J
my
GASTLAND POLEN BR
MUZIKAAL FESTIJN
MARIONETTENTEATER TAPTOE KREEERT
CARLO TARRAS: KUNST MOEILIJK TE
BEGRIJPEN MAAR FASCINEREND
«DE KLEINE PRINS»
wêëkêèêêêëêsh wêêè
1 m 1 m
tentacles
J/i't WÊSÊÈÈÊÊÊÊÊÊÊÊÈiïWÊÊÊÈÊÊÊÊÊÊÊÊÊÈÊÊÊÈÊ WÊÊÊÊiÊÊÈÊÊÊÈÊÊÊÈ
je**» f-'35aflhJfcJ
28 - 8-9-1978 - De Voorpost
ten, Pfials
hicrbpsst
FESTIVAL VAN
VLAANDEREN
Het Festival van V laanderen 1978 stelt twee grote komponisten in
het daglicht: Kryderyk Chopin en Franz Schubert, van wie we dit
jaar de 150ste verjaardag van zijn overlijden herdenken.
Op woensdag 6 september gaf de Poolse pianist Piotr Paleczny een
recital in de feestzaal van het stadhuis te Aalst. Om de zetsters niet al
te veel werk te bezorgen bewaren we het relaas van dit optreden tot
volgende week. We hadden echter het voorrecht deze pianist reeds te
horen in beide pianoconcerto's van Chopin.
Op maandag 28 augustus speelde
het Nationaal Symfonieorkest van
de Poolse Radio onder leiding van
Jer/.y Maksymiuk werk van André
Laportc, Chopin, Szymanowski
en Kilar. Reeds van bij de aanvang
was duidelijk dat we hier te maken
hadden met een formatie die zich
gemakkelijk kan handhaven op
hoog niveau. Laportcs «Nachtmu
ziek» werd door de Polen met
toewijding uitgevoerd. Het deed
werkelijk sympatick aan dit orkest
werk van een Belgisch komponist
te horen spelen. Chopins tweede
pianoconcerto wist ons in de uit
voering met Paleczny als solist
niet zo sterk te boeien. De samen
spraak met het orkest verliep niet
steeds ideaal, maar toch kunnen
we spreken vait een doorsnee-
goede verklanking.
Meer brio en muzikaliteit werd
aan de dag gelegd in Szyma
nowski's «Symphonie concer
tante» opus 60 voor piano en or
kest. Dit werk, getoonzet in 1932
eist van de pianist het uiterste. Met
verbijsterend gemak sloeg Piotr
Paleczny zich door aartsmocilijkc
passages. Vooral in de laatste be
weging werd een waar orkestraal
en pianistisch vuurwerk ontke
tend. Het konsert werd besloten
met «Krzesany» van Wojciech Ki
lar. Dit naar stijl laat romantisch
symfonisch gedicht werd gekom-
poneerd in 1974 Ook al klonk de
kompositie weinig hedendaags,
toch wist zij ons te boeien door de
oprechte muzikaliteit en de sonore
pracht.
De grote kwaliteiten van het
Poolse orkest kwamen nog meer
tot uiting de daaropvolgende dag
toen gespeeld werd onder leiding
van dc 26-jarige Jacck Kasprzyk,
Ook pianist Piotr Paleczny leek in
de uitvoering van Chopins eerste
concerto beter op dreef dan de dag
voordien.
Samenspraak solist en orkest was
ditmaal vlekkeloos Opvallend
was dat dirigent Kasprzyk meer
kleur uit het orkest wist te toveren
dan zijn kollcga Maksymiuk. Hij
vertolkte na dc pauze op schitte
rende wijze Tsjaikowsky's vijfde
symfonie.
Het Poolse orkest hoorden we pas
in volle glorie wc konden nau
welijks vermoeden dat het tot nog
meer in staal was op dc memo
rabele avond van 31 augustus,
waarin dc grote Poolse komponist
Witold Lutoslawski eigen werk di
rigeerde. Ongelooflijk boeiend
klonk zijn eerste symfonie, date
rend uit 1947. Deze muziek hield
ons in de ban van de eerste tot dc
laatste maat. Even aangrijpend
waren de vijf liederen voor stem
en dertig instrumenten van maes
tro Lutoslawski. Ze werden ge
zongen op schitterende wijze
overigens door de mezzo
sopraan Anna Malcwicz-Madcy
Na de pauze dirigeerde Lutos
lawski meer recente werken: Mi-
Parti, daterend van 1976 en het
beroemde celloconcerto dat ge-
komponccrd werd in 1970. Solist
in dit werk was de cellist Roman
Jablonski. Hij speelde dc moei
lijke cellopartij ongelooflijk
maar waar uit het hoofd.
Het valt moeilijk te beschrijven
wat die avond aan muzikaal België
aangeboden werd, maar gelukkig
was de B.R.T. erbij om klank en
beeld vast te leggen. Op het derde
net van B.R.T.-radio, vrijdag 3
november te 21.30 uur, wordt al
les in stereo uitgezonden. Later
wordt ook door de televisie deze
gedenkwaardige avond gepro
grammeerd.
Ook 8^ beide andere konserten
door het Poolse orkest en dc pia
nist Paleczny kunt u over B.R.T. 3
beluisteren: het eerste konccrt op
v rijdag 27 oktober te 21.30 uur en
het tweede op zondag 29 oktober
te 11.30 uur. Over de Schubcrt-
avonden. over Mahlcrs derde
symfonie (met medewerking van
de Schola Cantorum Cantate Do
mino van Aalst en de alt Ria Bol
len) en nog vele dingen meer ver
tellen wij u in onze volgende edi
ties.
André De Groeve
Deze week hoofdzakelijk verlengingen.
Cinema Feestpaleis dat op het einde van deze maand één
jaar in vernieuwde zalen speelt behoudt de twee gepro
grammeerde films van vorige week. In zaal 1 gaat «Satur
day Niqht Fever» zijn zesde week in terwiil in zaal 2 «The
Van» of «Het hemelbed op wielen» zijn tweede week ingaat,
gaat.
In cinema Palace blijft één titel op de affiche, «Julia», een
zeer goede film van Fred Zinneman met in de hoofdrollen
Jane Fonda en Vanessa Redgrave
Als nieuwe film hier «Tentacles» - «Tentakels» - een film
van Oliver Hellman met in de voornaamste hoofdrollen John
Huston, Shelley Winters, Bo Hopkins, Henry Fonda en De
lia Boccardo.
Dit brengt een verhoogde
kreatieve deelname aan het
gebeuren van de kijkertjes
met zich. In funktie van het
bewegingspatroon van een
bepaald personage, of om
wille van de dramaturgie
van het poppenteaterstuk
gebruikt Taptoe ook wel
eens de handpop, de staaf-
of stokpoppen. Al deze ele
menten maken Taptoe tot
het meest gewaardeerde
marionettenteater van
Vlaanderen. De inbreng van
Freek Neirynck, al drama
turg-regisseur in dit gezel
schap is hieraan zeker niet
vremd. En dan is er nu weer
een niuuwe produktie.
In het kader van het Festival
Van Vlaanderen monteert
Taptoe het overbekende
meesterwerk van Antoine
de Saint-Exupéry«De
Kleine Prins. Reeds een he
le tijd, van in 1975, rijpte de
idee binnen Taptoe om dit
sprookje voor grote mensen
als spektakel op touw te
zetten. Er ontstond een vrij
lang rijpingsproces dat ge-
rokken werd door de onder
handelingsperiode omtrent
de auteursrechten. Taptoe
komt vaak in een kombina-
tie van teater en poppentea-
ter naar voor, ook voor deze
voorstelling werd in die
richting gezocht. Bij deze
uitzonderlijke kreatie wordt
de lijn echter nog verder
doorgetrokken. De traditio
nele beperking van het
marionettenteater als afge
sloten ruimte wordt door
broken en de marionetten,
stokpoppen kombinatie-
ooppen en schimmen be
wegen in een totaal dekor,
waarbinnen het personage
/an Antoine de Saint-Exu-
yéry en zijn «Kleine Prins»
ot leven komen. Dit kon-
cept, zo meent men in dit
gelschap, dat steeds weer
andere aspekten van trans
positie toelaat, leent zich
wonderwel voor een inhoud
als die van «De Kleine
Prins», met zijn sterke
symboolgeladenheid en zijn
rijke beeldtaal. Volgens een
internationaal principe, dat
Taptoe aankleeft, bij elke
produktie, worden de stem
men van de figuren inge
sproken door professionele
akteurs. Vakmanschap
maakt meesterschap of
groot professionalisme
voor alles. Voor dit stuk
was er echter nog een
ekstra moeilijkheid. Waar
een stemmetje gevonden
om de prins te laten spre-
Luk De Bruyker, Freek Neirynck, Sabien Rasschaert, Annemie Quintelier en Guido Bral in - De Kleine Prins -
ken? Geen nood voor Tap
toe, want na een lange
reeks van speurwerk en au
dities viel de keuze op een
kleine Aalstenaar. Niemand
minder dan David Boon, de
zoon van de Aalsterse foto
graaf Jo Boon, en kleinzoon
van onze eigen Vlaamse au
teur Louis Paul Boon, werd
voor deze rol aangezocht en
geengageerd. Samen met
een keure van Vlaamse ak
teurs heeft hij gedurende
veertien dagen in de studio
gewerkt, onder leiding van
klankregisseur Freek Nei
rynck. Luk De Bruyker werk
te het geheel uit samen met
de dekors en de poppen,
niemand minder dan
Frangois Glorieux kompo-
neerde de muziek en voerae
ze zelf uit op een polyfo-
nisch moogsynthesizer.
Met al deze deelschakels
heeft regisseur Marcel De
Stoop de repetities aange
vat om het koncept tot een
auditief en visueel drama te
verwerken. Marionettentea
ter Taptoe monteert «De
Kleine Prins» in alle respekt
voor de autenticiteit maar
met de visuele mogelijkhe
den, eigen aan de genres
teater en poppenteater,
zonder daarom de zelfkrea-
tieve fantasie van de toe
schouwer werkloos te ma
ken. «De Kleine Prins» heeft
als aanbod een uitstekende
uitdaging voor een akteur
die de dromende schrijver
in zijn fantastische sfeer
schepping kan evoceren. De
sterk scheppende kracht
van de Saint-Exupéry om
met de taal een sprookjes
achtige realiteit te tekenen,
is anderzijds alweer een uit
daging voor de poppen- en
dekorontwerperen de regis
seur van dit totaal-teater-
koncept. Eea schouwspel
om niet te missen.
Première: Torenzaal te Lo
keren op 9 september om 20
uur.
JVS
Een baby verdwijnt uit zijn kinderwagen aan het strand..!
Men vindt het lijk van een erbarmlijk toegetakeld zeeman .1
Deze zaken zijn er aanleiding toe dat kapitein Robardl
(Claude Akins), politiehoofd van een kleine badplaats iif
Californië, met een onderzoek naar deze misteries belasl
wordt.
Een journalist. Ned Turner (John Huston), die bij zijn zustel
Tillie (Shelley Winters) woont, is ook geïnteresseerd in dezëjf
bizarre gebeurtenissen. Na een diskussie met de. ociano- f
raaf Will Gleason (Bo Hopkins) meent Turner uiteindelijk da
deze drama's moeten toegeschreven worden aan de bouw
van een onderzeese tunnel door Trojan Tunnels Inc.. m
als direkteur M. Whitehead (Henry Fonda). Door die werkel
op de zeebodem zou een reusachtige poliep uit de grot zijn
gelokt. Whitehead en zijn assistent John Corey (Cesar/
Danova) willen verbeten doorzetten met de bouw van dl
tunnel ondanks het dood en terreur zaaiende «tentakel
beest». Slechts één man, Will van het Californisch Oceal
nografisch Instituut, weet een oplossing om het monster tJ
bestrijden. Hoe hij dat doet zie je op het witte doek
S.J.
Vorige zaterdag werd de tentoonstelling van Carlo Tarras, beter
gekend als de muziekvirtuoos Willy Van der Meirsch in de
Belfortkelder geopend. Deze kunstenaar die zo veel naam kreeg op
muzikaal gebied is aardig op weg deze naam op bet gebied van
schilderkunst te bestendigen. Veel van zijn vrienden en kennissen
woonden de vernissage bij te Aalst die geopend werd door schepen
van kuituur Herman Roels, die vooral de muzikale karriere van Van
der Meirsch nog eens in het zonnetje zette.
Ninivensis Kamerorkest en
komponeerde gekende werken
als Tocata voor slagwerk.
Vlaamse Rapsodie. Ninove, een
gigantische lyrische kantate
voor vrouwenkoor, kinderkoor,
spreekkoor, deklamator en or
kest. Resensies in de pers
spraken steeds vol lof over de
verdienste van deze Vlaming:
zijn vooruitstrevende muziek,
met veel klankkleur en een
fantastisch ritme.
Zijn kennismaking met kunste
naars als Valerius De Saedeleer,
Maurice Schelck. Prion, Ram-
ma. Constant Permeke zijn aan
zijn schildersloopbaan niet
vreemd.
Opgeslorpt door het konsertle-
ven heeft hij zich pas op latere
leeftijd aan de schilderkunst
kunnen wijden. En dat is zeer
typisch aan Carlo Tarras. Hij
leeft steeds in een ruimere
denkwereld. Zijn viool werd te
beperkt, hij gaat komponeren,
ook dat wordt te eng, hij wil
verder en transponeert zijn
muziek opdoek. De muziek van
Willy Van der Meirsch, hier
passen beter de woorden «ak
koorden. ritmen, vormen» wor
den in de kleuren van Carlo
Tarras omgezet, geschilderde
muziek dus.
We geloven dat Willy Van der
Meirsch een samenvloeiing van
twee wereldberoemde kunste
naars is. Alexander Skrjabin,
een Russiche komponist. vond
een eigen klankentaai gebaseerd
op een speciale vorm van
kwartakkoorden, losgelaten to
naliteit. pointillistisch gebruikte
motief-fragmenten en nader
hand vrije vormen. De andere
kunstenaar was Wasilij Kan-
dinskij waarvan zijn werken in
drie kategoriën onderverdeeld
worden. 1. Impressies waarin de
realiteit nog herkenbaar is. 2.
Improvisaties of onbewuste
spontane scheppingen en 3.
komposities waarbij het verstan
delijke element een rol speelt.
Samen met Schonberg hebben
deze drie getracht een tabel
samen te stellen waar naast een
bepaalde kleur een bepaald
akkoord wordt geplaatst. Ze
slaagden er maar gedeeltelijk in.
Carlo Tarras verenigt zowel het
muzikale als het plastische. Hij
heeft zijn eigen tabellen. Het zijn
de verworvenheden van zijn
eigen muziektaal en de neiging
bepaalde analogiën van het zien
en het horen te koordineren.
De werking van het oog en het
oor verwerkt hij samen in een
visioen van een totaal kunst
werk. De meest uiteenlopende
verschijnselen tracht hij in een
samenvattend bewogen beeld te
Swingen.
Tarras vergelijken met Kan-
diskij en Skrjabin is natuurlijk
gewaagd en bijna onmogelijk.
Hij is een buitenbeentje, niet
onder te brengen in een bepaald
-isme.
Zijn doeken hebben een lyrische
t 2mu
n. W
inslag, gemakkelijk voor
publick. die in de titels,
bracht onder de werken,
een vorm van hulp moet
niet noodzakelijk te
den.
Wat men wel moet
is het feit dat Carlo Tarras
kleuren durft om gaan.
eksperimenteert met verf.
de materie en durft er.
gewaagd, mee te werken,
en grof penseel helpen
aard van zijn karakter uitstel
drukken, terwijl hij alles jsser
intens beleeft in een kreutjhijn
hoogspanning. Bij het
komen van de zaal wordt
gegrepen door .de kleur,
voor Tarras is ook de atmetf ons
hij werkt liefst groots.
Spijtig genoeg kunnen wc itjiderr
Belfortzaal niet alle
Tarras bewonderen. Hij
verplicht een selektie te ma 1ujVj
voor Aalst, de andere wet ncjer
zijn momenteel, en dit
maand lang. te
het Holliday Inn hotel te Bru
Maar zijn Juras, De
boom en Flora, bovenaan
lijst, zijn voor Aalst voorbel
re"i t a- rans
Carlo 1 arras die vong majj
Vence verbleef en er aan
zich definitief in rranKnj«n|<er
vestigen kreeg voor het
«Neutronenbom» «Le ori gu|
Prix humanitaire de c
een zilveren medaille.
R.V
Schepen Herman Roels opende de tentoonstelling van Carlo Tarras.
Heel wat belangstellenden kwamen liet werk van deze mnsikns-kimsischilder bekijken. Het werd een ge
vernissage, niet :o stijf :oals gewoonlijk. (M)
Tijdens de opening van de tentoonstelling - Carlo Tarrasgaf de kunste
naar (Willy Van der Meirsch) zelf een zeer uitgebreide uitleg hoe hij te
werk gaat om vanuit zijn muziekwereld naar een plastische wereld te
komen. JM
In zijn inleiding wist Roel Van
de Plas een overzicht te geven
van het leven van de kunstenaar
gezien door een muzikale bril en
schetste verder de oorsprong va n
zijn schildersloopbaan, die
uniek kan genoemd worden.
Hij is rasechte Aalstenaar, werd
in 1912 in de Brabantstraat
geboren, een kind van muzikale
ouders. Amper tien jaar kreeg
hij viool onderricht en vier jaar
later speelde hij reeds gekende
werken voor een plejade kunste
naars in de tuin van Valerius de
Saedeleer te Etikhove. Zijn
muziekkarriére reikt dan ook
aan het onbegrensde. In vele
landen van Europa werd hij als
vioolvirtuoos gevraagd. Aan de
meest gekende konsertzalen in
wereldsteden prijkte zijn naam
op de affiche. Als direkteur van
de stedelijke akademie voor
muziek, ballet en toneel te
Ninove wist hij leraars met
naam rond zich te scharen zodat
deze onderwijs instelling al vlug
een goede faam genoot. Maar
kunstenaar in hart en ziel was
dit ambt van instellingshoofd
niet voldoende, hij stichtte het
Marionettenteater Taptoe. Zeker geen onbekende naam
voor liefhebbers van het toneelmedium en de poppenkast.
Wie zelf graag teater kijkt, vergast zijn spruiten op één van
de vele voorstellingen die dit gezelschap op touw zet. Dit
marionettenteater ergens willen katalogeren, zou hen
slechts benadelen zijn. Taptoe is één van die weinige ge
zelschappen in Vlaanderen die optreden met draadpoppen.
En mogen we wel stellen, één van de betere. Omwille van
het dynamisch karakter dat kinderen van poppenteater ver
wachten, heeft Taptoe het sinds enkele jaren in zijn stijl ge
schreven om telkens één of meerdere personages tot leven
te brengen voor de kast.
