jeugdpagina
I
EEN DERDE VAN DE WERKLOZEN
ZIJN JONGEREN
Tien jaar jeugdhuis Terlinden
Hoe studietoelagen
aanvragen
Met «'t Zeepaardje» onderduiken
in een vreemde wereld
14 - 15-9-1978 - De Voorpost
Zowat tien jaar geleden zochten jongelui in heel Vlaande
ren entoesiast naar zolderkamers, oude koeiestallen, bijna
krothuizen en knusse kelderkens. Spinnewebben werden er
hardhandig uitgekrabt. Er gingen een paar lagen verf op de
muren. Rode en anderskleurige spots werden gekocht en er
ging een telefoontje naar een brouwer. Voortaan was de
koeiestal jeugdhuis om in te stuiven en te dansen op zater
dagavond. Miel Cools en Jan De Wilde kregen ekstra-op-
treedruimte en hobbiegroepen allerhande kregen grote aan
trekkingskracht.
Ook klub Terlinden is tien.
Een reden om grootse jubi
leumfeesten op het getouw
te zetten, jawel, want zegt
men niet dat wij, Vlamingen
een volk van feestvierders
zijn? Jawel ook, want in die
tien jaar is er zoveel ge
beurd. In een volgende edi
tie krijg je daar wel geurtjes
en kleurtjes bij. Toch in
herinnering brengen dat de
wieg in de Bedrijvigheids
straat stond, naast V.K.A.J.
Toen het Sint-Maartens-
instituut naar uitbreiding
zocht op de Sint-Annawijk
en de Raffelgemafdeling
opgetrokken werd, zat daar
achteraan ook een ruimte
voor jeugdhuis Terlinden in.
En toen woedde er een he
vige brand!
Vlug-vlug een onderkomen
zoeken voor een paar jaar;
kasteelheer Geerinckx gaf
de sleutel van een stalling
op het Terlindendomein. Nu
is dat allemaal vage herin
nering. Nu is de aanblik van
het nieuwe Terlindenjeugd-
huis (op de plaats van de af
gebrande latten en panelen,
maar ditmaal in steen) al te
vertrouwd.
Tien jaar parochiaal jeugd
huis dus. Een nieuwe gene
ratie jeugdhuisgangers
hangt al aan de toog of over
de pingpongtafels. Maar al
lemaal zullen ze er zijn
en iedereen is verwacht
op dit feestprogramma.
VRIJDAG 22 SEPTEMBER
Om 20 uur: overzicht tien
jaar klubleven.
ZATERDAG
23 SEPTEMBER
9.30 uur: basketbaltornooi
19.30 uur: muziekavond
met optreden van Bruce El
liot (folk), Jo Van Esbroeck
en Juan Massondo (Argen
tijnse folk) en John Joris en
Ed (Country en Blues. Deze
avond gaat door in de Sint-
Annazaal, Roklijfstraat.
ZONDAG 24 SEPTEMBER
14 uur: spelnamiddag voor
kinderen van zes tot twaalf
jaar.
20 uur: filmvertoning «West
Side Story».
VRIJDAG 29 SEPTEMBER
20 uur: Hongaarse avond
met optreden van Hongaars
ensemble.
ZATERDAG
30 SEPTEMBER
9.30 uur: Volleybaltornooi
19 uur: Openluchtdans
feest
Iedereen komt rechtstreeks of onrechtstreeks in kontakt met één van de grootste hedendaagse proble
men: de werkloosheid. De kranten berichten de fabriekssluitingen. De beeldbuis brengt de sfeer van de
huidige krisis in de huiskamer. Een eens zo naarstige vriend of buur staat nu uren in de rij voor een
stempellokaal: hij vervalt tot een futloos man...
Omtrent de werkloosheid wordt de lezer overdonderd met literatuur en kommentaar. Men publiceert
zwaar cijfermateriaal en specialisten trachten de oorzaken van de «ramp» te achterhalen. Maar loont
het niet eens de moeite even stil te staan bij de vraag: «Hoe beleeft en beoordeelt de werkloze zélf zijn
situatie?».
ZON
11.3'
1.30 uur: Heilige Mis in de
Sint-Annakerk.
Tenzij anders aangegeven
gaan al deze aktiviteiten
door in het Terlindenlokaal,
Raffelgemstraat 8, Aalst.
(Pd)
Tijdens de maanden september en oktober (uiterlijk vóór 31
oktober!) moeten de aanvragen om een studiebeurs of een
studietoelage ingediend worden, voor de leerlingen van het
sekundair en hoger onderwijs.
Het gaat hier om de studietoelagen voor het school- of aka-
demiejaar 1978-1979.
Voor deze aanvraag kan men vanaf het begin van de maand
september de vereiste formulieren bekomen. Men moet ze
uiterlijk voor het einde van oktober volledig ingevuld en ver
gezeld van het nodige inkomstenbewijs insturen.
Vanaf het schooljaar 1978- De aanvraag en een studietoe
lage voor het sekundair on
derwijs moet gestuurd worden
naar het provinciebestuur van
de provincie waar de school ge
legen is, die door de student
tijdens het schooljaar 1978-79
bezocht wordt.
1979 vraagt men de inzending
van een eensluidend ver
klaarde fotokopy of een af
schrift van het aanslagbiljet van
de belasting op het inkomen
van het jaar 1976, het aanslag
jaar 1977, indien de beursstu
dent aanzien wordt als ten laste
van het gezin. Gaat het om een
zelfstandige student, bijvoor
beeld een student die gedu
rende twee jaar vóór zijn stu
dies. over een eigen en vol
doende belastbaar beroepsin
komen beschikte, dan moet
een bewijs van zijn inkomen
over het jaar 1977 aanslagjaar
1978, ingeleverd worden. Dit
bewijs kan gevraagd worden
aan het ontvangkantoor van be
lastingen. indien men nog niet
over een aanslagbiljet van
1978 beschikt. Studenten die
alleen wonen, worden in die
hoedanigheid niet aanzien als
zelfstandige studenten, tenzij
zij bijvoorbeeld volledig wees
zijn en niet ten laste genomen
worden van een gezin.
Mochten er zich tijdens de laat
ste twee jaar belangrijke wijzi
gingen voorgedaan hebben in
het gezinsinkomen, dan is het
steeds interessant en geraad
zaam een brief met uitleg daar
over toe te voegen en in te stu
ren met het aanvraagformulier
en het inkomstenbewijs. Dit
kan bijvoorbeeld nodig zijn
wanneer één van de ouders die
in 1976 over een beroepsinko
men beschikte, in de loop van
de laatste twee jaar overleden
is, ziek geworden of werkloos
werd.
De aanvraagformulieren kan
men persoonlijk vragen bij de
onderwijsinstellingen, waar de
student de lessen tijdens het
school- of akademisch jaar
1978-79 gaat volgen. Dit geldt
voornamelijk voor de studenten
voor wie men de eerste maal
een studiebeurs aanvraagt.
Men zal de aanvraagformulie
ren toegestuurd krijgen (eind
augustus- begin september)
indien er in het begin van het
voorgaande schooljaar een
aanvraag om een studietoe
lage werd ingediend. Het be
treft hier de studenten die voor
dit schooljaar een hernieuwde
aanvraag om studietoelagen
kunnen indienen. Het aan
vraagformulier is steeds van
hetzelfde model, zowel voor de
leerlingen van het sekundair
als voor deze vgn het hoger
onderwijs Het dient gedeelte
lijk ingevuld te worden door de
aanvrager en gedeeltelijk door
de onderwijsinstelling.
Adressen van de provinciebes
turen:
Antwerpen: Koningin Elisa-
bethlei 18, 2000 Antwerpen.
Brabant: Eikstraat 22, 1000
Brussel.
Limburg: Dokter Willemslaan
23, 3500 Hasselt.
Oost-Vlaanderen: Gouverne
mentstraat 19000 Gent.
West-Vlaanderen: Burg 4,
8000 Brugge
De aanvraag om een studietoe
lage voor het hoger onderwijs
moet ingestuurd worden aan
de Dienst voor Studietoelagen,
Koningsstraat 138 te 1000
Brussel. Voor alle aanvragen
geldt 31 oktober als uiterste da
tum. De datum op de post
stempel is hiervan het bewijs.
Het is steeds geraadzaam de
aanvraag als een aangetekend
schrijven in te zenden.
R.D.V.
Eén der sterkst getroffen groepen
is onbetwistbaar deze van de jon
geren, ook de pas afgestudeerden.
De cijfers liegen er niet om: einde
1977 waren er 131.127 jongeren
beneden de 25 jaar werkloos: dit is
niet minder dan één derde van de
uitkeringsgerechtigden!
Het verschijnsel vindt een verkla
ring in de aanwervingsstop en de
voorkeur van de werkgevers om
meer ervaren werkkrachten aan te
werven. Dit heeft tot gevolg dat
heel wat schoolverlaters geen
werk vinden. Maar ook bij de af
dankingen worden de jongsten het
eerst aan de deur gezet, juist om
wille van hun beperkte beroepser
varing!
Na de eerste schok, vooral op
emotioneel gebied, bij het vaak
plotseling werkloos worden, gaan
velen ijverig op zoek naar een an
der werk.
Zij hebben de vaste overtuiging
vlug een andere geschikte job te
vinden. Men tilt niet zo zwaar aan
het werkloos worden: men is vaak
tevreden met dit onverwacht «ver
lof». De nu vrijgekomen tijd
wordt ijverig besteed aan het op
knappen van allerlei uitgestelde
karweitjes...
Maar dit optimisme krijgt alras
een flinke deuk! Keer op keer leest
men een antwoord als het spijt
ons ten zeerste...» of krijgt men
een gesloten deur bij een sollicita
tie. Indien de mislukkingen zich
gaan opstapelen en als de situatie
geruime tijd aansleept, raakt de
werkloze totaal ontmoedigd. Hij
gelooft niet meer in zichzelf, noch
in de anderen. Hij wordt angstig
en komt innerlijk in verzet. Maar
wat is er aan te verhelpen? De
werkloze wordt fatalistisch: hij is
niet alleen werkloos, maar wordt
tevens werkschuw of werkonbe
kwaam...
Onmiskenbaar hangt de wijze
waarop een werkloze zijn niet-
bezigzijn ervaart, grotendeels af
van de reakties van de mensen uit
zijn omgeving. Het is dus zeer
spijtig als we onze stempelaars
soms minachtend bestempelen als
profiteurs, leeglopers, luierikken
of nietsnutten. In de ogen van ie
mand die werkt, leeft de stempe
laar als God in Frankrijk. Hij moet
zalig niets doen, hij heeft al de tijd
om te genieten van de geneugten
des levens én hij wordt nog betaald
ook!
Maar dit beeld beantwoordt
slechts aan een onbewust geïdeali
seerd verlangen van de werkende,
die de situatie van het werkloos-
zijn als tegenpool ziet van alle ne
gatieve kanten van het werken. De
werkloze zelf denkt er echter he
lemaal anders over: de financiële
gevolgen zijn vaak niet om te la
chen!
Een uitkeringsgerechtigde werk
loze ontvangt slechts zestig pro
cent van zijn vroeger loon. Perso
nen die geen gezinshoofd zijn val
len reeds na een jaar terug op veer
tig procent. Jongeren beneden de
21 jaar ontvangen een werkloos
heidsvergoeding naar gelang hun
leeftijd. Een aantal personen kun
nen zelfs geen aanspraak maken
op het dopgeld: diensters, de afge
studeerden van bepaalde, niet- er
kende leergangen en deze van het
lager sekundair onderwijs. In de
meeste gevallen betekent werk
loos zijn een serieus inkomensver
lies. Financiële zorgen brengen
kopzorgen en allerlei andere zor
gen mee.
In het geval van jeugdwerkloos
heid stelt zich nog het probleem
van de afhankelijkheid van de ou
ders, zeker wanneer de jongere het
werken-gaan zag als een moge
lijkheid om een zelfstandig leven
te beginnen of voor hen die met
trouwplannen rondlopen. Het
zonder-werk zijn kan in deze ge
vallen leiden tot ernstige moeilijk
heden binnen een gezin.
Hoe ongelooflijk het ook mag
klinken: vrije tijd bestaat vooreen
werkloze niet. Vrije tijd wordt
immers maar zinvol als onderbre
king van of als ontspanningstijd na
het werk. Wanneer men een teveel
aan vrije tijd heeft, zoals de werk
loze, kan men deze niet zo zinvol
benutten!
Tijd, regelmaat en dagindeling
verdwijnen stilaan uit het leven
van de werkloze: 's morgens blijft
hij slapen, want waarom zou hij
opstaan? Waarom zou hij 's
avonds op een geregeld uur slapen
gaan, vermits hij niet moe is? Het
wordt een eindeloos rondtoeren in
een tijdloos en doelloos, gebroken
levensritme.
Opvallend is tevens dat weinig
werklozen er in slagen hun tijd op
een kreatieve en zinvolle wijze
door te brengen. De wil tot her
scholing (of bijscholing) wordt
meestal beperkt tot een «bevlie
ging». De verworven kennis gaat
(door het niet gebruiken) teloor.
De werkloze zal daardoor bij een
eventuele tewerkstelling dubbele
aanpassingsmoeilijkheden onder
vinden.
De werkloosheid begint zich om
zo te zeggen stilaan in te burgeren.
Maar zelf werkloos worden komt
vaak totaal onverwachts en schok
kend aan. Hoevelen dachten en
zegden niet: «werkloos worden?
Dat zal mij niet gebeuren!» De
diepere gevolgen van de werk
loosheid liggen in het gevoel van
eigenwaarde, dat een flinke deuk
krijgt, maar ook in de belangrijke
WBÊBBÊSKÊÊÊÊÊSÊÊÊM
kosten bovendien hooguit 7.500
ft. «Niet voor niks, dat wel, maar
als je bijvoorbeeld fotografie
beoefent, kom je er daar toch
niet mee...» En voor nauwelijks
100 ft. kan je luchtflessen,
vulling en ontspanner huren bij
de klub.
Aan de opleiding wordt bijzon
der veel aandacht geschonken.
Zoals we ln een vorige uitgave al lieten weten, ging op dinsdag 12 september een open deur-avond door In
het stedelijk zwembad «Olympos» te Dendermonde. Deze kijk achter de deuren werd Ingericht door de
diepzeeduikers klub «'t Zeépaardje» die in voornoemd zwembad voor anker ligt. Een merkwaardige en
boeiende gebeurtenis waarop al degenen die een «diepere» interesse hebben voor wat onder de
oppervlaktewateren roert, een proefdulk —of noem het een waterdoop— konden wagen, en kennis
maken met de kleren die in dit geval de duiker maken.
Voor de Voorpost was dit een aanleiding om met enige «Zeepaardjes» naar de diepten van hun klub te
peilen. Want dit Is sport met nog Iets eraan. Want wie gewoon sport wil doen trekt de sptykerachoenen
aan, gespt de pedalen vast, loopt achter een bal aan, of houdt het bij het stoeien op de waterljjn. Maar
duikers moeten wel gepakt zijn door één of andere sirene die hen naar de diepte trekt.
Oosterschelde
merkelijk
verbe terd
In Nederland
wordt het
water verzorgd
Dat merk
je aan de
heropleving
DENDERMONDE
In die diepte ligt het inderdaad.
Daar bloeit een wereld apart die
voor iemand die er nooit was,
moeilijk te beschrijven is: «Je
ziet daar dingen die je nooit
anders ziet. Een prachtige
floralie. Anemonen in enorme
kleuren, zachte pasteltinten van
melkwit tot diep-roze. En het
wondere leven van de vissen...
Duikersklub «'t Zeepaardje»
heeft in 1972 zelfstandig de duik
gewaagd in Dendermonde, on
der auspiciën van «Neptunus»
Mechelen, een vooraanstaande
duikschool of duikklub, zo je
wil, waar het «zeepaardje» heel
wat aan te danken heeft. Het is
er in feite uitgegroeid. Want
verscheidene Dendermondse
brandweermannen waren lid
van «Neptunus, dat. met zijn
uitgebreid kader, instond voor
de opleiding van de mensen die
het in Dendermonde waar
moesten maken.
De afstand evenwel, en het feit
dat in Dendermonde toen een
nieuw zwembad opengesteld
werd, waren er de oorzaak van
dat er ook in Dendermonde een
duikersklub kwam. De duik
sport was toen in volle opgang,
en de vestiging in Dendermonde
bleek goed mee te vallen. Sinds
1975 stond men daar volledig op
eigen benen. De klub telt nu al
zowat 70 leden-duikers.
Een elite-sport? «Nee. heel zeker
niet. Zeker niet in onze klub.
Een echte duiker wordt aange
trokken door het water». «Het is
wel een beetje verslaafd zijn,
merkte de echtgenote van een
duiker op, waarmee deze even
wel niet volledig akkoord ging:
«Je moet éérst gedoken hebben.
vooraleer je «verslaafd» geraakt.
Dat komt pas later. Maar dan
wordt het inderdaad wel een
soort verslaving. Indien de eerste
kennismaking meeviel, natuur
lijk. Je ziet daar beneden ook
zulke bijzonder mooie dingen.
Het is daar zo onzeglijk stil en
rustig. Je ziet er dingen die je
anders nooit ziet. Dat is de
grondslag van onze passie. Bij
ons geen elite, echt niet. Zowat
alle standen en beroepen zijn in
onze klub vertegenwoordigd.
Geen klasseverschil. Duikers
hebben elkaar nodig. Daar
beneden tellen geen graden.
Maar ook boven helpen we
elkaar. We doen het gewoon
omdat we het graag doen. omdat
het zo boeiend is.»
Wanneer we naar de financiële
kant van deze sport vragen,
moeten we inderdaad zeggen dat
het hier niet om een elite-sport
gaat. Zeker niet bij «'t Zeepaar
dje», waar men jaarlijks nauwe
lijks 1.000 fr. lidgeld vraagt.
Hierin is vervat het klubgeld, de
aansluiting bij de federatie de
verzekering en het gebruik van
het materiaal dat gemeenschap
pelijk gebruikt kan worden. Ook
de aankoop van het eigen
materiaal blijkt nog mee te
vallen. Men wees ons erop dat
men toch best professioneel
materiaal aankoopt, om te
beginnen voor de veiligheid. Het
is wat duurder, maar zo erg veel
scheelt dat ook niet. Om te
starten heeft men zeker nodig:
bril. vinnen, loodgordel en
snorkel (luchtpijp), respektieve-
lijk maximum 600 ff., 1.500,400
en 120 fr., en wel voor erg
degelijk materiaal. Duikvest,
broek, botten en handschoenen
Het duurt één seizoen vooraleer
men van het zwembad in het
open water mag. (een seizoen
loopt van september tot juni).
Men leert dan het matenaai
kennen, en er mee omgaan in het
water, voorlopig nog altijd in het
zwembad. Voor het lager brevet
moeten eerst theoretische en
praktische proeven in het zwem
bad worden afgelegd, plus 5
oefeningen in het open water
maar vanaf het volgende, het
«midden-brevet» moet men
vooraf doorheen de praktische
proeven in het open water
geraken, om de theoretische
lessen verder te kunnen volgen.
Daarna volgt het «hoger brevet»,
en kan men verder duiken naar
het brevet van hulpmonitor,
federaal monitor en nationaal
monitor, «'t Zeepaardje» is
aangesloten bij NEPOS (Neder
landse Federatie voor Onderwa
ter Sport).
Bijzonder veel aandacht gaat
naar de veiligheid, zo o.a. naar
de reddingsoefeningen. Men
duikt altijd met twee voor het
geval er iets moest haperen daar
beneden, «want er schuilt wel
een reëel gevaar in de duiksport.
Maar de Zeepaardjes mogen er
prat op gaan nog geen enkel
ongeluk gehad te hebben.» De
twee federale monitoren die de
klub onder water houden, heb
ben daar uiteraard een groot
aandeel in.
Kopje onder gaat men bij
voorkeur in de Oosterschelde.
«Er is daar bijzonder veel leven.
Vissen en planten. Elke milime-
ter lééft daar. Sedert de verbin
ding Rijn-Westerschelde tot
stand kwam. is het water van de
van de sponsen, die
eigenlijk plankton etende
dieren zijn. Zij zuigen het
plankton en het water op. Zij
zijn dus de eerste slachtoffers
van de vervuiling. Maar nu
wassen ze weer aan. «Op een
tiental meter diepte begint het al
goed donker te worden in de
Oosterschelde en verdwijnen de
kleuren maar de duiker heeft
kunstlicht bij zich. De zicht
baarheid is er. niet zo erg groot.
Daarom verwijderen de duikers
zich niet ver van elkaar, en zijn
zij door een koord met elkaar
verbonden.» In de Middellandse
zee, zo hoorden we ook. is de
zichtbaarheid stukken groter.
Maar het gaat er van jaar tot jaar
achteruit. De Middellandse Zee
vervuilt met het jaar merkbaar
meer». Wat uiteraard nog niet
wil zeggen dat het een modder
poel zou zijn. Maar een attent
duiker merkt het toch.
in de Oosterschelde wordt
regelmatig ondergedoken, zelfs
elke week. Bijwijlen ook
s'nachts. Aan zo'n plons naar de
diepte gaat heel wat organisatie
vooraf. Daar zorgen de monitors
voor. Zij stellen bijvoorbeeld ook
de «ploegen» samen die de
dieperik ingaan. De duikers
komen met enige auto's ter
plaatse, laten zich overzetten,
maken zich klaar, en hoeven
zich voor de rest maar in het
water te laten zakken, om het nu
eens heel simpel te zeggen. Maar
zo simpel is het allemaal toch
niet.
s' Winters wordt in diepe, koude
steengroeven gedoken, want een
echte duiker kan het niet laten,
zelfs niet voor 2 graden boven
nul. De duiksport in België gaat
in stijgende lijn.
domenteel telt België zowat
2.000 duikers. Uiteraard niet
Jijgerekend de toeristen die zich
•edurende een veertiendaags
/erblijf aan de Middelandse Zee
onder begeleiding) 5 meter
onder de zeespiegel laten zaken,
en zich ook duiker noemen.
Wetenschappelijk werk wordt er
daar beneden door «'t Zeepaar
dje» niet verricht. Hier en daar is
er wel iemand die aan onderwa
terfotografie doet, of die de zaak
een ietsje wetenschappelijker
aanpakt. Maar hoofdzaak blijft
toch het duiken op zichzelf, een
hobby, met een degelijke oplei
ding. Elk lid is ook verplicht
jaarlijks een medisch onderzoek
te ondergaan wat hart en
hersens betreft. Dit uiteraard in
het belang van de leden zelf. De
innerlijke struktuur van de klub
zelf is totaal a-politiek Er
wordt hoegenaamd naar geen
kleur gekeken. Er is kameraad
schap. en er heerst een goeie
geest. Niet de minste kompeti
tiegeest onder de Zeepaardjes.
Geen fysieke prestaties worden
achteraf besproken. Wel de
belevenissen tijdens het duiken,
uiteraard tussen pot en pint op
het droge.
Veel lof werd gezwaaid naar Jan
Van Damme, direkteur van het
Stedelijk Zwembad in Dender
monde. die de duikersklub goed
gezind is. en erg positief staat
tegenover deze sport. «Hij is erg
in de weer» zei men ons.
Het seizoen is dus weer gestart
bij de «Zeepaardjes». Het was
niet de bedoeling met deze
beschrijving een wetenschappe
lijke analyse van het diepzee-
duiken te geven, daar wagen we
ons niet aan, zoals men wel zal
gemerkt hebben. We wilden
alleen maar smaakgever zijn
voor deze sport die bij «'t
Zeepaardje» in echt gunstige
omstandigheden wordt be
oefend. De oefeningen gaan
door: elke dinsdag (in «Olym
pos» te Dendermonde) 21 tot
22.30 uur onderleiding van
monitors, en elke vrijdag van 22
tot 23 uur, waarbij men het wat
losser neemt dan op dinsdag
avond. en ook de familie kan
komen meestoeien in het water.
Met uiteraard een «avondwoord
je» erachter...
Wilfried Lissen*
plaats die de arbeid in onze levens
wijze inneemt. Immers, arbeid!
adelt! Een uitzichtbare werkloos
heidssituatie knaagt dan ook danig 1
aan 't zelfvertrouwen en het zelf-
respekt van de werkloze: hij leef M
zowel geestelijk als lichamelijk ir I
spanning. Hij raakt hoop en ambi
ties kwijt. Hij leeft gespannen, n
wordt onzeker, twijfelt aan zich an
zelf en... wantrouwt de anderen iell
Hij voelt zich nutteloos en thuis et
loopt hij in de weg. Hij wordt ner
veus, is lichtgeraakt en niet meei EU
om aan te spreken. Anderen wor 1 H
den het slachtoffer van zijn de |aj
pressieve buien en velen trachter «e(j
hun tijd en leed weg te drinken [|je|
met de gevolgen vandien. De |erc
werklozen ervaren vaak het ver
liezen van hun werk als een gevolg
van hun eigen falen, wat eet ,r^,
minderwaardigheids- of parasie
tenkompleks kan teweegbrengen
Het blijkt dat vele jongeren beren
gevonden worden in te gaan
een werkaanbieding, die benedeJ
hun opleidingsniveau ligt: ma»
waar blijft in dit geval de arbeidsj'
vreugde en de persoonlijke v
doening?
In het algemeen heeft de werkloz
een slechte reputatie in de oge
van de aktieve, werkende mens
Sociaal wordt de werkloze volle
dig afgesloten. Dit heeft vaak lo
gevolg dat hij zijn toestand voor d
wereld zal trachten te verbergen
Voor hen die vroeger reeds werk
ten, verdwijnen de kontakten me
de vroegere werkkring praktiscl
totaal. Zij die van de schoolban
ken rechtstreeks naar het stempel
lokaal worden verwezen, verlie
zen vlug hun vrienden die wel he
geluk hadden werk te vinden. Oo
tussen werklozen onderling blijk
er weinig kontakt te zijn. Door di
gebrek aan samenhorigheidsge
voel zijn de werklozen zeer moei
lijk tot aktie te bewegen. Een mo
gelijke verklaring is dat het n
van een initiatief en het aktief me
dewerken afgeremd wordt doo
hun passief leven. Een andere mo
gelijke reden is dat de werkloz
zichzelf niet tot de groep v
werklozen wil rekenen, precie
omdat hij deze situatie als negatie
ervaart. Die passieve ingesteld
heid wordt zeker nog in de hant
gewerkt door de algemeen heer
sendc krisissfeer: het wordt van di
daken geschreeuwd hoe slecht he
gesteld is met onze ekonomie ei
de eerste jaren is er geen greintji
verbetering te verwachten! Is lie
dan niet te begrijpen dat een jongt
werkloze overhoop ligt met zijl
eigen gevoelens van ontgoo
cheling en onmacht?
Dus: hij kruipt in zijn schelp ei
komt hier slechts uit om zijn stem
pel te gaan halen.
Uit wat vooraf gaat verdicnei
twee aspektcn de bijzondere be
langstelling de machtciooshcit
van de werkloze en de niet begrij
pende, minachtende houding
diegene die wél werkt.
Bijgevolg dringt zich een grondig
mentaliteitswijziging op bij hei
die gelukkig nog kunhen en mo
gen werken! Wij mogen de werk
lozen en zéker niet de jongere
onder hen, als zondebok voor dt
ekonomischc krisis aanduiden
Uiteraard zijn er veel misbruikc
in ons ver doorgevoerd sociaa
stelsel. Natuurlijk zijn er prolï
teurs die leven op de kap van di
werkenden. Maar zij zijn een uil
zondering die dc regel bevestigt
Het is echter hoognodig dat ieder
jongere de kans krijgt om écht t
tonen wat hij kan en wat hij waart
is. In die zin kunnen wij gerus
spreken vaneen «recht op arbeid»
Van overheidswege werden reed
heel wat maatregelen getroffen te
bestrijding van de werkloosheid
Citeren wij in dit verband onde
meer dc wet van 22 deccmbe
1977 betreffende de budgettair
voorstellen die betrekking hebbe
op d'uitbreiding v.d. stage voo
jongeren, het plan Spittaels
een bijzonder tijdelijk kader, lu
bijzonder en wettelijk brugpeni
soen. Duizenden werklozen wel
den bovendien tewerkgesteld in di
openbare besturen. Dc vakbondc
zetten hun beste beentje voor or
te komen tot een werktijdverkol
ting, met behoud van loon e
scheppen van nieuwe arbeids
plaatsen. In de sektor onderwij
"besliste de heer minister dat o|
180 leerlingen een hooldondei
wijzer zonder klas mocht zijn: di
schepte een vijfhonderdial nieuw
arbeidsplaatsen. Van werkgever
Szijde ziet men meer heil in lie
invoeren van deeltijdse arbeid.
Vele aktics zijn er op gericht d<
werklozen in te lichten over d(
rechten en plichten van dc werk
loze. hen kreatief bezig te houdei
en te zoeken naar alternatieve mo
gelijke oplossingen. Op nationaal
vlak worden er aktiedagen geor
ganiseerd. Alle aktics verdienen
onze bijzondere belangstelling en
medewerking. John Kennedy
leerde het ons reeds: «Niets
mogelijk in deze wereld, a
het maar samen doen. In die hoop
berust onze toekomst!».
