hele, kostelijke gevfoai zal betalen blijft voorlopig ee^je raadsel. Komt het stadsbestuCje er tussen. Minister De Backd werd reeds aangeschrev#* maar antwoord blijft nog ura! Wel kwam haar zoon. etf161 vriend van de boetseerdaO' reeds een paar uur de werkaoo volgen. Of wordt de VVAK-pri voor restauratie van gevepls hieraan besteed? Als het KcPaé lege er slechts een deel vé®lc krijgt blijft het probleem uitziclf,a£ loos. Het wapenschild van hel Land I Aalst wordt gerestaureerd. JM help Uw kinderen gemakkelijker en beter studeren "met de schriften en farden Clairefontaine" beiaardiersgilde publiceerde reeds verschillende van zijn werken. Constant V ersichel concerteerde niet alleen in binnen- en buiten land, maar verzorgde ook verschillende bespelingen in opdracht voor de BRT. Hij behaalde ook drie opeenvolgende jaren, vanaf 1967, de prijs Leon Henry prijs voor beiaardbespeling waar door hij definitief de wisselprijs, een bronzen klok met inscriptie, veroverde. Naast actief musicus is hij ook bedreven in de theoretische kennis van de muziek, en haar pedagogiek. Hij is namelijk als muziekleraar verbonden aan de colleges van Zottegem en N'inove. 4. Engelse volksliederen: Ik neuriede zachljesH. Roelstrate a. My old Kentucky Home 7. Franse volksliederen: b. Deep River a. Alouette c. Drink to me only... b. Auprês de ma blonde 5. Met Spaans vuur: c. Sur la route de Dijon Spaanse Dans nr. 2 M. Mosz- d. Au clair de la lune kowski X. Fantasie op Vlaamse noten: 6 Het Vlaamse kunstlied: De Vedclaar. met variaties en fuga BIJ ALLE GOEDE PAPIERHANDELS VAN UW STAD Papierhandel Boekhandel Drukkerij DE KERN A Nichelsstraat 11 Papierhandel DU CAJU Lange Zoutstraat 13 Papierhandel Drukkerij Copy Service EELB0DE Vrijheidsstraat 17 Drukkerij Papierhandel SPITAELS-SCHUERMANS Nieuwstraat 12 Drukkerij Boek- en Musicshop VAN NUFFEL Moorselbaan 51 Drukkerij Geschenkartikelen P.V.BAVERVECKEN Binnenstraat 14

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Voorpost | 1978 | | pagina 28